Jump to content

Στη γέφυρα των χαμένων ψυχών - Γιώργος Δάμτσιος, Μάριος Δημητριάδης


AlienBill
 Share

Recommended Posts

image.thumb.png.69d627467d3b7a0cd0060f3cb9eac0b2.png

 

Συγγραφείς: Γιώργος Δάμτσιος, Μάριος Δημητριάδης

Εκδόσεις: Λυκόφως

Σελίδες: 308

Τιμή: 13

 

Πέντε άνθρωποι βασανίζονται κάθε νύχτα για έναν χρόνο από τον ίδιο εφιάλτη.

Ανακαλύπτοντας ότι είναι υπαρκτά τα πρόσωπα που βλέπουν στον ύπνο τους, ως συνεπιβάτες ενός λεωφορείου που ταξιδεύει νύχτα με έναν μυστηριώδη οδηγό στο τιμόνι, συγκλονίζονται και αρχίζουν την προσπάθεια να συνθέσουν το παζλ, για να ανακαλύψουν τι κρύβεται πίσω από τον κοινό εφιάλτη.
Ξετυλίγοντας το κουβάρι, θα βρεθούν αντιμέτωποι με το παράλογο, το αλλόκοτο και το απόκοσμο.

Σχόλια

Έχοντας διαβάσει όλα τα έργα και των δύο συγγραφέων εντυπωσιάζομαι από το γεγονός ότι κατάφεραν να δώσουν κάτι εξίσου αξιόλογο με τη μορφή συνεργατικής δουλειάς.

Γνωρίζοντας από την παρουσίαση του ότι τα κεφάλαια έχουν γραφτεί εναλλάξ από τον καθένα τους, θα περίμενα κάτι πιο χαλαρό σε δομή και με διακριτή τη γραφή του ενός και του άλλου. Τον τρόπο γραφής του κάθε συγγραφέα, ξέρω να τον ξεχωρίζω καλά. Ο Μάριος εστιάζει πιο πολύ στις καταιγιστικές εξελίξεις και στις ανατροπές, ενώ ο Γιώργος παίρνει τον χρόνο του κάπως περισσότερο για να δώσει έμφαση στους διαλόγους και στους χαρακτήρες.

Κι όμως, στο συγκεκριμένο μυθιστόρημα, τα δύο αυτά στυλ έχουν ομογενοποιηθεί τόσο, που δεν καταλάβαινα ποιανού κεφάλαια διαβάζω κάθε φορά. Το ύφος που έχει προκύψει είναι κάτι το ενδιάμεσο και αντλεί τα θετικά στοιχεία από το ύφος του καθενός εξ’ αυτών.

Ειδικά οι 100 τελευταίες σελίδες, από τη στιγμή δηλαδή που εμφανίζεται μια ηλικιωμένη γυναίκα και δίνει τη λύση στο μυστήριο μέχρι το τέλος, η δράση, οι εξελίξεις και οι ανατροπές κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο. Προσφέρουν ένταση και σασπένς.

Επειδή έχω κι εγώ εμπειρία από συνεργατική συγγραφή, γνωρίζω από πρώτο χέρι πως κάθε άλλο παρά εύκολο εγχείρημα μπορεί να χαρακτηριστεί. Πολλές φορές χρειάζεται αυτοί που συνεργάζονται να κάνουν αμοιβαίες υποχωρήσεις ακόμη κι όταν δεν υπεισέρχεται ο εγωισμός. Διότι όσοι ασχολούμαστε με το γράψιμο, ουσιαστικά μας αρέσει να γράφουμε αυτό που θα θέλαμε να διαβάσουμε σαν αναγνώστες. Και αυτός είναι ο βασικός λόγος που οι γνώμες στη συνεργατική συγγραφή, δεν συμπίπτουν πάντα.

Ωστόσο η «γέφυρα των χαμένων ψυχών» είναι η απόδειξη ότι αυτό το είδος συνεργασίας, όταν εφαρμόζεται με σύστημα και με κανόνες, μπορεί να δώσει κάτι πολύ δυνατό.

Στη συγκεκριμένη περίπτωση, θεωρώ ότι αξίζει να διαβαστεί από όλους τους φαν των μεταφυσικών θρίλερ.

 

Edited by AlienBill
  • Like 4
  • Thanks 2
Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Πριν από το συνεργατικό αυτό μυθιστόρημα είχα διαβάσει δυο βιβλία του Γιώργου Δάμτσιου και τέσσερα βιβλία του Μάριου Δημητριάδη, οπότε είχα μια πολύ καλή εικόνα για το έργο και το στιλ γραφής των δυο συγγραφέων, ενώ φυσικά είχα και σχετικά υψηλές προσδοκίες για αυτό το βιβλίο, έχοντας μείνει πολύ ικανοποιημένος από τα προηγούμενα έργα τους. Όμως, κάτι δεν πήγε καλά εδώ. Δεν ξέρω τι ακριβώς, αλλά στο τέλος ένιωσα ότι απλώς διάβασα ένα καλούτσικο μεταφυσικό θρίλερ με στοιχεία τρόμου, όχι κάτι το φοβερό και το τρομερό που να με κάνει να ανατριχιάσω. Η αλήθεια είναι ότι διαβάστηκε μονορούφι και η όλη ιστορία με κράτησε, από τη μια λόγω της εξαιρετικά ευκολοδιάβαστης γραφής και από την άλλη λόγω των εκατό μικρών κεφαλαίων (ξέρετε πώς πάει, λες ότι θα διαβάσεις ένα ακόμα κεφάλαιο και μετά θα πας για ύπνο, τι γίνεται όμως όταν τα κεφάλαια είναι τριών ή τεσσάρων σελίδων το πολύ;). Απλώς, να, η γραφή δεν με συγκίνησε, δεν κατάφερε να μου δημιουργήσει ιδιαίτερη αγωνία, πέρα ίσως από ελάχιστες σκηνές. Επίσης δεν δέθηκα ιδιαίτερα με κάποιον χαρακτήρα, κατά συνέπεια δεν με ένοιαζε και τόσο τι μπορεί να πάθαιναν οι πρωταγωνιστές στο τέλος. Όσον αφορά το φινάλε, θα μπορούσε ίσως να είναι κάπως πιο απλωμένο, η τελική αναμέτρηση να είναι πιο συγκλονιστική, ίσως και πιο αγχωτική. Όπως και να'χει, είναι ένα ψυχαγωγικό και ευκολοδιάβαστο μεταφυσικό θρίλερ που αν μη τι άλλο θα κρατήσει καλή παρέα στους λάτρεις του είδους. Απλώς έχω εντυπωσιαστεί περισσότερο από άλλα βιβλία των συγγραφέων, έτσι θα τα αδικούσα αν έβαζα στο "Η γέφυρα των χαμένων ψυχών" την ίδια βαθμολογία με αυτά. 

7/10

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..