Ένα ποντικάκι
Σήμερα είδα ένα ποντικάκι στο ύπνο μου. Όπως είχε τρυπώσει στο σπίτι του ήρωα του Λάβκραφτ στο "Όνειρα στο Σπίτι της Μάγισσας" έτσι τρύπωσε και στο δικό μου. Είχαμε βάλει φάκες, αλλά κάτι ξεχάσαμε να κάνουμε. Ακούω ένα μασουλητό και μετά βλέπω τα αυτάκια κάτω από τον καναπέ. Κρατούσε το τυράκι στο στοματάκι του και έτρεξε να φύγει. Το κυνήγησα να δω που πήγε. Το άτιμο. Σαν αυτό που είχα βρει μια φορά στο υπόγειο. Μικρούλι, γκρίζο, με πεταχτά αυτιά, σαν αυτά του Μίκυ Μάους. Μπήκε στο μικρό βεσέ. Μπήκα μέσα κι έκλεισα την πόρτα από πίσω μου. Τώρα δεν πρόκειται να μου ξεφύγεις. Υπήρχε μια τρύπα, ο αεραγωγός και είχε σχίσει το μεταλλικό διχτάκι. Ακούω μικρούς θορύβους. Αν του έδινα ένα τυράκι για να βγάλει τη μουσουδίτσα του; Κοιτάζω μέσα. Δυο μικροί λευκοί λύκοι μου φανερώνονται. Κουταβάκια, αλλά και νάνοι για να χωράνε εκεί μέσα. Φοβόντουσαν;
Ένα όνειρο που προκλήθηκε από το ανάγνωσμά μου πριν αποκοιμηθώ. Δεν είναι τυχαίο. Μερικές φορές αισθάνομαι σαν ήρωας του Λάβκραφτ. Σκαλίζω πράγματα, πράγματα που ίσως δεν θα έπρεπε να σκαλίζω. Τρομακτικά, αλλά την ίδια στιγμή προκλητικά. Με προσκαλούν στον κόσμο τους κι εγώ το μόνο που χρειάζεται να βρω είναι το κλειδί για την πύλη του. Δεν είναι όμως εύκολο. Όχι τόσο η εύρεση του κλειδιού, αλλά η απόφαση. Γιατί μετά ξέρω ότι δεν θα υπάρχει γυρισμός. Θα το αντέξω; Σε ένα άλλο όνειρο είδα να μου ασπρίζουν όλα τα μαλλιά από τον τρόμο. Χωρίς καν να δω κάτι. Μόνο να ξέρω ότι είναι εκεί έξω και περιμένει. Σας τρόμαξα κι εσάς; Μην ανησυχείτε. Το νεκρονομικόν φανερώνεται σε αυτούς που θέλουν το δουν.
4 Comments
Recommended Comments