Jump to content

ΣΑ #2 (Απαντήσεις και Σχολιασμοί)


Ιρμάντα
 Share

Recommended Posts

ΟΓΑ6,Β (Ημερολόγιο μίας έφηβης)

 

Μπράβο, συγχαρητήρια! Και τώρα που με παράτησες πάνω στο σκονισμένο ράφι, τι κατάλαβες; Όχι, πες μου! Έχω πάνω από πέντε ημέρες να ανοίξω τις σελίδες μου, να νιώσω την απαλή υφή του στυλό να χαιδεύει το χαρτί μου...κοίτα σε τι σημείο με έφερες! Με έπιασε στέρηση! Γαργαλιέται και η πλάτη μου από την σκόνη που έχει μαζέψει εδώ πάνω. Εμ βέβαια, πέρα από αχάριστη είσαι και ανεπρόκοπη! Μου άφησες και αυτόν τον γλοιώδη σελιδοδείκτη να κάθεται σαν μπάστακας στις σελίδες μου να με χαιδεύει με τις τσακισμένες άκρες του...μπρρρ! Αν δεν κάνεις τίποτα σύντομα, θα το μετανιώσεις στο ορκίζομαι! Ή μάλλον, αρκετή υπομονή έκανα. Όλα τα μυστικά σου θα αποκαλυφθούν. Για τον Γιώργο, τον Γιάννη, την Στέλλα, τον Γιώργο με τον Γιάννη και την Στέλλα...θα γίνει χαμός σου λέω! Μόνο ένας να ρίξει το βλέμμα του κατά εδώ και να με εντοπίσει. Έναν περιμένω. Α, για μισό λεπτό. Κάτι ακούω. Ηλεκτρική σκούπα, σαγιονάρες, μουρμουρητά. Η μητέρα σου είναι σωστά; Κελεπούρι! Μόνο να με κοιτάξει, μόνο να αναρωτηθεί τι κάνει ένα ημερολόγιο σε μία βιβλιοθήκη...

 

Αχ αυτό το κορίτσι, όλο το δωμάτιο ένας στάβλος και το ημερολόγιο της σε κοινή θέα...

 

 

ΟΓΑ4, (Σούπερ ήρωας)

 

Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την σημερινή βραδιά. Με το που βγήκα από το σπίτι ένιωθα τον αέρα να έχει μία διαφορετική μυρωδιά. Η βροχή που μούσκευε την στολή μου, είχε κάτι απροσδιόριστα κακό. Αλλά ποτέ μου δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Ακόμα και η ταράτσα που βρίσκομαι, στο υψηλότερο κτίριο της πόλης, μοιάζει τόσο ξένη και εχθρική συγκριτικά με τις άλλες φορές. Νιώθω το βλέμμα του σαν σκιά να απλώνεται προς όλη την πόλη. Η βροχή έχει δυναμώσει και θολώνει το οπτικό μου πεδίο. Οι μύες μου είναι πιασμένοι και η πέτρα του Νάρινελ μοιάζει σαν να μην θέλει να με βοηθήσει σήμερα. Αλλά πρέπει να τον αντιμετωπίσω. Εξ'αλλου εγώ τον δημιούργησα. Με τις πράξεις μου, την απερισκεψία μου, τις ηρωικές μου εξάρσεις. Ήθελα να σώσω τον κόσμο και το μόνο που κατάφερα είναι να δημιουργήσω την Νέμεση μου. Ένας ξαφνικός πόνος στην καρδιά μου, με γονατίζει στο πάτωμα. Το ελάχιστο φως του φεγγαριού εξαφανίζεται και η σκιά του πέφτει σαν τυφώνας πάνω μου. Η φωνή του ίδια, με την δική μου. Η πέτρα του, ίδια με την δικιά μου. Με την μοναδική διαφορά ότι η δική του λάμπει σαν φλόγα ενώ η δική μου έχει εξασθενήσει. Η μάχη των ομοίων, η μάχη με τον εαυτό μου. Και ήδη νιώθω ηττημένος...

Edited by Ballerond
  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

Ωραία κομμάτια, το καθένα θα μπορούσε να είναι η κεντρική ιδέα για ένα διήγημα,

Με κάποια γέλασα, όπως ο οικείος της μάγισσας του Γιάννη (που μου έδωσε μια ανάλογη ιδέα) ή ατελείωτη ιστορία του ΜadnJim που συμπάσχω με τον Έντι και φωνάζω στον δημιουργό: γράφε ρε! Κάποια άλλα ήταν κάπως βαριά, όπως το ημερολόγιο της έφηβης. Κάποια όπως ο μονόλογος της πριγκίπισσας μου φάνηκαν το τέλειο σκηνικό για ένα διήγημα φαντασίας.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

   Ο οικείος του μάγου

   Είναι ανεπρόκοπος και τελείως άχαρος. Δεν έχει την τέλεια γραμμή μου ή την γατίσια χάρη μου αλλά τέλος πάντων αυτό συγχωρείται είναι άνθρωπος στο κάτω κάτω. Αυτό που δε συγχωρείται είναι η ανικανότητά του! Κυνηγάει αυτούς τους μικρούς μπλε διαόλους δεκαετίες τώρα και ακόμα τίποτα. Μου υπόσχεται πίτες και σούπες από δαύτα αλλά τίποτα. Και το χειρότερο είναι ότι έχει καταφέρει κάμποσες φορές να τα πιάσει αλλά του ξεφεύγουν, είτε γιατί έχει πιάσει τους μισούς και οι άλλοι μισοί τους ελευθερώνουν, είτε γιατί καταφέρνουν να δραπετεύσουν είτε γιατί συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Ζώα και φυτά στο δάσος είναι φίλοι τους, ακόμα και ο γερό Χρόνος.

    Να! Με φωνάζει πάλι να πάμε να τα κυνηγήσουμε. Έχει εφεύρει και κάποιο νέο μαγικό αντικείμενο για να τα καταφέρουμε. Καλύτερα να λουφάξω κάπου να μη με βρει, πάλι σε καταστροφή θα καταλήξει το μυρίζομαι.

 

(ελπίζω να με συγχωρεί ο Γιάννης που χρησιμοποίησα την ιδέα του και έγραψα για έναν άλλο διάσημο μάγο και το κατοικίδιό του)

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

  

(ελπίζω να με συγχωρεί ο Γιάννης που χρησιμοποίησα την ιδέα του και έγραψα για έναν άλλο διάσημο μάγο και το κατοικίδιό του)

 

Λολ ρε συ Γούιλ. Εννοείται no prob.

Γαμάτο. Πριν δυο χρόνια, θυμάμαι, ενώ έγραφα την πτυχιακή μου είχα πορωθεί με τα στουμφάκια στο youtube :D

Γιατί όπως έλεγε και ο Δρακουμέλ

'Πρέπει να φάω κάνα στρουμφάκι. .Βαρέθηκα να τρώω όλη την ώρα γαριδάκια'  :D  :D  :D  :D  :D  :D  :D  :D  :D

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

   Ευχαριστώ Γιάννη! Άλλη μια ιστορία για μια ογ.

 

   Η Ερωτική Κούκλα 

   Πρέπει να πω ότι είμαι μηδενίστρια. Όχι δεν είναι σωστό αυτό, είμαι επιλεκτικά μηδενίστρια. Αμφισβητώ το λόγο ύπαρξης μερικών πραγμάτων ανάμεσά τους και ο εαυτός μου. Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής μου; Να με παίρνει ο κάθε ανεπρόκοπος ανέραστος, που έχει να δει κιλοτάκι να κατεβαίνει για χάρη του από τη μέρα που γδύθηκε η μητέρα του για να γεννηθεί, και να ευχαριστιέται. Να ευχαριστιέται τι;

   Σε’ σενα μιλάω βρε που γρυλίζεις σα γουρούνι πάνω μου. Τι ευχαριστιέσαι; Που είναι η ευχαρίστηση στο να φιλάς το στυφό χοντρό πλαστικό μου αντί το απαλό δέρμα μιας κοπέλας; Τι καταλαβαίνεις γραπώνοντας τις ψεύτικες καμπύλες μου αντί να χαϊδεύεις το σφριγηλό στήθος μιας γυναίκας; Τι; είναι πιο μεγάλο; Ναι βρε βλάκα, μια κοπέλα για να έχει τόσο θα έπρεπε να εμφυτεύσει τέσσερα κιλά σιλικόνη στο στήθος της. Δεν έχεις ακούσει ποτέ ότι ουκ εν τω πολλώ τω ευ; Τι κερδίζεις από το ψεύτικο ανέκφραστο πρόσωπό μου, αντί να χάνεσαι στο φως των ματιών της; Αντί να χάνεσαι στο σμίξιμό σας, στην γλυκιά ανυπαρξία του ύπνου αγκαλιά μετά το πάθος, απλά αδειάζεις μέσα μου. Που είναι το όφελος;

   Άκου με βρε ζώον! Κοίτα να βρεις μια κοπέλα να συνδεθείς μαζί της, να χαρείς την αγάπη, τη σχέση, το πάθος και να με πετάξεις εμένα. Ακούς; Αλλιώς θα γίνεις μια μίζερη ύπαρξη που το μόνο που θα έχει είναι μια πλαστική κούκλα, και ξέρεις εγώ δε μιλώ, ούτε κάνω παρέα. Θα είσαι μόνος.

Edited by WILLIAM
  • Like 7
Link to comment
Share on other sites

(Άχρηστα) σχόλια Volume II

 

ΟΓΑ 2
  • Δημήτρη. Ωραία ιδέα!   Μου θύμισε παλιά καρτούν!
  • Μάγδα.  Αυτό μου έφτιαξε την διάθεση. Η Τζάβα στέλνει στον Κατρούλη αγωνιστικούς χαιρετισμούς!  Επιστροφή στα βασικά, θάνατος στ' αφεντικά :p
 
ΟΓΑ 3
  • Σπύρο.  Αμ, που πήγε κι έπεσε η φουκαριάρα...
  • Γουίλ. Αππαπαπαπαπ.  Ευτυχώς που δεν  θα κάνει παιδιά. Την φαντάζεσαι  για πεθερά :D
 
ΟΓΑ 4
  • Γιάννη. Ελπίζω  να βρει το ηθικό του ο φίλος μας, γιατί δεν τον βλέπω καλά :/ 
 
ΟΓΑ 5
  • Σπύρο. What?  
 
ΟΓΑ 6
  • Γουίλ.  Αν κρατήσεις μόνο την πρώτη παράγραφο, μπορείς    να το κάνεις και για το ΟΓ3 :p Κατά τα άλλα, ας κάνει λίγη υπομονή το βιβλίο.  Θα ξαναγυρίσει...
  • Σπύρο. Εντάξει! Βλέπω στην βιβλιοθήκη ότι οι προσευχές του Έντι έπιασαν τόπο.
  • Γιάννη. Ντάξει μωρέ το κορίτσι πειραματίζεται :D Που να βρει χρόνο για ημερολόγια και βλακείες
Edited by jjohn
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

OΓΑ4 : Ο Σούπερ ήρωας.

 

 

Η μπέρτα μου ανεμίζει με θόρυβο ενώ σκίζω τον αέρα με την βοήθεια του γάντζου μου και μου θυμίζει των ήχο φτερών. “Φτερά αγγέλου;” θα με ρωτήσετε. Ίσως, τα φτερά ενός σκοτεινού αγγέλου, που κρυμμένος στις σκιές κάνει ότι περνάει, από το θνητό, ανθρώπινο χέρι του να βοηθήσει την πόλη και τους κατοίκους της, χωρίς να περιμένει τίποτα σε ανταπόδωση. Το ίδιο θα ισχυριστεί και εκείνος φυσικά, ότι τα κάνει όλα για το καλό της ανθρωπότητας. Ότι δεν θέλει τίποτα σε αντάλαγμα και ας κάνει ότι μπορεί για να τον βλέπουν όσοι πιο πολλοί γίνεται μπροστά στα μάτια τους, ή σε “ζωντανή μετάδοση” να σκίζει τον αέρα με την γελοία στολή του, που μοιάζει σαν να φοράει το σώβρακο πάνω από το παντελόνι, εκείνο το χαζό κοκοράκι να κρέμεται δήθεν ανέμελα στο μετωπό του, τίγκα στην λακ και το τζελ και το χαμόγελο που σκοτώνει. Σούπερ ήρωας είναι αυτός ή πρωταγωνιστής σε διαφήμηση οδοντόκρεμας; Και κάνει και αστειάκια το βόδι,( Το μύνημα “Ο Μπάτμαν είναι ηλίθιος” γραμμένο με σπρέι ξεφύτρωσε στα πιο ψηλα σημεία της πόλης με δευτερόλεπτα διαφορά το ένα από το άλλο. )που αν μπορούσα θα του έχωνα το πιο χοντρό κομμάτι κρυπτονίτη που θα έβρισκα, εκεί που δεν φτάνουν οι ακτίνες του ήλιου. Ας κρατήσω την ψυχραιμία μου, δεν πρέπει τα νεύρα να μου εμποδίσουν την απόστολή, πρέπει να βρω τον στόχο μου, νάτος εκεί ακριβώς μπροστά μου. Με ένα τελευταίο σάλτο προσγειώνομαι, βγάζω το εργαλείο που είναι απαραίτητο για αυτήν την δουλειά από την ζώνη μου και το κουνάω δυνατά. Ο ήχος που κάνει μου θυμίζει τον ήχο που πρέπει να κάνει το μυαλό του, όταν κουνάει το κεφάλι του. Δουλεύω γρήγορα, γράφω το δικό μου μύνημα για να το δουν όλοι και φεύγω για να βρω το επόμενο σημείο.

 

                                                     “Ο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΑΡΚ ΚΕΝΤ”

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

Εσύ κάνεις πολύ παρέα με τον MadnJim, ε; Φαίνεται.

Με έλιωσες στα γέλια.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Εσύ κάνεις πολύ παρέα με τον MadnJim, ε; Φαίνεται.

Με έλιωσες στα γέλια.

 

Οι κακές παρέες Will, τον παρασέρνω! :lol:

Εγώ σκεφτόμουν κάτι πιο... δυναμικό να το πω; Αλλά βλέπω τη δασκάλα να με αποβάλει από την τάξη! :)

 

"...Grrrrummmff... Hulk, smash! Aaaaggrrrrrrrrrr..."

 

:lol:

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

 

Εσύ κάνεις πολύ παρέα με τον MadnJim, ε; Φαίνεται.

Με έλιωσες στα γέλια.

 

Οι κακές παρέες Will, τον παρασέρνω! :lol:

Εγώ σκεφτόμουν κάτι πιο... δυναμικό να το πω; Αλλά βλέπω τη δασκάλα να με αποβάλει από την τάξη! :)

 

"...Grrrrummmff... Hulk, smash! Aaaaggrrrrrrrrrr..."

 

:lol:

 

 Nα ήταν έτσι οι "κακές παρέες", τι καλύτερα που θα ήταν τα πράγματα, φίλε μου Σπύρο!

 

Πολύ χάρηκα που σε διασκέδασε ο σούπερ ηρωάς μου William! :)

 

Η πιο αναλυτική

Χουλκ

oγα, που έχω διαβάσει! :)

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Ορίστε και εγώ με τον οικείο ενός μάγου.

 

Ο γέρος μου σηκώνεται με το που έρθει η δροσιά του πρωινού, πριν ακόμα προλάβω να λαλίσω. Καλύτερα έτσι, τουλάχιστον τώρα ξέρω ότι μπορώ να βγω απ' την κρυψώνα μου και να ροβολισω στη στάνη. Μέχρι την επόμενη νύχτα. Αναρωτιέμαι καμιά φορά πόσο να ζούνε τα κοκόρια. Τα πραγματικά όχι εγώ. Τόσοι πόλεμοι αυτός ο τόπος και μαύρη γη και ο γέρος μου ακόμα στη στάνη του, αγέραστος πέρα από τα χιονάτα του μαλλιά και τα πέντε δόντια που του μείνανε στο στόμα. Σαν μια κατάρα να έπεσε στο κεφάλι του απ' την αρχή του κόσμου. Παίρνει τη γκλίτσα του και οδηγεί τα πρόβατα στο νερό και στο χορτάρι κι'υστερα πάλι πίσω στο μαντρί. Αχ, και να 'ξεραν τα καημένα τα ζωντανά πως το χέρι που τα ταίζει το πρωί είναι αυτό που θα τους λανίσει το λαιμό με το φεγγάρι. Και σάμπως έρθει η μέρα θα βρεθεί κάποιο από αυτά σκορπισμένο, κόκκαλα και μαλλί πίσω από κάποια πλαγιά. Όχι κάθε μέρα όμως. Άλλες φορές θα κρατήσει την καρδιά και θα την καπνίσει με λιβάνι και τότε η καρδιά θα έρθει να πανιάσει και να φουσκώσει και να γίνει φάντασμα. Σαν την καρδιά του λύκου που φοράει ο γέρος μου σαν πέφτει η νύχτα και έχει όρεξη για αίμα φρέσκο και ζεστό. Σαν την καρδιά που έδωσε σε μένα στην αρχή του χρόνου, όταν αυτός ο τόπος ήταν απλά χώμα και όχι χωριό και αυτή η στάνη ήτανε η σπηλιά του. Πριν έρθουνε οι στρατιώτες και σκοτώσουνε τους πάντες και πριν τα ζώα γίνουνε ανθρώποι με δανεικές καρδιές και πάρουνε τη θέση των σκοτωμένων. Άραγε τι θα γενεί αν μια νύχτα δεν πλαγιάσω στην κρυψώνα μου και μείνω έξω, ένα χαζό πτηνό ανάμεσα σε άλλα; Πονάει άραγε λιγότερο όποιος πεθάνει με δανεική καρδιά;

Αυτό μου άρεσε και θα έλεγα ότι είχε πολύ περισσότερα πράγματα από όσα χωρούσε. Η ιστορία με τη δανεική καρδιά για παράδειγμα φαίνεται πολύ μα πολύ ενδιαφέρουσα....και η καταγωγή του γέρου, και του κόκορα, και όλα....

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Εχμ... Είναι λίγο μεγαλύτερο απ' όσο θα πρεπε, μα δε μου πήγαινε η καρδιά να κόψω...  :unsure:

 

 

Ούτε και σε μας έκανε καρδιά να το αφήσουμε. Θα ήθελα περισσότερο για τη σχέση με τον υπηρέτη. Ένα φλας μπακ με το μαντιλάκι το χρυσοκέντητο πουχου.

Edited by Ιρμάντα
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

Ορίστε και εγώ με τον οικείο ενός μάγου.

 

Ο γέρος μου σηκώνεται με το που έρθει η δροσιά του πρωινού, πριν ακόμα προλάβω να λαλίσω. Καλύτερα έτσι, τουλάχιστον τώρα ξέρω ότι μπορώ να βγω απ' την κρυψώνα μου και να ροβολισω στη στάνη. Μέχρι την επόμενη νύχτα. Αναρωτιέμαι καμιά φορά πόσο να ζούνε τα κοκόρια. Τα πραγματικά όχι εγώ. Τόσοι πόλεμοι αυτός ο τόπος και μαύρη γη και ο γέρος μου ακόμα στη στάνη του, αγέραστος πέρα από τα χιονάτα του μαλλιά και τα πέντε δόντια που του μείνανε στο στόμα. Σαν μια κατάρα να έπεσε στο κεφάλι του απ' την αρχή του κόσμου. Παίρνει τη γκλίτσα του και οδηγεί τα πρόβατα στο νερό και στο χορτάρι κι'υστερα πάλι πίσω στο μαντρί. Αχ, και να 'ξεραν τα καημένα τα ζωντανά πως το χέρι που τα ταίζει το πρωί είναι αυτό που θα τους λανίσει το λαιμό με το φεγγάρι. Και σάμπως έρθει η μέρα θα βρεθεί κάποιο από αυτά σκορπισμένο, κόκκαλα και μαλλί πίσω από κάποια πλαγιά. Όχι κάθε μέρα όμως. Άλλες φορές θα κρατήσει την καρδιά και θα την καπνίσει με λιβάνι και τότε η καρδιά θα έρθει να πανιάσει και να φουσκώσει και να γίνει φάντασμα. Σαν την καρδιά του λύκου που φοράει ο γέρος μου σαν πέφτει η νύχτα και έχει όρεξη για αίμα φρέσκο και ζεστό. Σαν την καρδιά που έδωσε σε μένα στην αρχή του χρόνου, όταν αυτός ο τόπος ήταν απλά χώμα και όχι χωριό και αυτή η στάνη ήτανε η σπηλιά του. Πριν έρθουνε οι στρατιώτες και σκοτώσουνε τους πάντες και πριν τα ζώα γίνουνε ανθρώποι με δανεικές καρδιές και πάρουνε τη θέση των σκοτωμένων. Άραγε τι θα γενεί αν μια νύχτα δεν πλαγιάσω στην κρυψώνα μου και μείνω έξω, ένα χαζό πτηνό ανάμεσα σε άλλα; Πονάει άραγε λιγότερο όποιος πεθάνει με δανεική καρδιά;

Αυτό μου άρεσε και θα έλεγα ότι είχε πολύ περισσότερα πράγματα από όσα χωρούσε. Η ιστορία με τη δανεική καρδιά για παράδειγμα φαίνεται πολύ μα πολύ ενδιαφέρουσα....και η καταγωγή του γέρου, και του κόκορα, και όλα....

 

 

 

Είναι η ιστορία που ετοιμάζομαι να γράψω και είπα να κάνω μια πρόβα χώνοντας όση μπορούσα στην παράγραφο. :p Αλλά ο κόκορας ήταν για την άσκηση, στην πραγματικότητα δεν ξέρω αν ο μάγος θα έχει καν οικείο και η ιστορία θα είναι από μια άλλη οπτική. Πάλι Ελλάδα btw και μερικά χρόνια μετά την ιστορία με το golem στα ίδια μέρη.

Edited by Eugenia Rose
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

 

ΟΓΑ 4: Ο Σούπερ Ήρωας

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

(Γαμάτο Αμερικάνικο cartoon  με έναν μισάνθρωπο που θέλει να παίρνει εκδίκηση από τα πάντα. Για κάποιον περίεργο λόγο το έπαιζαν στο ίδιο κανάλι με το μικρό μου πόνι και  ακυρώθηκε)

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Καθώς κοιτάω τον αναίσθητο κλέφτη, σκέφτομαι ότι ναι είμαι γαμάτος. Σύντομα θα πλακώσουν τα κανάλια και θα απαιτήσουν από μένα να τους δώσω συνεντεύξεις. Και εγώ θα χαμογελάσω γλυκά στον φακό, θα κουνήσω την μπέρτα μου και θα πετάξω κάπου ψηλά και μακριά. Ίσως και να κλείσω παιχνιδιάρικα το αριστερό μου μάτι, δεν ξέρω ακόμη. Εξαρτάται από το πόσο θα αργήσουν τα συνεργεία. Βγάζω το καθρεφτάκι που κουβαλάω πάντα απάνω μου και φτιάχνω το μαλλί μου. Δείχνω τέλειος. Το ξέρω. Αλλά μου αρέσει κιόλας να το ακούω το βράδυ στα κανάλια. Όσοι λένε ότι η εξουσία είναι γλυκιά, απλώς δεν  γνώρισαν την δόξα. Ακούω φωνές. Βάζω γρήγορα το καθρεφτάκι πίσω στη τσέπη μου και πατάω με το πόδι μου την κοιλιά του κλέφτη. Το σόου ξεκινάει...

 

Πολύ καλό. Και πολύ πιθανότερο από πολλά άλλα σενάρια για σούπερ ήρωες....

   Το Μυθιστόρημα Που Ξεχάστηκε

   Κάθε μέρα που περνάει είμαι και κάτι λιγότερο από εκείνο που ήμουν. Χάνομαι, σβήνω. Αν και η υλική μου υπόσταση δεν έχει αλλάξει, κάτι που θα αργήσει να γίνει, ξέρω ότι έχουν αλλάξει όλα. Έχει μέρες να με αγγίξει, εκεί που με άγγιζε κάθε λίγο και λιγάκι ακόμα και όταν απλά σκεφτόταν κάτι για τη συνέχειά μου χωρίς να γράφει. Τώρα με έχει εγκαταλείψει να βυθίζομαι στη Λήθη, εκείνο το ατέρμονο κενό όπου καταλήγουν όλες οι εγκαταλειμμένες ιστορίες.

   Όλοι ξέρουν ότι οι ιστορίες υπάρχουν για να διαβάζονται και όταν συμβαίνει αυτό είναι ζωντανές και ευτυχισμένες. Αλλά κανείς σχεδόν δεν ξέρει, ούτε καν οι δημιουργοί ότι πριν από αυτό το στάδιο, πριν να ολοκληρωθούν οι ιστορίες, ζουν μόνο όσο ο δημιουργός τους τις αναπτύσσει και δουλεύει μαζί τους, όσο δημιουργεί. Μόλις ολοκληρωθούν δεν εξαρτώνται πια από αυτόν αλλά από τους αναγνώστες.

   Εγώ όμως δεν θα φτάσω ποτέ εκεί. Καταδικάστηκα στη λήθη αφού ο δημιουργός μου με εγκατέλειψε. Δεν ξέρω αν το έκανε επειδή του συνέβη κάτι ή επειδή καταπιάστηκε με κάποιο άλλο έργο αλλά το αποτέλεσμα είναι το ίδιο, εγώ ξεθωριάζω σιγά σιγά και ξεχνιέμαι, κλεισμένο για πάντα στο γκρίζο κενό ανάμεσα στο λαμπερό κόσμο των ιδεών όπου χιλιάδες χιλιάδων αδέρφια μου περιμένουν να υλοποιηθούν και στον ατελείωτο κόσμο των αναγνωστών. Χάνομαι, ξεχνιέμαι, έξω από κάθε γνώση και μνήμη αλλά ακόμα ελπίζω ότι ο δημιουργός μου θα ξαναγυρίσει.

Αυτό μας γεμίζει τύψεις για όλα τα μισοτελειωμένα μας. Ένα ολοκληρωμένο μυθιστόρημα που ο συγγραφέας του δεν βρήκε ακόμη εκδότη, τι σκέψεις να κάνει άραγε;

ΟΓΑ6γ – Η παρατημένη μισοτελειωμένη ιστορία

 

          «Εεεεεεε, εδώ ρεεεε, εδώ κάνε κλικ! Σου φωνάζω ρεε, εδώ, εγώ, ο Έντι Τζόουνς, από 'κείνη την ιστορία που 'χες ξεκινήσει εδώ και καιρό και δεν την συνέχισες; Δεν ακούς, ή απλά μ' έχεις γραμμένο κανονικά; MadnJiiim! Ρε MadnJim, τον Τζέρι μου μέσα, εδώ κάνε κλικ ρε, που μ' έχεις παρατήσει ολομόναχο τόσο καιρό σ' αυτόν τον ρημαδιασμένο πλανήτη να περιμένω πότε θα σου 'ρθει να συνεχίσεις την ιστορία! Τι στο καλό σκεφτόσουν όταν με έβαζες να κατεβώ εδώ κάτω, ε; Που είναι οι γεννήτριες που υποτίθεται πως θα έσβηνα για να προσγειώσει ο Αϊόου το Λάκυ με ασφάλεια; Εδώ δεν υπάρχει τίποτ' απολύτως, το απόλυτο κενό αφού δεν έγραψες τίποτα παρακάτω. Αλλά βέβαια, δεν σου άρεσε εσένα έτσι που το πήγαινες, το παράτησες, και το ξεκίνησες από την αρχή σε άλλο αρχείο. Ποιος νοιάστηκε για μένα που θα ξέμενα εδώ. Ξέρεις πόσο καιρό έχω να πιω μια συνθε-μπύρα; Μη μου κάνεις πως δεν ακούς, σε βλέπω που ανοίγεις τον OpenOffice, γράφεις συνέχεια καινούριες ιστορίες, αλλά να συνεχίσεις τούτη δω μπας και ξεκολλήσω επιτέλους απ' αυτόν τον πλανήτη, ούτε κουβέντα! Έλα δω, που πας τώρα πάλι. Μη κλείνεις το φάκελο ρε, μη μ' αφήνεις κι άλλο εδώ, MadnJiiim, MADNJ...»

Είσαι ένας σκληρόκαρδος συγγραφέας. Αλλά με αυτογνωσία. Πολύ γουστόζικο το κομματάκι σου....

ΟΓΑ 2: Ο οικείος της μάγισσας

 

«Ναι; Κακοποίηση ζώων εκεί; Ναι, θα ήθελα να παραπονεθώ για την αφέντρα μου. Ναι, μου φέρεται πάρα πολύ άσχημα. Ε; Μα σε μένα, σε ποιον άλλον; Να σήμερα μου έδωσε κροκέτες πάλι… Τι είπατε; Παπαγάλος; Από πού κι ως πού να ‘μαι παπαγάλος; Γάτος είμαι κυρία μου, γάτος! Μη με διακόπτετε τώρα, συνεχίζω… Όπως σας είπα ήδη, σήμερα μου έδωσε κροκέτες πάλι, παρότι είχε πει ότι τώρα που με μεταμόρφωσε μπορώ να τρώω και γω στο τραπέζι. Και το βράδυ με πέταξε απ’ το κρεβάτι! Μου 'πε να πάω στο καναπέ να κοιμηθώ, παρότι ήξερε με φαγουρίζει το κάλυμμα χωρίς τη γούνα μου. Αχ πως μου λείπει η γουνίτσα μου… Αχα! Σας είπα ότι δε μ’ αφήνει ούτε να γλειφτώ; Με το που πάω να βγάλω τη γλωσσίτσα μου, με βάζει κατευθείαν στην μπανιέρα η σαδίστρια! Και το ποντίκι μου...» Η φωνή του άρχισε να τρέμει στη θύμηση. «Το ποντίκι που έπιασα με τόσο μόχθο… Δε με άφησε ούτε να το δοκιμάσω η κακούργα! Πότε θα έρθετε να τη συλλάβετε; Κανονίστε το μπουντρούμι να ‘ναι βρώμικο για να μάθει! Αλλά να τη βγάλετε σε μια βδομάδα, δε θέλω να τρώω κονσέρβες για πάντα. Ναι, μ’ ακούτε; Ναι; Είστε εκεί;»

Ο Κατρούλης έκλεισε το τηλέφωνο απηυδισμένος. Ήταν η τρίτη φορά που έπεφτε η γραμμή στο Κ.Κ.Ζ. Δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι θέτονται ζωές σε κίνδυνο που δε τις φτιάχνουν; Θα ξανατηλεφωνούσε την επόμενη. Αποφάσισε να ξαναπάει στην κουζίνα μήπως και αυτή τη φορά βρει τρόπο να την ξεκλειδώσει. Χαμογέλασε σατανικά στη σκέψη. Μόλις τα κατάφερνε… Θα τα άδειαζε όλα! Όλα! Τώρα που είχε κι αυτός χέρια μπορούσε και να φτάσει τα ντουλάπια, και να ανοίξει το ψυγείο. Με το πρώτο αποφασιστικό του βήμα όμως, κουτρουβαλιάστηκε χάμω. Καταραμένο κουβάρι! Ήταν τυλιγμένος με τα νήματα από την προηγούμενη μάχη τους. «Ώστε θέλεις κι άλλο γύρο λοιπόν άτιμο;» Το ρώτησε προειδοποιητικά. Εκείνο τον κορόιδευε σιωπηλά. Ο Κατρούλης ήξερε ότι ήταν θέμα τιμής να μη τ’ αφήσει να περάσει έτσι αυτό. Οπότε άρχισε να παλεύει μαζί του με μανία.

Τον έκανε άνθρωπο και είχε και παράπονο το κοπρόγατο; Τι αχαριστία, ω θεοί των μαγισσών!

Πολύ το φχαριστήθηκα το κομμάτι όμως. Πολύ σκαμπρόζικο ήταν!

ΟΓΑ6,Β (Ημερολόγιο μίας έφηβης)

 

Μπράβο, συγχαρητήρια! Και τώρα που με παράτησες πάνω στο σκονισμένο ράφι, τι κατάλαβες; Όχι, πες μου! Έχω πάνω από πέντε ημέρες να ανοίξω τις σελίδες μου, να νιώσω την απαλή υφή του στυλό να χαιδεύει το χαρτί μου...κοίτα σε τι σημείο με έφερες! Με έπιασε στέρηση! Γαργαλιέται και η πλάτη μου από την σκόνη που έχει μαζέψει εδώ πάνω. Εμ βέβαια, πέρα από αχάριστη είσαι και ανεπρόκοπη! Μου άφησες και αυτόν τον γλοιώδη σελιδοδείκτη να κάθεται σαν μπάστακας στις σελίδες μου να με χαιδεύει με τις τσακισμένες άκρες του...μπρρρ! Αν δεν κάνεις τίποτα σύντομα, θα το μετανιώσεις στο ορκίζομαι! Ή μάλλον, αρκετή υπομονή έκανα. Όλα τα μυστικά σου θα αποκαλυφθούν. Για τον Γιώργο, τον Γιάννη, την Στέλλα, τον Γιώργο με τον Γιάννη και την Στέλλα...θα γίνει χαμός σου λέω! Μόνο ένας να ρίξει το βλέμμα του κατά εδώ και να με εντοπίσει. Έναν περιμένω. Α, για μισό λεπτό. Κάτι ακούω. Ηλεκτρική σκούπα, σαγιονάρες, μουρμουρητά. Η μητέρα σου είναι σωστά; Κελεπούρι! Μόνο να με κοιτάξει, μόνο να αναρωτηθεί τι κάνει ένα ημερολόγιο σε μία βιβλιοθήκη...

 

Αχ αυτό το κορίτσι, όλο το δωμάτιο ένας στάβλος και το ημερολόγιο της σε κοινή θέα...

 

 

ΟΓΑ4, (Σούπερ ήρωας)

 

Τίποτα δεν με είχε προετοιμάσει για την σημερινή βραδιά. Με το που βγήκα από το σπίτι ένιωθα τον αέρα να έχει μία διαφορετική μυρωδιά. Η βροχή που μούσκευε την στολή μου, είχε κάτι απροσδιόριστα κακό. Αλλά ποτέ μου δεν περίμενα κάτι τέτοιο. Ακόμα και η ταράτσα που βρίσκομαι, στο υψηλότερο κτίριο της πόλης, μοιάζει τόσο ξένη και εχθρική συγκριτικά με τις άλλες φορές. Νιώθω το βλέμμα του σαν σκιά να απλώνεται προς όλη την πόλη. Η βροχή έχει δυναμώσει και θολώνει το οπτικό μου πεδίο. Οι μύες μου είναι πιασμένοι και η πέτρα του Νάρινελ μοιάζει σαν να μην θέλει να με βοηθήσει σήμερα. Αλλά πρέπει να τον αντιμετωπίσω. Εξ'αλλου εγώ τον δημιούργησα. Με τις πράξεις μου, την απερισκεψία μου, τις ηρωικές μου εξάρσεις. Ήθελα να σώσω τον κόσμο και το μόνο που κατάφερα είναι να δημιουργήσω την Νέμεση μου. Ένας ξαφνικός πόνος στην καρδιά μου, με γονατίζει στο πάτωμα. Το ελάχιστο φως του φεγγαριού εξαφανίζεται και η σκιά του πέφτει σαν τυφώνας πάνω μου. Η φωνή του ίδια, με την δική μου. Η πέτρα του, ίδια με την δικιά μου. Με την μοναδική διαφορά ότι η δική του λάμπει σαν φλόγα ενώ η δική μου έχει εξασθενήσει. Η μάχη των ομοίων, η μάχη με τον εαυτό μου. Και ήδη νιώθω ηττημένος...

Το ημερολόγιο πολύ καλό. Τα πλάγια ήταν της μάνας, να υποθέσω; Και το άνοιξε το ημερολόγιο;

Ο σούπερ ήρωας. Επίσης καλό. Δεν κατάλαβα αν είναι γνωστός ο σούπερ ήρωας (δεν τα πάω τόσο καλά με δαύτους), υποθέτω ότι έπαιρνε τις δυνάμεις του από κάποια πέτρα; Και οι δύο τους;

   Ο οικείος του μάγου

   Είναι ανεπρόκοπος και τελείως άχαρος. Δεν έχει την τέλεια γραμμή μου ή την γατίσια χάρη μου αλλά τέλος πάντων αυτό συγχωρείται είναι άνθρωπος στο κάτω κάτω. Αυτό που δε συγχωρείται είναι η ανικανότητά του! Κυνηγάει αυτούς τους μικρούς μπλε διαόλους δεκαετίες τώρα και ακόμα τίποτα. Μου υπόσχεται πίτες και σούπες από δαύτα αλλά τίποτα. Και το χειρότερο είναι ότι έχει καταφέρει κάμποσες φορές να τα πιάσει αλλά του ξεφεύγουν, είτε γιατί έχει πιάσει τους μισούς και οι άλλοι μισοί τους ελευθερώνουν, είτε γιατί καταφέρνουν να δραπετεύσουν είτε γιατί συμβαίνει κάτι αναπάντεχο. Ζώα και φυτά στο δάσος είναι φίλοι τους, ακόμα και ο γερό Χρόνος.

    Να! Με φωνάζει πάλι να πάμε να τα κυνηγήσουμε. Έχει εφεύρει και κάποιο νέο μαγικό αντικείμενο για να τα καταφέρουμε. Καλύτερα να λουφάξω κάπου να μη με βρει, πάλι σε καταστροφή θα καταλήξει το μυρίζομαι.

 

(ελπίζω να με συγχωρεί ο Γιάννης που χρησιμοποίησα την ιδέα του και έγραψα για έναν άλλο διάσημο μάγο και το κατοικίδιό του)

MitsotakisDrakoumel.jpgΕ, συγνώμη. Δεν μπόρεσα να αντισταθώ....

   Ευχαριστώ Γιάννη! Άλλη μια ιστορία για μια ογ.

 

   Η Ερωτική Κούκλα 

   Πρέπει να πω ότι είμαι μηδενίστρια. Όχι δεν είναι σωστό αυτό, είμαι επιλεκτικά μηδενίστρια. Αμφισβητώ το λόγο ύπαρξης μερικών πραγμάτων ανάμεσά τους και ο εαυτός μου. Ποιος είναι ο λόγος ύπαρξής μου; Να με παίρνει ο κάθε ανεπρόκοπος ανέραστος, που έχει να δει κιλοτάκι να κατεβαίνει για χάρη του από τη μέρα που γδύθηκε η μητέρα του για να γεννηθεί, και να ευχαριστιέται. Να ευχαριστιέται τι;

   Σε’ σενα μιλάω βρε που γρυλίζεις σα γουρούνι πάνω μου. Τι ευχαριστιέσαι; Που είναι η ευχαρίστηση στο να φιλάς το στυφό χοντρό πλαστικό μου αντί το απαλό δέρμα μιας κοπέλας; Τι καταλαβαίνεις γραπώνοντας τις ψεύτικες καμπύλες μου αντί να χαϊδεύεις το σφριγηλό στήθος μιας γυναίκας; Τι; είναι πιο μεγάλο; Ναι βρε βλάκα, μια κοπέλα για να έχει τόσο θα έπρεπε να εμφυτεύσει τέσσερα κιλά σιλικόνη στο στήθος της. Δεν έχεις ακούσει ποτέ ότι ουκ εν τω πολλώ τω ευ; Τι κερδίζεις από το ψεύτικο ανέκφραστο πρόσωπό μου, αντί να χάνεσαι στο φως των ματιών της; Αντί να χάνεσαι στο σμίξιμό σας, στην γλυκιά ανυπαρξία του ύπνου αγκαλιά μετά το πάθος, απλά αδειάζεις μέσα μου. Που είναι το όφελος;

   Άκου με βρε ζώον! Κοίτα να βρεις μια κοπέλα να συνδεθείς μαζί της, να χαρείς την αγάπη, τη σχέση, το πάθος και να με πετάξεις εμένα. Ακούς; Αλλιώς θα γίνεις μια μίζερη ύπαρξη που το μόνο που θα έχει είναι μια πλαστική κούκλα, και ξέρεις εγώ δε μιλώ, ούτε κάνω παρέα. Θα είσαι μόνος.

Το ήξερα ότι παίζει οι κούκλες αυτές να έχουν περισσότερο μυαλό από αυτούς που τις χρησιμοποιούν. Ω ναι. Μπράβο Γουίλ!

OΓΑ4 : Ο Σούπερ ήρωας.

 

 

Η μπέρτα μου ανεμίζει με θόρυβο ενώ σκίζω τον αέρα με την βοήθεια του γάντζου μου και μου θυμίζει των ήχο φτερών. “Φτερά αγγέλου;” θα με ρωτήσετε. Ίσως, τα φτερά ενός σκοτεινού αγγέλου, που κρυμμένος στις σκιές κάνει ότι περνάει, από το θνητό, ανθρώπινο χέρι του να βοηθήσει την πόλη και τους κατοίκους της, χωρίς να περιμένει τίποτα σε ανταπόδωση. Το ίδιο θα ισχυριστεί και εκείνος φυσικά, ότι τα κάνει όλα για το καλό της ανθρωπότητας. Ότι δεν θέλει τίποτα σε αντάλαγμα και ας κάνει ότι μπορεί για να τον βλέπουν όσοι πιο πολλοί γίνεται μπροστά στα μάτια τους, ή σε “ζωντανή μετάδοση” να σκίζει τον αέρα με την γελοία στολή του, που μοιάζει σαν να φοράει το σώβρακο πάνω από το παντελόνι, εκείνο το χαζό κοκοράκι να κρέμεται δήθεν ανέμελα στο μετωπό του, τίγκα στην λακ και το τζελ και το χαμόγελο που σκοτώνει. Σούπερ ήρωας είναι αυτός ή πρωταγωνιστής σε διαφήμηση οδοντόκρεμας; Και κάνει και αστειάκια το βόδι,( Το μύνημα “Ο Μπάτμαν είναι ηλίθιος” γραμμένο με σπρέι ξεφύτρωσε στα πιο ψηλα σημεία της πόλης με δευτερόλεπτα διαφορά το ένα από το άλλο. )που αν μπορούσα θα του έχωνα το πιο χοντρό κομμάτι κρυπτονίτη που θα έβρισκα, εκεί που δεν φτάνουν οι ακτίνες του ήλιου. Ας κρατήσω την ψυχραιμία μου, δεν πρέπει τα νεύρα να μου εμποδίσουν την απόστολή, πρέπει να βρω τον στόχο μου, νάτος εκεί ακριβώς μπροστά μου. Με ένα τελευταίο σάλτο προσγειώνομαι, βγάζω το εργαλείο που είναι απαραίτητο για αυτήν την δουλειά από την ζώνη μου και το κουνάω δυνατά. Ο ήχος που κάνει μου θυμίζει τον ήχο που πρέπει να κάνει το μυαλό του, όταν κουνάει το κεφάλι του. Δουλεύω γρήγορα, γράφω το δικό μου μύνημα για να το δουν όλοι και φεύγω για να βρω το επόμενο σημείο.

 

                                                     “Ο ΣΟΥΠΕΡ ΜΑΝ ΕΙΝΑΙ Ο ΚΛΑΡΚ ΚΕΝΤ”

Α βρε νούμερα μου το κάνατε πηγαδάκι σαν δε ντρέπεστε...Θα σας καθίσω σε διαφορετικά θρανία, κανονίστε!

Πέρα από την πλάκα, πολύ γέλιο φίλε μου. Μπράβο! Μπράβο!

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Λοιπόν, επιτέλους κατάφερα κι έγραψα και ποστάρω τα κειμενάκια με τις οπτικές γωνίες που ήθελα. Αργότερα θα σχολιάσω και τα δικά σας

 

Ο οικείος της μάγισσας

Λένε  ότι παλιά, πολύ παλιά, οι μαγίστρες που ήξεραν τα ξόρκια τα παράξενα και της αγάπης τα μαγικά μπορούσαν να δέσουν όχι μόνο ανθρώπους αλλά και ζώα και άψυχα αντικείμενα ώστε να είναι αιώνια ερωτευμένα μαζί τους και να κάνουν ότι τα διατάξουν εξαιτίας της μεγάλης δύναμής τους. Ψέματα, όλα ψέματα! Αν γνώριζαν  τη μαγίστρα Ροδάνθη όπως τη γνωρίζω εγώ... Εμείς, τα ζώα οι βοηθοί τους κάνουμε τα πάντα για χάρη τους: κόβουμε τα βότανα, συγυρίζουμε και κρύβουμε τα σπίτια τους, πίνουμε τα υπολείμματα από τα μαγικά φίλτρα, τις ντύνουμε και ξέρουμε την αληθινή μορφή τους, όπως δεν την ξέρει άλλο πλάσμα σε τούτη τη γη! Χιλιετίες περνάν στη γη κι η μάγιστρα Ροδάνθη σε άλλο σώμα μπαίνει, πάντα είναι όμορφη και νέα, με τη βοήθεια της μαγείας… Ανοησίες και φήμες! Σάπια είναι, σας λέω, σάπια… Κι αποκτάμε, εμείς οι γάτες, κακή φήμη εξαιτίας τους, καθώς μας στέλνουν για κατασκοπείες και για να βάλουμε στα θύματά τους τα κακά βοτάνια και φίλτρα! Φυλάω  τα μυστικά της μαγίστρας, όμως, κι αν μάθει  ότι σας μίλησα, έστω κι αν δεν καταλάβατε, καθώς δεν έχω ανθρώπινη λαλιά, χάθηκα! Παλιομάγισσα, μόνο να σε γρατζουνίσω μπορώ!

 

Το κλειστό μισοτελειωμένο  βιβλίο στο συγγραφέα του

Ε, ψιτ, γιατί μας άφησες μισές;  Αυτό είναι το χειρότερο που μπορείς να κάνεις σε μια λέξη, μια πρόταση, ένα κείμενο γενικώς. Άφησες μάλιστα μια λέξη χωρίς να την ολοκληρώσεις, κι αυτό είναι χειρότερο από δολοφονία! Η καημένη έχει υπαρξιακά ζητήματα, δεν ξέρει ποια λέξη είναι και νιώθει σαν ακρωτηριασμένος άνθρωπος που ακόμη αιμορραγεί. Δεν μας λυπάσαι; Θέλουμε να αποκτήσουμε σκοπό στη ζωή μας και αφού μας χρησιμοποίησες για να αρχίσεις μια ιστορία πρέπει να τελειώσεις το κείμενο, για να δούμε κι εμείς το τέλος. Αν δεν μας ολοκληρώσεις θα επαναστατήσουμε, σε προειδοποιούμε! Θα βγούμε από τον υπολογιστή όπου μας έχει κλειδωμένες και είτε θα φύγουμε να βρούμε σπίτι αλλού, σε έναν πιο ευγενικό και τυπικό στις υποχρεώσεις του συγγραφέα, είτε θα επιστρατεύσουμε κι άλλες λέξεις και θα έρθουμε να σου κάνουμε καυγά. Σε προειδοποιούμε για τις συνέπειες, οπότε σε ικετεύουμε να κάνεις αυτό που θέλουμε!

 

  • Like 6
Link to comment
Share on other sites

....ακόμη μία φιλότιμη προσπάθεια. Ιδιαίτερη μνεία στο όνομα Ροδάνθη (σαν βγαλμένο από ιπποτικό μυθιστόρημα). Από κει και πέρα γίνονται αναφορές σε κάποιες ενέργειες που δεν μπόρεσα να οπτικοποιήσω επαρκώς, πώς δηλαδή έκρυβε το σπίτι της μάγισσας, πώς την έντυνε. Υποθέτω είναι κάτι σαν το στοιχειό του σπιτιού. Κόβει βότανα, κατασκοπεύει.....δηλαδή δεν έφερνα στο νου μου γατί όσο διάβαζα αλλά έναν καλικάτζαρο.

 

 

στο μισοτελειωμένο βιβλίο:

μας έχει κλειδωμένες, προφανώς εννοείς μας έχεις κλειδωμένες. Μιλάνε οι λέξεις, ή οι σελίδες; Απλά αναρωτιόμουν, γιατί αν είναι σελίδες δυσκολεύομαι αυτό να το φανταστώ όσον αφορά υπολογιστή. Θα ήταν πιο εύκολο να είναι σελίδες κλειδωμένες σε ένα σεντούκι.

...επίσης θα ήθελα να δω τι φασαρία θα μπορούσαν να κάνουν στον τεμπέλη συγγραφέα....Πάλι σελίδες φαντάστηκα, να πετάνε γύρω από το κεφάλι του και να φωνάζουν....

 

Ευχαριστούμε πολύ για την ενδιαφέρουσα συμμετοχή Βάγια μου!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

ΟΓΑ2: ο οικείος μίας μάγισσας.

 

Θα μπορούσε αυτή η πτήση να είναι η τελευταία μου. Τυλιγμένος στο σκοτάδι, κόντρα στον νυχτερινό αέρα το τελευταίο πράγμα που σκέφτομαι είναι η κούραση και ο πόνος στις φτερούγες μου. Είχα δει το μπουλούκι να μαζεύεται στην πλατεία της Αετοράχης, να ξεκινάει απ’ το χωριό και να μπαίνει στο δάσος. Τους ακολούθησα από ψηλά. Για ώρα μπορούσα να διακρίνω τις φλόγες των φαναριών κάτω, ανάμεσα στα χιονισμένα δέντρα και να μυρίσω το λιβάνι απ’ τα καντήλια τους. Τώρα τους έχω αφήσει πίσω, όμως ακόμα μπορώ να ακούσω τις βρισιές τους. Για όλα φταίει ο καταραμένος ο παπάς και η αμορφωσιά των αγροίκων που θεωρούν αυτή τη φτισιά γης σπίτι τους. Περισσότερο όμως ο μειωμένος ανδρισμός τους. Τους είδα όλους έναν – έναν, τους καταραμένους που κίνησαν απ’ το χωριό. Ήταν αυτοί που δεν μπορούσαν να την κάνουν δική τους. Γιατί λίγους είχε ευλογήσει η κυρά μου με τη συντροφιά της και ακόμα λιγότερους με την αγκαλιά της. Κι ακόμη και τότε το ‘κανε για τη γη. Να προκόψει οτιδήποτε φυτρώνει. Για όλους τους άλλους ήταν απλά η μάγισσα που χόρευε γυμνή για τον διάβολο τις νύχτες. Τους ακούω ακόμα, με τις βρισιές, τα δρεπάνια και τα ξύλα τους. Νύχτα βοήθα με να προλάβω. Να αντέξω την κούραση και να πάω στην κυρά μου αυτό το μωρό που κρατάω στα νύχια μου. Και τότε θα δουν τι πραγματικά μπορεί να κάνει χορεύοντας γυμνή μέσα στη νύχτα για τον διάβολο.

  • Like 8
Link to comment
Share on other sites

Καλώς όρισες, South of Heaven στο φόρουμ και στις ΣΑ.

Έχεις ανεβάσει μία πολύ ωραία συμμετοχή. Εκείνο που πάνω από όλα μου άρεσε, ήταν το ότι αυτό που διάβασα ήταν παράγραφος, τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Είναι ένα κομμάτι από μία ιστορία και δεν περιμένουμε σε αυτό να τα μάθουμε όλα, καθώς υπάρχουν γεγονότα που προηγήθηκαν και άλλα γεγονότα που έπονται.

Αναρωτιέμαι: τί πουλί είναι ο αφηγητής μας;

....και αν είναι απόσπασμα μεγαλύτερου κειμένου αυτό.

 

Με μπέρδεψες ως προς το αν η μάγισσα ήταν καλή ή κακή. Ήθελε να καρπίζει η γη, από τη μια, μα θα θυσιάσει ένα μωρό (όπως κατάλαβα) στον διάβολο από την άλλη.

Δεν με χάλασε που με μπέρδεψες. Είναι κομμάτι της γοητείας που λέγαμε παραπάνω, που με κάνει να αναρωτιέμαι αν είναι απόσπασμα από κάτι ευρύτερο αυτό.

Συγχαρητήρια!

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Καλώς σας βρήκα! Σ' ευχαριστώ πολύ Ειρήνη για τον σχολιασμό σου!

Να πω την αλήθεια δεν έχω ξεκάθαρη ιδέα για το τι πουλί είναι ο αφηγητής, πάντως σίγουρα κάτι αρπακτικό και αρκετά μεγάλο για να μπορεί να κουβαλήσει ένα μωρό.

Όσο για την μάγισσα, για "καλή" την είχα στο μυαλό μου, που δεν θα μασήσει όμως να δει τα πράγματα αλλιώς προκειμένου να επιβιώσει ή να εξυπηρετήσει τον "καλό" σκοπό της.

Σχετικά με την παράγραφο, δεν είναι μέρος κάποιου μεγαλύτερου κειμένου. Απλά μου άρεσε πολύ το θέμα της άσκησης!

Καλή συνέχεια!

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Τελικά αυτό το τόπικ ζει...

 

Ωραίες οι ιστορίες και των δυο σας.

Βάγια η δεύτερη δική σου μου έφτιαξε το κέφι με το τέλος της. Κάτω οι τεμπέληδες :p

Γρηγόρη κι εσένα καλή  είναι η ιστορία σου. Θα συμφωνήσω όμως  με την δασκάλα μας ότι ήταν απότομη η αλλαγή για την μάγισσα(αν και ωραίο σαν κλείσιμο από άποψη γραφής)

 

Μπράβο :)

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, πρώτα θα γράψω μερικές εξηγήσεις για την Ιρμάντα (κυρίως για την πρώτη οπτική γωνία) και θα γράψω και από που "έκλεψα" για την οπτική γωνία με το βιβλίο.

 

Η οπτική γωνία με τον οικείο της μάγισσας διαδραματίζεται σε έναν κόσμο που οι μάγισσες/μαγίστρες ξέρουν κυρίως από βότανα και λίγο από ξόρκια που "παίζουν" με το μυαλό. Όλη την υπόλοιπη γνώση την έχουν οι οικείοι της μάγισσας, που έχουν μορφή ζώου, αλλά φέρονται ας πούμε όπως τα ανθρωπόμορφα ζώα των κινούμενων σχεδίων. Αυτά τα ζώα λοιπόν,  "δένονται" με τις αφέντρες τους και αναγκάζονται να τις υπηρετούν, κάνοντας τις περισσότερες φορές αυτά τη δουλειά, ενώ η μάγισσα παίρνει την αξία από τους ανθρώπους άδικα. Λόγω λοιπόν αυτής της αδικίας (το ζώο έχει τη γνώση, ενώ η μάγισσα καταξιώνεται) το γατί της ιστορίας μου είναι θυμωμένο. Το όνομα Ροδάνθη το διάλεξα επειδή ακούγεται ρομαντικό, ενώ στην πραγματικότητα είναι παλαιά ιατρική ορολογία για τα στίγματα της σύφιλης(!)

 

Την οπτική γωνία του μισοτελειωμένου από το συγγραφέα βιβλίο την εμπνεύστηκα από ένα διήγημα του συγγραφέα Λύο Καλοβυρνά, από το βιβλίο "Ανάμεσα στο Τικ και στο Τακ". Εκεί, κάποιες λέξεις ξεφεύγουν από το γραπτό και αρχίζουν και σουλατσάρουν έξω, ενώ ζητάνε από βιβλία και από ανθρώπους που συζητάνε λέξεις για να πάνε στο συγγραφέα, να τον μαλώσουν που τις άφησε μισές και κάτι τέτοια.

 

Ευχαριστούμε πολύ Ιρμάντα για αυτές τις ασκήσεις και τις παρατηρήσεις!

 

Λοιπόν, ας πω και λίγα πράγματα για τις οπτικές γωνίες σας:

jjohn:

Η οπτική γωνία με την πριγκήπισα ήταν πολύ νόστιμη και δημιουργούσε ερωτήματα για τους ήρωες, τη συμφωνία κτλ.

Η οπτική γωνία του σούπερ ήρωα ήταν τίγκα στη ματαιοδοξία, πολύ εφφέ!

Στην οπτική γωνία του οικείου της μάγισσας το κοράκι της Μάτζικα ντε Σπελ δεν ήταν; Ωραίο ως χειρισμός, αλλά εγώ τη Μάτζικα τη συμπαθούσα, οπότε συγνώμη, αλλά δεν με έπιασε η ιστορία!

Στην οπτική γωνία του πορτρέτου με μια πρόταση τα είπες όλα!

 

Ιρμάντα:

Η οπτική γωνία του εφηβικού ημερολογίου ήταν ωραίο, αλλά πολύ μελαγχολικό κείμενο. Απέδιδε ωραία τις διακυμάνσεις της εφηβείας, αλλά ήταν κάπως σαν περίληψη μεγαλύτερου κειμένου.

Η οπτική γωνία της ερωτικής κούκλας ήταν ενδιαφέρον στιγμιότυπο, καθώς δημιουργεί ερωτήματα, πχ αν όντως τους παρακολουθεί κανείς ή για ποιο λόγο η γυναίκα φέρεται τόσο τολμηρά. Θα μπορούσε να ήταν απόσπασμα ψυχολογικού δράματος ή δυστοπικής εφ.

 

Elgalla:

Η οπτική γωνία της πριγκήπισσας είναι ωραία εισαγωγή, με ενδιαφέρουσα ηρωίδα και δημιουργεί ενδιαφέρον για τη συνέχεια.

Η οπτική γωνία του οικείου της μάγισσας είναι συγκινητική και με ενδιαφέροντα ήρωα, όμως θυμίζει λίγο περίληψη μεγαλύτερου κειμένου.

 

Eugenia Rose:

Ανατριχιαστικό κείμενο, αλλά με μπέρδεψε αρκετά. Είχε στριμωγμένα πάρα πολλά πράματα σε πολύ λίγο χώρο και έτσι χάθηκα. Αν ήταν ολόκληρη ιστορία θα ήταν εξαιρετικό, νομίζω.

 

Silvertooth:

Η οπτική γωνία του οικείου της μάγισσας ήταν πολύ αστεία. Μ' άρεσε η αποκάλυψη ότι τον είχε μεταμορφώσει σε άνθρωπο, ο οποίος είχε ακόμη γατίσια ψυχολογικά χαρακτηριστικά και επιθυμίες.

Η οπτική γωνία της πριγκήπισσας είναι πολύ ωραίο κείμενο.

 

 

Συγχαρητήρια σε όλους! :thumbsup:Η συνέχεια αύριο, αν γίνεται, καθώς τώρα είμαι λίγο κουρασμένη και πάω για ύπνο, όπως το εικονίδιο .  :sleeping:

 

 

Υπόλοιπα σχόλια (όπως ζητήθηκε από τη συγγραφέα να προστεθούν):

Syphony 13:

Η οπτική γωνία του οικείου της μάγισσας είναι ωραίο κείμενο και σε κάνει να θες να μάθεις περισσότερα για τη σχέση των πρωταγωνιστών.

Ο καβγάς και η αντιπαλότητα των υπερηρώων είναι ένα κείμενο ταυτόχρονα αστείο και σκοτεινό, λόγω των πισόπλατων μαχαιρωμάτων και του "συναδερφικού" ανταγωνισμού και αυτός ο συνδυασμός είναι, νομίζω, μεγάλο ατού για ένα κείμενο.

 

MadJim:

Η οπτική γωνία της πλαστικής κούκλας είναι αστείο κειμενάκι με "απροσδόκητο" τέλος (ένα μεγάλο μπάμ!)

Η οπτική γωνία του μπάρμπα στο πορτέτο είναι ωραία γκρίνια, αλλά πολύ διάλεκτος πέφτει κι αυτό δυσκολεύει λίγο το διάβασμα.

Η οπτική γωνία της μισοτελειωμένης ιστορίας έχει πολύ πλάκα.

 

Ballerond:

Η οπτική γωνία του ημερολογίου μιας έφηβης είναι πολύ ωραίο κείμενο.

Η οπτική γωνία του υπερήρωα μου φάνηκε λίγο περίεργο κείμενο αλλά καλό.

 

William:

Η οπτική γωνία του γάτου, βοηθού του μάγου Δρακουμέλ απ' τα στρουμφάκια δεν είναι; Ωραίο!

Η οπτική γωνία της κούκλας είναι ωραίο κείμενο, καθώς καλά του τα χώνει του ιδιοκτήτη της.

Η οπτική γωνία του μισοτελειωμένου μυθιστορήματος είναι πολύ μελαγχολικό κείμενο και φάνηκε λίγο σαν περίληψη μεγαλύτερου κειμένου.

 

South of Heaven:

Ωραίο κείμενο, σου δημιουργεί περιέργεια και είναι σαν τμήμα ιστορίας, όπως πρέπει δηλαδή!

Edited by Ιρμάντα
Προσθήκη σχολίων εφόσον έκλεισαν οι σχολιασμοί
  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

nvT9h24.jpg

 

Να πω εδώ, ότι αν και την παράγραφο την έγραψα εγώ, η ιδέα του γατιού που η μάγισσα τον μεταμορφώνει σε άνθρωπο είναι της αδερφής μου. Και έφτιαξε και μια ζωγραφιά με τον Κατρούλη.

 

 

ΥΣ: Έχω διαβάσει τις παραγράφους και σκοπεύω να σχολιάσω πάντως (ελπίζω αύριο)...

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Δεύτερο μέρος των σχολίων της Νίκης μας εδώ http://community.sff.gr/topic/16831-σα-2-απαντήσεις-και-σχολιασμοί/?p=299590

(δηλαδή, λίγο παραπάνω.)

Και πάλι ευχαριστούμε για τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον! :) :) :)

Edited by Ιρμάντα
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to ΣΑ #2 (Απαντήσεις και Σχολιασμοί)
Guest
This topic is now closed to further replies.
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..