Δημήτρης Posted August 30, 2013 Share Posted August 30, 2013 (edited) ''Ιστορίες με Λυκάνθρωπους'' ν. 34:- Κείμενο Αγνώστου του 17ου Αιώνα: ''Η Ιστορία του Στάμπε Πίτερ'': Χρονικό που αναφέρεται στην ζωή ενός βάναυσου δολοφόνου που έζησε στην Γερμανία στα τέλη του 16ου αιώνα και το οποίο βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά. Υπάρχει και σχετικό λήμμα στην Wikipedia. - Λάρι Νίβεν: ''Τι Ωφελεί Ένα Γυάλινο Μαχαίρι;'': Αν δεν κάνω λάθος πρέπει να είναι η πρώτη ιστορία του Νίβεν που δεν μου άρεσε, από τις ελάχιστες δικές του που έχω διαβάσει. Έχοντας ως κεντρικούς ήρωες έναν μάγο και έναν κλέφτη την εποχή της Ατλαντίδας, ήταν περίεργη για τα γούστα μου. Είχε πάντως ωραίο κυνισμό.- Αμβρόσιος Μπίερς: ''Τα Μάτια του Πάνθηρα'': Στην εποχή της πρέπει να ήταν αρκετά δυνατή, αλλά σήμερα πλέον μαντεύεις το τέλος από τις πρώτες σελίδες. Καλογραμμένη ήταν πάντως. - Τανίθ Λι: ''Ο Λυκότοπος'': Άλλο ένα μικρό διαμαντάκι από την Τάνιθ Λι, ακολουθεί το γνωστό μοτίβο ενός νέου ανθρώπου που πάει να γνωρίσει έναν μυστηριώδη συγγενή του που μένει στην μέση του πουθενά. Και τα παράξενα θα αρχίσουν να δίνουν και να παίρνουν. - Σερ Χιου Κλίφορντ: ''Ο Τιγράνθρωπος'': Αδιάφορο διήγημα που βασίζεται στις Μαλαισιανές παραδόσεις. Δεν μου άρεσε. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Το Λυκοτόμαρο'': Η καλύτερη ιστορία της ανθολογίας συνιστά το συγκλονιστικό κλείσιμο της πολύ ωραίας ''τριλογίας'' με τον Σκανδιναβό Θόρντις Ίβαρσον. Τις διαβάζω και τις τρεις μία φορά τον χρόνο μόνες τους, εκτός ανθολογιών. Και κάθε φορά είναι και καλύτερες. Μην τις χάσετε. Από τους αδιάφορους τόμους της σειράς, αλλά δεν τον λες και κακό. Edited August 30, 2013 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 7, 2013 Share Posted December 7, 2013 Ωρόρα Νο 42, Ιστορίες με ταξίδια στο χρόνο -Λάρυ Νίβεν, Ο θάνατος σε κλουβί: Το διάβασα τελευταίο γιατί αρχίζει μάλλον βαρετά και τεχνοκρατικά, αλλά είναι πολύ ενδιαφέρον. Αστροναύτης συναντάει έναν περίεργο τύπο σαν φάντασμα, ο οποίος αποδεικνύεται χρονοναύτης που έχει κολλήσει στα πηγαινέλα του χρόνου. Ανατριχιαστική η εμφάνισή του και το ότι αυτό έχει επιστημονική εξήγηση. Καλύτερη ατάκα: -Φοβάσαι το θάνατο; -Ναι. -Ηλίθιε. Μέρεϊ Λάινστερ, Το αιώνιο τώρα: Επιτέλους, κάποιος πήρε τη φοβερή ιδέα του αδιάφορου διηγήματος The New Accelerator του H.G.Wells και την ανέπτυξε όπως της αξίζει. Συσκευή επιτρέπει στους χρήστες να επιταχύνουν το χρόνο μόνο για τους ίδιους, για τις δικές τους σωματικές λειτουργίες, δηλαδή, και έτσι όλα γύρω τους μοιάζουν ακίνητα και πετρωμένα. Καλός εφευρέτης, κακός βοηθός και άσχετα θύματα κυνηγιούνται μέσα και έξω από αυτή την πραγματικότητα. Καλό. Γουίλμερ Σίρας, Γύρνα πίσω: Γυναίκα γυρίζει πίσω στο χρόνο και ζει για λίγο σαν 15χρονη, αλλά με όλες τις αναμνήσεις του ενήλικου εαυτού της. Καλογραμμένο, αλλά δε λέει τίποτα σπουδαίο. Φρέντρικ Μπράουν, Το πείραμα: Ο κόσμος εξαφανίζεται λόγω χρονικού παραδόξου. Ανεκδοτάκι για τρελούς επιστήμονες. Πολύ μικρό. Άλφρεντ Μπάρατζ, Ανάμεσα στο λεπτό και την ώρα: Αυτό μου άρεσε πιο πολύ απ'όλα, αν και δε λέει τίποτα φοβερό, κυρίως για το γράψιμό του. Βαρετός τύπος, μετά από κατάρα ζητιάνας, επιστρέφει στο παρελθόν κάθε βράδυ για μια ώρα. Αλλά όχι στο ίδιο παρελθόν κάθε φορά. Τζέιμς Μπλις, Ζήτημα ενέργειας: Αυτό μου θύμισε λίγο το πρώτο κεφάλαιο του "Ημερολόγια των άστρων". Αστροναύτης πέφτει σε καιρικούς λόξυγγες και διαστημικά κενά ώσπου αρχίζει να ακούει φωνές που τις αποδίδει σε εξωγήινους και στο τέλος δεν είναι ξεκάθαρο αν ήταν όντως εξωγήινοι ή ιδέες του. Περίεργο και θέλει προσοχή για να το καταλάβεις. Θωμάς Μαστακούρης, Δέκα δευτερόλεπτα: Τύπος έχει την ικανότητα να γυρίζει δυο ώρες πίσω στο χρόνο όποτε το ευχηθεί, αλλά όσο το χρησιμοποιεί αυτό, οι ώρες μειώνονται, μέχρι που του συμβαίνει κάτι πραγματικά σοβαρό. Πολύ απλό, αλλά όχι κι άσχημη ιδέα. Γενικά από τα καλύτερα, όλα αξίζουν, έστω και λίγο. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 5, 2014 Share Posted January 5, 2014 (edited) ''Ιστορίες Κυβερνοπάνκ'' ν. 35. Είναι η πρώτη από τις τρεις φορές όπου οι ιστορίες είναι μόνο ενός συγγραφέα, στην προκειμένη του Θανάση Βέμπου:- ''Τα Μάτια της Αβύσσου'': Ένας άνθρωπος θα βρεθεί παγιδευμένος ανάμεσα σε δύο κόσμους και δύο ζωές. Παρ' όλα τα πολλά χρόνια που πέρασαν από τις οδυνηρές του εμπειρίες, οι αναμνήσεις δεν έχουν πάψει να τον βασανίζουν και να απειλούν να τον τσακίσουν. Μου άρεσε πολύ το τραγικό της ύφος. - ''Αχ, Πατρίδα'': Εκ διαμέτρου αντίθετη με την προηγούμενη, ξεχειλίζει από γέλιο και κέφι. Ο Μέγας Κθούλου, Ρλύεχ, Ντικ, Μούρκοκ, Ασίμωφ και άλλα γνωστά ονόματα παρελαύνουν. Ένα ευχάριστο διάλειμμα από το βαρύ ύφος που έχουν όλα τα άλλα διηγήματα.- ''Ένα Φάντασμα στη Μηχανή'': Ένας δημοσιογράφος- άποικος του διαστήματος θα αποκτήσει επαφή ύστερα από αρκετά χρόνια μ' έναν παλιό του φίλο. Με άφησε αδιάφορο. - ''Κλαδογένεση'': Η καλύτερη ιστορία της συλλογής παρακολουθεί τις περιπέτειες ενός υπερπολεμιστή στην Αθήνα του κοντινού μέλλοντος, σε μία Γη όπου τα πάντα βρίσκονται ένα βήμα πριν από την οριστική διάλυση. Μία πολύ ενδιαφέρουσα προοπτική θα ανοιχθεί μπροστά του, και θα κληθεί να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν το μέλλον του και όχι μόνο. - ''Ελευθερία Επιλογής'': Οι αέναες αλλαγές που λαμβάνουν χώρα συνεχώς στη ζωή, επηρεάζουν καθοριστικά τις ζωές των ανθρώπων. Θα έλεγα ότι ήταν η πιο δύσκολη απ' όλες για να την παρακολουθήσω. Καλή και δαύτη. Ωραίος τόμος συνολικά που μπορεί να χρησιμεύσει και σαν καλή εισαγωγή του είδους για τους φαν, προτού βουτήξουν στα πιο βαθιά. Edited January 5, 2014 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted January 11, 2014 Share Posted January 11, 2014 Τόμος 40 - Ιστορίες με Γυναίκες Πολεμίστριες [...] Γκλεν Κουκ (Glen Cook) - Κομμένα Κεφάλια (Severed Heads, 1984) Ο συγγραφέας του Black Company και η εμμονή του με τις δυναμικές γυναίκες ισλαμικής ανατροφής. Εδώ γράφει στον δικό μας κόσμο, αλλά με μαγεία, για ένα κορίτσι που αναγκάζεται με πολύ άσχημο τρόπο να μεγαλώσει γρήγορα. Αφού περνάει διάφορα, τελικά, για να σώσει το μωρό της αποφασίζει να γράψει στα παλιά της τα παπούτσια την ανδροκρατούμενη κοινωνία. Σκληρό, αλλά καλό. Το πιο άρτιο του τόμου (και το πιο προσιτό σε αναγνώστριες, πιστεύω). Είχα την εντύπωση πως αυτό διαδραματίζεται στον πραγματικό κόσμο κι απλά χρησιμοποιεί την ορολογία των νομάδων της Σαχάρα αντί για την πιο γνώριμη αραβική (π.χ. δεν περιέχει τη λέξη 'Αλλάχ'). Τελικά έμαθα πως είναι μέρος του ψευδοϊσλαμικού κόσμου από τη σειρά "Dread Empire" του συγγραφέα 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted February 13, 2014 Share Posted February 13, 2014 (edited) ''Ιστορίες με Δαιμόνιους Κλέφτες'' ν. 36:- Μάικλ Μούρκοκ: ''Η Πόλη των Ζητιάνων'': Οι περιπλανήσεις του Έλρικ τον φέρνουν αυτή την φορά στο Νάντσοκορ, την πόλη των ζητιάνων, για να κλέψει κάτι από τον θησαυρό του βασιλιά της. Καλή όπως οι περισσότερες περιπέτειες του, αλλά δεν θα αρέσει τόσο αν διαβαστεί εκτός βιβλίου. - Ρόμπερτ Χάουαρντ: ''Τα Πετράδια του Γκβαχλούρ'': Αν υπάρχουν τρεις κατηγορίες στις ιστορίες του Κόναν, τα αριστουργήματα, οι καλές, και οι λιγότερο καλές, τοποθετώ την συγκεκριμένη στη δεύτερη. Ωραία, αλλά υπάρχουν και καλύτερες. Μου άρεσε πάντως πολύ το εξωτικό της φόντο. - Μάικλ Σι: ''Τα Μαργαριτάρια της Βασίλισσας Βρικόλακα'': Αδιάφορη εξιστόρηση που αναλώνεται σε ανούσιες περιγραφές με μάχες με πλάσματα που ζουν σε βάλτους, και περιγραφές πυραμιδοειδών κτιρίων. Με κούρασε. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Το Μάτι του Ουρανού'': Καλό και απλό διήγημα στα πλαίσια της Ιαπωνικής παράδοσης, αλλά τίποτα το τρομερό. Δεδομένου ότι οι δύο πρώτες ιστορίες βρίσκονται άνετα και σε άλλα βιβλία, μπορεί κανείς να προσπεράσει την ανθολογία. Edited February 13, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mpourasg Posted August 18, 2014 Share Posted August 18, 2014 Χαιρετώ όλους τους φίλους. Υπάρχει περίπτωση να βρούμε πουθενά για αγορά τι σειρά αυτή των βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή (e-book); Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted August 18, 2014 Share Posted August 18, 2014 Χαιρετώ όλους τους φίλους. Υπάρχει περίπτωση να βρούμε πουθενά για αγορά τι σειρά αυτή των βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή (e-book); Γεια σου κι εσένα. Μάλλον όχι, αλλά τα διηγήματα μπορείς να τα βρεις και σε άλλες ανθολογίες, ειδικά αν ψάξεις στα αγγλικά. Δεν ξέρω σίγουρα, στείλε μήνυμα στον Erekose που είναι ο Θωμάς Μαστακούρης. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted August 18, 2014 Share Posted August 18, 2014 (edited) Χαιρετώ όλους τους φίλους. Υπάρχει περίπτωση να βρούμε πουθενά για αγορά τι σειρά αυτή των βιβλίων σε ηλεκτρονική μορφή (e-book); Μπορείς! Η ΟΡΩΡΑ (υπο)λειτουργεί ακόμα και έχει σταθερή παρουσία σε κάθε μεγάλη έκθεση βιβλίου. Με ένα τηλεφώνημα στα γραφεία τους, ζητάς όποια βιβλιαράκια θέλεις και στα στέλνουν, ή περνάς να τα πάρεις ο ίδιος, για να μην πληρώσεις ταχυδρομικά! Τσεκαρισμένο και δοκιμασμένο σε πραγματικές συνθήκες! Όχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχει ο αστικός μύθος ότι τα βιβλιαράκια αυτά που εκτυπώθηκαν κάποτε, είναι τα μοναδικά αντίτυπα και είναι τρομερά σπάνια να βρεθούν. Με ένα μόλις τηλέφωνο, σου ετοιμάζουν οι άνθρωποι ολάκερη συλλογή (και με τιμή θαρρώ γύρω στο πεντάευρο, ίσως και λιγότερο) ΥΓ: τώρα, για ebook, χλωμό. Δε βγάζουν πια νέες κυκλοφορίες, ούτε κάνουν κάτι καινούριο με τις ήδη υπάρχουσες. Απλά, πουλάνε τα παλιά τευχάκια. Το αν είναι σε stock, ή τα επανατυπώνουν, δεν ξέρω με σιγουριά, αλλά νομίζω το δεύτερο. Edited August 18, 2014 by giorgos lagonas 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 Μπορείς! Η ΟΡΩΡΑ (υπο)λειτουργεί ακόμα και έχει σταθερή παρουσία σε κάθε μεγάλη έκθεση βιβλίου. Με ένα τηλεφώνημα στα γραφεία τους, ζητάς όποια βιβλιαράκια θέλεις και στα στέλνουν, ή περνάς να τα πάρεις ο ίδιος, για να μην πληρώσεις ταχυδρομικά! Τσεκαρισμένο και δοκιμασμένο σε πραγματικές συνθήκες! Όχι τίποτα άλλο, αλλά υπάρχει ο αστικός μύθος ότι τα βιβλιαράκια αυτά που εκτυπώθηκαν κάποτε, είναι τα μοναδικά αντίτυπα και είναι τρομερά σπάνια να βρεθούν. Με ένα μόλις τηλέφωνο, σου ετοιμάζουν οι άνθρωποι ολάκερη συλλογή (και με τιμή θαρρώ γύρω στο πεντάευρο, ίσως και λιγότερο) Είσαι σίγουρος ότι ισχύει αυτό τώρα, ρε γιατρέ; Έτσι ήξερα ότι είχαν τα πράγματα πριν λίγα χρόνια. Από το 2010 που πηγαίνω σε εκθέσεις, νομίζω ότι δεν τους έχω δει ποτέ σε πάγκο και τα γραφεία που ήταν στο κέντρο (Μαυρομιχάλη;) έχουν κλείσει. Μεταφέρθηκαν κάπου αλλού; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 Είσαι σίγουρος ότι ισχύει αυτό τώρα, ρε γιατρέ; Έτσι ήξερα ότι είχαν τα πράγματα πριν λίγα χρόνια. Από το 2010 που πηγαίνω σε εκθέσεις, νομίζω ότι δεν τους έχω δει ποτέ σε πάγκο και τα γραφεία που ήταν στο κέντρο (Μαυρομιχάλη;) έχουν κλείσει. Μεταφέρθηκαν κάπου αλλού; Για να είμαι ακριβής, είμαι σίγουρος ότι αυτό ίσχυε μέχρι πολύ πρόσφατα. Πέρσι με αυτό τον τρόπο, δικός μου άνθρωπος συμπλήρωσε τη συλλογή του, παραγγέλνοντας όλα τα βιβλιαράκια που του έλειπαν. Εγώ είδα booth της ΟΡΩΡΑ σε έκθεση Νομίζω στις αρχές της χρονιάς. Τώρα, για το πού ακριβώς βρίσκονται, αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά αν ενδιαφέρεστε, μπορώ να μάθω το τηλ και τη διεύθυνση από όπου πήρε την παραγγελία του ο φίλος μου... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Electroscribe Posted August 19, 2014 Share Posted August 19, 2014 Για να είμαι ακριβής, είμαι σίγουρος ότι αυτό ίσχυε μέχρι πολύ πρόσφατα. Πέρσι με αυτό τον τρόπο, δικός μου άνθρωπος συμπλήρωσε τη συλλογή του, παραγγέλνοντας όλα τα βιβλιαράκια που του έλειπαν. Εγώ είδα booth της ΟΡΩΡΑ σε έκθεση Νομίζω στις αρχές της χρονιάς. Τώρα, για το πού ακριβώς βρίσκονται, αυτό δεν το γνωρίζω, αλλά αν ενδιαφέρεστε, μπορώ να μάθω το τηλ και τη διεύθυνση από όπου πήρε την παραγγελία του ο φίλος μου... Ευχαριστώ για την άμεση απάντηση. Εμένα δε μου λείπει κάποιος τόμος, αλλά πιστεύω πως αρκετά άλλα μέλη ενδιαφέρονται, οπότε κάνε έναν κόπο να μάθεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 8, 2014 Share Posted September 8, 2014 (edited) Τόμος 54: Ιστορίες με Σκεπτόμενες Μηχανές Αυτή είναι μόλις η τρίτη συλλογή με ιστορίες της Ωρόρας που διαβάζω και θα έπρεπε να ντρέπομαι, γιατί πρώτον περιέχουν ωραίες ιστορίες και δεύτερον έχω ένα κάρο από δαύτες να πιάνουν σκόνη στη βιβλιοθήκη μου. Θα επανορθώσω σίγουρα μέχρι το τέλος της χρονιάς. Στα του βιβλίου τώρα, αποτελείται από τέσσερις ιστορίες, τρεις μεγάλες και μια που φέρνει σε νουβέλα. Αναλυτικά: Ανάληψη από την τράπεζα μνήμης, του Τζον Βάρλεϊ: Η προσωρινή μεταφορά της συνείδησης ενός ανθρώπου σε σώμα ενός ζώου για ψυχολογικούς ή και για ψυχαγωγικούς λόγους είναι πραγματοποιήσιμη στο μέλλον και αυτό κάνει ο πρωταγωνιστής μας. Όταν όμως από κάποιο λάθος το σώμα του χάνεται και δεν είναι έτοιμο στην ώρα του, η συνείδηση του πρωταγωνιστή κρατείται αποθηκευμένη σε ηλεκτρονικό υπολογιστή. Όταν όμως στην κανονική πραγματικότητα περνούν έξι ώρες, εκεί "μέσα" περνάει ένας χρόνος... Πραγματικά εξαιρετικό διήγημα με ιντριγκαδόρικες ιδέες και πολύ καλή γραφή. Θα ήθελα να ήταν μυθιστόρημα για μεγαλύτερη ευχαρίστηση και περισσότερα πράγματα. Προτείνεται! 8.5/10 Το ον μηχανή, του Φρανκ Χέρμπερτ: Πάλι στο μέλλον, μια μηχανή μπορεί ν'αλλάζει την πραγματικότητα και άρα τους ανθρώπους, δεν διαθέτει όμως αυτοσυνείδηση, άρα ούτε ηθική ή προβληματισμούς. Ένας άνθρωπος καλείται να της εξηγήσει κάποια πράγματα. Μέσες-άκρες αρκετά καλή ιστορία και με ενδιαφέρουσες ιδέες, όμως ο τρόπος γραφής μου φάνηκε κουραστικός και τελικά σ'ένα σημείο έχασα το ενδιαφέρον μου. Πάντως αξίζει γιατί έχει κάποια πράγματα να πει, το θέμα είναι να της δώσετε την ανάλογη προσοχή και να μην την συγκρίνετε με το Dune. 7/10 Φιδίσια μάτια, του Τομ Μάντοξ: Κλασικό κυβερνοπάνκ διήγημα της δεκαετίας του '80, με τα θετικά και τ'αρνητικά του. Δεν μπορώ να γράψω σε μια σειρά την περίληψη και δεν θέλω να κουράσω, πάντως σαν ιστορία έχει ενδιαφέρουσες ιδέες και ικανοποιητική πλοκή. Η γραφή επίσης μου φάνηκε καλή και ευκολοδιάβαστη. Αριστούργημα δεν είναι, πάντως δεν θα χάσει τον χρόνο του κανείς αν την διαβάσει. 8/10 Ο διακοσάχρονος άνθρωπος, του Ισαάκ Ασίμοφ: Το κυρίως και γευστικότερο πιάτο της συλλογής, μ'ένα εξελιγμένο ρομπότ που ανήκει στην οικογένεια Μάρτιν να θέλει να γίνει άνθρωπος. Πως θα τα καταφέρει και γιατί, διαβάστε την ιστορία και θα μάθετε. Δεν έχω δει την ταινία και πολλοί εδώ μέσα λέτε ότι είναι μέτρια, πάντως η ιστορία είναι άλλο πράμα, πανέξυπνη, συγκινητική και φυσικά καλογραμμένη, με προβληματισμούς που αγγίζουν την φιλοσοφία. Τι να πω, από τις καλύτερες και πιο ξεχωριστές ιστορίες που έχω διαβάσει. 9.5/10 Γενικά είναι από τις συλλογές που προτείνονται, και οι τέσσερις ιστορίες έχουν πράγματα να πουν και δεν θ'αφήσουν κανένα αδιάφορο. Εδώ που τα λέμε, μόνο και μόνο για την καταπληκτική ιστορία του Ασίμοφ αξίζει κανείς να διαβάσει το βιβλίο. Γενική βαθμολογία: 8/10 Edited September 8, 2014 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 10, 2014 Share Posted September 10, 2014 (edited) Τόμος 14: Ιστορίες με τέρατα Στο προηγούμενο ποστ είπα ότι θα επανορθώσω για τις λίγες συλλογές Ωρόρας που έχω διαβάσει και είπα να το κάνω γρήγορα. Χτες αργά το βράδυ τελείωσα την συλλογή ιστοριών με τέρατα και τώρα που βρήκα χρόνο θα τις σχολιάσω. Ο τόμος αποτελείται από έξι ιστορίες, που είναι οι παρακάτω: Η αυτοψία, του Μάικλ Σι: Όσα λιγότερα ξέρει κανείς για την ιστορία, τόσο το καλύτερο και τόσο μεγαλύτερη η έκπληξη και η απόλαυση. Μπορώ να πω όμως ότι έχει να κάνει με την εξέταση κάποιων πτωμάτων από έναν γέρο ιατροδικαστή και αυτά που θ'ανακαλύψει κατά την νεκροψία τους. Αυτά και πολλά είπα. Έχουμε να κάνουμε με μια ιστορία τρόμου επιστημονικής φαντασίας-γροθιά στο στομάχι, αν λάβουμε υπόψιν και το δυνατό τέλος, που σίγουρα θα λατρέψουν οι τρομολάγνοι. Σκληρή, σκοτεινή και εξαιρετικά καλογραμμένη, τι άλλο θέλει κανείς; 9/10 Η ζωντανή μύξα, του Τζόζεφ Πέιν Μπρέναν: Μια μυστηριώδης εξωγήινη μάζα που μετακινείται σέρνοντας τον όγκο της, βρίσκεται όλως τυχαίως κοντά σε μια αμερικάνικη πόλη και καταπίνει ό,τι ζωντανό βρίσκει μπροστά του. Οι άνθρωποι καλούνται να την αντιμετωπίσουν. Δείχνει τα χρόνια της φυσικά και δεν μπορεί να την πάρει κανείς πολύ στα σοβαρά, όμως τελικά είχε πλάκα και πέρασα καλά διαβάζοντάς την. 7.5/10 Το παράθυρο, του Μπομπ Λέμαν: Πείραμα του στρατού ανοίγει ένα παράθυρο στον χωροχρόνο και ένα σπίτι βικτωριανής εποχής με την οικογένεια που το κατοικεί εμφανίζεται στην θέση μια εγκατάστασης. Όμως τα πράγματα δεν είναι καθόλου μα καθόλου αθώα... Τι να πω, αρχίζει μεν περίεργα αλλά καθώς παίρνει μπρος καταλήγει τελικά στον απόλυτο τρόμο. Τέλος πάντων, ξεχωριστή και αρκετά ιδιαίτερη ιστορία που αξίζει εκατό τοις εκατό να διαβαστεί, τόσο για την πλοκή της όσο και για την απλή μεν αλλά καλή γραφή. 8.5/10 Καταφύγιο στο όνειρο, της Ντόρις Πισέρτσια: Ένας τυπάκος μια μέρα ξυπνά κλειδωμένος σ'ένα κελί και κατηγορείται από τους φύλακές του ότι είναι τέρας. Αυτός δεν ξέρει καν που βρίσκεται και γιατί τον κατηγορούν. Θα μάθει όμως και θα πάθει την πλάκα του... μαζί και μεις. Τέτοιου είδους ιστορίες συνήθως με ιντριγκάρουν και αυτή σίγουρα με άφησε ικανοποιημένο. Αριστούργημα δεν είναι αλλά την βρήκα αρκετά μυστηριώδη και με ωραίες εκπληξούλες στο τέλος. 8.5/10 Η βδέλλα, του Ρόμπερτ Σέκλι: Ιστορία που δείχνει τα χρόνια της, μ'έναν παράξενο οργανισμό που μεγαλώνει συνεχώς κατατρώγοντας ύλη και ενέργεια, μ'έναν καθηγητή και έναν στρατηγό να προσπαθούν να βρουν μια λύση πριν αυτό το πράγμα φάει όλη τη Γη... Από την περίληψη καταλάβατε ότι είναι κάπως παλιομοδίτικη, όμως και αυτή με την σειρά της είχε φάση, μαύρο χιούμορ και ενδιαφέρον για το πως μπορεί να αντιμετωπίσει κανείς κάτι τέτοιο. Αν δεν την πάρετε πολύ στα σοβαρά, εγγυημένα θα περάσετε καλά. 7.5/10 Η έρπουσα φρίκη, του Θορπ ΜακΚλάσκι: Ακόμα μια ιστορία με έναν οργανισμό που σέρνεται, μόνο που αυτή τη φορά αυτό το πράγμα καταβροχθίζει ζώα ή ανθρώπους και μπορεί να πάρει την μορφή τους. Ένας επαρχιακός γιατρός ψάχνει να βρει μια άκρη. Δείχνει λίγο τα χρονάκια της, όμως είναι σίγουρα καλή, έχει τρόμο, σκοτεινή ατμόσφαιρα και δυνατή κατάληξη. Σίγουρα προτείνεται. 8/10 Συμπερασματικά, ένας καλός τόμος, που περιέχει τρεις ιστορίες με μάζες που καταβροχθίζουν και οι οποίες γενικά ρίχνουν λίγο το μέσο όρο. Αν δεν σας αρέσουν καθόλου αυτού του είδους οι ιστορίες, καλύτερα να διαβάσετε μόνο τις άλλες τρεις, οι οποίες οπωσδήποτε πρέπει και αξίζει να διαβαστούν. Πέρασα καλά διαβάζοντας το βιβλιαράκι, χόρτασα φαντασία και λίγο τρόμο, οπότε πρόσημο θετικό. Γενική βαθμολογία: 8/10 Edited September 10, 2014 by BladeRunner 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 (edited) Τόμος 6: Ιστορίες διαστημικού τρόμου Τρίτη συνεχόμενη συλλογή Ωρόρα που διαβάζω και τα μυαλά στο μίξερ. Μην πάθω τίποτα από υπερβολική δόση μόνο. Ο πιο χορταστικός και σίγουρα ο καλύτερος τόμος από τους πέντε που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα, περιέχει τις παρακάτω έξι ιστορίες: Ο φόβος είναι κάτι κρύο και μαύρο, της Κέιτ Βίλχελμ: Σαφώς ανώτερη και πιο ενδιαφέρουσα από την ιστορία Στη δίνη του χρόνου της ίδιας που είχα διαβάσει πέρυσι, με μια άγνωστη απειλή να τρομοκρατεί και να σκοτώνει τους εναπομείναντες επιβάτες ενός διαστημοπλοίου. Αρκετά κλειστοφοβική και σίγουρα ατμοσφαιρική ιστορία, με καλή πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Και η γραφή φυσικά ικανοποιητική. 8.5/10 Ο κάτοικος της αβύσσου, του Κλαρκ Άστον Σμιθ: Αυτά είναι! Το 2012 είχα διαβάσει μια καλή ιστορία του (Ούμπο - Σάθλα), όμως αυτή είναι σε άλλο επίπεδο, κλάσεις ανώτερο. Τρεις τυχοδιώκτες στον Άρη γλιτώνουν από μια αμμοθύελλα (ή κάτι τέτοιο), μπαίνοντας σε μια σπηλιά και στη συνέχεια, χάρη στην περιέργειά τους, βρίσκουν μια άβυσσο... και ό,τι την κατοικεί. Πραγματικά δυνατή ιστορία, κλειστοφοβική, ατμοσφαιρική, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι ένας από τους άτυχους τύπους. Και ενώ είναι τόσο παλιό σαν διήγημα η γραφή είναι πολύ καλή και καθόλου βαρετή. Ωραίος πρέπει να είναι και ο Κλαρκ Άστον Σμιθ τελικά. 9/10 Ένα σπίτι κελεπούρι, του Ρίτσαρντ Μάθεσον: Κάπως πιο ευχάριστα γραμμένη από τις υπόλοιπες της συλλογής, όμως κατά βάθος είναι και αυτή αρκετά κλειστοφοβική και τρομακτική αν λάβεις υπόψιν το τέλος και κάποια κομμάτια της. Μπορεί ένα καλό διαμέρισμα που έχει χαμηλό νοίκι να είναι ευκαιρία, από την άλλη μπορεί να είναι και παγίδα. Ωραία ιστορία, καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, άνετα θα μπορούσε να γίνει επεισόδιο για την Ζώνη του Λυκόφωτος. 8/10 Το κάλεσμα του Κθούλου, του Χ. Φ. Λάβκραφτ: Εντάξει, τι να πεις τώρα. Ο Λάβκραφτ γράφει ιστορία με Κθούλου, περιμένει κανείς να μην είναι γαμάτη, τρομακτική και σκοτεινή; Από το πρώτο βιβλίο ο Λάβκραφτ μ'έκανε οπαδό του και ο τύπος συνεχίζει να με καταπλήσσει. Τρομερή ιστορία που όλοι οι τρομολάγνοι πρέπει να διαβάσετε οπωσδήποτε. Η γραφή είναι στο ίδιο κλασικό στιλ, που όμως δεν κουράζει καθόλου μα καθόλου. Διαβάστε την! 9.5/10 Ένα κομμάτι του σκοτεινού κόσμου, του Φριτς Λάιμπερ: Καλογραμμένη και αρκετά παράξενη ιστορία, με περίεργα φαινόμενα να λαμβάνουν χώρα σ'ένα απομονωμένο σπίτι στην άκρη ενός γκρεμού. Μου άρεσαν οι περιγραφές των φαινομένων από τους πρωταγωνιστές καθώς και η κάπως σκοτεινή ατμόσφαιρα, όμως δεν μου φάνηκε τόσο "χορταστική" όσο θα μπορούσε ίσως να είναι. Σίγουρα σαν ιστορία προτείνεται, γιατί και διαφορετική από τα συνηθισμένα είναι και φυσικά καλογραμμένη. 8/10 Τα κτήνη του Άρη, της Λι Μπράκετ: Διαστημική όπερα στα όρια της ηρωικής φαντασίας, ακόμα και αν δεν υπήρχε Λάβκραφτ ή Κλαρκ Άστον Σμιθ στην συλλογή θα άξιζε με τα χίλια να την αγοράσετε και να την διαβάσετε μόνο και μόνο γι'αυτή την ιστορία. Ο Δημήτρης στην κριτική του εδώ τα είπε πολύ ωραία, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Πολύ δυνατή, ενδιαφέρουσα, συναρπαστική και πολύ καλογραμμένη, αρκούν αυτά για να σας πείσω να την διαβάσετε; 9.5/10 Γενικά ένας χορταστικός τόμος που θα συναρπάσει τον κάθε λάτρη του φανταστικού, μιας και οι ιστορίες συνδυάζουν εξαιρετικά την επιστημονική φαντασία με τον τρόμο. Δεν υπάρχει περίπτωση ν'αφήσει κάποιον παραπονεμένο. Γενική βαθμολογία: 9/10 Edited September 11, 2014 by BladeRunner 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 Τόμος 6: Ιστορίες διαστημικού τρόμου Τρίτη συνεχόμενη συλλογή Ωρόρα που διαβάζω και τα μυαλά στο μίξερ. Μην πάθω τίποτα από υπερβολική δόση μόνο. Ο πιο χορταστικός και σίγουρα ο καλύτερος τόμος από τους πέντε που έχω διαβάσει μέχρι σήμερα, περιέχει τις παρακάτω έξι ιστορίες: Ο φόβος είναι κάτι κρύο και μαύρο, της Κέιτ Βίλχελμ: Σαφώς ανώτερη και πιο ενδιαφέρουσα από την ιστορία Στη δίνη του χρόνου της ίδιας που είχα διαβάσει πέρυσι, με μια άγνωστη απειλή να τρομοκρατεί και να σκοτώνει τους εναπομείναντες επιβάτες ενός διαστημοπλοίου. Αρκετά κλειστοφοβική και σίγουρα ατμοσφαιρική ιστορία, με καλή πλοκή και ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Και η γραφή φυσικά ικανοποιητική. 8.5/10 Ο κάτοικος της αβύσσου, του Κλαρκ Άστον Σμιθ: Αυτά είναι! Το 2012 είχα διαβάσει μια καλή ιστορία του (Ούμπο - Σάθλα), όμως αυτή είναι σε άλλο επίπεδο, κλάσεις ανώτερο. Τρεις τυχοδιώκτες στον Άρη γλιτώνουν από μια αμμοθύελλα (ή κάτι τέτοιο), μπαίνοντας σε μια σπηλιά και στη συνέχεια, χάρη στην περιέργειά τους, βρίσκουν μια άβυσσο... και ό,τι την κατοικεί. Πραγματικά δυνατή ιστορία, κλειστοφοβική, ατμοσφαιρική, δεν θα ήθελα με τίποτα να είμαι ένας από τους άτυχους τύπους. Και ενώ είναι τόσο παλιό σαν διήγημα η γραφή είναι πολύ καλή και καθόλου βαρετή. Ωραίος πρέπει να είναι και ο Κλαρκ Άστον Σμιθ τελικά. 9/10 Ένα σπίτι κελεπούρι, του Ρίτσαρντ Μάθεσον: Κάπως πιο ευχάριστα γραμμένη από τις υπόλοιπες της συλλογής, όμως κατά βάθος είναι και αυτή αρκετά κλειστοφοβική και τρομακτική αν λάβεις υπόψιν το τέλος και κάποια κομμάτια της. Μπορεί ένα καλό διαμέρισμα που έχει χαμηλό νοίκι να είναι ευκαιρία, από την άλλη μπορεί να είναι και παγίδα. Ωραία ιστορία, καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα, άνετα θα μπορούσε να γίνει επεισόδιο για την Ζώνη του Λυκόφωτος. 8/10 Το κάλεσμα του Κθούλου, του Χ. Φ. Λάβκραφτ: Εντάξει, τι να πεις τώρα. Ο Λάβκραφτ γράφει ιστορία με Κθούλου, περιμένει κανείς να μην είναι γαμάτη, τρομακτική και σκοτεινή; Από το πρώτο βιβλίο ο Λάβκραφτ μ'έκανε οπαδό του και ο τύπος συνεχίζει να με καταπλήσσει. Τρομερή ιστορία που όλοι οι τρομολάγνοι πρέπει να διαβάσετε οπωσδήποτε. Η γραφή είναι στο ίδιο κλασικό στιλ, που όμως δεν κουράζει καθόλου μα καθόλου. Διαβάστε την! 9.5/10 Ένα κομμάτι του σκοτεινού κόσμου, του Φριτς Λάιμπερ: Καλογραμμένη και αρκετά παράξενη ιστορία, με περίεργα φαινόμενα να λαμβάνουν χώρα σ'ένα απομονωμένο σπίτι στην άκρη ενός γκρεμού. Μου άρεσαν οι περιγραφές των φαινομένων από τους πρωταγωνιστές καθώς και η κάπως σκοτεινή ατμόσφαιρα, όμως δεν μου φάνηκε τόσο "χορταστική" όσο θα μπορούσε ίσως να είναι. Σίγουρα σαν ιστορία προτείνεται, γιατί και διαφορετική από τα συνηθισμένα είναι και φυσικά καλογραμμένη. 8/10 Τα κτήνη του Άρη, της Λι Μπράκετ: Διαστημική όπερα στα όρια της ηρωικής φαντασίας, ακόμα και αν δεν υπήρχε Λάβκραφτ ή Κλαρκ Άστον Σμιθ στην συλλογή θα άξιζε με τα χίλια να την αγοράσετε και να την διαβάσετε μόνο και μόνο γι'αυτή την ιστορία. Ο Δημήτρης στην κριτική του εδώ τα είπε πολύ ωραία, δεν χρειάζεται να πω περισσότερα. Πολύ δυνατή, ενδιαφέρουσα, συναρπαστική και πολύ καλογραμμένη, αρκούν αυτά για να σας πείσω να την διαβάσετε; 9.5/10 Γενικά ένας χορταστικός τόμος που θα συναρπάσει τον κάθε λάτρη του φανταστικού, μιας και οι ιστορίες συνδυάζουν εξαιρετικά την επιστημονική φαντασία με τον τρόμο. Δεν υπάρχει περίπτωση ν'αφήσει κάποιον παραπονεμένο. Γενική βαθμολογία: 9/10 Από τα καλύτερα βιβλία της σειράς, αλλά και γενικά που έχω διαβάσει στη ζωή μου. Όπως πολύ σωστά επισήμανες, πρόκεται για ανάγνωσμα απαραίτητο για κάθε φίλο του φανταστικού. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted September 11, 2014 Share Posted September 11, 2014 Δεν πρέπει να λείπει από κανένα ράφι! Για αυτό το κρατάω στο ράφι μου και δεν το επιστρέφω ακόμη στο Δημήτρη... 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted September 28, 2014 Share Posted September 28, 2014 ''Ιστορίες με Γίγαντες'' ν. 37:- Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ: ''Ο Πνιγμένος Γίγαντας'': Η θάλασσα θα ξεβράσει το πτώμα ενός γίγαντα και τα ανθρώπινα κοράκια δεν θα παραλείψουν να το λεηλατήσουν. Δεν είναι τίποτα το τρομερό, αφήνει όμως μία λυπητερή και απαισιόδοξη νότα που δεν ξεχνιέται εύκολα. - Χένρι Χέις: ''Ο Άνθρωπος που Ζάρωνε'': Ένας άνθρωπος θα αποκτήσει λιλιπούτειες διαστάσεις και θα περιπλανηθεί σ' ένα σύμπαν του οποίου ως τότε αγνοούσε την υπάρξη. Ιδέα που υποθέτω ότι παίζει αρκετά στην επιστημονική φαντασία, με ωραία ανάπτυξη. - Φρέντρικ Πολ: ''Οι Μικροί Κύριοι'': Ένα μάτσο Γήινοι θα βρεθούν σ' έναν πλανήτη που κατοικείται από νάνους με δυνάμεις αντιστρόφως ανάλογες από το μέγεθος τους. Με άφησε αδιάφορο. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Στη Χώρα των Γιγάντων'': Διασκευή ενός γνωστού μύθου της βόρειας παράδοσης, αυτού που θέλει τον Θωρ να ταξιδεύει στη χώρα των γιγάντων για να αναμετρηθεί μαζί τους για λογαριασμό των ανθρώπων. Καλή ήταν. Μάλλον μέτρια ανθολογία, μπορεί κανείς να την προσπεράσει. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 13, 2014 Share Posted October 13, 2014 (edited) ''Ιστορίες με Ζωντανούς Νεκρούς'' ν. 38: - Ανώνυμου του 19ου αιώνα: ''Ο Μυστηριώδης Άγνωστος'': Ένας νεαρός ευγενής ταξιδεύει με την παρέα του για να επιθεωρήσει μερικά κτήματα που του ανήκουν. Φτάνοντας στον προορισμό τους, ένας σαγηνευτικός και αντιπαθής ξένος θα κάνει αισθητή την παρουσία του και θα αρχίσει να χύνει το δηλητήριο του. Γράφτηκε πολλά χρόνια πριν από το ''Ντράκουλα'' του Μπραμ Στόουκερ και πέρα από το ότι είναι καλό, αξίζει να το διαβάσει κανείς έστω και μόνο για το ιστορικό του θέματος. - Έντουαρντ Μπένσον: ''Το Δωμάτιο του Πύργου'': Ένας ταλαίπωρος θα δει τον εφιάλτη που τον βασανίζει να παίρνει σάρκα και οστά. Σήμερα δεν θα προξενήσει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά στην εποχή του πρέπει να ήταν πολύ δυνατό. - Ώγκαστ Ντέρλεθ: ''Το Χιόνι που Έπεφτε'': Ένα διαφορετικό δείγμα γραφής από τον συνεχιστή του Λάβκραφτ. Λιτό και απλό, μου άρεσε η ατμόσφαιρα και το φόντο του. - Σίλερ Μίλερ: ''Πέρα από το Ποτάμι'': Καλογραμμένο και με ωραία οπτική γωνία, όχι όμως και του γούστου μου. Με άφησε αδιάφορο. - Σαρλ Μπομόντ: ''Σημείο Συνάντησης'': Απλοϊκή ιστορία και κάποιος μπορεί να υποψιαστεί το τέλος της, που και πάλι όμως είναι ικανοποιητικό. Αφήνει μία γλυκόπικρη γεύση. - Τσαρλς Γκραντ: ''Πεινασμένος για Έρωτα'': Η αξία της δεν έγκειται τόσο στη ποιότητα της, όσο στην αίσθηση που σου αφήνει. Από αυτή την άποψη αξίζει, διαφορετικά δεν λέει πολλά πράγματα. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Ο Νεοφερμένος'': Άλλη μία περιπέτεια με τον φουκαρά ντετέκτιβ Ιάσωνα Δούκα. Αυτή την φορά θα κληθεί να αντιμετωπίσει ένα κακό που ξεπερνά κάθε τι που έχει συναντήσει μέχρι τώρα. Το καλύτερο διήγημα του τόμου, είναι μία μετριότητα. Συνολικά μέτρια με διήγηματα παλαιότερων δεκαετιών που δείχνουν την ηλικία τους. Δεν μου αρέσει αυτό το στυλ, οπότε μάπα το καρπούζι. Edited October 13, 2014 by Δημήτρης 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted October 30, 2014 Share Posted October 30, 2014 (edited) ''Ιστορίες με Εξωγήινους Εισβολείς'' ν. 39: - Ραλφ Γουίλιαμς: ''Οι Κεφαλοκυνηγοί'': Δύο κυνηγοί που έχουν κατασκηνώσει σε μία ερημιά, θα βρεθούν μπροστά σ' έναν τρομοκρατημένο άνθρωπο που κατάφερε να ξεφύγει από την άγνωστη μορφή ζωής που τον κρατούσε αιχμάλωτο. Τα ένστικτα τους θα τους ωθήσουν να εξερευνήσουν κατά πόσο ισχύουν τα λεγόμενα του. Καλή ήταν. - Τσαρλς Μπέρκιν: ''Τίποτα πια για τη Μαίρη'': Ένας συγγραφέας που περνάει τις διακοπές του σ' ένα παραθαλάσσιο μέρος, θα κάνει μία περίεργη ανακάλυψη. Μόνο που δεν θα το πάρει πρέφα. Αφήνει μία ωραία λυπητερή νότα, αν και περισσότερο μου άρεσε το φόντο παρά η ιστορία αυτή καθαυτή. - Κλοντ Βεγιό: ''Οι Πρώτες Μέρες του Μάη'': Ένας τύπος θα χάσει την γυναίκα του σε μία εξωγήινη εισβολή στη Γη. Θα αρχίσει τις προσπάθειες για να την βρει, για να έρθει αντιμέτωπος με μία δυσάρεστη έκπληξη. Και ναι, θα υπήρχαν σίγουρα τέτοιου είδους ανθρώπινες συμπεριφορές, σε τέτοιου είδους καταστάσεις. - Μπομπ Σόου: ''Παραβίαση Ασύλου'': Το διήγημα που από τυπογραφικό λάθος δεν αναφέρεται στο οπισθόφυλλο, είναι και το ένα από τα δύο όπου θυμόμουν αμυδρά τι γίνεται. Ένα μικρό παιδί που ζει στην επαρχία θα κάνει μία ανακάλυψη. Το ίδιο και ο πατέρας του, μόνο που αυτά που θα δει δεν θα έπρεπε ποτέ να υπάρχουν. Θα αναλάβει δράση, αν και η αλήθεια ίσως και να είναι διαφορετική από αυτή που φαίνεται εκ πρώτης όψεως. Πρόκειται για ένα μικρό διαμάντι. - Άρθουρ Πόρτζες: ''Το Ρουούμ'': Ακολουθεί τα χνάρια της πρώτης ιστορίας. Μου άρεσε περισσότερο, αν και θα ήθελα το τέλος διαφορετικό. - Μπράιαν Άλντις: ''Οι Αιρέσεις του Πελώριου Θεού'': Το άλλο διήγημα που θυμόμουν, ακόμη περισσότερο από το προηγούμενο. Εδώ έχουμε να κάνουμε με έναν θεό οι διαστάσεις του οποίου παραλύουν το νου των ανθρώπων. Δεν μου άρεσε. - Τσέτγουιντ Χέις: ''Το Ναυάγιο'': Είναι αλήθεια ότι αν υπάρχει κάτι χειρότερο που μπορεί να τύχει σε κάποιον από μία εισβολή εξωγήινων, αυτό είναι μία καταπιεστική πεθερά. Όπως στη προκειμένη με τον φουκαρά πρωταγωνιστή που θα κληθεί να αντιμετωπίσει και τα δύο. Τίγκα στον κυνισμό και απολαυστικότατο. - Σίντνεϊ Μπάουντς: ''Οι Εμψυχωτές'': Μία χούφτα ανθρώπων που βρίσκεται για επιστημονικές έρευνες στον Άρη, θα ανακαλύψει πολύ αργά το μυστικό του Κόκκινου Πλανήτη. Μέτριο. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Ο Άλλος Άνθρωπος'': Ένας συνηθισμένος άνθρωπος θα βιώσει μία εμπειρία που μόνο συνηθισμένη δεν είναι. Με άφησε αδιάφορο. Αν εξαιρέσει κανείς μία- δύο ιστορίες που δεν λένε πολλά πράγματα, έχουμε να κάνουμε με μία καλή ανθολογία. Edited October 30, 2014 by Δημήτρης 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted December 18, 2014 Share Posted December 18, 2014 (edited) ''Ιστορίες με Γυναίκες Πολεμίστριες'' ν. 40: - Γκλεν Κουκ: ''Κομμένα Κεφάλια'': Ένα μικρό κορίτσι θα ατιμαστεί από τον αγγελιοφόρο ενός θεού πιο δυνατού από εκείνον που πιστεύει η φυλή της. Πολλά χρόνια αργότερα ο δυνάστης της θα της κλέψει τον καρπό του παράνομου έρωτα τους, για να προξενήσει την οργή της. Καλή ιδέα, αλλά δεν με έπεισε η εκτέλεση. Σαφώς και θα προτιμούσα να δω να μεταφράζεται το ''The Black Company'' του ίδιου - Μάικλ Γουόρντ: ''Ο Ντέιτον και τα Ψόφια Πράγματα'': Πάλι έχουμε να κάνουμε με καταδιώξη ενός τυχοδιώκτη από το θύμα του, αν και κάπως διαφορετική αυτή τη φορά. Εδώ η ηρωίδα θα χρησιμοποιήσει το μυαλό της για να την σκαπουλάρει. Έχει κάποιες δόσεις χιούμορ, αλλά δεν είναι τίποτα το τρομερό. - Ρόμπιν Μπέιλεϊ: ''Το Παιδί του Όρκους'': Με φόντο την αρχαία και εκφυλισμένη Ρώμη, παρακολουθούμε την αναζήτηση μίας μονομάχου σε αποστολή από την αυτοκράτειρα της. Μέχρι το σημείο όπου όλα φαίνονται ωραία και καλά στη βίλα ήταν ok, αλλά από εκεί και πέρα έγινε φλύαρο και με κούρασε. - Στέφεν Μπερνς: ''Κλέψε μία Καρδιά'': Αυτή ήταν ωραία. Ένας πολεμιστής άξιος στη μάχη αλλά με μυαλό κουκούτσι, θα πέσει θύμα της αλαζονείας και της λαγνείας του. Ωραίος κυνισμός και παρά το γεγονός ότι εύκολα μαντεύει κανείς την κατάληξη, δεν μπορεί να μην την τελειώσει μ' ένα χαμόγελο στα χείλη. - Τζίλιαν Φιτζέραλντ: ''Η Κόρη του Κορακιού'': Μία γυναίκα με αντρικές συνήθειες και ικανότητες, θα αναγκαστεί να παντρευτεί έναν ηλίθιο. Θα καταπιεί τον εγωισμό της για να διατηρηθεί η ειρήνη ανάμεσα στους λαούς τους, μέχρι το σημείο όμως όπου δεν πάει άλλο. Και τότε θα βρει έναν απρόσμενο σύμμαχο. Αν και μου άρεσει πολύ το Βορειοευρωπαϊκό φόντο, το συγκεκριμένο διήγημα με άφησε αδιάφορο. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Με Δύο Ψυχές'': Μία εσώκλειστη μαθητευόμενη μεγαλώνει σε μία καταπιεστική θεοκρατική κοινωνία που την κάνει να ασφυκτιά. Μία απρόσμενη γνωριμία θα σταθεί η αφορμή να επιλέξει αν θα συνεχίσει να ζει έτσι, ή αν θα κάνει το μεγάλο βήμα. Καλούτσικη χωρίς να είναι τίποτα το τρομερό. Θυμάμαι από παλαιότερα ότι ο συγκεκριμένος τόμος δεν μου είχε αρέσει. Και γιατί δεν μπορώ να ταυτιστώ με το όλο θέμα, αλλά κυρίως γιατί δεν βρήκα τις ιστορίες του γούστου μου. Edited December 19, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 14, 2015 Share Posted January 14, 2015 (edited) ''Ιστορίες με Μούμιες'' ν. 41: - Ρόμπερτ Μπλοχ: ''Το Μυστικό του Σεμπέκ'': Ένας περιπλανώμενος σε καρναβάλι θα δεχτεί την πρόσκληση ενός αγνώστου να παρευρεθεί σ' ένα πάρτι μεταμφιεσμένων. Και ενώ στην αρχή τα πράγματα φαίνονται ήσυχα και ανιαρά, η συνέχεια δεν θα είναι καθόλου τέτοια. Οι Λαβκραφτικές αναφορές και το όνομα του συγγραφέα αποτελούν εγγύηση για την ποιότητα του. - Άρθουρ Κόναν Ντόιλ: ''Το Έκθεμα ν. 249'': Ένας σπουδαστής σε κολέγιο θα κάνει μία ατυχή και απρόθυμη γνωριμία μ' έναν συνάδελφο του. Παράλληλα αποκρουστικές επιθέσεις θα αρχίσουν να λαμβάνουν χώρα στη περιοχή. Έξυπνος και οξυδερκής, δεν θα αργήσει να ενώσει τα κομμάτια του παζλ και να αναλάβει δράση. Μία αξιόλογη ιστορία από τον δημιουργό του Σέρλοκ Χολμς που άφησε αρκετά δείγματα γραφής και στο πεδίο του τρόμου. - Ντόναλντ Βόλχαϊμ: ''Κόκαλα'': Ένας τύπος θα παραστεί σε μία ασυνήθιστη επίδειξη με απρόοπτα αποτελέσματα. Φλασάκι που διαβάζεται ευχάριστα. - Σίμπουρι Κουίν: ''Ο Άνδρας της οδού Κρεσέντ'': Δύο φίλοι σ' ένα περίπατο θα πέσουν πάνω σε μία τρομοκρατημένη γυναίκα η οποία τους αφηγείται μία απίθανη ιστορία. Θα ακολουθήσουν τα χνάρια της για να δουν κατά πόσο λέει την αλήθεια. Κυνική και καλή. - Έντουαρντ Μπένσον: ''Πίθηκοι'': Ένας γιατρός που έχει γονατίσει το μυαλό του από την υπερβολική εργασία, θα επισκεφτεί ένα φίλο του στο μέρος που κάνει ανασκαφές. Εκεί θα διαπράξει ένα ολέθριο σφάλμα που θα τον ακολουθήσει στην επιστροφή του στην πατρίδα. Καλογραμμένο χωρίς πάντως να είναι τίποτα το τρομερό. - Τάρλετον Φισκ: ''Σκαθάρια'': Ακολουθεί το μοτίβο της προηγούμενης, αλλά με διαφορετική και καλύτερη εκτέλεση. - Θωμάς Μαστακούρης: ''Πράσινα Μάτια'': Φόντο στη προκειμένη είναι η Αθήνα του σήμερα και ένα αρχαιολογικό μουσείο. Ένας εργαζόμενος θα δεχτεί μία απρόσμενη επίσκεψη που θέτει σε δοκιμασία την λογική του και θα μπλέξει σε μία απίστευτη περιπέτεια. Απλοϊκή και ωραία. Η μούμια θα έλεγα ότι είναι είδος παρωχημένο. Υπήρξε μία από τις βάσεις για την διαμόρφωση του τρόμου, αλλά ως εκεί. Δεν νομίζω ότι είναι κάτι που μπορεί εύκολα να τρομάξει τον αναγνώστη του σήμερα. Ας διαβάσει λοιπόν κανείς το βιβλίο μόνο αν είναι σε θέση να το παραβλέψει αυτό. Edited January 14, 2015 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted January 18, 2015 Share Posted January 18, 2015 - Τάρλετον Φισκ: ''Σκαθάρια'': Ακολουθεί το μοτίβο της προηγούμενης, αλλά με διαφορετική και καλύτερη εκτέλεση. Πάλι ο Bloch είναι αυτός αν δεν απατώμαι. Καλή ανθολογία αν και παλιομοδίτικη. Υπέροχο και το εξώφυλλο του Frank Frazetta. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 18, 2015 Share Posted January 18, 2015 - Τάρλετον Φισκ: ''Σκαθάρια'': Ακολουθεί το μοτίβο της προηγούμενης, αλλά με διαφορετική και καλύτερη εκτέλεση. Πάλι ο Bloch είναι αυτός αν δεν απατώμαι. Καλή ανθολογία αν και παλιομοδίτικη. Υπέροχο και το εξώφυλλο του Frank Frazetta. Ναι, ο Ρόμπερτ Μπλοχ είναι με ψευδώνυμο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mahdi Posted January 28, 2015 Share Posted January 28, 2015 Τελικά δεν έχω καταλάβει εαν υπάρχει τρόπος να βρεθούν τα συγκεκριμένα βιβλία από κάπου ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ και όχι ψάχνωντας σε παλαιοπωλείο. Εγώ που μένω Θεσσαλονίκη όσο και να έψαξα στο ιντερνετ δε βρήκα κάποιο κατάστημα που να μπορώ να απευθυνθώ για να μου στείλει τόμους. Κάποιο mail η εκδοτική αυτή δεν έχει; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted January 28, 2015 Share Posted January 28, 2015 (edited) Τελικά δεν έχω καταλάβει εαν υπάρχει τρόπος να βρεθούν τα συγκεκριμένα βιβλία από κάπου ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ και όχι ψάχνωντας σε παλαιοπωλείο. Εγώ που μένω Θεσσαλονίκη όσο και να έψαξα στο ιντερνετ δε βρήκα κάποιο κατάστημα που να μπορώ να απευθυνθώ για να μου στείλει τόμους. Κάποιο mail η εκδοτική αυτή δεν έχει; Υπάρχουν μερικά σε βιβλιοπωλεία της Θεσσαλονίκης, αλλά λίγα πράγματα. Κάποια λίγα αντίτυπα θα βρεις στον Μαλλιάρη στη Ναυαρίνου και στο υπόγειο παλαιοβιβλιοπωλείο στην Αλεξάνδρου Σβώλου. Δεν θυμάμαι να έχω δει κάτι άλλο πουθενά αλλού. Επίσης επικοινώνησε με το μέλος Erekose που είναι ο Θωμάς Μαστακούρης, ο επιμελητής- μεταφραστής της σειράς από το ν. 18 και μετά. Ίσως να έχει να σε πουλήσει μερικά βιβλία που σου λείπουν σε καλές τιμές. Και γι' αυτό που ρώτησες δεν είμαι σίγουρος, αλλά δεν νομίζω να ισχύει. Η Ωρόρα έχει κλείσει εδώ και μερικά χρόνια και ο εκδότης κατέστρεψε το στοκ του. Edited January 28, 2015 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.