Jump to content

Σουρεαλιστική Συγγραφή


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Μετά από το πολύ εμφατικό ΝΑΙ του κύριου Βάρδουλα, δεν μπόρεσα παρά να ανοίξω αυτό το θέμα. :)

 

Η σουρεαλιστική συγγραφή ήταν κάτι που πάντα μου κινούσε το ενδιαφέρον, είναι κάτι που δεν έχω κάνει ακόμα, και είναι κάτι που δεν έχω καταλάβει ακόμα, καλά-καλά Κάποτε είχα διαβάσει ένα σουρεαλιστικό μυθιστόρημα, αλλά δεν μπορούσα να το παρακολουθήσω, έτσι το είχα αφήσει.

 

Μπορεί, λοιπόν, κάποιος να μας εξηγήσει τα τερτίπια του σουρεαλισμού στη συγγραφή, να μας πει τι είναι αυτό το είδος, πώς αφηγείσαι μια ιστορία με αυτό, και πώς κρίνεις το αποτέλεσμα;

 

 

(Σημείωση: Το παρόν θέμα ξεκίνησε από αυτό το topic.)

Link to comment
Share on other sites

Απ' ότι ξέρω, ο σουρρεαλισμός στη λογοτεχνία (όπως και γενικά) είναι δυο τύπων.

Πρώτα έχουμε τον αυτοματισμό, που είναι η ελεύθερη ροή σκέψεων στο χαρτί προσπαθώντας να αποτυπώσουμε το υποσυνείδητο. (πχ Μπρετόν, Εμπειρίκος). Τα κείμενα αυτά είναι βαθιά συμβολικά, και πολλές φορές δεν "εξηγούνται" λογικά, μονάχα συναισθηματικά. Το αντίστοιχο στη ζωγραφική είναι πχ ο Πικάσσο που τα έργα του έτειναν προς το αφηρημένο και δεν έδιναν βάρος στη ρεαλιστική απεικόνηση.

Μετά είναι ένας τρόπος γραφής πιο κοντά στο ονειρικό στοιχείο. Περιέχει εικόνες ρεαλιστικές και κατανοητές αλλά τις χρησημοποιεί με τρόπους ονειρικούς, ανορθόδοξους και περίεργους με σκοπό να πετύχει κάτι. (πχ έργα του Φράντς Κάφκα, όπως η Μεταμόρφωση, που ο ήρωας μεταμορφώνεται σε γιγάντιο έντομο). Το αντίστοιχο στη ζωγραφική είναι ο Νταλί.

Link to comment
Share on other sites

Σάματι αυτό το πράμα ο σουρεαλισμός είναι κάτι που κάνεις όταν έχεις κάνει όλα τα άλλα και έχεις εξαντλήσει και έχεις βαρεθεί και λες ας κάνω και αυτό. Είναι σαν το παστίτσιο αλλά ψάχνεις να βρεις την ουσία του παστίτσιου, μόνο το κέντρο, το σύμβολο, οπότε βγάζεις τον κιμμά κια τρως παστίτσιο χωρίς κιμμά, αλλά αυτό δε σε φτιάχνει να'ουμ διότι ξέρεις ότι μπορείς να φτάσεις ακόμα σε κάτι πιο κεντρικο, κάτι πιο ουσιωδώς ανούσιο, συμβολικά ασύμβολο και βγάζεις και την κρέμμα και έχεις βραστό μακαρόνι που είναι ακριβώς αυτό το κέντρο που έψαχνες η κρυμμένη ουσία που ο κιμμάς και η κρέμμα δε σε άφηναν να δεις και χαίρεσαι και τρως βραστό μακαρόνι και λες ότι τρως παστίτσιο, αλλά καταλήγεις τελικά ότι και το βραστό μακαρόνι είναι μια πλάνη και το πετάς και αυτό και δεν τρως τίποτα και λες ότι τρως παστίτσιο αλλά στο τέλος ψοφάς από την πείνα.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάλι πιστεύω ότι ο σουρεαλισμός είναι ένας κόσμος που ο καθένας έχει το δικό του παστίτσιο. Πχ εσύ βλέπεις το παστίτσιο ως ένα μιγμα μακαρονιού, κρέμας και κιμά. Εγώ βλέπω ένα τούβλο και το θεωρώ παστίτσιο, ενώ ο Βάρδος ας πούμε σαν παστίτσιο βλέπει μια πράσινη παχύρευστη μάζα που χύνεται από την ταράτσα ενός συγκεκριμένου κτηρίου τη στιγμή που βρέχει μπλε ακρίδες και έχει πανσέληνο. Ελπίζω να πιάνεις το υπονοούμενο

Link to comment
Share on other sites

darky γράφεις ιστορία!

Εγώ πάλι δεν έχω ιδέα τι είναι σουρεαλισμός. Και από τα ποστς σας δεν κατάλαβα τίποτα, εκτός ίσως από το ποστ του Μελδόκιου. BTW έχω την Μεταμόρφωση και θα τη διαβάσβω. Αν και κάποιος που τη διάβασε μου είπε ότι είναι εντελώς τρελό και παρανοϊκό, αλλά αυτό σημαίνει ότι θα μ' αρέσει!

Link to comment
Share on other sites

  • 4 weeks later...

Ο Σουρεαλισμος ειναι ενα ειδος τεχνης η οποια αρχικα φαινεται σαν καθε αλλη τεχνη αλλα η οποια, με μυστικο τροπο, θα μεταδωσει στην πραγματικοτητα κατι αλλο, το οποιο θα αλλαξει τον τροπο με τον οποιο βλεπει τον εαυτο της, ανατρεποντας τον και αντικαθιστωντας τον με τις επαναστατικες αξιες της τεχνης.

Link to comment
Share on other sites

Σάματι αυτό το πράμα ο σουρεαλισμός είναι κάτι που κάνεις όταν έχεις κάνει όλα τα άλλα και έχεις εξαντλήσει και έχεις βαρεθεί και λες ας κάνω και αυτό. Είναι σαν το παστίτσιο αλλά ψάχνεις να βρεις την ουσία του παστίτσιου, μόνο το κέντρο, το σύμβολο, οπότε βγάζεις τον κιμμά κια τρως παστίτσιο χωρίς κιμμά, αλλά αυτό δε σε φτιάχνει να'ουμ διότι ξέρεις ότι μπορείς να φτάσεις ακόμα σε κάτι πιο κεντρικο, κάτι πιο ουσιωδώς ανούσιο, συμβολικά ασύμβολο και βγάζεις και την κρέμμα και έχεις βραστό μακαρόνι που είναι ακριβώς αυτό το κέντρο που έψαχνες η κρυμμένη ουσία που ο κιμμάς και η κρέμμα δε σε άφηναν να δεις και χαίρεσαι και τρως βραστό μακαρόνι και λες ότι τρως παστίτσιο, αλλά καταλήγεις τελικά ότι και το βραστό μακαρόνι είναι μια πλάνη και το πετάς και αυτό και δεν τρως τίποτα και λες ότι τρως παστίτσιο αλλά στο τέλος ψοφάς από την πείνα.

Τ' απάυγασμα του σουρρεαλισμού! :dazzled:

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..