Jump to content

Nέες Εκδόσεις-Αγορές-Κριτική


Adicto
 Share

Recommended Posts

Ανοίγω αυτό το τόπικ με σκοπό να γράφουμε τα νέα βιβλία Τρόμου που αγοράζουμε, να τα σχολιάζουμε και να μαθαίνουμε για νέες εκδόσεις.

 

Έγώ χτες αγόρασα το "Λογικη και Ευαισθησία και Ζόμπι"! Η γνωστή σειρά της Quirk έρχεται και στα Ελληνικά επιτέλους, για να δούμε και αν αξίζει όλη αυτή βαβούρα τελικά.

 

Επίσης διάβασα το "Ασε το Κακο να μπει" του Λινκβιστ, το οποίο το θεωρώ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ και το προτείνω με κλειστά μάτια ακόμα και αν έχετε δει την ταινία.

Παλεύω ακόμα να τελειώσω το Στρίψιμο της Βίδας του Τζέημς (το οποίο είναι και αρκετά κουραστικό)...

Link to comment
Share on other sites

Adicto, το "Άσε το κακό.." από εκδόσεις Οξύ διάβασες; Όντως, πολύ καλό βιβλίο.

Link to comment
Share on other sites

Ναι Σίλεον! Όταν μου το έδωσαν στραβομουτσούνιασα λιγάκι γιατί είχα δει την ταινία και το είχα αφήσει ...παρκαρισμένο στη βιβλιοθήκη. Τελικά, αποφάσισα να το πάρω μαζί μου στην εβδομάδα της άδειας και μόλις το ξεκίνησα δεν μπορούσα να το αφήσω από τα χέρια μου... Μακάρι να μεταφέρουν και άλλα έργα του Λινκβιστ γιατί φαίνεται να αξίζει ο τύπος.

Link to comment
Share on other sites

To έλεγα από το Φθινόπωρο, το "Άσε το κακό να μπει" ως ταινία ήταν το twilight του Έλληνα λουγκροκουλτουριάρη, αφού είχαν αφαιρέσει οτιδήποτε θα μπορούσε να το έκανε ταινία τρόμου (ακόμα και τα origins της Eli)

 

Το βιβλίο ήταν σα να είχε γραφτεί από τον παλιό καλό Stephen King.

 

Πρόσφατα τρόμου που διάβασα:

Triage (Laymon, Lee, Ketchum): Παίρνει την ψήφο μου, μόνο και μόνο επειδή ο Lee κάθεται και ξοδεύει 120 σελίδες μόνο και μόνο για να πει ένα ανέκδοτο - και το κάνει εξαιρετικά. Ο Laymon γράφει στο γνωστό του στυλ και ο Ketchum αποδίδει φόρο τιμής στον Charles Buckowski.

 

The ring: Ψιλοπερίεργο βιβλίο, από τη μία ήξερα την υπόθεση λόγω των ταινιών, από την άλλη όμως η όλη ιδέα του ιού (που είχε παραληφθεί στο σινεμά) δούλευε.

 

Ghost story (P. Straub): Εδώ δε χωράνε πολλές αναλύσεις, είναι Straub που αποτελεί δήλωση ποιότητας. 4 ηλικιωμένοι κύριοι σε μια επαρχιακή πόλη, που μαζεύονται κάθε εβδομάδα και λένε ιστορίες τρόμου (μετά τον ανεξήγητο θάνατο του 5ου της παρέας) καλούν έναν συγγραφέα μυθιστορημάτων τρόμου, ανηψιό του εκλειπόντος, για να τους βοηθήσει να εξηγήσουν τους περίεργους εφιάλτες τους. Δε γνωρίζουν όμως το παρελθόν του εν λόγω συγγραφέα, που η πριν χρόνια γνωριμία του με μια μυστηριώδη γυναίκα οδήγησε στον βίαιο θάνατο του αδερφού του.

Κλασικά, ο Straub γράφει βαριά, με μπρος-πίσω στο χρόνο, με εναλλαγές στο αφηγηματικό στυλ και με μέρος της ιστορίας να λέγεται μέσω αφηγήσεων. Το προτείνω με κλειστά μάτια.

Link to comment
Share on other sites

Το Ghost Story να υποθέσω ότι δεν έχει βγει στα Ελληνικά ε; Ακούγεται πολύ καλό και ο Στράουμπ είναι πολύ δυνατή πένα...

Link to comment
Share on other sites

Ρε 'σεις, αυτό το Ghost story το βαρέθηκα. Είχε βρεθεί στα χέρια μου με όλες τις περγαμηνές ενός καλού βιβλίου και έφυγε με ένα "Ουφ.. Το τέλειωσα". Απλά, εμένα δεν μου -κλικ-.

 

Υ.Γ. Έχει βγει στα ελληνικά, Adicto, από Κέδρο, υπό τον τίτλο "Ιστορία Φαντασμάτων". Σε αυτή την έκδοση το έχω.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ρε 'σεις, αυτό το Ghost story το βαρέθηκα. Είχε βρεθεί στα χέρια μου με όλες τις περγαμηνές ενός καλού βιβλίου και έφυγε με ένα "Ουφ.. Το τέλειωσα". Απλά, εμένα δεν μου -κλικ-.

H αλήθεια είναι ότι σε σημεία πέφτει λίγο βαρύ και είναι για χαλαρό διάβασμα. Καρεκλίτσα στο μπαλκόνι, καφές και 50 σελίδες την ημέρα. Σε αντίθεση πχ με το "Σάλεμς Λοτ" (που πιστεύω ότι αποτέλεσε βασική επιρροή για το βιβλίο) το γράψιμο είναι πολύ πιο literary και η ιστορία αργεί να πάρει εμπρός.

Το "Κοκο" (Οξύ) είναι αρκετά πιο βατό από όσο θυμάμαι και τα "Χαμένο αγόρι, Χαμένο κορίτσι" και "Στο σκοτεινό δωμάτιο" (bell) σε παρόμοιο ύφος αλλά πολύ μικρότερα. Βέβαια κάπου ανάμεσα λείπουν και 2 ακόμα βιβλία (The throat και Mystery - έχουν όλα τον ίδιο πρωταγωνιστή) που δεν ξέρω αν έχουν βγει στα Ελληνικά.

Edited by Nihilio
Link to comment
Share on other sites

Ναι, το "Ξεσκαρτάρισμα" είναι από Τζέμα Πρες!

Edited by Adicto
Link to comment
Share on other sites

Ναι, το "Ξεκαθάρισμα" είναι από Τζέμα Πρες!

 

 

 

Το "Ξεσκαρτάρισμα". Όλο λέω να το πάρω και ποτέ δεν το παίρνω... Εσείς που το έχετε διαβάσει, πως σας φάνηκε; Ήταν καλό;

Link to comment
Share on other sites

Το στόρυ το Λη είναι όλα τα λεφτά!!! Και τα άλλα 2 είναι καλά (αν και του Λαυμον το θεωρώ το πιο αδύναμο από τα 3), αλλά του Λη είναι απόλαυση!

Link to comment
Share on other sites

Έχοντας ως προϋπόθεση το "κλικ" που ανέφερε ο Nihilo -και το οποίο δεν είναι ίδιο για όλους- διάβασα και προτείνω για αγορά τα εξής εκπληκτικά βιβλία:

 

Jack Ketchum, Κρυφτό (εκπληκτική αφήγηση, εξαιρετικοί χαρακτήρες, κλιμακούμενη βία, με το αγαπημένο θέμα του Ketchum (το κακό που προκαλεί ο άνθρωπος στον άνθρωπο) να είναι παρόν/εκδόσεις λογείον)

 

Lucas Marmaduke, Γένεσις 1:26 (ιδιαίτερα βίαιο και σεξιστικό βιβλίο, στο οποίο εντόπισα πολλά στοιχεία φιλοσοφίας και ψυχολογίας. Η κεντρική ιδέα του βιβλίου βασίζεται στους "δαιμονισμένους" του Ντοστογιέβσκι/εκδόσεις λογείον)

 

Graham Masterton, Δαιμονικό πορτρέτο (Για τον Masterton τι να πω... εξαιρετικό βιβλίο, μια αλληλογορία του βιβλίου "το πορτραίτο του Dorian Gray", του Όσκαρ Ουάιλντ/εκδόσεις Jemma Press)

 

Καλή ανάγνωση

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω το "Η νύχτα του Έβδομου Σκότους", του Ντάνιελ Ιστερμαν, από εκδόσεις Μπελ. Ζομποιστορία με χιντς Δυτικού Αποκρυφισμού, αρκετά καλό ως τώρα. Μου κάνει ιδιαίτερη εντύπωση ο πολύ πετυχημένος τρόπος που βάζει "δολώματα" στο τέλος κάθε κεφαλαίου, πραγματικά σε αναγκάζει να συνεχίσεις! Έχει βέβαια και κάποιες χτυπητές αδυναμίες αλλά σε γενικές γραμμές είναι καλό. Περισσότερα όταν το τελειώσω.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Συνεχίζοντας με πρόσφατα αναγνώσματα:

5 stories - Peter Straub:

Ανθολογία με 5 σύντομες ιστορίες του Straub. Περισσότερο ιστορίες μεταλογοτεχνικού μυστηρίου παρά τρόμος. Δε χάνετε και τίποτα αν το προσπεράσετε.

 

Demon Seed - Deen Koontz:

Επιτέλους ένα βιβλίο του Koontz που μου άρεσε. Τεχνιτή νοημοσύνη προσπαθεί να αφήσει έγγυο μια γυναίκα παγιδεύοντας την σε ένα πλήρως ηλεκτρονικό σπίτι. Αν και έχει όλη εκείνη την clean-cut υπερβολή που δε μου αρέσει στον Koontz με κέρδισε με το μαύρο χιούμορ των δραματικών μονολόγων του υπολογιστή.

 

The Cellar - Richard Laymon:

Το έπιασα χθες βράδυ με τη λογική ότι θα έχω κάτι να διαβάζω στο χαλαρό όλη την εβδομάδα. Τελικά το τελείωσα σήμερα το μεσημέρι. Αποτελεί το ντεμπούτο του συγγραφέα και, αν και δεν είναι τόσο καλό τεχνικά όσο πιο νέα του βιβλία, έχει μια απίστευτη δύναμη που δε σε αφήνει να το αφήσεις. Με φόντο το Beast House, ένα σπίτι-τουριστικό θέρετρο, όπου ένα τέρας σκοτώνει τους κατοίκους του τα βράδια, διαβάζουμε για τις περιπέτειες μιας γυναίκας που, μαζί με την κόρη της, προσπαθεί να ξεφύγει από τον παιδόφιλο άντρα της όταν αυτός αποφυλακίζεται και αυτή καταλήγει στην πόλη του διαβόητου Beast House.

Το γοτθικό μυστήριο (το σπίτι με το τέρας) σε μεγάλο βαθμό υποφώσκει καθώς παρατηρούμε ένα ανθρώπινο τέρας (τον σύζυγο) να διαπράτει τη μία θηριωδία μετά την άλλη στο κυνήγι του (και, όχι, ο συγγραφέας δε δειλιάζει να αγκίξει θέματα ταμπού) και, όταν τελικά όλα τα στοιχεία δέσουν μεταξύ τους δεν αφήνει ανικανοποίητο τον αναγνώστη.

Στη λίστα μου με τα must read splatterpunk βιβλία.

 

Τώρα διαβάζω το Erebus του Shaun Hutson. ίσως η πηγή έμπνευσης του παιχνιδιού Resident Evil: Μικρή αγροτική κοινότητα ταράζεται καθώς τα ζώα της τρελαίνονται από μία νέα, πρότυπη ζωοτροφή.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ αφού τελείωσα και "Αυπνία" του Κίνγκ και τα "αιχμηρά αντικήμενα" της Φλιν, τώρα είπα να πιάσω στα χέρια μου και μια Αγκάθα Κρίστι βρε αδερφέ, να δούμε άμα μου τεριάζει. Έτσι τώρα διαβάζω τον "Μπαλαντέρ του Θανάτου". Ας ελπίσουμε να είναι καλό.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Σήμερα τελειωσα τις "Γυναικες με τα Μαυρα" του Edward Lee. Το λατρεψα. Ανατριχιαστικο σε πολλά σημεια, τρομακτικο μα και ενιοτε ξεκαρδιστικο. Εχει όλα τα απαραιτητα στοιχεια για να γινει μπιμουβια περιωπης (απορω πως οι ομιλουσες κεφαλες του Χολιγουντ δεν το ανακαλυψαν ακομα)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Σήμερα τελειωσα τις "Γυναικες με τα Μαυρα" του Edward Lee. Το λατρεψα. Ανατριχιαστικο σε πολλά σημεια, τρομακτικο μα και ενιοτε ξεκαρδιστικο. Εχει όλα τα απαραιτητα στοιχεια για να γινει μπιμουβια περιωπης (απορω πως οι ομιλουσες κεφαλες του Χολιγουντ δεν το ανακαλυψαν ακομα)

Υπάρχει πάντα το Header.

To αστείο είναι ότι στη νουβέλα του "Right to Life" (Δικαίωμα στη ζωή - θα βγει από εκδόσεις Λογείον) ο Jack Ketchum βάζει μια από τις χαρακτήρες να βλέπει στην τηλεόραση μια τηλεταινία του HBO βασισμένη στο βιβλίο αυτό.

 

Από βιβλία τρόμου διάβασα πρόσφατα το Erebus του Βρετανού Shaun Hutson.

Σε μια μικρή αγγλική κτηνοτροφική πόλη τα οικόσιτα ζώα αρχίζουν να επιτηθενται σε άλλα ζώα ή και σε ανθρώπους. Μία αμερικανίδα δημοσιογράφος αρχίζει να υποπτεύεται ότι για όλα φταίει μία νέα συνθετική τροφή του γειτονικού εργοστασίου, και μαζί με έναν αγρότη προσπαθεί να βρει απάντηση στο μυστήριο αυτό - καθώς και στο γιατί όλοι οι κάτοικοι της πόλης μοιάζουν να είναι χλωμοί, με γαμψόνυχα και να αποφεύγουν τον ήλιο...

 

Διασκεδαστικό survival horror, σαν μία σπλάττερ ανάμειξη του I am Legend καi της Νύχτας των Ζωντανών Νεκρών. Έχει την (άγρια) βία του, έχει το σεξ του, έχει μια κάποια αγωνία, η γραφή είναι κινηματογραφική και οι χαρακτήρες όχι τόσο εκνευριστικά επίπεδοι, με αποτέλεσμα να διαβάζεται ευχάριστα ως σπλαττεριά, αλλά τίποτα το περισσότερο.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Χτες ξεκίνησα το Ντρουντ του Σίμμονς. Δεν είμαι σίγουρος ότι είναι καθαρά Τρόμου αλλά προς τα εκεί κλίνει... Οι κριτικές είναι διθυραμβικές, η υπόθεση (σαν σύλληψη) σαγηνευτική, οπότε έχω υψηλές προσδοκίες! Θα επανέλθω με σχόλια.

 

http://www.biblionet.gr/main.asp?page=showbook&bookid=156058

Link to comment
Share on other sites

εγώ διάβασα το "αναμνήσεις απο το σπίτι των πεθαμένων" του Ντοστογεύσκι. Και τώρα έκανα μια μεγάλη πατάτα!!! έδωσα 16 ευρώ για να πάρω το "μην κλείνεις την πόρτα στον έρωτα".

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Έφτασα στην σελ.350 του Ντρουντ και είμαι διχασμένος. Η κεντρική ιδέα είναι ωραία, αλλά η εκτέλεση πλατιάζει απίστευτα. Ώρες- ώρες νιώθω ότι διαβάζω βιβλίο για τη ζωή στο Λονδίνο της εποχής. Άλλες ότι διαβάζω βιογραφία του Ντίκενς και του αφηγητή (του Γουίλκυ Κόλλινς). πάρχουν πολλά βιογραφικά στοιχεία και επεισόδια που θα μπορούσαν να λείπουν, πολλές αναφορές στην κοινωνική ζωή της εποχής που κουράζουν και μία εμμονή στον εθισμό του αφηγητή στο λάβδανο και το όπιο.

 

Υπάρχουν βέβαια κάποιες συγκλονιστικές περιγραφές του νυχτερινού Λονδίνου και του υπόκοσμου. Ο μαγαρισμένος Τάμεσης, οι πόρνες, οι μαχαιροβγάλτες και οι ναύτες, τα οπιομάγαζα είναι τόσο καλά δωσμένα που νομίζεις πως βρίσκεσαι εκεί αλλά γενικά ο αναγνωστικός ρυθμός πέφτει. Ακόμα βέβαια, δεν έχω φτάσει ούτε στα μισά (είναι και 900 σελίδες κοντά παναθεμά το...), αλλά νοιώθω πως με κούρασε.

 

Σήμερα πήρα και τα:

 

Salems Lot (επιτελους)!

Σκοτεινά ανέκδοτα και ιστορίες εφιαλτών, του Μποζινάκη (πολύ δυνατή τρομο-πένα)

Ρουμπαγιατ, του Ομάρ Καγιαμ,

Χαμένο Αγόρι/Χαμένο Κορίτσι (αν λέω καλά τον τίτλο), του Στράουμπ.

 

Για να δούμε...

 

 

Link to comment
Share on other sites

Έφτασα στην σελ.350 του Ντρουντ και είμαι διχασμένος. Η κεντρική ιδέα είναι ωραία, αλλά η εκτέλεση πλατιάζει απίστευτα. Ώρες- ώρες νιώθω ότι διαβάζω βιβλίο για τη ζωή στο Λονδίνο της εποχής. Άλλες ότι διαβάζω βιογραφία του Ντίκενς και του αφηγητή (του Γουίλκυ Κόλλινς). πάρχουν πολλά βιογραφικά στοιχεία και επεισόδια που θα μπορούσαν να λείπουν, πολλές αναφορές στην κοινωνική ζωή της εποχής που κουράζουν και μία εμμονή στον εθισμό του αφηγητή στο λάβδανο και το όπιο.

 

Υπάρχουν βέβαια κάποιες συγκλονιστικές περιγραφές του νυχτερινού Λονδίνου και του υπόκοσμου. Ο μαγαρισμένος Τάμεσης, οι πόρνες, οι μαχαιροβγάλτες και οι ναύτες, τα οπιομάγαζα είναι τόσο καλά δωσμένα που νομίζεις πως βρίσκεσαι εκεί αλλά γενικά ο αναγνωστικός ρυθμός πέφτει. Ακόμα βέβαια, δεν έχω φτάσει ούτε στα μισά (είναι και 900 σελίδες κοντά παναθεμά το...), αλλά νοιώθω πως με κούρασε.

 

Σήμερα πήρα και τα:

 

Salems Lot (επιτελους)!

Σκοτεινά ανέκδοτα και ιστορίες εφιαλτών, του Μποζινάκη (πολύ δυνατή τρομο-πένα)

Ρουμπαγιατ, του Ομάρ Καγιαμ,

Χαμένο Αγόρι/Χαμένο Κορίτσι (αν λέω καλά τον τίτλο), του Στράουμπ.

 

Για να δούμε...

 

 

 

πόσα έδωσες αν επιτρέπεται;

Link to comment
Share on other sites

56 eura (πλην του Ντρουντ που είχα πάρει νωρίτερα) από Πρωτοπορία. Τα 3,5 πηγαν για το κουριερ.

 

 

Link to comment
Share on other sites

56 eura (πλην του Ντρουντ που είχα πάρει νωρίτερα) από Πρωτοπορία. Τα 3,5 πηγαν για το κουριερ.

 

 

 

 

αχ, αυτό έτσουξεbiggrin.gif

Link to comment
Share on other sites

56 eura (πλην του Ντρουντ που είχα πάρει νωρίτερα) από Πρωτοπορία. Τα 3,5 πηγαν για το κουριερ.

 

 

 

Ακριβά τα πήρες. Το site της Πρωτοπορίας έχει -10% ενώ αν πας στο βιβλιοπωλείο, έχει -20%-μπορεί και παραπάνω. Και στην πολιτεία ακόμη καλύτερα...Αλλά, και πάλι, πως σου βγήκαν τόσα; Το Σάλεμς Λοτ το έχει στο site, 14.14 ευρώ, το Ρουμπαγιάτ γύρω στα 12 ευρώ, το άλλο του Πήτερ Στράουμπ γύρω στα 6.5 ευρώ και το άλλο του Μποζινάκη γύρω στα 10 ευρώ... Σύνολο, περίπου 42.5 ευρώ. Βάλε και μεταφορικά, 46 ευρώ...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..