Jump to content

Όταν γράφετε, μουσική ακούτε;


DinMacXanthi
 Share

Recommended Posts

Η μουσική σε άλλους προσφέρει έμπνευση και άλλους τους αποσπά την προσοχή όταν γράφουν.

Από πλευράς μου, όταν γράφω, θέλω να ακούω μουσική.Για την ακρίβεια, δεν μπορώ να γράψω χωρίς μουσική. Κυρίως μουσική χωρίς στίχους, που να ταιριάζει με το mood που θέλω να έχει η ιστορία. Αυτό μεταφράζεται σε κλασσική μουσική (να ναι καλά το compact disc club και οι συλλογές του) αλλά κυρίως σε soundtracks, τα οποία έχουν το εξής πλεονέκτημα:

Αν και δεν έχουν στίχους, κουβαλάνε συναίσθημα. Έτσι, αν η ταινία την οποία ντύνουν, γεννάει συγκεκριμένα μοτίβα, όταν ακούς το soundtrack της, ο εγκέφαλος θυμάται τι ένιωσες όταν την είδες και σε βοηθάει να πάρεις μπρος και να δημιουργήσεις.

 

Τον τελευταίο καιρό και λόγω αλλαγής υπολογιστή, ergo μικρότερου ρεπερτορίου) ακούω τα εξής: (Μαζί με τον τίτλο, θα λινκάρω και ένα δείγμα του soundtrack στο αγαπητό youtube (δεν είναι βίντεο, αλλα στατικές εικόνες με μουσική) για να πάρετε μια γεύση, όσοι τουλάχιστον δεν τα έχετε ακούσει. Είναι απλά υπέροχα.)

 

The Fountain OST

Atonement OST

 

Για να μοιράσουμε λίγη μουσική λοιπόν. Πείτε την δική σας γνώμη και αν έχετε όρεξη, δώστε λινκς μέσω του youtube ή όπως αλλιώς γίνεται και, που ξέρετε, ίσως οι επιλογές σας να προσφέρουν έμπνευση σ'αυτόν που θα εμπιστευτεί την κρίση και το γούστο σας. :beerchug:

 

Υ.Γ. Ελπίζω να μην υπάρχει ήδη τέτοιο τοπικ, όσο κι αν έψαξα δεν το βρήκα οπότε, το ξεκινάω.

Edited by Dinosxanthi
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 53
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • DinoHajiyorgi

    3

  • DinMacXanthi

    3

  • Nova

    3

  • Howard Crease

    3

Ακούω μουσική ο,τιδήποτε και αν κάνω. Είμαι αυτούς που περπατούν στον δρόμο με τα ακουστικά στα αυτιά, χαμένοι στον κόσμο τους.

Οταν γράφω/διαβάζω και γω δεν θέλω στίχους και αν ακούσω τραγούδια με στίχους διαλέγω ξένη μουσική για να μην με αποσυντονίζουν. Το είδος που μου αρέσει σε τέτοια περίπτωση είναι το απαλό/slow.

Το youtube είναι ο παράδεισος της μουσικής και μάλιστα κυκλοφορούν και προγραμματάκια free που μετατρέπουν τα βιντεάκια σε mp3. Αξίζει να το κάνει κανείς αυτό στα OST.

Άλλο ένα πολύ ωραίο είναι και αυτό

Link to comment
Share on other sites

Θα πρέπει σιγά σιγά να αγοράσω ξανά όλα τα αγαπημένα μου soundtracks που έχω σε κασέτες, σε cd.

 

Για δράση, το καλύτερο άκουσμα είναι το Blue Thunder του Arthur B. Rubinstein.

 

Δώστε βάση και σε αυτή τη μουσική από το καταπληκτικό πρώτο First Blood (ειδικά μετά την ανατροπή του αστυνομικού αυτοκινήτου). Το ψάχνω χρόνια αυτό το soundtrack, είναι μάλλον σπάνιο ή εξαφανισμένο.

http://www.youtube.com/watch?v=clS63hRxFKI...feature=related

Link to comment
Share on other sites

Και ένα soundtrack που έχω σε cd και το λιώνω στο παίξημο όταν γράφω, για ατμόσφαιρα και εμψύχωση, το Glory του James Horner.

 

http://www.youtube.com/watch?v=7lhKrHygR94

 

 

Άλλο αγαπημένο, που έχω δυστυχώς σε κασέτα, το (μπρρρ) ατμοσφαιρικό Omen III - The Final Conflict του Jerry Goldsmith.

 

http://www.youtube.com/watch?v=oVdseZTNEtA

Link to comment
Share on other sites

Άκουγα μουσική μέχρι πριν από μερικούς μήνες, ενώ έγραφα, αλλά ξαφνικά σταμάτησα χωρίς καν να το καταλάβω. Όταν μετά από μερικές ημέρες θυμήθηκα και ξαναέβαλα με ενοχλούσε και από τότε δεν το ξανάκανα. Παράξενο δεν είναι;

Link to comment
Share on other sites

Άκουγα μουσική μέχρι πριν από μερικούς μήνες, ενώ έγραφα, αλλά ξαφνικά σταμάτησα χωρίς καν να το καταλάβω. Όταν μετά από μερικές ημέρες θυμήθηκα και ξαναέβαλα με ενοχλούσε και από τότε δεν το ξανάκανα. Παράξενο δεν είναι;

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, Nova, είναι πολύ φυσιολογικό, εάν σκεφτείς που κινείται πλέον η γραφή σου το τελευταίο διάστημα.

 

Οταν γράφω/διαβάζω και γω δεν θέλω στίχους και αν ακούσω τραγούδια με στίχους διαλέγω ξένη μουσική για να μην με αποσυντονίζουν.
Γενικότερα, όσο περισσότερο παλεύει κανείς με τις λέξεις, τόσο λιγότερο αντέχει τις περισπάσεις που του δημιουργούν τα τραγούδια (όπως αναφέρει και η Mariposa), γι' αυτό και ενδείκνυνται τα instrumental/soundtracks (για όσους, ασφαλώς, δεν μπορούν να γράψουν χωρίς μουσική).

Εγώ δεν μπορώ να γράψω ούτε μια λέξη αν ακούγεται μουσική - οποιαδήποτε μουσική. Διαλύεται το μυαλό μου.

Edited by odesseo
Link to comment
Share on other sites

Εγώ από την άλλη, δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να γράφει την "τελική έξοδο" στο "Χιροσίμα Μπαχαλάκι" χωρίς την συνοδία κινηματογραφικής μουσικής.

Link to comment
Share on other sites

Συμπληρώνοντας αυτό που έλεγα, υπάρχουν κάποια σημεία που πραγματικά χρειάζεσαι λίγο νταβαντούρι στα αυτιά για να γράψεις. Σκηνές δράσης, μάχες, πόλεμος και πάει λέγοντας. Νομίζω ότι πρέπει να άκουσα πάνω από 40 φορές την δισκογραφία των

και των rage against the machine όταν έγραφα το πρώτο και ειδικά το δευτερο sci-fi βιβλίο μου. Συνδυασμός από βαριές κιθάρες και καθαρά στρατευμένος στίχος, από ένα σημείο και μετά, δεν κρατάς τι λένε οι στίχοι, μόνο το συναίσθημα που κουβαλάνε. Το θέμα είναι να έχεις ακούσει κάτι τόσες φορές, που να μην σου αποσπά την προσοχή αλλά να δημιουργείς αντανακλαστικά. Όπως έτρεχαν τα σάλια στα σκυλιά του Παυλόφ όταν ακούγανε το κουδουνάκι, εγώ όταν άκουγα την φωνή του Τανκιάν να φωνάζει κάτι του τύπου "Why don't presidents fight the war, why do they always send the poor..." έμπαινα σε trance με αποτέλεσμα ισχυρές δόσεις ανδρεναλίνης σε γραπτή μορφή. Edited by Dinosxanthi
Link to comment
Share on other sites

Πρόβλημα: ενώ μπορώ απερίσπαστη να γράψω εν μέσω οχλαγωγίας (λεωφορείο, τρένο, ταξί, ΚΤΕΛ, όλα τα μέσα μαζικής μεταφοράς), η μουσική δε με βοηθάει καθόλου να γραψω. Ακόμη κι όταν είναι μόνο ορχηστρική, διότι αν έχει λόγια πρέπει να τα λέω κι εγώ, ήτοι να τραγουδάω, δε δημιουργεί εκείνο το κουκούλι που υποτίθεται ότι έπρεπε να δημιουργείται γύρω μου και να με ξεκόβει από τον υπόλοιπο κόσμο. Χαρακτηριστικά έχω γράψει με δέκα πιτσιρικάδες κάτω από το μπαλκόνι μου να παίζουν ποδόσφαιρο, αλλά αν παίζει έστω Λορένα ΜακΚένιτ, αποσυντονίζομαι. Τώρα τελευταία, από καθαρή συπμτωση, προσπαθώ να βάλω μουσική την ώρα που γράφω, αλλά πρέπει να είναι κάτι που δεν το έχω ξανακούσει, γενικά που δεν το ξέρω. Αλλιώς πάλι τραγουδάω, ακόμη και τη μελωδία.

Link to comment
Share on other sites

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο, Nova, είναι πολύ φυσιολογικό, εάν σκεφτείς που κινείται πλέον η γραφή σου το τελευταίο διάστημα.

Τι εννοείς;

Link to comment
Share on other sites

Συμπληρώνοντας αυτό που έλεγα, υπάρχουν κάποια σημεία που πραγματικά χρειάζεσαι λίγο νταβαντούρι στα αυτιά για να γράψεις. Σκηνές δράσης, μάχες, πόλεμος και πάει λέγοντας. Νομίζω ότι πρέπει να άκουσα πάνω από 40 φορές την δισκογραφία των
και των rage against the machine όταν έγραφα το πρώτο και ειδικά το δευτερο sci-fi βιβλίο μου. Συνδυασμός από βαριές κιθάρες και καθαρά στρατευμένος στίχος, από ένα σημείο και μετά, δεν κρατάς τι λένε οι στίχοι, μόνο το συναίσθημα που κουβαλάνε. Το θέμα είναι να έχεις ακούσει κάτι τόσες φορές, που να μην σου αποσπά την προσοχή αλλά να δημιουργείς αντανακλαστικά. Όπως έτρεχαν τα σάλια στα σκυλιά του Παυλόφ όταν ακούγανε το κουδουνάκι, εγώ όταν άκουγα την φωνή του Τανκιάν να φωνάζει κάτι του τύπου "Why don't presidents fight the war, why do they always send the poor..." έμπαινα σε trance με αποτέλεσμα ισχυρές δόσεις ανδρεναλίνης σε γραπτή μορφή.

 

 

Νομίζω ότι η συγκεκριμένη αντιμετώπιση του τρόπου γραφής, καθιστά το κείμενο βιωματικό και δεν ξέρω κατά πόσο αυτό μπορεί να συνδυαστεί με την ποιότητα.

 

Δηλαδή, αν γράφεις μία σκηνή δράσης και βάλλεις μία αντίστοιχη μουσική να παίζει καθώς γράφεις, τότε ουσιαστικά αντί να επικεντρωθείς στο ίδιο το γραπτό σου, συνδυάζεις διάφορα συναισθήματα, αυτά της ίδιας της μουσικής, της προσωπικής εισόδου σου μέσα στη σκηνή και ουσιαστικά χάνεις την ουσία. Μπορεί το γραπτό να είναι μέτριο, αλλά ακριβώς γιατί τα συναισθήματα στα έχει δημιουργήσει η μουσική και όχι αυτό που γράφεις, δεν μπορείς να το δεις, απλώς εφυσηχάζεις σε πράγματα που αιωρούνται στην ατμόσφαιρα ψευδώς.

 

Και για να μην μιλήσω για τη δυσκολία της διόρθωσης, καθώς όταν το ξαναδιαβάσεις θα έχει συνδυαστεί τόσο άρρηκτα με τη μουσική που έπαιζε όταν το έγραφες, που απλώς δεν θα μπορείς να αλλάξεις τίποτα, γιατί αντί να αγαπήσεις το γραπτό σου, θα έχεις αγαπήσει την στιγμή της δημιουργίας. Ο αναγνώστης όμως δεν θα έχει περάσει από την ίδια διαδικασία, οπότε ή θα τον συμβουλέψεις να ακούσει την ίδια μουσική καθώς το διαβάζει ή θα αρκεστείς στο να το διαβάσει χωρίς να κατανοήσει την ένταση της στιγμής που έζησες. Με άλλα λόγια θα τον χάσεις.

 

Βέβαια η συγγραφή είναι μία προσωπική υπόθεση και προκειμένου κανείς να βγάλει την ιδέα του στο χαρτί, μπορεί να χρησιμοποιήσει όποια μέθοδο νομίζει καλύτερη.

Link to comment
Share on other sites

...πρέπει να άκουσα πάνω από 40 φορές την δισκογραφία των
...

 

Τον Αύγουστο του 2006 ήρθα σε επαφή για πρώτη φορά με τους SOAD. Για δύο μήνες άκουγα SOAD και μόνο SOAD, την ημέρα όταν κατέβαινα στα μαγαζιά (άνεργο ρεμάλι εκείνη την περίοδο...), το βράδυ όταν κοιμόμουνα, και στον ενδιάμεσο χρόνο. Είχα βάλει τα καλύτερά τους ακόμη και στο music folder του civilization IV, στο τέλος τους 'έκαψα' και το Νοέμβρη του ίδιου χρόνου σταμάτησα να τους ακούω για τουλάχιστον ενάμιση χρόνο, γιατί σχεδόν δεν τους άντεχα...

Link to comment
Share on other sites

Ναι, ακούω μουσική σχεδόν πάντα. Κυρίως soundtracks ή new age/ethnic/rock αλλά το τι γράφω καθορίζει το τι θα ακούσω και όχι το ανάποδο. Ποτέ δεν επηρεάζει η μουσική που ακούω αυτό που γράφω, αλλά μερικές φορές μπορεί να εντείνει το "συναίσθημα" που ήδη έχω για την ιστορία/κεφάλαιο που γράφω, αλλά ποτέ ως τώρα δεν το έχει καθορίσει, ούτε αυτό, ούτε βέβαια τις λέξεις που γράφω και που ανήκουν σε άλλη "σφαίρα" ούτως ειπείν, του νου μου, και όχι στο τι μου προκαλεί η μουσική.

Πάντως προσέχω πολύ τι θα ακούσω, ή μάλλον επιλέγω προσεκτικά, αν και όχι συνειδητά. Όμως δεν ακούω τραγούδια που έχουν κάποια ιδιαίτερη συναισθηματική σημασία για μένα, γιατί δεν θα μπορώ να συγκεντρωθώ στο γράψιμο.

Link to comment
Share on other sites

Αυτό με τους στίχους (ότι αποσπούν) ισχύει, αλλά για κάποιον που έχει αρκετές γνώσεις μουσικής, οι φθόγγοι αποτελούν γλώσσα, και μπορεί ένα ορχηστρικό κομμάτι να τον αποσπά το ίδιο. Να αφουγκράζεται, δηλαδή, τι όργανα παίζουν και τι μέρος το καθένα, και να χάνει τη συγκέντρωσή του.

 

Εγώ βάζω συνήθως μουσική για να καλυφθούν οι άλλοι ήχοι και για να έχω γνώριμη ατμόσφαιρα (αφού μόνιμως παίζει μουσική στο σπίτ μου, εκτός αν βλέπω ταινία). Προτιμώ δίσκους που τους έχω ακούσει πολλές φορές, ώστε να αφαιρεθώ το συντομότερο και να ξεχάσω ότι παίζουν. Μερικές φορές, μου παίρνει ώρες να συνειδητοποιήσω ότι ακούω τα ίδια κομμάτια ξανά και ξανά

 

Σχετική με το γραπτό μουσική βάζω μόνο όταν μια σκηνή με δυσκολεύει πολύ και χρειάζομαι έναυσμα (π.χ. στο περισνό Νανορίμο άκουγα συνέχεια goblin και carpenter, ενώ όταν σκάλωνα κάπου έβαζα το profondo rosso - το κομμάτι, όχι το δίσκο - στο repeat)

Link to comment
Share on other sites

Κάποιες φορές ακούω μουσική και μου βγαίνει όμορφα άλλες πάλι με ενοχλεί και ο παραμικρός ήχος. Το κόλπο με το repeat το έχω κάνει και εγώ και λειτούργησε άψογα (μου κράτησε όλο το διήγημα στο ίδιο ύφος εύκολα). Το τι ακούω είναι της στιγμής. Το σίγουρο είναι ότι όταν γράφω κάτι που πρέπει να βγάλει δύναμη η μόνη μουσική που δέχομαι είναι το σκληρό ροκ ίσως ίσως και κάποιο δυνατό κομμάτι κλασικής.

Edited by kitsos
Link to comment
Share on other sites

Μου αρέσει πολύ να ακούω μουσική μαζί με οτιδήποτε. Κάνοντας δουλειές, ενώ ετοιμάζομαι να βγω, διαβάζοντας (ειδικά αν έχω ασκήσεις να λύσω κτλ), μαγειρεύοντας, προχωρόντας απλά στο δρόμο (αν και δε μου αρέσουν τα ακουστικά) και ως εκ τούτου και γράφοντας. Κάθε φορά όμως που έγραψα κάτι ακούγοντας μουσική μέχρι ένα σημείο και πήγα να το συνεχίσω αργότερα, δε μπόρεσα ποτέ να το καταφέρω. Κάθε φορά, αλλά κάθε φορά (τρίτη επανάληψη :p) το ξαναέγραψα εξαρχής. Γι αυτό πλέον, αν είναι να γράψω κάτι σε παραπάνω από μία καθισιά (που οκ, συνήθως έτσι γίνεται) την αποφεύγω. Κι έτσι η αίσθηση που έχω της ιστορίας είναι μόνο αυτή της ιστορίας κι όχι εκείνη που είχα ακούγοντας το συγκεκριμένο κομμάτι τη συγκεκριμένη στιγμή.

Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Δεν θα μπορούσα να φανταστώ να κάνω οποιαδήποτε εργασία που απαιτεί την προσοχή μου χωρίς να υπάρχει μουσική. Είναι ο φραγμός μου απο το εξωτερικό περιβάλλον και ένας τρόπος να κρύβομαι. Δεν μπορώ να αντέξω την εκκωφαντική ησυχία της βιβλιοθήκης, και μπορώ να δηλώσω πως πάντοτε κουνούσα το κεφάλι μου με συμπάθεια σε αυτούς που πέρναγαν ώρες στη βιβλιοθήκη στα φοιτητικά μου χρόνια. Φυσικά αυτοί, θα έκαναν το ίδιο αν με έβλεπαν να γράφω, τραγουδάω, και παράλληλα να προσπαθώ να παίξω ντραμς ή να σολάρω στην καταπληκτική μου κιθάρα, η οποία είναι και αόρατη!

Link to comment
Share on other sites

Πάντα, όταν γράφω, ακούω μουσική! Μία από τις μεγαλύτερες εφευρέσεις, σε παγκόσμια κλίμακα, είναι τα ακουστικά! Έτσι δεν ενοχλώ και κανέναν, παρά μόνο τα αυτιά μου! Η μουσική μου φτιάχνει την διάθεση, την ατμόσφαιρα και ενισχύει το κλίμα της ιστορίας που γράφω. Φυσικά και η επιλογή της μουσικής είναι συγκεκριμένη, ανάλογα με το ύφος της ιστορίας.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα τελευταία ακούω το soundtrack του Fallout 3 και πολύ Cult of Luna, που είναι αρκετά επιβλητική μουσική.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ ακούω μόνο μουσική, χωρίς στίχους δηλαδή γιατί με μπερδεύουν. Τα αγαπημένα μου soundtrack που ακούω συνήθως όταν γράφω είναι: Pan's Labyrinth, Edward Scissorhands, the fountain, pirates of caribbean, becoming Jane, pride and prejudice, atonement, 28 days later, the corpse και απο τα anime Claymore και elfen lied!

Link to comment
Share on other sites

Σχετική με το γραπτό μουσική βάζω μόνο όταν μια σκηνή με δυσκολεύει πολύ και χρειάζομαι έναυσμα (π.χ. στο περισνό Νανορίμο άκουγα συνέχεια goblin και carpenter, ενώ όταν σκάλωνα κάπου έβαζα το profondo rosso - το κομμάτι, όχι το δίσκο - στο repeat)

Πόσους goblin άκουσα πέρσυ στο νανόριμο δε λέγεται.

Link to comment
Share on other sites

Μπορώ να γράψω με μουσική ή χωρίς μουσική - μου κάνει περίπου το ίδιο. Ωστόσο, όπως και πολλοί από τους προλαλήσαντες, προτιμώ ν΄ακούω κάτι χωρίς στίχους και εν γένει κάτι αρκετά οικείο για να μην αποσπά πολύ την προσοχή μου.

Συνήθως συνδυάζω και λίγο τη μουσική με το είδος που γράφω. Επειδή μ' αρέσουν τα κέλτικα, βόρεια, έθνικ κλπ, και τα συνδυάζω καλύτερα με τη φάντασυ, είναι πιθανότερο ν' ακούω μουσική όταν γράφω φάντασυ παρά όταν γράφω Ε.Φ.

Συχνά η μουσική με βοηθάει περισσότερο να εμπνευστώ, παρά να γράψω, γι αυτό και την προτιμώ στο αυτοκίνητο, στη διαδρομή από το σπίτι προς τη δουλειά, νωρίς το πρωί. Έχω παρατηρήσει ότι οι καλύτερες ιδέες μού έχουν προκύψει εν κινήσει και συνοδεία μουσικής...

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Για εργασίες συνήθως βάζω :wumpscut:

 

Τώρα για ιστορίες, ανάλογα το κέφι. Από χαρούμενα hard rock κομμάτια κα ιheavy metal, soundtrack (ειδικά goblin) αλλά και κάμποσο παλιό black metal (ιδίως πιο ατμοσφαιρικές μπάντες, πχ Burzum ή Thorns και Mayhem)

 

Ανάλογα τα κέφια και την ιστορία.

Link to comment
Share on other sites

Τώρα πια, δεν ακούω ποτέ σχεδόν μουσική, γενικώς. Για γράψιμο μετά μουσικής, ούτε συζήτηση.

 

Μια και μοναδική φορά προέκυψε να κάτσω μισή μέρα με το OST του Conan the Barbarian στο repeat και να γράψω μια ιστορία. Το αποτέλεσμα ήταν... εχμ... ανάλογο.

Link to comment
Share on other sites

Γράφω με μουσική, και διορθώνω στην σιωπή διαβάζοντας δυνατά το κείμενο.

Συνήθως ακούω instrumental metal και ατμοσφαιρικά ethnic κομμάτια, αλλά δεν λείπουν και κομμάτια Rock & Metal που έχουν στίχους.

Πολύ καλά τα πηγαίνω και με τα soundtracks ταινιών.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..