mman's Abyss

Νομίζω μια καλή ιδέα να είναι καλέσεις αυτούς που αναφέρεις να πουν οι ίδιοι την άποψή τους, αυτό θα έχει ενδιαφέρον. Στείλε τους pm, email, fb msg, σήματα καπνού κλπ. Κάτι θα πιάσει.

 

ΥΓ. Εγώ πρέπει να είμαι αυτός που τράβηξε τη φωτογραφία με τους δεινόσαυρους που βλέπετε πιο πάνω... χαχα.

Εγώ το ήξερα ότι το facebook φταίει, αλλά ένα μέλος που ρώτησα τη γνώμη του, μου απάντησε "μπα".

 

Πέρα από την πλάκα, μπορεί να ευθύνεται το facebook για πολλά forums που ερημώνονται, αλλά δεν είναι η μόνη αιτία. Όπως λες κι εσύ, είναι ο κορεσμός, είναι η δια ζώσης επικοινωνία, είναι η κούραση από εξωγενείς παράγοντες. Αυτό το τελευταίο είναι και το σημαντικότερο, λαμβάνοντας υπόψη το αντικείμενο του sff.gr.

Η κρίση (και όχι τα παιδιά, η δουλειά -ποια δουλειά; - οι υποχρεώσεις γενικότερα, καθώς αυτά υπήρχαν πάντα, δεν ήταν μέλη μόνο φοιτητές) έχει κάνει τους ανθρώπους να τα παρατήσουν, πιστεύω. Δεν τους έχει μείνει ενέργεια να δώσουν σε κάτι, να συγκεντρωθούν για να διαβάσουν ένα βιβλίο, να παρακολουθήσουν μια ολόκληρη ταινία, να γράψουν ένα διήγημα. Θέλουν να κάνουν λίγη ανώδυνη πλακίτσα, να ξεχαστούν. Το sff θέλει ενέργεια, θέλει καθαρό μυαλό.

Δεν λέω ότι αυτό φταίει για όλους όσους απομακρύνθηκαν, αλλά για πολλούς, ναι, το πιστεύω. Το έχω δει σ' εμένα την ίδια, κατά καιρούς.

Σ' εμένα δεν φταίει το facebook, πάντως. Θα κάτσω να κάνω μια λίστα με το τι φταίει, κι όποιος στενοχωρηθεί, λυπάμαι πολύ.

 

1. Υπάρχει ένας κορεσμός. Μέσα σε δέκα χρόνια (έχω και φορουμογενέθλια σε λίγες μέρες) παρουσίας, έχω συμμετάσχει, λίγο ως πολύ, σε όσα θέματα και συζητήσεις μ' ενδιέφεραν.

2. Υπάρχει μια απομάκρυνση απ' τους διαγωνισμούς. Για λόγους που έχω εξηγήσει, δεν σκοπεύω να ξανασυμμετάσχω σε διαγωνισμό, ούτε γράφοντας, ούτε σχολιάζοντας, οπότε κι αποφεύγω τα συγκεκριμένα τόπικ γιατί ενίοτε είναι πειρασμός.

3. Ο τρόπος που γράφω έχει αλλάξει, με αποτέλεσμα η ίδια η διαδικασία της συγγραφής να είναι πολύ πιο χρονοβόρα. Το οποίο, με τη σειρά του, σημαίνει ότι το να συμμετάσχω σε παιχνίδια είναι πολύ δύσκολο.

4. Ο χρόνος μου είναι τραγικά περιορισμένος. Έχω λαλήσει από διαβάσματα και εργασίες κι άλλα διαβάσματα, και, και, και...

5. Επιπροσθέτως, δεν έχω πια τα κουράγια που είχα. Με τον ίδιο χρόνο, πέντε χρόνια πριν, μπορούσα να κάνω πολύ περισσότερα απ' όσα κάνω τώρα.

6. Ο καινούργιος κόσμος, που μου είναι όλοι σχεδόν άγνωστοι, με αγχώνει. Δεν λειτουργώ καλά ανάμεσα σε κόσμο που δεν ξέρω. Απ' την πρώτη μέρα που μπήκα στο σφφ είχα γνωστούς, κι όσο γινόταν "ανακύκλωση" μελών, πάντα υπήρχαν γνωστοί μου. Τώρα οι γνωστοί μου είναι τόσο εξαφανισμένοι όσο κι εγώ κι επικοινωνούμε κυρίως με πμ ή εκτός φόρουμ.

7. (Αυτό το σχόλιο που θα κάνω είναι κακό, πολύ κακό) Μετά από 10 χρόνια που οι περισσότεροι απ' τους "συγγραφείς" εδώ μέσα μεγαλώσαμε μαζί, μάθαμε μαζί, βελτιωθήκαμε μαζί, δεν έχω κουράγια να ξανακάνω συζητήσεις και σχόλια σε διηγήματα φρέσκων ανθρώπων για αληθοφάνειες και χαρακτήρες και δεν συμμαζεύεται. Χαίρομαι με όσους το κάνουν, ξέρω πόσο χρήσιμο είναι και πόσο πολύ μπορεί να βελτιωθεί ένας συγγραφέας, αλλά εγώ δεν το 'χω. Επιλέγω πολύ προσεκτικά τι θα διαβάσω και βασίζομαι πολύ στο ποιος το έγραψε. Είναι κακό, αλλά είναι αληθές.

8. Έχω αποκτήσει ενδιαφέροντα που είναι τζιζ για το φόρουμ. Δεν μπορώ να συζητήσω εδώ για πολλά απ' αυτά τα πράγματα, αν και θα μ' ενδιέφερε να το κάνω. Υπάρχει ένας CoC τον οποίο σέβομαι και δεν θέλω να βάζω φυτίλια που πολλάκις μας έχουν κάψει στο παρελθόν.

9. Βγάζω το συγγραφικό μου άχτι δυο φορές τον χρόνο στα εργαστήρια της ΑΛΕΦ. Με γεμίζει, με καλύπτει και μου δίνει δουλειά για το σπίτι για το υπόλοιπο εξάμηνο.

10. Είμαι σε άλλη χώρα. Με εξαίρεση μια χούφτα ανθρώπους εδώ μέσα που η σχέση μας έχει παραμείνει όπως πριν φύγω, και με τους οποίους επικοινωνώ πολύ πιο αποτελεσματικά μέσω σκάιπ ή φέισμπουκ, οι υπόλοιποι είναι, προφανώς, απλά νικ-νέιμς πια. Δεν τους ξέρω τους πιο πολλούς, και δεν θα τους γνωρίσω μάλλον ποτέ. Έχω χάσει το συναισθηματικό μου δέσιμο.

 

Τάδε έφη δεινόσαυρος Σόνια.

Χωρίς να έχω στατιστικά μπροστά μου, νομίζω ότι το μεγαλύτερο μέρος της συμμετοχής μου στο SFF έχει να κάνει με τους διαγωνισμούς. Έχοντας σταματήσει να ασχολούμαι με τους διαγωνισμούς, ελάχιστα πράγματα έχω πια να συζητήσω που να μην έχουν συζητηθεί εκτενέστατα στο παρελθόν. Και γιατί δεν ασχολούμαι πια με τους διαγωνισμούς; Είναι πολύ απλό: δεν μπορώ πια να γράψω κατά παραγγελία, η έκταση μού είναι περιοριστική, οι ιδέες μού έρχονται με το σταγονόμετρο και δεν μπορώ να σκαρώσω μια ιστορία με τον ίδιο τρόπο που ίσως το έκανα κάποτε. Απλούστατα, έχει αλλάξει εντελώς ο τρόπος που γράφω. Και γιατί, θα μου πείτε, δεν ασχολείσαι με τους διαγωνισμούς ως αναγνώστης; Φοβάμαι ότι θα γίνω κι εγώ κακός. Μπορεί να διαβάσω τις ιστορίες μελών που ξέρω ότι γράφουν καλά. Μπορεί να διαβάσω και μια ιστορία που διακρίθηκε από κάποιον που δεν γνωρίζω. Αλλά δεν έχω πια τα κουράγια να διαβάσω, και ακόμη περισσότερο να σχολιάσω, ιστορίες που δεν πληρούν κάποια ελάχιστα στάνταρ ποιότητας - και είναι αναπόφευκτο να υπάρχουν τέτοιες σε κάποιον διαγωνισμό.

 

Το SFF μού έδωσε την ευκαιρία να δείξω το έργο μου σε ένα κοινό που δεν θα είχα ποτέ κάτω από άλλες συνθήκες, και το ευχαριστώ γι' αυτό, αλλά πλέον αυτή η ματαιοδοξία μου έχει καλυφθεί. Ας ακουστεί ψωνίστικο, αλλά το κλίμα της παρέας δεν με εξυπηρετεί πλέον. Έχω πράγματα να βελτιώσω και να αλλάξω και γι' αυτό νιώθω πια ότι χρειάζομαι πιο έμπειρα μάτια - ναι, το εργαστήριο της ΑΛΕΦ βοηθά πολύ σε αυτό.

 

Δεν αποκλείω το να ξαναδημοσιεύσω ιστορία ή ακόμα και να ξανασυμμετάσχω σε διαγωνισμό, αλλά κάποια πράγματα έχουν αλλάξει μια για πάντα. Συνεχίζω να μπαίνω καθημερινά στο φόρουμ, παρακολουθώ βιβλιοκριτικές κτλ, αλλά προς το παρόν ελάχιστα έχω να πω που να μην τα έχω ήδη πει.

χεχε μπράβο ρε mman, έκανες ενδιαφέρον άρθρο - σχόλιο και προκάλεσες αμέσως την προσοχή όλων. Θαυμάσιες και ειλικρινέστατες οι απαντήσεις ως τώρα, αλλά περισσότερο ενθουσιάστηκα με τη Sonya που τα έκανε όσο λιανά γίνεται με τους... δέκα λόγους της (πώς μπόρεσε η άτιμη να το στρογγυλοποιήσει έτσι; Να δεις που θα είχε κάτι ακόμα σκεφτεί να γράψει και το απέφυγε για να μη χαλάσει τη δεκάδα). Καταλαβαίνω καλά όσα γράφει, ιδίως δε το έξι...

 

Λοιπόν: Κάπου εκεί βρίσκομαι και εγώ, που περιλαμβάνομαι στους «ενεργούς». Μπαίνω στο φόρουμ κάθε μέρα, και συνήθως αρκετές φορές. Διαβάζω όμως μόνο την ενότητα της εφ και σπανιότερα τις ταινίες εφ. Δυστυχώς όχι κάτι άλλο. Λογικό βέβαια αυτό, ο καθένας διαβάζει και συμμετέχει σε αυτά που τον ενδιαφέρουν. Ας μην εμβαθύνω εδώ στο γιατί δεν διαβάζω τους διαγωνισμούς -άλλη στιγμή. Αναφέρω χωριστά τους διαγωνισμούς και γενικότερα τις αναρτήσεις διηγημάτων, καθώς θα μπορούσε να είναι η πιο ενδιαφέρουσα ενότητα. Από την άλλη, γράφω ως τώρα μια φορά το χρόνο με Dino ή Dino / Tiessa, όμως δεν νομίζω ότι μπορώ πλέον να βάζω κόσμο να μας διαβάζει όταν ο ίδιος δεν συμμετέχω με κριτικές σε έργα τρίτων.

 

Μου λείπουν* πολλοί από τους παλιούς και θα ήθελα να μάθω πού είναι και γιατί δεν γράφουν. Δηλαδή αν είναι καλά οι άνθρωποι και αν κάνουν κάτι ενδιαφέρον, που το έχω χάσει. Πχ. ο Νόρθος βλέπω ότι είναι ενεργός σε δικά του πράγματα και χαίρομαι. Με αυτή την έννοια, και όχι ότι πρέπει κανείς να μας δίνει εξηγήσεις.

 

Δεν ήμουν ποτέ κοντά στη «μάζα» (δηλ. στην Αθήνα) ή στις συναντήσεις, λόγω απόστασης, και δεν έχω καμία δραστηριότητα στο facebook. Αυτά που λέμε εδώ, δεν έχω τρόπο να τα υποκαταστήσω με άλλα. Ίσως για αυτό παραμένω ενεργός.

 

Το φόρουμ μπορεί να ανέβει με ενδιαφέροντα θέματα. Πιστεύω πχ. ότι η ανάγνωση των διηγημάτων που κάνουμε δύο χρόνια (!) τώρα, δηλ. τα Locus / Nebula, είναι ενδιαφέρον θέμα και έχει κρατήσει 5-6 άτομα ενεργά. Το διασκεδάζω.

 

Σημείωση: δεν θέλω η απάντησή μου να έχει χαρακτήρα μελαγχολίας ή απαισιοδοξίας. Το φόρουμ μας έχει χαρίσει πολλά πράγματα, χαίρομαι όταν συζητάμε, χαίρομαι για τον κόσμο που έχω γνωρίσει, αποδέχομαι ότι κάποιοι χάνουν το ενδιαφέρον τους για κάποιους μήνες ή χρόνια και -όλα καλά! Ήμουν σαράντα ετών όταν γράφηκα, πενήντα & με δυο παιδιά τώρα, και υποπτεύομαι ότι στα εξήντα θα συμμετέχω ακόμα (αν είμαστε υγιείς).

 

*Μου λείπουν... δυο φορές οι mort13 (πρώην τον-τον) & karatasospa γιατί είχαν μεγάλη συμμετοχή στη λίστα μου των βιβλίων εφ, αλλά τι να κάνουμε...;

Επειδή με είδα στη λίστα ως ενεργό, δεν με λες γενικά και το πιο ενεργό μέλος του φόρουμ. Είναι δεν είναι 20 φορές που έχω γράψει ποστ στο φόρουμ μέσα στο 2015 νομίζω (κυρίως για Witcher). Στη βιβλιοθήκη πάλι, έχω να πατήσω καιρό.

 

Για μένα ο λόγος είναι απλούστατος και έχει να κάνει με το χρόνο. Έχω πολλά γούστα (όπως και πολλοί εδώ μέσα) αλλά η συγγραφή δεν είναι στο τοπ (σε αντίθεση με πολλούς από εδώ μέσα). Χαζεύω στο φόρουμ μήπως δω καμιά ενδιαφέρουσα ανάρτηση και πριν μερικές μέρες έγραψα για το Witcher 3 μόνο και μόνο για να μιλήσω με τους γνωστούς που ξέρω ότι έχουμε αυτό το κοινό. 

 

Τώρα θα μου πει κάποιος "ρε συ, είσαι ενεργός στο Goodreads και γράφεις reviews, γιατί δεν τα βάζεις και εδώ αφού τα περισσότερα είναι σουφουφου". Ο λόγος είναι κυρίως η βαρεμάρα να το κάνω. Το έγραψα, το ανέβασα εκεί, τέλος. Τα υπόλοιπα είναι επιπλέον κλικς που μου τρώνε χρόνο από το να διαβάζω ένα νέο βιβλίο/παίζω παιχνίδι/βλέπω σειρά ή ταινία. 

 

Και για να μην νομίσει κάποιος ότι σνομπάρω το φόρουμ, ακόμα και στα φόρουμς για games που είμαι μέλος πολλά παραπάνω χρόνια απ'ότι στο σφφ και είναι και το κύριο χόμπι μου, έχω πέσει πολύυυυ σε συμμετοχή. Πάντως χάρηκα που για πρώτη φορά κάποιος με παρομοίασε με δεινόσαυρο.  

Πάντως χάρηκα που για πρώτη φορά κάποιος με παρομοίασε με δεινόσαυρο.

 

Εδώ μπορεί κάποιος να μας μελετήσει. Είναι πολύ καλό course (σοβαρά!)

Ευχαριστώ για τις αναλυτικές προσωπικές "εξηγήσεις". Να προσθέσω ότι το φαινόμενο δεν αφορά μόνο τους "δεινόσαυρους" του φόρουμ αλλά και μέλη με λιγότερα από 1000 posts τα οποία, ενώ ήταν αρκετά έως πολύ ενεργά, επίσης έχουν αραιώσει αισθητά (σε παρένθεση το τελευταίο post):

Count Baltar (24/8)

Nova (11/6)

Nargathrod (11/7)

Μάρβιν ΑΑΠ (4/5)

Big Fat Pig (19/6)

niceguy0973 (13/4)

khar (18/1)

Airbourne (13/1)

Nirgal (24/8)

Howard Crease (14/1)

Ο mman με τρολλάρει, με λέει ενεργό! Δηλώνω επισήμως ανενεργός. χαχα

 

Πέρα από αυτό το πρόβλημα είναι γενικότερο. Τα τελευταία 3 χρόνια έχουν αλλάξει πολλά και το σφφ έχει επηρεαστεί από αυτό.

 

Έχω παρακολουθήσει ανά τα χρόνια πολλά μέλη πως συμπεριφέρονται εντός και εκτός σφφ και βλέπω που ήταν και που είναι και μπορώ να πω με βεβαιότητα οτι η ζωή συνήθως πάει προς το χειρότερο (δε βοηθάει και η νοοτροπία του Έλληνα να τα λέμε κι αυτά). Βασικά όλη η ιστορία άρχισε από την κρίση και μετά και σταδιακά πιάνει όλο και πιο πολλούς. Φοιτητές, άνεργοι, εργαζόμενοι, υποαπασχολούμενοι, μετανάστες, κοινωνικά (γάμοι, διαζύγια, θάνατοι), αλλαγή ηλικιών και συνεπώς ενδιαφερόντων (ίσως ποτέ δεν έβλεπαν το θέμα σοβαρά), άγχος το οποίο σε ακινητοποιεί και σε παγώνει λόγω συνθηκών κοινωνικά και δημιουργικά, social media, πολιτικός πυρετός, τριγύρω οικογενειακό / εργασιακό περιβάλλον κ.α. Ο ελεύθερος χρόνος έχει μειωθεί για όλους δραματικά και ανεπιστρεπτί.

 

Και φυσικά τελευταίο και καλύτερο, πόσοι νομίζετε οτι ενδιαφέρονται πραγματικά για έναν τέτοιο χώρο στην Ελλάδα; Ελάχιστοι που πλέον μπορούν να ικανοποιηθούν από facebook groups / goodreads / κλπ γιατί όπως έχετε καταλάβει πάνω κάτω οι ίδιοι και οι ίδιοι είναι. Και μιλάω για το δημιουργικό κομμάτι. Αν απλά σου αρέσουν ταινίες δε χρειάζεσαι σφφ, κάνεις like στο facebook και σου σερβίρουν τα trailers άμεσα.

 

Άρα το πραγματικό ερώτημα για μένα τουλάχιστον είναι άλλο. Μπορεί το σφφ να συντηρηθεί από αυτούς τους λίγους που ας πούμε κρατάνε ακόμα είτε συνειδητά είτε από συνήθεια; Η απάντηση είναι αποκαρδιωτική αλλά σε μια πτωτική πορεία ετών το χώνεψα για να ηρεμήσω.

 

Αυτά για την online κατάσταση βέβαια γιατί για την offline είναι άλλη ιστορία. Εκεί τα πράγματα πάνε καλύτερα αλλά αναμενόμενο. Άμα γίνει καμία παρουσίαση, καμία ταινία, γενέθλιο, δεν-εχω-τι-να-κανω-ελατε-για-meeting εντάξει μαζεύετε κόσμος πιο εύκολα αν και πάλι πιο μαζεμένα από παλιά που κι εκεί θα πάνε για το κοινωνικό κομμάτι δηλαδή να βγουν από το σπίτι διαφορετικά θα μιλούσαμε όλοι με skype.

 

Με απλά λόγια life happens και δε νομίζω οτι θέλει και τόση φιλοσοφία. Εγώ το βλέπω κάθε μέρα πάντως.

 

Τελικά δηλώνω με τρέλα δεινόσαυρος της Κρητιδικής περιόδου. χαχαχα

Επίσης (και το λέω και για εμένα που είμαι ενεργός απλά όχι όσο παλαιότερα) σημαντικό ρόλο, πέρα από τη δουλειά και το ότι τα έχουμε πει όλα, παίζει και το ότι πολλοί από όσοι αναφέρονται εδώ κάνουν και πράγματα εκτός φόρουμ, δηλαδή ασχολούνται με δικά τους project ή κρατάνε διηγήματα/βιβλία στο συρτάρι.

Φυσικά, όσο υπάρχει νέο αίμα, συζητήσεις θα υπάρχουν από αυτούς, αλλά η μειωμένη κίνηση αυτοαναπαράγεται: όταν πχ μπαίνω και βλέπω 3 ποστ που δε με αφορούν δε θα ποστάρω κι εγώ, οπότε δε θα δώσω αφορμή και σε άλλους 3 να συνεχίσουν: η κίνηση σε ένα φόρουμ γεννάει κίνηση, η στασιμότητα στασιμότητα.

 

Προσωπικά:

α) έχω πήξει στη δουλειά από το Φεβρουάριο και δεν μπορώ να είμαι πια τόσο ενεργός - μετά βίας διαβάζω και βιβλία εκτός φόρουμ δηλαδή.

β) έχω καταπιαστεί με πράγματα εκτός φόρουμ πχ το ΦαντάστιCon και κάποιες παρουσιάσεις στη Death Disco κάποιες Πέμπτες

γ) αρκετά από τα λίγα που γράφω πλέον μένουν σε συρτάρι

Άντε που είναι και οι άλλοι, κρατάω λίστα... χεχεχε

Οκ, αφού με πήρε και μένα η μπάλα να πω κι εγώ το κατιτίς μου.

Αφενός πρέπει να παραδεχτείτε ότι για άνθρωπο που δεν έχει ποστάρει ποτέ δικό του κείμενο [διότι όπως γνωρίζετε, δικά του κείμενα ΔΕΝ υπάρχουν - πέρα από τα 2 των εργαστηρίων], αλλά ούτε και συμμετέχει σε κανένα νήμα περί διηγήματος άλλων [διότι, όπως επίσης γνωρίζετε όσοι με γνωρίζετε, μου είναι αδύνατον να διαβάσω κατεβατά από οθόνη και πόσο χαρτί να ξοδέψεις πια για εκτυπώσεις;] τα ποστ μου θα μπορούσε να τα πει κανείς και πάρα πολλα.

Ωστόσο, στην πλειοψηφία τους περιλάμβαναν αναρτήσεις στα νήματα "50 βιβλία για το τάδε έτος". Κάποια στιγμή ωστόσο το είδα το όλο πράγμα σαν ψυχαναγκασμό, να κάθομαι να κρατάω λίστα τι διάβασα [για αυτό και, όπως θα έχετε διαπιστώσει, έχω εξαφανιστεί ΚΑΙ από το goodreads], οπότε με μια μονοκοντυλιά διαγράφηκε μια κύρια πηγή ποσταρίσματος.

Τούτου δοθέντος, πιστεύω ότι, στη δική μου περίπτωση, αν κάποιος μπει στον κόπο να δει τη συχνότητα [εξαιρώντας τα ποστ του "50 βιβλία"] δεν θα διαπιστώσει καμιά ουσιαστική διαφορά.

Από τη μέρα που διάβασα το συγκεκριμένο ποστ, είτε έχω δουλειά (καλή ώρα τώρα που είμαι στο γραφείο) είτε -αν είμαι στον υπολογιστή που πέρα από τα εργασιακά, τον έχω πια μόνο για να γράφω το καινούργιο βιβλίο- είμαι πολύ ψόφιος για να ποστάρω το κατεβατό που θα ήθελα. Δείχνει ήδη αρκετά την δική μου πραγματικότητα εδώ και σχεδόν τρια χρόνια, από τότε που μπήκα στο στρατό, μετανάστευσα και άρχισα να μπαίνω στους ρυθμούς μιας καινούργιας χώρας. Περιμένω κι εγώ να δω πότε θα ηρεμήσει αυτή η κατάσταση. Παρόλ' αυτά, μπαίνω στο φορουμ καθημερινά, και βλέπω τα καινούργια ποστς που παίζουν.
Ακόμα και χθες που απάντησα στο τοπικ του Λιγκότι, το έκανα από το τραίνο στη διαδρομή από τη δουλειά.
Ήταν ένα ποστ 3 λεπτών γιατί σε λιγότερο από 10 λεπτά μπαίνω στην τάξη. Θα προσπαθήσω να επανέλθω,
tl;dr ελάχιστος χρόνος για απαντήσεις, περνάω κι εγώ τα ίδια με Sonya και Scanner.
 

Αν και ο χαρακτηρισμός δεινόσαυρος δεν μου πολυάρεσε, μιας και δεν θα μπορούσα να είμαι δεινόσαυρος μόλις στα 18 μου   , θα γράψω κι εγώ τη γνώμη μου.

 

Για μένα το θέμα δεν είναι η έλλειψη χρόνου, γιατί στην περίπτωσή μου η έλλειψη αυτή είναι μόνιμη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όπως ξέρουν κάποιοι από σας. Ο χρόνος είναι κάτι που πάντα ξεκλέβω για να κάνω όλα αυτά που με ενδιαφέρουν και με ευχαριστούν και νομίζω ότι όποιος θέλει θα τον βρει. Οπότε για μένα το θέμα είναι αν με ενδιαφέρει πλέον όσο παλιότερα να γράφω πράγματα στο φόρουμ και στην τελική αν νομίζω ότι έχει και κάποιο νόημα για μένα η συμμετοχή σε όλο αυτό.

 

Μιας και γενικότερα το γράψιμο πάντα με ζόριζε, το να συζητάω για βιβλία μού έρχεται πιο εύκολο από το να γράφω τη γνώμη μου γι΄ αυτά. Μέσω του φόρουμ έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο για να συζητάω, οπότε με κάποιο τρόπο το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανάγκης καλύπτεται.

 

Με τις βιβλιοθήκες και τα εργαστήρια δεν ασχολούμαι και δεν ασχολιόμουν και ποτέ. Διαβάζω πού και πού διηγήματα που διακρίνονται σε διαγωνισμούς ή διηγήματα γνωστών που μου αρέσει ο τρόπος που γράφουν, αλλά από εκεί και πέρα πάντα βρίσκω κάτι άλλο να διαβάσω. Οπότε δεν παίρνω μέρος ούτε στους σχολιασμούς.

 

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το κομμάτι του φόρουμ που ασχολείται με τη λογοτεχνία, τα βιβλία και τους συγγραφείς. Παλιότερα στα σχετικά τόπικς έβρισκα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα (για μένα πάντα), πολύ καλές κριτικές από κόσμο που είχα καταλάβει ότι ταίριαζαν τα αναγνωστικά μας γούστα, ακόμη και όταν τα πάντα ήταν λιγότερο οργανωμένα και λίγο χύμα. Αυτό εδώ και πολύ καιρό έχει χαθεί, πολλοί εξαιρετικοί αναγνώστες (πάλι θέμα γούστου όλο αυτό) δεν πολυγράφουν πλέον και διαβάζω τις κριτικές τους στο goodreads ή οπουδήποτε αλλού γράφουν οπότε αυτό μου αρκεί.

 

Από την άλλη πιστεύω ότι οτιδήποτε ενδιαφέρον γράφεται στο φόρουμ χάνεται μέσα στο σωρό των άπειρων επαναλήψεων των ίδιων πληροφοριών και της εγγραφής του κάθε βιβλίου σε καμιά δεκαριά τόπικς (πχ. στο τόπικ του βιβλίου που κυκλοφόρησε φέτος, στο τόπικ του πόσο το αγόρασα, το βιβλίο που διαβάζω τώρα – τη Δευτέρα το πρωί, τα 50 βιβλία – τη Δευτέρα το απόγευμα, στο τόπικ του συγγραφέα, στο τόπικ του βιβλίου, στο τόπικ της βαθμολογίας του, στο αναγνωστικό παιχνίδι). Όλα αυτά τα τόπικς που ανοίγουν και ενημερώνονται καθημερινά με λίστες εμένα με έχουν κουράσει και δεν έχω ούτε τη διάθεση ούτε τα κουράγια να βρω μέσα σε αυτά κάτι που να θέλω να διαβάσω που σίγουρα θα υπάρχουν όμως πολλά. Σε αυτό όλο το πανηγύρι βέβαια δεν είμαι αμέτοχη μιας και παίρνω μέρος σε καναδυό λίστες και εγώ. Γενικά, παλιότερα άνοιγα το φόρουμ και έλεγα πχ. Τι να έχει ανακαλύψει η Κίσσα (ναι, με κεφαλαίο «κ», όλοι ξέρουμε για ποια πρόκειται), τι να έχει διαβάσει ο Λευτέρης που να το προτείνει, τι έχει να πει για το τάδε βιβλίο που ετοιμάζομαι να διαβάσω ο Σταμάτης; Τώρα, αν και πάλι υπάρχει κόσμος που γράφει για πράγματα που διαβάζει και τον ενδιαφέρουν (πχ. Myyst και Elli Sketo που γράφουν παπάδες το τελευταίο διάστημα) όλα αυτά χάνονται.

 

Αυτά από μένα.

 

 

 

Αν και ο χαρακτηρισμός δεινόσαυρος δεν μου πολυάρεσε, μιας και δεν θα μπορούσα να είμαι δεινόσαυρος μόλις στα 18 μου   , θα γράψω κι εγώ τη γνώμη μου.

 

Για μένα το θέμα δεν είναι η έλλειψη χρόνου, γιατί στην περίπτωσή μου η έλλειψη αυτή είναι μόνιμη εδώ και πάρα πολλά χρόνια, όπως ξέρουν κάποιοι από σας. Ο χρόνος είναι κάτι που πάντα ξεκλέβω για να κάνω όλα αυτά που με ενδιαφέρουν και με ευχαριστούν και νομίζω ότι όποιος θέλει θα τον βρει. Οπότε για μένα το θέμα είναι αν με ενδιαφέρει πλέον όσο παλιότερα να γράφω πράγματα στο φόρουμ και στην τελική αν νομίζω ότι έχει και κάποιο νόημα για μένα η συμμετοχή σε όλο αυτό.

 

Μιας και γενικότερα το γράψιμο πάντα με ζόριζε, το να συζητάω για βιβλία μού έρχεται πιο εύκολο από το να γράφω τη γνώμη μου γι΄ αυτά. Μέσω του φόρουμ έχω γνωρίσει αρκετό κόσμο για να συζητάω, οπότε με κάποιο τρόπο το μεγαλύτερο μέρος αυτής της ανάγκης καλύπτεται.

 

Με τις βιβλιοθήκες και τα εργαστήρια δεν ασχολούμαι και δεν ασχολιόμουν και ποτέ. Διαβάζω πού και πού διηγήματα που διακρίνονται σε διαγωνισμούς ή διηγήματα γνωστών που μου αρέσει ο τρόπος που γράφουν, αλλά από εκεί και πέρα πάντα βρίσκω κάτι άλλο να διαβάσω. Οπότε δεν παίρνω μέρος ούτε στους σχολιασμούς.

 

Αυτό που με ενδιαφέρει είναι το κομμάτι του φόρουμ που ασχολείται με τη λογοτεχνία, τα βιβλία και τους συγγραφείς. Παλιότερα στα σχετικά τόπικς έβρισκα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα (για μένα πάντα), πολύ καλές κριτικές από κόσμο που είχα καταλάβει ότι ταίριαζαν τα αναγνωστικά μας γούστα, ακόμη και όταν τα πάντα ήταν λιγότερο οργανωμένα και λίγο χύμα. Αυτό εδώ και πολύ καιρό έχει χαθεί, πολλοί εξαιρετικοί αναγνώστες (πάλι θέμα γούστου όλο αυτό) δεν πολυγράφουν πλέον και διαβάζω τις κριτικές τους στο goodreads ή οπουδήποτε αλλού γράφουν οπότε αυτό μου αρκεί.

 

Από την άλλη πιστεύω ότι οτιδήποτε ενδιαφέρον γράφεται στο φόρουμ χάνεται μέσα στο σωρό των άπειρων επαναλήψεων των ίδιων πληροφοριών και της εγγραφής του κάθε βιβλίου σε καμιά δεκαριά τόπικς (πχ. στο τόπικ του βιβλίου που κυκλοφόρησε φέτος, στο τόπικ του πόσο το αγόρασα, το βιβλίο που διαβάζω τώρα – τη Δευτέρα το πρωί, τα 50 βιβλία – τη Δευτέρα το απόγευμα, στο τόπικ του συγγραφέα, στο τόπικ του βιβλίου, στο τόπικ της βαθμολογίας του, στο αναγνωστικό παιχνίδι). Όλα αυτά τα τόπικς που ανοίγουν και ενημερώνονται καθημερινά με λίστες εμένα με έχουν κουράσει και δεν έχω ούτε τη διάθεση ούτε τα κουράγια να βρω μέσα σε αυτά κάτι που να θέλω να διαβάσω που σίγουρα θα υπάρχουν όμως πολλά. Σε αυτό όλο το πανηγύρι βέβαια δεν είμαι αμέτοχη μιας και παίρνω μέρος σε καναδυό λίστες και εγώ. Γενικά, παλιότερα άνοιγα το φόρουμ και έλεγα πχ. Τι να έχει ανακαλύψει η Κίσσα (ναι, με κεφαλαίο «κ», όλοι ξέρουμε για ποια πρόκειται), τι να έχει διαβάσει ο Λευτέρης που να το προτείνει, τι έχει να πει για το τάδε βιβλίο που ετοιμάζομαι να διαβάσω ο Σταμάτης; Τώρα, αν και πάλι υπάρχει κόσμος που γράφει για πράγματα που διαβάζει και τον ενδιαφέρουν (πχ. Myyst και Elli Sketo που γράφουν παπάδες το τελευταίο διάστημα) όλα αυτά χάνονται.

 

Αυτά από μένα.

 

 

 

Τι θα πρότεινες δηλαδή για να βολεύει καλύτερα μέλη σαν κι εσένα; Να γίνεται ένα τόπικ ανά συγγραφέα/σειρά και να μεταφέρονται όλα τα σχόλια για τα βιβλία του εκεί μέσα;

Λέω να πιάσω αρχικά τις τέσσερις πιθανές αιτίες που αναφέρονται στο αρχικό ποστ (όχι απαραιτήτως με τη σειρά) και μετά να προθέσω και τα δικά μου.

 

1. Ομαδική αύξηση της ηλικίας των μελών.

Όταν πρωτομπήκα στο φόρουμ ήμουνα ήδη μεγάλη, οπότε κατά κάποιον τρόπο δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι επειδή μεγάλωσα και αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις μου σοβάρεψα και δεν ασχολούμαι με το φόρουμ. Θα πω όμως τα εξής: τον καιρό που μπήκα στο sff ήταν πολύ ουάου αυτό που συνέβαινε. Μπορούσα να επικοινωνώ σχεδόν άμεσα με μια πληθώρα ανθρώπων με τους οποίους είχα κοινά ή αρκετά κοινά γούστα κι αυτό ήταν καταπληκτικό , υπέροχο, καινούργιο, εντυπωσιακό για μένα που δεν είχα μεγαλώσει με τόσο υψηλή τεχνολογία διαθέσιμη. Ένα μεγάλο διάστημα λοιπόν, ας πούμε ότι το πέρασα ζαλισμένη, εθισμένη, καταχαρούμενη και αποκτώντας καινούργιους φίλους. Πράγμα που με πάει στο

4. Πολλοί από τους διαδικτυακούς μου φίλους έγιναν πραγματικοί μου φίλοι. Και μάλιστα πολύ στενοί σε κάποια φάση που πραγματικά δεν το περίμενα. Δεν είναι εύκολο να κάνει κανείς τόσους πολλούς στενούς φίλους όταν ξεκινάει να γνωρίζει νέο κόσμο στα 45 του και διαβαίνει μαζί τους, δια ζώσης, τα γενέθλια του μισού αιώνα. Γι' αυτό είμαι ευγνώμων και γι' αυτό μπαίνω στο φόρουμ καθημερινά και παρακολουθώ, έστω κι αν δεν γράφω.

2. Το facebook. Ναι, μπήκα στο fb όταν διαπίστωσα ότι κυκλοφορούσαν εκεί αρκετοί φίλοι μου. Όχι, δεν μου αρέσει ιδιαίτερα το fb, ούτε στο διαδικαστικό του μέρος (πώς να βρω ένα ποστ κλπ) ούτε στο περιεχόμενό του. Μάλιστα σε μέρες με υψηλή πολιτική/οικονομική φόρτιση δεν θέλω να μπαίνω καν γιατί στενοχωριέμαι.

3. Το Goodreads. Μπα. Εδώ δεν μπαίνω να δω τι λένε για το βιβλίο μου, θα μπω να γράψω εκεί για άλλα βιβλία; Πολύ σπάνια. Προτιμώ να τα γράφω στο φόρουμ. Αλλά έλα που για κάποιο λόγο δεν τα καταφέρνω. Ίσως να έχει να κάνει μ' αυτό που μόλις ανέφερε η Χρύσα παραπάνω, ότι δηλαδή πολλά ποστ χάνονται. Ίσως να είναι απλά τεμπελιά. Ίσως να είναι ότι καμιά φορά, όσο κι αν ακούγεται παράξενο, έχω να πω πολλά κι επειδή δεν μπορώ να τα διατυπώσω όπως θέλω εκείνη την ώρα, στο τέλος δεν γράφω τίποτα.

 

Από την άλλη, είχα κι εγώ, όπως και πολλοί από τους προλαλήσαντες, πολύ ενεργό ρόλο στους διαγωνισμούς. Έγραφα, σχολίαζα και ενδιάμεσα θα έκανα και πενήντα ποστ στα τόπικ των διαγωνισμών.

Θα κάνω και μια γκρίνια εδώ: κάποιοι στο παρελθόν έδειξαν πολύ ενοχλημένοι για τον χαβαλέ που γινόταν στα τόπικ των διαγωνισμών. Αποφάσισα λοιπόν κι εγώ να είμαι "σοβαρή" και να μην ξανακάνω αστειάκια. Πιστέψτε με, μου στοίχισε πάρα πολύ και σε ποστ και σε διάθεση. Βλέπω τουλάχιστον, με κάποια ευχαρίστηση, ότι η νέα γενιά που έχει παίξει στους τελευταίους διαγωνισμούς και στα write-off φαίνεται να το διασκεδάζει και πάλι. Ελπίζω να μην τους στουρουφλίσει κι αυτούς κανένας. Αφού λοιπόν έπαψα να αστειεύομαι, αν και εφόσον έχω το χρόνο να παρακολουθήσω κάποιον διαγωνισμό, αφήνω τα σχόλιά μου στις ιστορίες και ψηφίζω ήσυχα και αθόρυβα.

Από την άλλη, δεν συμμετέχω, γιατί δυστυχώς, σ' αυτή τη φάση δεν είμαι καθόλου παραγωγική. 'Εχω πολύ καιρό να γράψω πόσο μάλλον να ζοριστώ να γράψω μέσα στο χρόνο που δίνουν οι διαγωνισμοί. Δεν ξέρω αν φταίει η κρίση (σίγουρα), ελπίζω να μην φταίει η ηλικία (θέλω να ελπίζω ότι η παραγωγική μου ικανότητα δεν επηρεάζεται από την αναπαραγωγική μου ικανότητα :-)). Ξέρω πάντως ότι αν ζοριστώ να γράψω ενώ δεν το έχω, θα γίνουν τα πράγματα χειρότερα, οπότε αξιοποιώ τον χρόνο μου, προσπαθώντας να διαβάσω.

Ίσως θα έπρεπε να διαβάζω και να σχολιάζω καμία από τις ιστορίες που ανεβάζουν τα νέα μέλη, αλλά για κάποιο λόγο αγχώνομαι και δεν ξέρω πώς να κάνω σχολιασμό. Κανονικά δεν θα έπρεπε, αλλά πολλές φορές ντρέπομαι να μιλήσω στους καινούργιους. (Εντάξει, γελάστε ελεύθερα, όλοι έχουμε τα κολλήματά μας).

Έχω απαντήσει σε πολλά από τα θέματα γενικού ενδιαφέρονος που αναδύονται κατά καιρούς (κυρίως στα παλιά). Δεν έχει νόημα να απαντήσω ξανά. Μπορεί επίσης να έχει να κάνει με το ότι μπαίνω στο φόρουμ, δεν βλέπω να κινείται κανένας από τους γνωστούς και ξαναβγαίνω άπρακτη.

Δεν βλέπω ταινίες και σειρές εκτός από Startrek επί πολλά χρόνια και Babylon 5 τώρα, και μόνο σ' αυτά έχει νόημα να γράψω. Επειδή το Babylon είναι περισσότερο σίριαλ, παρά σειρά αυτοτελών επεισοδίων, δεν έχει και πολύ νόημα να γράφω σε κάθε επεισόδιο.

 

Έτσι όπως τα ξανακοίταξα όλα όσα σε σχέση με όσα γράφουν και οι υπόλοιποι, σκέφτομαι ότι είναι ανησυχητικό πως ανακυκλώνουμε σε μια ολοένα και βαθύτερη "ύφεση" το έλλειμα της παρουσίας μας.

Από την άλλη, hey smile. Δεν χάθηκαν όλοι οι δεινόσαυροι στην Κρητιδική. Μερικοί έβγαλαν φτερά και βρίσκονται ανάμεσά μας ακόμα και σήμερα. Ποιος ξέρει πραγματικά ποια θα είναι η επόμενη φάση; :-)

Εγώ ξέρω ποια θα είναι η επόμενη φάση αλλά δεν σας τη λέω χαχαχα εκτός του οτι όταν με ρώτησε ο mman για το post αυτό γελούσα πάνω από το laptop μου σαν την sonya αλλά με πιο μπάσα φωνή (βάλτε και λίγο echo)....

Αφού μίλησαν οι δεινόσαυροι, μπορεί να πει την γνώμη του και το “βρέφος”; Σαν νεότερος (στο φόρουμ δηλαδή) να παρατηρήσω κάποια πράγματα, έστω και αν τα θεωρήσετε εκτός θέματος.

 

Επειδή βλέπω ότι τα νέα μέλη δεν λείπουν, καλό θα ήταν να βρεθεί κάποιος τρόπος να γίνουν πιο ενεργά. Μια αρχική ιδέα είναι να παίρνει το νέο μέλος έναν “οδικό χάρτη” με κάποια τόπικς που καλό είναι να επισκεφτεί στην αρχή.Συστηθεί, εξηγήσει το nickname του, μερικά τόπικς του Community Lounge που δεν είναι πολύ φανερά κλπ για να μπαίνει στο κλίμα.

 

Αν χωρίσουμε το φόρουμ σε ανάγνωση – συγγραφή, θα έλεγα ότι για το πρώτο θα συμφωνήσω με την δεκαοκτάχρονη για το χάος.  Όπως είπα και στον Στέφανο, μια βάση δεδομένων θα έβαζε κάποια τάξη και θα βελτίωνε την λειτουργικότητα. Μου όμως είπε ότι το κόστος και ο απαιτούμενος χρόνος είναι απαγορευτικά και κάτι θα ξέρει. Να κάνουμε όμως μια μελέτη ξεκινώντας από ένα index μπας και;

Για την συγγραφή καταλαβαίνω την θέση των δεινόσαυρων και την βαρεμάρα ή έλλειψη ενδιαφέροντός τους. Σαν σαύρα όμως (γιατί δεινός δεν είμαι) νομίζω ότι οι καινούργιοι (και δεν λείπουν) χρειάζονται τα φώτα σας. Κάνω λοιπόν την πρόταση κάθε ένας από τους έμπειρους να σχολιάζει κάθε νέο διήγημα μόνο για κάποιο στοιχείο του. Π.χ. ένας την γλώσσα, άλλος την αληθοφάνεια κ.ο.κ. Τα διηγήματα αφού διορθωθούν με βάση τις υποδείξεις, να ποστάρονται αλλού ώστε όποιος τα διαβάζει να τα βρίσκει πιο ενδιαφέροντα και να έχει να σχολιάσει πιο σημαντικά πράγματα από “παιδικές αρρώστιες”.

Όλα είναι πιστεύω θέμα ψυχολογίας, όπως τώρα που γράφω αυτό το post και είμαι σε καλή διάθεση (σημ 34975 Nα το προσέξω αυτό, να αυξήσω τα lexotanil χαχα)

 

Πάντως το γεγονός οτι συζητάμε γιατί δεν συζητάμε στο forum μου θυμίζει λίγο γιατί δεν έρχεται η ανάπτυξη και άντε να τη βρούμε να τη φέρουμε, και σπρώξε λίγο από δω και σπρώξε λίγο από εκεί κλπ.

 

Στο τέλος της ημέρας το κάθε σύνολο αποτελείται από τις μονάδες του και αυτές αντικατοπτρίζουν την ενέργεια του. Αν υποθέσουμε οτι κάποιοι ανήκουν σε ένα group που λέγεται δεινόσαυροι (να το σημειώσω να το φτιάξω και να το γεμίσω με όλα τα προϊστορικά ζωάκια) αυτό το group έχει ξεφουσκώσει. Το γιατί το ξέρει ο καθένας μόνος του και όλοι έχουμε λόγους γι αυτό. Άλλοι αναφέρονται άλλοι όχι. Οπότε κάνουμε ανακύκλωση πχ φταίει το fb; Φυσικά και φταίει, έκοψε ένα 30% κίνηση του σφφ αλλά είναι λογικό και μάλιστα θετικό, πχ κόσμος που σκότωνε την ώρα του πήγε στο fb που του άνοιξε ορίζοντες για όλα τα θέματα του πλανήτη. Θα μου πείτε υπήρχαν τέτοιοι; Φυσικά, ο καθένας μπαίνει σε έναν χώρο για τους δικούς του λόγους και τον χρησιμοποιεί για δικούς του σκοπούς, μέσα σε επιτρεπτά όρια πάντα. Το fb μας έριξε αλλά έδιωξε και πολύ spam που όλοι μας πλέον απολαμβάνουμε σε κάποια μορφή στο fb. Αυτό δεν θα πει οτι και το fb δεν έχει τα καλά του κλπ κλπ. (εμένα δε μ αρέσει πάντως, είναι αναγκαίο κακό).

 

Θα μπορούσα να εκφράσω γνώμη για σχεδόν όλους αυτούς που αναφέρονται στο post του mman αλλά δεν έχει νόημα και πάνω απ όλα δεν είναι δουλειά μου να βγάλω εγώ τα θέματα του καθένα. Όποιος θέλει εκφράζεται όποιος δε θέλει βυθίζεται στη σιωπή του και θα ακούμε για πάντα τον απόηχο του τίποτα στο άπλετο πουθενά του χάους. σνιφ (μιλήστε ρε πριν αρχίσω τίποτα ποιήματα).

 

Goodreads ουσιαστικά δε χρησιμοποιώ, έχω βάλει εκεί καμιά 100 βιβλία από αυτά τα φιλοσοφικο-κοινωνικο-ψυχολογικά και άλλα ανώμαλα που διαβάζω και ξανδιαβάζω (ναι scanner ξαναδιαβάζω βιβλία αλλά όχι από τα δικά σου χαχαχα που το θυμήθηκα αυτό χαχα) και τη Μυθομηχανική. οπότε μιλάμε για 100+1. Τώρα αν το δεις ζυγαριά... μπαγασάκο με κατάλαβες, μεταξεταστέως μένω στα sf&f αλλά χαλάλι...

 

Εγώ ανησυχώ περισσότερο για το τι γίνεται γύρω μας παρά εδώ μέσα. Εδώ μέσα γίνεται ότι κάνουμε εμείς. Και αν απορείτε μη ρωτάτε τους άλλους τι συμβαίνει, κοιτάξτε τον καθρέφτη σας. Έχει πάντα όλες τις απαντήσεις.

 

Έχω κάτι εντυπώσεις μερικές φορές του στυλ ότι αν κάποτε δεν υπάρχει το σφφ θα με βρίσκουν άτομα στο δρόμο να μου λένε, "φίλε γιατί μας το έκανες αυτό", "φιλαράκι παίζει καμιά ιστορία" ή άλλο όπως "αυτός αυτός είναι, το κράτησε στο pc του, πάνω του"... τελικά πρέπει να αρχίσω να κυκλοφορώ με security. χαχα

 

@old man & SiFi έχω πει άπειρες φορές τα topic να είναι ανά βιβλίο ή συγγραφέα και όχι " τι διαβάσαμε το 2015". Αφού το γράφεις που το γράφεις, βάλε το σε δικό του topic, αλλά την απάντηση την ξέρουμε. Βαρεμάρα.... Η οργάνωση είναι μεγάλο θέμα και δεν λύνεται σε blog post, οπότε μετά πάμε σε goodreads που είναι ανά βιβλίο κατά κύριο λόγο... Λύσεις πάντα υπάρχουν ποιος τις αναλαμβάνει είναι το θέμα...

Όντως πολύ ενδιαφέρων το ποστ του, Μανωλιού (και ίσως η πρώτη φορά που ο ψυχαναγκασμός και η εμμονή του με τα διαγράμματα και τα σχετικά που μου τράβηξε την προσοχή)

 

Εμένα δεινόσαυρο δε με λες με τα μόλις 360κάτι ποστ μου. Ωστόσο αναγνωρίζω ότι ήμουν πιο δραστήριος πέρσι και πρόπερσι. Οι λόγοι που προαναφέρθηκαν με κάλυψαν... περίπου. Δεν μπορώ να θέσω τι άλλο είναι που μου λείπει, σε σχέση με παρελθούσες περιόδους "παχύτερων" (από μέρους μου) συμμετοχών.

 

Κάτι που είπε πιο πάνω η σόνυα για τους διαγωνισμούς με ιντριγκάρει, μάλλον επειδή σκεφτόμαστε το ίδιο πράγμα. Και εγώ έπαιξα σε διαγωνισμό πέρσι και έκτοτε είπα πως δεν θα ξανασυμμετάσχω. 

 

Από εκεί και πέρα, δεν θεωρώ το facebook μεγάλη "πληγή". Αυτοί που αποχώρησαν εξαιτίας του, είναι αυτοί που κάποια στιγμή θα έφευγαν ούτως ή άλλως, Απλώς (θεωρώ) έδρασε σαν καταλύτης για να φύγουν μια ώρα αρχύτερα. Αλλά αυτό δεν το θεωρώ σημαντική απώλεια, γιατί ήταν μάλλον προδιαγεγραμμένη. Και ψιλοκαθαρίζει το τοπίο από τους ευκαιριακούς. Δεν είναι αυτό κάτι απαραίτητα κακό...

Η υποφαινόμενη σαύρα, που επιβίωσε από την πλειστόκαινο μέχρι και σήμερα, έχει να σας δηλώσει ότι οι ΔΣΣΙ είναι ακριβώς ό,τι τους κάνουμε εμείς να είναι. Κανένας δεν κατάφερε ποτέ να πείσει την υποφαινόμενη σαύρα πως οι ΔΣΣΙ είναι μόνο σοβαροί κι όχι ένα παιχνίδι που το παίζουμε με φίλους για να χαιρόμαστε κυρίως τη συγγραφή και την ανάγνωση κι ύστερα όλα τα υπόλοιπα κέρδη τους, κανένας δεν κατάφερε να με πείσει πως δεν μπορούμε να κάνουμε και πλάκα. Και χρησιμοποιώντας εντελώς ξεδιάντροπα και εγωιστικά τη δημοτικότητα του κυρίου συγγραφέα με το ωραίο άρθρο εδώ, έχω να σας δηλώσω (σε περίπτωση που δεν το είδατε λέμε τώρα ) ότι όπου να ναι ξεκινάει ένας καινούργιος φάντασυ ΔΣΣΙ. Ο Μορφέας θα μας καλοδεχτεί όλους. Αμέ.

 

Σας αγαπώ, σας κουνώ την πράσινη ουρά μου και αποχωρώ, χε.

 

 

 

 

Υ.Γ. 7η έτσι? Σχεδόν ανατρίχιασα Άραγε εγώ το κυνηγάω το 7 ή εκείνο εμένα?

Μπορώ να απαντήσω χωρίς να κάνω εγωκεντρική την απάντηση; Δεν αποφεύγεται, oπότε μη το δείτε ως “it is all about me-me-me”.

 

Θυμάμαι καλά μια παλιά εποχή που ήμουν μια μηχανή παραγωγής, μια μπαταρία εμπνεύσεων, «πολυγραφότατο» με αποκαλούσε καλός μου φίλος. Το sff το γνώρισα μέσα από έναν διαγωνισμό διηγήματος που έκαναν οι Συμπαντικές Διαδρομές και ήταν μια γνωριμία για την οποία δεν μετάνιωσα ποτέ. Γνώρισα ένα πλήθος φίλων (μέχρι τότε είχα μόνο έναν φίλο, παιδικό), οι διαγωνισμοί του φόρουμ έγιναν αιτία να βγει όλος ο όγκος των διηγημάτων που απαρτίζουν τα άπαντα μου (και σχεδόν θεωρώ πια το φόρουμ ως το θησαυροφυλάκιο που μου τα προστατεύει) και μου δόθηκε η ευκαιρία σε ένα είδος «δημοσιογραφίας» με τις παρουσιάσεις, τα σχόλια και τις κριτικές που έκανα, αν και ήμουν πιο ενεργός στην κινηματογραφική πλευρά της φαντασίας. Όλα αυτά μέσα στην άνεση της ανεργίας, καθώς κυνηγούσα κυρίως να βρω δουλειά που να ήταν σχετική με αυτό που σπούδασα. Αγνοούσα κάθε συμβουλή που έλεγε «βρες μια κανονική δουλειά και ασχολήσου με τα καλλιτεχνικά στον ελεύθερο σου χρόνο, σαν χόμπι». Έβλεπα ότι αυτό κατάφερναν σχεδόν όλοι οι συμμετέχοντες στο φόρουμ, αλλά φοβόμουν ότι εγώ δεν θα ήμουν ικανός να το κατορθώσω. Τα γεγονότα που ακολούθησαν μάλλον με έβγαλαν σωστό.

 

Κατ’αρχήν, κάτι μου συνέβη πολύ πριν φύγει η μητέρα μου από τη ζωή. Μετά το όλο σήριαλ με το Οξύ, και άλλες τρικλοποδιές, η ανικανότητα μου να εκδοθώ άρχισε να με ενοχλεί. Αγαπούσα τα έργα μου, κι ας μην ήταν όλα πρωτοκλασάτα, ειδικά όταν έβλεπα να τυπώνονται πολλά χειρότερα. Σας υπενθυμίζω ότι σπούδασα κινηματογράφο εξαιτίας του George Lucas και καταλήγοντας σεναριογράφος ήθελα να δουλέψω επαγγελματικά, να πληρώνομαι και να βλέπω την δουλειά μου στην οθόνη. Όταν λοιπόν το άλλαξα στην συγγραφή, στην πεζογραφία, στόχος μου ήταν να με διαβάζουν, να με ξέρουν, κι ας έβγαζα κάποια λεφτά. Έχουν υπάρξει ατελείωτες συζητήσεις στο φόρουμ, και ανάλογα flame wars, για το αν γράφουμε για το κέφι μας, για το έτσι ή τη δόξα, τα λεφτά κλπ. Το ξαναλέω: άνεργος, επαγγελματίας σεναριογράφος, δεν γράφω για να με διαβάζει η μαμά και το φόρουμ. Στόχος ήταν να γίνω η Δημουλίδου του φανταστικού. Τελεία. Οπότε έπαθα ένα σοκ στην αποτυχία έκδοσης. Μέσα από αυτό το σοκ, μου ήρθε δεύτερο σοκ η υπενθύμιση του ορίτζιναλ dream. Ο κινηματογράφος. Το σενάριο. Στα 40 και, ήξερα ότι το σινεμά δεν θα γινόταν ποτέ πραγματικότητα. Το όνειρο ήταν πτώμα που βρομούσε. Ζήτησα από τον λογιστή μου να κάνει τερματισμό επαγγέλματος. Μου κόπηκαν τα γόνατα, μειώθηκε η συγγραφή μου, αλλά συνέχισα να γράφω, αν και λιγότερο από πριν. Και ναι, απομακρύνθηκα από τους διαγωνισμούς του φόρουμ και γιατί κόπηκε το φεστιβαλικό τους χαρακτηριστικό, αλλά και γιατί με κούραζε να διαβάζω 20 διηγήματα, να γράφω 20 κριτικές και να αποφασίζω τι θα ψηφίσω. Ταυτόχρονα, ενώ είχα όρεξη να κάνω παρουσιάσεις για ταινίες και σειρές των νιάτων μου, που δεν ήξεραν και δεν νοιάζονταν τα περισσότερα μέλη λόγω νεαρής ηλικίας, δεν με συγκινούσαν τόσο οι νέες ταινίες σε βαθμό να γράψω γι αυτές. Συν το γεγονός του ότι σταμάτησα να πηγαίνω στην κινηματογραφική αίθουσα λόγω άδειας τσέπης (απίστευτη κατάντια για μένα) και ούτε καν να νοικιάζω dvd. Μόνο τελευταία ο αδελφός μου έμαθε να τα κατεβάζει τα νέα έργα από το διαδύκτιο και είδα μια άσπρη μέρα. Οπότε σταμάτησα και τις παρουσιάσεις. Και παραδέχομαι ότι το fb με βοήθησε να το κάνω πιο λιτά και άμεσα.

 

Και μετά πέθανε η μητέρα μου. Και δεν είχα την άνεση της σύνταξης της. Εγώ που κάθε λεπτό της ξύπνιας μου πραγματικότητας ονειροπολούσα συνεχώς ιδέες του φανταστικού που αφού εμπλουτίζονταν πρώτα μέσα στο κεφάλι μου, υλοποιούνταν τελικά μέσω συγγραφής, ξαφνικά βάρεσα κενό. Από το 2011 μέχρι σήμερα δεν έχω κάνει μία δημιουργική σκέψη πλην κάποιων άρθρων για το free-press ΑΝ εδώ στη Χαλκίδα. Το διήγημα ε.φ. που έγραψα για το τελευταίο ΦΕΦΕ ήταν ένας ψυχοβγάλτης σαν διαδικασία. Δεν βαριόμουν, αλλά δεν ξέρω πώς να το εξηγήσω. Ήταν σαν να έσπαγα πέτρες σε νταμάρι με τις γροθιές μου για κάθε λέξη. Διαβάζω σήμερα τα παλιά μου διηγήματα, κι ενώ μου αρέσουν του ψώνιου, απορώ πως τα έβγαλα. Είμαι στο απόλυτο μηδέν δημιουργικά. Τι ονειροπολώ στον ξύπνιο μου; Το πότε θα έχω πάλι λίγα λεφτά. Τι θα γίνει με τον απλήρωτο λογαριασμό της ΔΕΗ. Αν θα μου κατασχέσουν το σπίτι. Γιατί πρήζονται τα πόδια μου. Να’χα τώρα ένα σουβλάκι. Πότε θα δω την παρέα να πούμε μια κουβέντα. Και τα τελευταία δύο χρόνια δεν είμαι ακριβώς άνεργος. Για ένα πενιχρό χαρτζιλίκι μαζεύω ειδήσεις από το ίντερνετ για μια ντόπια εφημερίδα. Και μου καίει μάτια και μυαλό αυτή η δουλειά. Κι όταν έχω τον ελεύθερο μου χρόνο δεν θέλω ούτε να γράφω ούτε να διαβάζω. Βρίσκω απόλαυση στο τίποτα και στον ύπνο. Έχω δύο βιβλία ε.φ. που έγραφα στη μέση, ξέρω επακριβώς πως συνεχίζουν, και πως τελειώνουν, αλλά δεν μπορώ να τα δουλέψω. Η διαδικασία συγγραφής με πνίγει.

 

Κάπου ένα μήνα πριν κατάφερα να ολοκληρώσω, ή να αποφασίσω ότι κι έτσι σαν ανολοκλήρωτο καλό δείχνει, ένα ιδιαίτερο διήγημα ε.φ.. Πλην δύο εξαιρέσεων, δεν ακούστηκε κιχ στο φόρουμ. Οι νέοι δεν με γνωρίζουν, και οι συνάδελφοι δεινόσαυροι, ε, δεν χρειάζονται άλλες εξηγήσεις το κατανοώ. Νιώθω τιμημένος για την προσοχή του Μιχάλη και που συμπεριλήφθηκα σε τέτοια θρυλική λίστα, αλλά δεν ξέρω τι να πω. Τώρα παίζει τον ρόλο της και η κρίση. Ο τροχός που γύριζε δεν γυρίζει πια, έχουμε οι περισσότεροι κολλήσει κάτω και δεν ξέρω αν θα ξαναδούμε το πάνω όσο είμαστε ακόμα ζωντανοί. Για μένα όλα ξεκίνησαν από την αγωνία μου να αφήσω πίσω μου ένα στίγμα όταν φύγω από τη ζωή, ένα όνομα να με θυμούνται, τώρα ούτε αυτό δεν έχει σημασία. Τώρα, όσο ζω, θέλω να χορτάσω τους αγαπημένους μου ανθρώπους, στους οποίους ευτυχώς ανήκετε όλοι εσείς. Ευχαριστώ.

Πού είναι το διήγημα; Μόνος μου να το επαιρνα είδηση αποκλείεται. Και έχεις γραψει και μετά το ΦΕΦΕ, στην τελευταία... μονομαχία μας.

Πού είναι το διήγημα; Μόνος μου να το επαιρνα είδηση αποκλείεται. Και έχεις γραψει και μετά το ΦΕΦΕ, στην τελευταία... μονομαχία μας.

 

http://community.sff.gr/topic/16308-%CE%BF%CE%B9-%CE%AC%CE%BD%CF%84%CF%81%CE%B5%CF%82-%CE%B5%CF%80%CE%B9%CF%83%CF%84%CF%81%CE%AD%CF%86%CE%BF%CF%85%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B1-%CE%BC%CE%B5%CE%B8%CF%85%CF%83%CE%BC%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%86%CE%B5%CE%B3%CE%B3%CE%AC%CF%81%CE%B9%CE%B1/

Το περιέργο του πράγματος είναι πως θεωρούμαι ενεργός. Είμαι πράγματι. Το sff.gr δεν είναι στις μόνιμες καρτέλες του browser μου αλλά επειδή το κλείνω και το ξανανοίγω συνέχεια είναι στην κορυφή της λίστας με τις ιστοσελίδες που βγαίνουν πατώντως εκείνο το το κάτω βελάκι δίπλα από την τρέχουσα ιστοσελίδα. Όλο και κάποια αστεία εικόνα σφφίτικη θα βρω να ποστάρω στο στάτους μου(αυτό ξεκίνησε γιατί δεν μπορώ στο fb να γεμίζω το στάτους μου με κάτι τέτοια ενώ εδώ είναι απολύτως σχετικά) και ίσως να πω και δυο λόγια για κάποιο/α βιβλία που διαβάζω ή τέλειωσα πρόσφατα.

Με τη Βιβλιοθήκη έχω χωρίσει εδώ και πολλά χρόνια οπότε ποστάρω σχεδόν αποκλειστικά ως αναγνώστης. Συμμερίζομαι την άποψη (της melkiades?) ότι αφενός έχει πέσει η κίνηση στο αναγνωστικό κομμάτι αφετέρου το μεγαλύτερο ποσοστό της είναι ανακύκλωση. Προσφορές, τι αγόρασα,τι διαβάζω τώρα γενικά, τι διαβάζω από ΕΦ, από τρόμο, 50 βιβλία για το 1984, πρότζεκτ εφ, fantasy, τρόμου, πρόταση για λίστα best of, βαθμολόγηση και ίσως σε όλο τον χαμό σχετικό ποστ σε νήμα για τον συγγραφέα. Το οποίο ποστ συχνά είναι το ψιλοξερό review κι όχι συζήτηση με τα άλλα μέλη του στυλ "διάβασα (κι) εγώ αυτό το βιβλίο του συγγραφέα και συμφωνώ/διαφωνώ με αυτά που είπανε οι προλαλήσαντες" ή "διαβάσα αυτό και δεν/πολύ μου άρεσε, ποιο να πιάσω τώρα;". Συνεπώς δεν γίνεται κουβέντα, δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Τί συζήτηση να γίνει όταν ο καθένας ποστάρει λίστες και review χωρίς να υπάρχει σύνδεση και αλληλεπίδραση με τα άλλα ποστ;

 

Σχετικά με facebook θεωρώ ότι αρχικά έφερε λίγο κόσμο παραπάνω γιατί περισσότερος κόσμος άρχισε να ασχολείται με το ίντερνετ μόλις έκανε το μπαμ το fb αλλά στην πορεία πήρε πολλή κίνηση μακριά από το sff.gr γιατί όχι απλά ο χαβαλές αλλά και οι συζητήσεις σε τρέχοντα θέματα φανταστικού γίνονται κυρίως εκεί. Ενδεικτικό ότι ενώ μιλούσαμε εδώ για το Μάρτιν και για το Άσμα της φωτιάς και του πάγου πριν να το μάθει όλος ο ντουνιάς...τώρα που γίνεται ο χαμός με τη σειρά-ειδικά την άνοιξη που βγαίνουν τα νέα επεισόδια-δεν υπάρχει κίνηση ούτε στο σχετικό νήμα της σειράς της ΗΒΟ! Κι αυτό δεν συμβαίνει γιατί "αχ, οι δουλειές, η οικογένεια, γεράσαμε". Ξέρω μέλη που ποστάρουν αρκετά σε συζητήσεις σχετικές με το GOT στο facebook τόσο σε σχετικές σελίδες και γκρουπ όσο και στα ίδια τα στάτους τους εκεί. Αλλά εδώ νέκρα. Και είναι λογικό. Στο facebook έχεις μεγαλύτερη, πιο ζωντανή και άμεση συζήτηση. Κι άπαξ και πεις κάτι εκεί είναι βαρετό και χρονοβόρο να κάθεσαι και να το ξαναλές σε ένα φόρουμ όπου ορισμένα άτομα ήταν ήδη στη συζήτησή σου στο fb.

Όσον αφορά τα βιβλία είναι και το goodreads. Είχε λογική αντί να γράφω σε ένα χαρτί ή αρχείο τι διάβασα και πόσο μου άρεσε να το ποστάρω στο sff. Αλλά τώρα αυτό γίνεται πιο οργανωμένα στο goodreads. Και αυτές οι ξένες σελίδες έχουν και το μπόνους ότι μπορείς να βλέπεις απόψεις από όλο τον κόσμο κι όχι μόνο από τον μικρόκοσμο της Ελλάδας. Θυμάμαι που ψάχναμε(εγώ τουλάχιστον) τι βιβλία γουστάρουν οι συγγραφείς. Ε, τώρα με το goodreads τον κάνεις αντ και βλέπεις τις βαθμολογίες του στο goodreads πχ.