Elsanor Posted July 16, 2004 Share Posted July 16, 2004 Σε ένα άλλο topic ο Βάρδος έγραψε: Ο Ελσάνορας (...) Ρώτησε αν ο North πιστεύει αυτά που γράφει: αν τα θεωρεί σωστά και τα γράφει. Η απάντηση πάντα είναι υποκειμενική και διαφορετική για τον κάθε συγγραφέα, αλλά εγώ, προσωπικά, νομίζω ότι σπάνια ένας συγγραφέας πιστεύει πραγματικά αυτά που γράφει. Όταν κάποιος γράφει, προσπαθεί να αποδώσει μια ιστορία, και μια γενικότερη αίσθηση: δεν είναι απαραίτητο ότι πρέπει μέσα από αυτήν να προσπαθεί να περάσει τις δικές του αντιλήψεις. Για παράδειγμα, έχω γράψει για χαρακτήρες που είναι αντιδιαμετρικά αντίθετοι με εμένα, κι όμως, έχω απολαύσει γράφοντάς τους. Ήταν η ευκαιρία να δω διαφορετικά τη ζωή, να είμαι κάποιος άλλος --καλύτερος ή χειρότερος, δεν έχει σημασία. Και, στην τελική, κάποιος που γράφει για έναν δολοφόνο (αχέμ... οι ιστορίες που γράφω αυτό τον καιρό έχουν ένα δολοφόνο ως πολύ βσαικό χαρακτήρα) σημαίνει ότι απολαμβάνει τους φόνους; Όχι... όχι απαραίτητα. (:-ΡΡ) Ο RaspK FOG έγραψε: Η παρατήρηση μου είναι ότι ο συγγραφέας συνήθως αποδέχεται, επιθυμεί, ή και αναγκάζεται ακόμα να αναφερθεί σε γεγονότα, καταστάσεις και οπτικές γωνίες (πόσο λατρέυω τη δισημία!) που κανονικά θα απέφευγε ή θα θεωρούσε τουλάχιστον ξένες. Άλλες φορές, βέβαια, εκφράζει κάτι το οποίο κρύβει σε σχέση με τον άνθρωπο ο οποίος πραγματικά είναι. Προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι αναγκαίο να θεωρεί σωστά όσα περιγράφουν τους χαρακτήρες των ηρώων τους, αλλά όπως και να έχει, αν το γραπτό ο άλλος το έχει δημιουργήσει (και όταν λέω "δημιουργήσει", εννοώ να το έχει βγάλει από την ψυχή του και να είναι αληθινό), τότε σίγουρα έχει αισθανθεί και έχει "ζήσει" τους χαρακτήρες αυτούς. Δηλαδή όταν για παράδειγμα γράφω για έναν δολοφόνο, τη στιγμή που δημιουργώ την προσωπικότητά του προσπαθώ να σκέφτομαι όπως νομίζω ότι θα σκεφτόταν ένας δολοφόνος. Για μία στιγμή, πάντα απόλυτα ελεγχόμενα (για να μη παρεξηγηθούμε κιόλας ) γινόμαστε δυνάμει δολοφόνοι, δυνάμει παρανοϊκοί, δυνάμει ήρωες... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted July 16, 2004 Share Posted July 16, 2004 Παίρνεις το ρόλο του τάδε χαρακτήρα, αλλά δεν είσαι αυτός. Ναι, κάπως έτσι το βλέπω κι εγώ. Αλλιώς δε θα μπορούσες ποτέ να γράψεις χαρακτήρες που δεν είσαι ίδιος με εκείνους. Αλλά υπάρχουν κι άλλα νοήματα... Αν, πχ, γράψει ο Ψ ότι, στο τέλος του μυθιστορήματός του, έρχεται ο εξόριστος βασιληάς και βάζει σε μια σωστή τάξη την κατάσταση που έχει γίνει χάος, όσο δεν υπήρχε μονάρχης, αυτό σημαίνει ότι ο συγγραφάς είναι βασιλόφρων; Ο Moorcock στο Glorianna γράφει, μέσα από τις σκέψεις της εν λόγω βασίλισσας, ότι η δημοκρατία οδηγεί σε αποδιοργάνωση και φιλονικίες, χωρίς να υπάρχει βασική κατευθυντήρια γραμμή. Και, γενικά, αυτή η λογική παρουσιάζεται ως "σωστή" σε όλο το βιβλίο. Ο Moorcock, όμως, είναι, ως άνθρωπος, φιλελεύθερος --από όσα, τουλάχιστον, γνωρίζουμε γι'αυτόν, από άρθρα και το τι έχει πει. Πάντως, πιστεύω ότι ένας καλός συγγραφέας πρέπει (α) να μπορεί να δει και τις δύο όψεις (ή και περισσότερες) του νομίσματος, άσχετα με το ποιες είναι οι προσωπικές του αντιλήψεις, και (β) να μπορεί να παίξει καλό role-play: να μπει στο πετσί των χαρακτήρων του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 16, 2004 Share Posted July 16, 2004 ta teleytaia logia tou bardou me kalypsan apolytos.Nai, isos merikes fores na paizoume enan rolo, alla den simainei oti eimaste aytoi oi idioi... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 17, 2004 Share Posted July 17, 2004 (edited) ΜΆΛΙΣΤΑ! Μετά από τις τελευταίες δηλώσεις του Βάρδου, προτείνω να καθαιρεθεί από τη θέση του ως αντμινηστράτορα επ' αορίστω για λόγους ψυχικής υγείας (το υπογραμμισμένο κείμενο αποτελεί δική μου επισήμανση): Πάντως, πιστεύω ότι ένας καλός συγγραφέας πρέπει (α) να μπορεί να δει και τις δύο όψεις (ή και περισσότερες) του νομίσματος, άσχετα με το ποιες είναι οι προσωπικές του αντιλήψεις, και (β) να μπορεί να παίξει καλό role-play: να μπει στο πετσί των χαρακτήρων του. <{POST_SNAPBACK}> Σοβαρά τώρα, συμφωνώ απόλυτα μαζί σου. Edited July 17, 2004 by RaspK FOG Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Βάρδος Posted July 17, 2004 Share Posted July 17, 2004 LOL, man. Πρέπει να το παραδεχτώ, είμαι πολυ-χασμένη προσωπικότητα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
zoyki Posted July 17, 2004 Share Posted July 17, 2004 Egw pali ton teleytaio kairo grafw gia typoys mes sth mayrh kata8lipsh... Genikws oi "hrwes" moy ka8e fora antikatoptrizoyn se megalo ba8mo ta synaishmata moy... Bgazw thn opoia trela moy kai ta opoia psyxologika moy s'aytoys akoma ki an fainomenika den exoyn kammia sxesh m'emena... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted July 19, 2004 Share Posted July 19, 2004 (edited) Σε καμία περίπτωση δε θα μπορούσα να γράψω για έναν επικό χαρακτήρα του τύπου "Περπατάω και τρέμει η γη". Από την άλλη δεν θα μπορούσα να δημιουργούσα ένα χαρακτήρα που να είναι κάτι σαν εμένα. Εκτός και αν ήμουν πολυ-χασμένη προσωπικότητα, θα ήταν πολύ βαρέτος. Αλλά ούτε θα πέσω στη περίπτωση της zoyki. Γενικά προσπαθώ κάθε χαρακτήρας που φτι΄ζχνω να διαφέρει. Τέλος γουστάρω πολύ την παράνοια που βγάζει ο northerain ώρες ώρες. Ειδικά στο Set the controls for the heart of the sun, θα ξενέρωνα πολύ αν έβλεπα ήρωες χωρίς αιτία να προσπαθούν να σώσουν μια χαμένη παρτίδα. Δεν υπάρχει superman στην πραγματικότητα Edited July 19, 2004 by Bardoulas© Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 21, 2004 Share Posted July 21, 2004 Ούτε όμως έχει νόημα να επιλέγεις για την ζωή ή το θάνατο των άλλων (κατ' εμέ, ούτε και για τη δική σου, αλλά τέλος πάντων), οπότε δε θα έγραφα κάτι σαν το κείμενο του Northerain, εκτός κι αν ήθελα να τους νικήσει κάποιος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 21, 2004 Share Posted July 21, 2004 e ypo8eto oti einai kai 8ema apopsis pros tin zoi... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
RaspK Posted July 22, 2004 Share Posted July 22, 2004 Ακριβώς. No offence, buddy, αλλά έτσι νιώθω. Φαντάζομαι ότι δεν ενοχλήθηκες, πάντως, έε; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted July 22, 2004 Share Posted July 22, 2004 oxi re sy aloimono.Opos eipa kai pio pano, paizo enan rolo.To en logo dihghma, epidiokei na deiksei pos merikes fores, lambaneis oti dineis, akoma kai se universal epipedo.Einai h ekdikisi tou ''mikrou'' an8ropou enantia ston kosmo olokliro.Ena kolodaktylo ston 8eo an protimas.Kai fysika, einai mia fthnh nikh, asimanti ousiastika... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Ειδα τον Βολσουνγκ να το διαβαζει και ειπα να του κανω μια νεκρανασταση. Βασικα βλεπω σε πολλα αρθρα να εχουν λογια συγγραφεων σε εισαγωγικα και να λενε οτι αυτες ηταν οι αποψεις τους ενω στην πραγματικοτητα... ηταν λογια ΗΡΩΩΝ τους. Ο ηρωας μπορει να εκφραζει αμεσα,εμμεσα-υποσυνειδητα η και πρακτικα καθολου τον συγγραφεα(αυτο το τελευταιο ειναι σπανιο νομιζω).Προσωπικα νομιζω οτι ο ηρωας μπορει να εκφραζει εντελως διαφορετικες αποψεις απο τον συγγραφεα αλλα και να πετα λαθη και βλακιες-αστοχες παρατηρησεις.Δε σημαινει οτι ο συγγραφεας δεν ξερει-ειναι βλακας.Μπορει να ειναι ο ηρωας ηλιθιος η ημιμαθης...κι ας ειναι ο σουπερ κουλ τυπος ηρωα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Κοίτα, αναπόφευκτα θα κάνεις κάποια στιγμή νίξη σε κάτι που πηγάζει από τα πιστεύω σου. Κάποια στιγμή θα πεις κάτι που δεν το λέει το στόμα του ήρωα, αλλά το στόμα του συγγραφέα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Eroviana Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Κοίτα, αναπόφευκτα θα κάνεις κάποια στιγμή νίξη σε κάτι που πηγάζει από τα πιστεύω σου. Κάποια στιγμή θα πεις κάτι που δεν το λέει το στόμα του ήρωα, αλλά το στόμα του συγγραφέα. Αναγκαστικά, θα'λεγα. Δεν θα πεις τις απόψεις σου; Δεν θα μεταφέρεις τη στάση ζωής που έχεις; Μου φαίνεται λίγο παράλογο να μην υπάρχουν στοιχεία σου σ'αυτά που γράφεις, εφόσον πηγάζουν από μέσα σου. Εξάλλου, αυτός ο "διαμετρικά αντίθετος" χαρακτήρας που θα δημιουργήσεις δεν είναι παρά μια εικόνα του τι εσύ θεωρείς πως θα'ταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 E,kala... Εννοειται οτι περνουν καποια στοιχεια του συγγραφεα στον ηρωα.Και μονο αν γραψει καποιος λευκος για ενα λευκο...αρκει! Παντως εχει φαση που πολλοι συγγραφεις σε ψιλοαθλια κατασταση γραφουν για larger than life heroes οι οποιοι εχουν 3-4 κοινα στοιχεια με το συγγραφεα βεβαια... Εχετε παρατηρησει καπια μοτιβα στους ηρωες ορισμενων συγγραφεων;Μπορεις να παρεις μια ιδεα για τον ιδιο τον συγγραφεα... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Bardoulas© Posted November 13, 2005 Share Posted November 13, 2005 Συγκεκριμενοποιήσου Χείρων. Κάτι έχω στο μυαλό μου Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Sonya Posted November 15, 2005 Share Posted November 15, 2005 Κάθε χαρακτήρας έχει μέσα έστω και ένα απειροελάχιστο κομμάτι του συγγραφέα. Κάθε φράση ενός οποιουδήποτε χαρακτήρα, είναι μια σκέψη που κάποια στιγμή, για τον οποιονδήποτε λόγο, πέρασε απ' το μυαλό του συγγραφέα του, ακόμα κι αν την απέρριψε ως λάθος. Θα συμφωνήσω 100% με την Ερωβιάνα, αυτά που γράφουμε είναι ο τρόπος που αντιλαμβανόμαστε πτυχές του κόσμου. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nienna Posted November 15, 2005 Share Posted November 15, 2005 (edited) Συμφωνώ με τις παραπάνω δεσποινίδες. ----- Αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο μέσα από τα δικά μας αισθητήρια όργανα, σκεφτόμαστε με το δικό μας μυαλό. Ό,τι και να δημιουργήσουμε, ό,τι ρόλο και να υποδυθούμε, έχει - και πρέπει να έχει, αλλιώς είναι ρηχό, άδειο το αποτέλεσμα - κομμάτια δικά μας. Δεν είναι ανάγκη να συμφωνούμε με όλους τους χαρακτήρες μας, αλλά σίγουρα όλοι έχουν μια πτυχή του εαυτού μας, εκφράζουν ιδέες που μας πέρασαν από το μυαλό κάποτε (είτε τις απορρίψαμε είτε όχι), βιώνουν διάφορες ψυχολογικές καταστάσεις από τις οποίες περάσαμε κτλ. Ακόμα και αν δεν έχουμε ζήσει κάτι, με το δικό μας μυαλό κάνουμε υποθέσεις... Edited November 15, 2005 by Nienna Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
brave Posted November 16, 2005 Share Posted November 16, 2005 Νομίζω έχω ξαναγράψει τις απόψεις μου επ αυτού. Πιστεύω πως οι ήρωες, απο τους κεντρικούς έως τους κομπάρσους, οι καλοί, οι κακοί, ακόμα και τα τέρατα (ή τα ρομπότ) έχουν πάντα ένα κομμάτι απο το χαρακτήρα και την προσωπικότητα του συγγραφέα. Οταν γράφει κάποιος, στην πραγματικότητα ξεδιπλώνει αυτό που έχει μέσα του ο ίδιος. Ακόμα κι αν οι ήρωές του είναι εμπνευσμένοι απο κάποιους γνωστούς του, πάλι περιγράφονται με τον τρόπο που ο ίδιος τους αντιλαμβάνεται. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 8, 2023 Share Posted October 8, 2023 On 7/16/2004 at 5:48 PM, Elsanor said: αν το γραπτό ο άλλος το έχει δημιουργήσει (και όταν λέω "δημιουργήσει", εννοώ να το έχει βγάλει από την ψυχή του και να είναι αληθινό), τότε σίγουρα έχει αισθανθεί και έχει "ζήσει" τους χαρακτήρες αυτούς. Δηλαδή όταν για παράδειγμα γράφω για έναν δολοφόνο, τη στιγμή που δημιουργώ την προσωπικότητά του προσπαθώ να σκέφτομαι όπως νομίζω ότι θα σκεφτόταν ένας δολοφόνος. Για μία στιγμή, πάντα απόλυτα ελεγχόμενα, γινόμαστε δυνάμει δολοφόνοι, δυνάμει παρανοϊκοί, δυνάμει ήρωες... Έτσι ακριβώς. Ταυτίζεσαι με αυτά που γράφεις, και υποσυνείδητα, πάντα θα "δανείσουμε" στον πρωταγωνιστή κάποιο δικό μας χαρακτηριστικό, όποιο και αν είναι αυτό, ή θα γράψουμε με την λογική "εγώ τι θα έκανα στη θέση του" ώστε αυτό το οποίο γράψουμε, εφόσον το πιστεύουμε, να μπορούμε να το υποστηρίξουμε καλύτερα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.