Jump to content

(Αν)ορθογραφία


Βάρδος
 Share

Recommended Posts

Πρόσφατα στη βιβλιοθήκη ποίησης έγινε θέμα η (αν)ορθογραφία. Πιστεύετε ότι παίζει ρόλο σε ένα λογοτεχνικό έργο, είτε αυτό είναι ποιήμα είτε πεζογραφία; Κι αν ναι, τι ρόλο, κατά τη γνώμη σας;

 

Εγώ πιστεύω πως η (αν)ορθογραφία είναι κι αυτό ένα εργαλείο, όπως και διάφορα άλλα. Σε βοηθάει όταν θέλεις να δείξεις κάτι το ιδιαίτερο μέσα από το κείμενό σου. Πρέπει, όμως, πρώτα να ξέρεις ορθογραφία, για να είσαι εσκεμμένα ανορθόγραφος όταν το θέλεις. Αν, απλά, δεν ξέρεις Χριστό από ορθογραφία και γράφεις όλες τις λέξεις λάθος, τότε αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει εργαλείο για να δουλέψεις. Εργαλείο είναι κάτι που το κατέχεις και μπορείς να το χειριστείς με κάθε τρόπο και ακριβώς όπως επιθυμείς. Αυτό κάνει και ο λογοτεχνής. Ξέρει πολύ, πολύ καλά τη γλώσσα και τη χρησιμοποιεί όσο καλύτερα μπορεί, προκειμένου να πετύχει κάποιο συγκεκριμένο αισθητικό αποτέλεσμα.

 

Θα αναπτύξω περισσότερο, αφού ακουστούν κι άλλες απόψεις. ;)

Link to comment
Share on other sites

Το μόνο που μπορώ να σκεφτώ για χρήση ανορθογραφίας είναι τοι να θες να δείξεις κάποιο λογοπαίγνιο ή να καταδείξεις αμορφωσιά χαρακτήρα ή περίεργη προφορά.

Αλλιώς το μόνο που καταφέρνεις είναι να πληγώσεις το μάτι του αναγνώστη.

Link to comment
Share on other sites

Όντως. Προσωπικά, μία φορά μόνο μού έχει φανεί χρήσιμο να γράψω κάτι ανορθόγραφα. Και ήταν, όπως λες, για να δείξω την αμορφωσιά κάποιου χαρακτήρα. Αλλά, όπως και νάχει, μπορεί να αποτελέσει εργαλείο και για κάποια άλλα πράγματα ίσως. Δεν μπορείς να σκεφτείς κανένα;

Link to comment
Share on other sites

Όχι, μπορείς εσύ;

 

Άκυρο, μόλις σκέφτηκα κάτι: ένα μυστικό μήνυμα που σχηματίζεται από τα ορθογραφικά λάθη ενός κειμένου. Κανείς άλλος καμιά ιδέα;

Link to comment
Share on other sites

ένα μυστικό μήνυμα που σχηματίζεται από τα ορθογραφικά λάθη ενός κειμένου.

 

Αυτή είναι, όντως, καλή ιδέα. ;)

 

Επίσης, μπορείς να χρησιμοποιήσεις εσκεμμένη (αν)ορθογραφία για να δείξεις μια πολύ ασταθή ή άρρωστη ψυχική κατάσταση ενός χαρακτήρα, ή για να δείξεις κάποια αλλοίωση της πραγματικότητας σε κάποιο μέρος. Βέβαια, πιστεύω ότι αυτά θα πρέπει να αποτελούν εξαίρεση μέσα σε ένα κείμενο, αλλιώς θα είναι ψιλοτραγικό αν είναι ολόκληρη η ιστορία γραμμένη έτσι --εκτός αν την έχει γράψει κάποιος που γράφει πολύ, πολύ καλά.

 

Παρόμοια "κόλπα" μπορείς να κάνεις και με τη χρήση των χρόνων, καθώς και με τα σημεία στίξης. Να αλλάζεις εσκεμμένα τους χρόνους μέσα στο ίδιο κομμάτι. Να χρησιμοποιείς λάθος ή και καθόλου τα σημεία στίξης, προκειμένου να δείξεις κάτι.

 

Τώρα που το σκέφτομαι, καλή ιδέα για επόμενη άσκηση στο Εργαστήρι... :juggle:

Edited by Bardos
Link to comment
Share on other sites

Πράγματι, καλή ιδέα αυτή για την αλοίωση πραγματικότητας, ή για να δώσεις κάποιον όρο (πχ το μαγήα που γράφει ο Ατρελέγκις στην Καφριλονία) αλλά για άσκηση θα έχει πλάκα.

Link to comment
Share on other sites

Είναι πολύ ενδιαφέρον το θέμα. Πρόσφατα διάβασα ένα βιβλίο του Γιώργου Χειμωνά το "Ο γιατρός Ινεότης", για το οποίο πρέπει ήδη να έχω πρήξει πολύ κόσμο, το οποίο είχε ελάχιστη και περίεργη στίξη, και ανορθόδοξη - λάθος - σύνταξη.

Μπορώ να πω πως η αίσθηση του όλου θέματος άλλαζε πολύ λόγω της έλλειψης στίξης και σύνταξης. Το βιβλίο ήταν αρκετά σουρρεαλιστικό έτσι κι αλλιώς, αλλά είχε πράγματα να πει και μάλιστα αρκετά βαριά πράγματα κατά τη γνώμη μου. Η αντιμετώπιση αυτή στη στίξη και τη σύνταξη το έκανε να κυλάει πιο γρήγορα και να δίνει την αίσθηση εφιάλτη και όχι πραγματικότητας (η αλλοίωση που αναφέρει ο Nihilio). Αν είχε κανονική στίξη και σύνταξη, θα το είχα ίσως αφήσει γιατί θα μου φαινόταν πραγματικά, υπερβολικά, καταστροφικά καταθλιπτικό.

 

Σε κάτι παρόμοιο υποθέτω πως μπορεί να βοηθήσει και η ανορθογραφία, αν φυσικά γίνεται επίτηδες. Και για να γίνει επίτηδες πρέπει κανείς να ξέρει ορθογραφία. :p

Εγώ π.χ. γράφω λέξεις "ανορθόγραφα", με παλιά ορθογραφία στη συγκεκριμένη περίπτωση, επειδή απλώς μου αρέσουν έτσι κι επειδή μου φαίνεται πως έχουν μεγαλύτερο βάρος και αντίκτυπο έτσι.

Καμμιά φορά τις γράφω και ανορθόγραφα επειδή απλά μου αρέσουν έτσι. Συνήθως το κάνω για να δώσω έμφαση. "Άμμετρος" π.χ., σε ποίημα που περιέχει και τη λέξη "έμμετρος".

Επίσης μπορεί σίγουρα να χρησιμεύσει σε περιπτώσεις σαν αυτές που αναφέρει ο Βάρδος. :)

Edited by Nienna
Link to comment
Share on other sites

Για την πεζογραφία και μόνο:

 

Η ανορθογραφία είναι παράδοξα αστεία για το μάτι που έχει μάθει να τα βλέπει όλα ορθογραφημένα.

 

Απ' την άλλη η γλώσσα κακώς εφευρέθηκε. Είναι γέννημα υποκριτών για να κρύβονται πίσω από όμορφες και πειστικές προτάσεις. Η γραφή κακώς επινοήθηκε. Κάθε πρόταση θα έπρεπε να πεθαίνει κάποιο καιρό αφότου ειπωθεί και όχι να είναι καταδικασμένη αιώνια σε μια χάρτινη φυλακή. Ότι δεν μπορεί να μείνει στη μνήμη είναι αδιάφορο και άχρηστο και το γραπτό ποτέ δεν μπορεί να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια. Οι παρανοήσεις και οι ερμηνείες θα δίνουν τροφή για διαμάχες. Είναι και αδικία εις βάρος των πραγμάτων που δε γράφονται. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν ότι μόνο όσα γράφονται είναι σημαντικά και θα ξεχάσουν όλα τ' άλλα.

 

Μετά από όλα αυτά όποιος επιλέξει τελικά να καταπιαστεί με τη ματαιότητα της συγγραφής οφείλει να ακολουθεί την ορθογραφία και τους υπόλοιπους κανόνες. Γιατί η εσκεμμένη ανορθογραφία είναι είτε διπλά ματαιόδοξη, είτε υποκρισία. Αν είναι να αρνηθείς το γραπτό λόγο ή το λόγο γενικότερα αρνήσου τον συνολικά. Μη γράψεις ούτε μια λέξη. Μην πεις τίποτα. Γιατί αλλιώς ο λόγος είναι σαν το άλογο που το έχεις για να σε πηγαίνει εκεί που θες να πας, αλλά εσύ το χτυπάς, το βρίζεις και το αφήνεις να πεινάει.

Link to comment
Share on other sites

Θα προτιμούσα να είχα γράψει πριν από τον darky γιατί πραγματικά δεν ξέρω πως να αντιδράσω σε αυτά που λέει. Έχω ακούσει πολλά, αλλά το να λέει κάποιος πως η γλώσσα και η γραφή κακώς επινοήθηκαν, μου φαίνεται από τα πιο τραβηγμένα. Πως ακριβώς θα συννενοούμασταν χωρίς αυτά;

Έτσι γράφω απλώς την άποψή μου.

Πιστεύω πως όταν γράφει κανείς θα πρέπει να είναι ορθογραφημένο, αλλιώς αποσπά και την προσοχή αυτού που διαβάζει από την ουσία.

Υπάρχουν όμως περιπτώσεις που η ανορθογραφία ή η χρήση κάποιων άλλων παρόμοιων λαθών βοηθά το κείμενο. Στο βιβλίο που διάβασα πρόσφατα, το Jonathan Strange and Mr Norrel, η συγγραφέας χρησιμοποιεί λέξεις που γνωρίζουμε στα αγγλικά αλλά γραμμένες με την πρώτη ματιά λάθος. Ας πούμε γράφει chuse αντί για choose. Στην αρχή μου φάνηκε κάπως περίεργο αυτό, αλλά μετά κατάλαβα και διάβασα πως χρησιμοποιεί την παλαιότερη γραφή των λέξεων. Και θεωρώ πως αυτό είναι ένα ακόμα πράγμα που συμβάλλει στην ατμόσφαιρα του 19 ου αιώνα

Link to comment
Share on other sites

Απ' την άλλη η γλώσσα κακώς εφευρέθηκε. Είναι γέννημα υποκριτών για να κρύβονται πίσω από όμορφες και πειστικές προτάσεις. Η γραφή κακώς επινοήθηκε.

Κυρίες και κύριοι, το παραπάνω σχόλιο δεν γράφτηκε ποτέ.

Καθώς επίσης και τα υπόλοιπα 196 γραπτά μυνήματα του/της Darky. Σας παρακαλούμε πατήστε πάνω στα link που γράφουν "Ηχητική απάντηση" αντί για το κείμενο, να ακούσετε την απάντηση του/της χρήστη. Ούπς, μήπως η ηχογράφηση είναι "ηχητική φυλακή"? Μάλλον. Οπότε άκυρο. Ούτε ηχητικά ντοκουμέντα υπάρχουν. Δεν υπάρχουν πόστ από τον/την Darky.

Εποοοόμενος....

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει, ο darky έχει την άποψή του. Κι εγώ δεν συμφωνώ μ'αυτά που λέει, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να τον ειρωνευόμαστε.

 

Μπορείτε, όμως, πάντα να συζητήσετε το θέμα μαζί του σε αυτό το topic. :)

Link to comment
Share on other sites

Εντάξει, ο darky έχει την άποψή του. Κι εγώ δεν συμφωνώ μ'αυτά που λέει, αλλά δεν υπάρχει και λόγος να τον ειρωνευόμαστε.

Διαφορά: εγώ θεώρησα ότι μας ειρωνεύεται την στιγμή που χρησιμοποιεί την γραφή για να αποκυρήξει την ίδια την γραφή. Αυτό δεν είναι ειρωνία?

Link to comment
Share on other sites

Ίσως. Αλλά στο post του λέει τα συμπεράσματά του για το όλο θέμα. ΟΚ, δικαίωμά του. Εξάλλου, μπορείς πάντα να το συζητήσεις μαζί του, απλά όχι τόσο ειρωνικά, βρε αδελφέ, γιατί θα τσακωθείτε. Κι εμένα, άμα μου το έγραφες αυτό που έγραψες, θα τσακωνόμασταν. :)

Link to comment
Share on other sites

το γραπτό ποτέ δεν μπορεί να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια. Οι παρανοήσεις και οι ερμηνείες θα δίνουν τροφή για διαμάχες

 

Μόλις έκανα quote στον εαυτό μου. Ξαναδιαβάστε.

Link to comment
Share on other sites

Αν υπάρχουν σωστά σημεία στίξης και αν ο αναγνώστης προσέχει τα συμφραζόμενα, το περιβάλλον μέσα στο οποίο βρίσκεται η "παρεξηγήσιμη" πρόταση, παράγραφος, σελίδα, τότε δεν υπάρχουν προβλήματα παρανοήσεων και διαμαχών.

Link to comment
Share on other sites

Δεν αρκεί η προσοχή στα συμφραζόμενα πάντα, ούτε και τα σωστά σημεία στίξης για να αποφευχθούν οι διάφορες παρερμηνεύσεις. Ναι, βοηθάνε πάρα πολύ, αλλά πρέπει (πριν και μετά από αυτά) να υπάρχει και η διάθεση για επικοινωνία του ανθρώπου που γράφει. Δε μιλάω για τη φάση εδώ, το κάνω σαφές για να αποφύγουμε αυτό για το οποίο γράφω.

 

Αυτό είναι που πιστεύω και για τα ορθογραφικά. Εάν η πρόθεση, αυτού που τα κάνει, είναι σωστή (και το τι σημαίνει αυτό είναι μεγάλη ιστορία) τότε είναι αποδεκτά και εξυπηρετούν εκεί που θέλει να τα χρησιμοποιήσει. Γίνονται πολλά διαφορετικά πράγματα με αυτά, ακόμα ένα θα μπορούσε να είναι το να αποδωθεί ύφος σε κάποιον χαρακτήρα στον προφορικό λόγο (αν για παράδειγμα τονίζει κάποιες λέξεις λάθος και δεν τις ξέρει καλά, αλλά επιμένει να τις χρησιμοποιεί), αλλά όπως ισχύει και για όλους τους άλλους κανόνες, έτσι κι εδώ αν δεν το κατέχεις πρώτα πλήρως, είναι επικύνδυνο το να καταπιαστείς με το σπάσιμο του.

 

 

 

 

Απ' την άλλη η γλώσσα κακώς εφευρέθηκε. Είναι γέννημα υποκριτών για να κρύβονται πίσω από όμορφες και πειστικές προτάσεις. Η γραφή κακώς επινοήθηκε. Κάθε πρόταση θα έπρεπε να πεθαίνει κάποιο καιρό αφότου ειπωθεί και όχι να είναι καταδικασμένη αιώνια σε μια χάρτινη φυλακή. Ότι δεν μπορεί να μείνει στη μνήμη είναι αδιάφορο και άχρηστο και το γραπτό ποτέ δεν μπορεί να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια. Οι παρανοήσεις και οι ερμηνείες θα δίνουν τροφή για διαμάχες. Είναι και αδικία εις βάρος των πραγμάτων που δε γράφονται. Οι άνθρωποι θα πιστέψουν ότι μόνο όσα γράφονται είναι σημαντικά και θα ξεχάσουν όλα τ' άλλα.

 

Αν και αυτό με τη χάρτινη φυλακή είναι πολύ όμορφο, (λένε πως οτιδήποτε δεν έχει τέλος κάποτε είναι καταραμένο), διαφωνώ μαζί σου καταρχάς ως προς το γιατί επινοηθηκε η γραφή και κατά δεύτερον για το τι ακριβώς μπορείς να κάνεις με αυτή. Θεωρώ πως επινοήθηκε επειδή η ανάγκη για επικοινωνία και η δίάσωσης των ιδεών και της επιστήμης δεν μπορούσε να καλυφθεί μόνο από την προφορική παράδοση.

 

Έχεις απόλυτο δίκιο πως δεν μπορεί η γραφή να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια, αυτού που γράφει όμως. Καθότι η φαντασία αυτού που διαβάζει μπορεί να δημιουργήσει μέσα από το γραπτό λόγο χίλιες εικόνες, κάποιες που προσπάθησε να δημιουργήσει ο γραφών, κάποιες που του ξέφυγαν και κάποιες άλλες, ακόμα, που βγαίνουν από τα βιώματα αυτού που διαβάζει, από τις προσωπικές του εμπειρίες σε συνδυασμό με τις εμπειρίες που έχει αποτυπώσει αυτός που γράφει. Αν μία τέτοια φράση ήταν προφορικός λόγος, από τη μία πλευρά θα είχε χροιά, θα την άκουγες μέσα σου ξανά και ξανά και θα μεταλλασόταν μαζί σου με τα χρόνια που θα περνούσαν χωρίς να είναι παγιδευμένη σε κάποια σελίδα, θα ήταν ελεύθερη να μεταβάλλεται όπως εσύ την ήθελες. Από την άλλη όμως, θα ήταν μονο δικιά σου, θα την είχες μονάχα εσύ μέσα σου, κι άλλοι δέκα που θα την είχαν ακούσει ίσως (?), ο υπόλοιπος κόσμος δε θα είχε δικαίωμα σε αυτήν και τους συνειρμούς της. Οι ιδέες δε θα κυκλοφορούσαν και κατ επέκταση ο άνθρωπος θα παρέμενε στάσιμος ως προς πολλά θέματα που έχουν προωθηθεί με το γραπτό λόγο.

Link to comment
Share on other sites

χμμ... κοίτα, αν θες να χρησιμοποιήσεις την ανορθογραφία σαν εργαλείο, πρέπει αναγκαστικά να περάσεις όλα τα υπόλοιπα απο "φιλτράρισμα" ωστε να βγάζει μάτι εκείνο το σημείο.

Είναι κάτιο που έχω κάνει αρκετές φορες, αλλα κυρίως σε αλληλογραφία ή σε φορα κτλ. (τα πιο πετυχυμένα που θυμάμαι είναι ένα good lick που μοιάζει με ορθογραφικό του good luck, και αυτό το έγραψα σε επαγγελματική αλληλογραφία, και ένα άλλο πρόσφατο εχμμ.... εδω μέσα στα φόρα πολύ πρόσφατα, σε κάποιο πρόσωπο που έθιξε το Ματριξ :whistling: -καλα όταν το παρει χαμπαρι θα πεσουν κεραυνοι :lolipop: )

Γενικά, μπορείς να βάλεις κάποιους "λάθος" τόνους, να σου ξεφύγει επείτηδες κάποιο γράμμα ή σύμβολο και να μη βάλεις καθόλου τόνο (χμμμ... α ναι, αυτο το "μικρομαλακη@" που χρησιμοποιώ κατα καιρούς, είναι προιόν αυτής της τεχνικής, με "η" και ενα "@" που πατήθηκε "κατα λάθος")

Στη λογοτεχνία δεν ξέρω αν μπορεί κάποιος να χρησιμοποιήσει τη συγκεκριμένη τεχνική, αλλα τωρα που το σκέφτομαι, γιατί όχι... απλά το κείμενο πρέπει να είναι όσο πιο τέλειο γίνεται ωστε το ορθογραφικό να βγάζει μάτι, αφου αν το κειμενο είναι ανορθόγραφο δεν προκειται να το καταλαβει κάποιος.

Παντως να πω την αλήθεια, πάντα βρίσκω πολύ "χαμάλικη" τη δουλειά της διόρθωσης...

Link to comment
Share on other sites

Δε βρίσκω καμία "σοβαρή" χρήση της ανορθογραφίας! Και δε θα τη χρησιμοποιούσα ούτε ως λογοπαίγνιο γιατί είναι από τα πράγματα που με ενοχλούν αφάνταστα και τα σχολιάζω μονίμως σε κείμενα! Τη θεωρώ οπτική παραμόρφωση της γλώσσας, με απωθεί και πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω πώς έχω γίνει τόσο ευαίσθητη σε αυτό το θέμα.

 

Πάντως, σχολιάζοντας τα λόγια του brave, για μενα η διόρθωση είναι μια χρονοβόρα αλλά ευχάριστη δουλειά, γιατί μου δίνει τη δυνατότητα να τελειοποιώ κάτι, να το κάνω καλύτερο, να το κάνω πιο σωστό και πιο όμορφο στα μάτια μου.

 

Είμαι τελειομανής, τι να κάνουμε; :p

Link to comment
Share on other sites

Για την πεζογραφία και μόνο:

 

Η ανορθογραφία είναι παράδοξα αστεία για το μάτι που έχει μάθει να τα βλέπει όλα ορθογραφημένα.

 

Απ' την άλλη η γλώσσα κακώς εφευρέθηκε. Είναι γέννημα υποκριτών για να κρύβονται πίσω από όμορφες και πειστικές προτάσεις. Η γραφή κακώς επινοήθηκε. Κάθε πρόταση θα έπρεπε να πεθαίνει κάποιο καιρό αφότου ειπωθεί και όχι να είναι καταδικασμένη αιώνια σε μια χάρτινη φυλακή.

Ότι δεν μπορεί να μείνει στη μνήμη είναι αδιάφορο και άχρηστο και το γραπτό ποτέ δεν μπορεί να αποτυπώσει το ύφος πίσω από τα λόγια. Οι παρανοήσεις και οι ερμηνείες θα δίνουν τροφή για διαμάχες.

Κι εδώ νομίζω κάνεις το μεγαλύτερο λάθος: Η μνήμη δεν είναι ...άσφαλτος [λόγιος τύπος του θυληκού!]. Επίσης, και η γραφή δεν είναι τόσο αδύναμη ή άχρηστη όσο λες - μπορεί να μην είναι το ίδιο με τον προφορικό λόγο, αλλά έχει δυνάμεις, και δε μιλάω τόσο γι' αυτές τις διαχρονικές που τηε 'καταλογίζεις' όσο για της εκφραστικές της δυνάμεις, που δεν υπάρχεουν στον προφορικό λόγο.

Ένα παράδειγμα: Στην αρχή η γραφή εκμεταλλευόταν τα χαρακτηριστικά του προφορικού λόγου - και μάλιστα πολύ ελλειπώς, καθώς τα περισσότερα είναι ίδια της performing art που λέγεται ρητορική ή, αν θες, αφήγηση.

Δηλαδή ένα ποίημα η μόνη ιδιότητα που είχε ήταν να υποδεικνύει το μέτρο στον αναγνώστη, πράγμα που γίνεται σαφώς καλύτερα στον προφορικό λόγο.

Αλλά σήμερα μπορούμε να γράψουμε κάτι με πλάγια, έντονα, υπογραμμισμένα, ΚΕΦΑΛΑΙΑ, και, το πιο σημαντικό ίσως, με Κεφαλαίο, που στην αρχή μπορεί να μιμούνται τα καμώματα του ρήτορα, αλλά σιγά σιγά αποκτούν τις δικές τους ιδιότητες - και δυνάμεις.

Ο γραπτός λόγος, δηλαδή, είναι πλέον ένα άλλο μέσο, με διαφορετικές δυνάμεις απ'τον προφορικό.

 

Εξ άλλου, μην ξεχνάς ότι και ο προφορικός λόγος μπορεί να διατηρηθεί πλέον! Θα ηχογραφούσα μία πρόταση σε .mp3 και θα την επισύναπτα σ'αυτό το μήνυμα για να είμαι παραστατικός, αλλά θα ήταν μάλλον υπερβολή.

 

Σ'αυτό το μήνυμα δε χρησιμοποιώ τίποτε ακριβώς αποκλειστικό του γραπτού λόγου - εκτός από το να συνομιλώ με ανθρώπους σε όλη την Ελλάδα και εκτός χωρίς δυσκολία ή ιδιαίτερο κόστος. Και δε θα διαφωνήσω ότι έχει αποδυναμώσει τη μνήμη μας, όταν οι ραψωδοί θυμούνταν τις χιλιάδες στίχων που απήγγειλαν. Αλλά ίσως είναι πια καιρός να σταματήσουμε να κατηγορούμε τα εργαλεία μας και να αρχίσουμε να τα χρησιμοποιούμε σωστά.

 

 

[Darky, μήπως ψαρεύεις αντιδράσεις; :mf_bookread: ]

 

[Μ'αρέσει που μάλλον έχω κάνει ορθογραφικά, σ'αυτό το τόπικ - τώρα που λέω τόπικ, Βάρδε (και τα bold στα ονόματα των συμφορουμιτών είναι αποκλειστική ιδιότητα της γραφής) μήπως θα έπρεπε να γίνει νέο τόπικ αυτό; όχι ότι θα ήθελα, μάλλον το προτιμώ εδώ, αλλά δεν θα ήταν σωστότερο; Άντε, moderate us :juggle: )

 

 

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Εμενα μου αρεσει να χρησιμοποιειται η ανορθογραφια για λογοπαιγνια και τα σχετικα.Αντε, και για να δειξει την αμορφωσια ενος χαρακτηρα... αλλα αυτο το βρισκω λιγο χαζο.

Λογοπαιγνια μπορεις να κανεις και με το να μη βαζεις τονους!Πχ...ενα απο τα link στο μπλογκ μου...(Ελπιζω να μην προσβαλλει την Αλινα!)

Link to comment
Share on other sites

Ορφέα: Δεν καταλαβαίνω ακριβώς για ποιο θέμα λες ότι πρέπει να γίνει νέο topic, αλλά, αν θες ν'ανοίξεις νέο topic, άνοιξέ το. Εμένα πρέπει να ρωτήσεις; Εγώ, απλά, αν είναι άκυρο, θα σ'το σβήσω. :ΡΡΡ (λέμε τώρα) j/k

Link to comment
Share on other sites

Ορφέα

 

Πρέπει να αρχίσω να σου μιλάω για τη ρομφαία της κυριολεξίας και τη φρίκη της πεζής λογικής τώρα;

 

Δεν προκαλώ κανένα που δεν θέλει να προκαλεστεί. Κοινώς ψάχνεται.

 

Μερικές φορές αυτό:

α. είναι βαρετό

β. είναι ηλίθιο

γ. μοιάζει με λίστα για ψώνια

δ. δε θέλω να γράψω έτσι.

 

Κι έτσι βάζω λίγα μπαχαρικά. Και τέλοσπάντων εδώ είναι και η κατηγορία της συγγραφής. Και ίσως με κάποια έμφαση στην ελληνική γλώσσα.

 

Η μόνη διευκρίνηση που έχω να κάνω είναι ότι μιλάω αυστηρά για την ελληνική γλώσσα. Η οποία έχει κάποιες ιδιότητες.

α. Οι λέξεις μπορούν να προφερθούν με ένα μόνο τρόπο.

β. Μπορούν να γραφούν με πάνω από ένα τρόπο χωρίς να χαθεί η προφορά.

γ. Η ετυμολογία της λέξης καθώς και το τι μέρος του λόγου είναι προκύπτει από την ορθογραφία της.

Link to comment
Share on other sites

Darky, οφείλω να ομολογήσω ότι δεν κατάλαβα μεγάλο μέρος της απάντησής σου, συγκεκριμένα το εξής απόσπασμα (με εξαίρεση το χιούμορ):

Πρέπει να αρχίσω να σου μιλάω για τη ρομφαία της κυριολεξίας και τη φρίκη της πεζής λογικής τώρα;

 

Δεν προκαλώ κανένα που δεν θέλει να προκαλεστεί. Κοινώς ψάχνεται.

 

Μερικές φορές αυτό:

α. είναι βαρετό

β. είναι ηλίθιο

γ. μοιάζει με λίστα για ψώνια

δ. δε θέλω να γράψω έτσι.

 

Κι έτσι βάζω λίγα μπαχαρικά. Και τέλοσπάντων εδώ είναι και η κατηγορία της συγγραφής. Και ίσως με κάποια έμφαση στην ελληνική γλώσσα.

 

Η μόνη διευκρίνηση που έχω να κάνω είναι ότι μιλάω αυστηρά για την ελληνική γλώσσα. Η οποία έχει κάποιες ιδιότητες.

 

Τώρα, στα επόμενα με βρίσκεις σύμφωνο, είναι κάποια ιδαιίτερα χαρακτηριστικά του ελληνικού (και όχι μόνον, αλλά περισσότερο από κάθε άλλου) γραπτού λόγου.

α. Οι λέξεις μπορούν να προφερθούν με ένα μόνο τρόπο.

β. Μπορούν να γραφούν με πάνω από ένα τρόπο χωρίς να χαθεί η προφορά.

γ. Η ετυμολογία της λέξης καθώς και το τι μέρος του λόγου είναι προκύπτει από την ορθογραφία της.

Αυτά (ή μάλλον, αυτό, ουσιαστικά) όμως δεν είναι τα εργαλεία του γραπτού λόγου: είναι η 'παρακμή' (και δεν το λέω με ιδιαίτερη συγκινησιακή, ή "ζήτω-ο-Μεγαλέξανδρος-που-ήταν-και-Χριστιανός-Ορθόδοξος" φόρτιση) του προφορικού.

Να εξηγήσω. Η Ελληνική γλώσσα έχει χάσει εκτός απ'την ομορφιά της (που δεν είναι το θέμα μας εδώ) και την ευκρίνειά της: κάποτε καταλάβαινες την 'ορθογραφία'–και έτσι τις διαφορετικές έννοιες δυο σήμερα ομόηχων λέξεων–από την ομιλία (η οποία δεν είχε προφανώς καμμία σχέση με τα μήλα, όπως έχει πλέον σήμερα). Έτσι 'η γλώσσα μας' έχει 'πάθει' κάτι χειρότερο από ότι η Αγγλική, μέσα στους αιώνες της εξέλιξης της: Σε αντίθεση με την τελευταία, που κανείς δεν μπορεί πλέον να καταλάβει πώς γράφεται απλώς μια [καινούρια] λέξη που ακούει, στα Ελληνικά μπορεί να μην καταλάβει καν τι εννοείται από τον συνομιλητή του. Και αυτό μπορεί να μας δίνει ένα παιχνιδάκι–εύκολα λογοπαίγνια–αλλά μας παίρνει κάτι πολύ πιο σημαντικό (δε βάζω άλλη άνω-κάτω τελεία, ούτε ξαναλέω αυτό που είπα τόσες φορές, είμαι σίγουρος ότι έχεις αρχίσει να βαριέσαι, ω Αναγνώστη :p).

 

~*~

Το θέμα μου, τώρα, δεν είναι το τι έχει πάθει η ελληνική γλώσσα ή τι έφταιγε γι'αυτό, αλλά τι έχει αναπτυθεί στο γραπτό λόγο που δεν υπήρχε ούτε υπάρχει στον προφορκό. Και ειδικά στην ποίηση–αν και όχι την ποίηση με την οποία ασχολούμαι εγώ τόσο–το οπτικό μέρος παίζει μεγάλο ρόλο–όχι η ομορφιά, αλλά οι τρόποι με τους οποίους, με πρώτο ίσως αλλά και πιο απλοϊκό παράδειγμα την αλλαγή στίχου ενώ ο ρυθμός δε διακόπτεται, δίνεται μία άλλη 'καλλιτεχνική' πλευρά, όχι οπτική άλλα ούτε και ακριβώς 'γλωσσική'-'καθαρά λογοτεχνική' στο ποίημα. [Προσοχή–Μακροπερίοδος λόγος] Και αυτά τα διάφορα εργαλεία αναπτύσσονται περισσότερο όσο περνούν τα χρόνια, οι αιώνες.

 

Ουφ! αυτά. :p

 

Α! Βάρδε, εννοούσα που αρχίζουμε αντί να μιλάμε για την [αν]ορθογραφία να μιλάμε για το [γραπτό] λόγο. Εγώ δεν καίγομαι να ανοίγω καινούρια topics, απλώς είπα μήπως ήθελες να επιβάλλεις την τάξιν.

 

Κάτι που, δε, δεν κατάλαβα, ήταν το πώς μπορεί ένας συγγραφέας να χρησιμοποιήσει την "[αν]ορθογραφία", συγκεκριμένα αν παραλείψουμε τις το "αν"! :p

 

:clover:

Οι Μούσες μαζί σας,

-Ορφέας

Link to comment
Share on other sites

Κάτι που, δε, δεν κατάλαβα, ήταν το πώς μπορεί ένας συγγραφέας να χρησιμοποιήσει την "[αν]ορθογραφία", συγκεκριμένα αν παραλείψουμε τις το "αν"! :p

 

Τι δεν κατάλαβες;

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..