All Activity
This stream auto-updates
- Today
-
-
- DinoHajiyorgi
- Aptemida
Αρτέμιδα, έτσι; Όχι Απτεμίντα (αν και ωραίο φανταστικό όνομα).
-
Stellastrafy changed their profile photo
-
Από Ποθητό, Πολιτεία και Πατάκη: 01. Σεμπάστιαν Φίτσεκ - Η θέση 7Α (Διόπτρα) 02. Μάντλιν Μίλερ - Κίρκη (Διόπτρα) 03. Τζος Μάλερμαν - Bird Box (Οξύ) 04. Σ. Σ. Φόρεστερ - Ο καλός ποιμένας (Οξύ) 05. Κλερ Κάμερον - Αιώνιες γυναίκες (Floral Books) 06. Συλλογικό - Βρόχος (Λυκόφως) 07. Αρτούρο Πέρεθ-Ρεβέρτε - Ο Ουσάρος (Πατάκης) 08. Έλενα Φεράντε - Βάναυση αγάπη (Πατάκης) 09. Τσαρλς Μπουκόφσκι - Για τη γραφή (Πατάκης) 10. Σάκης Τότλης - Ο συνδυασμός Έδεσσα-Ζυρίχη (Πατάκης)
-
Δεν έχω πάρα πολλά να πω, πέρα από το ότι πραγματικά πιέστηκα πολύ με τον χρόνο, ότι υπάρχει άλλη τόση ιστορία που δεν πρόλαβα να γράψω, αλλά θα το κάνω γιατί πέρασα πολύ καλά όσο έγραφα. Ευχαριστώ για την ανάγνωση και τα σχόλια.
- Yesterday
-
Zentacus changed their profile photo
-
Φωτεινή πολιτεία. Πέρυσι τον Φεβρουάριο διάβασα το "Χέρια μικρά", ένα μικρό βιβλιαράκι αρκετά ιδιόρρυθμο, το οποίο όμως μάλλον με κούρασε και στο τέλος με άφησε ολίγον τι αδιάφορο. Όμως δεν ξέγραψα τον συγγραφέα γιατί οφείλω να παραδεχτώ ότι μου άρεσαν και κάποια στοιχεία του. Έτσι, λοιπόν, αγόρασα το "Φωτεινή πολιτεία" με το που κυκλοφόρησε στα ελληνικά πριν κάτι μέρες, και δεν άργησα να το διαβάσω. Σε σχέση με το "Χέρια μικρά", η ιστορία είναι αρκετά διαφορετική -αν και πάλι τα μικρά παιδιά είναι στο επίκεντρο-, ενώ και το στιλ γραφής έχει αλλάξει κατά πολύ. Γενικά σαν βιβλίο μου φάνηκε από πολλές απόψεις σαφώς πιο ενδιαφέρον και καλογραμμένο. Η αφήγηση κατάφερε να με υπνωτίσει και η υποβλητική και κάπως παράξενη ατμόσφαιρα με κράτησε στην τσίτα από την αρχή μέχρι το τέλος. Ουσιαστικά το βιβλίο το διάβασα σε μια καθισιά, μιας και μου ήταν σχεδόν αδύνατο να το αφήσω από τα χέρια μου! Δεν μπορώ να πω ότι δέθηκα με τον αφηγητή ή με κάποιον άλλο χαρακτήρα, αλλά η όλη ιστορία και ο τρόπος παρουσίασής της, η ατμόσφαιρα και τα σκηνικά, σίγουρα με καθήλωσαν, ενώ σε μερικά σημεία ένιωσα μια απροσδιόριστη ανησυχία. Γενικά πρόκειται για ένα ιδιαίτερο βιβλίο, γεμάτο αλληγορικά στοιχεία και συμβολισμούς, το οποίο διαβάζεται απνευστί. -Μάρτιος 34. Νίκλας Νατ Οχ Νταγκ - "1793" (Μεταίχμιο, 2019, σελ. 545). 8.5/10 35. Γιώργος Μαρτινίδης - "Φυγή κεφαλαίων" (Bell, 2019, σελ. 251). 7/10 36. Σαμ Σέπαρντ - "Ο άλλος μέσα του" (Πατάκης, 2019, σελ. 242). 8/10 37. Γκράουτσο Μαρξ - "Κρεβάτια" (Μπαρμπουνάκης, 1978, σελ. 64). 6/10 38. Νικολό Αμανίτι - "Εγώ κι εσύ" (Καστανιώτης, 2011, σελ. 123). 8/10 39. Τζον Όσμπορν - "Οργισμένα νιάτα" (Αιγόκερως, 2013, σελ. 73). 6/10 40. Έτγκαρ Κέρετ - "Επτά χρόνια ευτυχίας" (Καστανιώτης, 2015, σελ. 179). 8.5/10 41. Γιάννης Παλαβός - "Το παιδί" (Νεφέλη, 2019, σελ. 105). 8/10 42. Πολ Μπόουλς - "Εκατό καμήλες στην αυλή" (Απόπειρα, 2019, σελ. 97). 8/10 43. Τζέιν Χάρπερ - "Η ξηρασία" (Μεταίχμιο, 2019, σελ. 417). 8.5/10 44. Στίβεν Κινγκ - "Νεκρωταφίο ζώων" (Bell, 2010, σελ. 507). 9.5/10 45. Γουάλας Στέγκνερ - "Το τραγούδι της σάλπιγγας" (Gutenberg, 2019, σελ. 211). 9/10 46. Καμίλο Μποΐτο - "Senso" (Σμίλη, 2001, σελ. 95). 7/10 47. Αντρές Μπάρμπα - "Φωτεινή πολιτεία" (Μεταίχμιο, 2019, σελ. 238). 8.5/10
-
until
@Η ωραία κοιμωμένη σχετικά με αυτό που λέει πιο πάνω ο DinoHajiyorgi, ορίστε ένα παράδειγμα παρακάτω, όπου επισημαίνω με κόκκινο χρώμα που βρίσκεται το πλήκτρο Space (Διάστημα) σε ενσύρματο πληκτρολόγιο, φορητό υπολογιστή και τάμπλετ. Είναι το πιο μακρόστενο πλήκτρο στο πληκτρολόγιο, πατώντας το μία φορά, αφήνεις ένα κενό, πατώντας το δυο φορές αφήνεις 2 κενά, και ούτω καθεξής. -
until
Space... Διάστημα... η μπάρα διαστήματος στο πληκτρολόγιο. Αφήνετε διάστημα μετά από τελείες και κόμματα όπως και μεταξύ λέξεων γιατί το κείμενο σας δυσκολεύει στην ανάγνωση. -
CONTEST 50ος Διαγωνισμός Διηγήματος
Η ωραία κοιμωμένη commented on Dreamer's calendar event in Calendar
until
Ντίνο,δεν σας καταλαβαίνω,πάντως ευχαριστώ. -
gahatiris joined the community
-
until
Χίλια ευχαριστώ για τη βοήθεια και για το καλωσόρισμα @Dreamer και γενικά σε όλους!! -
Νίκος Πετράκης changed their profile photo
-
until
Γεια σου JamesMann, καλωσόρισες στο Sff.gr και στον 50ο Διαγωνισμό μας. Την ιστορία σου θα την ανεβάσεις στην Βιβλιοθήκη του φόρουμ, πιο συγκεκριμένα αν είναι ιστορία φαντασίας θα την δημοσιεύσεις μέσα στο Ιστορίες Φαντασίας, αν είναι τρόμος μέσα στο Ιστορίες Τρόμου ή αν είναι ιστορία επιστημονικής φαντασίας θα την δημοσιεύσεις μέσα στο Ιστορίες Επιστημονικής Φαντασίας. Πως ακριβώς θα την δημοσιεύσεις; Ακολούθησε τις οδηγίες στις παρακάτω εικόνες. ΒΗΜΑ 1 ΒΗΜΑ 2 ΒΗΜΑ 3 ΒΗΜΑ 4 -
Σεναριακά, έχει πάρει μια κατρακύλα από την 6η σεζόν και έπειτα, είναι η αλήθεια. Το μόνο που μένει είναι η δράση, πράγμα που ήταν και αυτό που με κράτησε στην 7η. Για το τέλος, πάντως, ο Martin είχε πει πριν καιρό ότι θα είναι σαν του Άρχοντα αλλά... γλυκόπικρο. Θα δείξει κατά πόσο οι παραγωγοί θα το ακολουθήσουν ή όχι.
-
until
Αγαπητή Ωραία Κοιμωμένη... Space! ... Space! 👽 -
CONTEST 50ος Διαγωνισμός Διηγήματος
Η ωραία κοιμωμένη commented on Dreamer's calendar event in Calendar
until
Και εγώ ως καινούργια και άσχετη με την τεχνολογία το ίδιο πρόβλημα έχω.Αν ξέρεις το πώς στείλε μήνυμα στον Dreamer τον διοργανωτήτου διαγωνισμού να σε κατευθύνει.Αν,πάλι,δεν ξέρεις τον τρόπο αποστολής μηνύματος,γράψε εδώ και θα επικοινωνήσει μαζί σου όταν έχει χρόνο. -
until
Το βασικό είναι να τη γράψεις. Θα χαρώ να δω συμμετοχές καινούριων. Μπούχτισα ποια με τους ίδιους (συμπεριλαμβάνομαι πλέον κι εγώ σε αυτούς) -
obitibo changed their profile photo
- Last week
-
until
Καλησπέρα σε όλους, Είμαι καινούριος μέλος και ενδιαφέρομαι να πάρω μέρος στον διαγωνισμό. Το μόνο πρόβλημα είναι ότι διαβάζοντας τους κανόνες, δεν έβγαλα νόημα για το πώς και το που θα πρέπει να ανεβάσω την ιστορία (αν και όποτε με το καλό τελειώσει). Αν μπορούσε να με διαφωτίσει κάποιος θα ήμουν ευγνώμων. Καλή επιτυχία σε όλους!! -
until
Τί γίνεται? Φωτιά πήραν τα πληκτρολόγια βλέπω. Όμορφα. -
Silmariel changed their profile photo
-
Πιστεύω ότι θα είναι από τις πιο βαρετές σεζόν και το κοινό θα απογοητευτεί με το τέλος. Ελπίζω να με διαψεύσει η τελευταία σεζόν.
-
@DinoHajiyorgiθα διαφωνήσω μαζί σου. Οι περιγραφές έχουν στο επίκεντρο τον αναγνώστη, όχι το συγγραφέα, ούτε τον ήρωα. Για να δείξω ότι το αυτοκίνητο καίει πορτοκαλάδα θα πω στα ρουθούνια του του ήρθε η μυρωδιά από καμένη πορτοκαλάδα. Όταν όμως κοιτάζει την πολιτεια περιγράφω ό,τι κοιτάζει
-
Στις 14 Απριλίου, ξεκινάει το 1ο επεισόδιο της 8ης και τελευταίας σεζόν.
-
Έχω αρχίσει το Φωτεινή πολιτεία, του Αντρές Μπάρμπα.
-
until
Υπενθύμιση: Απομένουν 25 ημέρες για την λήξη του διαγωνισμού. -
Peter Glass changed their profile photo
-
Εγώ θα θίξω το ένα πράγμα που με ενόχλησε σε αυτό το διήγημα, ένα πράγμα που διατρέχει ολόκληρη τη διήγηση. Είναι ένα ζήτημα που συναντά κανείς σε πρωτόλεια ή ερασιτεχνικές απόπειρες συγγραφής επιστημονικής φαντασίας, συμβαίνει δηλαδή συχνά. Θέλει μια κάποια εμπειρία και προσοχή στη σωστή διεκπεραίωση. Το διήγημα είναι γραμμένο σαν αναφορά που είναι να σταλεί σε αναγνώστη του παρελθόντος. Να κάνω ένα παράδειγμα, για να γίνω πιο κατανοητός. Αν στο μέλλον, για το οποίο θέλεις να γράψεις, τα αυτοκίνητα κινούνται με πορτοκαλάδα, δεν γράφεις «ο Γιώργος μπήκε στο αυτοκίνητο του που κινείται με πορτοκαλάδα». Θα έγραφες σε μια σημερινή ιστορία «μπήκε στο αυτοκίνητο του που κινείται με βενζίνη»; Πρέπει να βρεις άλλο τρόπο να μας επικοινωνήσεις τι καύσιμο χρησιμοποιείται στο μέλλον που περιγράφεις, πείθοντας μας ταυτόχρονα ότι αυτή είναι η καθημερινότητα του ήρωα σου. Η αφήγηση θα πρέπει να συμβαδίζει μαζί του. Ένα παράδειγμα στο δικό σου διήγημα: Αν το ιπτάμενο λεωφορείο ήταν μια μηχανή του χρόνου που ερχόταν από το παρελθόν τότε η περιγραφή «Από κάτω η πολιτεία με τα φουτουριστικά κτίρια, τους πύργους από σίδερο και γυαλί και τα εργοστάσια με τους μισοσκουριασμένους σωλήνες που εξείχαν πάνω από τις υγρές τους ταράτσες» θα είχε νόημα. Αυτή είναι η τωρινή πολιτεία στην οποία ζει ο Νάσος, δεν έχει κάτι το μελλοντικό γι αυτόν. Θα πεις η περιγραφή ανήκει σε σένα κι όχι στον Νάσο. Ακριβώς, κάνεις ολοφάνερο τον συγγραφέα στον αναγνώστη, ο οποίος συγγραφέας μας λέει αργότερα στη δουλειά του Νάσου πως λειτουργούν όλα και τι τρέχει στον κόσμο, αντί να μας τα επικοινωνήσεις μέσα από τη δράση του πρωταγωνιστή σου.
-
Όνομα συγγραφέα:Η ωραία κοιμωμένη Είδος ποίησης:Δραματικό Αριθμός στίχων:ελεύθερη γραφή Σχόλια:αυτοβιογραφικό Η ζωή μου είναι ένα εντομοκτόνο που ψεκάζει όποιον ανακυκλώνει τα επάρατα αδιέξοδά μου συγκοινωνεί με τις κατευθύνσεις της λήθης αφήνει τα δακτυλικά αποτυπώματα της στις αστήρικτες δομές της σκέψης μου αναμοχλεύει τις πιθανές αιτίες του τέλματος της συνείδησης μου. Σαν ράφτρα που τρυπιέται από τις βελόνες χειμάζεται στις αφανείς εκτάσεις του ασυνείδητου διολισθαίνει στις λείες επιφάνειες των ενωτικών διαχύσεων του τέλους γκρεμοτσακίζεται στις τεθλασμένες γραμμές των σκεπτόμορφων αναπαραγωγών του κάλλους. Πλησιάζει η στιγμή να σφυρίξει το τρένο του αποχαιρετισμού της που θα την γδύσει από τα δανεικά στολίδια της θα την πετάξει στο βαγόνι του χρόνου που θα κρατήσει για τον εαυτό του το παρελθόν της και θα την αφήσει μετέωρη στο μελλοντικό τώρα. Δεν γίνεται ούτε να κυνηγήσει το χρόνο ούτε να τον αφήσει να της τα πάρει όλα. Θα τον στρέψει ανάποδα ενάντια στον εαυτό του και θα τον νικήσει. Το παρελθόν θα γίνει παρόν το παρόν μέλλον το μέλλον παρελθόν και πάλι από την αρχή. Ή το παρελθόν θα γίνει μέλλον το παρόν παρελθόν το μέλλον παρόν και έπεται συνέχεια .....
-
Melita
Αναλύσαμε τους στίχους αυτού του τραγουδιού του Bob Dylan με τους συμφοιτητές μου στα πλαίσια του μαθήματος "Εισαγωγή στη Δυτική Λογοτεχνία ΙΙ" και μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση . Μου έδωσε πολλή τροφή για σκέψη και πολλή έμπνευση . "Desolation Row"
They're selling postcards of the hanging
They're painting the passports brown
The beauty parlor is filled with sailors
The circus is in town
Here comes the blind commissioner
They've got him in a trance
One hand is tied to the tight-rope walker
The other is in his pants
And the riot squad they're restless
They need somewhere to go
As Lady and I look out tonight
From Desolation Row.
Cinderella, she seems so easy
"It takes one to know one," she smiles
And puts her hands in her back pockets
Bette Davis style
And in comes Romeo, he's moaning,
"You belong to Me I Believe."
And someone says, "You're in the wrong place, my friend
You'd better leave."
And the only sound that's left
After the ambulances go
Is Cinderella sweeping up
On Desolation Row.
Now the moon is almost hidden
The stars are beginning to hide
The fortune-telling lady
Has even taken all her things inside
All except for Cain and Abel
And the hunchback of Notre Dame
Everybody is making love
Or else expecting rain
And the Good Samaritan, he's dressing
He's getting ready for the show
He's going to the carnival tonight
On Desolation Row.
Ophelia, she's 'neath the window
For her I feel so afraid
On her twenty-second birthday
She already is an old maid
To her, death is quite romantic
She wears an iron vest
Her profession's her religion
Her sin is her lifelessness
And though her eyes are fixed upon
Noah's great rainbow
She spends her time peeking
Into Desolation Row.
Einstein, disguised as Robin Hood
With his memories in a trunk
Passed this way an hour ago
With his friend, a jealous monk
NOW, he looked so immaculately frightful
As he bummed a cigarette
Then he went off sniffing drainpipes
And reciting the alphabet
You would not think to look at him
But he was famous long ago
For playing the electric violin
On Desolation Row.
Dr. Filth, he keeps his world
Inside of a leather cup
But all his sexless patients
They ARE trying to blow it up
Now his nurse, some local loser
She's in charge of the cyanide hole
And she also keeps the cards that read
"Have Mercy on His Soul"
They all play on the penny whistle
You can hear them blow
If you lean your head out far enough
From Desolation Row.
Across the street they've nailed the curtains
They're getting ready for the feast
The Phantom of the Opera
In a perfect image of a priest
They are spoon-feeding Casanova
To get him to feel more assured
Then they'll kill him with self-confidence
After poisoning him with words
And the Phantom's shouting to skinny girls
"Get outta here if you don't know"
Casanova is just being punished for going
To Desolation Row.
At midnight all the agents
And the superhuman crew
Come out and round up everyone
That knows more than they do
Then they bring them to the factory
Where the heart-attack machine
Is strapped across their shoulders
And then the kerosene
Is brought down from the castles
By insurance men who go
Check to see that nobody is escaping
To Desolation Row.
Praise be to Nero's Neptune
The Titanic sails at dawn
Everybody's shouting
"Which side are you on?"
And Ezra Pound and T. S. Eliot
Fighting in the captain's tower
While calypso singers laugh at them
And fishermen hold flowers
Between the windows of the sea
Where lovely mermaids flow
And nobody has to think too much
About Desolation Row.
Yes, I received your letter yesterday
About the time the door knob broke
When you asked me how I was doing
Or was that some kind of joke?
All these people that you mention
Yes, I know them, they're quite lame
I had to rearrange their faces
And give them all another name
Right now I can't read too good
Don't send me no more letters no
Not unless you mail them
From Desolation Row.-
-
1
-
- Report
-
Ποια κόμικς διαβάζετε?
AlienBill replied to Oberon's topic in Science Fiction & Fantasy Art and Comics
Διαβάζω το Strodium Dog από 2000AD. Είναι 4 τόμοι, από 700 σελίδες ο καθένας. Μετά βίας έφτασα στις 100 πρώτες του τόμου Α.
until