Jump to content

Ρακόρ #9 (Morfeas vs Sonya)


Tiessa
 Share

  

15 members have voted

  1. 1. Μου άρεσε περισσότερο η εξής ιστορία:

    • Η σκιά της Περσεφόνης, του Μορφέα
      7
    • Το Πρώτο Όνειρο, της Sonya
      8

This poll is closed to new votes


Recommended Posts

Χμμμ, το πρώτο μήπως είναι από κανένα "Άνθρωποι και Ποντίκια"; (κακώς δεν το εχω διαβάσει αυτό)

Αυτό στο δεύτερο με τις τρεις ερωτήσεις πολύ ενδιαφέρον, θυμίζει τζίνι και μου αρέσουν τα τζίνια.

Άντε, να δούμε τι θα βγάλετε.

Link to comment
Share on other sites

Αν και άργησα λιγάκι, να 'μαι κι εγώ. Η Σόνυα απόλυτη σιωπή, όπως αναμενόταν, αλλά εντάξει, τα 'θελε και τα 'παθε...

Ευχαριστούμε την αθάνατη Ελληνίδα μάνα Τιέσσα, που ήταν έτοιμη στην ώρα της με ένα μπουφάν στο χέρι. Ευχαριστούμε και τις δυο παραγραφοδότριες, που επέλεξαν σοφά τι θα μας σερβίρουν (πρώτη εντύπωση: αν και το συγκεκριμένο παιχνίδι μπορεί να γίνει πολύ δύσκολο, νομίζω ότι οι παράγραφοι δένουν. Μακάρι η πρώτη μου εντύπωση να μην είναι λάθος :p)

 

Το what's whose περιττό, πάντως. Πλάκα πλάκα περιμένω να ανακοινωθούν τα πρωτότυπα έργα, αφότου ανέβουν οι ιστορίες, για να βεβαιωθώ ότι δεν είναι κιαρίδια κι ελγκαλλικά δημιουργήματα. Ελάτε παραδεχτείτε το, μπερδευτήκατε με το write off και γράψατε κι οι 2 σας δυο ζουμερές εισαγωγές για πάρτη μας. Δεν πειράζει, σας το συγχωρούμε. :)

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Η Σόνια απλά περίμενε μεγαλόψυχα τον μελλοντικό χαμένο να βγει και να κοκκορευτεί, όπως συνηθίζει να κάνει εξάλλου. Μην του το χαλάσουμε του παιδιού, μια χαρά του 'χει μείνει, κρίμα είναι.

 

Κυρία Πρόεδρε, κυρίες κουμπάρες, ευχαριστούμε για τις παραγράφους και την παρουσίαση. (Ακόμα και ο μελλοντικός χαμένος κατάφερε να καταλάβει ότι ήταν ηλίου φαεινότερον το ποια κουμπάρα είχε βάλει ποια παράγραφο).

 

Τώρα, βέβαια, θα βγει ο νεανίσκος και θα ξαναρχίσει τις κοκκορομαχίες, αλλά εντάξει, θα προσποιηθώ κι εγώ ότι μ' ενδιαφέρει κι ότι θα έχει αγωνία το ποιος θα κερδίσει, ενώ όλοι γνωρίζουν πως το καημένο το παιδί δεν έχει στον ήλιο μοίρα.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Και το παιχνίδι ας "προσποιηθώ" ότι τσιμπάω το δόλωμα καλά κρατεί... "Παιδί", "νεανίσκος", "μελλοντικός χαμένος", γενικά ποικιλία χαρακτηρισμών για να καλυφτεί η έλλειψη επιχειρημάτων.

 

Anyway, ακόμη δεν έχω σκεφτεί τίποτα - πρέπει να ψάξω κάνα βίντεο με τρομαγμένα βατραχάκια, η μόνη δυσκολία της πρώτης παραγράφου μέχρι στιγμής :p

 

Παρ' όλα αυτά έχω teaser. Όχι για το διήγημα που ετοιμάζω (αφού ακόμη είμαι στο μηδέν κόμμα κάτι χιλιοστά όσον αφορά τη σύλληψη), αλλά για την έκβαση αυτής της μονομαχίας. Προσοχή, αφήνει hints για το τέλος. Όσοι δεν θέλουν να φάνε σπόιλερ, ας προσπεράσουν.

 

 

Ο μικρός Μορφέας κάθεται δίπλα στις κούνιες, σκυμμένος πάνω από το γρασίδι. Του αρέσει να βλέπει τα μικρά έντομα να περπατάνε σε σχηματισμό, φτιάχνει στο κεφάλι του ιστορίες και φανταστικούς διαλόγους, τους δίνει ονόματα και ρόλους.

Την προσοχή του τραβά ένα σκουλήκι. Δεν είναι έντομο, αλλά θα είναι κρίμα να μην του δώσει όνομα. Επιλέγει φύλο θηλυκό. Και το ονομάζει… Σάλι. Όχι, Σάλι ήταν η πασχαλίτσα που συνάντησε πριν. Σόνυα, τότε. Του ταιριάζει πολύ, άλλωστε, το συγκεκριμένο όνομα με το συγκεκριμένο ζωύφιο.

Της χαμογελά, δίνοντάς της λίγη αξία, και για μια στιγμή η Σόνυα φαίνεται να ηρεμεί, ακούνητη πάνω από τη σκιά του. Έπειτα σηκώνει το πόδι του, το κατεβάζει προς το μέρος της, αργά και επώδυνα, μέχρι που η Σόνυα λιώνει από το βάρος του, λερώνοντας το παπούτσι του με τα σωματικά της υγρά.

Δυστυχώς ορισμένοι χαρακτήρες είναι καταδικασμένοι να πεθαίνουν από το πρώτο επεισόδιο.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

1. Αυτό είναι σκουλήκι, όχι πασχαλίτσα.

2. Μην ξεχνάς, μικρέ και :rose: νιε, ότι μερικά έντομα είναι (ή μπορούν να μεταμορφωθούν) σε αράχνες που καταβροχθίζουν το ίδιο τους το αρσενικό.

3. Γλώσσα λανθάνουσα λέει: "Ο μικρός Μορφέας". Αρχιζεις να το παίρνεις απόφαση :rofl:

Link to comment
Share on other sites

Ο μικρός Μορφέας κάθεται δίπλα στις κούνιες, σκυμμένος πάνω από το γρασίδι. Του αρέσει να βλέπει τα μικρά έντομα να περπατάνε σε σχηματισμό, φτιάχνει στο κεφάλι του ιστορίες και φανταστικούς διαλόγους, τους δίνει ονόματα και ρόλους.

Την προσοχή του τραβά ένα σκουλήκι. Δεν είναι έντομο, αλλά θα είναι κρίμα να μην του δώσει όνομα. Επιλέγει φύλο θηλυκό. Και το ονομάζει… Σάλι. Όχι, Σάλι ήταν η πασχαλίτσα που συνάντησε πριν. Σόνυα, τότε. Του ταιριάζει πολύ, άλλωστε, το συγκεκριμένο όνομα με το συγκεκριμένο ζωύφιο.

Της χαμογελά, δίνοντάς της λίγη αξία, και για μια στιγμή η Σόνυα φαίνεται να ηρεμεί, ακούνητη πάνω από τη σκιά του. Έπειτα σηκώνει το πόδι του, το κατεβάζει προς το μέρος της, αργά και επώδυνα, μέχρι που η Σόνυα λιώνει από το βάρος του, λερώνοντας το παπούτσι του με τα σωματικά της υγρά.

Δυστυχώς ορισμένοι χαρακτήρες είναι καταδικασμένοι να πεθαίνουν από το πρώτο επεισόδιο.

 

Ήδη απ' το τήζερ φαίνεται πόσο ταραγμένο είναι το καημένο το παιδί, που του βγαίνει υποσυνείδητα η αλήθεια που θα συνειδητοποιήσει όταν του 'ρθει η ήττα ως κατραπακιά στο δοξαπατρί. Ή αυτό ή το 'ριξε στα Ζάναξ μπας και ξεπεράσει το άγχος που το αναπόφευκτα του προκαλεί η προοπτική της σύγκρουσης μαζί μου, και βλέπει ιπτάμενα μανιτάρια και δράκους με τσιγκελωτά μουστάκια.

 

Αλλά μη λες ότι δεν σε παίζω, να βάλω κι εγώ τήζερ (όχι της ιστορίας, της οποίας έχω κάνει ήδη σκελετό, σκιαγράφηση χαρακτήρων, πρώτη και δεύτερη γραφή καθώς και τέσσερις επιμέλειες, αυτά τα ευτελή πάουερ γκέιμς στα οποία αρέσκεται ο νεολέρας).

 

 

Η Σόνια περπατούσε στο παρκάκι δίπλα στις κούνιες και μελετούσε τις αιμοστατικές ιδιότητες της μπελαντόνας, γνώση που θα της επέτρεπε να εντρυφήσει ακόμα περισσότερο στην αληθοφάνεια της ήδη εξαιρετικά δομημένης ιστορίας της, όταν ένας ελαφρύς θόρυβος της απέσπασε την προσοχή. Κατευθύνθηκε προς την πηγή αυτού του μανιωδούς μουρμουρητού που ενοχλούσε την φυσική αρμονία και είδε τον μικρό Μορφέα να κάθεται δίπλα στις κούνιες και να μιλάει σ' ένα σκουληκάκι.

Ναι, Σόνια, θα δεις τι θα πάθεις, Σόνια, θα σε λιώσω με το τιτανοτεράστιο πέλμα μου, χιχιχιχι.

Σάλια έσταζαν απ' την άκρη του στόματός του, τα λόγια του ήταν μπερδεμένα και οι κόρες του διεσταλμένες πίσω απ' το θολό, μισότρελο βλέμμα.

Η Σόνια έκανε να τον πλησιάσει, να τον ρωτήσει αν είναι καλά, αλλά τότε τον είδε να κατεβάζει τη σόλα του πάνω στο δύστυχο σκουλήκι και να το πατάει με μίσος και μανία.

Θα σε τσαλαπατήσω, Σόνια! Είμαι υπεργαμάτος και ο καλυτερότεροτερος απ' όλους και θα σου δείξω εγώ! Ψόφια, παλιο-Σόνια, να, να, να!

Η Σόνια αποφάσισε ότι μάλλον η κατάσταση ήταν μη-αναστρέψιμη. Αναρωτήθηκε μήπως τελικά είχε σπάσει το μικρό κι αδύναμο μυαλό του όταν του πρότεινε να διαγωνιστούν συγγραφικά. Έπρεπε να το περιμένει ότι θα τρόμαζε μπροστά στην προοπτική να την ανταγωνιστεί, αλλά τέτοια κατάντια πια;

"Καημένο παιδί", ψιθύρισε και απομακρύνθηκε, συνεχίζοντας αμέριμνη τη μελέτη της.

Edited by Sonya
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

@wordsmith,

1. Χαίρομαι που προσέχεις. :p

2. Υπάρχουν έντομα που δεν είναι αράχνες και μεταμορφώνονται σε αράχνες;! Στον δικό μας πλανήτη;

3. Μην ανησυχείς, όλα θα λυθούν παρακάτω...

 

Καιρός να μπαίνουν τα πράγματα στη θέση τους.

 

Teaser Συνέχεια...

 

«Καημένο παιδί», μονολόγησε η Σόνυα.

«Σε ποιον μιλάς;» Ο δόκτωρ Μορφέας την παρακολουθούσε από ώρα, όσο εκείνη ξεφύλλιζε το τετράδιο με τις λευκές σελίδες που κρατούσε. Άραγε τι να πίστευε ότι μελετούσε τώρα; Κάποιο εξαφανισμένο είδος; Κάποιο μυστήριο φυτό; Κάποια εξωγήινη φυλή;

Η Σόνυα τον κοίταξε ξαφνιασμένη.

«Τον λυπάμαι», είπε δείχνοντας τις άδειες κούνιες. Δεν υπήρχε κανείς, αλλά ο δόκτωρ ήξερε καλά την περίπτωση της Σόνυας. «Θα χάσει. Νόμιζε ότι μπορούσε να με κερδίσει…» Γέλασε υστερικά.

Εκείνος δεν ήξερε πώς να αντιδράσει· ήταν η πιο βαριά περίπτωση σχιζοφρένειας που είχε συναντήσει.

«Γιατρέ», είπε μόλις σταμάτησε το γέλιο, «θα χάσει, έτσι δεν είναι;» Τα μάτια της ήταν βουρκωμένα τώρα. Ήταν πολύ σημαντικό για εκείνη. «Πες μου ότι θα χάσει», είπε ικετευτικά.

Ο γιατρός έγνεψε καταφατικά. «Ναι, θα χάσει», είπε απρόθυμα, με την καρδιά σφιγμένη στο στήθος του. Ποτέ του δεν του άρεσε να λέει ψέματα.

 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Ο δόκτωρ Μορφέας

show us some mercy xD

 

Ντάξει,  όπως το πάτε, ούτε  φλασάκι δεν θα γράψετε, αλλά πολύ το απολαμβάνω μέχρι στιγμής :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Σε ποιον μιλάς;

Η Σόνια είχε αφαιρεθεί τόσο πολύ να σχεδιάζει τον σκελετό της ιστορίας στο τραπεζάκι του κήπου, που η φωνή του Μορφέα προκάλεσε μια μικρή μουτζούρα στο τετράδιο. Σήκωσε το κεφάλι της και τον είδε καμιά δεκαριά μέτρα παρακάτω, δίπλα στις κούνιες. Τι σκάλωμα είχε φάει με δαύτες και πήγαινε εκεί κάθε τρεις και λίγο, ούτε που της περνούσε απ' το μυαλό. Μπορεί να είχε να κάνει με την ιστορία του, ποιος ξέρει; Αλλά τι σκατά φορούσε; Μια παιδική στολή γιατρού; Ναι, αυτό ήταν. Παιδική στολή γιατρού με τα ακουστικά για τις ακροάσεις περασμένα γύρω απ' τον λαιμό του, τόσο μικρή που τον έκανε να δείχνει το λιγότερο γελοίος με τα χέρια στις τσέπες που ήταν στο ύψος της μέσης. Ανάμεσα στα κωλομέρια είχε έναν λεκέ που έμοιαζε με λάσπη, αλλά η Σόνια δεν ήθελε να το ψάξει περισσότερο. Ποτέ δεν ξέρεις.

Ναι, θα χάσει, τον άκουσε να ξαναλέει, κι είδε το πίσω μέρος του κεφαλιού του να κουνιέται λίγο πάνω κάτω.

Σκέφτηκε πάλι να τον πλησιάσει, να τον ρωτήσει με ποιον μιλάει, αλλά δεν ήθελε να ερεθίσει το ταραγμένο του μυαλό. Εξάλλου, απ' τα λόγια του και μόνο, μπορούσε εύκολα να καταλάβει το μέγεθος της εμμονής του με τον διαγωνισμό και την ήττα που έτρεμε όσο τίποτε άλλο. Αναστέναξε ένα καημένο παιδί κι επέστρεψε στον σκελετό της ιστορίας της.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Ρε, κάτι δεν πάει καλά! :mf_sherlock:

Οι δυο μονομάχοι, αντί να ταλαιπωρούνται :heat: , διασκεδάζουν!  :p  

 

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Ρε, κάτι δεν πάει καλά! :mf_sherlock:

Οι δυο μονομάχοι, αντί να ταλαιπωρούνται :heat: , διασκεδάζουν!  :p  

 

Και όχι μόνον οι μονομάχοι...

Ήταν  η πρώτη φορά που η γριούλα θα προτιμούσε να είναι στην παιδική χαρά μόνη της, χωρίς τον εγγονό της. Παραδίπλα γινόταν ένας πολύ αστείος καυγάς, και αντί να πλησιάσει και να διασκεδάσει με το θέαμα, έπρεπε να προσέχει τον μικρό για να μην πέσει από την τσουλήθρα…

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Φοβάμαι ότι το ξετύλιγμα αυτής της ιστορίας θα έχει οδυνηρές συνέπειες για τους συμμετέχοντες...

 

Το βλέμμα της Σόνυας πάλι χάθηκε στο κενό. Ο δόκτωρ είχε μάθει να αναγνωρίζει πότε η Σόνυα έφευγε από τον πραγματικό κόσμο και ξαναέμπαινε στην κατάσταση όπου οι άνθρωποι φέρονταν όπως τη βόλευε, για να ενισχύει τα συμπλέγματα μεγαλείου που την κατέτρεχαν από την εφηβεία.

«Σόνυα», είπε, θέλοντας να την επαναφέρει στο παρόν, μα εκείνη δεν αντέδρασε.

Οι εμμονές της ήταν φριχτές. Κάποτε τον είχε πιέσει να τον παντρέψει με μια νοσοκόμα της ψυχιατρικής κλινικής, την el Γάλα, όπως τη φώναζαν επειδή είχε επιδερμίδα λευκή σαν το γάλα και την άρεσε να φέρνει συχνά πυκνά κάτι τηγανίτες τάχα ισπανικής προέλευσης. Άλλοτε έβαζε στοιχήματα, που ήταν καταδικασμένη να χάσει. Τώρα δεν ήθελε να ξέρει τι συνέβαινε στο κεφάλι της. Και το χειρότερο ήταν ότι η συνέπεια με την οποία έντυνε τις ψευδαισθήσεις της δεν την άφηνε να δει την πραγματικότητα, γιατί πάντα επινοούσε για όλα μια εξήγηση.

Στο μεταξύ μαζεύτηκε κόσμος στο πάρκο. Ο κύριος Ολδμάνος, που του άρεσε να φορά γυναικεία ρούχα τις ζυγές ημερομηνίες -έτσι που πολλές φορές τον μπέρδευε με γριούλα, ενώ έβλεπε παράλληλα παντού συγγενείς-, κι ο μικρός Γγιάννης, που πίστευε ότι ταξίδευε σε μαγικές διαστάσεις όπου έλυνε φανταστικούς φόνους. Ο πρώτος είχε έρθει για να κουτσομπολέψει, ο δεύτερος δεν μπορούσε να μαντέψει.

«Χριστίνα», είπε αυστηρά. Πάντα το πραγματικό της όνομα την ξυπνούσε. Τον κοίταξε. «Ακολούθησέ με, σε παρακαλώ». Ήταν για το καλό της, αν και δεν ήθελε να φανταστεί τι θα έβαζε πάλι με το ταραγμένο της μυαλό.

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Σόνια.

Πάνω απ' το κεφάλι της αυτή τη φορά. Η Σόνια έριξε ένα πνιχτό καντήλι που ο Μορφέας την ενοχλούσε για πολλοστή φορά, και σήκωσε το κεφάλι απ' τις σημειώσεις της. Είδε πως στην παιδική χαρά είχε αρχίσει να μαζεύεται κόσμος. Αυτό ήταν κακό. Ο Μορφέας πάντα έδειχνε να επηρεάζεται εξαιρετικά απ' τα πλήθη. Τους έδινε ονόματα και χαρακτηριστικά φίλων του, αλλά λίγο παραποιημένα, έτσι ώστε να του φαντάζουν αλλιώτικοι. Ένα παλικαράκι τον φώναζε Γγιάννη και μια κυρία επέμενε να την αποκαλεί Ολδμάνο. Τι να πει κανείς. Άλλο ένα σύμπτωμα της διαταραγμένης του προσωπικότητας. Μέχρι και τη γυναίκα του, που τον είχε παρατήσει σύντομα μετά τον γάμο για την κουμπάρα -όπως γνώριζαν όλοι, συμπεριλαμβανομένου του ιδίου ότι θα έκανε, αλλά επέμενε να την πάρει με το ζόρι-, την σύγχεε συχνά με μια μελαχρινή Ισπανίδα που έφτιαχνε εμπανάδας σαν να μην υπάρχει αύριο. Μάταια η Σόνια είχε προσπαθήσει να του εξηγήσει ότι τα τρουφάκια κι οι εμπανάδας δεν είναι το ίδιο πράγμα.

Χριστίνα.

Ώπα, τα πράγματα ήταν σοβαρά. Ο Μορφέας την αποκαλούσε με το "κανονικό" της όνομα μόνο όταν ήταν στα πιο απύθμενα βάθη των ψυχώσεών του.

Ακολούθησέ με, σε παρακαλώ.

Μερικά πνιχτά καντήλια ήρθαν να κάνουν παρέα σ' αυτά που είχε ήδη ρίξει. Σκέφτηκε να τον βρίσει, να τον διαολοστείλει με τη γλυκύτητα που μόνο εκείνη μπορούσε να προσδώσει στα μπινελίκια (απόρροια της Σουηδικής κουλτούρας), αλλά μετά πήρε μια βαθιά ανάσα, έκλεισε το σημειωματάριό της και σηκώθηκε. Όσο κι αν το μυαλό του είχε γίνει στάχτη και μπούρμπερη από μία απλή λογοτεχνική κονταρομαχία, κάπου, κάπως, κάποτε, ο άνθρωπος που ήταν ο Μορφέας είχε υπάρξει φίλος της. Γνωστός της, καλύτερα. Και κουμπάρος. Μπερδεμένη φάση, ας όψονται τα τρουφάκια. Επιπλέον, μετά από διεξοδική μελέτη περιπτώσεων σαν τη δική του, είχε καταλήξει στο συμπέρασμα πως αν πήγαινε λίγο με τα νερά του, ίσως να μπορούσε να καταλάβει το μέγεθος και τη ρίζα των ψυχώσεών του, και ίσως, ίσως να κατάφερνε να του δώσει μια κατραπακιά στο ακριβώς σωστό σημείο ώστε ό,τι είχε απομείνει απ' τον καρβουνιασμένο του εγκέφαλο να επιστρέψει στα ίσα του.

"Άντε, να σ' ακολουθήσω. Πού θες να πάμε;" ρώτησε.

Edited by Sonya
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Οκ, το χουμε. Είσαστε και οι δύο για δέσιμο :p Μας έχετε πείσει.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Οκ, το χουμε. Είσαστε και οι δύο για δέσιμο :p Μας έχετε πείσει.

 

Ναι βρε, δίκιο έχεις. Είναι μια κατάσταση ελαφρώς παρανοϊκή:

Δύο συγγραφείς διασταυρώνουν τις πένες τους, γράφοντας από μιάμιση ιστορία ο καθένας.

Στο τέλος κερδίζει κάποια από τις δύο ολόκληρες , αλλά η τρίτη, αν και δεν ολοκληρώνεται, είναι η καλύτερη.

Δεν γίνονται τέτοια πράγματα…

Τι; Γίνονται; Πώς; Πάλι ο Morfeas ήταν ο ένας από τους δύο; Αναρωτιέμαι ποιος να ήταν ο άλλος ή η άλλη…

Edited by Old man & SiFi
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Ναι, που λέει ο λόγος "μεταμόρφωση", ας πούμε στον πλανήτη του sff, όπου όλα είναι δυνατά (εκτός από το να κερδίσει ο Μορφέας τη Σόνια :shout: )

 

Ξαναζούμε ένδοξους παλιούς καιρούς κόντρας nikosal-Χατζηγιώργη! (δεν προλαβαίνω τώρα να ψάξω να το βρω εκείνο το τόπικ, οι παλιότεροι ξέρετε)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Μην ανησυχείς και όλοι έχουμε ξαναλιώσει στα γέλια με μια τέτοια μονομαχία ενώ γράφανε και τις ιστορίες τους!

Εγώ πάντως τους ευχαριστώ αμφότερους γιατί με κάνανε να γελάσω με την καρδιά μου.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Τι έγινε, παιδάκια; Μετά τις παιδικές χαρές, μας έχουν κοπεί τα γέλια; :p

Πώς πάνε οι ιστορίες; Ο χρόνος κυλάει :clock:και ούτε διηγήματα βλέπω ούτε αταξίες διαβάζω...

Link to comment
Share on other sites

Το ένα παιδάκι (αυτό που πρόκειται να κερδίσει) έχει ήδη αρχίσει να γράφει. Το άλλο κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: ανεπιτυχές trash talk. :p

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα ψηφίσω τη Sonya πριν τα διαβάσω καν, έτσι για να σκάσετε μερικοί μικροί και :rose: νιοι :first:.

Link to comment
Share on other sites

Α, όχι, παρακαλώ. Το ότι μπορώ να τον κερδίσω και στον ύπνο μου δεν σημαίνει ότι θα επιτρέψω να μου χαριστούν ψήφοι έτσι, στον αέρα. Πρώτα θα διαβάσετε, μαμζέλ Κέλλυ, και μετά θα διαπιστώσετε (και θα ψηφίσετε) την αυτής γαματοσύνη. :p

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Ναι αλλά μην παραπειράζεις τον Ονειραφέντη Μορφέα γιατί μετά θα έχεις εφιάλτες για κανά χρόνο, θα κάνεις αμαν να δεις κανά όνειρο της προκοπής!

Άντε γράφτε, έχετε ακόμη 46 ώρες παρά κάτι ψιλά. Περιμένουμε.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Το ένα παιδάκι (αυτό που πρόκειται να κερδίσει) έχει ήδη αρχίσει να γράφει. Το άλλο κάνει αυτό που ξέρει να κάνει καλύτερα: ανεπιτυχές trash talk. :p

Όταν λέμε ότι έχει αρχίσει να γράφει, μην φανταστείτε και τίποτα τρομερό, σκόρπια πράγματα που μπορεί να μπουν ή να μην μπουν στο διήγημα. Τελικά, με δυσκόλεψαν οι παράγραφοι και δεν το περίμενα. Γι' αυτό και σήμερα αν είναι θα καταλήξω με την ιδέα που θα γράψω και θα ξεκινήσω να γράφω κανονικά. Μην ανησυχείτε, οι μέτριες δικές μου ιδέες πατάνε τα φαβορί της Σόνυας, σαν σκουληκάκια,.

Κι αυτό ήταν μια εισαγωγή για να ζητηθεί παράταση, αν δεν έγινε κατανοητό. :p

 

Όσον αφορά το άλλο παιδάκι, θα προσθέσω και μια φήμη που κυκλοφορεί μες στη βδομάδα στη Σουηδία: Μια ψυχή, ανήσυχη αφότου δέχτηκε να παίξει ένα παιχνίδι στο οποίο ποτέ της δεν ήταν πραγματικά καλή, είδε ότι στην πράξη δεν της έβγαινε κι ότι θα της γύριζε μπούμερανγκ, κι άρχισε να ψάχνει εισιτήρια για όπου φύγει φύγει. Είναι αλήθεια, λαίδη Σόνυα, ότι σας τρομάξαμε τόσο πολύ με το καλλιτεχνικό εκτόπισμά μας; Τελικά θα λάβετε μέρος ή να αρχίσουμε να σας ψάχνουμε στις Μπαχάμες;

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Ρακόρ #9 (Morfeas vs Sonya)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..