Jump to content

Υπάρχει το ταλέντο;


Stanley
 Share

Recommended Posts

Δεν βρήκα κάποιο σχετικό θέμα, αλλά αν υπάρχει, παρακαλώ να συγχωνευτεί.

 

Με αφορμή κάποια πράγματα που διάβασα στο βιβλίο της Ζουμπουλάκη, η οποία υποστήριξε ότι "το ταλέντο είναι μούφα", θα ενδιαφερόμουν να συζητήσουμε το θέμα. Σε πρώτη φάση, πιστεύετε στο ταλέντο σαν έννοια γενικότερα; Και σε δεύτερη, στο ταλέντο στη συγγραφή;

 

Η προσωπική μου άποψη είναι ότι σε οτιδήποτε κάνει ο καθένας μας, μπαίνει το ταλέντο, η κλίση, η προδιάθεση -όπως θέλετε πείτε το. Π.χ κάποιος παίζει μπάλα σε μια ομάδα: όλοι της ομάδας κάνουν την ίδια προπόνηση, με τον ίδιο χρόνο και τις ίδιες τεχνικές, όλοι προσπαθούν, όλοι κοιμούνται το ίδιο, όλοι τρώνε το ίδιο. Σαφώς, όμως, άλλοι είναι (πολύ) καλύτεροι από μερικούς άλλους. Αυτό ισχύει στο τραγούδι, στο γράψιμο, στην επιστήμη, παντού. Η αλήθεια είναι ότι τώρα που τα γράφω, μου φαίνεται πολύ προφανές, αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε και τα επιχειρήματα της άλλης άποψης.

Link to comment
Share on other sites

Σαφώς και υπάρχει το ταλέντο ( ή η προδιάθεση καλύτερα) σε ορισμένα άτομα.

Πιστεύω όμως οτι τελικά περισσότερο ρόλο παίζει η εξάσκηση παρά η φυσική κλίση σε κάτι. Αν το ταλέντο δεν αναπτυχθεί με τον κατάλληλο τρόπο είναι δώρο άδωρον.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Το ταλέντο υπάρχει. Είναι αυτό που ξεχωρίζει τον καλό απ' τον εξαιρετικό. Μπορεί να είναι η φαντασία, το πάθος, η τρέλα πολλές φορές, αλλά είναι το κάτι που βγάζει τους Μότσαρτ, τους Σαίξπηρ, τους Μιχαήλ Αγγέλους, τους ντα Βίντσι έξω απ' την σούπα των εκατομμυρίων καλλιτεχνών και τους τοποθετεί στο βάθρο της ιδιοφυίας.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Ταλέντο είναι, σαν την μουσική δεν μαθεύεται εξελίσσεται, για να γραφής πρέπει να είσαι παρανοϊκός να έχεις διαφορετικές, απόψεις ,λογική, τρόπο σκέψης, αλλιώτικες οπτικές γωνιές από το σύνολο το γενικό πληθυσμό, αν απλώς γνωρίζεις να γράφεις γίνεσαι εκπρόσωπος τύπου, δημοσιογράφος, γιατί είσαι προβλεπόμενος ,τα λες ωραία, χειρίζεσαι καλλιτεχνικά την γραφή, αλλά όλοι καταλαβαίνουν το νόημα ,την ουσία ,την εξέλιξη, του διηγήματος σου, προτού να το ολοκληρώσουν ,ώστε να διαβάζεις κάτι, και να λες <σοπα ρε > να μένεις άναυδος από την πλοκή αλλιώς τη λες ??< το περίμενα> και το παρατάς και άλλο δεν συνεχίζεις, να διαβάζει ο αναγνώστης σου ότι εσύ έγραψες, άκακος δολοφόνος ψυχασθενής για το ψυχιατρείο αν είσαι, τότε ναι ,θεωρώ ότι μόνο τότε, μπορείς να γίνεις συγγραφέας αλλιώς ασχολείσαι με κοινωνικά διηγήματα αισθηματικές ερωτικές ιστορίες αλλά για φαντασία και τρόμο δεν μπορείς …

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μα φυσικά και υπάρχει ταλέντο. Η εξάσκηση είναι πολύ σημαντική φυσικά, αλλά παίζει το ρόλο της κατεργασίας σε έναν πολύτιμο λίθο. Όταν έχεις το υπόβαθρο, τότε μπορείς να βγάλεις και το αριστούργημα.

 

Ταλέντο υπάρχει παντού γύρω μας, κι όχι μόνο στις "αναγνωρισμένες" τέχνες, όπως μουσική, συγγραφή, ζωγραφική κλπ. Ταλέντο είναι να μπορείς να χωρέσεις ένα αντικείμενο ακόμα σε μια ντουλάπα που σκάει από πράγματα, ταλέντο είναι να κάνεις έναν πικραμένο να χαμογελάσει, ταλέντο είναι να βρίσκεις τετραγωνικές ρίζες με το μυαλό σου, ταλέντο είναι να πείθεις τον άλλον να κάνει κάτι που δε θα έκανε υπό άλλες συνθήκες και να είναι και ευτυχισμένος γι αυτό.

Στην πραγματικότητα ο κόσμος είναι γεμάτος με κάθε είδους ταλέντα. Θα έλεγα μάλιστα ότι το ταλέντο (ή κλίση, όπως αναφέρθηκε παραπάνω) δεν είναι μόνο ποιοτικό αλλά και ποσοτικό. Στο ίδιο αντικείμενο κάποιος μπορεί να έχει από καθόλου μέχρι αμέτρητο, με όλες τις ενδιάμεσες διαβαθμίσεις.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πόσους ανθρώπους χρειάζεται να γνωρίσουμε για να καταλάβουμε ότι δεν έχουν γεννηθεί όλοι με την ίδια προδιάθεση για ύψος, ομορφιά, δύναμη, εξυπνάδα;

Όποιος πιστέυει ότι δεν υπάρχει ταλέντο, δεν έχει δει τον φίλο μου τον Γιώργο να βρίσκει λογαρίθμους ή... ενδέκατες ρίζες 15ψήφιων αριθμών σε τρία λεπτά με ακρίβεια τρίτου δεκαδικού, δεν έχει βρεθεί απέναντι στον 10χρονο Άγγελο Βουλδή (google him) που δεν έφτανε να δει καλά-καλά τη σκακιέρα και χρείαστηκα (το θυμάμαι σαν τώρα) 37 κινήσεις και τέσσερεις ώρες για να τον κερδίσω σε μια Κλειστή Σικελική (τέσσερα χρόνια αργότερα πανηγύριζα όταν του έκοψα μια ισοπαλία) και φυσικά δεν έχει δει τον Ισαάκ Ασίμοφ να γράφει την Γαλαξιακή Αυτοκρατορία στο 20 του ή να δουλεύει δέκα βιβλία συγχρόνως στο μεγαλύτερό μέρος της ζωής του (για να αναφέρω ένα πολύ πρόχειρο και όχι τρανταχτό παράδειγμα απο τον χώρο της συγγραφής).

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πιστεύω πως υπάρχει ταλέντο αλλά είναι αυτό που αναφέρθηκε πιο πάνω....αν δεν το καλλιεργήσεις τότε θα μείνεις εσύ και το τελέντο σου....Ακόμα πιστεύω πως το τελέντο δεν φαίνεται πάντα, απλά μπορεί να αναδηχτεί σε κάποιες περιπτώσεις και να ξεχωρίσει...δηλαδή να φανεί πως προέρχεται από κάποιον που έχει μια ιδιαίτερη κλήση στον τομέα....

Link to comment
Share on other sites

Ναι το ταλέντο είναι σημαντικό, αλλά όπως διάβασα και σε ένα άρθρο (στο Focus, αν θυμάμαι καλά) και η εξάσκηση παίζει πολύ μεγάλο ρόλο. Το μαγικό νούμερο είναι το 10.000 ώρες, ειδικότερα αν μιλάμε για πράγματα που χρειάζονται εξάσκηση από μικρή ηλικία. Όποιος καταφέρει να ασχοληθεί 10.000 ώρες με κάτι στη ζωή του, θα το κάνει καλά.

 

Αυτό σημαίνει 10.000/5= 2.000, όπου 5 είναι οι καθημερινές ώρες εξάσκησης, άρα 2.000 είναι οι ημέρες, κάπου στα 6 χρόνια, που θα χρειαζόταν να κάποιος για να αναπτύξει πλήρως τις ικανότητές του σε κάτι. Προσωπικά είδα μια γυναίκα γύρω στα 40 να μαθαίνει σκάκι (ασχολούταν πολύ περισσότερο από 5 ώρες την ημέρα) και μέσα σε 3-4 χρόνια να γίνεται πρωταθλήτρια Ιταλίας και να είναι στην ομάδα που έφτασε 2η στην Ολυμπιάδα σκακιού το 1994 ή 1995.

 

Ναι για μένα το ταλέντο υπάρχει, αλλά για να αναπτυχθεί πλήρως είναι σημαντική και η σκληρή δουλειά.

Link to comment
Share on other sites

Το ζήτημα εαν υπάρχει ταλέντο ή όχι είναι ΑΚΥΡΟ. Μερικά πράγματα είναι αυτονόητα, πως γίνεται κάποιος να αμφισβητεί ότι κάποιοι έχουν μια φυσική κλίση σε κάτι; Προφανώς η Ζουμπουλάκη κρίνει εξ ιδίων τα αλλότρια.

 

 

Link to comment
Share on other sites

Κάποιος που δεν έχει ταλέντο, εάν εξασκηθεί πολύ μπορεί να φτάσει μέχρι ένα "Α" επίπεδο και να κάνει ορισμένα καλά πράγματα σε αυτό που ασχολείται (πχ να γράψει μερικά καλά βιβλία/νουβέλες/διηγήματα στην περίπτωση μας). Μάλιστα πιστεύω ότι αυτός που δεν έχει ταλέντο αλλά έχει λιώσει στην εξάσκηση, μπορεί να κάνει πολλά περισσότερα από κάποιον που έχει ταλέντο αλλά δεν έχει δουλέψει καθόλου. Φυσικά εάν εξασκηθεί ο δεύτερος από τους δύο που αναφέρω, θα κάνει αριστουργήματα.

 

Κάπως έτσι το βλέπω...

Edited by antonisjk
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ με τους παραπάνω στο ότι το ταλέντο έχει ίση αξία με τη σκληρή δουλειά. Μη νομίζετε ότι είναι πιο εύκολο να ρίξεις σκληρή δουλειά από το να έχεις ταλέντο, μόνο και μόνο επειδή το ταλέντο δεν το αποκτάς αλλά γεννιέσαι με αυτό. Είχα πάθει πλάκα όταν διάβασα για πρώτη φορά, πριν χρόνια, στο βιβλίο του Γρ. Ξενόπουλου "Μυστικοί Αρραβώνες", για μια νεαρή ζωγράφο, τη φράση ότι τα έργα της "δε φανέρωναν μόνο ένα ταλέντο, που πολλά κορίτσια μπορεί να το έχουν. Φανέρωναν επίσης μια καλλιέργεια μεθοδική, επίμονη". Ο Γρ. Ξ., δηλαδή, θεωρούσε πιο σπάνια τη σκληρή δουλειά παρά το ταλέντο! Αλλά τώρα πια δε μου κάνει και τόση εντύπωση. Έτσι είναι, το ταλέντο είναι υπερεκτιμημένο επειδή "γεννιέσαι, δε γίνεσαι". Το υπερεκτιμάνε οι τεμπέληδες, για να βρουν δικαιολογία να μην προσπαθήσουν καθόλου, επειδή δεν έχουν ταλέντο. Αλλά η προσπάθεια είναι ο μισός δρόμος!

Να παραθέσω επίσης ένα σχετικό quote από την ταινία Hollow Man: μεγαλοφυία είναι αυτός που μπορεί να πάει από το Α στο Δ χωρίς να περάσει από το Β και το Γ. Αλλά, λέω εγώ, η προσπάθεια επίσης μπορεί να σε οδηγήσει εκεί, απλώς θα χρειαστείς και το Β και το Γ...

Link to comment
Share on other sites

Έτσι είναι, το ταλέντο είναι υπερεκτιμημένο επειδή "γεννιέσαι, δε γίνεσαι". Το υπερεκτιμάνε οι τεμπέληδες, για να βρουν δικαιολογία να μην προσπαθήσουν καθόλου, επειδή δεν έχουν ταλέντο.

Ωχ, μας την πέσανε! Είναι αυτό δηλαδή που ακούω από τα μπαρμπαδάκια μια ζωή: «Δεν έχει “δεν μπορώ” υπάρχει μόνο “δεν θέλω”!»

 

«Μα δεν τα παίρνει το μυαλό μου αυτά!»

«Και τι είσαι εσύ; Βλάκας; Όποιος θέλει, μπορεί να κάνει τα πάντα.»

 

Αποδέχομαι λοιπόν την τεμπελιά μου, όσο και το ότι η θεία μου η Μαρίκα θα καθίσει να γράψει την επόμενη τριλογία φάντασυ.

 

Είναι ένα σύμπαν όπου το παρακάτω είναι εφικτό:

 

Ο Καπερνάρος ανέλαβε το διαζύγιο του αδελφού μου και ξενοιάσαμε. Τον γνωρίσαμε το καλοκαίρι, όταν έβγαλε την σκωληκοειδίτιδα της μητέρας. Δεν είναι μόνο αστέρι στα δικαστήρια, τον αποκαλούν και ελαφροχέρι στα νοσοκομεία. Το νέο Δημαρχείο της Χαλκίδας το είδατε; Δικό του σχέδιο. Χθες αγόρασα το σι-ντι του. Από φωνή έτσι κι έτσι, σκίζει όμως σε στίχους και μελωδία. Δέκα σουξέ σε μια ηχογράφηση!

 

Μπορούμε να τεμαχίσουμε το ταλέντο για να δούμε πως λειτουργεί πραγματικά, υπάρχει όμως και αυτό που λέγεται «κλίση» όπως είπε κάποιος. Το μυαλό κλείνει την πόρτα σε όλες τις μη-επιλογές μας για να μας δυναμώσει σε αυτό που αγαπάμε ή σε αυτό που αναγκαστικά εξασκούμαστε.

Link to comment
Share on other sites

Wordsmith... Όλα καλά όπως τα λες... Δεν διαφωνώ, αλλά θα προσθέσω...

 

Όσο περνούν τα χρόνια βλέπω αυτό ακριβώς στο οποίο περιγράφεις περί τεμπέληδων. Παρόλα αυτά, για εμένα λειτουργεί και αντίθετα. Μερικές φορές αυτοί που θεωρούν ότι καταβάλουν την υπερπροσπάθεια, χάνονται μέσα στο φθόνο τους για αυτούς που έχουν ταλέντο, που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την προσπάθειά τους. Απλά, τους βολεύει να λένε, "σιγά, τα κατάφερε επειδή έχει ταλέντο...", δεν έχει προσπαθήσει όσο εγώ...

 

Και ναι, σίγουρα πιστεύω πως κάποιοι γεννιούνται με κάποιο ταλέντο και επιπλέον πιστεύω πως όλοι έχουμε ταλέντο σε ένα τομέα, το θέμα είναι να τον ανακαλύψουμε...

 

Να το αναπτύξουμε ή να το θάψουμε...

Να το χρησιμοποιήσουμε ή να το αχριστέψουμε...

 

 

Τελειώνοντας, νομίζω πως όταν κάπου είσαι καλός με αυτόν τον μαγικό τρόπο, ναι, πέφτεις και στο τρυπάκι να επαναπαυτείς... Γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει λόγος να προσπαθήσεις παραπάνω παρά μόνο αν χρειαστεί!

 

Ειλικρινά ένα από τα θέματα που με απασχολεί τα τελευταία χρόνια...

 

Είμαι φυσικός τεμπέλης!

Link to comment
Share on other sites

To ταλέντο καθορίζει μια σειρά από πράγματα, πχ από το επίπεδο από όπου θα αρχίσεις σε κάτι, πόσο γρήγορα θα εξεληχθείς και το cap σου. Ένας ταλαντούχος αλλά άπειρος συγγραφέας θα είναι κάτω από έναν έμπειρο αλλά ατάλαντο, με εξάσκηση όμως θα τον ξεπεράσει εύκολα.

Link to comment
Share on other sites

Wordsmith... Όλα καλά όπως τα λες... Δεν διαφωνώ, αλλά θα προσθέσω...

 

Όσο περνούν τα χρόνια βλέπω αυτό ακριβώς στο οποίο περιγράφεις περί τεμπέληδων. Παρόλα αυτά, για εμένα λειτουργεί και αντίθετα. Μερικές φορές αυτοί που θεωρούν ότι καταβάλουν την υπερπροσπάθεια, χάνονται μέσα στο φθόνο τους για αυτούς που έχουν ταλέντο, που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την προσπάθειά τους. Απλά, τους βολεύει να λένε, "σιγά, τα κατάφερε επειδή έχει ταλέντο...", δεν έχει προσπαθήσει όσο εγώ...

 

 

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος που θα παραδεχτεί τόσο εύκολα ότι είναι ατάλαντος (αλλά προσπάθησε) κι ότι ο άλλος είναι περισσότερο ταλαντούχος απ'αυτόν, γι'αυτό τα κατάφερε...

 

Μου ακούγεται πολύ πιο εύκολο να πει κάποιος ταλαντούχος "εντάξει μωρε ο άλλος δεν έχει τόσο ταλέντο όσο εγώ, απλά εγώ δεν το κυνήγησα... άμα το κυνηγούσα όμως...."

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο: Δε βλέπω γιατί αυτά που λες συγκρούονται με αυτά που λέω εγώ. Δεν είπα ότι η προσπάθεια αρκεί μόνη της, είπα ότι είναι ισάξια με το ταλέντο. Και στο κάτω κάτω σε πόσα επαγγέλματα μπορεί κάποιος να κάνει τη σκληρή δουλειά που θα τον κάνει νούμερο ένα είτε έχει ταλέντο είτε όχι; 24 ώρες έχει η μέρα! Ούτε γίνεται να ενδιαφέρεται κάποιος για τα πάντα. Υπάρχει "δε μπορώ" και σημαίνει "δε μου αρέσει", "δε με ενδιαφέρει", "έχω επιλέξει κάτι άλλο που το προτιμώ". Η δυνατότητα να καταβάλλεις μεγάλη προσπάθεια είναι το ίδιο σπάνια με το ταλέντο, λέω εγώ (και ο Ξενόπουλος). Τα μπαρμπαδάκια υποτιμούν την ισχύ του να ΜΗ ΣΕ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ κάτι.

Ανδρέα: Μην το προεξοφλείς ότι είσαι φυσικός τεμπέλης. Τι, δηλαδή, προσπάθησες και δε σου βγήκε; Υπάρχει και η περίπτωση να σε τραβάει μόνο ο στόχος και όχι η πορεία ως εκεί, μόνο η αναγνώριση (πχ) ως συγγραφέας και όχι το ίδιο το γράψιμο, για να φέρω ένα παράδειγμα από τα δικά μας χωράφια. Όπως λέει και η Βάσω παραπάνω, ταλέντο/κλίση μπορεί να έχει κανείς σε πολλά πράγματα, από τη δουλειά σου μέχρι το να παρηγορείς κάποιον με επιτυχία. Εσύ έχεις ταλέντο στο σχέδιο. Και αλλού ίσως, αλλά μπορεί να μην το έχεις ανακαλύψει ακόμα ή να μην του δίνεις σημασία. Όχι, δεν είσαι φυσικός τεμπέλης - αν ήσουν, θα αδιαφορούσες για τα πάντα και θα πέθαινες της πείνας...

Link to comment
Share on other sites

Wordsmith... Όλα καλά όπως τα λες... Δεν διαφωνώ, αλλά θα προσθέσω...

 

Όσο περνούν τα χρόνια βλέπω αυτό ακριβώς στο οποίο περιγράφεις περί τεμπέληδων. Παρόλα αυτά, για εμένα λειτουργεί και αντίθετα. Μερικές φορές αυτοί που θεωρούν ότι καταβάλουν την υπερπροσπάθεια, χάνονται μέσα στο φθόνο τους για αυτούς που έχουν ταλέντο, που δεν μπορούν να αναγνωρίσουν την προσπάθειά τους. Απλά, τους βολεύει να λένε, "σιγά, τα κατάφερε επειδή έχει ταλέντο...", δεν έχει προσπαθήσει όσο εγώ...

 

 

Δεν μπορώ να πιστέψω ότι υπάρχει κάποιος που θα παραδεχτεί τόσο εύκολα ότι είναι ατάλαντος (αλλά προσπάθησε) κι ότι ο άλλος είναι περισσότερο ταλαντούχος απ'αυτόν, γι'αυτό τα κατάφερε...

 

Μου ακούγεται πολύ πιο εύκολο να πει κάποιος ταλαντούχος "εντάξει μωρε ο άλλος δεν έχει τόσο ταλέντο όσο εγώ, απλά εγώ δεν το κυνήγησα... άμα το κυνηγούσα όμως...."

 

Ξέρεις τι γίνεται; Εκεί είναι που έχει νόημα αυτό που λέω. Όταν κάποιος έχει τόσο μεγάλη αυτογνωσία και αυτοπεποίθηση, που ενώ ξέρει πως δεν έχει ταλέντο, θα γυρίσει να πει αυτή την φράση. Σαφώς και αυτό που περιγράφεις είναι απόλυτα ευσταθές, μου είναι όμως και τα δύο το ίδιο αλαζονικά. Δεν δικαιολογώ κανέναν από τους δύο!

 

Εξάλλου δεν αναφέρομαι στο ποιο είναι πιο συχνό αλλά πιο ενοχλητικό για μένα...

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Πιστεύω στο ταλέντο και ότι κάθε άνθρωπος έχει κάποιες ιδιαίτερες κλίσεις αλλά μονάχα εισαγωγικά, απο εκεί και πέρα θεωρώ μύθο και το ταλέντο και την "ιδιοφυία". Ειδικά η λογοτεχνία που είναι σε ένα συνεχή διάλογο με την απεραντοσύνη και την πολυπλοκότητα της ζωής, τι όρια, με τι μέτρα και τι σταθμά να θέσει κάποιος ώστε να μιλήσει για "στάνταρ", ταλέντο κτλ . Το ταλέντο είναι η καραμέλα, η ψευδαίσθηση του τεμπέλη για να διατηρεί, να νιώθει καλά με την τεμπελιά του. (μιλάω απο προσωπική πείρα, γιατί είμαι αρκετά τεμπέλης).

 

Αν δεν δουλέψει ο επίδοξος συγγραφέας, αν δεν μοχθήσει, αν δεν ποτίσει μεθοδικά αυτό που ήδη έχει, δεν κάνει τίποτα. Και εκεί νομίζω ότι είναι και όλη η ουσία του πράγματος: όχι το να γίνει καλύτερος σε σχέση με κάποιον άλλο ή με κάποιο "στάνταρ", αλλά το να προσπαθήσει να γίνει λίγο καλύτερος απο αυτό που ήδη είναι. Να υπερβεί λίγο τα οριοθετημένα σύνορα του που τον κρατούν φυλακισμένο. Ακόμη και αν είναι και ο χειρότερος συγγραφέας στον κόσμο θα έχει πάει πιο ψηλά απο τον δυνητικά καλύτερο συγγραφέα που έμεινε στο ίδιο σκαλί. Οπότε και στην περίπτωση που κάποιος διαθέτει τεράστιο ταλέντο δεν έχει νόημα να αναπαυθεί. Και ειδικά η λογοτεχνία (όπως και κάθε τέχνη), θεωρώ πως ένα απο τα κύρια θέματα που θέτει στον καθένα μας, απο την πρώτη στιγμή που προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι, είναι αυτό: να ξεβολευτείς. Να ξεβολευτούμε από τις παγιωμένες ιδέες μας, την τεμπελιά μας, το όποιο ταλέντο μας, τα στάνταρ μας, τους εγωισμούς μας κτλ. Εδώ νομίζω ότι είναι το όλο θέμα που δύσκολα ανεχόμαστε.

 

 

Είναι μετά και ένα άλλο πολύ κρίσιμο ερώτημα : Γιατι κάποιος να ξεβολευτεί απο την άνεση του ;

Edited by Innerspaceman
Link to comment
Share on other sites

Πιστεύω στο ταλέντο και ότι κάθε άνθρωπος έχει κάποιες ιδιαίτερες κλίσεις αλλά μονάχα εισαγωγικά, απο εκεί και πέρα θεωρώ μύθο και το ταλέντο και την "ιδιοφυία". Ειδικά η λογοτεχνία που είναι σε ένα συνεχή διάλογο με την απεραντοσύνη και την πολυπλοκότητα της ζωής, τι όρια, με τι μέτρα και τι σταθμά να θέσει κάποιος ώστε να μιλήσει για "στάνταρ", ταλέντο κτλ . Το ταλέντο είναι η καραμέλα, η ψευδαίσθηση του τεμπέλη για να διατηρεί, να νιώθει καλά με την τεμπελιά του. (μιλάω απο προσωπική πείρα, γιατί είμαι αρκετά τεμπέλης).

 

Αν δεν δουλέψει ο επίδοξος συγγραφέας, αν δεν μοχθήσει, αν δεν ποτίσει μεθοδικά αυτό που ήδη έχει, δεν κάνει τίποτα. Και εκεί νομίζω ότι είναι και όλη η ουσία του πράγματος: όχι το να γίνει καλύτερος σε σχέση με κάποιον άλλο ή με κάποιο "στάνταρ", αλλά το να προσπαθήσει να γίνει λίγο καλύτερος απο αυτό που ήδη είναι. Να υπερβεί λίγο τα οριοθετημένα σύνορα του που τον κρατούν φυλακισμένο. Ακόμη και αν είναι και ο χειρότερος συγγραφέας στον κόσμο θα έχει πάει πιο ψηλά απο τον δυνητικά καλύτερο συγγραφέα που έμεινε στο ίδιο σκαλί. Οπότε και στην περίπτωση που κάποιος διαθέτει τεράστιο ταλέντο δεν έχει νόημα να αναπαυθεί. Και ειδικά η λογοτεχνία (όπως και κάθε τέχνη), θεωρώ πως ένα απο τα κύρια θέματα που θέτει στον καθένα μας, απο την πρώτη στιγμή που προσπαθείς να δημιουργήσεις κάτι, είναι αυτό: να ξεβολευτείς. Να ξεβολευτούμε από τις παγιωμένες ιδέες μας, την τεμπελιά μας, το όποιο ταλέντο μας, τα στάνταρ μας, τους εγωισμούς μας κτλ. Εδώ νομίζω ότι είναι το όλο θέμα που δύσκολα ανεχόμαστε.

 

 

Είναι μετά και ένα άλλο πολύ κρίσιμο ερώτημα : Γιατι κάποιος να ξεβολευτεί απο την άνεση του ;

 

 

Ωραίο post :)

 

Και εγώ νομίζω οτι το ταλέντο υπάρχει ως μία μη αποσαφηνισμένη ως προς τα αίτιά της μεγαλύτερη απο το μέσο ικανότητα για κάτι. Ωστόσο σίγουρα στη λογοτεχνία όποιος έχει ποτέ γράψει κάτι ξέρει οτι κανείς δεν άρχισε να γράφοντας αριστουργήματα, ό,τι και να είχε μέσα του.

 

Και είναι το πιο φυσικό να περιορίζεται κανείς στη θεματολογία του, παρόλο που συμφωνώ οτι δεν είναι και η καλύτερη κατάσταση. Ο Flaubert κάπου είχε σημειώσει οτι "η ζωή έχει χίλια χρώματα και εμείς επιμένουμε να ζωγραφίζουμε με δύο".

Ωστόσο απο την άλλη μπορεί να επισημανθεί πως σε ένα βαθμό κάποιοι περιορισμοί είναι θετικοί, διότι επιτρέπουν την ανάπτυξη σε βάθος, κάτι που νομίζω οτι συμβαίνει όταν κανείς γενικά σταθεροποιήσει τις κρίσεις του.

Link to comment
Share on other sites

Ταλέντο υπάρχει. Θα ήθελα όμως να ξεκινήσω ανάποδα. Να μιλήσω πρώτα γι' αυτό που δεν υπάρχει.

Αυτό που δεν υπάρχει είναι το "θέλω να ζωγραφίσω, αλλά δεν πιάνει το χέρι μου/δεν έχω ταλέντο". Αυτό, για 'μένα, είναι ένα πολύ μεγάλο κακό που έχει γίνει στο μυαλό των ανθρώπων. Αφού θέλεις να ζωγραφίσεις, γιατί δεν το κάνεις; Ποιος σου είπε να ζωγραφίσεις καλά; (μια που θα το κάνεις για 'σένα, για να χαρείς, να εκφραστείς). Αν θέλουμε να κάνουμε κάτι όσο πιο πολύ το εξασκούμε τόσο πιο εύκολο θα γίνεται, γιατί ο εγκέφαλος συνηθίζει, μαθαίνει.

Εντάξει μέχρι εδώ.

 

Αλλά:

Ταλέντο υπάρχει. Υπάρχει, υπάρχει.

 

Το "δεν υπάρχει ταλέντο" δεν μπορεί, μάλλον θα είναι η νέα μόδα, γιατί το ακούω συνέχεια, σκάει από παντού.

Και πιστεύω πως είναι η δικαιολογία του κάθε ατάλαντου και ατάλαντης που πήρε ένα πτυχίο και διδάσκει σε κάποια σχολή επίδοξους κακοτέχνες, επίσης ατάλαντους, που απλά πήγαν σε αυτή τη σχολή από ωραιοπάθεια. Τους λένε αυτό το τσιτάτο για να δικαιολογήσουν την ύπαρξή τους. Όμως έχουν εκεί μέσα και φοιτητές με ταλέντο. Αυτοί τι τους φταίνε; Γιατί να έχει πάρει στα χέρια του την τέχνη ένας μηχανισμός που μόνο σκοπό έχει να επιπλεύσουν οι φελοί; Πηγαίνεις στις εκθέσεις και σου έρχεται να τραβήξεις τα μαλλιά σου από τη μαλακία που επικρατεί στο χώρο, άψυχη και έμψυχη.

Όχι, δεν παραμιλώ, όλα αυτά έχουν σχέση με την κουβέντα για το "αν υπάρχει ταλέντο". Φυσικά και δεν θέλουν να πιστεύουμε ότι υπάρχει. Γιατί αλλιώς, πώς θα μας κάνουν μια ομοιογενή μάζα, έναν πολτό από ανθρώπους άβουλους και άχρωμους; Πώς θα δικαιολογήσουν τις καινούργιες σχολές "Όχι-Ακριβώς-Καλών-Τεχνών-Αλλά-Δεν-Ξέρω-Τι", που μόνο σκοπό έχουν τη μείωση των επίσημων ανέργων;

 

Δεν συνεχίζω εκτός του εικαστικού χώρου, γαιτί θα βραδιάσουμε. Νομίζω πως έγινα σαφής.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ τείνω να μη πιστεύω στο ταλέντο, είναι από τα θεμελιώδη πιστεύω μου πως ότι μπορεί να κάνει ένας άνθρωπος μπορεί να το κάνει ο οποιοδήποτε άλλος. Τείνω πολύ στο να συμφωνήσω με το Νοβα, αλλά θα προσθέσω ότι αυτό που ίσως αποκαλούμαι ταλέντο είναι οι έξτρα ώρες που βάζει το μυαλό του καθενός πάνω σε ένα αντικείμενο χωρίς να το κάνει συνειδητά.

 

Ας πούμε π.χ. ένας άνθρωπος που το μυαλό του παίζει ασυναίσθητα παρτίδες σκάκι όταν τρώει, κοιμάται, περιπατάει, διαβάζει κτλ κτλ. θα είναι στάνταρ πολύ καλύτερος από έναν που παίζει μόνο 5 ώρες τη μέρα.

 

Το ταλέντο το βλέπω σαν τις περιπτώσεις που το υποσυνείδητο χόμπι του μυαλού συμπίπτει με το συνειδητό

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω την οργή μερικών. Είμαι κάθετα αντίθετος στην ύπαρξη του ταλέντου, γιατί η ίδια η έννοια είναι τόσο ασαφής.

Μπορώ να διδάξω κάτι που γνωρίζω σε οποιονδήποτε. Αν σου αρέσει το artwork μου (που δεν μπορεί, κάπου αρέσει, για να με πληρώνουν), μπορώ σε μερικούς μήνες να σε διδάξω πως να κάνεις παρόμοια πράγματα. Αυτό που άλλοι αποκαλούν ταλέντο, εγώ αποκαλώ έναν συνδυασμό όρεξης και νοημοσύνης. Αν βαριέσαι να ασχοληθείς δεν θα μάθεις. Αν δεν σου κόβει λίγο, δεν θα μπορέσεις να δημιουργήσεις κάτι ιδιαίτερο, θα δημιουργήσεις απλώς κόπιες.

 

Ο τύπος που έχει γράψει 200 διηγήματα και συνεχίζει να γράφει βλακείες, δεν είναι ατάλαντος, είναι χαζός. Δεν ακούει όταν του κάνουν κριτική, δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, δεν δουλεύει αρκετά τις ιδέες του.

Link to comment
Share on other sites

Ο τύπος που έχει γράψει 200 διηγήματα και συνεχίζει να γράφει βλακείες, δεν είναι ατάλαντος, είναι χαζός. Δεν ακούει όταν του κάνουν κριτική, δεν είναι ειλικρινής με τον εαυτό του, δεν δουλεύει αρκετά τις ιδέες του.

Φυσικά και έχεις δίκιο σ' αυτό. Αλλά αυτή η συμπεριφορά δεν μου λέει πως αυτό το άτομο έχει ή δεν έχει ταλέντο. Μπορεί να συμβαίνει το οποιοδήποτε απ' τα δύο, το ίδιο άνετα.

Και έχω δει κόσμο να καίγεται από την ίδια του την τεμπελιά ή το ψώνιο. Εκεί που οργίζομαι είναι με την επιμονή των δασκάλων τεχνών να προσπαθούν να μηδενίσουν τα πάντα και να πείσουν τα παιδιά ότι δεν έχουν ταλέντο. Φυσικά, αυτά τα λέω εγώ, που πιστεύω στην ύπαρξη του ταλέντου, έτσι;

 

Δεν μου λέει τίποτα να βγει ένας Τομ Χανκς για παράδειγμα, επειδή το έβαλε πείσμα να δουλέψει και να γίνει ηθοποιός, ενώ φανερά δεν είχε ποτέ του καμία κλίση σε αυτό. Μπράβο του και καλώς το έκανε, γιατί τελικά το προσέγγισε με σεβασμό. Εμένα όμως, δεν μου αρέσει να τον βλέπω να παίζει, γιατί δεν έχει να μου δώσει απολύτως τίποτα με τις ερμηνείες του.

Link to comment
Share on other sites

Δεν μου λέει τίποτα να βγει ένας Τομ Χανκς για παράδειγμα, επειδή το έβαλε πείσμα να δουλέψει και να γίνει ηθοποιός, ενώ φανερά δεν είχε ποτέ του καμία κλίση σε αυτό. Μπράβο του και καλώς το έκανε, γιατί τελικά το προσέγγισε με σεβασμό. Εμένα όμως, δεν μου αρέσει να τον βλέπω να παίζει, γιατί δεν έχει να μου δώσει απολύτως τίποτα με τις ερμηνείες του.

 

Ο Τομ Χανκς; :huh:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..