Kafka Posted December 18, 2010 Share Posted December 18, 2010 (edited) Ποιά είναι η γνώμη σας γι αυτόν τον σημαντικό γάλλο λογοτέχνη; Παρόλο που δεν ξεκίνησε- και ούτε περιορίζεται η φήμη του σε αυτήν- απο τη σκοτεινή λογοτεχνία, η εξέλιξη της ψυχικής του υγείας είχε ως αποτέλεσμα να ασχοληθεί εκτεταμένα με τον τρόμο. Το γεγονός οτι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, και τελικά πέθανε λίγο αργότερα σε ένα ίδρυμα για ψυχικά ασθενείς, δείχνει, σε συνδυασμό με μερικά έργα του, πως στο τέλος της σύντομης ζωής του είχε ιδιαίτερες επαφές με σκοτεινές εμπειρίες. Προσωπικά είναι ο αγαπημένος μου συγγραφέας. Ξεχωρίζω κάποια κείμενά του, αν και δύσκολα βρίσκω κάποιο που να μη μου αρέσει. Αξίζουν να αναφερθούν τα: -Το Χόρλα -Εκείνος; -Η υπνοφόρα (το αγαπημένο μου διήγημα) -Το μοντέλο -Ο τρόμος Έχει γράψει εκατοντάδες μικρά διηγήματα, και μερικές νουβέλες. Ανήκει στη σχολή του ψυχολογικού ρεαλισμού. Επηρέασε πολλούς λογοτέχνες του φανταστικού, όπως τον Μάχεν και τον Λάβκφραφτ Edited December 18, 2010 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Paradise Lost Posted December 18, 2010 Share Posted December 18, 2010 Προστατευομενος του Flaubert.. Το αγαπημενο μου εργο του ειναι ο Φιλαρακος το οποιο πιστευω οτι αντικατοπτριζει πολυ ρεαλιστικα την κοινωνια της εποχης αλλα και τη σταδιακη ηθική διαφθορα του ηρωα.Ο Μοπασαντ μ'αρεσει πολυ περισσοτερο απτον διασημοτερο,και εμπορικοτερο του Ζολά.Απο μικρες ιστοριες δυστυχως δεν εχω διαβασει πολλες. Ασχετο-μηπως ποσταρεις στο λιτ.νετ?=P Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 18, 2010 Author Share Posted December 18, 2010 Ναι, είμαι και εκεί Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 22, 2010 Author Share Posted December 22, 2010 Κανείς άλλος που να του αρέσει αυτός ο λογοτέχνης; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 Ο Maupassant μου θυμίζει... το γυμνάσιο! Είχαμε γραπτά του στις εξετάσεις για το Sorbonne, κάποια από τα μικρά του διηγήματα - και ήταν πραγματικά πολύ καλά, ατμοσφαιρικά και... τρομακτικά. Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει κάτι μεγαλύτερο - ξέρετε πώς είναι αυτά των εξετάσεων, σου αφήνουν κουσούρι . Αλλά μιας και μου τον θύμησες, κάποια στιγμή πρέπει να τον ψάξω περισσότερο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Amandel Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 Ο Maupassant μου θυμίζει... το γυμνάσιο! Είχαμε γραπτά του στις εξετάσεις για το Sorbonne, κάποια από τα μικρά του διηγήματα - και ήταν πραγματικά πολύ καλά, ατμοσφαιρικά και... τρομακτικά. Δυστυχώς δεν έχω διαβάσει κάτι μεγαλύτερο - ξέρετε πώς είναι αυτά των εξετάσεων, σου αφήνουν κουσούρι . Αλλά μιας και μου τον θύμησες, κάποια στιγμή πρέπει να τον ψάξω περισσότερο... Axxaxaxaxa πότε έδωσες Sorbonne? Πρέπει να δώσαμε μαζί. Εγώ αν θυμάμαι καλά είχα και κάτι ποιήματα? Ή κανω λάθος. Πάει καιρός. Πλάκα στην πλακα είναι πολύ καλός ο Μωπασάν. Εγώ διάβαζα από αρκετά μικρή καθώς έχω ρημάξει τις εκδόσεις Ζαχαρόπουλου που έχουν αρκετά από τα διηγήματά του, και μετά τον έμαθα και από τα γαλλικά. Καλός ο κύριος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Mort13 Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 La Legende du Mont Saint-Michel το βιβλιαράκι για τα γαλλικά... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
asxeth Posted December 22, 2010 Share Posted December 22, 2010 Χμμμ... αυτό το βιβλιαράκι το θυμάμαι και εγώ! Πρέπει να πήγαινα γυμνάσιο όταν μας βασάνιζε με αυτό, στο φροντιστήριο των γαλλικών, μια καθηγήτρια που ποτέ δεν είχα χωνέψει και από τότε είχα μισήσει και τα γαλλικά και τον Maupassant! Αργότερα βέβαια η σχέση μου με τα γαλλικά αποκαταστάθηκε, αλλά βιβλίο του Maupassant δεν έχω ξαναπιάσει στα χέρια μου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 23, 2010 Author Share Posted December 23, 2010 Εγώ θυμάμαι οτι μου είχαν κάνει θετική εντύπωση κάποια διηγήματα τρόμου που διάβασα για την τάξη των αγγλικών. Το κορυφαίο ήταν μάλλον το the monkey's paw, αλλά και το flowers for Algernon ήταν πολύ αξιόλογο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 24, 2010 Share Posted December 24, 2010 Το flowers for Algernon δεν είναι του Μοπασάντ είναι του Daniel Keyes... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted December 24, 2010 Author Share Posted December 24, 2010 (edited) Γιατί μήπως το The monkey's paw είναι του Maupassant νομίζεις; Τα ανέφερα ως διηγήματα που διάβασα για την τάξη των αγγλικών. Edited December 24, 2010 by Iwannhs Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
trillian Posted December 24, 2010 Share Posted December 24, 2010 (edited) Α, οκ, now it makes sense [σωστός ο καθηγητής αγγλικών ] Edited December 24, 2010 by trillian Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Hermione Granger Posted March 1, 2012 Share Posted March 1, 2012 ΩΠΑ! Ο Μωπασαν ειναι τρομου; Εγω γιατι δεν το ηξερα αυτο; Μαλλον επρεπε να διαβαζω λιγο περισσοτερο λογοτεχνια στη σχολη μου... Θα σπευσω με την πρωτη ευκαιρια να προμυθευτω καποιο σχετικο βιβλιο (ή μηπως να ψαξω στα βιβλια της σχολης μου; χμμμ..). Με πιασατε αδιαβαστη! Ντροπη μου! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Asgaroth Posted March 5, 2012 Share Posted March 5, 2012 Εγώ όχι απλά τον θεωρώ τρόμου, αλλά ορίζω τον τρόμο όπως θα έπρεπε να είναι, στον τρόπο που έγραφε ο Μωπασάν. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
reigninblood Posted May 21, 2012 Share Posted May 21, 2012 Να πω την αλήθεια, μόνο το "φανταστικές ιστορίες" διάβασα, του τύπου με το κατατεθέν μουστάκι και η παλαιομοδίτικη γραφή του με κέρδισε. Έτσι πριν 3 βδομάδες που ήμουν στο Παρίσι δεν παρέληψα να περάσω απο το κοιμητήριο Μονπαρνάς σαν τον ελάχιστο φόρο τιμής. Στο ράφι μου περιμένει ακόμα το "Πιερ και Ζαν" σε άλλο λογοτεχνικό ύφος όπως φαίνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wasteland Posted January 13, 2013 Share Posted January 13, 2013 Πολύ πολύ σπουδαίος συγγραφέας ο Maupassant! Πιστεύω πως μόνο ο Πόε μπορεί να τον συναγωνιστεί σε διήγημα. 'Ενα από τα αγαπημένα μου είναι το The Inn. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Kafka Posted January 15, 2013 Author Share Posted January 15, 2013 To Πανδοχείο πραγματικά είναι ένα επιβλητικό διήγημα, απο τα καλύτερα του και κατά τη δική μου γνώμη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted August 25, 2023 Share Posted August 25, 2023 Από Μοπασάν έχω διαβάσει τα εξής βιβλία: Ο Οξαποδώ (Το διάβασα τον Μάρτιο του 2019) Η μικρή αυτή νουβέλα αποτελεί την πρώτη μου επαφή με το έργο του Γκι Ντε Μοπασάν και νομίζω ότι δύσκολα θα μπορούσε να γίνει καλύτερη αρχή. Πρόκειται για μια αρκετά σκοτεινή ιστορία σε ημερολογιακή μορφή, η οποία μπορεί να λειτουργήσει τόσο σαν καθαρόαιμος ψυχολογικός τρόμος, όσο και σαν μια παραστατική και ρεαλιστική αποτύπωση της ψυχικής ασθένειας και των τραγικών συνεπειών της για τον άρρωστο. Η όλη ατμόσφαιρα είναι κάπως μαύρη και στα όρια του γοτθικού τρόμου, σίγουρα κρατάει σε εγρήγορση τον αναγνώστη. Η γραφή είναι καλή και ευκολοδιάβαστη, με τον Μοπασάν να καταφέρνει με τις προτάσεις του να μεταφέρει τον τρόμο και τον φόβο του πρωταγωνιστή. Σίγουρα μέσα στη χρονιά θα διαβάσω και άλλα βιβλία του συγγραφέα (ένα από αυτά θα είναι οπωσδήποτε το "Πιερ και Ζαν"). 8/10 ----------------------------------------------------------------------------------------------- Πιερ και Ζαν (Το διάβασα τον Αύγουστο του 2019) Δεύτερο βιβλίο του Γκι Ντε Μοπασάν που διαβάζω, μετά το πολύ καλό "Ο Οξαποδώ" που διάβασα φέτος τον Μάρτιο, και δηλώνω ξανά ικανοποιημένος. Πρόκειται για ένα κοινωνικό δράμα με διαχρονικούς προβληματισμούς για τις οικογενειακές σχέσεις, το οποίο έχει να προσφέρει πράγματα και στον σημερινό αναγνώστη, και ας γράφτηκε πριν από εκατόν τριάντα χρόνια. Η ιστορία είναι αρκετά ενδιαφέρουσα και καλογραμμένη -αν και σε σημεία ίσως να γίνεται κάπως μελοδραματική-, ενώ η γραφή πολύ καλή και οξυδερκής, με ωραίες περιγραφές και εύστοχες παρατηρήσεις/σκέψεις για την οικογένεια και όλες τις πιθανές παθογένειες στις σχέσεις ανάμεσα στους γονείς και τα τέκνα. Το "Πιερ και Ζαν" είναι από αυτά τα κλασικά βιβλία που διαβάζονται εύκολα και με μια κάποια αναγνωστική απόλαυση, προσφέροντας παράλληλα και λίγη τροφή για σκέψη. 8/10 ----------------------------------------------------------------------------------------------- Ιστορίες αυτοχειρίας (Το διάβασα τον Νοέμβριο του 2019) Τρίτο βιβλίο του Γκι Ντε Μοπασάν που διαβάζω, μετά την πολύ καλή νουβέλα "Ο Οξαποδώ" που διάβασα τον Μάρτιο και το πολύ καλό μυθιστόρημα "Πιερ και Ζαν" που διάβασα τον Αύγουστο, και δεν μπορώ παρά να δηλώσω ξανά ιδιαίτερα ικανοποιημένος. Οι ιστορίες της παρούσας συλλογής έχουν να κάνουν, φυσικά, με το ζήτημα της αυτοκτονίας, ένα ζήτημα που απασχόλησε έντονα τον Μοπασάν, ο οποίος προσπάθησε ανεπιτυχώς να βάλει τέλος στη ζωή του. Στις οχτώ ιστορίες του βιβλίου θα συναντήσουμε κάθε είδους αυτόχειρες, ενώ θα δούμε και μερικές από τις αιτίες που μπορεί να οδηγήσουν έναν άνθρωπο στο να δώσει ο ίδιος ένας τέλος στη ζωή του. Μέσω των ιστοριών, ο Μοπασάν μεταφέρει τις κοινωνικές αντιλήψεις της εποχής του για διαφορετικά θέματα, καταφέρνοντας μέσα σε λίγες σελίδες να δημιουργήσει ποικίλα συναισθήματα και κάποιες δυνατές εικόνες. Η γραφή είναι πραγματικά πολύ καλή και ευκολοδιάβαστη, κοφτερή και με βάθος σε νοήματα, σίγουρα από τα ισχυρά ατού της συλλογής. Μιλάμε για μαύρες ιστορίες με μια κριτική διάθεση εκ μέρους του συγγραφέα για τα κοινωνικά δεδομένα της εποχής του, που το μόνο σίγουρο είναι ότι θα βάλουν σε διάφορες σκέψεις τους αναγνώστες. 8.5/10 ----------------------------------------------------------------------------------------------- Ιστορίες της μέρας και της νύχτας (Το διάβασα τον Απρίλιο του 2019) Το 2019 πρέπει να είχα πάθει ένα μίνι αμόκ με τον Γκι ντε Μοπασάν, μιας και εκείνη τη χρονιά διάβασα τρία βιβλία του ("Ο Οξαποδώ", "Πιερ και Ζαν" και "Ιστορίες αυτοχειρίας"), αλλά να που έπρεπε να περάσουν τρία χρόνια από τότε (ή κάτι λιγότερο) για να ξαναπιάσω στα χέρια μου κάποιο βιβλίο του. Επέλεξα τη συλλογή διηγημάτων "Ιστορίες της μέρας και της νύχτας" (έχω την υπέροχη σκληρόδετη έκδοση τσέπης της Gema), γιατί ήθελα κάτι ανάλαφρο, κάτι παλαιάς εποχής, κάτι γαλλικό! Και καλύτερη επιλογή δεν θα μπορούσα να κάνω, μιας και πρόκειται για μια πραγματικά πολύ ωραία συλλογή διηγημάτων (εικοσιένα συνολικά), όπου πρωταγωνιστούν κάθε είδους άνθρωποι, όπως δειλοί αστοί, πανούργοι χωριάτες, μέθυσοι και φονιάδες (και διάφοροι άλλοι), με τα πρώτα διηγήματα να είναι κάπως πιο ευχάριστα, πιο αθώα, αλλά όσο περνάνε οι σελίδες να γίνονται σιγά-σιγά πιο σκληρά, πιο κυνικά, πιο μαύρα. Γενικά, απ' όλα έχει ο μπαχτσές, και έρωτες και μίση και φόνους και αυτοκτονίες και δράματα και μπόλικο μαύρο χιούμορ. Ό,τι πρέπει για την αναμονή σε κάποιο ιατρείο, για ανάγνωση σε μέσα μεταφοράς ή σε διαλείμματα στη δουλειά ή οπουδήποτε αλλού, εδώ που τα λέμε. Αξίζει τον χρόνο σας! 8.5/10 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted August 26, 2023 Share Posted August 26, 2023 (edited) Φανταστικές ιστορίες Δέκα μικρές ιστορίες, γεμάτες τρέλα, μελαγχολία, μοναξιά και φυσικά μαγεία που χαρακτηρίζει τη γραφή του συγγραφέα. Με αυτά τα φανταστικά διηγήματα ο Μωπασαν, πέρα από τις σελίδες που πρόσθεσε στο έργο τού, άνοιξε το δρόμο για το ψυχογραφημα στη νεώτερη λογοτεχνία και στα υπαρξιακά προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου. Edited August 26, 2023 by Ghost Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.