Jump to content

Πώς ταΐζετε τις πληροφορίες στον αναγνώστη;


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Το θέμα είναι αυτό που λέει ο τίτλος. Όταν θέλετε να δώσετε πληροφορίες στον αναγνώστη, πώς το κάνετε;

 

Δείτε τι λένε και αυτοί εδώ.

Link to comment
Share on other sites

Διαβάζοντας το The Eight της Neville ήρθα αντιμέτωπη με το φαινόμενο! Η συγγραφέας στην προσπάθειά της να δώσει μια κατά το δυνατόν σαφή εικόνα των προσώπων και πραγμάτων κατανάλωνε σειρές επί σειρών στην παράθεση πληροφοριών που θα μπορούσαν (με λίγη καλή θέληση, ίσως, από τον αναγνώστη) να έχουν γίνει αντιληπτές μέσα από συντομότερες αναφορές.

 

Τα πράγματα έγιναν ακόμα "δυσκολότερα" ως προς το infodumping ξεκινώντας το It του Stephen King, το οποίο ξεκίνησα αμέσως μετά το Case of Charles Dexter Word του Lovecraft!

 

Χαρακτηριστικό παράδειγμα ανελέητης παράθεσης πληροφοριών είναι και το Silmarillion του Tolkien, όπου τα γενεαλογικά δέντρα δίνουν και πέρνουν κι έχεις χαθεί στις πληροφορίες πριν προλάβεις να ενταχθείς στο μύθο, ενώ τα πισωγυρίσματα των σελίδων ("πού το έχω ξαναδεί αυτό το όνομα") σ'εμένα συνέβησαν κατά κόρον!

 

Ως προσωπική άποψη και ειδικότερα μέσα από αυτά τα βιβλία κατέληξα πως με κουράζει η διαρκής παράθεση πληροφοριών και με κερδίζουν οι συγγραφείς που επιτρέπουν στην αντίληψή μου να αυτοσχεδιάζει. Δε νιώθω "χαζή" (όπως χαρακτηριστικά αναφέρει ένας χρήστης στο link του sffworld.com) όταν χρειάζομαι χρόνο να κατανοήσω μια κατάσταση ή μια προσωπικότητα, αντιθέτως προτιμώ να σκέφτομαι, να αναλύω και να συμπεραίνω παράλληλα με την ανάγνωση: να λύνω μόνη μου μικρά μυστήρια και να ανακαλύπτω κρυφά σημεία του κειμένου!

 

Όσο για την υπερ-ανάλυση των χαρακτήρων ώστε να κατανοήσει ο αναγνώστης πλήρως την ψυχολογική υπόσταση του ήρωα και να τον προσεγγίσει (όπως αναφέρεται στο link), πιστεύω πως το να προσεγγίσεις έναν ήρωα δεν είναι άμεσα συνηφασμένο με το πόσα πολλά γνωρίζεις γι΄αυτόν (από τον όγκο της πληροφορίας δηλαδή) αλλά από τον τρόπο που αντιμετωπίζει και χειρίζεται ορισμένες καταστάσεις και από το εάν και κατά πόσο ο αναγνώστης θα δει κοινούς κώδικες αντιμετώπισης πάνω σε αυτή τη συμπεριφορά ("κι εγώ αυτό θα έκανα").

 

Φυσικά, πιστεύω πως η κατανόηση οποιουδήποτε χαρακτήρα (πραγματικού ή/και φανταστικού) προϋποθέτει πρώτα απ' όλα καλή γνώση του εαυτού μας (και αυτός είναι κι ένας λόγος που με αποροφούν πολλές φορές οι βιογραφίες: μου δίνουν τροφή για προσωπική αναζήτηση).

 

Έτσι, ο Lovecraft με κέρδισε με τρόπο που ίσως παλαιότερα με είχε κερδίσει ο Arthur Conan Doyle και αργότερα η Agatha Christie. Δε μου έδωσε πολλές πληροφορίες (δε γνωρίζω τι χρώμα ήταν το αυτοκίνητο του Mr. Word), κράτησε το ενδιαφέρον μου καθ' όλη τη διάρκεια της αφήγησης και (σε συνδυασμό με την απώλεια διαλόγων που είμαι υπέρ, αλλά αυτό είναι άλλο αντικείμενο ενός άλλου topic) ξετύλιξε ένα μυστηριώδη ιστό στον οποίο ένιωσα να συμμετέχω ενεργά.

 

Τώρα, κάτι άλλο που παρατήρησα: όσον αφορά στην παράθεση λεπτομερειών πάνω στο σκηνικό και τον κόσμο, ώστε να προετοιμαστεί το υπόβαθρο του χώρου στο πλαίσιο του οποίου θα στηθεί η πλοκή, πιστεύω πως μπορεί να γίνει σύντομα.

 

Προσωπικά παρασύρομαι, έχω την τάση να θέλω να τα καλύψω όλα, να δώσω μια ολοκληρωμένη περιγραφική εικόνα τόπων και εποχών, κοινωνικών ιδεών και τάσεων, πολιτισμών και μετεωρολογίας και μπορεί τελικά να χρειαστεί ένα ξεχωριστό βιβλίο για να "αντέξει" το σύνολο των ιδεών που με οδήγησαν στη χωρική υλοποίηση του φανταστικού μου κόσμου.

 

Η αποφυγή τόσο ενδελεχών παρουσιάσεων συχνά με οδηγεί στη χρήση πραγματικών παρελθοντικών κόσμων για τους οποίους λόγο έως πολύ το βασικό θεσμικό κοινωνικό πλαίσιο είναι γνωστό στον αναγνώστη. Όχι γιατί δεν έχω ιδέες, αλλά γιατί από τελειομανία παρασύρομαι σε ένα αέναο infodumping που με εξιτάρει ως συγγραφέα αλλά με απωθεί ως αναγνώστη. Οπότε μέχρι να βρω την προσωπική μου ισορροπία που θα καθορίσει τον τρόπο με τον οποίο θα χειρίζομαι και θα παραθέτω της πληροφορίες, θα τις αποφεύγω όσο πιο συστηματικά μπορώ: λίγα πράγματα και καλά για αρχή!

 

:book:

Link to comment
Share on other sites

O καλύτερος τρόπος κατά τη γνώμη μου είναι η σταδιακή παράθεση πληροφοριών μέσα από το κείμενο, με τρόπο ώστε να ταιριάζουν με τα όσα γνωρίζουν οι χαρακτήρες για αυτά, αλλά και για να καταλάβει ο αναγνώστης τι γίνεται.

Πάντως τόσο η παράθεση μεγάλου όγκου πληροφοριών, όσο και η απλή ονομαστική αναφορά σε πράγματα που δε ξέρει ο αναγνώστης αλλά τα ξέρει ο ήρωας με κουράζουν.

Link to comment
Share on other sites

Σιχαίνομαι τα info dumps όσο λίγα πράγματα στον σιχαμερό αυτό κόσμο. Προσωπικά προσπαθώ να ταϊζω τον αναγνώστη με μέτρο, όσο πιο μικρές και subtle μπουκιές γίνεται, και αραιά μεταξύ τους, (μη μας πάθει τίποτα και ξεράσει), αλλά γεμάτες πρωτείνες και βιταμίνες, πλούσιες σε θρεπτική αξία.

Γενικά όσων αφορά μια κατάσταση που παρουσιάζεται, δε μου αρέσει η περιγραφή της έτσι στην ψύχρα, αλλά η παρουσίαση του σκελετού της, των βασικών της σημείων, ώστε ο αναγνώστης να σχηματίσει την ολότητά της με την φαντασία του. Αυτή πιστεύω είναι και η δύναμη της λογοτεχνίας, η abstraction που προσφέρει... Κάνοντας ο αναγνώστης μια διεργασία στο μυαλό του για να καταλάβει κάτι, το κείμενο τον αγγίζει πιο έντονα και η θύμησή του μένει...

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ κι εγώ με τον προλαλήσαντα Μελδόκιο.

 

Λίγες πληροφορίες, καθώς τις χρειάζεται η ιστορία που γράφω. Όσο προχωρά η ιστορία, τόσο περισσότερες πληροφορίες μαζεύονται, έτσι ώστε, στο τέλος, ο αναγνώστης να έχει ολοκληρωμένη εικόνα.

 

Πάντως, προσπαθώ τις πληροφορίες να τις δίνω με φυσιολογικό τρόπο: δηλαδή, μέσα από σκέψεις χαρακτήρων (αν και μόνο αν ο χαρακτήρας έχει καλό λόγο να σκεφτεί κάτι τέτοιο), μέσα από το διάλογο (πάλι, αν και μόνο αν υπάρχει πραγματικός λόγος οι χαρακτήρες να συζητάνε κάτι τέτοιο), ή μέσα από τη δράση (από αυτά που κάνουν οι χαρακτήρες, μπορείς να καταλάβεις τι ισχύει στον κόσμο τους και τι πιστεύουν ή πώς είναι οι ίδιοι). Σπάνια γράφω κομμάτια παράθεσης πληροφοριών, αλλά, ακόμα κι όταν το κάνω, προσπαθώ να τα κάνω ενδιαφέροντα.

 

Τέλος, θεωρώ καλό να αφήνονται και μερικές λεπτομέρειες στη φαντασία.

Link to comment
Share on other sites

Meldokios said:

Γενικά όσων αφορά μια κατάσταση που παρουσιάζεται, δε μου αρέσει η περιγραφή της έτσι στην ψύχρα, αλλά η παρουσίαση του σκελετού της, των βασικών της σημείων, ώστε ο αναγνώστης να σχηματίσει την ολότητά της με την φαντασία του.

 

Bardos said:

έλος, θεωρώ καλό να αφήνονται και μερικές λεπτομέρειες στη φαντασία.

 

Απολύτως σωστό και θεμιτό, imho. Τελικά το όλο "μαγείρεμα" που οδηγεί στο "suspension of disbelief" και την απόλαυση της ανάγνωσης, το κάνει ο αναγνώστης μέσα στο νου του. Οπότε το να αφήσεις κάτι στη φαντασία του αναγνώστη, είναι και ένδειξη σεβασμού στη σχέση συγγραφέα-αναγνώστη και ένδειξη καλής γραφής. Του επιτρέπεις δηλαδή να συμμετέχει στο όλο world-building (world-building που κάνουν μάζι δηλαδή συγγραφέας και αναγνώστης).

Link to comment
Share on other sites

Εγώ προτιμώ να δώσω πρώτα μια γενική άποψη του κόσμου. Μία προοπτικήσ το τι γνωρίζει ο μέσος άνθρωπος σε αυτόν ή για την ιστορία, λόγου χάρη μία απογραφή, το γράμμα ενός στρατιώτη, μία καταχώρηση σε ένα ιστορικό βιβλίο, κ.ο.κ

Οι υπόλοιπες πληροφορίες θα παρατεθούν πιθανότατα κατά τη διάρκεια της ιστορίας αν όχι με το σταγονόμετρο, στην απαραίτητη δόση για την ανάπτυξή της...

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..