Βάρδος Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 Επειδή σε όλα τα φόρα συγγραφής υπάρχει αυτό το θέμα, δεν ήταν σωστό να λείπει κι από εδώ. Πιστεύω οι περισσότεροι θα ξέρετε τι είναι η ασθένεια που φέρει το όνομα writer's block. Αν δεν ξέρετε, ρωτήστε και, υποθέτω, κάποιο θύμα θα προ-θυμο-ποιηθεί να σας απαντήσει. :Ρ Πότε σας πιάνει η ασθένεια; Πώς σας πιάνει; Γιατί σας πιάνει; Πώς την αντιμετωπίζετε; Συζητήστε ελεύθερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 Χαχα, μιλάς με θύματα του για μεγάλο χρονικό διάστημα. Συχνά με πιάνει writer block. Ενώ έχω ιδέες δε μπορω να τις βάλω στο χαρτί. Πιστεύω ότι μου λείπει η ενέργεια να συγκεντρωθώ στη συγγραφή όταν το παθαίνω αυτό. Για αυτό και γράφω με αργούς ρυθμούς και ενδιάμεσα σε κεφάλαια μεγαλύτερων έργων μικρότερες ιστορίες που με ξεκουράζουν κάπως. Πάντως μετά τις διακοπές νιώθω ότι έχω γυρίσει ξεκούραστος και ότι όλο και κάτι θα γράψω (αν και η ρημάδα η εξεταστική δε θα με αφήνει και πολύ...) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
ymeο gamawa Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 οταν πρεπει να γραψεις τρια σεναρια τη μερα.. δυο διαφημιστικα και τρεις ραδιοφωνικες ενα ολοσελιδο και μερικες αφισσες εξωτερικου χωρου... δεν παθαινεις απλα μπλοκ... παθαινεις αμοκ! γιατι αν γραφεις για την καυλα.. παθαινεις μπλοκ.. κανεις μια βολτα, πινεις ενα καφε και καποια στιγμη θα σου ερθει. αν γραφεις για πελατη ομως... και σου λεει αυριο θελω 5 προτρασεις απο τρια διαφορετικα σεναρια η καθε μια.. τοτε αν μπλοκαρεις.... παιρνεις τον πουλωτα! ειναι αηδια.. και ξερεις.. ενα μπλοκ συγχωρειται. δυο αγριοκοιταζονται.. στα τρια ψαχνεις για δουλεια! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Rikochet Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 Ξέρουμε, ξέρουμε. Πότε με πιάνει... χμ, δεν έχω ωράριο. Όποτε νά 'ναι. Για το πώς... απλά, δεν μπορώ να γράψω. Μπορεί να έχω άπειρες ιδέες, να κλωθογυρίζουν στο μυαλό μου, αλλά να μην μπορώ να τις βγάλω. Γιατί με πιάνει... έλα ντε. Βαρεμάρα, κρίση αδράνειας, έλλειψη όρεξης, κάτι απ'όλα αυτά ή και όλα μαζί. Το μόνο σίγουρο πάντως είναι ότι μου σπάει τα νεύρα. Σχεδόν όσο οι μύγες και τα κουνούπια. Και μισώ τις μύγες και τα κουνούπια. Όσο για την αντιμετώπιση, απλά, δεν την αντιμετωπίζω. Κάνω κάτι άλλο. Πάντα περνάει απο μόνο του. Είναι, πάντως, μοχθηρό πράγμα. Δεν το αγαπώ καθόλου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Isis Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 Μου συμβαίνει συνήθως αν πιέζομαι πάρα πολύ χρονικά ή όταν είμαι σε μη οικείο περιβάλλον με φασαρία! Επειδή, όμως, είμαι υπερ-προγραμματιστικός τύπος, πάντα κανονίζω να έχω χρόνο για να γράψω και ποτέ δε γράφω τελευταία στιγμή οτιδήποτε, όσο αυστηρό και αν είναι το deal-line. Ευτυχώς, δε μου συμβαίνει συχνά! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted August 29, 2005 Share Posted August 29, 2005 Το τέλειο και καταστροφικό μπλοκάρισμα! Όταν έχεις γράψει όλη την ιστορία και είσαι στην τελευταία παράγραφο. Ακόμα και να την έχεις δουλέψει βάση προγράμματος ή όπως λέει ο Πόε να έχει διαδραματιστεί όλη η ιστορία προτού το μολύβι σου αγγίξει το χαρτί, ακόμα κι αν ξέρεις πως πρέπει να τελειώσει μια ιστορία, πως πείθεις τον εαυτό σου να την αποχωριστεί; Πως την χαιρετάς για να μην την ξαναπιάσεις ποτέ; Όπως λέει κι η Νιέννα κάπου αλλού και συμφωνώ απολύτως δε μ' αρέσει το τέλος, κανένα τέλος, καλό ή κακό. Κι αυτό το μπλοκάρισμα της τελευταίας παραγράφου δεν το ξεπερνάω όσο κι αν το παλεύω. Ξαφνικά οι κόλλες γεμίζουν ορθογραφικά λάθη, η προτελευταία παράγραφος γίνεται θεόρατη και περιγράφει ασυναρτησίες, πεινάω (άσχετο αλλά στάνταρ) γενικά πάντα θέλω να ασχοληθώ με κάτι άλλο εκτός από το να τελειώσω μια ιστορία. Αυτό το μπλοκάρισμα είναι τόσο έντονο που επισκιάζει όλα τα άλλα, μετά από τη δουλειά που έχω κάνει μπας και καταφέρω να ξεπεράσω αυτό, τα άλλα, κάτι του στυλ «έχω μια ιδέα αλλά δεν έχω τη σωστή φράση για να ξεκινήσω» ή «αυτό που γράφω είναι ανούσιο/χαζό/κτλ» δεν με μπλοκάρουν. Απλά τα γράφω και ξέρω πως θα έρθει η στιγμή που θα τα ξανακοιτάξω με πιο καθαρό κεφάλι που όλα θα διορθωθούν αν άξιζαν τον κόπο. Ταύτα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
LordCeleborn Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Εμενα παλι μου συμβαινει εντελως τυχαια και μπορει να ειναι πολυ κατατροφικο εαν εχεις ενα block δυο μηνες και πρεπει να παραδωσεις 3 Project στην σχολη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Προκύπτει από κούραση και πάντα ΠΑΝΤΑ με το που αρχίζει το καλοκαίρι, ενώ όλο τον χρόνο το περιμένω με ανυπονομησία για να έχω όλο το χρόνο να γράφω! Επίσης με πιάνει αν ασχολούμαι καιρό με κάτι και μετά το βαρεθώ. Μοιάζει σαν να στερεύω από ιδέες, αλλά και όταν προτρέχω στην ιστορία (λ.χ τέλος) όταν ακόμη είμαι στα μισά και ξαφνικά δημιουργώ βλακώδεις ασυνέχειες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted August 30, 2005 Share Posted August 30, 2005 Δε δυσκολευομαι καθόλου να φτιάξω το σκελετό μιας ιστορίας και την πιθανή πλοκή της, καθώς και μερικές εναλλακτικές οδούς σε διάφορα σημεία της σχεδόν ποτέ. Είναι κάτι που κάνω με μεγάλη ευχαρίστηση, και ταχύτητα, όμως εκεί που μπλοκάρω σχεδόν πάντα είναι όταν πρέπει να ντύσω το σκελετό και να τον κάνω κανονικό κείμενο. πολλές ιστοριούλες μου έχουν μείνει στο στάδιο του σκελετού, ενώ οι περισσότερες είναι μισοτελειωμένες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
King_Volsung Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 (edited) Προκύπτει από κούραση και πάντα ΠΑΝΤΑ με το που αρχίζει το καλοκαίρι, ενώ όλο τον χρόνο το περιμένω με ανυπονομησία για να έχω όλο το χρόνο να γράφω! Χαχα! Ναι! Εμένα μου έρχεται όποτε να'ναι, αλλά δεν προσπαθώ να το αντιμετωπίσω. Χαλλλαρά! Άμα είναι να βγει(η ιστορία), θα βγει, αλλιώς το αφήνεις στην άκρη του μυαλού σου και το συνεχίζεις άλλη φορά, όταν έρθει η ώρα του. Αν πάλι δεν έρθει ποτέ η ώρα του... ε τι να κάνουμε; Εγώ δεν το θεωρώ κακό να μην τελειώνεις μια ιστορία σου. Ντάξει, δεν μας πιέζει κανείς να γράφουμε. Το κάνουμε γιατί γουστάρουμε και γιατί θέλουμε να εκφραστούμε. Ποιος ο λόγος να το ζορίζουμε το θέμα; Μόνο σε συγκεκριμένες περιπτώσεις προσπαθώ να το αντιμετωπίσω. Τέτοιες είναι οι ασκήσεις στο εργαστήρι, τα write-off (*γκουχ γκουχ!!!*) και άλλα παρόμοια. Με ποιον τρόπο; Δεν ξέρω... απλά κάνω κάτι άλλο (κατά προτίμηση κάτι κουραστικό σωματικά) για να απασχολώ το μυαλό μου με αυτό το άλλο και μετά βλέπουμε. Edited August 31, 2005 by King_Volsung Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Atrelegis Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Δεν μπορώ από την άλλη να το πάρω τόσο χαλαρά! Με πιάνει ένα τρομερό άγχος άμα δεν κάνω τίποτα και ειδικά αν δουλεύω σε ένα κείμενο καιρό ή δεν έχω έμπνευση για write-off καμιά φορά κολλάω χειρότερα! Δουλειά; Με δουλεύεις; Όταν πρέπει να γράψω κα΄τι δε με σταματάει τίποτα! Ακόμη θυμάμαι όταν αγόρασα στυλό και τετράδιο αντί για νερό μια φορά επειδή δεν ήθελα να χάσω την ιδέα! Κοράκιασα, αλλά είχα ένα πλατύτατο χαμόγελο... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
darky Posted August 31, 2005 Share Posted August 31, 2005 Περιγραφή της νόσου: Απ΄ότι βλέπω τι έχετε γράψει μιλάτε για writer's block σε μια ιστορία συγκεκριμένα και όχι γενικά ότι δεν μπορείς να γράψεις τίποτα. Τώρα το να βαριέσαι να γράψεις δεν νομίζω ότι μπορεί να θεωρηθεί μπλοκάρισμα. Λόγοι: -Κακός προγραμματισμός ή κανένας προγραμματισμός στην εξέλιξη μιας ιστορίας. -Παράτησα μια ιστορία(ή ένα κεφάλαιο) για πολύ καιρό και έχασα την αίσθηση. -Προσπαθώ να γράψω πέρα από τις δυνατότητές μου. Αντιμετώπιση: -Καλύτερος προγραμματισμός και σχεδιασμός εξ αρχής. Που σημαίνει ότι έχω σκεφτεί και ένα ή παραπάνω τελειώματα. -Η πρώτη μορφή βγαίνει γρήγορα. Όσο πιο γρήγορα παν τα δάχτυλά μου. Ακόμα και με μισή ώρα τη μέρα(έχει τύχει και με τέταρτο) αλλά κάθε μέρα. Αν δεν έχω ούτε καν αυτό για κάμποσο καιρό όταν ξαναπιάνω την ιστορία τρώει ένα μεγαλοπρεπές delete και φτου κι απ' την αρχή. Α, και θα συνεχίσω να γράφω πέρα από τις δυνατότητές μου. Αλλιώς δεν έχει νόημα και καθόλου πλάκα. Δε γαμιέται ας παθαίνω και writer's block που και που. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Να λοιπόν ένα μεγάλο αίτιο για μπλοκ. Ο Φόβος. Ο φόβος να γράψεις μια έστω λέξη. Γιατί; Είναι τεμπελιά ή είναι ο φόβος της αρχής; Μιας μεγάλης αρχής; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Νομίζω οτι το νημα μιλάει για κάτι διαφορετικό απο αυτο που συζητούσαμε στο status update. Εκει λέγαμε για την "συγγραφοφοβία" όπως διατυπώθηκε και τον φόβο να γράψεις έστω και μια λέξη. Εδώ μιλάμε για το κοινό writers block που έχει συμβεί σχεδόν στον καθένα που έχει γράψει κάτι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Δηλαδή δεν σχετίζονται αυτά τα δυο; Αν όχι ανοίγω καινούριο τόπικ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 (edited) Το writers block είναι πολύ γενικό. Μπορεί να οφείλεται απο έλλειψη ιδεών εως στυτική δυσλειτουργία ή εμμηνόπαυση. Ο καθένας το βιώνει διαφορετικά αλλά δεν είναι αυτό που συζητούσαμε στο status update. Εκει έκανες μια πολύ διαφορετική ερώτηση (όπως την εξέλαβα τουλάχιστον). Αν υπάρχει συγγραφοφοβία. Η φοβία δηλαδή του να γράψεις μια λέξη στο χαρτί. Το writers block προυποθέτει οτι ΘΕΛΕΙΣ να γράψεις, αλλά για χ,ψ,ω λόγους απλά δεν ΜΠΟΡΕΙΣ. Οχι οτι φοβάσαι να γράψεις. Εκτός αν καταλαβα το ερώτημα σου στο status update λάθος. Αλλά τι άλλο μπορεί να εννοείς όταν λές: Υπάρχει συγγραφοφοβία; o φόβος δηλαδή του να γράψεις έστω και μια λέξη.. Edited June 24, 2011 by Drake Ramore Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 (edited) Αν φοβάται κάποιος να γράψει κάτι.. Αλλά δεν ήθελε έτσι κι αλλιώς. Δεν θα του ήταν αδιάφορο; Μπορεί να μην το είχε μάθει καν! Αλλά τι γίνεται όμως αν θέλει να γράψει!? Δηλαδή έγραφε και πριν..<br> Edited June 24, 2011 by Διγέλαδος Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Alex (χαίρομαι που σε βλέπω), δεν ξέρω αν πρέπει να ανοίξεις καινούργιο τόπικ, όμως αυτό που ρωτάς έχει ενδιαφέρον. Νομίζω ότι μπορεί να συμβεί σε όλες τις τέχνες. Μπορεί κάποιος να έχει βιώσει μια πολύ απογοητευτική φάση που θα τον αποτρέψει να ξαναπιάσει μολύβι-πληκτρολόγιο-κιθάρα-πινέλα. Μέχρι που μπορεί να νιώσει αποστροφή για την μέχρι τότε αγαπημένη του τέχνη. Αυτή η μεγάλη απογοήτευση μπορεί να είναι εξωτερική (κάποιος τον φόβησε), ή καθαρά προσωπική ("δεν αξίζω τίποτα", "δεν κάνω πρόοδο", κλπ). Και σίγουρα αυτό δεν είναι το απλό, γνωστό μπλοκάρισμα. Από προσωπική εμπειρία έχω καταλήξει στο συμπέρασμα πως αυτό που βοηθάει σε τέτοιες περιπτώσεις είναι να ξεκαθαρίσουμε μέσα μας γιατί θέλουμε να συνεχίσουμε (αν θέλουμε) αυτό που κάναμε. Και αναλόγως να κινηθούμε. Αν δηλαδή κάποιος θέλει να συνεχίσει τη συγγραφή ως έκφραση και μόνο, τότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να ανησυχεί για το αποτέλεσμα. Ποιος μας είπε ότι για να κάνουμε κάτι πρέπει να το κάνουμε καλά; Τα πράγματα αλλάζουν βέβαια αν έχουμε στόχο την πώληση του έργου μας. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Άρα ο φόβος είναι για μια επικείμενη απογοήτευση; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cassandra Gotha Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Δεν είμαι σίγουρη ότι πάει έτσι. Ο φόβος, ανεξαρτήτως από τι έχει προκληθεί, έχω την εντύπωση ότι είναι ανεξήγητος. Δηλαδή, τι φοβόμαστε ότι θα συμβεί αν ξαναπιάσουμε μολύβι; Θα επιβεβαιωθούν οι λόγοι που μας έκαναν να σταματήσουμε; Θα κάνουμε κάτι που θα μας πληγώσει ; Θα βγάλουμε στην επιφάνεια κάτι που προσπαθούμε να θάψουμε; Θα.. θα; Δεν ξέρω, πάντα με μπέρδευαν αυτά τα ψυχολογικά. Εσύ τι νομίζεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Άρα ο φόβος είναι για μια επικείμενη απογοήτευση; Κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει αποδεκτό σαν έννοια, αλλά σίγουρα όχι με τον ορισμό συγγραφοφοβία. Πρόκειται στην ουσία για τον φόβο της κριτικής ή της αποδοχής απο τους υπόλοιπους. Γι΄αυτό ακριβώς δεν μπορώ να δεχτώ το συγγραφοφοβία σαν ορισμό. Τι σημαίνειαυτό δηλαδή; Οτι αυτό που σκέφτομαι να γράψω είναι τόσο τρομερό που με φοβίζει; Οποιος έχει κάνει μαθήματα ψυχολογίας θα σου πει αυτό ακριβώς: Γράψτο για να το ξορκίσεις! Εκει έρχεται όμως και μια διαφορετική παράμετρος. Μηπως (ακολουθόντας τα ίδια βήματα πάντα) θεωρείς οτι αυτό που σκέφτεσαι να γράψεις είναι τόσο φοβερό για να αποτυπωθεί στο χαρτί και σε φοβίζει όχι η αποτύπωση του (για να φοβηθείς εσύ), ούτε η αποτύπωση του (που θα φοβίσει άλλους διαβάζοντας το) αλλά τελικά το τι θα σκεφτούν για εσένα όσοι το διαβάσουν; Κι αυτό είναι κάτι που μπορώ να δεχτώ σαν φοβία. Να φοβάται κάποιος τι γνωμη θα σχηματίσουν κάποιοι για αυτόν διαβάζοντας κάτι δικό του. Ειδικά αν αυτός ο κάποιος γράφει τρομακτικά πράγματα, κάποιοι (αγνοώντας το πως πρέπει να γίνεται μια κριτική) δεν εστιάζουν στο κείμενο αλλά σε αυτόν που το έγραψε. Εχουν τύχει τέτοια σκηνικα. Πάντως, φοβία για το να γράψεις απλά δεν μπορώ να διανοηθώ. Πάντα υπάρχει κάτι βαθύτερο που σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις δεν έχει καμια σχέση με την διαδικασία της συγγραφής, αλλά με το πως βγαίνουμε ως συγγραφείς έξω στο κοινο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Διγέλαδος Posted June 24, 2011 Share Posted June 24, 2011 Cassandra θα μείνω στη πρόταση που βλέπεις τον φόβο ως κάτι ανεξήγητο. Γιατί και για μένα δεν έχει κάποια εξήγηση. Όμως οι ερωτήσεις που θέτεις συγκεκριμενοποιούν το φόβο. Αν ξέρουμε τι συνέβη όταν πιάσαμε το μολύβι, ή ξέρουμε τους λόγους που σταματήσαμε ή ότι κάτι θα μας πληγώσει ή ότι θα βγει κάτι στην επιφάνεια. Τότε ξέρουμε ότι αυτό φοβόμαστε. Όχι την ίδια την συγγραφή, αλλά το τι θα ακολουθήσει τη συγγραφή. Είναι κάτι που μπορούμε να το δούμε και ψυχολογικά κατά μια έννοια. Όμως όπως και ο Drake επαναλαμβάνει την αρχική ερώτηση μου έτσι θα την επαναλάβω κι εγώ. Μιλάω για το φόβο του συγγραφείν. Οτι αυτό που σκέφτομαι να γράψω είναι τόσο τρομερό που με φοβίζει; Οποιος έχει κάνει μαθήματα ψυχολογίας θα σου πει αυτό ακριβώς: Γράψτο για να το ξορκίσεις! Καλά δεν νομίζω ότι όλοι οι ψυχολόγοι θα συμφωνήσουν για αυτό. Πρέπει να είσαι κι έτοιμος για αυτό. Γιατί μετά όταν μπεις σε αυτό μπορεί μετά να μη γλυτώσεις και να σε στιγματίσει για όλη σου τη ζωή. Επίσης το να σε κριτικάρουν. και να φοβάσαι για αυτό είναι ένας εξωτερικός παράγοντας. Και στην τελική αν είναι αυτό. Απλώς μην το δείξεις πουθενά. Εξάλλου δεν χρειάζεται ότι γράφεις να το δείχνεις αλλού. Κι όσο να 'ναι όλο αυτό λέει κάτι για τον εαυτό σου. Όχι! η φοβία για την οποία μιλάω είναι η φοβία του να γράψω μια λέξη σε μια χαρτοπετσέτα. Είναι ο φόβος του να κάνω μια αρχή. Ακόμα και τώρα μπορεί να φοβάμαι, αλλά τουλάχιστον δεν συζητάμε ακόμα για μυθοπλαστικές έννοιες. Μιλάμε για το φόβο της αρχής; Μιλάμε για το φόβο στο να παρασυρθώ σε κάτι που δεν ξέρω που θα με βγάλει. Δηλαδή για το φόβο για το άγνωστο. Είναι ένα ταξίδι. Είσαι έτοιμος να βγεις στα ανοιχτά; Ή σε φοβίζει ακόμα ο σκοτεινός βυθός; Ο βυθός γεμάτος από λέξεις. Κάθε λέξη να κρύβει ένα δικό της νόημα. Ποιο είναι το νόημα πίσω από τις δικές μου λέξεις; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienor Posted June 25, 2011 Share Posted June 25, 2011 Άλεξανδρε μιλάμε για σένα? Κι αν ναι, μην το κάνεις αυτό στον εαυτό σου. Τίποτα δε φοβάσαι στ'αλήθεια, τίποτα που να έχει νόημα δε μπορεί να σε φοβήσει. Απλά βάλε ένα μπλοκάκι δίπλα στο κρεβάτι σου, και μόλις ανοίξεις τα μάτια σου γράψε τι είδες. Και μετά πάρτο και κάντο ιστορία. Ξέρεις να το κάνεις αυτό, δεν υπάρχει τίποτα να φοβηθείς. Απλά σταμάτα να σκέφτεσαι. Κατέβασε το διακόπτη. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
anysias Posted June 25, 2011 Share Posted June 25, 2011 Κι αυτό είναι κάτι που μπορώ να δεχτώ σαν φοβία. Να φοβάται κάποιος τι γνωμη θα σχηματίσουν κάποιοι για αυτόν διαβάζοντας κάτι δικό του. Ειδικά αν αυτός ο κάποιος γράφει τρομακτικά πράγματα, κάποιοι (αγνοώντας το πως πρέπει να γίνεται μια κριτική) δεν εστιάζουν στο κείμενο αλλά σε αυτόν που το έγραψε. Εχουν τύχει τέτοια σκηνικα. το +1 απο εμένα για το κομμάτι αυτό Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 11, 2023 Share Posted October 11, 2023 On 8/29/2005 at 3:39 PM, Βάρδος said: Πιστεύω οι περισσότεροι θα ξέρετε τι είναι η ασθένεια που φέρει το όνομα writer's block. 1) Πότε σας πιάνει η ασθένεια; 2) Πώς σας πιάνει; 3) Γιατί σας πιάνει; 4) Πώς την αντιμετωπίζετε; 1) Πάντα με πιάνει κάπου στα μισά της ιστορίας, και γι'αυτό τον λόγο γράφω ιστορίες σε 1 μέρα ή 2 άμα το πάω σερί και δε κοιμηθώ ώστε να μη χάσω τον αρχικό ενθουσιασμό που συνοδεύει την έμπνευσή μου και να την τελειώσω έχοντας την ίδια ροή. 2) Με πιάνει απροετοίμαστο. 3) Γιατί κάποιος άκαρδος Θεός θέλει να δει πόση υπομονή έχω, μάλλον. 4) Έτσι: Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.