Jump to content

40ός Διαγωνισμός Σύντομης Ιστορίας, Κατηγορία: Φάντασυ, Θέμα: Έγκλημα


Morfeas
 Share

Recommended Posts

Ο γκοντς. Φάντασυ είναι. Φάντασυ. Μάι ρελμ. Θα παίξω.

Link to comment
Share on other sites

Αυτές οι εισαγωγές σου είναι φοβερές Μορφέα!

Είναι αρχιτέκτων ο Μορφέας σε αυτό. Μέχρι να ξεκινήσουμε θα το έχει κάνει εδώ μέσα λεύκωμα.

Link to comment
Share on other sites

Φάντασυ;

 

Εννοείται... Η εισαγωγή και μόνο με έφτιαξε άγρια.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Που να μάθουμε και το θέμα ε;

Τότε... τότε αρχίζουν τα σοβαρά. Μέχρι εκείνη τη στιγμή όμως θα απολαύσουμε το αναρχοπανηγύρι τής αναμονής.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μου εβαλες και τον Μορφεα, Νικολα, οποτε θα μπορουσα να πω οχι? Εννοειται θα γραψω :-)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ξυπνάω κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Δεν είμαι στο Βασίλειό μου, ο κόσμος στον οποίο ξυπνώ είναι ψυχρός, στεγνός από φαντασία. Κάθε γραμμή είναι υπολογισμένη, κάθε κύκλος μια αλληλουχία από αριθμούς. Άσοι και μηδενικά κρυμμένα όπου κι αν κοιτάξω.

 

Λοιπόν το θέμα είναι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές/Binary Code/Τεχνολογία. :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Ξυπνάω κι αναρωτιέμαι πού βρίσκομαι. Δεν είμαι στο Βασίλειό μου, ο κόσμος στον οποίο ξυπνώ είναι ψυχρός, στεγνός από φαντασία. Κάθε γραμμή είναι υπολογισμένη, κάθε κύκλος μια αλληλουχία από αριθμούς. Άσοι και μηδενικά κρυμμένα όπου κι αν κοιτάξω.

 

 

Λοιπόν το θέμα είναι Ηλεκτρονικοί Υπολογιστές/Binary Code/Τεχνολογία. :p

Οι κόσμοι με τους δράκους και τις μάγισσες είναι μια μεγάλη εξομοίωση. Αντε μην πω ότι είναι και σύμπαν τύπου 3! :p

Link to comment
Share on other sites

Μπααα. Όταν είναι να μας δώσει hints θα μας δώσει. Πάντως, Μορφέα, αν αλλάξεις λίγο την εισαγωγή του τρόμου και αυτήν εδώ για να ταιριάζουν, γράφεις χαλαρά πολύ δυνατό διήγημα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου να μην συνεχίσω να διαβάζω φάντασυ-τουλάχιστον για λίγο καιρό... Αλλά τι εισαγωγή είναι αυτή Μορφέα...; 

Edited by Oceanborn
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Από 1η του Σεπτέμβρη ξαναμαζεύω τα μυαλά μου, ούτε συννενόηση να τό 'χαμε για τον διαγωνισμό.

 

Ναι, και βέβαια θα γράψω! 

Link to comment
Share on other sites

Σιγά σιγά συνηθίζω αυτό το κορμί από ψηφία. Δεν είναι η πρώτη φορά που φυλακίζομαι σ’ ένα κουτί. Απλώς το συγκεκριμένο είναι κλειδωμένο απ’ όλες τις μεριές. Τα πάντα γύρω μου κρυπτογραφημένα –τι άσχημες οι λέξεις που περιγράφουν το νέο μου περιβάλλον!–, κάθε φορά που πάω να σπάσω έναν τοίχο, εκείνος έχει ήδη αλλάξει θέση ή υλικό.

 

Πρέπει να δεχτώ την πραγματικότητα. Ο άνδρας με την κόκκινη μάσκα με καθησυχάζει:

«Δεν θα είσαι για καιρό φυλακισμένος».

«Μέχρι πότε;»

«Μέχρι οι Κρόνιες καμπάνες να σημάνουν το τέλος. Ούτε δυο μήνες δεν θα σε χρειαστούμε: ούτε που θα το καταλάβεις».

«Γιατί εμένα;»

«Γιατί δική σου ήταν η ιστορία που κέρδισε πέρυσι το στέμμα της φαντασίας».

«Κάθε ιστορία είναι δικό μου δημιούργημα. Γιατί αυτή συγκεκριμένα;»

«Γιατί αυτή ήταν η δική σου ιστορία», επαναλαμβάνει. «Γιατί εσύ ήσουν το Κορίτσι στον Καθρέφτη».

Δεν έχω ιδέα για τι πράγμα μιλάει, αλλά γνέφω ότι συμφωνώ. Εικάζω ότι συνέβη κάποιο γραφειοκρατικό λάθος –καθώς κορίτσι θα ήταν ένας ανορθόδοξος τρόπος για να με περιγράψει κανείς–, μα δεν νομίζω να το παραδεχτεί.

«Και πες τους ένα “γεια”, μην είσαι αγενής με τους καλεσμένους μας», συνεχίζει.

 

Και τότε βλέπω το κοινό που με παρακολουθεί, τα μάτια που εστιάζουν πάνω σε κάθε λέξη που αφήνω στον ψηφιακό τούτο τόπο.

«Τι να τους πω;»

Δεν έχω έμπνευση, λες κι αυτός ο τόπος στραγγίζει τη φαντασία.

«Δεν χρειάζεται να πεις κάτι ευφάνταστο, άλλωστε, ευτυχώς, το κοινό μας έχει αρκετό μπρίο για να ζωντανέψει τον διαγωνισμό και χωρίς τη συμμετοχή σου. Γι’ αρχή, υπενθύμισέ τους τους κανόνες».

 

Κοιτάζω ξανά προς το μέρος τους.

Μου μιλάνε, τόση ώρα σ’ εμένα μιλούσαν… Σχολιάζουν τις σκέψεις μου, προσπαθούν από το τίποτα να εξάγουν συμπεράσματα. Παίζουν… με τις δικές μου τις λέξεις;

Χαμογελώ μπρος στην αφέλειά τους.

 

Καιρός, λοιπόν, να αναλάβω τον ρόλο μου…

 

Δεν είμαι καλός στις εισαγωγές, αγαπητοί μου καλεσμένοι.

Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο τυπικός γίνεται.

 

Θα σας ζητηθεί να γράψετε ιστορίες του αποκαλούμενου φάντασυ (αν ψάχνετε κάποια λιγότερο άχαρη λέξη, αντίστοιχη στα ελληνικά, τότε ιστορία φαντασίας είναι η δική μου επιλογή, ή κι ιστορία μυθοπλασίας έχω ακούσει να λέγεται). Οι ιστορίες πρέπει να είναι γραμμένες στα ελληνικά, να γραφτούν με δοθέν θέμα μέσα σε συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο (3 εβδομάδων).

Ο μόνος περιορισμός για να συμμετάσχει κανείς είναι ο εξής:

Δικαίωμα συμμετοχής έχει κάθε μέλος του φόρουμ (εκτός από τον διοργανωτή του διαγωνισμού και τον βοηθό), που στο διάστημα ανάμεσα στον προηγούμενο και τον επικείμενο διαγωνισμό έχει κάνει τουλάχιστον 3 κριτικές (δείτε ανάλογο post) των 100 λέξεων σε οποιεσδήποτε ιστορίες εκτός αυτές του τελευταίου διαγωνισμού. Ο εκάστοτε συμμετέχων θα είναι υπεύθυνος να επιδείξει τις κριτικές του στον διοργανωτή, για να μπορέσει να πάρει μέρος η ιστορία του.

 

Παραείμαι ψυχρός. Σαν το περιβάλλον μου. Αισθάνομαι πως πρέπει να πω και κάτι άλλο, λες και κάτι λείπει.

 

Γενικά φήμες λένε ότι οι διαγωνισμοί είναι ωραία πανηγύρια, που συχνότερα απ' ό,τι αναμένει κανείς βγάζουν και ωραίες ιστορίες. Είναι μια καλή ευκαιρία να διαβαστούν τα κείμενα κάποιου κι ακόμη καλύτερη για να σχολιαστούν.

Φήμες λένε ότι αξίζει με τα χίλια.

 

Μένει να δούμε αν οι φήμες θα επαληθευτούν.

 

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Έχω αρχίσει να συνηθίζω τον ρόλο που μου έδωσαν. Πλέον όταν κοιτάζω γύρω μου δεν βλέπω ψηφία και σύμβολα, αλλά ανθρώπινες σκιές.

Δεν αισθάνομαι ξένος. Εδώ οι άνθρωποι φαίνονται να με συμπαθούν, μου μιλούν με σεβασμό, ακόμη κι αν δεν πιστεύουν ότι είμαι ο Θεός των Ονείρων. Ακόμη κι αν νομίζουν ότι όλο αυτό είναι μια λογοτεχνική συνθήκη.

 

Αυτό εδώ μπορεί να γίνει το σπίτι μου, σκέφτομαι κάποτε. Έστω και για ενάμιση μήνα. Αλλά πρέπει να το περιποιηθώ. Θα στολίσω την εσωτερική αυλή με χρώματα και όνειρα, για να το αισθάνομαι όπως στο παλάτι μου.

 

Ο άγγελος με το κόκκινο προσωπείο πετάει ένα σακούλι στα πόδια μου.

«Εκεί θα βάλεις το θέμα την τελευταία μέρα του Αυγούστου, λίγο πριν τα μεσάνυχτα», μου λέει.

 

Το θέμα; Όντως, παραλίγο να το ξεχάσω. Καταλήγω ακαριαία σε κάποιο.

Μία λέξη. Δεν είναι δύσκολο, αλλά ούτε και παιχνιδάκι.

Σκέφτομαι τις προεκτάσεις του, σκαλίζω τα σχετικά όνειρα που έχω πλάσει στο παρελθόν κι αναρωτιέμαι αν θα ενέπιπταν σε κάποια από τις γνωστότερες κατηγορίες του φανταστικού. Επική ή ηρωική φαντασία, αστική, σκοτεινή, μέχρι και το αποκαλούμενο new weird είναι ορισμένες από τις κατηγορίες του φανταστικού που ταιριάζουν στο θέμα.

Περιοριστικό όσο πρέπει, ανοιχτό όσο μπορεί.

 

«Πρόσεχε, όμως. Έχεις μόνο μια ευκαιρία», συνεχίζει.

«Μόνο μια ευκαιρία;» αναρωτιέμαι. «Γιατί;»

«Γιατί τόσο δίνει ο προστάτης των φτωχών και των αδυνάτων. Γιατί περιμένουν κι άλλοι στη σειρά».

 

Δεν ξέρω αν πρέπει να τον εμπιστεύομαι. Δείχνει τόσο σίγουρος για τον εαυτό του.

Ενώ εγώ αγαπώ την αμφιβολία, την αμφισημία που μοιράζονται τα όνειρα.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Φυσικά και δεν πιστεύουμε ότι είσαι ο Θεός των Ονείρων. Όλοι ξέρουμε ότι ο Μορφέας είναι Endless και όχι θεός, μη μας τρολάρεις :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ένας άνθρωπος, ή θεός, ή πνεύμα, που κάπου έμεινε κλεισμένος για αιώνες, φυλακισμένος ή σε λήθαργο ή σε ατέρμονα όνειρα, ή όλα αυτά. Και βγαίνει, και βλέπει αλλιώς τον κόσμο.

Link to comment
Share on other sites

 Από το post #16:

Το θέμα; Όντως, παραλίγο να το ξεχάσω. Καταλήγω ακαριαία σε κάποιο.

Μία λέξη. Δεν είναι δύσκολο, αλλά ούτε και παιχνιδάκι.

Περιοριστικό όσο πρέπει, ανοιχτό όσο μπορεί.

 

 

Κρατώντας αυτά τα δύο, και το γεγονός ότι στο πρώτο ποστ υπάρχει δύο φορές η λέξη "χρόνος", κάνω την πρώτη προσπάθεια να μαντέψω το θέμα: Χρόνος.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 Κάποιος μιλάει για μένα... Ακούω λίγες μόνο φράσεις.

…δεν πιστεύουμε ότι είσαι ο Θεός των Ονείρων… ο Μορφέας είναι Endless και όχι θεός…

Ατέρμονος… Κάτι μου θυμίζει…

Ένα όνειρο αρκετών ανθρώπινων δεκαετιών έρχεται στη μνήμη μου, ένα όνειρο που στάλθηκε δώρο σ’ έναν νέο παραμυθά, που αρεσκόταν στο να παίζει με γνωστούς μύθους. Ήθελε την ιστορία μου. Του έδωσα μία που να τον ικανοποιεί.

Μα δεν του έφτανε να είμαι Θεός, ήθελε να με κάνει κάτι παραπάνω.

 

Ατέρμονος, λοιπόν. Ό,τι επιθυμεί το κοινό μου… :)

post-3677-0-44423100-1440623735.jpg

Άραγε, ένα πλάσμα που ποτέ δεν τον κυνήγησε ο χρόνος θα μπορούσε να βάλει τέτοιο θέμα σε κάποιον διαγωνισμό;

 

*  *  *

 

Ξεφύλλισα τις σελίδες του προηγούμενου. Απ’ ό,τι φαίνεται πριν με καλέσουν, είχαν διοργανώσει καλλιστεία εφιαλτών. Και πιο πριν διαγωνισμό εφικτών ονείρων. Και πιο πριν… Ο κύκλος δεν έχει σταματημό.

Σκέφτομαι ότι πρέπει να μελετήσω τους προκατόχους μου, αν θέλω να φέρω εις πέρας την αποστολή μου.

 

Ο δημιουργός του προηγούμενου διαγωνισμού είχε το όνομά μου, αλλά στερούνταν της χάρης. Ήταν επίμονος, δίχως γούστο, φλύαρος σε βαθμό κουραστικό, προκλητικός χωρίς λόγο. Παιδαριωδώς παιχνιδιάρης.

Εγώ είμαι διαφορετικός. Σκοπεύω να διατηρήσω ένα επίπεδο.

 

Ανακάλυψα, επίσης, ότι το θέμα το παρουσίαζαν παλιότερα με εικόνες, εικόνες συνδεδεμένες με ακατανόητους συνειρμούς.

 

Δεν είναι κοινό μυστικό: Εγώ ζωγραφίζω με λέξεις. Τα χρώματά μου είναι φτιαγμένα από γράμματα.

Εγώ ζωγραφίζω με όνειρα. Κι αφήνω τους ψυχιάτρους να τα αναλύουν, να ερμηνεύουν τα ελαφριά μετεικάσματά τους.

 

Τρία όνειρα, αυτό είναι ό,τι διατίθεμαι να δώσω. Κι αφήνω στους ανθρώπους, στους καζαμίες και στους ψυχολόγους τους, να βρουν τους συσχετισμούς.

 

Ανόητοι όλοι τους, πιστεύοντας ότι μπορούν να λύσουν τον γρίφο μου.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Τρία όνειρα. Παρελθόν, παρόν, μέλλον. Ή μία ιστορία που να υφαίνεται μέσα από τα όνειρα τριών ανθρώπων. Κοινά όνειρα, ή και όχι.

Και την άλλη φορά είχες πει ότι ψιλοπλησίασα, αλλά το είχες αποκαλύψει μετά.

Όπως και να έχει, το ωραίο είναι η μαντεψιά στα προεόρτια των διαγωνισμών. Και οι εικονίτσες που ανεβαίνουν. :juggle: :juggle: :juggle:

Link to comment
Share on other sites

Όπως και να έχει, το ωραίο είναι η μαντεψιά στα προεόρτια των διαγωνισμών. Και οι εικονίτσες που ανεβαίνουν. :juggle: :juggle: :juggle:

Συμφωνώ και παρόλο που ο Μορφέας μας θεωρεί όλους μας ανόητους (και πραγματικά δεν ξέρω γιατί), πιστεύω ότι αυτή τη φορά θα είστε πιο τυχεροί.

Παρ' όλ' αυτά, επειδή την περασμένη φορά (στον τρόμο) το παιχνίδι με τις εικόνες μου στέφθηκε από εντυπωσιακή επιτυχία, καθώς κανείς σας δεν ανακάλυψε το θέμα πριν το δημοσιεύσω, μουχαχα αποτυχία, φέτος το θέμα και την παρουσίασή του την ανέλαβε εκείνος, και φαντάζομαι ότι θα κινηθεί διαφορετικά.

 

 

Άλλωστε, όπως λέει κι ο ίδιος ο Μορφέας,

Δεν είναι κοινό μυστικό: Εγώ ζωγραφίζω με λέξεις. Τα χρώματά μου είναι φτιαγμένα από γράμματα.

Εγώ ζωγραφίζω με όνειρα. Κι αφήνω τους ψυχιάτρους να τα αναλύουν, να ερμηνεύουν τα ελαφριά μετεικάσματά τους.

 

Κι επειδή τα όνειρα είναι πιο δραστήρια τα βράδια, μένει να δούμε αν θα έχουμε απόψε κάνα νεότερο. :)

 

Υπογραφή

Μορφέας-Νικόλας

(Για να ξεχωρίζω από τον Μορφέα-Θεό Ατέρμονο Άρχοντα των Ονείρων)

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Το μόνο σίγουρο είναι ότι μέχρι να δώσεις θέμα θα χρειάζεσαι ψυχοφάρμακα για σχιζοειδή προσωπικότητα :p

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Τι εννοείς σχιζοειδή; :p

Αλλά ας αφήσω τον Μορφέα τον -κατ' αυτόν- original να πλέξει το πρώτο του ξόρκι.

Εγώ περιμένω μαντεψιές, αν και κάτι μου λέει πως ο Ατέρμων είναι πονηρός κι ότι έχει περισσότερα από ένα ταιριαστά θέματα στο κεφάλι του, ώστε αν το βρείτε να αλλάξει όσο προλαβαίνει.

Προτείνω, όμως, να μην πτοηθείτε - μαντέψτε ελεύθερα! Οι πιο αισιόδοξοι για την επιτυχία τους, άλλωστε, θα έχουν και ένα ΣΚ δώρο από τις Μούσες των γρίφων.

(Πάντως εγώ, αν και δεν ξέρω τι μπορεί να έχει ο Μορφέας ορίτζιναλ στο κεφάλι του, είμαι ήδη ανάμεσα σε δύο θέματα. Έχε χάρη που υποσχέθηκα να μη βοηθήσω.)

 

Όνειρο Θερινής Νυκτός,Πρώτο

 

Βρίσκεσαι σ’ έναν κάμπο, με κόκκινο γρασίδι.

Μυρίζει φωτιά και μπαρούτι, κι εσύ πλησιάζεις τη μυρωδιά. Φλεγόμενα πουλιά βλέπεις να πετούν πάνω από το κεφάλι σου, τσιρίζοντας με παιδικές φωνούλες.

Περπατάς, και περπατάς, μέχρι που φτάνεις στην πηγή.

Ένα δέντρο, με κόκκινους καρπούς. Απλώνεις το χέρι κι αρπάζεις έναν.

Η απόλυτη σιωπή για λίγο. Σίγησαν και τα πουλιά.

Φέρνεις το αντικείμενο στο στόμα σου. Το δαγκώνεις.

Και το δέντρο τυλίγεται στις φλόγες.

Ξυπνάς, λίγο πριν ολάκερος ο κόσμος σου καεί.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..