Άτιτλο

[jjohn]

Όνομα:  εγώ

Τίτλος: Άτιτλο

Βία/Σεξ:  Περιέργως για δική μου ιστορία ναι. Αλλά  συγκρατήθηκα και έχω κρατήσει τα πάντα πολύ-πολύ χαμηλά και αυτό εικάζω βλάπτει την ιστορία, αλλά δεν είχα όρεξη να  γίνω πιο εκτενής. Είναι και λίγο άβολο την τωρινή περίοδο, θα δείτε τι εννοώ αν το ολοκλήρωσετε....

Είδος:  Κουλτουριάρικος τρόμος από τα λιντλ

Λέξεις: 3.849

Σχόλια:

1. Το πρώτο ντραφτ βγήκε  το μισό από αυτό που σας στέλνω οπότε καταλαβαίνετε νομίζω πόσο  γαμάτο ήτανε

2.  Είπα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό αυτή τη φορά και σαν δικό μου στυλ. Ήταν η πρώτη ιδέα που μου ήρθε σαν διάβασα το θεμα. Θα κατανοήσω απόλυτα αν θεωρηθεί εκτός είδους/θέματος. 

3.  Σας θυμίζει κάποια άλλη ιστορία στο φόρουμ; Εμένα μου θύμισε λίγο μία γνωστή ιστορία  αλλά τελικά αποφάσισα ότι δεν ήταν και τόσο.  Στείλτε με P.M  αν σας φέρνει κάτι στον νου ή, αν δεν ντρέπεστε, γράψτε το κι εδώ πέρα.

4. Τσέκο και ένα τραγούδι που νομίζω είναι ταιριαστό (είνια και εννιά λεπτά όσα δηλαδή θα σας πάρει η ιστορία)

5. Μην κράζετε... Γιατί θα σας κράξω back

---------------------------------------------------------------------

 

 

Άτιτλο.docx

 

https://docs.google.com/document/d/1k-lAx9ePZTVeWnqEyBulsKJrBi3cjh19tUWLSsSziuk/edit?usp=sharing

---------------------------------------------------------------------

Edited May 11, 2017 by elgalla
αφαίρεση pdf αρχείου κατόπιν αιτήματος του συγγραφέα για λόγους μορφοποίησης

[Solonor]

Ξεκίνημα με δεύτερη πρόταση (εκείνο σταματούσε), που μπερδεύει λιγάκι, κάτι που ξανασυμβαίνει αλλά ευτυχώς όχι συχνά.  Επίσης το κείμενο έχει μερικά θέματα επαναλήψεων, οικονομίας και άστοχων λέξεων. Θέλει ένα χέρι οικονομίας. Το γράψιμο είναι αόρατο κι αυτό δεν είναι κακό –αν και έχεις πρωτοπρόσωπη γωνία που θα μπορούσε να δίνει και τον χαρακτήρα.

Κάποια σημεία tell επίσης χωρούν βελτίωση. Λες ας πούμε «η απειρία μου σε αυτές τις καταστάσεις φάνηκε αφού δεν του προσδιόρισα όχι την μάρκα, αλλά ούτε καν το είδος του ποτού που ήθελα». Δίχως να πεις πώς κατάλαβε ότι όντως έπρεπε να προσδιορίσει τη μάρκα και το είδος. Αφού ήταν άπειρος, δεν θα έπρεπε καν να το πιάσει εκτός π.χ. αν τον στραβοκοίταξε ο μπάρμαν.

Οι διάλογοι τώρα δεν είναι πολύ φυσικοί. Κυρίως τα λόγια της κοπέλας, π.χ. στο σημείο με τον πρώην. Ο χαρακτήρας της βασικά δεν μου φάνηκε πολύ ρεαλιστικός.

Από την άλλη ο πρωταγωνιστής σου είναι δυνατός, είναι αυτός που σπρώχνει την ιστορία και με έκανε να διαβάζω ακόμα κι ένα σκηνικό συνηθισμένο (στο κλαμπ). Τον έχεις πιάσει σούπερ (να μην πω από πού) και τον αποδίδεις πετυχημένα και σε διάφορες στιγμές (όπως άλλοτε μου φαινότανε ατελείωτα τα διαλείμματα στο σχολείο, ό,τι έλεγε το έλεγε επίτηδες μόνο και μόνο  για να γελάει αργότερα με τις φίλες της, δεν ήθελα να κλειστώ μαζί της στο ασανσέρ).

Ίσως θα έπρεπε νωρίτερα να τονίσεις πως ο τύπος είναι οριακά ασεξουαλικός, κάπως, ίσως και με ξερό tell, αλλά ως εκεί.

Τώρα όλο το σκηνικό σε συνδυασμό με τον διάλογο, κρατάει λίγο παραπάνω από όσο ίσως θα έπρεπε.

Πάντως εκεί που άρχισαν τα γλέντια μου άρεσε. Δεν μου φάνηκε πως φοβήθηκες να γράψεις τα πράγματα. Το γράψιμό σου εκεί και η μετάβαση είναι μια χαρά. Ωστόσο αν το έκανες, είμαι περίεργος να δω τι παραπάνω θα μπορούσες να δώσεις.

Τώρα το φλάσμπακ προς το τέλος δεν το προοικονόμησες, θα έπρεπε με κάποιον τρόπο να είχες δώσει κάτι, έστω 1-2 στοιχεία. Κι η εξήγηση κράτησε λίγο παραπάνω.

Συνολικά μια ιστορία που στηρίζεται στον καλό πρωταγωνιστή και μπορεί να σταθεί, αλλά θέλει δουλειά, ειδικά στο κορίτσι, στην προοικονομία και ίσως λίγο στην πρόζα μιας κι είναι πρωτοπρόσωπη. Νομίζω πως θα άξιζε να την ρίξεις.

Καλή επιτυχία!

[SymphonyX13]

Ωραία ιστορία με καλή αν και κάπως αργή ανάπτυξη, καλογραμμένους χαρακτήρες και διαλόγους. Η οπτική που είδες το θέμα είναι πολύ ενδιαφέρουσα, αν και αργεί πολύ να γίνει η σύνδεση με το θέμα. Καταλαβαίνω όμως ότι έτσι έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο η αποκάλυψη και η ανατροπή στο τέλος. Το πρόβλημα για μένα είναι ότι η ιστορία αργεί υπερβολικά να γίνει “τρόμου” και ο τρόμος όταν έρχεται δεν είναι ακριβώς τρόμος, αλλά πιο πολύ έκπληξη. Λίγες, όχι πολλές, πληροφορίες θα ήθελα και για την φύση του πατέρα του ήρωα, επομένως και του ίδιου του ήρωα. Το αφήνεις τελείως μετέωρο και βάζεις τον αναγνώστη να σκεφτεί χίλιες δυό πιθανότητες. Φυσικά, μπορεί αυτή ακριβώς να είναι η επιδιωξή σου, κάτι που είναι απόλυτα σεβαστό για μένα.

 

Καλή επιτυχία εν μέταλ αδερφέ Γγιάννη... τσάκω και τον ίσως δημοφιλέστερο άτιτλο metal δίσκο, αν και μάλλον θα είναι “ελαφρύς” για τα ακούσματα σου! Οι τίτλοι “Metallica”, “Black album”, (personal favorite) “Snake”, βγήκαν αργότερα από τους οπαδούς και τους δημοσιογράφους...

 

[Ballerond]

Παρ' όλο που είχα σκοπό να ξεκινήσω τα σχόλια αρκετά αργότερα, είναι η πρώτη σου ιστορία αγαπητέ που διαβάζω σε διαγωνισμό και θέλω να σχολιάσω.

 

Όλο το concept μοιάζει με ένα περίεργο παζλ το οποίο έπρεπε να σπάσω σε κομμάτια για να καταφέρω να σχολιάσω εκτενώς. Τα κομμάτια που μου άρεσαν είναι τα εξής:

Α) Η αρχή

Β) Οι τελευταίες 3 γραμμές

Γ) Η σκηνή στην αρχή του σεξ.

 

Πράγματα τα οποία με πέταξαν τελείως εκτός και τα οποία θα αναφέρω σε spoilers:

 

 

 

Δυστυχώς, το κείμενο νιώθω ότι δεν πάει πουθενά. Ξεκινάει με μία καθημερινή, αδιάφορη εμπειρία ενός υποτιθέμενου ντροπαλού χαρακτήρα σε ένα μπαρ. Ξοδευέις πολλές λέξεις για να χτίσεις κάτι που γίνεται και σε μία μικρή παράγραφο. Μετά έρχεται η χαρακτήρας της κοπέλας που είναι τελείως μη - ρεαλιστική. ΟΣΟ κι αν γουστάρει κάποιον, ΔΕ θα κάνει τόσο χοντρό πέσιμο ειδικά σε μπαρ.

Μόνο αν είχε κάποιον σκοπό και τον ήξερε από πριν θα το δικαιολογούσε ή αν ο τύπος της είχε κάνει μάγια. Οι διάλογοι είναι ξύλινοι, σπρώχνουν άκομψα την υπόθεση σε σημείο που φωνάζει "ναι μιλάμε για να πηδηχτούμε και να ξετυλιχτεί το twist".

Και φτάνουμε στο προκείμενο. Αρκετά άκυρη η εισαγωγή της κληρονομιάς και χωρίς να υπάρχει καμία προοικονομία.

Κι όσο κι αν θα σου φανεί περίεργο, εδώ μία πιο στεγνή γ' προσώπου αφήγηση, θα ταίριαζε καλύτερα.

 

Δεν ξέρω αδερφέ, δεν με άγγιξε σχεδόν καθόλου και φυσικά δεν μου προκάλεσε κανένα τρόμο. Μόνο το τέλος γούσταρα αλλά καθαρά σαν εικόνα που στέκεται και τελείως μόνο του, χωρίς το προηγούμενο διήγημα.

Επίσης, η γραφή σου θέλει σκούπισμα καθώς υπάρχουν αρκετές επαναλήψεις και μικρολαθάκια στο κείμενο.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[jjohn]

~~~~σορρύ που πετάγεται  ο συγγραφέας~~~~~~~~

Παρ' όλο που είχα σκοπό να ξεκινήσω τα σχόλια αρκετά αργότερα, είναι η πρώτη σου ιστορία αγαπητέ που διαβάζω σε διαγωνισμό και θέλω να σχολιάσω.

 

Όχι ρε! Μην ξεχνάς αυτόν εδώ τον κερατά πίσω στον μακρινό Σεπτέμβριο.

~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~

Δημήτρη,   ναι δεν έχεις κι άδικο, μετάλλικα δεν ακούω   πλέον, και μπορεί να τους κορροίδευω/τρολλάρω, αλλά ήταν από τις μπάντες που με έμπασαν στο μέταλ και επίσης είναι ο λόγος που γνώρισα τον Θείο Λου με το αδικημένο Lulu.  Είχα ξεκινήσει να το ακούσω με σκοπό να τρολλάρω μετάλλικα, αλλά κόλλησα κα  μετά εξερεύνησα όλη την δισκογραφία του Lou Reed

 

 

~~~

Κάτσε να ανεβάσω και το pdf  για να δικαιολογήσω το ποστ

Είχα ξεχάσει να αλλάξω γλώσσα γι' αυτό και έβγαιναν έτσι  τα γράμματα

Άτιτλο(3).pdf

~~~

[elgalla]

Καλησπέρα, Γγιάννη.

 

 

 

Αυτό το διήγημα μου έδωσε την εντύπωση πως αλλού το πήγαινες κι αλλού σε πήγε. Δεν ξέρω πόσο ακριβές μπορεί να είναι αυτό, βέβαια, αλλά η κληρονομιά του πρωταγωνιστή κάπως από το πουθενά ήρθε, σαν τελευταία στιγμή κι εσύ να θυμήθηκες τι ήθελες να κάνεις και να το έγραψες στα γρήγορα.

Ένα βασικό μειονέκτημα, κατά τη γνώμη μου, είναι ότι έχεις πάει να γράψεις ιστορία τρόμου σε πρωτοπρόσωπη αφήγηση από την πλευρά του τέρατος. Βέβαια, εμείς δεν το ξέρουμε εξ αρχής ότι είναι το τέρας, απλώς όταν έρχονται οι, ας πούμε, τρομαχτικές σκηνές, το έχουμε πάρει πρέφα και οποιαδήποτε πιθανότητα για τρόμο φεύγει απ' το παράθυρο.

Εντάξει, η κοπέλα είναι κάπως ανύπαρκτη ως χαρακτήρας κι αυτό επίσης λειτουργεί εις βάρος του τρόμου -> ανύπαρκτο θύμα, αδυναμία ταύτισης, πρωτοπρόσωπη του θύτη/τέρατος -> γιατί να τρομάξω;

Έχω την αίσθηση πως αυτή είναι μια ιστορία που θα κέρδιζε πολλά αν ήταν γραμμένη σε τριτοπρόσωπη.

Η γραφή σου, εντάξει, στα κλασικά της επίπεδα, θα έλεγα.

Στα θετικά το ότι το θέμα της κληρονομιάς είναι απαραίτητο για την εξέλιξη της ιστορίας.

 

 

 

Καλή επιτυχία!

[Cassandra Gotha]

Όταν αποφασίζεις να σοβαρευτείς γίνεσαι τόσο σκληρός που προτιμάς να αστειεύεσαι, ε;

Δεν έχω να πω πολλά γι' αυτό το διήγημα. Έχω κυρίως καλά νέα: είναι σκληρό και περισσότερο αληθινό από ό,τι περίμενα. Βγάζει μία ευαισθησία, μέσα στην σκληρότητά του, και μεγάλη πίκρα. 

 

Ακροβατεί ανάμεσα στον ψυχολογικό και στον υπερφυσικό τρόμο (ε, γέρνει πιο πολύ προς τον ψυχολογικό) αλλά, εκτός από τον διαγωνισμό, αυτό δεν θα με πείραζε καθόλου. Του ταιριάζει.

Η γραφή σου είναι ώριμη, αν και έχει κάτι μικροπροβλήματα, λάθη.

Μου έλειψε μόνο μία μικρή γεύση από την αλήθεια, νωρίτερα. Το ξέρω ότι ήταν θέμα ανάπτυξης χαρακτήρα

-πριν δεν είχε ξυπνήσει, και ήταν πολύ ωραίο αυτό που έκανες-

αλλά κάτι, έστω πολύ μικρό. Ένα όνειρο, ίσως. Ή αναλαμπές, να "βλέπει" εικόνες που τον φοβίζουν και τις αποδιώχνει ως κατασκευάσματα της φαντασίας του... κάτι, πάντως.

 

edit --> Θέλω λίγο να αναπτύξω το "ήταν ωραίο αυτό που έκανες", που λέω μέσα στο προηγούμενο spoiler:

Σε όλο το διήγημα, αναρωτιόμουν πόσο ψυχικά τραυματισμένος ήταν αυτός ο άνθρωπος, τι μπορεί να του είχε συμβεί και είχε νεκρώσει. Βέβαια, επειδή διάβαζα τρόμο, ήξερα να περιμένω και μια υπερφυσική εξήγηση. Πάντως, η συμπεριφορά του ήταν πολύ καλά δοσμένη, μου ήταν ξεκάθαρο ότι κάτι τρέχει. Μπορεί να ήρθε απότομη η εξήγηση, αλλά μου άρεσε, μου δικαιολόγησε απόλυτα το πώς είχε γίνει έτσι. Και όταν έγινε ξαφνικά τέρας και επιτέθηκε στην κοπέλα, αποφασίζοντας μάλιστα να την κρατήσει φυλακισμένη, με φρίκαρε. Και μετά, με την εξήγηση, όλα μπήκαν στη θέσης τους. Με φρίκαρες αλλιώς, τότε. Δηλαδή, έχω την αίσθηση ότι ήξερες πολύ καλά τι έκανες, ότι δεν έγραψες στην τύχη.

 

Edited May 26, 2017 by Cassandra Gotha

[Morfeas]

Αυτό το διήγημα ξεκινά σχετικά αδύναμα, παίρνει στροφές από τη μέση και μετά και καταλήγει σε πολύ ενδιαφέρον, αν και κάπως απροοικονόμητο, φινάλε. Ο κεντρικός χαρακτήρας άργησε πολύ να με πείσει (μου φάνηκε στα όρια του α λα Ρώμα ψευδοκωμικού χαρακτήρα) κι ίσως σ’ αυτό να φταίει κι η κοπελιά με τις παράξενες αντιδράσεις της που γενικά έβγαζαν ένα αλλόκοτο αποτέλεσμα. Η κοπελιά γενικά δεν γίνεται πιστευτή κι η συμπεριφορά της είναι κάτι ανάμεσα σε γυναίκα-σειρήνα που ψάχνει το επίδοξο θύμα της και αρχή τσόντας . Η σκηνή του σεξ καλή, εκεί μου κέντρισες το ενδιαφέρον, μου φάνηκε γραμμένη με όρεξη και μεράκι.

Για μένα, συνεπώς, θέλει φτιάξιμο η συμπεριφορά της κοπέλας, χρόνο η μεταστροφή του πρωταγωνιστή (μου φαίνεται φτιαχτή η αρχική του στάση αν ξέρουμε το τέλος) κι ίσως ένα tone down της αρχικής του φλωριάς και καλύτερο μοίρασμα της πληροφορίας μες στο κείμενο. Η γραφή είναι σε ένα γενικά σταθερό και ανοδικό επίπεδο και μια καλή προσπάθεια να δώσεις φωνή στον ήρωά σου, συνέχισε έτσι. Καλή σου επιτυχία!

 

Υ.Γ. Α και fail ο τίτλος, ό,τι εξηγήσεις και να δώσεις εκ των υστέρων.

[Mournblade]

Καλημέρα Γιάννη.

 

Το διήγημα σου με δίχασε είναι η αλήθεια. Ξεκίνησε πράγματι αδύναμα, μ' έναν διάλογο που δεν με κέρδισε και με χαρακτήρες που έδειχναν αναληθείς. Η μεταστροφή του όμως με έπιασε (με χτύπησε κατακούτελα είναι η αλήθεια ), σε σημείο που μπορώ να πω πως μου άφησε και μια δυσάρεστη αίσθηση στο στόμα (με την καλή έννοια). Συγχαρητηρια επομένως που με ξανατράβηξες μέσα στο κείμενο.

Θα ήθελα περισσότερες λεπτομέρειες σίγουρα, αλλά, oh well, δεν πειράζει, η φαντασία μου συμπλήρωσε επαρκώς τα όποια κενά.

Εύχομαι καλή επιτυχία στον διαγωνισμό!

 

Υγ: Ρε συ, έχει δίκιο ο Νικ, δώσ' του και κανένα ονοματάκι, κρίμα είναι.

[Glokta]

Γεια σου Γιάννη

 

 

Πρώτο κείμενό σου που διαβάζω φίλε Γιάννη. Συγνώμη αν ακουστεί κάπως άγαρμπο...μέχρι τις τρεις τελευταίες σελίδες δεν με ενδιέφερε καθόλου το κείμενο. Στις τρεις τελευταίες όμως, έγινε ιδιαίτερα ενδιαφέρον.
Νιώθω πως έπρεπε να πεις κάτι πιο πριν. Οτιδήποτε. Έτσι απλά για να μας δείξεις ότι διαβάζουμε fantasy/horror. Για να δώσεις ατμόσφαιρα τρόμου.

Ο διάλογος που έχει με την κοπέλα μου φαίνεται αληθινός και δεν σκαλώνει πουθενά. Από την άλλη οι σκέψεις του μου φάνηκαν μερικές φορές να είναι περιττές και απλά να προσπαθούν να χώσουν πληροφορίες.
Καλή επιτυχία.

 

[Γιώργος77]

Μάλιστα. Ναι.

 

 

Το πέσιμο της κοπέλας στον μονόχνωτο πρωταγωνιστή εντελώς απίθανο. Τέτοια συμπεριφορά έχουν τα «κορίτσια» των μπαρ κονσομασιόν, απ’ ό,τι έχω ακούσει. Επίσης, η σύνδεση με το θέμα δεν είναι προφανής.
Βέβαια, η πρωτοπρόσωπη αφήγηση του ψυχοπαθή πρωταγωνιστή δεν είναι καθόλου άσχημη. Τα έχουμε ξαναδιαβάσει κάπου αυτά, αλλά μια ακόμη ανάγνωση δεν είναι κακή. Μήπως περίμενες ότι δεν θα μου άρεσε;