Jump to content

Σενάρια


Incognito
 Share

Recommended Posts

Έχετε δοκιμάσει να γράψετε κάποιο σενάριο(για ταινία\θεατρικό), και πόσο ευκολότερο ή δυσκολότερο σας φάνηκε απ το να γράφετε λογοτεχνία?

 

Προσωπικά πιστεύω οτι αν και αρχικά φαινεται πιο εύκολο το να γράψεις σενάριο, επειδή δεν χρειάζεται να ακολουθείς "λογοτεχνικό" τρόπο γραφής, υπάρχει αρκετή δυσκολία στο να γράψεις ένα πραγματικά καλό σενάριο.Βασικά υπάρχει αρκετά μεγάλη διαφορά μεταξύ μιας σκηνής σε ενα κείμενο και της ίδιας σκηνής γραμμένη "σεναριακά".

 

 

 

edit:

Μια και υπάρχει αυτό το παλιό topic ας το εκμεταλλευτούμε και ας συζητήσουμε για τα σενάρια τα είδη τους και ενδεχομένως κάποιους βασικούς κανόνες που διέπουν τη συγγραφή τους.

 

Ας απαντήσουμε σε ερωτήσεις όπως:

Τι είναι το σενάριο και ποια τα είδη του;

Σε ποια μέρη χωρίζεται;

Τι είναι μια σκηνή;

Τι είναι μια σεκάνς;

Τι πρέπει να γίνει στην αρχή (πρόλογος / προπαρασκευή);

Τι στη μέση (επεισόδιο / εξέλιξη) ;

Τι στο τέλος ( έξοδος / λύση / κάθαρση);

Πώς παρουσιάζονται οι χαρακτήρες και πώς αναπτύσσονται;

Τι είναι μια κρίσιμη σκηνή και που αυτή τοποθετείται;

Τι πετυχαίνουμε με το διάλογο και πόσο σημαντικός είναι;

 

Υπάρχουν ανάμεσα μας μέλη που γνωρίζουν αρκετά παραπάνω από τα βασικά. Ας μας δώσουν τα φώτα τους με σκοπό να φτιάξουμε εδώ κάτι σαν μπούσουλα για όλους όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το σενάριο και θέλουν να καταλάβουν το τι και το πώς, αλλά και για όλους όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό στη συγγραφή.

Edited by kitsos
Link to comment
Share on other sites

Γράφω σενάριο για κόμικς, αν μετράει...το βρήκα αρκετά δύσκολο, όχι μόνο στον τρόπο γραφής, αλλά και στο γεγονός οτι πολλές φορές η ιστορία η ίδια πρέπει να αλλάξει για να είναι κατάλληλη για κόμικ.

Link to comment
Share on other sites

Χχχχμμμμμμμμμ κοιτα να δείς,

πρίν αρκετό καιρό, ξεκινήσαμε με ένα φιλαράκι το πρότζεκτ για μία ταινία!

 

Και πριν κανα δυο βδομάδες τελειώσαμε το σενάριο.

Είναι μια δύσκολη δουλειά άν θές να κάνεις κάτι καλό. Θέλει καλό brainstorming όπως και η συγγραφή την ίδια φαντασία αλλα λίγο περσσότερη σκηνοθετική ικανότητα. Να ξέρεις τι μπορεί και τί δεν μπορεί να γίνει μέσα στην ταινία.

Δέν μπορείς να γράψεις ότι θές, π.χ. να γκρεμίζονται βουνά και να χωρίζεται στην μέση η θάλασσα αμα την ταινία την κάνουν 5 φοιτιτές.

 

Επίσης η μαγκιά είναι να κάνεις μια καλή ανάπτυξη στους χαρακτήρες...

Σε μερικά όμως σημεία μοιάζει πολύ με την συγγραφή ενός μυθιστορήματος !!!

Link to comment
Share on other sites

Βασικά, δεν έχει καμία σχέση το ένα με το άλλο. Σαν νοοτροπία και σαν σύγγραμμα είναι δύο εντελώς διαφορετικά πράγματα που αποσκοπούν σε εντελώς διαφορετικούς σκοπούς.

 

Το σενάριο είναι ένα κείμενο που απευθύνεται σε συγκεκριμένους ανθρώπους με συγκεκριμένο σκοπό. Γιαυτό οι αρετές του πρέπει να είναι άλλες από αυτές του λογοτεχνικού κειμένου.

 

Επίσης, υποτίθεται πως είναι κακό να γράφεις σενάριο το οποίο να εμπεριέχει σκηνοθετικές οδηγίες, ειδικά αν είναι να γυρίσει άλλος την ταινία. (Πράγμα με το οποίο δε συμφωνώ απαραιτήτως, απλά το αναφέρω)

 

Και για να απαντήσω στην ερώτηση σου: ναι, έχω γράψει σενάρια (όπως και διηγήματα) και αυτό που λες είναι αλήθεια, τουλάχιστον κι εγώ έτσι ένιωθα. Ενώ αρχικά νομίζεις πως είναι κάτι πιο απλό, τελικά δεν είναι καθόλου έτσι, γιατί αυτό που φαίνεται στο σενάριο είναι η απογυμνωμένη πλοκή την οποία δεν έχεις κανέναν τρόπο να ωραιοποιήσεις χρησιμοποιώντας επίθετα, μετοχές και τα τοιαύτα.

Link to comment
Share on other sites

Δεν έχω γράψει ποτέ. Θέλω να μελετήσω σχετικά βιβλία όμως, και θέλω να γράψω - και θα το κάνω. Για θεατρικό ενδιαφέρομαι, κυρίως. Ουσιαστικά, θέλω να γράψω θεατρικό για να μελοποιηθεί, και θέλω να μην είναι κάτι φτιαγμένο καθαρά πάνω σε δομές του παρελθόντος. Θέλω να είναι κάτι που να μυρίζει παλιό, αλλά να είναι δικό μου, όπως και τα ποιήματά μου. Ίδομεν...

 

Κιάρα, έχεις κάποια ενδιαφέρουσα βιβλιογραφία, μήπως;

Link to comment
Share on other sites

Υπάρχει ένα κλασικό (ή ίσως πολλά στην Αγγλία :p) του Ντέιβιντ Μάμετ, ο οποίος γράφει απλά και κατανοητά, αλλά για κινηματογράφο. Επίσης, υπάρχει ο κύριος Βαλούκος (τον οποίο όμως δε θα συνιστούσα :p). Γενικά, στα ελληνικά, οι εκδόσεις Αιγόκερως έχουν αρκετά πράγματα, αλλά υποθέτω πως στην Αγγλία θα έχετε ακόμα περισσότερα (που δεν τα ξέρω για να στα πω), οπότε δε χρειάζεται να περιμένεις να έρθεις Ελλάδα. Για θέατρο δεν έχω κάτι υπόψη μου, πέρα από συγκεκριμένα κείμενα, δεν έχω διαβάσει και δεν ξέρω να σου πω και κάποιον καλό. Το μόνο που ξέρω είναι πως κάποια στιγμή είχε κυκλοφορήσει μια έκδοση (της οποίας περιμέναμε μετάφραση που ποτέ δεν έφτασε) του Άλτμαν, τον οποίο προσωπικά τον εκτιμώ, που ήταν για το θεατρικό έργο και που όμως επικεντρωνόνταν σε σκηνοθετικές οδηγίες.

Link to comment
Share on other sites

Έχω γράψει κάμποσα σενάρια για κόμικς. Μοιάζει αρκετά με τη συγγραφή θεατρικού σεναρίου.

Το βρήκα πιο εύκολο κάπως από διήγημα, μια που η φόρμα που χρησιμοποιείται (διάλογος, περιγραφή, διάλογος) είναι κάπως πιο τυποποιημένη. Η δυσκολία βέβαια στο σενάριο κόμικ είναι πως ο συγγραφέας πρέπει να εικονοποιήσει κάθε σκηνή στο νου του υπό μορφή πάνελς και σελίδων. Αλλά είναι εξαιρετικά χρήσιμο για να γράψει κανείς μετά διήγημα.

Link to comment
Share on other sites

Γραφω με αλλον 1 φιλο το σεναριο μιας ταινιας.......

 

... οταν τη γυρισουμε θα δωσω λινκ ( και θα ελπιζω οτι δε θα με κυνηγισετε να με καψετε ολλοι μαζι :p )

Link to comment
Share on other sites

Θα κάνω σε λίγο καιρό επιμέλεια σεναρίου για ένα φίλο, κι έχω κάνει κι ανάλογη δουλειά στο παρελθόν. Έχει αρκετή δουλειά, γιατί όχι μονάχα πρέπει να έχεις ιδέες, αλλά πρέπει να υποδεικνύεις στον άλλο τι ΔΕ θα δουλέψει σωστά...

Link to comment
Share on other sites

  • 2 years later...

Μια και υπάρχει αυτό το παλιό topic ας το εκμεταλλευτούμε και ας συζητήσουμε για τα σενάρια τα είδη τους και ενδεχομένως κάποιους βασικούς κανόνες που διέπουν τη συγγραφή τους.

 

Ας απαντήσουμε σε ερωτήσεις όπως:

Τι είναι το σενάριο και ποια τα είδη του;

Σε ποια μέρη χωρίζεται;

Τι είναι μια σκηνή;

Τι είναι μια σεκάνς;

Τι πρέπει να γίνει στην αρχή (πρόλογος / προπαρασκευή);

Τι στη μέση (επεισόδιο / εξέλιξη) ;

Τι στο τέλος ( έξοδος / λύση / κάθαρση);

Πώς παρουσιάζονται οι χαρακτήρες και πώς αναπτύσσονται;

Τι είναι μια κρίσιμη σκηνή και που αυτή τοποθετείται;

Τι πετυχαίνουμε με το διάλογο και πόσο σημαντικός είναι;

 

Υπάρχουν ανάμεσα μας μέλη που γνωρίζουν αρκετά παραπάνω από τα βασικά. Ας μας δώσουν τα φώτα τους με σκοπό να φτιάξουμε εδώ κάτι σαν μπούσουλα για όλους όσους δεν έχουν ασχοληθεί με το σενάριο και θέλουν να καταλάβουν το τι και το πώς, αλλά και για όλους όσους επιθυμούν να δοκιμάσουν κάτι διαφορετικό στη συγγραφή.

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Βασικά αρκεί να γράφεις ότι σε γεμίζει και μετά να το πλασάρεις σε κοινό που θα το εκτιμήσει. Όλα τα άλλα είναι περιττά.

Έδωσα τον Άβατο Δρόμο μου να το διαβάσει η μητέρα μου και νόμισε ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα.

Έδωσα την ΜΠΕΕΕλλάδα μου να την διαβάσει ο αδερφός μου και αποκοιμήθηκε στην δεύτερη σελίδα.

Έδωσα κάτι να διαβάσει ο πατέρας μου και σαν είδε ότι δεν έχει εικόνες ούτε που το ξεκίνησε.

 

Οπότε σενάριο είναι κάτι που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή/αναγνώστη ανάλογα με τα γούστα του.

Edited by roriconfan
Link to comment
Share on other sites

Βασικά αρκεί να γράφεις ότι σε γεμίζει και μετά να το πλασάρεις σε κοινό που θα το εκτιμήσει. Όλα τα άλλα είναι περιττά.

Έδωσα τον Άβατο Δρόμο μου να το διαβάσει η μητέρα μου και νόμισε ότι έχω ψυχολογικά προβλήματα.

Έδωσα την ΜΠΕΕΕλλάδα μου να την διαβάσει ο αδερφός μου και αποκοιμήθηκε στην δεύτερη σελίδα.

Έδωσα κάτι να διαβάσει ο πατέρας μου και σαν είδε ότι δεν έχει εικόνες ούτε που το ξεκίνησε.

 

Οπότε σενάριο είναι κάτι που κρατάει το ενδιαφέρον του θεατή/αναγνώστη ανάλογα με τα γούστα του.

 

Μήπως το μπερδεύεις με το σασπένς;

Link to comment
Share on other sites

Δεν θα συμφωνήσω μαζί σου roriconfan. Ετσι όπως το λές όλα τα βιβλία θα γίνονταν ταινίες πολύ απλά. Ομως στις ταινίες που έχουν βασιστεί σε βιβλία υπάρχει ένας σεναριογράφος που έχει "μετατρέψει" την ιστορία σε σενάριο

Link to comment
Share on other sites

Guest roriconfan

Το σασπένς πιάνει μόνο για την δράση. Εγώ αναφερόμουνα καθολικά στο τι θέλει ο θεατής ή ο αναγνώστης. Δε γίνεται να αρέσει ο Βίκτωρ Ουγκώ σε απόβλητο γυμνασίου, όπως δε μπορεί να αρέσει ο Χάρι Πότερ σε παπά. Το σενάριο είναι ένα καρότο για να κουνάς στα μούτρα του άλλου. Αρκεί τώρα να του αρέσει του άλλου το καρότο. Η μητέρα μου θέλει κοινωνικές ιστορίες για να κολλήσει. Ο αδερφός μου αθλητικά. Ο πατέρας μου εικονούλες.

 

Ακόμα και στις μεταφορές βιβλίων σε ταινίες, έπρεπε απλά να προσαρμοστεί η παρουσίαση του βιβλίου ώστε να είναι αρεστή σε σινεφίλ. Και φυσικά έτσι παύει να είναι αρεστή στους περισσότερους φαν των βιβλίων.

Link to comment
Share on other sites

Κάνω λάθος ή το τόπικ είχε σκοπό να εξηγηθούν κυρίως τα τεχνικά της γραφής σεναρίων; Και όχι οι πίπες του καθενός για το τι πουλάει και τι όχι;

Link to comment
Share on other sites

Δεν νομίζω ότι κάνεις λάθος και πιστεύω ότι είσαι από τους καταλληλότερους για να μας δώσεις τα φώτα σου (αν έχεις όρεξη και θέλεις)

Edited by mariposa
Link to comment
Share on other sites

Κάνω λάθος ή το τόπικ είχε σκοπό να εξηγηθούν κυρίως τα τεχνικά της γραφής σεναρίων; Και όχι οι πίπες του καθενός για το τι πουλάει και τι όχι;

Βασικά ήθελα να ανοίξω ένα topic για να καλύψω κάποια κενά / απορίες που έχω πάνω στα είδη και τη συγγραφή σεναρίων. Βρήκα ετούτο εδώ που είναι κάπως σχετικό και είπα να του δώσουμε λίγη ζωή. Όσοι ξέρουν κάτι πάνω στο θέμα και επιθυμούν να το μοιραστούν, εδώ είναι το κατάλληλο μέρος.

Link to comment
Share on other sites

Βασικά ήθελα να ανοίξω ένα topic για να καλύψω κάποια κενά / απορίες που έχω πάνω στα είδη και τη συγγραφή σεναρίων.

 

Δεν ξέρω για "είδη" σεναρίων. Αν εννοείς και για κόμικ, δεν γνωρίζω. Ούτε έχω γνώμη στα που μπαίνει η σύγκρουση, που η λύση κλπ. Τα θεωρητικά με αφήνουν αδιάφορο. Όπως και στην συγγραφή, πρώτα θέλεις να πεις μια καλή ιστορία.

 

Αυτό είναι ένα δείγμα φόρμας σεναρίου:

 

Κάθε σκηνή ξεκινάει με την αρίθμηση της. Σε αυτή την περίπτωση έχουμε μια συζήτηση μέσα σε ένα γραφείο. Πληροφορούμε ανάλογα, μετά τον αριθμό σκηνής, πως είμαστε σε ΕΣΩΤ εσωτερικό χώρο, και πως είναι ΜΕΡΑ. Ακολουθεί τίτλος του χώρου, εδώ Γραφείο Αρχηγού Αστυνομίας. Αν οι χαρακτήρες που συμμετέχουν έβγαιναν στο μπαλκόνι να συνεχίσουν την κουβέντα τους, τότε προχωράμε σε ΣΚΗΝΗ 2 – ΕΞΩΤ/ΜΕΡΑ – ΜΠΑΛΚΟΝΙ ΓΡΑΦΕΙΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ. Αυτά μην ξεχνάτε είναι οδηγίες προς το κινηματογραφικό συνεργείο για την διευκόλυνση της παραγωγής.

 

ΣΚΗΝΗ 1 - ΕΣΩΤ/ΜΕΡΑ – ΓΡΑΦΕΙΟ ΑΡΧΗΓΟΥ ΑΣΤΥΝΟΜΙΑΣ

 

Ο Άρης Αντρόνικος ακουμπάει στην μια γωνία του γραφείου του, όρθιος, και αντικρίζει έναν νεαρό αξιωματικό της αστυνομίας που στέκεται σε στάση ημιανάπαυσης μπροστά του.

 

Η δράση είναι συνεχόμενα Ενεστώτας, περιγράφεται στον αναγνώστη αυτό που βλέπει ανά δευτερόλεπτο στην οθόνη. Περιγραφή χαρακτήρων, πλην ηλικίας ή σημαντικών σημαδιών, είναι περιττή. Δεν γνωρίζεται ακόμα ποιους θα διαλέξουν για τους ρόλους. Ακολουθούν διάλογοι, με το όνομα του ήρωα με κεφαλαία και τις ατάκες από κάτω.

 

ΑΡΗΣ

Οι άντρες που θα συνοδέψουν την πομπή

είναι πρώτης τάξεως παιδιά. Έχουν δείξει

αρίστη διαγωγή, σθένος και είναι η μεγάλη

ελπίδα των σωμάτων ασφαλείας. Θα ήθελα

να ελέγξεις την λίστα που σύνταξα και να

μου γνωστοποιήσεις τις πιθανές σου

επιφυλάξεις στις επιλογές μου.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Είμαι σίγουρος πως δεν θα χρειαστεί, αρχηγέ.

Σέβομαι απόλυτα την κρίση σας.

 

Χτυπάει η πόρτα.

 

ΑΡΗΣ

Εμπρός.

 

Μπαίνει ο Σταύρος.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Αρχηγέ, με ζητήσατε;

 

Ο Άρης του κάνει νόημα να μπει. Γυρνάει στον αξιωματικό και τον χαιρετάει στρατιωτικά.

 

ΑΡΗΣ

Αυτά για την ώρα. Θα ενημερωθείς

μόλις υπάρξουν νεότερα.

 

Ο αξιωματικός ανταποδίδει τον χαιρετισμό και βγαίνει. Ο Σταύρος και ο Άρης μένουν να κοιτάζονται όρθιοι.

 

ΑΡΗΣ

Τον ξέρεις;

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Τον έχω δει. Δεν είναι του κύκλου μου.

Μου είναι δύσκολο να συνηθίσω πόσο νέοι είναι

οι αξιωματικοί στις μέρες μας.

 

ΑΡΗΣ

Ανήκει στη νέα διάταξη των πραγμάτων.

Ο κόσμος αλλάζει. Μαζί του αλλάζει και

το έγκλημα. Πρέπει να εξελιχτούμε μαζί του.

Χρειάζεται νέο, δυναμικό αίμα στις τάξεις μας.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Τα θρανία και το σκοπευτήριο είναι η μόνη πείρα

που κουβαλούν αυτά τα παιδιά στους ώμους τους.

 

ΑΡΗΣ

Μμ! Λοιπόν, αυτά για την ώρα.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Αρχηγέ.

 

Ο Σταύρος χαιρετάει τον Άρη σαν τον νεαρό αξιωματικό και βγαίνει από το γραφείο. Ο Άρης σηκώνει το ακουστικό του τηλεφώνου και σχηματίζει έναν αριθμό.

 

ΑΡΗΣ

Ναι…Τέθηκε σε εφαρμογή. Αύριο το πρωί.

Χαράματα. Θα μπουν στην οδό Νιόβης από

τα εργοτάξια. Πιστεύω πως είναι το κατάλληλο

σημείο. Και κάτι ακόμα…εύχομαι να χρησιμοποιείτε

επαγγελματίες και όχι χασάπηδες.

Τα παιδιά είναι άριστοι αστυνομικοί.

Τους αξίζει ένας καλός θάνατος.

 

Κατεβάζει το ακουστικό. Πάει στο παράθυρο και κοιτάζει σκεφτικός την σκούρα πόλη.

 

Το κομμάτι από κάτω είναι σκηνή δράσης. Θα ήταν χαώδες να αριθμηθούν σκηνές ανάλογα με το που βρίσκεται σε κάθε δευτερόλεπτο μια κάμερα, μέσα ή έξω από οχήματα ή κτίρια. Γι αυτό και το πιο γενικό ΕΞΩΤ/ΕΣΩΤ/ΜΕΡΑ.

 

ΣΚΗΝΗ 15 - ΕΞΩΤ/ΕΣΩΤ/ΜΕΡΑ – ΟΙ ΚΛΟΥΒΕΣ ΣΕ ΚΙΝΗΣΗ

 

Ο Αρίστος παρακολουθεί την διαδρομή από την θέση του με σφιγμένη καρδιά. Η μουντή πόλη περνάει από μπροστά του μέσα από το καφασωτό φίλτρο της κλούβας. Κοιτάζει μελαγχολικά το εσωτερικό του λεωφορείου. Στα πίσω καθίσματα, γύρω του, πολλοί βλοσυροί άντρες με χειροπέδες και κουρασμένο βλέμμα. Μέρες αξύριστοι. Στα μπροστινά καθίσματα, νέοι ένοπλοι με στολές. Φρέσκα, ξύπνια, καθαρά πρόσωπα.

 

Η ίδια κατάσταση επικρατεί και στο προπορευόμενο λεωφορείο. Το βλέμμα του Σταύρου είναι σκοτεινιασμένο.

 

ΟΔΗΓΟΣ

Τώρα;

ΣΤΑΥΡΟΣ

Θα στρίψουμε στην οδό Νιόβης,

βόρεια κατεύθυνση.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Νιόβης; Είστε σίγουρος;

 

Χωρίς απάντηση ο Σταύρος δίνει τις οδηγίες στον αξιωματικό. Εκείνος τις διαβάζει και ξεφυσάει.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Αυτό είναι επισφαλές. Θα είμαστε εκτεθειμένοι.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Ετοίμασε τους άντρες σου για να δεχτούμε επίθεση.

Ειδοποίησε και το πίσω όχημα.

 

Ο αξιωματικός σηκώνεται και δίνει τις διαταγές του με δυνατή φωνή.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Όλοι οι κρατούμενοι στο κέντρο και στο πάτωμα!

Πιάστε τις άκρες και απασφαλίστε τα όπλα!

 

Οι κρατούμενοι ξαπλώνουν στον διάδρομο. Οι άντρες πιάνουν τα παράθυρα γύρω-γύρω. Φορούν τα κράνη και τα προστατευτικά τους γυαλιά. Ο αξιωματικός επαναλαμβάνει τις διαταγές στον ασύρματο.

 

Συμβαίνει και η ίδια διαδικασία και στην δεύτερη κλούβα. Ο Αρίστος σέρνεται κάτω από ένα κάθισμα. Μπότες περνούν από πάνω του. Ξαφνικά, ένα κάνιστρο καπνογόνου κατρακυλάει στο πάτωμα και σταματάει μπροστά του. Το βλέπει έκπληκτος. Το αρπάζει και το βάζει μέσα στο πουκάμισο του.

 

Η διασταύρωση της Νιόβης εμφανίζεται μπροστά τους.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Να ‘μαστε! Ετοιμαστείτε!

 

Οι κλούβες στρίβουν και μπαίνουν στην Νιόβης.

 

ΣΚΗΝΗ 16 - ΕΞΩΤ/ΕΣΩΤ/ΜΕΡΑ – ΟΙ ΚΛΟΥΒΕΣ/Ο ΔΡΟΜΟΣ/Η ΕΠΙΘΕΣΗ

 

Οι κουκουλωφόροι βλέπουν τις κλούβες από την θέση τους. Οπλίζουν τα αυτόματα και ετοιμάζονται για μάχη. Υπάρχει ένταση και ανυπομονησία στις κινήσεις τους. Η Ντιάνα διατηρεί την ψυχραιμία της. Μένει στην θέση της να παρατηρεί και τις δύο πλευρές. Μέσα στις κλούβες επικρατεί η καχυποψία και η προσμονή της μάχης. Τα δύο λεωφορεία μοιάζουν εγκλωβισμένα σε ένα στενό πέρασμα.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Ιδανικό μέρος για ενέδρα.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

Δεν καταλαβαίνω. Γιατί μας έστειλαν από εδώ;

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Ας ελπίσουμε να μας μείνει μόνο η απορία.

 

Η πομπή περνάει μπροστά από τις πρώτες θέσης των κουκουλωφόρων.

 

ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΟΣ

(στον ασύρματο)

Βλέπει κανείς τίποτα; Τον νου σας…

 

Ο Αρίστος έχει μια έκφραση σαν να περιμένει ένα μπαμ. Η πομπή φθάνει στα μισά του δρόμου. Από τις ταράτσες αρχίζουν να πετούν χειροβομβίδες. Ο Σταύρος βλέπει κάτι στιγμιαία.

 

ΣΤΑΥΡΟΣ

Πέστε κάτω!!!

 

Οι εκρήξεις τσακίζουν το κέλυφος των λεωφορείων. Τα τζάμια γίνονται θρύψαλα. Κάποιοι αστυνομικοί χάνονται στις λευκές λάμψεις. Τα κράνη τους αναπηδούν στον δρόμο. Οι κουκουλωφόροι ράνουν τις κλούβες με έναν καταιγισμό ριπών. Οι ακροβολιστές με τους φακούς εξουδετερώνουν τους οδηγούς των λεωφορείων.

 

Βοηθάει να είστε περιγραφικοί και να μην αφήνεται κάποιους χαρακτήρες ξεκρέμαστους, ακόμα και όταν δεν συμμετέχουν στην δράση. Δείξτε ανά πάσα στιγμή τι κάνουν, έστω και πως αντιδρούν, για να μην μένουν χωρίς οδηγίες και αμήχανοι τη μέρα που θα γυριστεί η δράση. Είναι εκεί, μέρος του σκηνικού.

 

Αποφεύγω να περιγράφω, και να βαραίνω ένα σενάριο, με κινήσεις κάμερας. Δεν έχει σημασία, εκτός αν εκτός από σεναριογράφος είμαι και ο σκηνοθέτης. Αλλιώς, κανένας σκηνοθέτης δεν θα δεχτεί τις οδηγίες ενός σεναριογράφου.

 

Επίσης, όταν το σενάριο είναι στην διαδικασία που ψάχνει έγκριση, δεν το φορτώνω ούτε με αρίθμηση σκηνών καθώς θα περάσει από πολλές αλλαγές μέχρι να φτάσει στην μορφή κινηματογραφίσημου σεναρίου.

Όλα τα υπόλοιπα που θα κάνουν ένα σενάριο ενδιαφέρον, τα βλέπω να τα εφαρμόζεται οι περισσότεροι και στα διηγήματα σας. Άρα δεν μένουν πολλά να πούμε.

Link to comment
Share on other sites

Ντίνο ευχαριστώ πολύ για την άμεση ανταπόκριση. Το post σου είναι κατατοπιστικότατο και απαραίτητο για το topic.

 

heiron έγραψες.

 

Όσο για τα είδη μέχρι τώρα θεωρούσα πως υπάρχουν τα εξής: Θεατρικό - Κινηματογραφικό - Τηλεοπτικό

 

 

Είναι όντως έτσι; Υπάρχουν και άλλα;

 

Θα μελετήσω τα δυο post και θα επανέλθω με ερωτήσεις. :)

Link to comment
Share on other sites

Πέρα από το κινηματογραφικό (που έχει ήδη δείγματα το τόπικ) σας δίνω ένα δείγμα θεατρικού έργου (κι όχι σεναρίου :p):

 

Το τσίμπισα από εδώ Και ουσιαστικά πρόκειται για την αρχή (οπότε θα δείτε πως έχει τα πρόσωπα στο ξεκίνημα).

 

ΓΙΑΝΝΗ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗ

 

ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΝΥΧΤΑΣ

Πρόσωπα του έργου

ΜΥΡΤΩ (Ηλικιωμένη γυναίκα)

ΗΛΙΑΣ (Γέρος)

ΒΙΟΓΡΑΦΟΣ

 

Σε πέντε εικόνες

 

ΕΙΚΟΝΑ ΠΡΩΤΗ

(Ένας χώρος ανοιχτός που κάποτε μπορεί να ήταν σαλόνι παλιού αρχοντικού στην επαρχία. Από την εγκατάλειψη έχει γίνει ερείπιο. Οι σοβάδες σε πολλά σημεία έχουν πέσει και φαίνονται οι πέτρινοι ξεφτισμένοι τοίχοι. Σε μερικές γωνιές διακρίνουμε απομεινάρια τοιχογραφιών, αλλού σκαλίσματα γύψινα και ξύλινα που μαρτυρούν την παλιά του δόξα. Πολλά τζάμια είναι σπασμένα και έχουν καλυφθεί με χαρτόνια και σανίδες. Σε δύο εσοχές των τοίχων υπάρχουν δύο ανάκλιντρα. Κάποια ανοίγματα οδηγούν σε βεράντες και σε άλλα δωμάτια. Στο άνοιγμα του βάθους, που μοιάζει με χολ, μια σκάλα οδηγεί στο υπόγειο. Στους τοίχους κολλημένες αφίσες από παραστάσεις σε αρχαία και νεότερα θέατρα. Υπάρχουν ακόμα και φωτογραφίες σε κάδρα, όλες δείχνουν την ίδια ηθοποιό σε διαφορετικούς ρόλους, κυρίως κλασικούς. Στο δωμάτιο υπάρχει μια φοβερή ακαταστασία, έπιπλα και αντικείμενα αξίας με σκουπίδια, με στοίβες από εφημερίδες και περιοδικά. Δυο απλίκες σε δυο κολώνες του σαλονιού συγκρατούν δυο λάμπες πετρελαίου, η μία από αυτές φέγγει ελαφρά.

Από το άνοιγμα στο βάθος έρχεται η Μυρτώ. Είναι μια ηλικιωμένη γυναίκα διπλωμένη από το βάρος του χρόνου, φυσιογνωμία ευγενική, στα νιάτα της πρέπει να ήταν όμορφη. Στους ώμους της σηκώνει ένα γεμάτο σάκο, με πολύ κόπο καταφέρνει να τον φέρει μέσα. Ακουμπάει τον σάκο σε μια άκρη, μετά πηγαίνει στην λάμπα και δυναμώνει το φως. Τώρα βλέπουμε πως φοράει ένα καπέλο εποχής και ένα χοντρό γούνινο παλτό που την προφυλάσσει από το κρύο που τούτη την νύχτα είναι αρκετά τσουχτερό. Τα βγάζει και τα κρεμάει σε ένα σπασμένο καλόγερο. Από μέσα φοράει ρούχα που κάποτε ήταν της μόδας και είχαν αξία, τώρα όλα είναι σχισμένα και λερωμένα. Τρίβει τα χέρια της, τα φυσάει με τα χνώτα της να ζεσταθούν. Στη συνέχεια πηγαίνει γρήγορα και κουλουριάζεται κάτω από τα σκεπάσματα του δεξιού ανάκλιντρου. Στριφογυρίζει και προσπαθεί να ζεσταθεί.

Σε λίγο μια σκιά φαίνεται στην είσοδο να κινείται με προφύλαξη, σκοντάφτει όμως και κάνει θόρυβο. Η Μυρτώ τεντώνει τον λαιμό και προσπαθεί να ακούσει. Νέος θόρυβος).

 

ΜΥΡΤΩ (Κάθεται στο κρεβάτι τρομαγμένη): Ποιος είναι; (Αυτός μένει ακίνητος. Η Μυρτώ φωνάζει). Ποιος είναι εκεί; (Αυτός εξακολουθεί να στέκει ακίνητος. Η Μυρτώ παίρνει μια καραμπίνα που έχει δίπλα της). Μίλησε αλλιώς θα σε πυροβολήσω! (Αυτός στέκει άγαλμα). Σε πυροβολώ!...(Πυροβολεί. Ακούγεται εκκωφαντικός κρότος).

(Αυτός εξακολουθεί να μένει ασάλευτος. Σιωπή. Ξαφνικά σπαρακτική κραυγή. Ο Άγνωστος έρχεται μπροστά. Είναι ο Ηλίας, ένα άθλιο γεροντάκι με βρόμικα ρούχα και ανακατεμένα μαλλιά και γένια. Πέφτει στα γόνατα και σπαράζει από το κλάμα).

ΗΛΙΑΣ: Άτιμη με έφαγες μπαμπέσικα. (Ψάχνει το στήθος του). Με χτύπησες κατάστηθα.

ΜΥΡΤΩ (Τον πλησιάζει): Εσείς είστε; Πως βρεθήκατε εδώ;

ΗΛΙΑΣ: Πεθαίνω!... .Όχου μανούλα μου τι έπαθα!... Πάει η ζωή μου!... Αρχίζω να βλέπω αγγελάκια! Φεύγω, φεύγω για πάντα από την ζωή. Έχε γεια καημένε κόσμε, έχε για γλυκεία ζωή!...

ΜΥΡΤΩ: Για να δω που σας χτύπησα;

ΗΛΙΑΣ: Εδώ στη μέση στο στήθος.

ΜΥΡΤΩ (Τον ψάχνει): Μα δεν βλέπω τίποτα, ούτε αίματα υπάρχουν!...

ΗΛΙΑΣ: Πως δεν υπάρχουν, ψάξε καλά και θα τα βρεις.

ΜΥΡΤΩ: Ψάχνω μα δεν βλέπω την σφαίρα.

ΗΛΙΑΣ: Που να τη δεις, αφού χώθηκε μέσα στο κορμί μου. Όχου ο δύσμοιρος, και τώρα τι θα κάνω εγώ;

ΜΥΡΤΩ: Μην κάνετε έτσι κύριε….

ΗΛΙΑΣ: Ηλία με λένε, δεν είμαι κύριος. Είμαι ένας φτωχός, ένας κακομοίρης που ζω από τις ελεημοσύνες των άλλων, και τώρα πεθαίνω σαν το σκυλί στ’ αμπέλι.

ΜΥΡΤΩ: Εγώ δεν βλέπω να πεθαίνετε.

 

Γενικά, ενώ το σενάριο μιας ταινίας έχει μια πάγια μορφή που λίγο αλλάζει (ακόμα κι από χώρα σε χώρα) το θεατρικό κείμενο είναι πιο ελεύθερο. Υπάρχουν συγγραφείς που δε λένε ούτε μισή κουβέντα που να αφορά σε σκηνοθετικές οδηγίες και άλλοι που απορρίπτουν και την ιδέα πως θα υπάρξει σκηνοθέτης ή φωτογράφος στο έργο, βάζοντας στα πάντα μια πολύ συγκεκριμένη γραμμή. Γενικά πάντως ο διάλογος του θεατρικού δε σταματά για σκηνοθετικές οδηγίες, αυτές μπαίνουν είτε σε παρενθέσεις είτε σε πλάγια γραφή μέσα στο διάλογο, ενώ συνήθως πάντα υπάρχει ένα μέρος στην αρχή κάθε πράξης το οποίο περιγράφει εκτενώς το σκηνικό μέσα στο οποίο θα συμβεί η δράση.

 

Τώρα, από όσο ξέρω του κόμικ το σενάριο φέρνει πιο πολύ στο κινηματογραφικό σενάριο κι όχι τόσο στο σενάριο όσο τελικά στο κείμενο του storyboard. Ελάχιστα όμως έχω δει και δεν είμαι η κατάλληλη για να δώσω πληροφορίες για αυτό.

 

Το τηλεοπτικό σενάριο είναι ακριβώς το ίδιο με το κινηματογραφικό. Ίσως δε θα έπρεπε, πάντως έτσι είναι. Η μόνη ίσως διαφορά που έχει είναι πως αντί ας πούμε να έχεις το σενάριο ολόκληρης της σειράς σε ένα βιβλιαράκι (που οκ, στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό είναι αδύνατο) έχεις ένα με πέντε επεισόδια τη φορά, ή μια σεζόν.

 

Γενικά πάντως, η μεγαλύτερη διαφορά που βλέπω εγώ μεταξύ θεατρικού έργου και σεναρίου για κινηματογραφική ταινία είναι ότι το ένα είναι αιώνιο -το θεατρικό, που θα ανέβει πολλές φορές στο θέατρο, από διαφορετικούς ανθρώπους, όμως θα είναι το ίδιο κείμενο κάθε φορά)- ενώ το άλλο, το σενάριο μιας ταινίας, είναι απλά ένα χρηστικό κείμενο με το οποίο κανείς δε θα ασχοληθεί (με το ίδιο το κείμενο εννοώ) από τη στιγμή που θα έχει δει την ταινία και μετά. Ποτέ δε θα γυριστεί μία ταινία με το ίδιο ακριβώς σενάριο κάποιας προηγούμενης.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..