BladeRunner Posted July 7, 2014 Share Posted July 7, 2014 (edited) Ο Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ ήταν Άγγλος συγγραφέας, γεννημένος το 1930 στην Σανγκάη. Καιρός ήταν, νομίζω, να δημιουργηθεί και ένα τόπικ γι'αυτόν τον πραγματικά ξεχωριστό συγγραφέα, του οποίου τα περισσότερα βιβλία ανήκουν στον χώρο της επιστημονικής φαντασίας, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο. Οι ταινίες Crash (1996) και Empire Of The Sun (1987), βασίζονται σε βιβλία του. Πλήρης βιβλιογραφία, εδώ: http://en.wikipedia.org/wiki/J._G._Ballard#Works Βιβλία του συγγραφέα που έχουν μεταφραστεί στα ελληνικά: 01. Crash - Crash: Σύγκρουση (Απόπειρα) 02. The Atrocity Exhibition - Έκθεση ωμοτήτων (Απόπειρα) 03. Empire Of The Sun - Η αυτοκρατορία του Ήλιου (Bell) 04. The Day Of Creation - Η μέρα της δημιουργίας (Bell) 05. Millennium People - Άνθρωποι του Μιλένιουμ (Ποταμός) 06. Running Wild - Εκτός ελέγχου (Επιλογή/Άγρα) 07. The Crystal World - Κρυστάλλινος κόσμος (Εξάντας/Ars Nocturna) 08. The Drowned World - Πλημμύρα (Αίολος) 09. Cocaine Nights - Νύχτες κοκαΐνης (Καστανιώτης) 10. Miracles Of Life - Θαύματα της ζωής (Οξύ) 11. High-Rise - High-Rise (Κέδρος) 12. Super-Cannes - Super-Cannes (Κέδρος) Προσωπικά έχω διαβάσει, μέχρι στιγμής, τέσσερα βιβλία του, Αυτοκρατορία του Ήλιου (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ!!), Εκτός Ελέγχου, Πλημμύρα και Κρυστάλλινο Κόσμο. Για τα τρία πρώτα δεν έχω γράψει κάποιο σχόλιο στο φόρουμ, για το τελευταίο όμως υπάρχει ένα εδώ. Σίγουρα πολλοί από το φόρουμ θα έχετε διαβάσει κάποιο/α από τα βιβλία του. Για πείτε τίποτα κι εσείς. Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε η εικόνα του συγγραφέα. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted July 7, 2014 Share Posted July 7, 2014 (edited) Δύο βιβλία του έχω διαβάσει, τα 8 και 9 και αμφότερα δεν μου άρεσαν. Δεν απογοητεύομαι όμως γιατί απ' ότι καταλαβαίνω δεν είναι (ιδίως το δεύτερο) και από τα πιο αντιπροσωπευτικά του. Έχω και τα 1, 3. Περιμένω πως και πως να βάλει η τηλεόραση την ταινία, για να κάτσω να διαβάσω επιτέλους το ''Η Αυτοκρατορία του Ήλιου''. Πιστεύω ότι θα μου αρέσει. Edited July 7, 2014 by Δημήτρης Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
elen Posted August 2, 2014 Share Posted August 2, 2014 Εχω διαβασει το "Εκτος ελεγχου" και το βρήκα πολυ καλο. Και την γραφή του πολύ ενδιαφερουσα. Δε στα δίνει ολα στο πιατο γενικα και εμενα μου κανει αυτο πολυ αυτη την περιοδο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted October 2, 2014 Author Share Posted October 2, 2014 (edited) Crash: Σύγκρουση Μάλιστα! Από τα πιο παράξενα, περίεργα, παρανοϊκά και ανώμαλα βιβλία που έχω διαβάσει, δεν ξέρω καν αν μου άρεσε τελικά ή όχι. Συνηθίζω να λέω λίγα λόγια για την πλοκή όταν γράφω σχόλιο για κάποιο βιβλίο που μόλις έχω τελειώσει, αλλά εδώ δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη, απλά έχουμε κάποιους χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα τον αφηγητή της ιστορίας που τυχαίνει να έχει το ίδιο επίθετο με τον συγγραφέα (Μπάλαρντ) και τον Βων, που την βρίσκουν με τ'αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και ατυχήματα, που πηγαίνουν πέρα δώθε με τ'αυτοκίνητά τους στους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους του Λονδίνου και φαντασιώνονται σεξουαλικές καταστάσεις εν μέσω συγκρούσεων δυο ή και παραπάνω αυτοκινήτων, χρησιμοποιώντας μάλιστα σ'αυτές τις φαντασιώσεις και διάσημα πρόσωπα (όπως αυτό της Ελίζαμπεθ Τέιλορ) και που, τέλος, γοητεύονται θα έλεγε κανείς από τέτοια τρελά γεγονότα, άκρως ερωτικά και διεγερτικά κατά την γνώμη τους. Αυτά εν ολίγοις. Τι θέλει να πει με όλ'αυτά ο ποιητής, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς, δεν είμαι μέσα στο μυαλό του, πάντως είχαν την φάση τους και ένα κάποιο ενδιαφέρον. Υποθέτω ήθελε να θίξει την τεχνολογική μανία της εποχής μας και πως βασιζόμαστε σ'αυτήν, κατά πόσο αυτή η μανία επηρεάζει την καθημερινότητά μας, τις διαπροσωπικές σχέσεις και πάει λέγοντας. Μπορεί και να λειτουργεί ως μια μεταφορά. Μπορεί να ήθελε να γράψει στο χαρτί και να εκδώσει μάλιστα τις δικές του φαντασιώσεις. Ποιος ξέρει. Από κει και πέρα, η γραφή του Μπάλαρντ κατά την γνώμη μου είναι πολύ ωραία και θα έλεγα έτσι όπως έπρεπε να είναι με βάση το θέμα, κάπως αποστασιοποιημένη, χωρίς συναίσθημα, οπωσδήποτε όμως με "ωραίες" και αρκετά παραστατικές περιγραφές δυστυχημάτων και των αποτελεσμάτων αυτών πάνω σε αυτοκίνητα και ανθρώπους, όπως, βέβαια, και σεξουαλικών πράξεων μέσα σε αυτοκίνητα. Εννοείται το βιβλίο δεν είναι για όλα τα γούστα, όσοι δεν ενδιαφέρονται για ένα τέτοιο θέμα και βέβαια σιχαίνονται γραφικές σκηνές βίας και σεξ όπως και κάποιες άρρωστες ερωτικές φαντασιώσεις και καταστάσεις, ας μείνουν μακριά. Προσωπικά ούτε κι εγώ ξετρελαίνομαι για τέτοια πράγματα, όμως είμαι φαν της γραφής του συγγραφέα και περιστασιακά μ'αρέσει να διαβάζω προκλητικά μυθιστορήματα. Γενικά, τελικά, μου άρεσε, αλλά σε σημεία με κούρασε και βέβαια μ'ενόχλησε. Πάντως χαίρομαι που το διάβασα. Τώρα μένει να δω και την ταινία του Κρόνενμπεργκ, που ανήκει στην ταινιοθήκη μου. Είμαι φαν του σκηνοθέτη, πιστεύω λίγο-πολύ θα μου αρέσει! Όντας, ίσως, κάπως αυστηρός: 7/10 Edited October 2, 2014 by BladeRunner 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted October 2, 2014 Share Posted October 2, 2014 Crash: Σύγκρουση Μάλιστα! Από τα πιο παράξενα, περίεργα, παρανοϊκά και ανώμαλα βιβλία που έχω διαβάσει, δεν ξέρω καν αν μου άρεσε τελικά ή όχι. Συνηθίζω να λέω λίγα λόγια για την πλοκή όταν γράφω σχόλιο για κάποιο βιβλίο που μόλις έχω τελειώσει, αλλά εδώ δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη, απλά έχουμε κάποιους χαρακτήρες, όπως για παράδειγμα τον αφηγητή της ιστορίας που τυχαίνει να έχει το ίδιο επίθετο με τον συγγραφέα (Μπάλαρντ) και τον Βων, που την βρίσκουν με τ'αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και ατυχήματα, που πηγαίνουν πέρα δώθε με τ'αυτοκίνητά τους στους μεγάλους αυτοκινητοδρόμους του Λονδίνου και φαντασιώνονται σεξουαλικές καταστάσεις εν μέσω συγκρούσεων δυο ή και παραπάνω αυτοκινήτων, χρησιμοποιώντας μάλιστα σ'αυτές τις φαντασιώσεις και διάσημα πρόσωπα (όπως αυτό της Ελίζαμπεθ Τέιλορ) και που, τέλος, γοητεύονται θα έλεγε κανείς από τέτοια τρελά γεγονότα, άκρως ερωτικά και διεγερτικά κατά την γνώμη τους. Αυτά εν ολίγοις. Τι θέλει να πει με όλ'αυτά ο ποιητής, δεν μπορώ να ξέρω ακριβώς, δεν είμαι μέσα στο μυαλό του, πάντως είχαν την φάση τους και ένα κάποιο ενδιαφέρον. Υποθέτω ήθελε να θίξει την τεχνολογική μανία της εποχής μας και πως βασιζόμαστε σ'αυτήν, κατά πόσο αυτή η μανία επηρεάζει την καθημερινότητά μας, τις διαπροσωπικές σχέσεις και πάει λέγοντας. Μπορεί και να λειτουργεί ως μια μεταφορά. Μπορεί να ήθελε να γράψει στο χαρτί και να εκδώσει μάλιστα τις δικές του φαντασιώσεις. Ποιος ξέρει. Από κει και πέρα, η γραφή του Μπάλαρντ κατά την γνώμη μου είναι πολύ ωραία και θα έλεγα έτσι όπως έπρεπε να είναι με βάση το θέμα, κάπως αποστασιοποιημένη, χωρίς συναίσθημα, οπωσδήποτε όμως με "ωραίες" και αρκετά παραστατικές περιγραφές δυστυχημάτων και των αποτελεσμάτων αυτών πάνω σε αυτοκίνητα και ανθρώπους, όπως, βέβαια, και σεξουαλικών πράξεων μέσα σε αυτοκίνητα. Εννοείται το βιβλίο δεν είναι για όλα τα γούστα, όσοι δεν ενδιαφέρονται για ένα τέτοιο θέμα και βέβαια σιχαίνονται γραφικές σκηνές βίας και σεξ όπως και κάποιες άρρωστες ερωτικές φαντασιώσεις και καταστάσεις, ας μείνουν μακριά. Προσωπικά ούτε κι εγώ ξετρελαίνομαι για τέτοια πράγματα, όμως είμαι φαν της γραφής του συγγραφέα και περιστασιακά μ'αρέσει να διαβάζω προκλητικά μυθιστορήματα. Γενικά, τελικά, μου άρεσε, αλλά σε σημεία με κούρασε και βέβαια μ'ενόχλησε. Πάντως χαίρομαι που το διάβασα. Τώρα μένει να δω και την ταινία του Κρόνενμπεργκ, που ανήκει στην ταινιοθήκη μου. Είμαι φαν του σκηνοθέτη, πιστεύω λίγο-πολύ θα μου αρέσει! Όντας, ίσως, κάπως αυστηρός: 7/10 Η ταινια εχει καταπληκτικο soundtrack Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted October 2, 2014 Share Posted October 2, 2014 Η ταινία ήταν μάπα. Κοντεύουν και καμιά εικοσαριά χρόνια που την είδα, βέβαια, αλλά θυμάμαι ότι απογοητεύτηκα, γιατί περίμενα κάτι με μαύρο χιούμορ και είδα κάτι ανούσια άρρωστο (και με χάλια ηθοποιούς). Δεν ξέρω πώς είναι το βιβλίο, αλλά είσαι τυχερός που δεν θα δεις την ταινία στο σινεμά, Μπλέηντ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted June 10, 2016 Share Posted June 10, 2016 (edited) Το "Εκτός ελέγχου" είναι το πρώτο βιβλίο του Μπάλαρντ που διαβάζω και ήταν αρκετά καλό. Το βιβλίο ξεκινά όταν σε μια υπερπολυτελή, απολύτως ασφαλή και ελεγχόμενη κοινότητα του Λονδίνου δολοφονούνται 32 ενήλικοι και απάγονται 13 παιδιά. Καθώς όλοι η χώρα προσπαθεί να βρει τους ένοχους αυτής της σφαγής και να ανακαλύψει τα παιδιά πριν πεθάνουν, εμείς διαβάζουμε το ιατροδικαστικό ημερολόγιο του δόκτορα Ρίτσαρντ Γκρέβιλ, αναπληρωματικού ψυχιατρικού συμβούλου της Αστυνομίας του Λονδίνου και τα γεγονότα που περιγράφει κάνουν την πραγματικότητα ακόμα πιο ζοφερή. Στο βιβλίο περιγράφεται μια κοινωνία όπου τα πάντα είναι ελεγχόμενα, λειτουργεί με βάση τη λογική, τη καλοσύνη και την κατανόηση και όλοι προσπαθούν για το καλύτερο, τόσο πολύ που δεν έχουν καμία απολύτως πιθανότητα να κάνουν κάτι λάθος. Στο τέλος φυσικά όλα θα βγουν εκτός ελέγχου. Ο Μπάλαρντ σε κάποια στιγμή γράφει: «Σε μια απολύτως υγιή κοινωνία η τρέλα είναι η μοναδική ελευθερία» και αυτή η φράση είναι όλο το βιβλίο. 9/10 Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
vaggelis Posted February 5, 2017 Share Posted February 5, 2017 (edited) "Η πλημμύρα" που μόλις τελείωσα είναι από τα πιο εντυπωσιακά μετα-αποκαλυπτικά βιβλία που έχω διαβάσει. Στο κοντινό μέλλον η αύξηση των ηλιακών καταιγίδων έχει ως αποτέλεσμα την αύξηση της θερμοκρασίας και της ραδιενέργειας που δέχεται η Γη, μιας και καταστρέφεται η ιονόφαιρα που την προστατεύει, με αποτέλεσμα το λειώσιμο των πάγων και τη μετατροπή όλου του πλανήτη σε μια πελώρια ζούγκλα, ενώ όλη η χλωρίδα και η πανίδα εξελίσσονται αντίστροφα και επιστρέφουν εκατομμύρια χρόνια πριν, στην εποχή όπου κυριαχούσαν τα ερπετά. Οι άνθρωποι πλέον επιζούν μόνο στους πόλους και ο αριθμός τους είναι λίγα εκατομμύρια, ενώ μόνο μερικοί επιστήμονες εξερευνούν τις πλημμυρισμένες πόλεις για να βρουν κάποιες απαντήσεις. Το πιο εντυπωσιακό όμως είναι η αλλαγή που επέρχεται στους ανθρώπους στην ψυχολογία και στην φυσιολογία τους και ο τρόπος που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν τις αλλαγές για να προσαρμοστούν στις κατακλυσμιαίες αλλαγές, όπως μπορεί ο καθένας τους. Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted November 26, 2017 Author Share Posted November 26, 2017 (edited) High Rise Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Μεγάλη Βρετανία το 1975 και είναι σίγουρα ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και χαρακτηριστικότερα έργα του ιδιαίτερου και μοναδικού αυτού συγγραφέα. Έπρεπε να περάσουν πάνω από σαράντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του, για να το δούμε επιτέλους και στα ελληνικά. Η ελληνική έκδοση πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, αλλά πλέον είναι διαθέσιμη σε όσους τολμούν να διαβάσουν κάτι πέρα από τα συνηθισμένα, σε όσους δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα στην παράνοια και την διαστροφή (μέσω της ανάγνωσης ενός βιβλίου, πάντα!). Τι λέει η περίληψη στο οπισθόφυλλο: "Ένα επιβλητικό συγκρότημα πέντε υπερσύγχρονων οικοδομημάτων που υψώνονται ως τον ουρανό. Μια αυτάρκης πόλη, σε σχήμα παλάμης, που αναπτύσσεται κάθετα, αποτυπώνοντας την ταξική διαστρωμάτωση των ενοίκων: στους χαμηλότερους ορόφους ζουν οι λιγότερο ευκατάστατοι, στους ψηλότερους οι πιο προνομιούχοι. Πίσω από τους τοίχους του εντυπωσιακού κεντρικού ουρανοξύστη, οι ένοικοι είναι αποφασισμένοι να συμμετάσχουν σε ένα όργιο καταστροφής και ολέθρου. Τα κοκτέιλ πάρτι που διοργανώνουν οι πιο εύποροι καταλήγουν σε επιδρομές λεηλασίας με στόχο τους «εχθρικούς» ορόφους, και οι μέχρι πρότινος πολυτελείς εγκαταστάσεις μετατρέπονται σε πεδία αναταραχών, όπου κυριαρχεί το χάος. Η κοινωνική οργάνωση απορρυθμίζεται με βίαιο τρόπο, και οι απομονωμένοι ένοικοι του ουρανοξύστη, ορμώμενοι από τα πρωτόγονα ένστικτά τους, δημιουργούν μια δυστοπία την οποία ορίζουν οι νόμοι της ζούγκλας". Εντάξει, ο Μπάλαρντ δεν είναι ένα συνηθισμένος συγγραφέας. Οι ιστορίες του πάντα ξεφεύγουν από την πεπατημένη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σαν συγγραφέας δεν κωλώνει να θίξει διάφορα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και κοινωνίας, με έντονο κυνισμό και μαύρο ή στεγνό χιούμορ, χτίζοντας πλοκές με μπόλικα στοιχεία διαστροφής και παράνοιας, δημιουργώντας αξιοσημείωτους και αντιπαθείς χαρακτήρες που χάνουν τον σωστό δρόμο και καταλήγουν αγρίμια. Εδώ μιλάμε για μια ιστορία που εκτυλίσσεται σ'έναν ουρανοξύστη και θυμίζει έντονα μετά-αποκαλυπτική δυστοπία, όπου ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει καταρρεύσει με πάταγο. Η γραφή είναι κατά την γνώμη μου φοβερή και επίτηδες "στεγνή" και κατά τα φαινόμενα επίπεδη, χωρίς ψυχολογικές διακυμάνσεις και συναισθηματισμούς, ο τρόπος που περιγράφονται τα διάφορα γεγονότα είναι κλινικός, κυνικός, με το μαύρο χιούμορ να κάνει συχνά αισθητή την παρουσία του. Αυτό είναι το έκτο βιβλίο του Μπάλαρντ που διαβάζω και, μετά το φοβερό "Η Αυτοκρατορία του Ήλιου", είναι το δεύτερο που βάζω πέντε αστεράκια. Ίσως να μην είναι εξίσου καλό βιβλίο με άλλα βιβλία που τα βαθμολόγησα επίσης με πέντε αστεράκια και ίσως ούτε καν καλύτερο από άλλα που πήραν τέσσερα, όμως η όλη αναγνωστική εμπειρία ήταν για μένα αρκετά έντονη, πραγματικά ο συγγραφέας κατάφερε κατά κάποιον τρόπο να με ταρακουνήσει και να εντυπώσει στο μυαλό μου τόσο τα σκηνικά καταστροφής, όσο και την κατάπτωση των χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω λίγο περίεργα μετά την ανάγνωση του μυθιστορήματος και αυτό μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω για ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Υ.Γ. Η έκδοση του Κέδρου είναι άψογη και ελπίζω να τα πάει καλά. Επίσης σύντομα θα δω και την ομότιτλη ταινία του Ben Wheatley, που βασίζεται στο βιβλίο. 9/10 Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted March 25, 2020 Share Posted March 25, 2020 (edited) Διάβασα το ''Η Αυτοκρατορία του Ήλιου''. Βρισκόμαστε στη κοσμοπολίτικη Σαγκάη, ακριβώς πριν από το ξέσπασμα του Β' Π.Π. Στις τελευταίες ξέγνοιαστες στιγμές και ενώ οι πρώτες ανησυχητικές ενδείξεις αρχίζουν να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Ξεναγός μας σ' αυτή την λανθάνουσα κατάσταση ο Τζιμ. Ένα μικρό παιδί αρκετά πριν από τα όρια της εφηβείας, με ευρύ όμως τρόπο σκέψης. Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα τον διευρύνει ακόμη περισσότερο κάνοντας να σκέφτεται μαύρα πράγματα, μουντά. Όπως αρμόζει στο όλο ζοφερό κλίμα. Έχοντας χάσει τους γονείς του και έγκλειστος σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του για επιβίωση. Τις ευκαιριακές του παρέες, την απότομη ωρίμανση και διάφορα πράγματα που γυροφέρνει στο μυαλό. Καταστάσεις που έχουν να κάνουν με τον μικρόκοσμο του και τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια. Αλλά και με το τώρα που αρχίζει σιγά- σιγά να τον αλλοτριώνει και να τον κάνει να τα θυμάται σαν μακρινό όνειρο. Όντας γνώστης των πολεμικών τακτικών των Ιαπώνων και θαυμαστής τους, αρχίζει να αισθάνεται ένα με αυτούς. Να θέλει να πετάξει, να βομβαρδίσει και να πεθάνει. Να μην θέλει να τελειώσει ο πόλεμος και να αισθάνεται τον θάνατο ως κάτι το ευπρόσδεκτο. Να αντιλαμβάνεται το εφήμερο της ύπαρξης. Σκέψεις γενικά που δεν αρμόζουν σ' ένα μικρό παιδί. Μη φυσιολογικές, αλλά και πόσο φυσιολογικά είναι άραγε όλα αυτά που αντικρίζει κάθε μέρα; Κάπως έτσι κυλάει με τον Τζιμ να είναι το alter ego του συγγραφέα. Έγκλειστος μετά από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, επέζησε για να καταγράψει τις εμπειρίες του στο πλέον αυτοβιογραφικό του έργο. Καλό ήταν. Δυσάρεστο θέμα, ωραίο γράψιμο. Έχει γίνει και ομότιτλη ταινία με θετικές κριτικές. Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 25, 2020 Share Posted March 25, 2020 8 hours ago, Δημήτρης said: Διάβασα το ''Η Αυτοκρατορία του Ήλιου''. Βρισκόμαστε στη κοσμοπολίτικη Σαγκάη, ακριβώς πριν από το ξέσπασμα του Β' Π.Π. Στις τελευταίες ξέγνοιαστες στιγμές και ενώ οι πρώτες ανησυχητικές ενδείξεις αρχίζουν να αχνοφαίνονται στον ορίζοντα. Ξεναγός μας σ' αυτή την λανθάνουσα κατάσταση ο Τζιμ. Ένα μικρό παιδί αρκετά πριν από τα όρια της εφηβείας, με ευρύ όμως τρόπο σκέψης. Ο πόλεμος που θα ξεσπάσει θα τον διευρύνει ακόμη περισσότερο κάνοντας να σκέφτεται μαύρα πράγματα, μουντά. Όπως αρμόζει στο όλο ζοφερό κλίμα. Έχοντας χάσει τους γονείς του και έγκλειστος σε στρατόπεδο αιχμαλώτων πολέμου, παρακολουθούμε τις προσπάθειες του για επιβίωση. Τις ευκαιριακές του παρέες, την απότομη ωρίμανση και διάφορα πράγματα που γυροφέρνει στο μυαλό. Καταστάσεις που έχουν να κάνουν με τον μικρόκοσμο του και τα ξέγνοιαστα παιδικά χρόνια. Αλλά και με το τώρα που αρχίζει σιγά- σιγά να τον αλλοτριώνει και να τον κάνει να τα θυμάται σαν μακρινό όνειρο. Όντας γνώστης των πολεμικών τακτικών των Ιαπώνων και θαυμαστής τους, αρχίζει να αισθάνεται ένα με αυτούς. Να θέλει να πετάξει, να βομβαρδίσει και να πεθάνει. Να μην θέλει να τελειώσει ο πόλεμος και να αισθάνεται τον θάνατο ως κάτι το ευπρόσδεκτο. Να αντιλαμβάνεται το εφήμερο της ύπαρξης. Σκέψεις γενικά που δεν αρμόζουν σ' ένα μικρό παιδί. Μη φυσιολογικές, αλλά και πόσο φυσιολογικά είναι άραγε όλα αυτά που αντικρίζει κάθε μέρα; Κάπως έτσι κυλάει με τον Τζιμ να είναι το alter ego του συγγραφέα. Έγκλειστος μετά από την επίθεση στο Περλ Χάρμπορ, επέζησε για να καταγράψει τις εμπειρίες του στο πλέον αυτοβιογραφικό του έργο. Καλό ήταν. Δυσάρεστο θέμα, ωραίο γράψιμο. Έχει γίνει και ομότιτλη ταινία με θετικές κριτικές. Εξαιρετικό βιβλίο. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted March 28, 2020 Share Posted March 28, 2020 On 11/26/2017 at 6:34 PM, BladeRunner said: High Rise Το βιβλίο αυτό κυκλοφόρησε για πρώτη φορά στην Μεγάλη Βρετανία το 1975 και είναι σίγουρα ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα και χαρακτηριστικότερα έργα του ιδιαίτερου και μοναδικού αυτού συγγραφέα. Έπρεπε να περάσουν πάνω από σαράντα χρόνια από την πρώτη κυκλοφορία του, για να το δούμε επιτέλους και στα ελληνικά. Η ελληνική έκδοση πήγαινε από αναβολή σε αναβολή, αλλά πλέον είναι διαθέσιμη σε όσους τολμούν να διαβάσουν κάτι πέρα από τα συνηθισμένα, σε όσους δεν έχουν πρόβλημα να εκτεθούν για ένα κάποιο χρονικό διάστημα στην παράνοια και την διαστροφή (μέσω της ανάγνωσης ενός βιβλίου, πάντα!). Τι λέει η περίληψη στο οπισθόφυλλο: "Ένα επιβλητικό συγκρότημα πέντε υπερσύγχρονων οικοδομημάτων που υψώνονται ως τον ουρανό. Μια αυτάρκης πόλη, σε σχήμα παλάμης, που αναπτύσσεται κάθετα, αποτυπώνοντας την ταξική διαστρωμάτωση των ενοίκων: στους χαμηλότερους ορόφους ζουν οι λιγότερο ευκατάστατοι, στους ψηλότερους οι πιο προνομιούχοι. Πίσω από τους τοίχους του εντυπωσιακού κεντρικού ουρανοξύστη, οι ένοικοι είναι αποφασισμένοι να συμμετάσχουν σε ένα όργιο καταστροφής και ολέθρου. Τα κοκτέιλ πάρτι που διοργανώνουν οι πιο εύποροι καταλήγουν σε επιδρομές λεηλασίας με στόχο τους «εχθρικούς» ορόφους, και οι μέχρι πρότινος πολυτελείς εγκαταστάσεις μετατρέπονται σε πεδία αναταραχών, όπου κυριαρχεί το χάος. Η κοινωνική οργάνωση απορρυθμίζεται με βίαιο τρόπο, και οι απομονωμένοι ένοικοι του ουρανοξύστη, ορμώμενοι από τα πρωτόγονα ένστικτά τους, δημιουργούν μια δυστοπία την οποία ορίζουν οι νόμοι της ζούγκλας". Εντάξει, ο Μπάλαρντ δεν είναι ένα συνηθισμένος συγγραφέας. Οι ιστορίες του πάντα ξεφεύγουν από την πεπατημένη με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, σαν συγγραφέας δεν κωλώνει να θίξει διάφορα ζητήματα της ανθρώπινης ύπαρξης και κοινωνίας, με έντονο κυνισμό και μαύρο ή στεγνό χιούμορ, χτίζοντας πλοκές με μπόλικα στοιχεία διαστροφής και παράνοιας, δημιουργώντας αξιοσημείωτους και αντιπαθείς χαρακτήρες που χάνουν τον σωστό δρόμο και καταλήγουν αγρίμια. Εδώ μιλάμε για μια ιστορία που εκτυλίσσεται σ'έναν ουρανοξύστη και θυμίζει έντονα μετά-αποκαλυπτική δυστοπία, όπου ο ανθρώπινος πολιτισμός έχει καταρρεύσει με πάταγο. Η γραφή είναι κατά την γνώμη μου φοβερή και επίτηδες "στεγνή" και κατά τα φαινόμενα επίπεδη, χωρίς ψυχολογικές διακυμάνσεις και συναισθηματισμούς, ο τρόπος που περιγράφονται τα διάφορα γεγονότα είναι κλινικός, κυνικός, με το μαύρο χιούμορ να κάνει συχνά αισθητή την παρουσία του. Αυτό είναι το έκτο βιβλίο του Μπάλαρντ που διαβάζω και, μετά το φοβερό "Η Αυτοκρατορία του Ήλιου", είναι το δεύτερο που βάζω πέντε αστεράκια. Ίσως να μην είναι εξίσου καλό βιβλίο με άλλα βιβλία που τα βαθμολόγησα επίσης με πέντε αστεράκια και ίσως ούτε καν καλύτερο από άλλα που πήραν τέσσερα, όμως η όλη αναγνωστική εμπειρία ήταν για μένα αρκετά έντονη, πραγματικά ο συγγραφέας κατάφερε κατά κάποιον τρόπο να με ταρακουνήσει και να εντυπώσει στο μυαλό μου τόσο τα σκηνικά καταστροφής, όσο και την κατάπτωση των χαρακτήρων. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω λίγο περίεργα μετά την ανάγνωση του μυθιστορήματος και αυτό μόνο ως θετικό μπορώ να το εκλάβω για ένα οποιοδήποτε βιβλίο. Υ.Γ. Η έκδοση του Κέδρου είναι άψογη και ελπίζω να τα πάει καλά. Επίσης σύντομα θα δω και την ομότιτλη ταινία του Ben Wheatley, που βασίζεται στο βιβλίο. 9/10 Προσωπικά, δε μου άρεσε καθόλου. Από τα χειρότερα βιβλία που διάβασα πέρσι Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 28, 2020 Author Share Posted March 28, 2020 2 hours ago, Alucard said: Προσωπικά, δε μου άρεσε καθόλου. Από τα χειρότερα βιβλία που διάβασα πέρσι Ε, γούστα είναι αυτά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted March 28, 2020 Share Posted March 28, 2020 21 minutes ago, BladeRunner said: Ε, γούστα είναι αυτά. Συμφωνώ, δεν ταιριάζουν σε όλους τα διάφορα είδη λογοτεχνίας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted March 29, 2020 Share Posted March 29, 2020 On 3/28/2020 at 6:31 PM, Alucard said: Προσωπικά, δε μου άρεσε καθόλου. Από τα χειρότερα βιβλία που διάβασα πέρσι Ούτε κι εγώ τρελάθηκα. Νομίζω ότι ο Ballard βιάζεται πολύ να κλιμακώσει τις ιστορίες του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Alucard Posted March 29, 2020 Share Posted March 29, 2020 On 3/28/2020 at 8:57 PM, BladeRunner said: Ε, γούστα είναι αυτά. On 3/28/2020 at 9:19 PM, yanni said: Συμφωνώ, δεν ταιριάζουν σε όλους τα διάφορα είδη λογοτεχνίας. Οπωσδήποτε, αλλά πραγματικά δε θα πίστευα ποτέ πως κάποιος θα έβαζε τόσο υψηλή βαθμολογία στο συγκεκριμένο βιβλίο. Περί ορέξεως, εννιάρι θα μου πεις Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted March 29, 2020 Author Share Posted March 29, 2020 17 minutes ago, Alucard said: Οπωσδήποτε, αλλά πραγματικά δε θα πίστευα ποτέ πως κάποιος θα έβαζε τόσο υψηλή βαθμολογία στο συγκεκριμένο βιβλίο. Περί ορέξεως, εννιάρι θα μου πεις Μα, είπαμε, είναι κάτι παντελώς υποκειμενικό! Ούτε εγώ θα πίστευα ποτέ πως κάποιος θα μπορούσε να βάλει ένα αστεράκι, π.χ. στο "Η λάμψη" του Στίβεν Κινγκ ή στο "Χόμπιτ" του Τζ. Ρ. Ρ. Τόλκιν, έλα όμως που αρκετοί το έχουν κάνει. Και αυτά τα δυο, όπως και να το κάνουμε, είναι βιβλία που εύκολα τα λατρεύεις, σε αντίθεση με το "High-Rise" που έχει τις ιδιαιτερότητές του και, ανάλογα το αναγνωστικό γούστο και την όρεξη που έχεις, πολύ εύκολα μπορεί να το αντιπαθήσεις. Οπότε, δεν υπάρχει λόγος να αναρωτιόμαστε για τις βαθμολογίες των άλλων Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
the last wave Posted April 29, 2020 Share Posted April 29, 2020 Διάβασα την Πλημμύρα, το δεύτερο βιβλίο που διαβάζω από τον Μπάλαρντ - μετά το Εκτός Ελέγχου που μου είχε κάνει ιδιαίτερη εντύπωση - και ήδη ο συγγραφέας μπαίνει στη λίστα με τους αγαπημένους μου. Σίγουρα λοιπόν θα αναζητήσω και άλλα βιβλία του στο μέλλον. Όσον αφορά την Πλημμύρα εδώ μιλάμε για επιστημονική φαντασία στα καλύτερα της. Ο Μπάλαρντ μαγεύει με τις περιγραφές του μετα-αποκαλυπτικού τοπίου, τις μεταλλάξεις του φυσικού περιβάλλοντος - λόγω της πλημμύρας - και της γενικότερης επίδρασης που έχει αυτό στην ψυχική κατάσταση των ηρώων. Χαρισματικός στο γράψιμο ο Μπάλαρντ, δημιουργεί ένα εντυπωσιακό δικό του κόσμο και μια ιστορία που σε συνεπαίρνει με μοναδικό τρόπο σε ένα μυθιστόρημα που κυκλοφόρησε πριν 60 σχεδόν χρόνια! Προσωπικά, μεταξύ των διαλειμμάτων της ανάγνωσης, δεν έβλεπα την ώρα να ξαναπιάσω το βιβλίο και να χαθώ στο ψυχεδελικό ταξίδι των χαρακτήρων της ιστορίας. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 16, 2020 Share Posted October 16, 2020 (edited) Η αυτοκρατορία του ήλιου Η αυτοκρατορία του ήλιου είναι ένα συναρπαστικό και ελκυστικό μυθιστόρημα, γραμμένο από την οπτική γωνία ενός αγοριού, που τυγχάνει να είναι ο ίδιος ο συγγραφέας ο οποίος κρατήθηκε φυλακισμένος από τους Ιάπωνες κατά τη διάρκεια του Β Παγκοσμίου πολέμου. Δεν ήμουν προετοιμασμένος για τη δυναμική που θα ασκούσε πάνω μου αυτό το βιβλίο. Πραγματικά μία φανταστική αφήγηση, όμορφα γραμμένο με πολλές νευρικές στιγμές και ένα συγκινητικό φινάλε. Μία ιστορία επιβίωσης και ανθεκτικότητας σε δύσκολες συνθήκες. Ο χαρακτήρας του μικρού Τζιμ είναι έξυπνος και ελπιδοφόρος, κάνει τα αδύνατα δυνατά για να εξασφαλίσει την επιβίωση του, πράγμα που θα ήταν πολύ δύσκολο για τους περισσότερους από εμάς. Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 4 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted April 20, 2021 Author Share Posted April 20, 2021 (edited) Super-Cannes Τελευταία φορά που διάβασα βιβλίο του Τζέιμς Γκράχαμ Μπάλαρντ ήταν τον Νοέμβριο του 2017, τότε που απόλαυσα το βίαιο και κυνικό "High-Rise", ένα μυθιστόρημα που σε καμία περίπτωση δεν είναι για όλα τα γούστα. Το "Super-Cannes", που κυκλοφόρησε πριν λίγες μέρες στα ελληνικά από τις εκδόσεις Κέδρος, είναι το έβδομο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και το τρίτο που θα του βάλω πέντε αστεράκια (τεσσεράμισι για την ακρίβεια), γιατί με τη σειρά του μου άρεσε και αυτό πάρα πολύ. Η περίληψη στο οπισθόφυλλο της ελληνικής έκδοσης, λέει τα εξής: "Στους λόφους πάνω από τις Κάννες, η Εδέμ-Ολυμπία, το επιχειρηματικό πάρκο του μέλλοντος, φιλοξενεί τις κορυφαίες εταιρίες υψηλής τεχνολογίας και τα στελέχη τους. Η κλειστή αυτή κοινότητα προσφέρει τις ιδανικές συνθήκες, ώστε τα μέλη της να αφοσιώνονται ολοκληρωτικά στην εργασία εκμηδενίζοντας κάθε ανάγκη για ψυχαγωγία, κοινωνική επαφή και ελεύθερο χρόνο. Μια μέρα, εντελώς ξαφνικά, ο Ντέιβιντ Γκρίνγουντ, γιατρός της κλινικής του επιχειρηματικού πάρκου, σε κατάσταση αμόκ, σκοτώνει δέκα ανθρώπους και στη συνέχεια αυτοκτονεί. Η γιατρός Τζέιν Σίνκλερ, που προσλαμβάνεται στη θέση του, εγκαθίσταται μαζί με τον άντρα της Πολ στο σπίτι του νεκρού γιατρού. Έχοντας άφθονο χρόνο στη διάθεσή του, ο Πολ αρχίζει να αναζητά τους λόγους που οδήγησαν τον Γκρίνγουντ στα άκρα και ανακαλύπτει μια άλλη, άγρια, πλευρά της ζωής στο επιχειρηματικό πάρκο". Εννοείται ότι πριν καν το πιάσω στα χέρια μου ήξερα ότι θα μου αρέσει, γιατί από τη μια η βασική ιδέα της πλοκής είναι από αυτές που πάντα με ιντριγκάρουν, ενώ από την άλλη πρόκειται για βιβλίο του Μπάλαρντ, η γραφή του οποίου λίγο έως πολύ ταιριάζει με τα αναγνωστικά μου γούστα. Από την πρώτη κιόλας σελίδα ο συγγραφέας κατάφερε να με μεταφέρει στον σκληρό και κυνικό κόσμο του και να μου παρουσιάσει μια μίνι καπιταλιστική κοινωνία στην οποία η παράνοια και οι διαστροφές είναι στην ημερήσια διάταξη. Ο Μπάλαρντ σε πολλά βιβλία του αναδεικνύει τη σκοτεινή πλευρά του καπιταλισμού και των τεχνολογικών εξελίξεων -που ίσως αλλοιώνουν την ανθρώπινη φύση-, με κλινικό και μερικές φορές αποστασιοποιημένο τρόπο, όντας από την αρχή μέχρι το τέλος εξαιρετικά κυνικός και έχοντας μια αρκετά μαύρη αίσθηση του χιούμορ, και στο μυθιστόρημα αυτό σίγουρα προσφέρει πολλά από τα καλούδια του. Ναι, το βιβλίο με άφησε ιδιαίτερα ικανοποιημένο, με κράτησε σε αγωνία, μου έδειξε μια άλλη, σκοτεινή πλευρά της κοινωνίας στην οποία ζούμε (το βιβλίο γράφτηκε πριν από είκοσι χρόνια, αλλά δεν έχουν αλλάξει και τόσα πολλά από τότε), μου έδωσε και λίγη τροφή για σκέψη με κάποιες ιδέες φιλοσοφικής φύσεως, σίγουρα όμως δεν είναι για όλα τα γούστα, μιας και το στιλ γραφής και ο τρόπος σκέψης του Μπάλαρντ δεν είναι για όλους. Προσωπικά, όμως, τον γουστάρω σαν συγγραφέα. Και το "Super-Cannes" ίσως να είναι κάπως λιγότερο έντονο και βίαιο από το "High-Rise" -έχει το διπλάσιο μέγεθος, άρα σίγουρα σε μερικά σημεία ξεφεύγει και πολυλογεί-, όμως το βρήκα εξίσου καλογραμμένο και ιντριγκαδόρικο. 9/10 Edited May 29, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. 5 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted August 13, 2021 Share Posted August 13, 2021 (edited) Διάβασα το ''Άνθρωποι του Μιλένιουμ''. Βρισκόμαστε στο Τσέλσι Μαρίνα, μία γειτονιά μικροαστών κάπου στο Λονδίνο. Που διεξάγουν επανάσταση, αρνούμενοι να πληρώσουν φόρους και εγκαταλείποντας τις δουλειές και τα σπίτια τους. Παράλληλα τρομοκρατικό χτύπημα συγκλονίζει το αεροδρόμιο του Χίθροου. Ο Ντέιβιντ Μάρκαμ είναι ψυχολόγος που θα χάσει την πρώην του γυναίκα. Και με παρότρυνση της νυν του, θα αρχίσει να ψάχνει τον δράστη. Ο οποίος ίσως να είναι πολύ πιο κοντά του απ' όσο νόμιζε. Με κούρασε. Όχι ότι σκέφτηκα να το παρατήσω αλλά ναι. Αποδείχθηκε αναγνωστικός ανήφορος. Το θέμα ούτε αδιάφορο, ούτε κάτι το τρομερό. Με ξένισε πάντως η εκτέλεση. Δεν ξέρω αλλά μετά από ένα έστω και μικρό δείγμα γραφής, αρχίζω να υποψιάζομαι ότι δεν είναι του γούστου μου. Είδομεν όμως, έχω πλην ενός όλα τα μεταφρασμένα του. Edited August 14, 2021 by Spark Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
yanni Posted October 7, 2021 Share Posted October 7, 2021 (edited) Crash Εάν θέλετε να γίνει το μυαλό σας γιαούρτι, τότε αυτό το βιβλίο είναι το κατάλληλο. Ο συγγραφέας μας περιγράφει μία ασταμάτητη αλληλουχία τροχαίων ατυχημάτων και σεξουαλικών περιπτύξεων, δημιουργώντας ένα σκηνικό παράνοιας. Μια ισορροπία σεξ και θανάτου, ως αντικατοπτρισμό της κοινωνικής πραγματικότητας. Διαβάστε το σε μικρές δόσεις γιατί κουράζει, δεν είναι για όλους. Edited October 9, 2021 by Spark Προστέθηκαν τα εξώφυλλα του βιβλίου. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.