Αξιολογήσεις βιβλίων φαντασίας

[Nihilio]

Kάποια σχόλια στις βαθμολογίες του Μιχάλη:

 

α) Eννοείς δηλ ότι ο Μάγος είναι καλύτερος από τη Συντροφιά του Δαχτυλιδιού; Ναι, δε λέω, η ανάλυση σου έχει βάση, αλλά... όχι και καλύτερος ο Μάγος! Το rpgoβιβλίο! Θα πέσει φωτιά να μας κάψει :tongue:

 

β) Διάβασες επιτέλους το CoSam (και η αλήθεια είναι ότι για το appendix συμφωνώ μαζί σου, απ' ότι θυμάμαι κι εγώ το είχα περάσει στα πεταχτά)

α) Όπου βλέπεις πολλά 10-ρια κρατάς μικρό καλάθι. Άσε που πρώτα διάβασα τον Μάγο, συν το ότι η Συντροφιά είναι απάλευτη. Την ταινία έπρεπε να την κάνει ο Δαλιανίδης, όχι ο Peter Jackson. Για το 1950 που βγήκε ήταν αριστούργημα, οκ, αλλά με τα σημερινά δεδομένα (που ελπίζω ότι βαθμολογούμε) ας το αφήσουμε καλύτερα.

β) Από πέρσυ το καλοκαίρι

[Naroualis]

(Φυσσάει δυνατά, να φυγει η σκόνη, αλλά βλέπει ότι έχει γίνει πάστα πάνω στο τοπικ και την αφήνει στη θέση της.)

 

 

Τις ξεχάσαμε τις λίστες μας, με το νανορίμο και τα τοιαύτα -προς αγαλλίαση του Ντίνου αυτό, χεχε- αλλά επειδή τα πορωμένα παιδάκια δε σταματάνε να διαβάζουνε, θα προτίνω τα Γιγάντια Οστά, του Πετερ Μπηγκλ και τα Λησμονημένα Πλάσματα του Ελντ της Πατρίτσια ΜακΚίλλιπ.

[Naroualis]

(Ξαναφυσσάει δυνατά, αλλά η σκόνη δε λέει να φύγει με τίποτε...)

 

Προτείνω και (φτάνοντας τις τρεις προτάσεις) αξιολογώ το Eric του Terry Pratchett: Άλλη μια ιστορία με τον Ανεμοβρόχη, που έχει ανάγει την φυγή -την άτακτη φυγή για την ακρίβεια- σε υψηλή τέχνη. Πολιτισμοί που μοιάζουν με τους Αζτέκους και τους Έλληνες, καθώς και καμπόσοι πραγματικοί δαίμονες σε πραγματική κόλαση ανακατεύονται στη σκόνη που αφήνει πίσω του τρέχοντας να ξεφύγει. Δεν είμαι σίγουρη ότι ο βαθμός του είναι αντιπροσωπευτικός της αξίας του... 4,5+3=7,5

[Darkchilde]

λοιπόν, κάτσε να αξιολογήσω κι εγώ το Eric του Pratchett...

 

Σε αυτό το βιβλίο, έχουμε τον Rincewind και την βαλίτσα του να ανακατεύονται στον Discworld πόλεμο της Τροίας. Η βαλίτσα είναι όλα τα λεφτά σε αυτό το βιβλίο!

Ότι άλλο και να πείς είναι λίγο.

 

4+3,5 = 7,5 Συμφωνώ με την βαθμολογία της Ευθυμίας, και ίσως να είναι και μικρότερη απ'ότι αξίζει μόνο και μόνο

για την σκηνή όπου η βαλίτσα ακολουθώντας τον Rincewind σπάει τις πύλες της πόλης... Το μετέπειτα δεν περιγράφεται!

 

[Naurgul]

Salvatore R. A.,Dark Elf Trilogy: 1. Homeland ,Πατρίδα,Anubis

Η πρώτη μου επαφή με την ιστορία αυτή συντελέστηκε όταν διάβασα την αρχή του κόμικ-μεταφορά του Homeland. Ομολογώ πως εντυπωσιάστηκα. Μου άρεσαν πάρα πολύ οι ιδέες με τη φυλή των σκοτεινών ξωτικών. Η ιδέα των απομονωμένων διαφορετικών drow που είτε ζουν στη μιζέρια κρύβοντας τις πραγματικές τους πεποιθήσεις είτε προσπαθούν να ξεφύγουν μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση αν και από την πρώτη στιγμή την αποκάλεσα "κάπως παρωχημένη". Δυστυχώς, δε μπορώ να πω πολλά καλά λόγια για το βιβλίο. Η αρχή ήταν ωραία, αλλά εκεί που περιμένεις να υπάρξει κάποια ανάπτυξη σε όλες αυτές τις ιδέες, ο Salvatore καταλήγει να γράφει το μανιφέστο του μίσους κάνοντας ολόκληρη τη φυλή των drow να συμπεριφέρεται σαν kewl generic villains. Βγάζει μάτι. Και φυσικά, ο Drizzt, με όλες του τις φιλοσοφιστίες και τις απόψεις καταλήγει να είναι ο καλός κι αγαθός υπερήρωας. Έλεος. Για τη γλώσσα θα πω πολύ απλά το εξής: ο άνθρωπος δε ξέρει να γράφει, δε θα έπρεπε να γίνονταν συγγραφέας. Το στυλ του στην καλύτερη περίπτωση μπορεί να περιγραφεί ως fanfiction-ο-ειδές. Κάτι περιγραφές του τύπου "τα κτίσματα των drow ήταν σιχαμένα και γκροτέσκα" δε συνεισφέρουν τίποτα στην ανάγνωση, δε βοηθούν στο να σχηματίσω κάποια εικόνα για το πώς έμοιαζαν. Βαθμός: 1 παρουσίαση + 4 πλοκή = 5

 

Salvatore R. A.,Dark Elf Trilogy: 2. Exile,Εξορία,Anubis

Εδώ είναι που αρχίζει να μας τα χαλάει τελείως. Ολόκληρη η φυλή των drow είναι πλέον του στυλ "We're evil and we're badass". Χαρακτηριστικές σκηνές για facepalm είναι όταν στις οικογενειακές συγκεντρώσεις γελάνε όλοι μαζί σατανικά. Απλά ελεεινό. Η πλοκή τραβιέται απίστευτα πολύ και τα λίγα πράγματα που γίνονται θα μπορούσαν να γίνουν και να τελειώνουν αντί να παρασυρόμαστε σε ατελείωτα fillers. Υποτίθεται υπάρχουν κάποια ενδιαφέροντα μοτίβα, όπως ο Drizzt που μεταμορφώνεται σε θηρίο, ο πρώην του δάσκαλος που γίνεται τέρας και κυνηγάει τον αγαπημένο του μαθητή και εκείνο το πλασματάκι που μεταμορφώνεται σε τέρας. Η ανάπτυξη είναι τόσο χυδαία που οι πιο δραματικές σκηνές γίνονται γελοίες ή χάνονται ανάμεσα στις ατελείωτες σελίδες που περιγράφουν τα συνημίτονα και τις εφαπτομένες των τόξων που σχηματίζουν οι κινήσεις των γιαταγανιών. Βαθμός: 1 παρουσίαση + 2 πλοκή = 3

 

Salvatore R. A.,Dark Elf Trilogy: 3. Sojourn,Ξενιτιά,Anubis

Συνεχίζουμε στα ίδια, ο Drizzt βγαίνει στην επιφάνεια και πλέον υπάρχουν κα ηθικά διλήμματα. Φυσικά, ο ήρωας βγαίνει πάντα ηθικά ατσαλάκωτος και ό,τι δύσκολη απόφαση θα χρειάζονταν να πάρει την αποφεύγει. Το μόνο πράγμα που μου προκάλεσε εντύπωση είναι κάτι παρωχημένο, αλλά αφού δούλεψε μέσα στην ιστορία το θεωρώ θετικό.

Στην αρχή παρουσιάζεται μια οικογένεια που ζουν μια απλή και ήρεμη ζωή αλλά μετά σκοτώνονται όλοι τους, στιγματίζοντας τον ήρωα

. Όλα τα υπόλοιπα ήταν ό,τι να'ναι. Εδώ, αρχίζουμε για τα καλά να μπαίνουμε στην έννοια των generic villains η οποία είναι από τα πιο άσχημα συγγραφικά ευρήματα που έχω δει ποτέ μου. Η γραφή χάλια, ως συνήθως, αυτό εννοείται. Έξτρα πόντους ηλιθιότητας για τις χαζοχαρούμενες kwelιές του Jarlaxl Βαθμός: 1 παρουσίαση + 2 πλοκή = 3

[Naroualis]

(Ορθή επανάληψη ποστ)

 

Hearn Lian, Otori Legends trilogy: 1. Across the Nightingale Floor: Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση πόσο εύπεπτο ήταν για μένα που είμαι κατά τα φαινόμενα δυτικοτραφής. Ύστερα συνειδητοποίησα ότι η συγγραφέας δεν απόγονος του Λευκάδιου Χερν, αλλά Αυστραλέζα, οπότε κατάλαβα το γιατί. Για όποιον θέλει να ρίξει μια ματιά στον τρόπο σκέψης των Ιαπώνων, νομίζω ότι αυτό το βιβλίο είναι μια πολύ καλή εισαγωγή, σε σχέση και με άλλα βιβλία εκτός του φανταστικού. Όσον αφορά την πλοκή του βιβλίου, πιστεύω ότι εδώ το κλισέ του αγοριού που έχει μια παράξενη καταγωγή που ούτε κι ο ίδιος δεν ξέρει και που καλείται να σώσει τον κόσμο είναι τόσο αριστοτεχνικά δοσμένο που δεν χτυπάει τόσο άσχημα. Για την ακρίβεια είναι από τα λίγα βιβλία τέτοιου θέματος που δε με έκαναν να χαμογελάσω συγκαταβατικά. Αν είστε από εκείνους που διαβάζουν κυρίως τα πρωτότυπα, κάντε έναν κόπο και αγοράστε και την ελληνική έκδοση. Είναι από τις ωραιότερες εκδόσεις που έχω δει ποτέ. Και μόνο το εξώφυλλό της είναι ένα αριστούργημα. 4+5=9

Hearn Lian, Otori Legends trilogy: 2. Grass for his Pillow: Στο δεύτερο μέρος μπορώ να πω ότι δεν υπήρχαν εκείνα τα στοιχεία του ενθουσιασμού που υπήρχαν στο πρώτο. Λογικό είναι, αλλά δεν μπορώ να αποφύγω την όποια σύγκριση. 4+4,5=8,5

Hearn Lian, Otori Legends trilogy: 3.Brilliance of the Moon: Πολύ στρατηγική, πολλές μάχες. Πιστεύοντας ότι αυτό είναι το τελευταίο βιβλίο της σειράς, αναρωτήθηκα, για ποιο λόγο η προφητεία που δίνεται στον Τακέο δεν εκπληρώνεται μέχρι τέλος. Ύστερα έμαθα για το Harsh Cry Of The Heron, το τέταρτο και τελευταίο μέρος. Εν πάσει περιπτώσει το Brilliance Of The Moon ξαναφέρνει (παρόλη την πολεμοχαρή διάθεσή του) κάτι από τη φρεσκάδα του Across the Nightingale Floor, συν την όποιο ρομαντικο-δραματική του διάθεση, παράλληλα με τις μάχες που είπαμε προηγουμένως. Η πένα της Χερν παραμένει δυνατή. 4+5=9

Γενικά για τον Κόναν: Λίγα πράγματα θα μπορούσα να πω για τον Κόναν, εκτός ίσως από το ότι ήταν, είναι και θα είναι ένας από τους πλέον αγαπημένους μου ήρωες. Βέβαια, μεγαλώνοντας καταλαβαίνεις ότι δεν είναι ακριβώς ο ήρωας που αγαπάς τόσο πολύ, όσο η πένα πίσω από τον ήρωα. Ο Χάουαρντ είναι ένας από τους λίγους ανθρώπους που πραγματικά ζηλεύω, για τον τρόπο που περιγράφει τις σκηνές της μάχης κάνοντάς σε να νομίζεις ότι πραγματικά παίρνεις μέρος σε αυτές(μερικοί ακόμη είναι ο Λόρδος Ντάνσανυ για τη μαγεία του, η Τάνιθ Λη για τη σκοτεινιά στα βιβλία και τους χαρακτήρες της κι ο Πράτσετ γιατί σε κάνει να «βλέπεις» κινηματογραφικά τα όσα ακριβώς περιγράφει). Θα αξιολογήσω ένα-ένα τα διηγήματα , όπως αυτά εμφανίζονται στην έκδοση του Αίολου, αλλά χωρίς περισσότερα σχόλια.

Howard Robert Erwin, Conan 1: Red Nails/Beyond The Black River: (9+9)/2=9

Howard Robert Erwin, Conan 2: The Frost Giant’s Daughter/The Tower Of The Elephant/The God In The Bowl/Rogues In The House/Queen Of The Black Coast/ The Vale Of The Lost Women: (6,5+10+8+7+10+6,5)/6=8

Howard Robert Erwin, Conan 3: The Black Colossus/Shadows In The Moonlight/A Witch Is Born: (8+7,5+8,5)/3=8

Lord Dunsany, The King Of ElfLand's Daughter: Μια μαγεία διαρκείας. Γενικά ο Ντάνσανυ είναι καταπληκτικός, αλλά στα δύο μεγάλα του βιβλία που έχω διαβάσει είναι μάλλον κάπως …πληκτικός σκέτα. Ακόμη και η μαγεία διαρκείας δε φτάνει να καλύψει τα κενά και τα τραβήγματα στην πλοκή για να μεγαλώσει και να γίνει βιβλίο. Κοντολογίς αν το The King Of ElfLand's Daughter ήταν σύντομη ιστορία κι όχι μυθιστόρημα θα ήταν πολύ πιο ενδιαφέρον και πολύ πιο εύκολο να διαβαστεί. 4+3=7

Lord Dunsany, Time and the Gods: Και εδώ είναι ακριβώς το πόσο μαγικός είναι ο Ντάνσανυ στις μικρές του ιστορίες. Ειδικά το ένας Θρύλος της Αυγής, όπου περιγράφεται το πώς γεννήθηκε η μέρα και η νύχτα, με την Ινζάνα, το Παιδί που κρατάει και παίζει με τη φωτεινή μπάλα, όπως και το Αστείο Των Θεών, όπου οι θεοί για να γελάσουν βάζουν την ψυχή και τις φιλοδοξίες ενός βασιλιά στο κορμί ενός σκλάβου είναι τόσο δυνατές σαν ιδέες και σαν περιγραφές που πραγματικά ξεγελιέσαι και δεν ξέρεις αν ζεις στο εδώ και το τώρα ή στο εκεί και το τότε. 10, γιατί προσωπικά έχω πολύ μεγάλη ανάγκη από παραμύθι.

Pratchett Terry, Discworld Series: 6. Wyrd Sisters: Οι περίφημες Στρίγγλες! Είχα μια ιδέα για τη Γιαγιά Γουέδεργουαξ από το Equal Rites, αλλά τίποτε δε θα μπορούσε να με προετοιμάσει για τη Nanny Ogg ή τη Μαγκράτ Σκορδού. Ο κακομοίρης ο Τρελός, μαζί με τη Συντεχνία των Τρελών είναι επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα φιγούρα, κάτι παραπάνω από τραγική μέσα στην παράνοια των πρατσετικών περιγραφών. 9

Pratchett Terry, Discworld Series: 10. Moving Pictures: Τα είπα και στο τόπικ «Τι διαβάζετε». Αρκετά βαρετό, κατά τη γνώμη μου. Μόνο ο Gaspode the Wonder Dog σώζει την κατάσταση, άντε κι ο Windle Poons με το καρότσι, τη βαρηκοΐα και το ποπ-κορν. Ένα ωραιότατο 6 κι εδώ, όπως και στο Color of Magic, Αν και με αυτόν τον τρόπο μάλλον αδικώ το Color of Magic

Pratchett Terry, Discworld Series: 11. Reaper Man: Ώπα! Τι έγινε ρε παιδιά; Μήπως βρήκαμε το κορυφαίο; Αν και με δέκα στα τριάντα δε μπορώ να ξέρω αν όντως είναι η κορυφαία από τις Dicworld novels, πιστεύω ότι ακόμη και το Mort δεν είναι όσο καλό όσο το Reaper Man. Μόνο 10 θα μπορούσα να του βάλω.

Salvatore R. A., Dark Elf Trilogy: 1. Homeland: Εγώ από αυτά τα βιβλία, κύριε δικαστά δεν είχα ιδέα. Ούτε καν τι είναι τα Forgotten Realms δεν ξέρω καλά-καλά, οπότε μάλλον θα το δω φιλολογικά το θέμα και χωρίς καμμία προκατάλειψη. Και που λέτε το μόνο που έχω να πω είναι αυτό που είπαν και οι αγαπητοί συμφορ-ουμίτες (κατά το συμφορ-ά μας): Βοήθεια. Δε μπορώ άλλο να διαβάζω πόσο κακιά ήταν η μάνα κι η αδελφή κι ο αδελφός κι οι άλλες αδελφές κι ο άλλος αρσενικός του σπιτιού και μόνο εγώ κι ο δάσκαλός μου που είναι και ο κρυφός μου μπαμπάς είμαστε οι καλοί και μπούρου-μπούρου-μπούρου. 4 και πολύ του πάει.

Salvatore R. A., Dark Elf Trilogy: 2. Exile: Θα μπορούσα να πω μια από τα ίδια με το αδελφάκι του το Homeland, αλλά δυστυχώς είναι πολύ χειρότερο. Μπλιαχ. 3 γιατί είμαι και στις καλές μου.

Salvatore R. A., Dark Elf Trilogy: 3. Sojourn: Εδώ θα βάλω τέσσερα όχι γιατί παρακολουθούμε όλη την εκπαίδευση του Ντρίτζτ από τον μίστερ Μιγιάγκι των Forgotten Realms (wax on, wax off), αλλά γιατί επιτέλους βλέπουμε και λίγο το φως του ήλιου. Όλο αυτό το έρεβος στα προηγούμενα δύο βιβλία είχε αρχίσει να μου τη δίνει στα νεύρα. 4 βέβαια, για να μην παίρνουμε και θάρρητα…

[Naroualis]

Προτείνω και ταυτοχρόνως αξιολογώ (μιας και με τη δική μου έφτασε τις τρεις προτάσεις) το Small Gods του Terry Pratchett: Είναι κλασσικός Πράτσετ, αν και διακρίνω μια τάση για περισσότερη σοβαρότητα. Και χρησημοποιώ τη λέξη σοβαρότητα με την έννοια ότι ο Πράτσετ πιθανότατα είχε στο μυαλό του όχι τόσο να σατυρίσει τη θρησκεία όσο να την καυτηριάσει. Το εύρημα της μονόφθαλμης χελώνας είναι προαγματικά καταπληκτικό, σου δίνει ακριβώς την αίσθηση που έχει ένας θεός χωρίς πιστούς. Επίσης λάτρεψα το alter ego της Ελλάδας το Ephebe, όπου η αναγνωρισημότητα ενός φιλοσόφου έγγυται στη λούφα (το σφουγγάρι τύπου λούφα δηλαδή) και στο πόσες φορές τον κατακεραύνωσαν οι θεοί για βλασφημίες. Αναρωτιέμαι αν ο Πράτσετ ξέρει ότι Ephebe στα ελληνικά σημαίνει έφηβος κι αν όντως μας βλέπει σαν έφηβους μέσα στην αρχαιότητά μας... 3+5=8

[kitsos]

Clive Barker The Great and Secret Show

 

Clive Barker Weaveworld

 

Clive Barker Books of Blood

 

Stephen King The Stand

[Naroualis]

Τα καλωσόρισες κι από μένα Κίτσο. Αν θες, υπάρχει ξεχωριστή λίστα για βιβλία τρόμου (http://community.sff.gr/index.php?showtopic=5197 ), όπου ήδη έχουν προταθεί τα Βιβλία του Αίματος. Μια λίστα με βιβλία φαντασίας που έχουμε θα βρεις εδω: http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6719

[kitsos]

Τα καλωσόρισες κι από μένα Κίτσο. Αν θες, υπάρχει ξεχωριστή λίστα για βιβλία τρόμου (http://community.sff.gr/index.php?showtopic=5197 ), όπου ήδη έχουν προταθεί τα Βιβλία του Αίματος. Μια λίστα με βιβλία φαντασίας που έχουμε θα βρεις εδω: http://community.sff.gr/index.php?showtopic=6719

 

 

Ευχαριστώ πολύ. Χαίρομαι που είμαι μέλος σε μια από της ποιο ζεστές κοινότητες του δικτύου.

[Lelen]

Καλησπέρα παιδιά,

πρώτο μου ποστ,(από την ανυπομονησία το έγραψα σε notepad μέχρι να γίνει αποδεκτός ο λογαριασμός)

Δεν βλεπω πουθενά Susanna Clarke! Δύο βιβλία έχει γράψει όλα κι όλα, The Ladies of Grace Adieu (short stories) και το επικό Jonathan Strange & Mr Norrell. 10 χρόνια μέχρι να το ολοκληρώσει, κάπου 1000 σελίδες,[στη ουσία πολυ παραπάνω λόγω εκτενέστατων υποσέλιδων(κάθε ένα μια δική του ιστορία, ιδανικό φάρμακο για όσους τα φοβούνται!)]

Είναι απλά τρομερό,απομένουν 200 σελ. και δε θέλω να τελειώσει - πρέπει,πρέπει, πρέπει να το διαβάσετε 

[Naroualis]

Καλωσόρισες Lelen και καλές συζητήσεις να 'χουμε! Πολύ ευχαρίστως να προσθέσουμε το βιβλίο που μας προτίνεις στη λίστα μας. Δυστυχώς την έχω αμελήσει κι εγώ η ίδια που τη συντηρώ εδω και κάμποσο καιρό. Είμαι μάλλον απαράδεκτη. Θα επανορθώσω όμως.

[Lelen]

Καλώς σας βρήκα =D Ωραία για το βιβλίο ^ - ^

Edited March 28, 2008 by Lelen

[Darkchilde]

Προτείνω το:

 

Skulldaggery Pleasant του Derek Landy.

 

(Προσωρινά μάλλον η μοναδική που το προτείνει είμαι, κανείς άλλος βρε παιδιά να το διαβάσει;)

 

Εφηβική φανταστική λογοτεχνία, σε στυλ Χάρυ Πόττερ, ευκολοδιάβαστο και με ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Δεν ξέρω τι βαθμολογία να βάλω ακόμα, μιας και είναι το πρώτο βιβλίο, και έχω στα χέρια μου και το δεύτερο βιβλίο της σειράς. Απ'ότι φαίνεται στο πρώτο βιβλίο, δεν υπάρχει ένας κύριος κακός που θα ξανα-εμφανιστεί, ή ένα θέμα που θα πρέπει να λυθεί σε Χ βιβλία ή κάτι παρόμοιο. Πριν βαθμολογήσω το πρώτο βιβλίο, θέλω να διαβάσω και το δεύτερο (το οποίο θα αρχίσω με την πρώτη ευκαιρία). Αλλά για πρώτο βιβλίο, προσωπικά το διάβασα σχεδόν μονορούφι, μία Παρασκευή απόγευμα.

[sadorinius]

Pratchett Terry, Discworld Series: 11. Reaper Man: Ώπα! Τι έγινε ρε παιδιά; Μήπως βρήκαμε το κορυφαίο; Αν και με δέκα στα τριάντα δε μπορώ να ξέρω αν όντως είναι η κορυφαία από τις Dicworld novels, πιστεύω ότι ακόμη και το Mort δεν είναι όσο καλό όσο το Reaper Man. Μόνο 10 θα μπορούσα να του βάλω.

 

Συμφωνώ, νομίζω ότι έχω διαβάσει όλα τα βιβλία μέχρι τώρα του Τ. Pratchett (τελευταίο στη σειρά το Going Postal) θεωρώ ότι το reaper man είναι το καλύτερο από θέμα, γραφή, φιλοσοφία και χιούμορ

[white_unicorn]

Stephen King - The Stand (9/10 Με είχε μεταφέρει σε εκείνον τον κόσμο... Δύσκολο να το ξαναπετύχει κάποιος...)

J. K. Rowling - Harry Potter Series (Με ελάχιστες εξαιρέσεις [ βιβλίο 5 - οι τελευταίες 150 σελίδες είναι όλη η ιστορία] 8/10)

J.R.R. Tolkien - Lord of the Rings Trilogy, The Hobbit (Χρειάζεται να το πω? 9,999/10)

 

Θα επανέλθω όταν καταφέρω να βρω τίποτα άλλο...

Edited June 27, 2008 by white_unicorn

[Ιρμάντα]

Lord of the Rings οπωσδήποτε (άλλοι στο γυμνάσιο έκαναν σεξ, εγώ διάβαζα Τόλκιν) 10/10

Earthsea (ω, ναι) 10/10

Harry Potter (αρέσει στα παιδάκια διότι παρουσιάζει ένα πιο ενδιαφέρον σχολείο από αυτό όπου όλοι φοιτήσαμε) 8/10

Tigana 8/10 (σπουδή χαρακτήρων, κατ' εμέ, και τρεις χιλιάδες φορές καλύτερο από το κουραστικό The Fionavar tapestry)

Αν και θα με πετροβολήσουν, αντιπάθησα βαθύτατα την τριλογία His Dark Materials (-7/10).... Έτσι, για να πρωτοτυπήσουμε.

Αντε γεια μας!!!

[Naroualis]

Γλυκειές μου δεσποσύνες white unicorn και Niphedil, με κατασυγκινήσατε που δώσατε λίγη ζωή σε τούτο το ξεχασμένο τόπικ... Αυρίο πρωί θα το παστρέψω όσο του πρέπει, αλλά θα ήθελα, πριν περάσω τις βαθομολογίες σας να τις δώσετε λίγο πιο αναλυτικά. Δυστυχως σύμφωνα με τους κανόνες του τόπικ, πρέπει να αξιολογήσετε τα βιβλία ένα-ένα κι όχι όλα μαζί, ακόμη κι αν είναι πολύ-λογίες. Αυτό το κανουμε για να είμαστε όσο το δυνατόν αντικειμενικότεροι. Αν δε μπορείτε ή δε θέλετε, θα πρέπει να μου το πείτε, ώστε να βάλω, πχ, 10 και στους τρείς τόμους του Άρχοντα. Θα προτιμούσα όμως να το κάνετε πιο αναλυτικά.

 

Αν βαριέστε να γράφετε τους τίτλους ρίξτε μια ματιά εδώ και εδώ, σχετικά με το τι μπορείτε να αξιολογήσετε και ποια μπορείτε να προτίνετε προς αξιολόγηση και κάντε κόπυ-πέιστ...

[Ιρμάντα]

Lord of the rings:

The Fellowship of the Ring, 10/10

The Two Towers, 9/10

The Return of the King, 9/10

Earthsea:

ο μάγος του αρχιπελάγους και η τεχανού 10/10

τα υπόλοιπα 2 από 9.

Χάρυ Πότερ: το πρώτο μονάχα 8.

το κύπελο της φωτιάς, το τάγμα του φοίνικα, ο ημίαιμος πρίγκιψ και τα δώρα του θανάτου από 10.

Η κάμαρα με τα μυστικά και ο αιχμάλωτος του αζκαμπάν από 9.

Tigana: δύο τόμοι αλλά ένα βιβλίο, ουσιαστικά. Από 8.

Ξέχασα να αναφερθώ στο Μίχαελ Έντε.

Ιστορία Χωρίς Τέλος: 10/10

Μόμο: 8/10

Η Φυλακή της Ελευθερίας: 9/10

Ο Καθρέφτης μεσ' στον καθρέφτη: 7/10.

(Όλα τα βιβλία του Μίχαελ Έντε κυκλοφορούν από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ)

[Naroualis]

Αυτό θα πει άμεση εξυπηρέτηση! Ευχαριστώ, μπουμπού μου! Μια τελευταία ερωτησούλα μόνο, για τη Γαιοθάλασσα, εννιά στους Τάφους του Ατουάν κι εννιά στην Πιο Μακρυνή ακτή, υποθέτω. Έχεις αφήσει τον Άλλο Άνεμο και το Ιστορίες από τη Γαιοθάλασσα, σωστά;

Edited July 27, 2008 by Naroualis

[Naroualis]

Λοιπόν, μιας και με τσιγκλίσανε στο φιλότιμο οι κυρίες white unicorn και Niphredil, η νέα κατάταξη έχει ανέβει στο αντίστοιχο τόπικ. Μερικές μόνο διευκρινήσεις.

 

Στην νέα κατάταξη δεν έχω υπολογίσει τις βαθμολογίες της white unicorn. Θα περιμένω μέχρι να δώθούν αναλυτικά.

 

Επίσης να υπενθυμίσω ότι δεν βαθμολογούμε κάτι αν δεν έχει προταθεί από τρία μέλη του φόρουμ. Αυτό σημαίνει ότι The Stand, Ιστορία Χωρίς Τέλος, Μόμο, Η Φυλακή της Ελευθερίας, Ο Καθρέφτης μεσ' στον καθρέφτη δεν υπολογίζονται στα βαθμολογημένα. Κρατάω τις βαθμολογίες σας για όταν συμπληρώσουν τις κατάλληλες προτάσεις.

 

Ειδικότερα για το The Stand, θα ήθελα να με διαβεβαιώσετε ότι ανήκει στα βιβλία φαντασίας κι όχι τρόμου. Προσωπικά δεν έχω και πολλές επαφές με τον Κίνγκ και δε μπορώ να ξέρω. Αν όμως είναι τρόμου, τότε θα πρέπει να το στέιλουμε στις αξιολογήσεις του τρόμου.

[Ιρμάντα]

Έχεις αφήσει τον Άλλο Άνεμο και το Ιστορίες από τη Γαιοθάλασσα, σωστά;

 

 

Σωστότατα! Δεν είναι από τα αγαπημένα μου, dearest witch of supreme cooking temptations! :witchcook:

[jokey]

Ας γράψω και γω καμιά βαθμολογία, μου επιτρέπεται έτσι?

 

The Lord of the Rings: 1. Fellowship of the Ring (Tolkien J.R.R): Κατά τη γνώμη μου, το πιο αδύναμο από τα τρία. Κάπου λίγο πριν τη μέση είχα αρχίσει να βαριέμαι, ενώ έχω ακούσει πολλούς ανθρώπους που σε εκείνο ακριβώς το σημείο αφήνουν το βιβλίο και μοιραία χάνουν και τα δύο επόμενα, μέσα σ' αυτούς και ο αδερφός μου. Μετά βέβαια διάβασα όλη τη σειρά απνευστί και αν εξαιρέσω εκείνο το σημείο, καταπληκτικό άνοιγμα σειράς. 3+4,5=7,5

 

The Lord of the Rings: 2.The Two Towers (Tolkien J.R.R): Καλό, δυνατό, φανταστικό. 3,5+4,5=8

 

J.R.R. ,The Lord of the Rings: 3.The Return of The King (Tolkien J.R.R): Με χάλασαν λίγο τα γλυκανάλατα στο τέλος αλλά κατά τα άλλα μια χαρούλα. 3,5+4,5=8

 

Earthsea Series: 1.A Wizzard of Earthsea (Ursula Le Guin): Πολύ όμορφο, με φοβερό Γκεντ αλλά χάνει στη πλοκή. Ο ορισμός της ουσιαστικής απλότητας όπως και τα επόμενα βιβλία. 3,5+4=7,5

 

Earthsea Series: 2.Tombs of Atuan (Ursula Le Guin): Το αγαπημένο μου από ολόκληρη τη σειρά αλλά θα πάρει και αυτό τον ίδιο βαθμό. 3,5+4=7,5

 

Riftwar Saga (Ramond E. Feist): Αρκετά καλό αλλά λίγο δυσκοίλιο αν μπορώ να το πω έτσι. Τελείωνα ένα κεφάλαιο και μετα αμφιταλαντευόμουνα αν θα έπρεπε να αρχίσω το επόμενο ή να το παρατήσω για την ώρα. 2,5+4=6,5 για όλη τη σειρά.

The Fionavar Tapestry (Kay Guy Gavriel): Έχω γράψει αναλυτικά (και επίμονα θα μπορούσε να πει κανείς ) τη γνώμη μου στο ανάλογο τόπικ. 1,5+2,5=4 και για τα τρία βιβλία.

 

Amber series: 1. Nine Princes in Amber (Roger Zelazny): Τρομερή εισαγωγή σειράς με φοβερή γραφή, χιούμορ, μυστήριο, ανατροπές και έναν καταπληκτικό χαρακτήρα πρωταγωνιστή (το καταλάβατε ότι δεν θυμάμαι το όνομά του ε?). 3,5+5=8,5

 

Amber series: 2. The Guns of Avalon (Roger Zelazny): Συνεχίζει με την ίδια ποιότητα για να μην πω ότι το θεωρώ ίσως και λίγο καλύτερο. 3,5+5=8,5

 

Song of Ice and fire: 1. A Game of Thrones (George R.R. Martin): Εδώ είμαστε. Μαζί με τον Erikson τους θεωρώ τους αγαπημένους μου συγγραφείς φαντασίας (δεν είναι και πολλοί). Μέχρι την 100ή σελίδα περίπου που δεν πολυκαταλάβαινα τι έτρεχε ήτανε δύσκολα. Μέτα μπήκα μέσα και άρχισε η απόλαυση. 3+5,5=8,5

 

Song of Ice and fire: 2. A Clash of Kings (George R.R. Martin): Συνεχίζει στο ίδιο μοτίβο και επίπεδο με το 1ο. 3+5,5=8,5

 

Song of Ice and fire: 3. A Storm of Swords (George R.R. Martin): Η ταχύτητα με την οποία αλλάζουνε τα δεδομένα είναι ασσύληπτη. 3+5,5=8,5

 

Song of Ice and fire: 4. A Feast for Crows (George R.R. Martin): Μάλλον το πιο αδύναμο μέχρι τώρα με αρκετά αργό βήμα. 3+5=8

 

Είχα δώσει σε όλα τα βιβλία 0,5 παραπάνω στη γραφή αλλά αποφάσισα να το κατεβάσω θέλοντας να είμαι όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικός και αυστηρός γίνεται. Έχω αφήσει Erikson, Rowling και 2,3 άλλους για την επόμενη φορά.

[Naroualis]

Καλέ με συγκινείτε! Να 'στε καλά, να 'στε καλά!

 

Διευκρινήσεις παρακαλώ:

 

Νιφρεντιλ, αν ψάξεις λίγο το τόπικ θα δείς κάτι τριάρια και κάτι τεσσάρια ξεγυρισμένα. Γιατί δε λες τι βαθμό βάζεις και στα δυο αυτά που λες ότι δεν προτιμάς; (Και για το "dearest witch of supreme cooking temptations", χα! Την επόμενη φορά που θα φτιάξω rainbow jello, θα σε φωνάξω να πάρουμε το τσάι μας ομού, εις τα βεράντας...)

 

Jokey, να υποθέσω ότι κάθε βιβλίο του Rift War Saga παίρνει 6,5 και κάθε βιβλίο του Fionavar Tapestry παίρνει 4; Ξέρω γίνομαι σπαστικιά και ψείρας, αλλά θέλω να είμαι σίγουρη, καθόσο είμαι και χαζό παιδάκι...

[Arachnida]

Κι εγώ νομίζω δεν έχω βάλει βαθμολογίες για τα δικά μου.

Λοιπόν Άρχοντας των Δαχτυλιδιών, για μένα είναι 4+6=10 για κάθε ένα από τα τρία βιβλία.

 

Για την τριλογία Riftwar Saga του Feist:

Βιβλίο 1: 3 Γραφή + 5 Πλοκή =8

Βιβλίο 2: 2,5 Γραφή + 3 Πλοκή =5,5

Βιβλίο 3: 3 Γραφή + 4 Πλοκή =7

 

Για το Wheel of Time: Βιβλίο 1: 3 + 6 =9

Βιβλίο 2: 3 + 5 =8

 

Για του Μύθους των Οτόρι: Βιβλίο 1: 4+6 =10

Βιβλίο 2: 4+6 =10

 

Δεν ξέρω αν έχει προταθεί από αρκετούς το Serpent War Saga του Feist, πάντως:

Βιβλίο 1: 3 + 4,5 =7,5

Βιβλίο 2: 2,5 + 3 =5,5

 

Edit: Ξέχασα το Χόμπιτ: 4+5 =9

και Σιλμαρίλιον: 4+4 =8

Edited July 29, 2008 by Arachnida