Jump to content

Jonathan Strange and Mr Norrel


Sitronella
 Share

Recommended Posts

Ποια σειρά του BBC; Εγώ δεν έχω πάρει χαμπάρι.

 

edit: Εντάξει, δεν ήταν δύσκολο να τη βρω. Έτσι λέγεται και η σειρά.

Edited by Cassandra Gotha
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Προσπαθώ να σβησω το ποστ μου και δεν ξερω πως....συγγνώμη

Edited by MountainRoot
Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

Το τελείωσα και μπορώ να πω ότι ήταν περίεργο,αλλά καλό βιβλίο.

 

Λίγο περίεργο στην αρχή διότι μοιάζει αναχρονιστικό,κάτι σαν Γεωργιανή νουβέλα,όπως της J. Austen.

Οι χαρακτήρες ήταν ωραίοι και καλά δεμένοι,αν και κάποιες φορές βαρετοί στις αντιδράσεις τους.Η πλοκή ήταν ωραία γενικά, με μερικές κοιλιές,ιδίως στην αρχή και από ένα σημείο και μετά λογικά άλματα και κενά στην πλοκή.

 

Από ένα σημείο και μετά προσωπικά δεν κατάλαβα γιατί οι δύο πρωταγωνιστές αντέδρασαν έτσι,όπως αντέδρασαν. 

Δεν είχε ιδιαίτερη λογική,αλλά υποθέτω ότι το έγραψε για να συνεχίσει κάπως το βιβλίο.

Επίσης στα 3/4 του βιβλίου είχε σε κάποια σημεία βρισιές,όταν στο πρώτο μέρος δεν είχε τίποτα και οι υβρεολόγια υπονοούνταν,δίχως να έχει τις λέξεις στο κείμενο.

Αυτό με παραξένεψε αρκετά διότι ήταν ένα "spike" στην ροή του κειμένου και έπειτα ξαναπήγε στο απολύτως "καθαρό" και "ηθικό" κείμενο,σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής.

 

Έπειτα ήταν και το θέμα του ότι σε κάποια σημεία η μαγεία φτάνει σε γελοία επίπεδα,δεν ξέρω εάν το έκανε σύμφωνα με το πνεύμα της εποχής ή απλά το θεώρησε φυσικό,αλλά φαίνεται ότι ο μάγος θεωρεί δύσκολα κάποια πράγματα και κάποια άλλα τρομερά(όπως π.χ. να μετακινεί πόλεις) του φάνηκε γελοιοδέστατο εύκολο και το κάνει πολλάκις.

Δεν ξέρω,αλλά ήταν κάπως. 

 

Το τέλος επίσης ήταν κάτι που δεν μου πολυάρεσε και άφησε αρκετές πλοκές ατελείωτες και αρκετά λογικά κενά.

 

Όπως και να έχει ήταν κάτι διαφορετικό και σε γενικές γραμμές απολαυστικό.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Jonathan Strange & Mr Norrell

Το συγκεκριμένο βιβλίο είναι, ίσως, ένα από τα πιο φημισμένα και πολυσυζητημένα βιβλία στην λογοτεχνία του φανταστικού, έχοντας καταφέρει να κερδίσει, μέσα από μια πολύ φιλόδοξη και πρωτότυπη προσπάθεια, πολλούς επαίνους και βραβεία, και αυτό, πιστεύω, όχι άδικα.

Από μια εποχή που έχει αφεθεί στην ιστορία η Susanna Clarke έρχεται και φέρνει στο συγγραφικό ντεμπούτο της τον 19ο αιώνα πίσω στη ζωή, καταφέρνοντας μέσα από την απίστευτη δεξιοτεχνία της να φτιάξει μια υπέροχη ιστορία φαντασίας, αναμιγνύοντας το γοτθικό ρομαντικό στυλ και τα ιστορικά γεγονότα εκείνης της εποχής, αλλά και να καταφέρει επίσης να μας ταξιδέψει σε έναν μαγικό κόσμο όπως δεν τον έχουμε ξαναδεί!

 

Για αιώνες από την βασιλεία του Raven King η μαγεία, η αληθινή μαγεία, έχει αφεθεί να ξεχαστεί στα βάθη του παρελθόντος, φέρνοντας στην καρδιά της Αγγλίας νέες οργανώσεις «θεωρητικών» μάγων που πιστεύουν ότι αυτό που έχει απομείνει πλέον είναι μόνο η μελέτη των βιβλίων και της αρχαίας ιστορίας της· αλλάζοντας έτσι αυτό που ήταν κάποτε οι μάγοι.

Μια τέτοια οργάνωση βρίσκεται στην πόλη του Γιορκ αλλά όταν ο κ. Segundus, με τις φρέσκες ιδέες του και τον ενθουσιασμό του για την πρακτική μαγεία, βρεθεί ανάμεσά τους ένα νέο ενδιαφέρων θα εγερθεί για την αναβίωση της παλιάς, ξεχασμένης μαγείας.

Όμως, όταν αυτό αρχίσει να παίρνει μεγαλύτερες διαστάσεις απ’ ότι περίμεναν θα βρεθούν αντιμέτωποι με τον κ. Norrell, έναν ιδιόρρυθμο και μοναχικό τύπο που δύσκολα συμπαθεί κάποιον περισσότερο από τα βιβλία του, και όταν προκληθεί να τους δείξει την αληθινή μαγεία θα τους ζητήσει σε αντάλλαγμα, ίσως, το μεγαλύτερο τίμημα της ζωής τους: να εγκαταλείψουν την μαγεία για πάντα.

Μέσα από αυτές τις συγκυρίες ο κ. Norrell, παρ’ όλο τους εκκεντρικούς τρόπους του, θα προσπαθήσει να εκμεταλλευτεί αυτά τα γεγονότα και να επεκτείνει την φήμη του πολύ περισσότερο απ’ ότι είχε κάνει ποτέ, αλλά και να προσπαθήσει να επαναφέρει την μαγεία στην δίκαιη θέση της. Ωστόσο, όταν ο κ. Strange, ένας ενθουσιώδης και αλαζονικός τύπος - βλέποντας πως ο κόσμος αποδέχεται τον κ. Norrell, αρχίσει να δείχνει τις επιθυμίες του για να γίνει, και αυτός, ένας πρακτικός μάγος, μια μεγάλη αντιπαλότητα θα ξεκινήσει ανάμεσά τους· μια αντιπαλότητα που θα τους αλλάξει τις ζωές για πάντα.

Πίσω από όλα αυτά, όμως, κάποιος άλλος θέτει τις δικές του σκευωρίες και, όταν μυστικά αρχίσουν να αποκαλύπτονται, ο κ. Strange και ο κ. Norrell θα βρεθούν αντιμέτωποι με κάτι που δεν θα περίμεναν ποτέ τους· κάτι που, στην αναταραχή της αντιπαλότητάς τους, μπορεί να ελευθερώσει την νεραϊδένια χώρα από την εξουσία των μάγων και να απειλήσει να φέρει την καταστροφή όχι μόνο σ’ αυτούς που αγαπούν περισσότερο, αλλά ακόμα και στην ίδια την μαγεία.

 

Το βιβλίο είναι γραμμένο στο στυλ του 19ου αιώνα, θυμίζοντας όλους αυτούς τους συγγραφείς που πέρασαν από εκείνη την εποχή και κατάφεραν να αφήσουν το σημάδι τους και που μας έκαναν να τους αγαπήσουμε· αλλά κάνοντάς το εδώ με ένα πιο ξεχωριστό τρόπο καθώς, μέσα από μια ανώνυμη αφηγήτρια, η Clarke καταφέρνει να φτιάξει έναν πολύ μοναδικό κόσμο και να μας ταξιδέψει σε μια πολύ όμορφη κατασκευασμένη παραμυθένια ιστορία.

Ένα από τα πράγματα που, σίγουρα, ξεχωρίζει στο βιβλίο από την πρώτη στιγμή είναι η ιδιαίτερη προσοχή που δίνει η Clarke στην λεπτομερής και πολύ πλούσια περιγραφή της κοσμοπλασία της καθώς δίνει ένα αρκετά μεγάλο χρόνο στην δημιουργία των μυθολογιών και τοπικών παραδόσεων μέσα από 185(!) υποσημειώσεων.

Ωστόσο, αν και αυτό μπορεί να αποδειχθεί και από τα πιο κουραστικά σημεία του βιβλίου, δεν μπορούμε να αγνοήσουμε τον εκπληκτικό χειρισμό της και την απίστευτη δεξιοτεχνία της στον να δημιουργεί υπέροχους χαρακτήρες καθώς, μέσα από την ατμοσφαιρική γραφή της και το πονηρό χιούμορ της, καταφέρνει να φέρει ένα από τα πιο ιντριγκαδόρικα δίδυμα στην λογοτεχνία του φανταστικού· αλλά και φτιάξει ένα τεράστιο κόσμο γεμάτο με μαγεία που, μαζί με τις πολύ όμορφες εικονογραφήσεις της Portia Rosenberg που το συνοδεύουν, κάνουν ένα πολύ ξεχωριστό βιβλίο παρά το μεγάλο μέγεθός του.

 

Όσων αφορά την μεταφορά του από το BBC στην μικρή οθόνη, η σειρά αποδεικνύεται γρήγορα κάτι πιο διαφορετικό σε σχέση με το βιβλίο, αν και χωρίς αμφιβολία κάτι εξίσου καλό, καθώς, μέσα από τις δυνατές ερμηνείες των Eddie Marsan και Bertie Carvel (παίζοντας τους κ. Norrell και κ. Strange αντιστοίχως) αλλά και την υπέροχη παραγωγή που την ακολουθεί, καταφέρνει να ξεχωρίσει με τον δικό της, ξεχωριστό τρόπο.

 

Κλείνοντας, θα προσθέσω μόνο πως πρόκειται για ένα πραγματικά αξιοσημείωτο βιβλίο που οι λάτρεις του 19ου αιώνα σίγουρα θα το εκτιμήσουν περισσότερο, με την Susanna Clarke να φτιάχνει ένα υπέροχα, μαγικό κόσμο, και παρά τεράστιο το μέγεθός του είναι ένα βιβλίο, όπως είπε και ο Neil Gaiman, «γεμάτο με ανθρώπους που είναι μια απόλαυση να συναντήσεις, και περιστατικά και μέρη που επιθυμείς να επισκεφτείς ξανά, το οποίο  είναι, από την αρχή μέχρι το τέλος του, μια τέλεια ευχαρίστηση».

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

 

Πολύ όμορφο βιβλίο! Εξαιρετικά πρωτότυπο κι ιδιαίτερα έξυπνο, με διακριτική ειρωνία κι άφθονη χάρη και ατμόσφαιρα. Η γραφή είναι εξαίσια και μιμείται πιστά το ύφος του 19ου αιώνα, με μοναδική εξαίρεση το ότι στα 3/4 του βιβλίου της ξεφεύγουν μερικές βρισιές, ενώ πριν και μετά τις αποφεύγει, όπως και τα βιβλία τα οποία μιμείται.

Μου αρέσει πολύ η κοσμοπλασία της: είναι πολύ γοητευτική και, ας πούμε, αληθοφανής, καθώς έχει στις σημειώσεις φανταστικά βιβλία, δήθεν γραμμένα από προγενέστερους, λαικούς θρύλους και παραμύθια και τέτοια. Το εφέ αυτό γίνεται ακόμη πιο δυνατό, καθώς αναμειγνύει και αληθινά γεγονότα και περιστατικά, όπως τον Ουέλινγκτον και τη μάχη του Βατερλό, τον λόρδο Βύρωνα 

Spoiler

που μάλιστα τον βάζει να εμπνέεται απ' την τρέλα του Strange για ένα απ' τα ποιήματά του!

και την τρέλα του Βασιλιά Γεώργιου Γ'. Τέλος, πολλές απ' τις μαγείες που περιγράφει έχουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον, καθώς είτε είναι αντικατοπτρισμοί 

Spoiler

π.χ. τα καράβια από βροχή με τα οποία τρομάζει ο Norell τους Γάλλους

είτε είναι η κατα λέξη "μετάφραση" αυτού που λέμε μεταφορικά "η μαγεία της φύσης". Η φράση φυσικά σημαίνει η γοητεία, η ομορφιά της φύσης, αλλά για τις ανάγκες του μυθιστορήματος η ίδια η φύση φορτίζεται με μαγεία και δύναμη. Γενικά, όλο το σύστημα μαγείας της συγγραφέως είναι πολύ όμορφο, καθώς ενσωματώνει διάφορα αληθινά φοκλορικά στοιχεία: η λεκάνη για τα οράματα, οι καθρέφτες, οι λαβύρινθοι, οι δρόμοι των ξωτικών...Ακόμη, στα τελευταία κεφάλαια είναι σκέτη ψυχεδέλεια η μαγεία. Βέβαια, κάπου έχει τρύπες, αφού οι μάγοι δέχονται να κάνουν μαγείες που αρχικά τη βρίσκουν αδύνατη, αλλά και αυτό εξηγείται 

Spoiler

αφού έχουν ππεράσει κάποια χρόνια για τον STrange και έχει εκπαιδευτεί καλύτερα, ενώ η μαγεία ξαναγυρίζει στην Αγγλία. Μερικές εικόνες, όπως αυτή που ο Strange μετακινεί τις Βρυξέλλες στην... Αμερική και μετά τις γυρίζει πίσω, μου ξύνισαν κι εμένα βέβαια, άσε που μου φάνηκε ότι δεν χρειαζόταν στη ιστορία

Επίσης τα ξωτικά! Αχ, τα ξωτικά! Τι τρομερή και γοητευτική εκδοχή τους! Μου άρεσε πάρα πολύ η φοκλορική εκδοχή που δίνει για τα ξωτικά, που κάνουν φάρσες και κλέβουν ανθρώπους, που έχουν τελείως διαφορετική ηθική απ' τους ανθρώπους,  που είναι καπριτσιόζικα και που μένουν σε μαγικά παλάτια κάτω απ' τη γη, μέσα στους λόφους του αγγλικού τοπίου.

Spoiler

  Ενθουσιάστηκα που ένα απ' τα παραμύθια Γκριμ, όχι πολύ γνωστό, παίζει κάποιο ρόλο στον ιστό της πλοκής. Η μαγεία υπό την οποία βρίσκεται η λαίδη Pole θυμίζει πολύ το παραμύθι "οι 12 πριγκίπισσες που χόρευαν".

Το μόνο που δεν μ' άρεσε είναι ότι χρειάζεται ένας άνθρωπος για να τα βάλει σε τάξη (οι πιο σημαντικοί ξωτικοβασιλιάδες, όπως ο John Uskglas και ο Stephen Black είναι άνθρωποι, και μόνο υπό την εποπτεία τους μπόρεσαν τα ξωτικά να κάνουν σημαντικά πράγματα. Βεβαια, αυτό κολλάει με την αποικιακή νοοτροπία που ίσχυε κατά τον 19ο αιώνα, που υποτίθεται ότι διαδραματίζεται το βιβλίο, αλλά...

Αλήθεια, ξέρει κανείς που να το διάβασε στα ελληνικά πώς μετέφρασαν τα fairies της συγγραφέως; Προβληματιζόμουν κι απορούσα, γιατί καμμιά απ' τις δύο στα ελληνικά γνωστές λέξεις δεν μου κολλούσε. Οι μεν νεράιδες έχουν τα εξής δύο  προβλήματα: είναι οι καλές νεράιδες των παραμυθιών και είναι θηλυκές, ενώ στο βιβλίο τα κυριότερα ξωτικά που συναντάμε είναι αρσενικά και κάθε άλλο παρά καλά είναι. Τα ξωτικά δε στο λεξιλόγιο του φάντασυ παραπέμπουν σε Τόλκιν, ενώ το μόνο Τολκίνειο που έχουν τα εν λόγω ξωτικά είναι η μεγάλη αγάπη τους για τη φύση.

 

Μου αρέσει που ανήκει στη σύγχρονη τάση του grimdark φανταστικού μυθιστορήματος, αλλά όχι τόσο επενδύοντας στη βια όσο στον κυνισμό και στις κοινωνικές ίντριγκες. Οι πρωταγωνιστές είναι και δύο αντιήρωες:

Spoiler

ο μεν Norell μισάνθρωπος, ικανός να κάνει το οτιδήποτε για να ανέβει κοινωνικά, δικτάτορας της Αγγλίας όσον αφορά τη μαγεία και κάνοντας να σωπαίνουν όλες οι φωνές εκτός απ' τη δική του.  Οι συμβουλάτορές του είναι όλοι ρεμάλια! Ο δε Strange τελείως διαφορετικός τύπος, κοινωνικός και χαριτωμένος, αλλά αλαζόνας και μη δίνοντας σημασία σε οτιδήποτε εκτός απ' τη μαγεία.

Edited by Νίκη
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Quote

Αλήθεια, ξέρει κανείς που να το διάβασε στα ελληνικά πώς μετέφρασαν τα fairies της συγγραφέως;

@Νίκη, κάτσε να ξημερώσει, να μπορώ να ψάξω, και θα βρω το βιβλίο να σου πω.

Τελευταία σκεφτόμουν να το ξαναδιαβάσω! Μπορεί να το κάνω, τον Δεκέμβριο (θέλω και κλίμα :witch:). Πολύ ωραίο βιβλίο.

edit: Όπως το θυμόμουν, ξωτικά τα λέει.

Edited by Cassandra Gotha
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..