Τι διαβάζετε από τρόμο;

[AlienBill]

Διάβασα το The Mammoth Book of Best New Horror #22

Το οποίο περιλαμβάνει ιστορίες από το 2010 και κερδίζει επάξια τη θέση της χειρότερης ανθολογίας τρόμου που έχω διαβάσει ever. Αξίζει να σημειωθεί ότι στις προηγούμενες σελίδες αναφέρω 2 άλλους τόμους που διάβασα, αλλά δεν με χάλασαν ιδιαίτερα. Αντίθετα εδώ, η επιλογή των ιστοριών είναι τουλάχιστον ατυχής. Πρώτα απ' όλα, αν προσπεράσει κανείς τις 100 πρώτες σελίδες που είναι οι πρόλογοι και φτάσει στο κυρίως σώμα των ιστοριών, θα πρέπει να διαβάσει ακόμη το 1/3 αυτού του σώματος (κάπου άλλες 100 σελίδες) για να πετύχει καλή ιστορία. Μέχρι εκεί οι ιστορίες είναι χάλια. Από τα υπόλοιπα 2/3, συγκράτησα Fallen Boys • (2010) • short story by  Mark Morris μια ιστορία που περιλαμβάνει την ξενάγηση ενός σχολείου σε ένα ορυχείο, η οποία δεν έχει καλή κατάληξη. The Lemon in the Pool • (2010) • short fiction by Simon Kurt Unsworth, μια ιστορία με μια γυναίκα που κάνει τις διακοπές της και ανακαλύπτει ότι η πισίνα του ξενοδοχείου όπου διαμένει είναι μια πύλη προς μια διάσταση με θαλάσσια τέρατα. The Pier • (2010) • short fiction by Thana NJiveau. Δυο λεσβίες έχουν ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στην ερημιά και ανακαλύπτουν ένα παράξενο σπίτι. With the Angels του Ramsey Campbell. H ξενάγηση των μικρών παιδιών στο σπίτι της γιαγιάς όπου οι χώροι του έχουν στοιχειωθεί από τα μωρά που αυτή γέννησε νεκρά. City of the Dog • (2010) • novelette by  John Langan: Αναμφίβολα το καλύτερο του τόμου (που αποζημιώνει για τις κακές επιλογές). Σε αυτή την ιστορία, ο πρωταγωνιστής βοηθάει ένα τραυματισμένο σκυλί (που δεν είναι ακριβώς σκυλί) και αμέσως μετά ανακαλύπτει ότι η κοπέλα του έχει πέσει θύμα απαγωγής από άγνωστες δυνάμεις. Αν αυτή η ιστορία βρισκόταν σε άλλο τόμο, με κάπως πιο καλές ιστορίες, θα άξιζε τον κόπο να αγοραστεί.

Edited September 5, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα The mammoth book of best new horror Vol 15

 

Αυτή τη φορά περιέχει ιστορίες από το 2004 και αυτή τη φορά, το κυρίως σώμα των ιστοριών ξεπερνάει τις 450 σελίδες. Οι περισσότερες ιστορίες (πάνω από 30 μεταξύ των οποίων και νουβέλες) είναι καλές. Καμία σχέση με αυτό του 2011 που είχα διαβάσει προηγουμένως. Δυστυχώς οι καλές ιστορίες είναι τόσο πολλές που αν αναφέρω κάποιες, θα αδικήσω τις υπόλοιπες. Το συνιστώ σε όσους θέλουν να διαβάσουν έναν τόμο από τη σειρά.

[AlienBill]

Διάβασα το Backwoods της Sara Reinke.

 

Ενας δασολόγος αναλαμβάνει μια δουλειά σε μία τεράστια δασική έκταση στα Απαλάχια. Μετά από ένα δυστύχημα καταλήγει σε μία στρατιωτική βάση, όπου σύντομα ανακαλύπτει πως διεξάγονται παράξενα πειράματα. Οι κεντρικοί χαρακτήρες είναι ο πρωταγωνιστής Αντριου, μία πεζοναύτης που λέγεται Santoro, μία γιατρός που λέγεται Suzete, ο τρελός γενετιστής που ηγείται των πειραμάτων, η κόρη του η Alice η οποία είναι αυτιστική αλλά έχει τεράστιο δείκτη ευφυίας και ο αυταρχικός στρατηγός της βάσης. Μου άρεσε πολύ που η Reinke περιγράφει τα τέρατα σαν τέρατα και δεν τα προσδίδει π.χ. ζωόμορφα χαρακτηριστικά ώστε να προτιμήσει την εύκολη λύση των έτοιμων χαρακτηριστικών. Επίσης το μισό βιβλίο αποτελείται από φρενήρη δράση. Η συγγραφέας γνωρίζει καλά τη στρατιωτική και τη γενετική ορολογία και έχει κάνει πολύ καλή έρευνα προς αυτή τη κατεύθυνση. Μπράβο.

[oimoderatorseinaifasistes]

Διάβασα τα Βιβλία του Αίματος του Μπάρκερ και ψάχνω αντίστοιχες συλλογές διηγημάτων τρόμου στο ίδιο στυλ. Ό,τι καλύτερο απλά..

[AlienBill]

Διάβασα το Pyrate Cthulhu Tales of The Cthulhu Mythos, Volume One

 

Οι κριτικές λένε ότι είναι καλύτερο από το δεύτερο (που το είχα διαβάσει πιο πριν), ωστόσο το δεύτερο μου φάνηκε καλύτερο. Πολλές από τις ιστορίες εδώ μοιάζουν με κακό fan fiction. Οπως μία ιστορία όπου κάποιοι κάνανε μαζική παραγωγή του νεκρονομικόν και τελικά οι Παλαιοί κυριάρχησαν στον κόσμο. Ή μια άλλη όπου οργανώνεται μια ληστεία για να κλαπεί το νεκρονομικόν. Υπάρχει το The Dead Man’s Hand  by Jason Andrew (2007) όπου σε μια παρτίδα πόκερ με μια μαγική τράπουλα, λένε ότι ένας συνδυασμός φύλλων μπορεί να καλέσει τον Νυαρλαθοτέπ.  Υπάρχει μία ιστορία με έναν δυστυχή μουσικό που είναι καταδικασμένος να τραγουδάει στίχους για τους Παλαιούς. Σε σαφώς καλύτερη μοίρα, βρίσκονται οι δύο πρώτες ιστορίες του τόμου The Swelling  by David Conyers (2007), με ένα πλοίο που έχει προορισμό την Καρκόσα και The Disciple by David Barr Kirtley  με έναν καθηγητή του Μισκατόνικ που θυσιάζει κάθε φουρνιά φοιτητών που αναλαμβάνει στον Κθούλου. Επίσης στο A Colder War by Charles Stross μαθαίνουμε για τη χρησιμότητα που έχουν οι πληροφορίες περί της ύπαρξης των παλαιών στον ψυχρό πόλεμο. Οι πιο κορυφαίες και πιο θεαματικές ιστορίες του τόμου που ξεχώρισα, είναι μόλις δύο The Ghoulish Wife by Kevin L. O’Brien (2006) : Πλούσιος παντρεύεται όμορφη γυναίκα, αλλά σύντομα ανακαλύπτει ότι αυτή τρώει νεκρούς στο γειτονικό νεκροταφείο, παρέα με νεκροφάγα πλάσματα. The Plague Jar  by Allen Mackey (1995): Επιτέλους Αζαθόθ! Και τι Αζαθόθ. Ερχεται λέει στο φως η Ιρέμ, η πόλη των κιόνων από κάτι αρχαιολόγους. Κατά την εξερεύνηση ενός από τους χώρους της, ανακαλύπτουν "τη στάμνα της πανούκλας" η οποία συνδέεται με τον "δαίμονα-σουλτάνο" καθεαυτό. Το "πυρηνικό χάος" (ενώ ο Νυαρλαθοτέπ είναι "το έρπον χάος"). Θαυμάσια ιστορία.

 

 

 

[AlienBill]

Διάβασα The Living And The Dead του Todd Travis

Είναι μια συλλογή με διηγήματα και ένα μικρό μυθιστόρημα (ή νουβέλα μεγάλου μεγέθους) που φέρει τον ομώνυμο τίτλο. Τα διηγήματα περιλαμβάνουν μία ιστορία με μια ομάδα φανατικών χριστιανών οι οποίοι έχουν βαλθεί να σκοτώνουν τα παιδιά των άθεων, μία ομάδα που ερευνά τον μεγαλοπόδαρο και καταλήγει να σωθεί από μια αγέλη μεγαλοποδάρων, ένα παιδί που υφίσταται μπούλινγκ από τους συμμαθητές και τον πατέρα του, το οποίο πιάνει φιλίες με έναν μεταφυσικό και πανίσχυρο φίλο, μία γυναίκα που έχει ως χόμπι να εξοντώνει τους επίδοξους βιαστές της και μία τελευταία, όπου επανερχόμαστε στην ομάδα παιδοκτόνων της πρώτης ιστορίας, η οποία βρίσκει τον μάστορά της από ένα κοριτσάκι που αποδεικνύεται ότι είναι άγγελος. Και περνάμε στο μικρό μυθιστόρημα. Αυτό αφορά έναν γιατρό ο οποίος έχει βαλθεί να καταρρίψει την ύπαρξη του Θεού, με το να διεξάγει ένα πείραμα σε κάποιον θανατοποινίτη σίριαλ κίλλερ. Το πείραμα περιλαμβάνει τον θάνατο και επαναφορά στη ζωή του θανατοποινίτη. Ωστόσο κάθε φορά που αυτός ξυπνάει από τον θάνατο, αποκαλύπτει ότι όσο ήταν νεκρός βασανιζόταν από τις ψυχές των θυμάτων του. Μάλιστα φτάνει στο σημείο να προτιμήσει τη θανατική ποινή από το να υποστεί το πείραμα για ακόμη μια φορά. Παράλληλα, ο γιατρός έχει μια σεξουαλική σχέση με μία εντυπωσιακή γυναίκα, αλλά και πολλά ψυχολογικά θέματα για το γεγονός ότι ουδέποτε ξεπέρασε τον θάνατο της μητέρας του (αυτό ήταν που τον έκανε να γίνει φανατικός άθεος). Το πρόβλημα αυτού του μικρού μυθιστορήματος είναι το τέλος όπου αποκαλύπτεται μια ανατροπή που έχω βαρεθεί να τη βλέπω και η οποία αναιρεί όλα όσα γνωρίζουμε μέχρι την αποκάλυψή της γιατί ουσιαστικά "ξαναγράφει" τον χαρακτήρα του πρωταγωνιστή. Άπαξ και την έβλεπα σε ταινία, θα εκνευριζόμουν αφάνταστα, αλλά ευτυχώς ο γραπτός λόγος έχει τη δύναμη να αμβλύνει αυτές τις εντυπώσεις. Σε γενικές γραμμές μπορώ να πω ότι εκτίμησα περισσότερο κάποια από τα διηγήματα της συλλογής, παρά το μικρό μυθιστόρημα.

Edited September 17, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα Shadows 4

Ιστορίες από το 1980. Μακράν ξεχωρίζει η πρώτη, του Stephen King, σχετικά με έναν καταραμένο, ο οποίος όποιον αγγίζει πεθαίνει, μέχρι που αυτοκτονεί κάνοντας χειραψία με τον εαυτό του. Εχει μέσα και μια ιστορία της Tabitha King, αλλά δεν έλεγε πολλά. Επίσης ξεχώρισα μία ιστορία με μια γυναίκα που της αρέσει να ζει με γάτες και στο τέλος τρώει περιστέρια και πίνει γάλα από το πιατάκι, μία με μια άλλη που παρατείνει τη ζωή της μιλώντας συνέχεια στο τηλέφωνο, μία με μια άλλη, που έστησε στο ραντεβού ένα παλικάρι, αυτό αυτοκτόνησε έξω από την πόρτα της και έκτοτε ακούει το φάντασμά του να χτυπά την πόρτα. Και μία ιστορία με ένα παιδί που κάποιος άνθρωπος κατοικεί κάτω από το κρεβάτι του.

Edited October 18, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα The Soft Whisper of the Dead από Charles L. Grant

Στην πόλη Oxrun, η ζωή κυλάει ομαλά. Ο πρωταγωνιστής είναι αστυνομικός και διατηρεί μια σχέση με την κόρη του πλούσιου τραπεζίτη, ο οποίος ασκεί επιρροή στην περιοχή. Τα πράγματα αλλάζουν, όταν επισκέπτεται την πόλη μια παλιά φίλη της κόρης, η Saundra, η οποία κατεβαίνει από το τρένο μαζί με ένα πελώριο σκυλί. Αργότερα μαθαίνουμε ότι συνοδεύεται από τον κόμη Braslov και κάπου εκεί ξεκινάνε οι φόνοι, με τα θύματα να εμφανίζονται έχοντας δαγκωμένους λαιμούς και εντελώς στεγνά από αίμα. Οπως γίνεται αντιληπτό, ο κόμης Braslov μεταμορφώνεται σε σκυλί καθώς επίσης είναι και βρυκόλακας. Το ίδιο και η Saundra. Επίσης μετατρέπονται σε βρυκόλακες και τα θύματα που αφήνουν πίσω τους. Η ιστορία είναι στρωτή, κυλάει ευχάριστα και θυμίζει τις παλιές ταινίες της Hammer. Αυτό το λέει και ο Grant στον πρόλογό του: Οτι έκανε μια ιστορία αντλώντας έμπνευση από τις παλιές ταινίες της Hammer.

Edited October 24, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα το Dark Terrors: The Gollancz Book of Horror

Αυτή η ανθολογία είναι πολύ καλή, με την έννοια ότι ακόμη και οι ιστορίες που δεν ξεχωρίζουν, είναι αρκετά καλές. Αναφέρω αυτές που ξεχώρισα: Κάποιος παίρνει χώμα από το νεκροταφείο και έχει ως αποτέλεσμα το σπίτι του να πνίγεται από βλάστηση. Μια γκέι σχέση με έναν σίριαλ κίλλερ που θυμίζει τον Ντάμερ. Μια γάτα παλεύει κάθε βράδυ με τον διάβολο. Ενα καλό κορίτσι, έμπλεξε με τον σατανισμό και μεταμορφώθηκε σε άντρα. Άντρας που τα παιδικά του τραύματα τον κάνουν να διαλύεται σε κομμάτια. Κάποια μαθαίνει ότι ο πατέρας της είναι ο ανώμαλος θείος της οικογένειας που παρενοχλούσε όλα τα θηλυκά μέλη. Μια φευγάτη ιστορία με τη θεωρία ότι τα κοράλλια δημιουργούνται από το δέρμα γδαρμένων αγγέλων. Ανώμαλος που του αρέσει να τσιμπάει τις γυναίκες με μαχαίρι στα μουλωχτά, παθαίνει εμμονή με μία γυναίκα που έχει φοβία στα αιχμηρά αντικείμενα. Μια γυναίκα ανακαλύπτει στην κηδεία του πατέρα της ότι η ονειρεμένη παιδική ηλικία που πίστευε ότι έχει οφειλόταν σε αναμνήσεις που καταπίεζε και στο γεγονός ότι πάσχει από πολλαπλή προσωπικότητα. Χοντρή συνευρίσκεται ερωτικά με ένα νεαρό αγόρι που την έχει ερωτευτεί, αλλά στη μέση της πράξης προσπαθεί να το στραγγαλίσει και αυτός την μαχαιρώνει με ένα μαχαίρι των ες ες. Το φάντασμα της πρώτης γυναίκας κάποιου δολοφονεί όλες τις επόμενες. Πατέρας και γιος εγκλωβίζονται σε ένα χωριό που μοιάζει με το Ινσμουθ. Αυτά.

 

Επίσης διάβασα

Dead & Gone by Jonathan Maberry

Ασχολείται με ένα κορίτσι το οποίο έχει αποδράσει από μια αίρεση που ονομάζεται "η εκκλησία της νύχτας" κατά το διάστημα που στη Γη επικρατούν τα ζόμπι. Η αίρεση πιστεύει σε ένα δόγμα που λέει ότι πρέπει να δολοφονηθούν όλοι οι ζωντανοί, ενώ αντίθετα, το κορίτσι συναντά δύο αγόρια της ηλικίας της, τα οποία έχουν μια πολύ θετική φιλοσοφία σχετικά με τη ζωή και βλέπουν σε όλα όσα τους συμβαίνουν τη θετική πλευρά. Καλή περιπετειούλα, μετα-αποκαλυπτική. 

[AlienBill]

Διάβασα  A Book of Horrors  – September 18, 2012 by Stephen Jones (Editor)

Αυτή η ανθολογία φαίνεται ότι είναι σύγχρονη, γιατί στις ιστορίες περιλαμβάνονται smartphones, το ίντερνετ, κλπ σύγχρονα στοιχεία. Οι περισσότερες ιστορίες είναι καλές, αλλά είχε και κάποιες που δεν μου άρεσαν. Από αυτές ξεχώρισα: Μια ιστορία του Stephen King σχετικά με έναν ιερέα που ξορκίζει τον πόνο. Μία γυναίκα ειδική στις φωτιές, ερωτεύεται έναν πυρομανή. Μία οντότητα που έχει την ικανότητα να αλλάζει μορφές, ενοχοποιεί έναν άντρα για πολλαπλούς φόνους. Κάποια ξαδέρφια κάνουν μια τελετή που βασίζεται σε τοπικό θρύλο, τον οποίο άκουγαν μικροί από τη γιαγιά τους, προκειμένου να αναστήσουν την αδερφή του πρωταγωνιστή. Ενας μικρός παίζει στο πιάνο νότες που του τις υποβάλλει το φάντασμα ενός δολοφόνου παιδιών. Κάποιος ανακαλύπτει ότι οι ενοχλητικοί γείτονές του που παίζουν κάθε βράδυ κλαπατσίμπαλα, είναι κούκλες βιτρίνας. Κάποιος ανακαλύπτει σε μια καλύβα, να παρουσιάζεται ως τουριστική ατραξιόν, κάτι το ακαθόριστο αλλά ζωντανό, το οποίο κατοικεί στο απόλυτο σκοτάδι. Το αγοράζει από τον ιδιοκτήτη του και πλέον κατοικεί μαζί με αυτό στο σπίτι του.

[AlienBill]

Διάβασα Short Shocks 2 από Andy Love

Περιέχει 6 ιστορίες τρόμου, από τις οποίες ξεχώρισα μόνο τρεις: Ενας άνθρωπος που υπήρξε κάποτε λυκάνθρωπος αφηγείται σε κάποιον την ιστορία του, ένας φύλακας στις αποβάθρες έρχεται αντιμέτωπος με 2 αρχαίους θεούς και άλλα παραφυσικά. Η πιο ενδιαφέρουσα ιστορία απ' όλες, έχει να κάνει με έναν κακό άνθρωπο, του οποίου τα θύματα που τα είχε εκμεταλλευτεί τον πλακώσανε στο ξύλο και τον στείλανε στο νοσοκομείο, όπου ένας γιατρός εφαρμόζει πάνω του μια αντισυμβατική θεραπεία: Τον καθιστά παραμορφωμένο και νεκροζώντανο και θα μείνει έτσι, εκτός αν εξιλεωθεί για τις αμαρτίες του. Αυτή ήταν η πιο ωραία ιστορία απ' όλες.

[AlienBill]

Διάβασα το The Presence by John Saul

Η ιστορία διαδραματίζεται στην Χαβάη, όπου ανακαλύπτεται στη θάλασσα κοντά στο ηφαίστειο, μία σφαιρική πέτρα. Λίγους μήνες μετά, όσοι έχουν εκτεθεί στην πέτρα, παθαίνουν μία λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος, κατά την οποία γίνονται αλλεργικοί μέχρι θανάτου στον καθαρό αέρα και μπορούν να αναπνέουν μόνο μολυσμένο αέρα. Μία ανθρωπολόγος μεταβαίνει στην περιοχή μαζί με τον γιο της, προκειμένου να μελετήσει έναν σκελετό ενός πρώιμου ανθρώπου, ο οποίος με κάποιο τρόπο σχετίζεται με όλα αυτά. Μετά από μια νυχτερινή κατάδυση, ο γιος της μαζί με τους φίλους του εκτίθενται στην ίωση και λίγο πιο μετά, πεθαίνουν ο ένας μετά τον άλλο. Η ιστορία είναι ΚΑ-ΤΑ-ΠΛΙ-ΚΤΙ-ΚΗ και πρωτότυπη όσο δεν πάει, οι χαρακτήρες καλοδουλεμένοι, υπάρχει σασπένς και δράση, αλλά και τρόμος στη σωστή αναλογία. Και μια ανατροπή στο τέλος όπου αποδεικνύεται ότι την πέτρα την έστειλαν

Spoiler

εξωγήινοι, πρόγονοι του ανθρώπινου είδους, που ο πλανήτης τους καταστράφηκε.

Μετά από αυτό, ο Saul έχει ανεβεί αρκετά στην υπόληψή μου και ανυπομονώ να διαβάσω και άλλα έργα του.

Edited November 7, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα το Cemetery Planet: The Complete Series του J. Joseph Wright

Μεταφερόμαστε στο μέλλον, όπου η Γη έχει πρόβλημα υπερπληθυσμού, ο ζωτικός χώρος είναι πολύτιμος και επομένως όλοι οι τάφοι έχουν μεταφερθεί σε έναν πλανήτη που είναι ολόκληρος ένα νεκροταφείο. Ο πρωταγωνιστής, ο Henry, είναι ο μοναδικός άνθρωπος και δουλεύει σαν επιστάτης σε αυτόν τον πλανήτη. Η μόνη του συντροφιά, είναι το ολόγραμμα μιας γυναίκας που έχει πεθάνει και λέγεται Lea, την οποία και ερωτεύεται. Οι τάφοι περιέχουν ολογράμματα με τα τελευταία λόγια του κάθε πεθαμένου, έναν αποχαιρετισμό προς συγγενείς και φίλους. Κατά τη διάρκεια μιας καταιγίδας ιόντων, τα ολογράμματα ζωντανεύουν, σαν φαντάσματα, τα ρομπότ-νεκροθάφτες γίνονται εχθρικά, ο Henry δεν μπορεί να αποδράσει και σύντομα ανακαλύπτει ότι για όλα αυτά ευθύνονται κάποιες οντότητες, οι unspeakable ones, τα οποία είναι σκουλήκια και έχουν σχέδιο να μπουν σαν παράσιτα στα σώματα των πεθαμένων και να τα κάνουν ζόμπι. Το βιβλίο είναι αρκετά καλό, ρέει ευχάριστα στην ανάγνωση, το λαβ στόρι προσεγμένο, αλλά υπάρχουν κάποια ζητήματα αληθοφάνειας. Αν ο χώρος για τους πεθαμένους δεν επαρκεί στη Γη, τότε γιατί δεν εφαρμόζεται καύση; Γιατί η εταιρία συνεργάζεται με τους "κακούς" τη στιγμή που αυτό δεν προσφέρει τίποτα στην πλοκή. Και κάτι άλλα τέτοια. Αλλά δεν πειράζει, πρόκειται για γοτθικό φουτουριστικό κείμενο.

[Spyrex]

Οι Λύκοι του Σκότους - Jack Williamson

Μετά από μία (μικρή) περίοδο αποχής από το διάβασμα πήγα στη δημοτική βιβλιοθήκη και πήρε το μάτι μου ετούτη τη νουβέλα. Λόγω και του μικρού μεγέθους του, είπα να το δανειστώ. Πρόκειται για μία αρκετά δυνατή νουβέλα με στοιχεία φαντασίας και τρόμου. Βρήκα την ατμόσφαιρα καταπληκτική και παραμένει πολύ σκοτεινή από την αρχή μέχρι το τέλος. Το μόνο που με χάλασε ήταν κάποιες περιγραφές χώρων που με μπέρδεψαν λίγο. Δεν μπορώ να ξέρω βέβαια αν οφείλεται στη μετάφραση ή στο πρωτότυπο. 

Edited November 17, 2023 by Spyrex

[AlienBill]

Διάβασα το Perfect Nightmare του John Saul

Αυτό που εκτιμώ στον John Saul είναι ότι κάθε του βιβλίο είναι αρκετά διαφορετικό από τα άλλα. Εδώ έχουμε να κάνουμε με μία περίπτωση απαγωγής της νεαρής κόρης ενός ζευγαριού, από κάποιον διεστραμμένο τύπο (που δεν γνωρίζουμε ποιος είναι, παρά μόνο διαβάζουμε τις σκέψεις του σε πρώτο πρόσωπο και ξέρουμε ότι όσοι τον συναντούν, δεν συγκρατούν τα χαρακτηριστικά του). Αυτός έχει απαγάγει άλλη μια 17χρονη καθώς και μία μεγαλύτερης ηλικίας και τις βασανίζει. Σκιαγραφείται με τα πιο μελανά χρώματα, η αγωνία της μάνας να βρει την κόρη. Κατά τ' άλλα υπάρχει ένα who-done-it μυστήριο σχετικά με το ποιος απ' όσους εμφανίζονται στην αφήγηση είναι ο ένοχος. Η αποκάλυψη στο τέλος συνοδεύεται από ένα κίνητρο του δράστη που συγκλονίζει. Σε γενικές γραμμές είναι μια καλή ιστορία.

[AlienBill]

Διάβασα το Ghost Walk του Brian Keene

Κάποιος ετοιμάζει σε ένα μονοπάτι στο δάσος, μία τουριστική ατραξιόν που περιλαμβάνει τύπους ντυμένους με στολές να τρομάζουν τον κόσμο, λαβύρινθο, τρομακτικά ομοιώματα και άλλα τέτοια. Έτσι κι αλλιώς το συγκεκριμένο δάσος, συνοδεύεται από θρύλους για σατανισμούς, ούφο, δολοφονίες κλπ. Ελα όμως που όλα αυτά βασίζονται στην πραγματικότητα, καθώς σε δύο από τα εγκλήματα του παρελθόντος, έπαιξε σημαντικό ρόλο μία πανίσχυρη οντότητα, αυτός που το όνομά του δεν πρέπει να λέγεται, η οποία επιστρέφει και αυτοί που καλούνται να τη σταματήσουν είναι μια μουσουλμάνα δημοσιογράφος και ένας πρώην Άμις. Πολύ δυνατό μυθιστόρημα, που διαβάζεται εύκολα και σε κρατά μέχρι το τέλος. Σε γενικές γραμμές ο Keene είναι μεγάλο ταλέντο.

Edited November 24, 2023 by AlienBill

[Steel Guardian]

    

Chris Wooding - The Haunting of Alaizabel Cray/Το Στοιχειωμένο Πνεύμα της Ελάιζαμπελ (Εκδόσεις Μίνωας)
Κάτι ανάμεσα σε horror και fantasy, που διαδραματίζεται σε ένα εναλλακτικό Βικτωριανό Λονδίνο. Η αλήθεια είναι ότι έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα υπόθεση και διάφορες πολύ καλές ιδέες (κυρίως όσον αφορά το worldbuilding), ενώ και ο ρυθμός είναι γρήγορος (σε κάποια σημεία ίσως υπερβολικά γρήγορος) και η γραφή ευκολοδιάβαστη, αλλά κάτι του έλειπε.
Σχεδόν ποτέ δεν κατάφερε να με "βάλει στο κλίμα" και να με κερδίσει. Νομίζω βρήκα το γραφή (αν και ξαναλέω ευκολοδιάβαστη) κάπως διεκπεραιωτική, άνευρη και άψυχη.
Επίσης φαινόταν σαν να μην μπορεί να αποφασίσει αν είναι εφηβικό μυθιστόρημα ή όχι. Γενικά έτεινε προς τα εκεί, αλλά η θεματολογία και η ατμόσφαιρά του ξεκάθαρα δεν ταιριάζουν ιδιαίτερα με αυτό και κάπου κάπου έδειχνε να το αντιλαμβάνεται και μόνο του.
Δεν πέρασα άσχημα μαζί του, αλλά δεν νομίζω ότι αξίζει τον κόπο. Ίσως δώσω μια δεύτερη ευκαιρία και δοκιμάσω και κάποιο άλλο του συγγραφέα στο, όχι άμεσο, μέλλον (σίγουρα κάποιο μεταγενέστερο και για πιο ενήλικο κοινό), γιατί αυτό έχει πολλές αρετές, αλλά δυστυχώς συνολικά δεν δούλεψε.

Edited November 27, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου.

[AlienBill]

Διάβασα Clown in the Moonlight από Tom Piccirilli

Βασίζεται σε μια αληθινή ιστορία που συνέβη το 1984. Σε μία λέσχη νεαρών σατανιστών στις ΗΠΑ, ο αρχηγός σκότωσε έναν φίλο του και εξέθεσε το πτώμα του σε κοινή θέα, σαν αξιοθέατο, για να το βλέπουν οι υπόλοιποι. Ο πρωταγωνιστής εδώ είναι κάποιος από τους υπόλοιπους, ο οποίος είναι κι αυτός σατανιστής, έχει κάνει ψυχιατρείο, διατηρεί δεσμό με δύο από τις σατανίστριες, σύντομα όμως, ο αρχηγός τους σαλτάρει τελείως και τα βάζει ακόμη και μαζί τους. Είναι στο στοιχείο του Piccirilli, στον οποίο αρέσει να γράφει ιστορίες με αποκρυφισμό, τελετές και μαγεία. Πολύ καλό.

[AlienBill]

Διάβασα το The Homing από John Saul

Στο The Homing, μια μάνα, μεταβαίνει μαζί με τις δυο κόρες της στην ύπαιθρο, όπου στο εξής σκοπεύει να συγκατοικήσει με τον μελλοντικό σύζυγό της που μένει εκεί. Στο χωριό όμως υπάρχει ένας παράφρονας εντομολόγος, που χρησιμοποιεί τα έντομα για να σκοτώνει γυναίκες, αλλά επίσης μολύνει την μεγάλη κόρη με μία νέα ασθένεια που διαδίδεται μέσω εντόμων, στην οποία σύντομα, πέφτουν θύματα πολλά από τα παιδιά του χωριού. Ενδιαφέρον μυθιστόρημα με το μυστήριο να χτίζεται αργά και σταθερά, αν και κάπου στη μέση κάνει κοιλιά. Από κάποιο σημείο όμως κι έπειτα παίρνει τα πάνω του και οδηγείται προς τη κορύφωση, μέχρι και τις τελευταίες σελίδες.

[AlienBill]

Διάβασα το Dark Hollow από Brian Keene

Σε ένα σημείο του τοπικού δάσους όπου τα δέντρα είναι ζωντανά και τηλεμεταφέρεται, ζωντανεύει ο σάτυρος που βλέπεται στο εξώφυλλο. Με τη μουσική του αποπλανεί τις γυναίκες του τοπικού χωριού και κάνει μαζί τους όργια, ενώ οι άντρες τους, δημιουργούν μια ομάδα για να τον πολεμήσουν. Μιλάμε για το ίδιο ακριβώς δάσος που εμφανίστηκε στο Ghost Walk του ίδιου συγγραφέα. Υπάρχουν επίσης χαρακτήρες και γεγονότα που αναφέρονται εκεί, αλλά εδώ περιγράφονται σε ζωντανό χρόνο. Δηλαδή πρόκειται για prequel. Διαβάζεται όμως και ανεξάρτητα. Σημαντικό ρόλο παίζει η μαγεία powow καθώς επίσης και το καταραμένο βιβλίο "the long lost friend" που εμφανίζεται και στις δύο ιστορίες. Μου άρεσε.

[AlienBill]

Διάβασα το November Mourns by Tom Piccirilli

Είναι το καλύτερο του Picirilli που έχω διαβάσει μέχρι στιγμής. Η υπόθεση είναι συνδυασμός Οικονομίδη και David Lynch.

Ο Shad Jenkins επιστρέφει στο χωριό του 2 χρόνια μετά τον τραυματισμό που προκάλεσε σε κάποιον που επιτέθηκε στην αδελφή του. Το γεγονός αυτό, τον έκανε να περάσει 2 χρόνια στη φυλακή. Στο ενδιάμεσο όμως, η αδελφή του βρέθηκε νεκρή, χωρίς κάποιο συγκεκριμένο αίτιο θανάτου, δίπλα σε ένα κακόφημο και καταραμένο χάσμα, όπου παλιά ρίχνανε τα θύματα της πανούκλας και τους νεκρούς από το εμφύλιο. Τη βρήκαν να χαμογελάει και να μοιάζει σαν να κοιμάται, ενώ κατά τ' άλλα, το πτώμα της έφερε μια μικρή γρατζουνιά στο μάγουλο. Ο Shad αποφασίζει να ερευνήσει την υπόθεση, μέσα από σουρεαλιστικές εμπειρίες και όνειρα στα οποία κυριαρχεί η φιγούρα της μητέρας του και ο Ιησους Χριστός. Ανάμεσα σε όσους βοηθούν τον Shad στην έρευνά του, υπάρχει και μια καλή γιαγιούλα που είναι νάνος και κερδίζει τις εντυπώσεις. Σε γενικές γραμμές, το βιβλίο αυτό είναι εξαιρετικό και το συστήνω σε όσους επιθυμούν να διαβάσουν ένα καλό δείγμα αυτού του συγγραφέα.

[AlienBill]

Διάβασα το Suffer the children του John Saul.

Αυτό είναι το πρώτο βιβλίο του Saul που το έγραψε το 1977. Ξεκινάει με τον βιασμό και τη δολοφονία ενός μικρού κοριτσιού 100 χρόνια πριν, ενώ στο παρόν, μια ολόκληρη οικογένεια βασανίζεται από την κατάρα της γενεαλογίας του δολοφόνου. Ο απόγονος του δολοφόνου πήγε να επιτεθεί στην κόρη του, την τρέλανε και αυτή έγινε σχιζοφρενής, η άλλη κόρη έχει κυριευτεί κι αυτή από το πνεύμα του προγόνου και σκοτώνει τους συμμαθητές της σε μια μυστική σπηλιά στο δάσος, ενώ οι υποψίες πέφτουν εσφαλμένα στη ψυχικά άρρωστη αδερφή της. Η υπόθεση κυλάει κάπως αργά και ο Saul έχει γράψει καλύτερα πράγματα μετέπειτα, αλλά κι αυτό έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον.

Edited December 26, 2023 by AlienBill

[AlienBill]

Διάβασα The Black Train Paperback by Edward Lee

Εδώ ο πρωταγωνιστής που είναι διάσημη τηλεπερσόνα επισκέπτεται ένα επαρχιακό χωριό για να δοκιμάσει την τοπική μπύρα, επειδή γράφει ένα βιβλίο με κριτικές για μπύρες. Γνωρίζεται με μία όμορφη αλλά θρησκόληπτη ιδιοκτήτρια του εστιατορίου και διαμένει σε μία τοπική πανσιόν που παλαιότερα στέγαζε την οικογένεια ενός επιχειρηματία που κατασκεύαζε σιδηροδρόμους. Ωστόσο ο επιχειρηματίας αυτός ήταν πολύ κακός άνθρωπος και θυσίαζε σκλάβους σε δαίμονες προκειμένου να ολοκληρώσει τον σιδηρόδρομο. Ενα από τα κάπως πιο καινούργια έργα του Lee, με ενδιαφέροντες χαρακτήρες και καλούς διαλόγους. Η καφρίλα είναι κάπως λιγότερη σε σύγκριση με άλλα έργα του ιδίου, όμως ως συνήθως, δεν του λείπει το σεξ.

[Δημήτρης]

Διάβασα ''Τα ερείπια'' του Σκοτ Σμιθ. 

Δύο ζευγάρια, Τζεφ και Έιμι και ο Έρικ με τη Στέισι, βρίσκονται για καλοκαιρινές διακοπές στο Μεξικό. Την ανέμελη τους ρουτίνα έρχεται να σπάσει ο νεοφερμένος Ματίας που ψάχνει τον χαμένο του αδερφό. Σπεύδει προς αναζήτηση του στην ενδοχώρα οπότε και θα τον ακολουθήσουν. Σε αρχαιολογική τοποθεσία με ερείπια, ύστερα από σχετικό χάρτη που του άφησε. Θα αγνοήσουν όμως τις προειδοποιήσεις από τον οδηγό τους καθώς και των ντόπιων ιθαγενών, και ο τρόμος θα αρχίσει. 

Καλό ήταν, ωραίο. Περιπέτεια επιβίωσης με ''εξωτικό'' φόντο και μία κάποια επίφαση μυστηρίου. Μέχρι να έρθει η εξήγηση για το τι ακριβώς συμβαίνει και μετά ανήμπορη οργή, οδηγεί καρφί στη τρέλα. Και αυτό θα έλεγα ότι πρόσδιδε και περισσότερο ενδιαφέρον, έκανε την όλη κατάσταση ακόμη πιο αφόρητη. Όχι τόσο η φύση του κινδύνου που αντιμετώπιζαν. Όσο τα παρελκόμενα. Οι στερήσεις, ο ήλιος να τσουρουφλίζει από ψηλά και οι ''θεατές''. Εξοργιστικό, θα πρέπει να αισθάνονταν σαν έγκλειστοι σε κλουβί ζωολογικού κήπου. Κατά διαστήματα πλάτιαζε, θα μπορούσε να ήταν 100-150 σελίδες μικρότερο χωρίς να χάνει. Όντας όμως καλογραμμένο, δεν αισθάνθηκα στιγμή να κουράστηκα. Δεν ξεχωρίζει από τον σωρό, δεν είναι κάτι που θα μείνει. Αλλά ναι, ήταν καλό, μία ανάγνωση την αξίζει. Έχω και το ''Ένα απλό σχέδιο'' του ίδιου, αλλά καταχωνιασμένο. Πρέπει να το ξετρυπώσω, απ' όσο μπόρεσα να καταλάβω πρέπει να θεωρείται πιο αντιπροσωπευτικό του. 

Διάβασα και το ''Οι μυστηριώδεις γυναίκες του Στέπφορντ'' του Άιρα Λέβιν. Δεν το ήξερα, το έμαθα πριν από λίγο καιρό όταν το ανέφερε ο Στίβεν Κινγκ στο δοκίμιο του ''Ο μακάβριος χορός''. Τον συγγραφέα φυσικά τον γνώριζα από το αντάξιο της φήμης του ''Το μωρό της Ρόζμαρυ''. 

Αμφιταλαντεύομαι αν έχει θέση εδώ, αν μπορεί να εκληφθεί ως τρόμου. Αν και ok, αυτά ταμπέλες είναι που χρησιμεύουν ως ένα βαθμό μόνο. Μία μόνο επίφαση φέρει, ένα μακρινό απόηχο. Με την άβολη εκείνη αίσθηση ότι τα πράγματα δεν πάνε καλά, δεν είναι όπως δείχνουν. Πρωταγωνίστρια μία φωτογράφος που μόλις έχει μετακομίσει σε προάστιο με τον άντρα και τα παιδιά της. Και αρχίζει να γνωρίζεται με τον περίγυρο της. Τις συνήθειες και τις παραξενιές του, που δεν είναι και λίγες όπως θα διαπιστώσει ευθύς αμέσως. Ξεκινάει λοιπόν να αμφιβάλλει και να ψάχνει. 

Καλό ήταν, ωραίο μέσα στην απλότητα του. Το ύφος του υπαινικτικού δεν είναι τόσο της αρεσκείας μου αλλά εδώ λειτούργησε καλά. Με την απαισιόδοξη, ''μουδιασμένη'' αίσθηση που αφήνει στο τέλος. Φλασάκι που φεύγει γρήγορα και ευχάριστα, έχει γίνει και δύο ταινίες. Θα δω την πιο παλιά μία από αυτές τις μέρες. 

Edited February 16 by Δημήτρης

[AlienBill]

Δημήτρη τα ερείπια έχουν γίνει και ταινία. Το είχα διαβάσει στα αγγλικά (ruins).