Jump to content

12 λόγοι επιλογής ή απόρριψης της οπτικής γωνίας


Naroualis
 Share

Recommended Posts

Εγώ συνήθως αλλάζω οπτική γωνία τρίτου προσώπου, δηλαδή το πάω από camera on shoulder μέχρι deep thoughts ασυνείδητα, επειδή πάει κάπως μόνο του. :bag:  Σε μεγάλα κείμενα. Σε μικρότερα θέλω να πιστεύω ότι το ελέγχω.

Link to comment
Share on other sites

Θα πρόσθετα ότι όποια ΟΓ και να διαλέξουμε, θα πρέπει να μείνουμε πιστοί στο βάθος εστίασης καθ' όλο το έργο. Δεν μπορούμε δηλαδή, να αλλάζουμε κατά βούληση ή κατά λάθος το βάθος της εστίασής μας. Μπορούμε δηλαδή, αλλά είναι τόσο δύσκολο να δουλέψει σωστά, που προσωπικά θα πρότεινα για ευκολία να το θεωρούμε no-no. Το ίδιο ισχύει και για το αν έχουμε παντογνώστη αφηγητή. Τον παντογνώστη ή τον έχεις απ' την αρχή ή καθόλου.

Τα παραπάνω δεν αποκλείουν:

1) Να αλλάζουμε εστιασμένους τριτοπρόσωπους αφηγητές, να πηδάμε δηλαδή από χαρακτήρα (αυτό που η Naroualis αναφέρει ως Εναλλασσόμενη ΟΓ στο αρχικό ποστ), αρκεί να τηρούμε το ίδιο ή παρεμφερές βάθος εστίασης. Η συνηθισμένη συμβουλή εδώ είναι "όσο λιγότεροι, τόσο καλύτερα".

:bag:

 

2) Να αλλάζουμε (με μέτρο) το πρόσωπο αφήγησης. Κομμάτια πρωτοπρόσωπης αφήγησης μπορούν να παρεμβληθούν σε τριτοπρόσωπη ή αντίστροφα. Αλλά δεν πρέπει να το παρακάνουμε και,

προσωπική προτίμηση, είναι καλύτερα όταν μία από τις δυο αφηγήσεις είναι ο κανόνας και η άλλη η εξαίρεση, παρά όταν το κείμενο ισομοιράζεται ανάμεσά τους.

Πάντως το δεύτερο πρόσωπο πρέπει να αποφεύγεται πάση θυσία, εκτός από εξαιρετικές περιπτώσεις και πολύ μικρή έκταση, κατά προτίμηση μόνο σε διηγήματα.

 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μόνο μια μικρή διορθωσούλα σ' ένα κατά τα άλλα υπεργαμάτο, όπως συνήθως, κείμενο, first person shooter κι όχι shouter, εκτός κι αν στο call of duty διαγωνίζονται ποιος θα φωνάξει δυνατότερα. :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Με μπέρδεψες τώρα. Εγώ τα 4,5 και 6 δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να τα διακρίνω μεταξύ τους. Ούτε όταν διαβάζω, ούτε όταν γράφω.

Link to comment
Share on other sites

 

 

3) ΟΓ Δευτέρου Προσώπου

 

Όταν η αφήγηση γίνεται σε δεύτερο πρόσωπο, σαν ο αφηγητής να απευθύνεται άμεσα στον αναγνώστη.

 

Να τη διαλέξεις ή να μην τη διαλέξεις γιατί:

Γιατί δεν είσαι ακόμα έτοιμος να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο για να τα καταφέρεις. Μην το κάνεις αν ο αφηγητής σου κι αυτός στον οποίο απευθύνεται δεν είναι προσεκτικά επιλεγμένοι, ώστε να δικαιολογείται ένα τέτοιο σκότωμα. Κάν’ το μόνο αν θες να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου. Κάν’ το ο γνωρίζοντας ότι πιθανότατα θα αποτύχεις τις πρώτες χίλιες φορές και ίσως να το πετύχεις στη χιλιοστή πρώτη, ίσως και όχι. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, αυτή η τεχνική με τρομάζει πιο πολύ κι από το Ring το γιαπωνέζικο.

 

Η αγαπημένη μου οπτική γωνία! :animal_rooster: (δυο διηγήματα προς το παρόν) Δεν απευθύνομαι στον αναγνώστη όμως, απευθύνομαι σε κάποιον άλλον. Δεν μετράει;

Edited by Διγέλαδος
Link to comment
Share on other sites

Μόνο μια μικρή διορθωσούλα σ' ένα κατά τα άλλα υπεργαμάτο, όπως συνήθως, κείμενο, first person shooter κι όχι shouter, εκτός κι αν στο call of duty διαγωνίζονται ποιος θα φωνάξει δυνατότερα. :p

 

Σας μιλ μερσώ, μανταμίτσα μου (διότι μαμαζελίτσα, δεν είστε πλέον!) Εδιορθώθει πάραυτα.

 

 

Με μπέρδεψες τώρα. Εγώ τα 4,5 και 6 δεν είμαι σίγουρη ότι θα μπορούσα να τα διακρίνω μεταξύ τους. Ούτε όταν διαβάζω, ούτε όταν γράφω.

 

 

Φέρε στο μυαλό σου τον Μπατσιγκαλούπι, που τον κουβεντιάζαμε τις προάλλες στη ΛΑΦ. Η γραφή του (κι οι κ.κ. Νιχίλιος και Σκάνερ συμφώνησαν μαζί μου) ήταν κάπως αποστασιοποιημένη. Ήταν ένα παράδειγμα ΟΓ Τρίτου Προσώπου deep thoughts, που του γλιστρούσε σε Camera On Shoulder.

 

 

 

 

 

3) ΟΓ Δευτέρου Προσώπου

 

Όταν η αφήγηση γίνεται σε δεύτερο πρόσωπο, σαν ο αφηγητής να απευθύνεται άμεσα στον αναγνώστη.

 

Να τη διαλέξεις ή να μην τη διαλέξεις γιατί:

Γιατί δεν είσαι ακόμα έτοιμος να πουλήσεις την ψυχή σου στο διάβολο για να τα καταφέρεις. Μην το κάνεις αν ο αφηγητής σου κι αυτός στον οποίο απευθύνεται δεν είναι προσεκτικά επιλεγμένοι, ώστε να δικαιολογείται ένα τέτοιο σκότωμα. Κάν’ το μόνο αν θες να δοκιμάσεις τις δυνάμεις σου. Κάν’ το ο γνωρίζοντας ότι πιθανότατα θα αποτύχεις τις πρώτες χίλιες φορές και ίσως να το πετύχεις στη χιλιοστή πρώτη, ίσως και όχι. Δεν ξέρω τι άλλο να σου πω, αυτή η τεχνική με τρομάζει πιο πολύ κι από το Ring το γιαπωνέζικο.

 

Η αγαπημένη μου οπτική γωνία! :animal_rooster: (δυο διηγήματα προς το παρόν) Δεν απευθύνομαι στον αναγνώστη όμως, απευθύνομαι σε κάποιον άλλον. Δεν μετράει;

 

 

Μα φυσικά και μετράει. Βασικά ( :bag: ) στην παράγραφο το γράφω το ρημάδι ότι δε χρειάζεται να απευθύνεται στον αναγνώστη, αλλά στον "ορισμό" μου βγήκε κάπως ξερό και στραβοπατημένο.

Link to comment
Share on other sites

Και εμένα με τρομάζει το δεύτερο πρόσωπο. Αλλά όσο με τρομάζει τόσο θέλω να το δοκιμάσω... :p (διαστραμμένο;)

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα ήτανε πολύ κουλ να έχουμε και κάνα-δυο παραδειγματούλια για το κάθε ένα; Και δη μέσα από το φόρουμ;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Δεν θα ήτανε πολύ κουλ να έχουμε και κάνα-δυο παραδειγματούλια για το κάθε ένα; Και δη μέσα από το φόρουμ;

 

Για την ΟΓ δευτέρου προσώπου (νομίζω το δεύτερο είναι πιο επιτυχημένο):

Καληνύχτα μητέρα

Νουάρ Ξεθωριασμένο

 

Διαβάζοντας τα ξανά έχω τις αμφιβολίες μου για το αν είναι σωστά παραδείγματα. Naroualis μπορείς να βοηθήσεις;

Edited by Διγέλαδος
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

καλο παραδειγμα ειναι και το Veniss Underground του Vandermeer οπου οι οπτικες γωνιες αλλαζουν μαζι με τον εκαστοτε κεντρικο χαρακτηρα

Link to comment
Share on other sites

Αυτή η ΟΓ δευτέρου προσώπου, με έχει στοιχειώσει τα τελευταία χρόνια (μάλλον επειδή για τόσο διάστημα σέρνεται το μυθιστόρημα που προσπαθώ να γράψω σε αυτή). Τώρα κάπου θα πρέπει να το έχω ξανααναφέρει στο forum, αλλά για όσους θέλουν πραγματικά να εμψυχωθούν ή ν' αποθαρρυνθούν πάνω στη συγκεκριμένη ΟΓ νομίζω ότι η καλύτερη παραπομπή (μελέτη κανονική) είναι εδώ: http://members.westnet.com.au/emmas/2p/

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

To δεύτερο πρόσωπο είναι πραγματικά δύσκολο. Εγώ, στα μικρατά μου είχα γράψει αυτό γιατί μου έβγαινε αυθόρμητα και έκτοτε δεν ξαναδοκίμασα. Έχει ένα πολύ περίεργο effect, βάζει τον αναγνώστη να μπει στο πετσί του χαρακτήρα, του πετάει το γάντι και τον εκβιάζει να νιώσει σαν τον κεντρικό χαρακτήρα, κάτι που κάνει το immersion πολύ πιο εύθραυστο αλλά και έντονο.

 

Και η όλη κουβέντα μου βάζει την ιδέα να στήναμε μία πρόκληση για ιστορίες γραμμένες σε ΟΓ δευτέρου προσώπου, όσοι νιώθουμε αρκετά τολμηροί.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μετά το Half-asleep in frog pajamas, νομίζω ότι μπορώ να το τολμήσω! Ο Ρόμπινς είναι πολύ μάστορης και μου 'χε κάτσει κι εμένα η δευτεροπρόσωπη αφήγηση για κάποιο καιρό.

Link to comment
Share on other sites

 

Δεν θα ήτανε πολύ κουλ να έχουμε και κάνα-δυο παραδειγματούλια για το κάθε ένα; Και δη μέσα από το φόρουμ;

 

Για την ΟΓ δευτέρου προσώπου (νομίζω το δεύτερο είναι πιο επιτυχημένο):

Καληνύχτα μητέρα

Νουάρ Ξεθωριασμένο

 

Διαβάζοντας τα ξανά έχω τις αμφιβολίες μου για το αν είναι σωστά παραδείγματα. Naroualis μπορείς να βοηθήσεις;

 

 

Έχω την εντύπωση πως ούτε το ένα ούτε το άλλο είναι σωστά. Η αφήγηση στο Νουάρ είναι καθαρά πρωτοπρόσωπη, άσχετα αν υπάρχει κάποιος στον οπίο απευθύνεσαι. Η αφήγηση στη Μητέρα είναι λίγο πιο αμφιλεγόμενη, αλλά και πάλι, σου ξεφεύγει προς το πρωτο πρόσωπο.

 

 

Εγώ, στα μικρατά μου είχα γράψει αυτό

 

Αυτό αντίθετα, είναι πιο κοντά σε αυτό που εγώ τουλάχιστον που έχω εγώ στο μυαλό μου ως ΟΓ Δευτέρου Προσώπου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διαφωνώ λίγο (ουόου! πρώτη φορά μου συμβαίνει αυτό με ένα από αυτά τα κείμενά σου Ναρού, χαχα) με το ότι βασικά ο παντογνώστης είναι εύκολος. Δηλαδή μάλλον δε διαφωνώ ακριβώς (να τώρα γύρισαν τα πράγματα στη θέση τους) αλλά αν ας πούμε υπάρχει μια Ο.Γ. που εμένα με τρομάζει δεν είναι η δευτεροπρόσωπη σίγουρα, είναι ο παντογνώστης. Για την ακρίβεια, όταν δεν τα βλέπω τα πράγματα μέσα από έναν, δύο τρεις, όσους ήρωες, δεν ξέρω να γράψω, έτσι πιστεύω. όσες φορές έχω προσπαθήσει να γράψω παντογνώστη τα αποτελέσματα είναι οικτρά, πραγματικά όμως. Οπότε, συμπληρώνοντας, έχω να πω και τους κινδύνους του παντογνώστη:

α) να σου βγει το κείμενο ξύλινο, απογυμνωμένο από κάθε συναίσθημα, αδιάφορο όσο ενδιαφέρουσα ιστορία και να έχει. Γιατί για να μας μιλήσει για οποιοδήποτε συναίσθημα έχουν οι ήρωές σου πρέπει είτε να κάνεις μια υπέρβαση και να μας δίνεις τις σκέψεις τους σε ευθεία μορφή, είτε να μας τα περιγράφεις. Και τα δύο πολύ επικίνδυνα (για μένα πάντα)

β) να θες να τα πεις όλα (επαναλαμβάνω εδώ κάτι που η Ευθυμία το έχει στα "γιατί να τον επιλέξεις", αλλά εγώ το θεωρώ ταυτόχρονα πάρα πολύ παγίδα). Δεν υπάρχει κανένα μα κανένα κείμενο που να μας λέει τα πάντα!  Η επιλογή του τι θα πεις και τι δε θα πεις από την Ο.Γ. του παντογνώστη είναι πάντοτε το μεγαλύτερο πρόβλημά μου. Πιο επικίνδυνο είναι μάλλον το να λες πολλά, είναι ψέμα το ότι δεν πέθανε ποτέ κανείς από βαρεμάρα.

 

Γενικά, εγώ το θεωρώ πολύ υποκειμενικό το θέμα της δυσκολίας στις ο.γ. Τις περισσότερες φορές σε αντίστοιχες συζητήσεις συνειδητοποιώ πως οι ο.γ. που για μένα είναι εύκολες (όχι εύκολες, περισσότερο φυσικές, οι πρώτες μου επιλογές όταν δε θέλω να σκεφτώ και πολύ, ρε παιδί μου) για τους άλλους δεν είναι και φυσικά και ανάποδα. Άρα, υποθέτω, πως ενδεχομένως το πρώτο πράγμα που μπορεί να κάνει κανείς είναι (γυρνώντας στα προηγούμενα κείμενα χιχι) να ανακαλύψει ποιες ο.γ. τού είναι φυσικές, ποιες νομίζει ότι είναι εύκολες (νομίζει γιατί τίποτα δεν είναι ποτέ δεδομένο) κι αφού θα τα ξέρει όλα αυτά να ρωτήσει τον ήρωά του τι θέλει πριν να ξεκινήσει να γράφει.

Προσωπικά, όταν έχω ετοιμάσει την ιστορία στο μυαλό μου, πολύ προτού να αρχίσω να τη γράφω, την ξέρω την ο.γ. που θα χρησιμοποιηθεί γιατί σχεδόν πάντα το έργο στο μυαλό μου παίζεται με μια πολύ συγκεκριμένη. Ειδικότερα όταν γράφω κάτι σε δευτεροπρόσωπη (της οποίας εγώ θεωρώ πως το μεγαλύτερο ελάττωμα στις δικές μου είναι ότι τα κείμενα που βγάζω με αυτήν είναι αφόρητα προσωπικά) πολλές φορές πριν να την γράψω την ιστορία την παραμιλάω όσο κάνω μπάνιο, ή κόβοντας βόλτες μέσα στο σπίτι και φτιάχνοντας πράγματα. Τη λέω δηλαδή εξαρχής σε κάποιον, οπότε φυσικά και τελικά γράφεται και έτσι. Συνήθως δεν τις μοιράζομαι αυτές τις ιστορίες.

 

Τέλος και όχι για τη συζήτηση, αλλά μόνο για τη Ναρού, και θα σταματήσω μετά το υπόσχομαι :p, επειδή εγώ αυτά τα κείμενα τα θεωρώ προϊόν σκέψης, έρευνας, τοποθέτησης, εμπειρίας, δηλαδή ένα απόσταγμα της εξαιρετικής δουλειάς ενός ανθρώπου που θέλει να βοηθήσει και τους υπόλοιπους να ξεδιαλύνουν στο μυαλό τους αυτά που ξεδιάλυνε ο ίδιος, εξαρχής θεωρώ πως όταν θα τελειώσουνε θα γίνουνε ένα ανεκτίμητο βιβλίο. Ως εκ τούτου, θέλω να σου πω πως σε σχέση κι όλας με τη γαματοσύνη των υπολοίπων, αυτό εδώ το θέμα μάλλον σε κάνει κι εσένα ακόμα να αμφιταλαντεύεσαι. Δεν έχει την άνεση και τη μαστοριά που έχουν τα υπόλοιπα, μοιάζει λίγο σαν να μας τα λέει μια πολύ μικρότερη Ευθυμία που δεν έχει τη σιγουριά που έχει στα άλλα και την εμπιστοσύνη στις λέξεις της. Φυσικά και δεν παύει να είναι μια εξαιρετική δουλειά κι ένα (πάντοτε) πολύ καλό θέμα για συζήτηση, σε καμία περίπτωση δεν σχολιάζω δηλαδή τη χρησιμότητά του εδώ, αυτή τη θεωρώ αυτονόητη. Απλά θα μου άρεσε πολύ, μετά από αρκετό καιρό και πολλά ακόμα τέτοια κείμενα, να σε δω να γυρνάς εδώ και να μας τα λες χύμα όπως και στα άλλα.

 

Έχω αρχίζει να τα συνηθίζω και να τα περιμένω πως και πως, τις δυο τελευταίες φορές που ανέβασες άφησα το τόπικ ανοιχτό, τελείωσα τις διάφορες δουλειές και κάθισα να τα απολαύσω με την ησυχία μου και καφεδάκι. Μας κακομαθαίνεις Ευθυμία :)

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Κάθε ιστορία επιλέγει την δική της Ο.Γ. και όταν λέω την επιλέγει το εννοώ. Ο συγγραφέας έχει απλώς διεκπεραιωτικό ρόλο. Δεν μού έχει συμβεί ποτέ να επιβάλλω εγώ στην ιστορία την οπτική γωνία. Συμβαίνει πάντοτε το αντίθετο. Όσες φορές το επιχείρησα, το κείμενο καταστράφηκε. Κυριολεκτικά.

 

Συνεπώς, κατά την άποψη μου, κάθε κείμενο, κάθε ιστορία, αν είναι καλή, θα σε οδηγήσει και ως προς την κατάλληλη και ταιριαστή οπτική γωνία. Μπορεί να ξεκινήσει με τριτοπρόσωπη, αλλά στην πορεία, μπορεί να παρεμβληθούν πρωτοπρόσωπες, ειδικά όταν θα εισβάλλει στις βαθύτερες σκέψεις των ηρώων. Γενικότερα, δεν υπάρχει κάποια σίγουρη και ασφαλής μέθοδος. Το κείμενο θα σού επιβάλλει το ρυθμό του κι αν είναι καλό θα ολοκληρωθεί, αν όχι, θα πάει στον κάλαθο των αχρήστων.  

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Επίσης να προσθέσω και άλλη μία ΟΓ, αυτή της περιπλανόμενης τριτοπρόσωπης αφήγησης, δηλαδή τριτοπρόσωπη αφήγηση που όμως θα εστιάζει σε διαφορετικούς χαρακτήρες της ίδιας σκηνής, ακόμα και μέσα στην ίδια παράγραφο/πρόταση. Είναι πολύ πιο έντονη και ζωντανή, αλλά και επικίνδυνη να τη θαλασσώσεις γιατί θέλει προσοχή. Ειδικά αν είσαι και μερακλής και η φωνή του αφηγητή επιρεάζεται από το χαρακτήρα που ακολουθεί η κάμερα.

Link to comment
Share on other sites

Για την ΟΓ δευτερου προσωπου ο πρωταγωνιστης ειναι ο αναγνωστης, ετσι δεν ειναι; Δηλαδη, αν δεν κανω λαθος, δεν εχει καποιο ονομα ο βασικος χαρακτηρας, γιατι μπορει να ειναι ο οποιοσδηποτε. Το επιβεβαιωνει και το διηγημα του Nihilio αυτο. 

Edited by Havoc
Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα συμφωνήσω με κάτι που είχε γράψει ο Μμαν ή ο Ντίνος (νομίζω). Δεύτερο πρόσωπο σε μεγάλα σε έκταση κείμενα δεν πάει, είναι αφύσικο στην ανάγνωση. Μόνο στο Ξέφωτο και το Γεννηθήτω... τα είχα δοκιμάσει προσωπικά (και στο Ξέφωτο δεν είναι και καθαρά 2ο). Έχω διαβάσει και ενα της Οουτς (νομίζω ήταν ο Βιασμός) με 2 αφηγητές που εναλλάσονταν ανά κεφάλαιο και μαζί της εναλλασόταν και η αφηγηση από 3ο σε 2ο και το αποτέλεσμα ήταν γουαο!

Link to comment
Share on other sites

Για την ΟΓ δευτερου προσωπου ο πρωταγωνιστης ειναι ο αναγνωστης, ετσι δεν ειναι; Δηλαδη, αν δεν κανω λαθος, δεν εχει καποιο ονομα ο βασικος χαρακτηρας, γιατι μπορει να ειναι ο οποιοσδηποτε. Το επιβεβαιωνει και το διηγημα του Nihilio αυτο.

Οχι, σε καμια περιπτωση. Απλα ο αφηγητης περιγραφει στον βασικο χαρακτηρα τα οσα κανει. Ο αναγνωστης δεν μπαινει πουθενα στην εξισωση
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραίο ποστ, Ευθυμία, κι ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θα ήθελα να σημειώσω για το 1 μόνο: ο παντογνώστης δεν αφηγείται απαραίτητα αποκλειστικά σε τρίτο πρόσωπο. Μπορεί ο παντογνώστης αφηγητής σε σημεία να σπάσει ουσιαστικά την αφήγηση μιλώντας σε πρώτο πρόσωπο (αποκαλύπτοντας δηλαδή, συνήθως, τον εαυτό του και το συγγραφικό του ρόλο). Πιο μεταμοντέρνο ακόμα; Μπορεί να σου κάνει ντρίμπλα και να σου γυρίσει αυτό που νόμιζες για παντογνώστη σε αναξιόπιστο αφηγητή. 


 

Για την ΟΓ δευτερου προσωπου ο πρωταγωνιστης ειναι ο αναγνωστης, ετσι δεν ειναι; Δηλαδη, αν δεν κανω λαθος, δεν εχει καποιο ονομα ο βασικος χαρακτηρας, γιατι μπορει να ειναι ο οποιοσδηποτε. Το επιβεβαιωνει και το διηγημα του Nihilio αυτο.

Οχι, σε καμια περιπτωση. Απλα ο αφηγητης περιγραφει στον βασικο χαρακτηρα τα οσα κανει. Ο αναγνωστης δεν μπαινει πουθενα στην εξισωση

 

Ε όχι και σε καμία περίπτωση. :) Ο Καλβίνο στον Ταξιδιώτη κάνει ακριβώς αυτό. Ο αναγνώστης είναι ο πρωταγωνιστής τη β'πρόσωπης αφήγησης.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ένα ενδιαφέρον και διαφωτιστικό άρθρο από τη Naroualis ( σκέφθηκες ποτέ να τα μαζέψεις όλα μαζί και να κάνεις ένα βιβλίο με συμβουλές για συγγραφείς; )

Εγώ προσωπικά χρησιμοποιώ την τριτοπρόσωπη αφήγηση αλλάζοντας πρόσωπο ωστόσο μιας και έχω πολλούς χαρακτήρες σε όλες τις ιστορίες μου σχεδόν.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..