Jump to content

Καθημερινά λάθη


drowvarius
 Share

Recommended Posts

Ὁ Tetartos τὰ περιέγραψε ὅλα πολὺ σωστά. Ἀλλὰ γράφει ὅτι βρίσκεται σὲ δίλημμα. Ποῦ τὸ βλέπει; Ἁπλᾶ διαλέγεις τὸ σύστημα ποὺ σὲ ἐκφράζει, ὅπως ἔχω ἀναφέρει ἀλλοῦ.

Ευχαριστώ για τον έπαινο :D Η απορία μου είναι αν τα δύο συστήματα είναι εξίσου σωστά και χρησιμοποιούμενα. Σίγουρα ο καθένας μπορεί να γράφει με όποια ορθογραφία ή σύστημα τονισμού επιθυμεί. Η άποψή μου είναι ότι το σύστημα Τριανταφυλλίδη είναι και τυπικά "σωστό" και το μόνο που χρησιμοποιείται στην πράξη σε όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει. Η ερώτησή μου είναι: έχει δει κανείς τίποτα διαφορετικό στον έντυπο λόγο;

 

Ἔτσι, καλὸ εἶναι νὰ βάζουμε τὸν ἕνα καὶ μονάκριβο τόνο ποὺ μᾶς ἀπέμεινε στὶς κτητικὲς ἀντωνυμίες, ΜΟΝΟ ὅταν ὑπάρχει κίνδυνος σύγχυσης. [...] Αὐτὸ ποὺ κάνω ἐγώ, ὅταν γράφω σὲ μονοτονικὸ ἢ διορθώνω μονοτονικὰ κείμενα, εἶναι νὰ βάζω τόνο στὶς ἀντωνυμίες στὶς περιπτώσεις ποὺ διαπιστώνω πὼς χρειάζονται κατὰ τὴν ἀνάγνωση - ἐννοεῖται, βέβαια, μὲ φειδώ.

 

Επομένως συμφωνείς ότι στην φράση

 

"Η Έλεν πέταξε πέρα το άψυχο σώμα τής Σίμπιλ σαν άχρηστο κουρέλι και άρχισε να τραγουδά ξανά σηκώνοντας τα χέρια πάνω από τον τάφο, αφού πρώτα..."

 

το "τής" θα πρέπει να ΜΗΝ έχει τόνο, μια και είναι φανερό ότι το σώμα ανήκει στην Σίμπιλ. Υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης;

 

Θα έλεγα μάλιστα ότι ο τόνος αυξάνει την πιθανότητα σύγχυσης, μια και δίνει έμφαση στο "της" που στον προφορικό λόγο δε θα την είχε.

Link to comment
Share on other sites

Τελικά κατάλαβα ότι όπως και σε πολλά άλλα ζητήματα ο καθένας το γράφει όπως θέλει.

Σχετικά με τα εισαγωγικά και τους διαλόγους θα διαφωνήσω με την Κιάρα, όπως και με ορισμένα που γράφει ο Μπάμπης Κουτρούλης στο site του.

Κατά τη γνώμη το καλύτερο που έχεις να κάνεις glowleaf (και το πιο προφανές) είναι να πας στη βιβλιοθήκη σου, να ανοίξεις μερικά βιβλία και να δεις πως τα έχουν φτιάξει αυτοί. Πιθανόν να τα βρεις και με διαφορετικά συστήματα γραμμένα, άρα διάλεξε όποιο θες και καθιέρωσέ το.

Link to comment
Share on other sites

Ναι, ακριβως αυτο κανω, κοιταζω πως τα εχουν ηδη γραψει, και οντως ο καθενας κανει οτι θελει. Απλως ρωταω μπας και μαθω κατι που ειναι στανταρ, οπως τα προηγουμενα. Ειναι προτιμοτερο να σπας εναν κανονα συνειδητα οταν το θελεις για εμφαση, παρα να τα κανεις σαλατα γενικα.

Link to comment
Share on other sites

Ευχαριστώ για τον έπαινο :D Η απορία μου είναι αν τα δύο συστήματα είναι εξίσου σωστά και χρησιμοποιούμενα. Σίγουρα ο καθένας μπορεί να γράφει με όποια ορθογραφία ή σύστημα τονισμού επιθυμεί. Η άποψή μου είναι ότι το σύστημα Τριανταφυλλίδη είναι και τυπικά "σωστό" και το μόνο που χρησιμοποιείται στην πράξη σε όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει. Η ερώτησή μου είναι: έχει δει κανείς τίποτα διαφορετικό στον έντυπο λόγο;

 

 

 

Επομένως συμφωνείς ότι στην φράση

 

"Η Έλεν πέταξε πέρα το άψυχο σώμα τής Σίμπιλ σαν άχρηστο κουρέλι και άρχισε να τραγουδά ξανά σηκώνοντας τα χέρια πάνω από τον τάφο, αφού πρώτα..."

 

το "τής" θα πρέπει να ΜΗΝ έχει τόνο, μια και είναι φανερό ότι το σώμα ανήκει στην Σίμπιλ. Υπάρχει κίνδυνος σύγχυσης;

 

Θα έλεγα μάλιστα ότι ο τόνος αυξάνει την πιθανότητα σύγχυσης, μια και δίνει έμφαση στο "της" που στον προφορικό λόγο δε θα την είχε.

 

Πράγματι, καὶ τὰ δυὸ συστήματα εἶναι ἐξ ἴσου σωστά.

Τώρα, στὴν προκειμένη περίπτωση, δηλαδὴ στὴν πρόταση "Η Έλεν πέταξε πέρα το άψυχο σώμα της Σίμπιλ" θὰ ἔβαζα τόνο, διότι τόσο τὸ ὑποκείμενο ὅσο καὶ ἡ κτητικὴ ἀντωνυμία τοῦ ἀντικειμένου τῆς πρότασης εἶναι τοῦ ἰδίου γένους (Έλεν-τής Σίμπιλ), διότι, διαβάζοντας τὴν πρόταση, χωρὶς τὸν τόνο θὰ "κολλήσω" γιὰ λίγες στιγμὲς μέχρι νὰ ξαναπάρω τὴν πρόταση ἀπ' τὴν ἀρχή. Ὁ ἐπιπλέον τόνος δὲν θὰ αὔξαινε τὴν σύγχυση, διότι ἐν προκειμένῳ τὸ "τής" ἔχει ἔμφαση στὸν προφορικὸ λόγο (χωρὶς τὸν τόνο διαβάζουμε:"το σώματης", ἐνῶ μὲ τόνο: "το σώμα [στιγμιαία παύση] τής Σίμπιλ").

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

Ρε παιδιά, δεν αντέχω άλλο!!! Ειλικρινά έχω μπλεχτεί! Μπορεί κάποιος να μου πει τελικά ποιο είναι το σωστό με τα κόμματα και τα εισαγωγικά, ή τουλάχιστον το περισσότερο δημοφιλές; Έχω ένα μυθιστόρημα, μισό με εισαγωγικά και μετά κόμμα και μισό με εισαγωγικά και μετά όχι κόμμα. Μήπως και τα δύο είναι σωστά αναλόγως;; Βοηθήστε λίγο γιατί έχω φάει όλο το κόσμο και έχω μπουχτήσει!!! Και επίσης, αν υπάρχει μία περίοδος εντός, βάζουμε τελικά τελεία εντός εισαγωγικών; Σόρρυ αν ρωτάω πράγματα που έχουν διευκρινηστεί παραπάνω, αλλά δεν μπορώ να βγάλω άκρη! :wacko:

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω ακριβώς τα εισαγωγικά και το κόμμα, επειδή όμως είπες μυθιστόρημα άνοιξα τις ΠΥΛΕΣ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ και αντιγράφω:

 

"Πες στο φίλο σου τούτο" είπε η κυρά. "Αυτό που είδε ήταν αλήθεια. Το όραμά του ήταν, πράγματι, ο θεός".

Για την τελεία μετά το κυρά παίζει ρόλο η έμφαση που θέλει να δώσει ο συγγραφέας. Αν το διαβάσεις δυνατά θα το καταλάβεις.Δίνει έμφαση στο τούτο.

"Μπορώ να ρωτήσω κάτι κυρά πριν φύγω;"

"Μπορώ" ρώτησε ο Διηνέκης "να μιλήσω εκ μέρους του νεαρού;".

 

Οπως βλέπεις υπάρχουν προτάσεις (τελεία) μέσα στα εισαγωγικά. Ελπίζω να σου λύνουν τις απορίες οι προτάσεις, αν όχι ελπίζω να βρω κάτι άλλο.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ πάντως ακολουθώ αυτούς εδώ τους κανόνες.

 

Ψάχνοντας για ελληνικά ανακάλυψα ότι επικρατεί και αλλού το χάος. Οπότε είναι λογικό να αναρωτιέσαι, TheTregorian.

 

Εδιτ: Υπάρχει και αυτή εδώ η σελίδα με κανόνες.

Edited by tetartos
Link to comment
Share on other sites

Μεγάλο μπλέξιμο... ειλικρινά δεν μπορώ να βγάλω άκρη... Τέλος πάντων, μου φαίνεται πως κάνεις είτε το ένα είτε το άλλο, αρκεί να είναι σε όλο το κείμενο έτσι. Ευχαριστώ για τη προσπάθεια σας!!!

Link to comment
Share on other sites

Το ουσιαστικό σορός είναι θηλυκού γένους. Πρόκειται για αρχαία λέξη. Σημαίνει το σώμα νεκρού ανθρώπου, το λείψανο, ενώ στην αρχαιότητα η αρχική σημασία της λέξης ήταν «φέρετρο». Παραδείγματα χρήσης: Η σορός του Αρχιεπισκόπου θα εκτίθεται σε λαϊκό προσκύνημα. Η σορός του μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου θα διενεργηθεί νεκροψία- νεκροτομή. Δεν χρησιμοποιούνται στη νέα Ελληνική λέξεις της ίδιας οικογένειας με το ουσιαστικό σορός.

 

Το ουσιαστικό σωρός είναι αρσενικού γένους. Είναι και αυτή αρχαία λέξη. Δηλώνει σύνολο πραγμάτων που βρίσκονται κάπου μαζί, χωρίς να έχουν τακτοποιηθεί, ταξινομηθεί κτλ. Γνωστή είναι η φράση ένα σωρό, με τη σημασία «πάρα πολλά», λ.χ.: Έχω ένα σωρό προβλήματα. Στην ίδια οικογένεια με το σωρός ανήκουν οι λέξεις επισώρευση, συσσώρευση, σωρεία, σωρηδόν. Αρκετά συχνά γράφεται το θηλυκό σορός με ω, εξαιτίας σύγχυσης με το αρσενικό σωρός. Για παράδειγμα, διαβάζουμε: Βρέθηκε η σωρός της άτυχης γυναίκας, ενώ το σωστό θα ήταν Βρέθηκε η σορός της άτυχης γυναίκας.

 

Πηγή: Άσπρη Λέξη

Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Θα ήθελα να ρωτήσω αν στην πρόταση ''Η δουλειά του του έτρωγε όλο τον χρόνο που είχε'' κάποιο από τα δύο του πρέπει να πάρει τόνο. Και επίσης αν είναι λάθος να μπαίνει κόμμα πριν ή μετα το και

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα να ρωτήσω αν στην πρόταση ''Η δουλειά του του έτρωγε όλο τον χρόνο που είχε'' κάποιο από τα δύο του πρέπει να πάρει τόνο. Και επίσης αν είναι λάθος να μπαίνει κόμμα πριν ή μετα το και

 

Αν είσαι διορθωτής/επιμελητής, ρώτα κάποιον άλλο διορθωτή/επιμελητή. Αν είσαι συγγραφέας, άφησέ το να το διορθώσει ο διορθωτής/επιμελητής.

Πάντως δεν είναι έγκλημα να βάλεις τόνο στο δεύτερο "του" (μιας και στο πρώτο "του" ποτέ δεν βάζαμε, επειδή είναι κτητικό).

 

Κόμμα πριν/μετά το "και" μπαίνει μόνο όταν αυτό που προηγείται/έπεται του και δεν συνδέεται άμεσα με αυτό που έπεται/προηγείται του "και". Το "και" συνδέει όμοιους συντακτικά όρους.

 

Παράδειγμα:

Ο Γιάννης και, ποιος θα το περίμενε, ο Νίκος έγιναν αχώριστοι φίλοι! Το "Ο Γιάννης" και το "ποιος θα το περίμενε" δεν είναι όμοιοι συντακτικά όροι (το "Ο Γιάννης είναι υποκείμενο" και το "ποιος θα το περίμενε" είναι παρενθετική ερωτηματική φράση).

 

Προσοχή:

1. Ο Στέφανος, ο αδελφός της Μαρίας, και ο Μηνάς ήρθαν αργά.

και

2. Ο Στέφανος, ο αδελφός της Μαρίας και ο Μηνάς ήρθαν αργά.

 

Στο 1 εννοείται ότι τα πρόσωπα είναι δύο (ο Στέφανος είναι ο αδελφός της Μαρίας). Στο 2, εννοείται ότι τα πρόσωπα είναι τρία.

Στο 1 οι όμοιοι συντακτικά όροι είναι "ο Στέφανος" και "ο Μηνάς" (είναι και τα δυο υποκείμενα του ρήματος "ήρθαν'), ενώ η φράση "ο αδελφός της Μαρίας" είναι επεξήγηση στο "Στέφανος".

 

Peace of kake, huh?

Edited by odesseo
Link to comment
Share on other sites

Αν είσαι διορθωτής/επιμελητής, ρώτα κάποιον άλλο διορθωτή/επιμελητή. Αν είσαι συγγραφέας, άφησέ το να το διορθώσει ο διορθωτής/επιμελητής.

Πάντως δεν είναι έγκλημα να βάλεις τόνο στο δεύτερο "του" (μιας και στο πρώτο "του" ποτέ δεν βάζαμε, επειδή είναι κτητικό).

 

Κόμμα πριν/μετά το "και" μπαίνει μόνο όταν αυτό που προηγείται/έπεται του και δεν συνδέεται άμεσα με αυτό που έπεται/προηγείται του "και". Το "και" συνδέει όμοιους συντακτικά όρους.

 

Παράδειγμα:

Ο Γιάννης και, ποιος θα το περίμενε, ο Νίκος έγιναν αχώριστοι φίλοι! Το "Ο Γιάννης" και το "ποιος θα το περίμενε" δεν είναι όμοιοι συντακτικά όροι (το "Ο Γιάννης είναι υποκείμενο" και το "ποιος θα το περίμενε" είναι παρενθετική ερωτηματική φράση).

 

Προσοχή:

1. Ο Στέφανος, ο αδελφός της Μαρίας, και ο Μηνάς ήρθαν αργά.

και

2. Ο Στέφανος, ο αδελφός της Μαρίας και ο Μηνάς ήρθαν αργά.

 

Στο 1 εννοείται ότι τα πρόσωπα είναι δύο (ο Στέφανος είναι ο αδελφός της Μαρίας). Στο 2, εννοείται ότι τα πρόσωπα είναι τρία.

Στο 1 οι όμοιοι συντακτικά όροι είναι "ο Στέφανος" και "ο Μηνάς" (είναι και τα δυο υποκείμενα του ρήματος "ήρθαν'), ενώ η φράση "ο αδελφός της Μαρίας" είναι επεξήγηση στο "Στέφανος".

 

Peace of kake, huh?

 

Μάλιστα. Κατάλαβα. Το παράδειγμα σου με τους όμοιους-ανόμοιους συντακτικούς όρους ήταν πολύ κατατοπιστικό, ευχαριστώ

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα να ρωτήσω αν στην πρόταση ''Η δουλειά του του έτρωγε όλο τον χρόνο που είχε'' κάποιο από τα δύο του πρέπει να πάρει τόνο.

 

Μου αρέσει να γράφω το δεύτερο -του- με τόνο: "Η δουλειά του τού έτρωγε όλο το χρόνο". Νομίζω είναι αρκετά αποδεκτή αυτή η γραφή.

Για το -και- ο odesseo ήταν κατατοπιστικότατος. Συμφωνώ απόλυτα.

Link to comment
Share on other sites

Μου αρέσει να γράφω το δεύτερο -του- με τόνο: "Η δουλειά του τού έτρωγε όλο το χρόνο". Νομίζω είναι αρκετά αποδεκτή αυτή η γραφή.

Για το -και- ο odesseo ήταν κατατοπιστικότατος. Συμφωνώ απόλυτα.

 

Για το του και εγώ αυτό υποψιαζόμουνα. Όχι δηλαδή ποιο από τα δύο τονίζεται, ήξερα πως αν ένα από τα δύο επρεπε να πάρει τόνο σίγουρα αυτό θα ήταν το δεύτερο. Για το και είχα πλήρη άγνοια. Και έθεσα την απορία μου γιατί πιστεύω ότι έχω κάνει ένα σωρό λάθη πάνω σ' αυτό, να βάζω δηλαδή αβέρτα κόμμα παντού.

Link to comment
Share on other sites

Για το του και εγώ αυτό υποψιαζόμουνα. Όχι δηλαδή ποιο από τα δύο τονίζεται, ήξερα πως αν ένα από τα δύο επρεπε να πάρει τόνο σίγουρα αυτό θα ήταν το δεύτερο. Για το και είχα πλήρη άγνοια. Και έθεσα την απορία μου γιατί πιστεύω ότι έχω κάνει ένα σωρό λάθη πάνω σ' αυτό, να βάζω δηλαδή αβέρτα κόμμα παντού.

 

Φίλοι, γράψτε όπως σας έρχεται. Ο τόνος δεν κάνει τη διαφορά, ούτε η σωστή χρήση του κόμματος. Ο διορθωτής ξέρει καλύτερα, γιατί αυτός πληρώνεται για αυτήν τη δουλειά. Είναι ο λογιστής της γλώσσας. Εσείς είστε οι επιχειρηματίες :)

 

Και μια προτροπή προς τη χειραφέτηση: Μάθετε να σας αρέσει αυτό που σκέφτεστε και αυτό που γράφετε, όχι αυτό που είναι αποδεκτό. Αν αυτό που σας αρέσει είναι και αποδεκτό, το πολύ πολύ να κερδίσετε φήμη ως ορθογράφοι.

Link to comment
Share on other sites

Θα ήθελα να ρωτήσω αν στην πρόταση ''Η δουλειά του του έτρωγε όλο τον χρόνο που είχε'' κάποιο από τα δύο του πρέπει να πάρει τόνο.

Δεν θα έβαζα πουθενά τόνο και εξηγούμαι:

τόνος μπαίνει στους αδύνατους τύπους προσωπικής αντωνυμίας για να ξεχωρίζουν από τις κτητικές. πχ

Η δασκάλα μού είπε ---> Η δασκάλα είπε σε εμένα

Η δασκάλα μου είπε ---> Η δική μου δασκάλα είπε

 

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που δίνεις υπάρχουν και οι δύο τύποι. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να παρερμηνευτεί το νόημα της πρότασης.

Link to comment
Share on other sites

Στο συγκεκριμένο παράδειγμα που δίνεις υπάρχουν και οι δύο τύποι. Οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να παρερμηνευτεί το νόημα της πρότασης.

 

Ναι, σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση παρεμηνείας. Στον προφορικό λόγο όμως. Και στον γραπτό δεν παίζει αυτό το ενδεχόμενο, απλώς ποια είναι η πιο ενδεικτική επιλογή; Να τονίσεις τελικά την δεύτερη αντωνυμία ή όχι; Ήδη ειπώθηκαν διαφορετικές απόψεις. Υποθέτω τελικά πως ο καθένας το γράφει όπως νομίζει, όπως πολύ σωστά το έθηξε ο odesseo

Link to comment
Share on other sites

Ναι, σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση παρεμηνείας. Στον προφορικό λόγο όμως. Και στον γραπτό δεν παίζει αυτό το ενδεχόμενο, απλώς ποια είναι η πιο ενδεικτική επιλογή; Να τονίσεις τελικά την δεύτερη αντωνυμία ή όχι; Ήδη ειπώθηκαν διαφορετικές απόψεις. Υποθέτω τελικά πως ο καθένας το γράφει όπως νομίζει, όπως πολύ σωστά το έθηξε ο odesseo

 

Όταν υπάρχουν δύο "του" δεν τονίζεις. Δεν υπάρχει παρερμηνεία εδώ, εφόσον δε γίνεται να είναι και τα δύο κτητικές αντωνυμίες. Δε θα σε μαχαιρώσει κανείς, βέβαια, γι' αυτό. Στην άλλη περίπτωση που αναφέρθηκε - όταν υπονοείται απ' το περιεχόμενο - μπαίνει τόνος, γιατί υποτίθεται ότι πρέπει να καταλαβαίνουμε από την αρχή "τι είναι τι" κι όχι στη δεύτερη ανάγνωση (σε στιλ "α! αυτό εννοεί!"). Γενικά, ο πλεονασμός πρέπει ν' αποφεύγεται στο γραπτό λόγο. Αν κάτι δε χρειάζεται, δε το βάζεις.

 

Είναι όπως τα διαλυτικά. Στη λέξη "γάιδαρος", δε βάζεις διαλυτικά στο -ι- γιατί υπάρχει ο τόνος. Ενώ στην περίπτωση "του γαϊδάρου" κλπ βάζεις.

Link to comment
Share on other sites

Όταν υπάρχουν δύο "του" δεν τονίζεις. Δεν υπάρχει παρερμηνεία εδώ, εφόσον δε γίνεται να είναι και τα δύο κτητικές αντωνυμίες. Δε θα σε μαχαιρώσει κανείς, βέβαια, γι' αυτό.

 

 

Άργησα να απαντήσω γιατί κόπηκε το ρεύμα για λίγο. Αυτό κρατάω λοιπόν. Ότι δεν είναι απαραίτητο, ούτε όμως και λάθος να μπει.

Link to comment
Share on other sites

Δεν είναι λάθος όμως πολύ θα ήθελα να μου εξηγήσει κάποιος το εξής:

 

Όταν γράφαμε διάλογο, παλαιότερα, χρησιμοποιούσαμε την παύλα. Πχ

 

-Κατάρα! είπε ο Βαγγέλης.

 

Τώρα τελευταία είναι της μόδας τα εισαγωγικά. Πχ

 

"Κατάρα!" είπε ο Βαγγέλης.

 

Είχα πάντα την εντύπωση ότι ο ελληνικός τρόπος είναι η παύλα και τα εισαγωγικά είναι εγγλέζικο γούστο. Μπορεί κάποιος να μου πει αν έχω δίκιο ή άδικο ή ούτε δίκιο ούτε άδικο;

Link to comment
Share on other sites

Ελαφρώς παρωχημένο μου φαίνεται το σύστημα με τις παύλες. Για παράδειγμα, θες να γράψεις:

 

"Κατάρα", είπε ο Βαγγελής για να συμπληρώσει αμέσως, "με αυτές τις παύλες δεν βγάζω άκρη!".

 

Με τις παύλες πως χειρίζεσαι αφηγηματικά σχόλια και επεξηγήσεις;

 

Φαντάζομαι το ανωτέρω παράδειγμα θα έπαιρνε την μορφή:

 

- Κατάρα! είπε ο Βαγγέλης για να συμπληρώσει αμέσως

- Με αυτές τις παύλες δεν βγάζω άκρη!

 

Έτσι όμως το μάτι μπερδεύεται και προς στιγμή ο αναγνώστης θα νομίσει πως υπήρξε εναλλαγή του ομιλητή στον διάλογο.

Χώρια που χωρίς εισαγωγικά δεν διαχωρίζονται με σαφήνεια τα σχόλια με τον καθ' αυτό διάλογο.

Edited by Sileon
Link to comment
Share on other sites

Θα μπορούσε να γίνει

 

-Κατάρα! είπε ο Βαγγέλης, για να συμπληρώσει αμέσως:Με αυτές τις παύλες δεν βγάζω άκρη!

 

Βασικά το πρόβλημά μου είναι ότι έχω μάθει να χρησιμοποιώ τις παύλες (όχι χωρίς να διαμορφώσω κατάλληλα τα αφηγηματικά σχόλια που λες, Παναγιώτη) και αναρωτιέμαι αν πρέπει να το αλλάξω αυτό, στην προοπτική μιας έκδοσης. Φαντάσου να δεχτώ ένα αρχείο με σχόλια επιμέλειας και να χτυπάνε συνέχεια οι παύλες. Δε θα αγανακτήσει ο χριστιανός;

Link to comment
Share on other sites

Είχα πάντα την εντύπωση ότι ο ελληνικός τρόπος είναι η παύλα και τα εισαγωγικά είναι εγγλέζικο γούστο. Μπορεί κάποιος να μου πει αν έχω δίκιο ή άδικο ή ούτε δίκιο ούτε άδικο;

 

Εχεις δίκιο!

Στη «Νεοελληνική Γραμματική» του Οργανισμού Εκδόσεως Διδακτικών Βιβλίων (το μπλε βιβλίο), στο κεφάλαιο Τα Σημεία της στίξης, γράφονται τα ακόλουθα:

 

9. Παύλα (―). Σημειώνουμε την παύλα στο διάλογο για να δείξουμε το πρόσωπο που μιλάει:

―Πότε θα έρθεις; ―Αύριο. ―Θα σε περιμένω.

 

11. Εισαγωγικά («»). Μέσα σε εισαγωγικά κλείνουμε τα λόγια ενός άλλου ή μια λέξη του, όταν τα αναφέρουμε όπως ακριβώς τα είπε. Πριν από τα εισαγωγικά σημειώνουμε τότε διπλή τελεία:

Τα εγγόνια έλεγαν στον παππού: «Πες μας, παππού, πάλι το παραμύθι της Γοργόνας».

 

 

επίσης εδώ

Edited by mariposa
Link to comment
Share on other sites

Καλά το υποπτευόμουν.

 

Άρα λοιπόν να κρατήσω τις παύλες κι όταν (ή μάλλον εάν) έρθει εκείνη η ώρα της επιμέλειας, να ζητήσω να τις διατηρήσουν;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..