Διγέλαδος Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 3) Αν άλλαξε και την αιχμή του δόρατος, το "και τα ρέστα", που επαναλαμβάνεται τόσες φορές και τόσο επιτυχημένα, τότε τολμώ να προβλέψω ότι έδω έχουμε ένα κλασικό παράδειγμα του "έβαλα τα χέρια μου και έβγαλα τα μάτια μου"... Να σου πω την αλήθεια δεν θα είχα πρόβλημα να αλλάξει "και τα ρέστα" γιατί τώρα πια θυμίζει πολύ 80's "τσάντα, ρόδα και κοπάνα", αλλά φοβάμαι να δω με τι μπορεί να το έχει αντικαταστήσει... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 16, 2014 Share Posted April 16, 2014 (edited) Ούτε και εμένα με βρίσκει σύμφωνο η αλλαγή του τίτλου και των λέξεων κλειδιά που χαρίζουν στο κείμενο την γοητεία του (Καμιά φορά με πιάνω να τα σκέφτομαι και να γελάω μόνος μου). Θα ήθελα βέβαια να διαβάσω το καινούργιο για να μπορώ να έχω ασφαλή άποψη, αλλά το κακό μάλλον έχει γίνει. Τα σχόλια του mman θα έλεγα ότι με εκφράζουν απόλυτα. Edited April 16, 2014 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted July 14, 2014 Share Posted July 14, 2014 The New York Times' 1951 review of The Catcher In the Rye, with the reviewer imitating Holden's syntax. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 25, 2015 Share Posted May 25, 2015 (edited) Δανείστηκα τον Φύλακα στη Σίκαλη από τη Δημοτική Βιβλιοθήκη Ιωαννίνων και το ξεκίνησα χθες. (Εμ, έπαθα λίγο πλάκα με αυτά που διάβασα λίγα ποστ πιο πάνω, για την αλλαγή τίτλου και τα ρέστα... Δηλαδή, όχι ρε φίλε). Το βιβλίο κάνει μπαμ από την πρώτη γραμμή ότι είναι ξεχωριστό, αλλά όσο προχωράει τόσο δείχνει το βάθος του (στην αρχή έλεγα ότι δεν υπάρχει λόγος να το συνεχίσω). Οι άνθρωποι όπως είναι, χωρίς ψέματα, ούτε καλοί ούτε κακοί (συνήθως, δηλαδή, γιατί υπάρχουν κι αυτοί). Περισσότερα όταν το τελειώσω. edit: ( συνεχίζοντας την ανάγνωση) Εχμ, ναι, δεν θα έβλαπτε βέβαια να περιτυλίξει τους αξιολάτρευτους χαρακτήρες του με μια ιστορία... Edited May 26, 2015 by Cassandra Gotha Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted May 29, 2015 Share Posted May 29, 2015 (edited) Το τέλειωσα χθες. Σίγουρα ξεχωριστό βιβλίο, αλλά προτιμώ τον κλόουν Χάινριχ Μπελ. Όχι, δεν λέω άσχετα πράγματα, θα εξηγήσω: Ο Σάλιντζερ και ο Μπελ ήταν σύγχρονοι, ο ένας Αμερικανός ο άλλος Γερμανός. Όσο διάβαζα τον Φύλακα στη Σίκαλη, τόσο μου θύμιζε τις Απόψεις ενός Κλόουν. Ίδια γραφή (με διαφορά όλα αυτά τα "κάλπικα" και τα "με πέθανε") και ίδιες ανησυχίες (οι γονείς, τα λεφτά τους, τα αδέρφια, μια απώλεια, το σχολείο, τα κορίτσια, η θρησκεία γενικά, οι καθολικοί ειδικά, οι άνθρωποι). Μόνο που ο Μπελ χρησιμοποιεί αυτά τα εργαλεία για να διηγηθεί μια, υποτυπώδη έστω, ιστορία και όχι για να πει πόσο μισεί όλο τον κόσμο. Εντάξει, κύριε Σάλιντζερ, σιχαίνεστε και το πετσί σας, το καταλάβαμε. Μου την έδωσε σε κάποια φάση, γιατί πραγματικά έζεχνε σαπίλα από μακριά, και μόνο σαπίλα, ακόμη και το Φοιβάκι σιγά που το αγαπούσε, αυτός ούτε το πετσί του δεν αγαπούσε (κόλλησα και μιλάω κι εγώ κάπως έτσι, να πούμε). Αλλά από την άλλη, χαίρομαι που το διάβασα (δεν ήταν και κάνα τέρας επτακοσίων σελίδων, θα τό 'χα αφήσει). Είναι περίεργο πώς μερικά βιβλία ενώ δεν σου αρέσουν, σου αρέσουν... Edited May 29, 2015 by Cassandra Gotha 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted June 15, 2016 Share Posted June 15, 2016 Το δεύτερο βιβλίο του Σάλιντζερ που διάβασα (μετά το «Ο φύλακας στην σίκαλη») είναι το «Ψηλή σηκώστε στέγη, ξυλουργοί / Σίμορ , Συστατικά στοιχεία» και πρόκειται για δυο νουβέλες οι οποίες έχουν ως κοινό σημείο τον Σίμορ Γκλας μεγαλύτερο αδελφό του αφηγητή ο οποίος στην πρώτη ιστορία μας διηγείται την ημέρα του γάμου του Σίμορ και στην δεύτερη προσπαθεί να γράψει την βιογραφία του ή καλύτερα να μας παρουσιάσει τα συστατικά στοιχεία του Σίμουρ. Η πρώτη είναι αρκετά καλή, ανάλαφρη και διαβάζεται εύκολα και ευχάριστα ενώ η δεύτερη είναι πιο δύσκολη και την βρήκα λίγο βαρετή. Ο Σάλιντζερ ενώ είναι πολύ καλός συγγραφέας, μου μοιάζει λίγο σαν κάτι ταλαντούχους ποδοσφαιριστές οι οποίοι κάνουν κόλπα στο χορτάρι, κανείς αντίπαλός δεν μπορεί να τους πάρει την μπάλα αλλά γκόλ δεν βάζουν με τίποτα. Ενώ φαίνεται καθαρά η ποιότητά του ως συγγραφέας, τα βιβλία του δεν είναι πάντα τόσο καλά όσο τα περιμένεις με βάση το ταλέντο του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.