Ο Θεός δεν είχε αντίρρηση... - Θαλής Π. Κουτούπης

[Naroualis]

Ο Θεός δεν είχε αντίρρηση...

Θαλής Π. Κουτούπης
 

 

Εμπειρία Εκδοτική

2005
Σελ. 344
ISBN 960-417-113-5, ISBN-13 978-960-417-113-2
Τιμή € 20,39

 

Από τη Βιβλιονέτ: 
 
Η κλωνοποίηση ανθρώπινων όντων, η έκρηξη της τεχνολογίας και της βιοϊατρικής, κι η αύξηση του φάσματος ζωής στα 150 χρόνια έχουν επιφέρει τεράστιες κοινωνικές αλλαγές, σ' έναν κόσμο του αόριστου μέλλοντα.
Μέσα σ' αυτόν τον περίγυρο εκτυλίσσεται η περιπετειώδης ζωή του Αντώνη και της Μελίνας, δίδυμων αδελφών, που έχουν τάξει σκοπό τους να συμβάλουν σε ένα καλύτερο αύριο πάνω στον πλανήτη.
Ο Αντώνης -ένας επαναστάτης ιερωμένος- με όπλο την πίστη στον Χριστό, κι η Μελίνα -κάτοχος Νόμπελ Βιοϊατρικής- με μοχλό την επιστήμη, συγκρούονται και συνεργάζονται, για να πετύχουν τον τελικό στόχο τους.
Είναι μια απόπειρα σάρωσης και αποτύπωσης του τοπίου των μελλοντικών κοινωνιών, μια τολμηρή πραγματεία δοσμένη με συναρπαστικό ρυθμό, μέσα από ένα βαθιά ανθρώπινο δράμα.

 

 

---------------------

 

Διαδραματίζεται στην Ελλάδα των επομένων 100-200 ετών (δε θυμάμαι ακριβώς, να πω την αλήθεια)

 

Όχι ακριβώς στρατευμένο, αλλά βασίζεται σε μεγάλο βαθμό στην πίστη. Τα βάσανα στα οποία ρίχνει τους ήρωές του (πάει να πει τα εγκλήματα που τους βάζει να κάνουν) ξεπερνούν την υπερβολή. Η βαθιά πίστη στο Θεό τους βοηθάει να αντέξουν. Κλωνοποίηση, πολιτική και ηθική είναι τα κυρίως θέματά του.

 

Η γλώσσα είναι στρωτή, η τεχνική του λόγου σχεδόν άψογη (κεφάλαια, παράγραφοι, κλπ). Η πλοκή καλούτσικη, με τα πάνω-κάτω της οργανωμένα σωστά.

 

Τρία προβλήματα εντοπίζω στο βιβλίο. 

 

α) Η "εμφάνιση" του ίδιου του Θεού στο τέλος του κάθε κεφαλαίου, μια μία γραμμή εκτός κειμένου, να σχολιάζει τα τεκταινόμενα ως νεαρός προγραμματιστής. Δε με έπεισε, δε με συγκίνησε, σε με κάλυψε. Έμοιαζε με βεβιασμένο εκμοντερνισμό της ιδέας του θεού.

 

β) Οι διάλογοι είναι με bold kai italics. Ταυτόχρονα. Πχ.

 

Η Μελίνα συνάντησε τον Αντώνη

 

-Γεια σου, Μελίνα.

 

-Γεια σου, Αντώνη.

 

 

 

Κακή επιλογή, κατά τη γνώμη μου.

 

γ) Αν και η Μελίνα είναι μια άθεη, ανεξάρτητη και επιτυχημένη πρωταγωνίστρια, στην ουσία οι γυναίκες παίζουν εντελώς δευτερεύοντα ρόλο στον κόσμο που περιγράφεται. Εκτός της Μελίνας (η οποία και πολιτεύεται και απ' όλα, αλλά μπορεί "να λυτρωθεί" μόνο μέσω των αντρών που την περιβάλλουν, πατέρας, αδερφός, εραστές, ο αρχηγός του κόμματος), οι υπόλοιπες γυναίκες είναι αόρατες σε βαθμό αναληθοφάνειας: Κάθε φορά που ένα από τα δίδυμα παίρνει τηλέφωνο σπίτι, πάντα το σηκώνει ο πατέρας και ό,τι κι αν έχουν να πουν, ποτέ δε μιλούν στη μάνα τους. Δηλαδή "δώσε λίγο τη μαμά, να την ακούσω" δεν παίζει. 

 

Μοιάζει σαν να με πιάσανε τα φεμινιστικά μου, αλλά δεν είναι έτσι. Είναι στ' αλήθεια προβληματικό.

[wordsmith]

α) Τόσο ακριβό για τόσο λίγες σελίδες;

β) Και μόνο με τη φράση "με όπλο την πίστη", έχω γυρίσει την πλάτη μου και έχω πάει στο παρακάτω ράφι.

γ)Είναι να μην το περιμένεις, αφού ανακατεύει θεούς και ιερωμένους, ότι οι γυναίκες θα ήταν στην απέξω;