Jump to content

Σύντομες ιστορίες ή μυθιστορήματα τρόμου


Nihilio
 Share

Τι προτιμάτε;  

48 members have voted

  1. 1. Τι προτιμάτε;

    • Μυθιστορήματα
      5
    • Σύντομες ιστορίες
      29
    • Και τα δύο το ίδιο μου κάνουν
      14


Recommended Posts

Στη λογοτεχνεία τρόμου οι σύντομες ιστορίες είναι ένα πολύ συχνό φαινόμενο, ίσως και πιο συχνές από πολυσέλιδα μυθιστορήματα τρόμου. Εσείς προτιμάτε κάποια από τις δύο μορφές ιστοριών ή δεν έχετε κάποια προτίμηση και γιατί αυτό;

Link to comment
Share on other sites

Πολύ δύσκολο να αποφασίσεις...είναι πολύ διαφορετικά είδη. Παλιότερα, μου άρεσαν περισσότερο διηγήματα...τώρα δεν διαβάζω σχεδόν καθόλου διηγήματα(μάλλον δεν αγοράζω) γιατί με ενδιαφέρει περισσότερο να δώ character development και τον κόσμο κάθε βιβλίου.

Link to comment
Share on other sites

Προσωπικά προτιμώ τις σύντομες ιστορίες. Τα μυθιστορήματα έχουν την τάση να τραβάνε πολύ, με αποτέλεσμα ο αρχικός τρόμος να χάνεται προς το τέλος, Αντίθετα σε μια σύντομη ιστορία μπορείς να συμπυκνώσεις όλες τις σκηνές που θα ήθελες (που δε θα είναι κατά κανόνα πάνω από 5-6) ώστε να μην χάνεται ο ειρμός του τρόμου σε πολλές σκηνές-γεμίσματα.

Όμως και τα μυθιστορήματα έχουν το πλεονέκτιμα ότι λένε πιο ολοκληρωμένα μια ιστορία, απλά λιγότερο ατμοσφαιρικά. Ίσως τελικά η καλύτερη επιλογή είναι οι νουβέλες, που και χώρο αφήνουν και δεν το παρατραβάνε.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Όταν έχω να επιλέξω ανάμεσα σε μια καλή ιστορία τρόμου και ένα καλό μυθιστόρημα τρόμου, πάντοτε διαλλέγω την ιστορία. Ο λόγος όμως δεν είναι και τόσο προφανής. Ίσως επειδή αγαπώ πολύ τις ιστορίες του Πόε και των λοιπόν κλασικών, ίσως επειδή θέλω τον τρόμο σε σωστές δόσεις και όχι συνεχώς. Όμως, Nihilio, διφωνώ μαζί σου ως προς τη σχέση της ολοκλήρωσης μιας ιστορίας και το πόσο χώρο χρειάζεται για να τη φτάσει. Νομίζω δηλαδή, πως μια ιστορία μπορεί να είναι πλήρης και όταν είναι δέκα σελίδες και όταν είναι ένα ολόκληρο βιβλίο, απλά είναι άλλη ιστορία η μία άλλη η άλλη.

Link to comment
Share on other sites

Έχεις δίκιο Nienor, αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας, απλά άλλο είναι να διαβάζεις για τον μπαρμπαΓιάννη που ζει σε μια καλύβα στο δάσος και τρώει ανθρώπους για να διατηρηθεί νέος σε μια ιστορία 10 σελίδων και άλλο σε μια ιστορία 100. Στη δεύτερη γνωρίζεις καλύτερα το ποιος είναι ο μπαρμπαΓιάννης και το πώς κατέληξε έτσι, μπαίνεις πιο βαθειά στην ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Εγω γενικα προτιμω τα μυθιστορηματα.

Ειδικα στον τρομο...δεν ειμαι και ο αρμοδιος μιας και δεν εχω διαβασει και πολυ τρομο.Αλλα παντα σε μια μεγαλυτερη ιστορια γνωριζεις καλυτερα τους ηρωες και μπαινεις στο κλιμα πιο ευκολα.Και αυτο ειναι ακρως σημαντικο σε μια ιστορια που σκοπο εχει(και) να σε τρομαξει.

 

Παντως-οπως ειπε και ο Νιχιλιο-δεν πρεπει να ειναι πολυ μεγαλα μυθιστορηματα γιατι τοτε θα υπαρξει καποια κοιλια που θα ξενερωσει.Δεν ειναι δυνατον να διαβαζεις μερες ολοκληρες και να εισαι τρομαγμενος συνεχεια.Καπου ξενερωνεις.

Link to comment
Share on other sites

Πάντα προτημώ τις ιστορίες και τα διηγήματα. Τα μεγάλα βιβλία μου φαίνονται παραγεμισμένα με υπερβολικά πολλές πληροφορίες που σε κάνουν να χάσεις την ουσιά στο τέλος.

Link to comment
Share on other sites

  • 3 years later...

Ας ξυπνήσω και τούτο, μιας και έχουμε νέα μέλη κτλ.

 

Έπειτα η άποψη μου παραπάνω δείχνει να αλλάζει πια, μιας και ψάχνω περισσότερο για ανθολογίες και διηγήματα παρά για βιβλία τελευταία. Ίσως επειδή τα καλά βιβλία είναι σπάνια και συχνά καταλήγω να σπαταλάω τον χρόνο μου με βλακείες, ενώ σε μια ανθολογία όλο και κάτι καλό θα διαβάσεις.

Link to comment
Share on other sites

Δὲν ἔχω ἀποφασίσει ἀκόμα τί ἀπ' τὰ δυὸ προτιμῶ. Κι ἀναρωτιέμαι ἂν ὑπάρχει λόγος, ἀφοῦ μιλᾶμε γιὰ δυὸ διαφορετικὲς τεχνικὲς γραφῆς. Νομίζω ὅτι ἐξαρτᾶται ἀπὸ τὸν συγγραφέα κι ὄχι ἀπὸ τὴν κατηγορία. Ὑπάρχουν συγγραφεῖς ποὺ εἶναι ἐξαιρετικοὶ στὴν σύντομη φόρμα ἀλλὰ ὄχι στὸ σύνθετο μυθιστόρημα - καὶ τ' ἀνάποδο. Γιὰ παράδειγμα, ὁ Χένρυ Τζαίημς: στὰ μεγάλα μυθιστορήματά του εἶναι φλύαρος καὶ κουραστικός. Στὰ σύντομα μυθιστορήματά του (λ.χ., Ἡ εἰκόνα στὸ χαλί), ποὺ δημοσιεύτηκαν σὲ συνέχειες σὲ ἐφημερίδες, λόγῳ τοῦ περιορισμοῦ τοῦ χώρου, εἶναι ἀπίθανος.

Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα "εν τω πολλώ το ευ". Αν ένα μυθιστόρημα είναι καλογραμμένο είναι καλύτερο από ένα διήγημα.

 

Πόσο μπορεί όμως ένα μυθιστόρημα να κρατάει το ενδιαφέρον; Μέχρι τώρα τα διηγήματα που έχω διαβάσει είναι καλύτερα από τα μυθιστορήματα (όπως ένας σπρίντερ τρέχει πιο γρήγορα από έναν μαραθωνοδρόμο).

 

Οπότε ψηφίζω διηγήματα.

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Αυτό το πολλ θα 'πρεπε να υπάρχει τρόπος να το δούνε εκδότες, μήπως και ξεστραβωθούν για ό,τι αφορά το είδος του Τρόμου.

 

Μικρό δείγμα, αλλά ακόμα και μεγαλύτερο να ήταν, στοιχηματίζω πως τα διηγήματα Τρόμου θα έχουν πάντα πολλούς που θα τα προτιμούν από το μυθιστόρημα.

Edited by DinMacXanthi
Link to comment
Share on other sites

Αυτό το πολλ θα 'πρεπε να υπάρχει τρόπος να το δούνε εκδότες, μήπως και ξεστραβωθούν για ό,τι αφορά το είδος του Τρόμου.

 

Μικρό δείγμα, αλλά ακόμα και μεγαλύτερο να ήταν, στοιχηματίζω πως τα διηγήματα Τρόμου θα έχουν πάντα πολλούς που θα τα προτιμούν από το μυθιστόρημα.

 

Wow, τώρα το είδα αυτό. Ναι, το δείγμα είναι μικρό αλλά και η διαφορά είναι εντυπωσιακή.

Link to comment
Share on other sites

Η συγγραφή ενός μυθιστορήματος απαιτεί μεγαλύτερες δεξιότητες απ'την αντίστοιχη των διηγημάτων. Είναι απείρως πιο δύσκολο να γράψεις κάτι "ολοκληρωμένο" να δώσεις πνοή σε χαρακτήρες και να αιτιολογήσεις πράξεις.

 

Εάν υποθέσουμε πως έχω να διαλέξω ανάμεσα σε 2 πολύ καλές περιπτώσεις, θα επιλέξω μυθιστόρημα.

 

Γενικότερα πάντως δεν κάνω διαχωρισμό. Ότι είναι καλό αξίζει να διαβαστεί.

 

ΥΣ - Πολλά όμορφα τόπικς είναι χαμένα εδώ κι εκεί. Απ'ότι φαίνεται έχετε συζητήσει πολλά ενδιαφέροντα στο forum :)

Edited by Rincewind
Link to comment
Share on other sites

Η ερωτηση ειναι ειδικα για τις ιστοριες τρομου προφανως... δεν ειμαι και μεγαλη fan του ειδους αλλα φανταζομαι πως ισως τελικα σημασια εχει να ειναι καλο

... συμφωνω με τον Rincewind... οι απαιτουμενες δεξιοτητες για ενα επιτυχημενο μυθιστορημα ειναι περισσοτερες απ' οτι για ενα διηγημα, αλλα εγω προσωπικα προτιμω ενα διηγημα τρομου... δεν ξερω αν θα μου αρεσε να διαβαζω σελιδες επι σελιδων με τρομο...

μαλλον θα βαριομουν!

Link to comment
Share on other sites

  • 8 months later...

Είναι καθαρά θέμα προσωπικών προτιμήσεων κατ' εμέ. Ξεφεύγουμε, αλλά η σύγκριση διηγημάτων/μυθιστορήματος είναι θαρρώ άτοπη. Για πολλούς (και με σαφή επιχειρηματολογία) το διήγημα είναι πιο δύσκολο από το μυθιστόρημα. Για άλλους το αντίθετο. Η κάθε φόρμα θέλει την τέχνη της.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

O.T.

 

 

btw, γιατί λέτε μερικοί "σύντομη ιστορία" αντί για "διήγημα"; Τι διαφορά

 

έχει; Πέρα από το ότι είναι αγγλισμός, δηλαδή.

Δε μπορώ να αποφασίσω, γενικά μεταξύ διηγημάτων και μυθιστορημάτων. Υποθέτω όταν αγοράζεις μια συλλογή διηγημάτων είναι σαν να ποντάρεις στο μαύρο και στο κόκκινο ταυτόχρονα=δε θα σου αρέσουν όλα, αλλά δε θα τα απορρίψεις και όλα. Ενώ με το μυθιστόρημα ποντάρεις σε ένα νούμερο και μόνο. Βέβαια λέγεται ότι είναι πιο δύσκολο ο συγγραφέας να προλάβει να ολοκληρώσει την ιδέα του κλπ σε ένα κείμενο μικρής έκτασης, πα να πει ένα καλό διήγημα είναι πιο δύσκολο να γραφτεί από ένα καλό μυθιστόρημα. Ας πούμε ότι ειδικά στον τρόμο θα ψηφίσω διηγήματα, γιατί προτιμώ τον τρόμο σε μικρές δόσεις. Edited by wordsmith
Link to comment
Share on other sites

Με κάλυψε απόλυτα ο Nihilo. Αν και διαβάζω πολλά μυθιστορήματα τρόμου, προτιμώ τις νουβέλες και τα short stories. Διότι μου αρέσει ο τρόμος για τον τρόμο! Οχι για το character development ή την ψυχογραφία. Αλλιώς θα προτιμούσα κάτι κοινωνικό ή κάτι fantasy. Οσο πιο συμπυκνωμένος είναι ο τρόμος, τόσο πιο "τρόμου" είναι η ιστορία.

 

Τράβαγα τα μαλλιά μου όταν διάβασα διήγημα του Στέφεν Κινγκ 15 σελίδων, εκ των οποίων οι 10 πρώτες ήταν... κουτσομπολιό σε ένα μπαρ! Και η άλλες πέντε τρόμου.

 

Αν βέβαια μπορέσει να επεκτείνει και να συμπυκνώσει ο συγγραφέας την τρομακτική ατμόσφαιρα και σε ένα μυθιστορημα, τότε δεν θα πω όχι. Δεν έχω τύχει κάτι τέτοιο μέχρι στιγμής, εκτός από "την περίπτωση του Τσαρλς Ντεξτερ Γουορντ" του Λάβκραφτ, χωρίς όμως να παραβλέπω ότι χρειαζότανε περισσότερο την χρήση του διαλόγου και της ψυχογραφίας και το δημοφιλές ghost story του Πήτερ Στράουμπ (που μου διαφεύγει ο τίτλος), το οποίο όμως ήτανε μια σύνθεση νουβελών με κοινό άξονα.

 

Γενικά νομίζω ότι το ιδανικό μέγεθος για μια ιστορία τρόμου είναι αυτό της νουβέλας ή του μικρού μυθιστορήματος που δεν υπερβαίνει τις 200 σελίδες.

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

 

Με κάλυψε απόλυτα ο Nihilo. Αν και διαβάζω πολλά μυθηστορήματα τρόμου, προτιμώ τις νουβέλες και τα short stories. Διότι μου αρέσει ο τρόμος για τον τρόμο! Οχι για το character development ή την ψυχογραφία. Αλλιώς θα προτιμούσα κάτι κοινωνικό ή κάτι fantasy. Οσο πιο συμπυκνωμένος είναι ο τρόμος, τόσο πιο "τρόμου" είναι η ιστορία.

 

 

 

Συμφωνώ και εγώ με την παραπάνω τοποθέτηση. Δεν νομίζω πως το ζητούμενο από τη λογοτεχνία τρόμου είναι η ανάπτυξη χαρακτήρων ώστε να είναι αναγκαίες οι εκατοντάδες σελίδες ενός μυθιστορήματος.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Με εχουν κουράσει τα μυθιστορήματα τρόμου. Είναι σαπουνόπερες με την επίφαση τρόμου, για να πουλήσουν στους φαν του είδους.

Έχω γράψει και παλαιότερα, το είδος του τρόμου υπάρχει για να τρομάζεις, όχι για να πλατιάζεις και να δίνεις εξηγήσεις.Ας το σκεφτούν αυτό συγγραφείς που μας αναλύουν για σελίδες επί σελίδων τι ρούχα φορούσε ο πρωταγωνιστής, την διαρρύθμιση του σπιτιού ή ιστορικά flashback άνευ αιτίας. Who gives a fuck?

 

Από αυτήν την άποψη με έχει κουράσει και ο αγαπημένος μου Κινγκ τελευταία. Όσο πάει και τα βιβλία του από τούβλα γίνονται τσιμεντόλιθοι. Γιατί ο Θόλος να έχει 1100 σελίδες όταν θα μπορούσε να έχει τις μισές;

 

Ψηφίζω σύντομες ιστορίες. Από αυτές που ποντάρουν στον τρόμο και τα υπόλοιπα βρίσκονται εκεί για να δέσουν την πλοκή και μόνο.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Ψήφισα κι εγώ τις σύντομες ιστορίες. Ίσως επειδή η επαφή που έχω με τον τρόμο είναι σχετικά μικρή και κυρίως από διηγήματα εδώ στο φόρουμ και από ανθολογίες/συλλογές φίλων και γνωστών, οπότε πλέον έχει αρχίσει να μου γίνεται οικείο το είδος μέσα από τη μικρή φόρμα.

 

Κατά τα άλλα βέβαια, οφείλω να συμφωνήσω με αρκετούς προλαλήσαντες που λένε ότι κάθε είδος έχει την τέχνη του.

Link to comment
Share on other sites

τουλάχιστον στο horror πιστεύω και εγώ ότι η μικρή φόρμα είναι αυτή που του πάει περισσότερο. 

Link to comment
Share on other sites

[...] το δημοφιλές ghost story του Πήτερ Στράουμπ (που μου διαφεύγει ο τίτλος), το οποίο όμως ήτανε μια σύνθεση νουβελών με κοινό άξονα.

 

Μάλλον εννοείς το "Η νύχτα του κακού".

 

Εγώ πάλι ψηφίζω και τα δύο. Αναλόγως τη διάθεση, αναλόγως τον χρόνο που έχω, επιλέγω είτε το ένα είτε το άλλο. Όπως ακριβώς επιλέγω και ανάμεσα στα είδη της λογοτεχνίας. Γενικά δε μ`αρέσει να περιορίζομαι και να μπαίνω σε καλούπια, ούτε στην ανάγνωση μα ούτε και στη συγγραφή!

Link to comment
Share on other sites

  • 2 weeks later...

 

[...] το δημοφιλές ghost story του Πήτερ Στράουμπ (που μου διαφεύγει ο τίτλος), το οποίο όμως ήτανε μια σύνθεση νουβελών με κοινό άξονα.

 

Μάλλον εννοείς το "Η νύχτα του κακού".

 

Εγώ πάλι ψηφίζω και τα δύο. Αναλόγως τη διάθεση, αναλόγως τον χρόνο που έχω, επιλέγω είτε το ένα είτε το άλλο. Όπως ακριβώς επιλέγω και ανάμεσα στα είδη της λογοτεχνίας. Γενικά δε μ`αρέσει να περιορίζομαι και να μπαίνω σε καλούπια, ούτε στην ανάγνωση μα ούτε και στη συγγραφή!

 

Όχι, το ghost story εννοεί

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

[...] το δημοφιλές ghost story του Πήτερ Στράουμπ (που μου διαφεύγει ο τίτλος), το οποίο όμως ήτανε μια σύνθεση νουβελών με κοινό άξονα.

 

Μάλλον εννοείς το "Η νύχτα του κακού".

 

Εγώ πάλι ψηφίζω και τα δύο. Αναλόγως τη διάθεση, αναλόγως τον χρόνο που έχω, επιλέγω είτε το ένα είτε το άλλο. Όπως ακριβώς επιλέγω και ανάμεσα στα είδη της λογοτεχνίας. Γενικά δε μ`αρέσει να περιορίζομαι και να μπαίνω σε καλούπια, ούτε στην ανάγνωση μα ούτε και στη συγγραφή!

 

Όχι, το ghost story εννοεί

 

  :thmbup: 

Link to comment
Share on other sites

  • 6 months later...

Προτιμώ τις σύντομες ιστορίες! Είναι πιο ευκολόπεπτες και σου δίνουν μεγαλύτερη ένταση σε πιο σύντομο χρονικό διάστημα. Επίσης δεν κάνουν κοιλιά λόγω του μεγέθους εκτός κι αν είναι τελείως κακογραμμένες χωρίς σκοπό, νόημα και ουσία. 

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..