Εφιάλτες και Παραμύθια - Αντώνης Τουμανίδης

[Blacksword]

 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

 

Ο Αντώνης Τουμανίδης ζει και εργάζεται στην Αθήνα. Γεννήθηκε στη Σκύδρα Εδέσσης το 1979. Σπούδασε Ιστορία της Τέχνης και Αρχαιολογία στα Ιωάννινα και Ιστορία της Τέχνης και Τεχνοκριτική στη Γαλλία, όπου και  πραγματοποίησε επιπλέον σπουδές στον Κινηματογράφο και στη Θρησκειολογία. Στη Θρησκειολογία ειδικεύτηκε στην ιστορία των Παπών, η οποία μετέπειτα του προσέφερε πολύτιμο υλικό για τις ιστορίες του. Στα πλαίσια της έρευνάς του κατέγραψε, για πρώτη φορά σε πανεπιστημιακή έρευνα, το γενεαλογικό δέντρο και την ιεραρχία των δαιμόνων. Επίσης, είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου του Πανεπιστημίου του Bordeaux στη γαλλική θρησκευτική γλυπτική του 19ου αιώνα και υποψήφιος διδάκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών με ειδίκευση στη σύγχρονη ελληνική γλυπτική.

 

Το 2006-2007, δημιούργησε το «The Toymaker's Diary», το πρώτο αμιγώς ελληνικό λογοτεχνικό blog που έχει ως θέμα τον τρόμο. Το «The Toymaker's Diary» τον έκανε γνωστό ως «Παιχνιδοποιό» και το 2008 και 2009 στα Blogger's Choice Awards ψηφίστηκε ως ένα από τα καλύτερα μη αγγλόφωνα blog παγκοσμίως ενώ μέχρι σήμερα έχει λάβει πλήθος διακρίσεων.

 

Tο 2009, συνεργάστηκε με τη σκηνοθέτιδα Λουκία Ρικάκη παραχωρώντας μια ιστορία του για την ταινία της «You... my mirror», στην οποία υπήρξε και αφηγητής. Από τότε, άρχισε την επαγγελματική του ενασχόληση με το σενάριο υποβάλλοντας προτάσεις σε κινηματογραφικές εταιρείες του εξωτερικού και μετατρέποντας κάποιες από τις ιστορίες του σε σενάρια.

 

Το 2010, κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο με τον τίτλο «Trapped».

 

Το 2012-2014, ασχολήθηκε και πειραματίστηκε με τη λογοτεχνία flash fiction δημοσιεύοντας μια σειρά ιστοριών στο blog του.

 

Την Άνοιξη του 2015, δίδαξε δημιουργική γραφή στο Ρομάντσο απευθυνόμενος σε ευρύ κοινό, με βασικό αντικείμενο το μυθιστόρημα και το διήγημα.

 

Μέχρι σήμερα, ο Αντώνης Τουμανίδης έχει γράψει πάνω από 300 ιστορίες τρόμου και συνεχίζει!

 

Περιγραφή βιβλίου:

 

Ένα ταξίδι στην σκοτεινή πλευρά των παραμυθιών...

Μία μαριονέτα που κουβαλάει μια σκοτεινή κατάρα…

Η Κοκκινοσκουφίτσα καταδιώκεται από μία ομάδα κακοποιών…

Η Ραπουνζέλ είναι αποφασισμένη να πάρει εκδίκηση και θα το κάνει με τον πιο φρικτό τρόπο…

 

Το νέο βιβλίο του ανερχόμενου συγγραφέα Αντώνη Τουμανίδη έρχεται για να δώσει μία διαφορετική πινελιά στο χώρο της λογοτεχνίας τρόμου.

 

Είκοσι τρία παραμύθια αποκτούν τη μεσαιωνική σκοτεινή υπόσταση που έχασαν με τα χρόνια και μετατρέπονται σε αναγνώσματα ενηλίκων, όπως ήταν κάποτε, και παρουσιάζονται ξανά στο αναγνωστικό κοινό με μία όμως εντελώς διαφορετική και ανανεωμένη προσέγγιση.

 

Ξεφεύγοντας από τα γνώριμα μονοπάτια, ο μαγικός καθρέφτης του συγγραφέα αντιστρέφει τον κόσμο των παραμυθιών και μας καλεί να τον ακολουθήσουμε σε ένα σύμπαν όπου το όνειρο απέχει μόλις ένα βήμα από τον εφιάλτη...

 

=====================================================

 

Μια προσωπική γνώμη:

 

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η πρώτη μου επαφή με Έλληνα συγγραφέα μυθιστορημάτων στο χώρο του φανταστικού αλλά γενικά δεν μπορώ να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα.

Οι ιστορίες, όπως λέει και ο τίτλος, είναι μια μίξη κλασικών παραμυθιών αλλά στην πιο horror εκδοχή τους και με τους πρωταγωνιστές να αντιμετωπίζουν τους δικούς τους εφιάλτες.

Το αποτέλεσμα όμως δεν είναι τόσο καλό όσο δείχνει, μιας και ο συγγραφέας πολλές φορές «βιάζεται» στο τελείωμα τους, αφήνοντας σε πολλές φορές αδιάφορο. Όπως επίσης πολλές φορές καταντάει να επαναλαμβάνει ίδιες καταστάσεις (και πιο ειδικά στο πρώτο μέρος με την κακοποίηση των γυναικών ή στο τρίτο μέρος με την Αλίκη) σε σημείο να κουράζει.

 

Συνολικά είναι μια μέτρια συλλογή αλλά από τις λίγες ιστορίες που μου άρεσαν μπορώ να πω ότι ξεχώρισα περισσότερο την ιστορία της Μαλέφισεντ και την ιστορία του δολοφόνου Πινόκιο.

 

Βαθμολογία: 6/10

 

ΥΓ: Οι χάρτες πιστεύω δεν χρειαζόντουσαν να υπάρχουν στο βιβλίο μιας και δεν προσφέρουν τίποτα στις ιστορίες παρά μόνο να γεμίζουν σελίδες.

Edited January 11, 2016 by Blacksword

[wordsmith]

Για επαναφήγηση κλασικών παραμυθιών στο πιο μαύρο, διαβάστε και αυτό: http://www.politeianet.gr/books/9789607895967-stone-maria-koan-i-apotuchimeni-prigkipissa-kai-alles-istories-me-kako-telos-70186

[Nihilio]

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι η πρώτη μου επαφή με Έλληνα συγγραφέα μυθιστορημάτων στο χώρο του φανταστικού αλλά γενικά δεν μπορώ να πω ότι έχω εντυπωσιαστεί ιδιαίτερα.

Κακή αρχή έκανες, είχα διαβάσει κάποιες από τις ιστορίες του στο blog του και ήταν όπως τα περιγράφεις, πολύ βιαστικές με τον τρόμο να χάνεται με το που θα ανοιγόκλεινες τα μάτια. Δεν ξέρω για τα βιβλία του, αλλά μπορούσες να κάνεις φαντάζομαι και πολύ καλύτερες αρχές.

[Blacksword]

Κακή αρχή έκανες, είχα διαβάσει κάποιες από τις ιστορίες του στο blog του και ήταν όπως τα περιγράφεις, πολύ βιαστικές με τον τρόμο να χάνεται με το που θα ανοιγόκλεινες τα μάτια. Δεν ξέρω για τα βιβλία του, αλλά μπορούσες να κάνεις φαντάζομαι και πολύ καλύτερες αρχές.

 

 

 

Ε, εντάξει δεν το διάλεξα ακριβώς, σε ένα διαγωνισμό το κέρδισα οπότε δεν πειράζει.

 

Πάντως η ιστορία του Πινόκιο ήταν αρκετά καλή. Να φανταστείς ακόμα τον φαντάζομαι στην γωνία να με καραδοκεί χαχα.

[Blacksword]

Η ιστορία του Αντώνη Τουμανίδη "Η Αληθινή Ιστορία του Πινόκιο" θα γίνει ταινία στην Αμερική με κυκλοφορία το 2019! Περισσότερες πληροφορίες στο IMDB.

 

[wordsmith]

Σε γενικές γραμμές δε μου άρεσε. Ο συγγραφέας φαίνεται να θεωρεί πως το μόνο που χρειάζεται για να γράψει λογοτεχνία είναι η συνταγή "παίρνουμε κλασικά παραμύθια και προσθέτουμε σπλατεριές", αλλά δε δίνει αρκετή σημασία στην εκτέλεση, στο γράψιμο, στη γλώσσα. Βιαστικό, αδούλευτο, διεκπεραιωτικό και εντέλει αδιάφορο. Βρήκα έως και γλωσσικά λαθάκια τύπου "χωνόντουσαν" (αυτές τις καταλήξεις μπορεί να τις χρησιμοποιούμε προφορικά αλλά το να τις γράφουμε κιόλας μού φαίνεται τραβηγμένο). Συμφωνώ ότι επαναλαμβάνεται με το μοτίβο των γυναικών με μαύρα μαλλιά και άσπρο δέρμα που πέφτουν θύματα τεράτων κλπ και δε βρήκα να έχουν ιδιαίτερη φαντασία οι ιδέες με τις οποίες ο συγγραφέας προσπαθεί να παραλλάξει τα κλασικά παραμύθια - μετά από λίγο το συνηθίζεις και ξέρεις πού να περιμένεις τη σπλατεριά στο επόμενο παραμύθι. Θα προτιμούσα επίσης να γίνεται κάποια διάκριση, έστω στο σημείωμα του τέλους, ανάμεσα στα λαϊκά παραμύθια, όπως η Χιονάτη και η Ωραία Κοιμωμένη, και τα επώνυμα λογοτεχνικά έργα, όπως η "Αλίκη στη χώρα των θαυμάτων" και η ιστορία του Εμπενίζερ Σκρουτζ από το βιβλίο του Ντίκενς "Χριστουγεννιάτικα κάλαντα". Γενικά είχα την εντύπωση ότι κάποιος σε κάποιο μπαρ/εστιατόριο/καφετέρια καθόταν δίπλα μου και μου διηγόταν έτσι, στο πόδι, κάτι σαν "γράφω ένα βιβλίο όπου η Σταχτοπούτα, αντί να κάνει αυτό, κάνει εκείνο, τα τρία γουρουνάκια είναι έτσι κι έτσι κλπ κλπ" και αυτό δεν είναι λογοτεχνία.

[Nargathrod]

Το βιβλίο μπορεί να μη μου άρεσε ιδιαίτερα για αρκετούς λόγους που δε θα αναφέρω. Θα σταθώ στη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης όπου ο συγγραφέας ήρθε και πέταξε αλήθειες που πονάνε. Περιέγραψε όλο το σαθρό κατασκεύασμα της Ελλάδας με δύο τρεις απλές προτάσεις χωρίς να προσβάλει κανέναν. Περιέγραψε ότι βλέπει χωρίς παροπίδες ή δηθενισμούς που συναντάμε κατά κόρον από συγγραφείς τα τελευταία χρόνια. Περιέγραψε την κλειστομυαλιά που βλέπουμε παντού γύρω μας. Και ρώτησε τα γιατί παρέα με τα μέλη της λέσχης. Ο Τουμανίδης έχει άλλη λογική, και κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη λογική που θα πάει το χωριό μπροστά, χωρίς δεινοσαύρους, ελέφαντες, κλειστομυαλιά, αλλά με παραγωγή, δουλειά και τιμιότητα προς τον αναγνώστη με την ισότητα όλων όσοι βρίσκονται στο είδος. Χωρίς ελίτ και ρομαντικούς wanna be λογοτέχνες, αλλά άνοιγμα σε όλους. Περιμένοντας τη δημοσίευση της συνέντευξης που πήρε η λέσχη για το sff.gr θα διαβάσουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Για τα παραμύθια και τους εφιάλτες μπορώ να πω ότι είναι ένα βιβλίο για να ψυχαγωγηθείς, όχι για να διαβάσεις λογοτεχνία. Και την ψυχαγωγία την πετυχαίνει 100%.  Αυτός ήταν ο σκοπός του και τον πέτυχε αναφέροντάς μας και τα αντίτυπα που έχει πουλήσει που είναι επιτυχία για το είδος. 

Edited March 18, 2018 by Nargathrod

[wordsmith]

Συμφωνώ ότι ήταν ενδιαφέρουσα η συζήτηση με το συγγραφέα. Αλλά δε νομίζω ότι είναι ανάγκη να είναι κακογραμμένο ένα βιβλίο για να πουλάει ή να ψυχαγωγεί. Και με το "Ράντλεϋ" πέρασα πολύ ωραία και είναι πολύ καλογραμμένο, με τους προβληματισμούς του και τα όλα του.

[Solonor]

On 18/3/2018 at 3:33 PM, Nargathrod said:

Θα σταθώ στη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης όπου ο συγγραφέας ήρθε και πέταξε αλήθειες που πονάνε. Περιέγραψε όλο το σαθρό κατασκεύασμα της Ελλάδας με δύο τρεις απλές προτάσεις χωρίς να προσβάλει κανέναν. Περιέγραψε ότι βλέπει χωρίς παροπίδες ή δηθενισμούς που συναντάμε κατά κόρον από συγγραφείς τα τελευταία χρόνια. Περιέγραψε την κλειστομυαλιά που βλέπουμε παντού γύρω μας. Και ρώτησε τα γιατί παρέα με τα μέλη της λέσχης. Ο Τουμανίδης έχει άλλη λογική, και κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη λογική που θα πάει το χωριό μπροστά, χωρίς δεινοσαύρους, ελέφαντες, κλειστομυαλιά, αλλά με παραγωγή, δουλειά και τιμιότητα προς τον αναγνώστη με την ισότητα όλων όσοι βρίσκονται στο είδος. Χωρίς ελίτ και ρομαντικούς wanna be λογοτέχνες, αλλά άνοιγμα σε όλους. Περιμένοντας τη δημοσίευση της συνέντευξης που πήρε η λέσχη για το sff.gr θα διαβάσουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Εγώ πάντως, από αυτό που περιγράφεις, βλέπω πως ουσιαστικά έκανε ακριβώς αυτό που κριτικάρεις: γκρίνιαξε. 

Αν υπάρχει κάτι που θα πάει μπροστά το χωριό είναι λιγότεροι τύποι που θεωρούν πως έχουν άλλη λογική. Από γκρίνια άλλο τίποτα.

[Nihilio]

On 3/18/2018 at 3:33 PM, Nargathrod said:

Το βιβλίο μπορεί να μη μου άρεσε ιδιαίτερα για αρκετούς λόγους που δε θα αναφέρω. Θα σταθώ στη συνάντηση της Λέσχης Ανάγνωσης όπου ο συγγραφέας ήρθε και πέταξε αλήθειες που πονάνε. Περιέγραψε όλο το σαθρό κατασκεύασμα της Ελλάδας με δύο τρεις απλές προτάσεις χωρίς να προσβάλει κανέναν. Περιέγραψε ότι βλέπει χωρίς παροπίδες ή δηθενισμούς που συναντάμε κατά κόρον από συγγραφείς τα τελευταία χρόνια. Περιέγραψε την κλειστομυαλιά που βλέπουμε παντού γύρω μας. Και ρώτησε τα γιατί παρέα με τα μέλη της λέσχης. Ο Τουμανίδης έχει άλλη λογική, και κατά τη γνώμη μου είναι η μόνη λογική που θα πάει το χωριό μπροστά, χωρίς δεινοσαύρους, ελέφαντες, κλειστομυαλιά, αλλά με παραγωγή, δουλειά και τιμιότητα προς τον αναγνώστη με την ισότητα όλων όσοι βρίσκονται στο είδος. Χωρίς ελίτ και ρομαντικούς wanna be λογοτέχνες, αλλά άνοιγμα σε όλους. Περιμένοντας τη δημοσίευση της συνέντευξης που πήρε η λέσχη για το sff.gr θα διαβάσουμε πολλά ενδιαφέροντα πράγματα.

Για τα παραμύθια και τους εφιάλτες μπορώ να πω ότι είναι ένα βιβλίο για να ψυχαγωγηθείς, όχι για να διαβάσεις λογοτεχνία. Και την ψυχαγωγία την πετυχαίνει 100%.  Αυτός ήταν ο σκοπός του και τον πέτυχε αναφέροντάς μας και τα αντίτυπα που έχει πουλήσει που είναι επιτυχία για το είδος. 

Είχα διαβάσει μόνο ιστορίες από το μπλογκ του, καθώς και μία ιστορία στη συλλογή "Τρόμος" από το Ανάτυπο, που δυστυχώς δε θυμάμαι καλά, πάντως άσχημη δεν ήταν.

Αυτό που έχει όμως ο Τουμανίδης είναι όρεξη για δουλειά, είναι πολύ επικοινωνιακός και κυνηγάει ευκαιρίες. Και μπράβο του, αυτό μεταφράζεται σε επιτυχίες.

Θα ήθελα να ξέρω ποιες 2-3 προτάσεις είπε για την Ελληνική σκηνή...

[wordsmith]

5 hours ago, Nihilio said:

Είχα διαβάσει μόνο ιστορίες από το μπλογκ του, καθώς και μία ιστορία στη συλλογή "Τρόμος" από το Ανάτυπο, που δυστυχώς δε θυμάμαι καλά, πάντως άσχημη δεν ήταν.

Αυτό που έχει όμως ο Τουμανίδης είναι όρεξη για δουλειά, είναι πολύ επικοινωνιακός και κυνηγάει ευκαιρίες. Και μπράβο του, αυτό μεταφράζεται σε επιτυχίες.

Θα ήθελα να ξέρω ποιες 2-3 προτάσεις είπε για την Ελληνική σκηνή...

Γενικά να μη δημιουργούνται κλίκες που προωθούν μόνο τους δικούς τους κλπ. Όχι κάτι πιο συγκεκριμένο, απ' ό,τι θυμάμαι.

[Ιρμάντα]

19 hours ago, Nihilio said:

Είχα διαβάσει μόνο ιστορίες από το μπλογκ του, καθώς και μία ιστορία στη συλλογή "Τρόμος" από το Ανάτυπο, που δυστυχώς δε θυμάμαι καλά, πάντως άσχημη δεν ήταν.

Αυτό που έχει όμως ο Τουμανίδης είναι όρεξη για δουλειά, είναι πολύ επικοινωνιακός και κυνηγάει ευκαιρίες. Και μπράβο του, αυτό μεταφράζεται σε επιτυχίες.

Θα ήθελα να ξέρω ποιες 2-3 προτάσεις είπε για την Ελληνική σκηνή...

Η συνέντευξη ετοιμάζεται. Είναι εκτενής και έχουμε κρατήσει σημειώσεις δύο άνθρωποι. Όταν διαβάσεις τη συνέντευξη, θα μάθεις τι είπε ακριβώς.

[Nargathrod]

On 3/21/2018 at 12:43 PM, Solonor said:

Εγώ πάντως, από αυτό που περιγράφεις, βλέπω πως ουσιαστικά έκανε ακριβώς αυτό που κριτικάρεις: γκρίνιαξε. 

Αν υπάρχει κάτι που θα πάει μπροστά το χωριό είναι λιγότεροι τύποι που θεωρούν πως έχουν άλλη λογική. Από γκρίνια άλλο τίποτα.

Το να περιγράφεις μία κατάσταση και να αναρωτιέσαι γιατί συμβαίνει, δε σημαίνει ότι γκρινιάζεις. Μάλλον κάτι παρεξήγησες σε αυτό που έγραψα. Ο Τουμανίδης παρέα με τα μέλη της λέσχης περιέγραψε την κατάσταση της χώρας χωρίς παροπίδες. Αυτό είναι όλο. Για γκρίνια και γκρινιάριδες μίλησες εσύ! 

Όπως έγραψε και η Ιρμάντα θα ανέβει η συνέντευξη και από αυτή καταλαβαίνεις γιατί ο Τουμανίδης έχει άλλη λογική.

[Solonor]

Αυτά, θες δε θες, είναι γκρίνια: 

1. 

On 21/3/2018 at 12:43 PM, Solonor said:

Περιέγραψε όλο το σαθρό κατασκεύασμα της Ελλάδας με δύο τρεις απλές προτάσεις χωρίς να προσβάλει κανέναν.

2. 

On 21/3/2018 at 2:42 PM, Nihilio said:

Περιέγραψε ότι βλέπει χωρίς παροπίδες ή δηθενισμούς που συναντάμε κατά κόρον από συγγραφείς τα τελευταία χρόνια.

3. 

On 21/3/2018 at 2:42 PM, Nihilio said:

Περιέγραψε την κλειστομυαλιά που βλέπουμε παντού γύρω μας

4. 

On 21/3/2018 at 2:42 PM, Nihilio said:

χωρίς δεινοσαύρους, ελέφαντες, κλειστομυαλιά,

5. 

On 21/3/2018 at 2:42 PM, Nihilio said:

Χωρίς ελίτ και ρομαντικούς wanna be λογοτέχνες

Τώρα αν είναι δική σου ή του Τουμανίδη, ούτε ξέρω, ούτε μ' ενδιαφέρει να μάθω

[Nargathrod]

Σοβαρά τώρα  χωρίς να σε γνωρίζω Αντώνη σου λέω το εξής και σκέψου το και ας το συζητήσουμε : Το να παραθέτεις υπαρκτά προβλήματα δεν πάει να πει ότι γκρινιάζεις. Αλίμονο αν κάποιος δεν μίλαγε με άλλους για τα προβλήματα και τα έθαβε κάτω από το χαλάκι, χαρακτηρίζοντάς τα ως γκρίνια! Φαντάσου τι κόσμος θα ήταν αυτός που θα γινόταν κάτι τέτοιο.

Edited March 22, 2018 by Nargathrod

[Solonor]

Παρακολουθώ τη σκηνή πάνω από δέκα χρόνια. Θεωρώ πως οι συγγραφείς που έχουν παρωπίδες και δηθενισμούς είναι ελάχιστοι, βλάπτουν μόνο τον εαυτό τους κι έχουν περιθωριοποιηθεί. Ανάξιοι λόγου. Δεν είναι πρόβλημα.

 Επίσης, κλειστομυαλιά; Ποιοι ακριβώς είναι κλειστόμυαλοι; Ποιες είναι οι ελίτ και ποιον βλάπτουν οι ρομαντικοί wannabe λογοτέχνες;

Τώρα που το σκέφτομαι, ίσως να ανήκω στους τελευταίους, διότι βλέπω μεγαλύτερη πρόοδο παρά ποτέ. Για μένα τα προβλήματα που ανέφερες δεν είναι καν προβλήματα. 

Αλλά ακόμα και να ήταν, μου φαίνεται οξύμωρο να μιλάει γι’ αυτά ένας συγγραφέας που τον προσκάλεσαν να μιλήσει για το βιβλίο του. Όχι, ψέμα, δεν είναι οξύμωρο. Γκρίνια είναι 

[Ιρμάντα]

Παίδες ειλικρινά. Δεν έγινε καμία γκρίνια. Θα το κρίνετε πιστεύω αυτό όταν ανεβεί η συνέντευξη. 

[Nargathrod]

Νόμιζα ότι ήθελες όντως να κάνουμε συζήτηση, μετά το τελευταίο σου σχολίο καταλαβαίνω ότι παρεξηγείς ό,τι γραφτεί. Δεν ειρωνεύθηκα αφενός, αφετέρου ούτε ο συγγραφέας γκρίνιαξε, αν θέλεις να το δεις έτσι έχεις το δικαίωμα. Καλό απόγευμα.