Γιατί θεωρείτε τον Πόε ΄΄τρόμου΄΄...;

[northerain]

Νομίζω πως ο Ποε κατατάσεται στο Gothic Horror ή σκέτο Gothic. Τώρα αν θεωρείς την λογοτεχνία τρόμου γκέτο, τί να σου πώ...χαμένη υπόθεση.

[heiron]

ό,τι λέω είναι η γνώμη μου και καμία αυθεντία δεν μπορεί να μου την αλλάξει, πολύ απλά γιατί εκφράζω εμένα και δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν

Περιεργη δηλωση αφου στα περισσοτερα ποστ που εχεις κανει προσπαθεις να πεισεις τον κοσμο(η να "πειστεις" για το αντιθετο)οτι ο Ποε δεν εντασσεται στη λογοτεχνια τρομου και ο Λαβκραφτ δεν ειναι σημαντικος συγγραφεας.

Anyways...

Μπορεί κανείς να πει ότι και ο Χίτσκοκ είναι σκηνοθέτης ταινιών τρόμου, όπως είναι και ο Αρτζέντο και ο Κρέιβεν. Ε, λοιπόν, σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία! Αυτή η αναλογία δείχνει ακριβώς πώς βλέπω το ζήτημα και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο αν δεν την συμμερίζεστε.

Βασικα αυτο που φαινεται να αγνοείς ειναι πως σε καθε κατηγορια υπαρχουν υποκατηγοριες.Φυσικα και ο Ποε δεν εγραφε παρομοια πραγματα με τον Λαβκραφτ,τον Κινγκ ή τον Κετσαμ.Και κανενας απο αυτους δεν εγραφε παρομοια με κανεναν απο τους υπολοιπους.Για αυτο ακριβως υπαρχουν οι υποκατηγοριες.Πχ ΕΦ εγραφε και ο Κλαρκ και ο Ντικ αλλα δεν ανηκουν στην ιδια κατηγορια ας ειναι και οι δυο πολυ καλοι.

 

Προσωπικα δεν θεωρω τον Ποε ξεκαθαρα συγγραφέα τρομου αλλα με την ευρεια εννοια σαφως και ειναι.Επισης μην ξεχναμε οτι μετα τον Ποε αρχισε να γινεται πιο ξεκαθαρο το ειδος.Και γενικα οι ταμπελιτσες με τα υποειδη ηρθαν τις τελευταιες δεκαετιες για διευκολυνση και καλυτερο μαρκετινγκ.

Edited August 19, 2010 by heiron

[Stanley]

ό,τι λέω είναι η γνώμη μου και καμία αυθεντία δεν μπορεί να μου την αλλάξει, πολύ απλά γιατί εκφράζω εμένα και δεν προσπαθώ να πείσω κανέναν

Περιεργη δηλωση αφου στα περισσοτερα ποστ που εχεις κανει προσπαθεις να πεισεις τον κοσμο(η να "πειστεις" για το αντιθετο)οτι ο Ποε δεν εντασσεται στη λογοτεχνια τρομου και ο Λαβκραφτ δεν ειναι σημαντικος συγγραφεας.

Anyways...

Μπορεί κανείς να πει ότι και ο Χίτσκοκ είναι σκηνοθέτης ταινιών τρόμου, όπως είναι και ο Αρτζέντο και ο Κρέιβεν. Ε, λοιπόν, σε καμία περίπτωση δεν δέχομαι ότι ανήκουν στην ίδια κατηγορία! Αυτή η αναλογία δείχνει ακριβώς πώς βλέπω το ζήτημα και δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο αν δεν την συμμερίζεστε.

Βασικα αυτο που φαινεται να αγνοείς ειναι πως σε καθε κατηγορια υπαρχουν υποκατηγοριες.Φυσικα και ο Ποε δεν εγραφε παρομοια πραγματα με τον Λαβκραφτ,τον Κινγκ ή τον Κετσαμ.Και κανενας απο αυτους δεν εγραφε παρομοια με κανεναν απο τους υπολοιπους.Για αυτο ακριβως υπαρχουν οι υποκατηγοριες.Πχ ΕΦ εγραφε και ο Κλαρκ και ο Ντικ αλλα δεν ανηκουν στην ιδια κατηγορια ας ειναι και οι δυο πολυ καλοι.

 

Προσωπικα δεν θεωρω τον Ποε ξεκαθαρα συγγραφέα τρομου αλλα με την ευρεια εννοια σαφως και ειναι.Επισης μην ξεχναμε οτι μετα τον Ποε αρχισε να γινεται πιο ξεκαθαρο το ειδος.Και γενικα οι ταμπελιτσες με τα υποειδη ηρθαν τις τελευταιες δεκαετιες για διευκολυνση και καλυτερο μαρκετινγκ.

 

Λάθος.Εκθέτω τον τρόπο σκέψης μου για να καταλάβετε γιατί πιστεύω αυτό που πιστεύω.

 

Και γενικα οι ταμπελιτσες με τα υποειδη ηρθαν τις τελευταιες δεκαετιες για διευκολυνση και καλυτερο μαρκετινγκ.

Συμφωνώ απολύτως!

 

[Nienor]

Είναι πολύ χαλαρά η μεγάλη μου αγάπη. Και ναι, η ταμπελίτσες είναι κακές, όπου κι αν τις βάλεις. Αλλά δεν υπάρχει καλύτερη λέξη για να περιγράψεις αυτά που έγραφε. Άντε να πεις ότι είναι ρομαντική φρίκη κι όχι λογοτεχνία τρόμου. Και υποψιάζομαι πως όσο κι αν σου αρέσει, αν δεν τρόμαξες με τις ιστορίες του, τότε φοβάμαι πως μαζί σου έχει αποτύχει σαν συγγραφέας...

 

Κι επειδή ανέφερες τη Λιγεία, από τα αγαπημένα μου πορτρέτα γυναικών (ακολουθούν σπόιλερ):

 

Το τέλος από τη Λιγεία:

I trembled not --I stirred not --for a crowd of unutterable fancies connected with the air, the stature, the demeanor of the figure, rushing hurriedly through my brain, had paralyzed --had chilled me into stone. I stirred not --but gazed upon the apparition. There was a mad disorder in my thoughts --a tumult unappeasable. Could it, indeed, be the living Rowena who confronted me? Could it indeed be Rowena at all --the fair-haired, the blue-eyed Lady Rowena Trevanion of Tremaine? Why, why should I doubt it? The bandage lay heavily about the mouth --but then might it not be the mouth of the breathing Lady of Tremaine? And the cheeks-there were the roses as in her noon of life --yes, these might indeed be the fair cheeks of the living Lady of Tremaine. And the chin, with its dimples, as in health, might it not be hers? --but had she then grown taller since her malady? What inexpressible madness seized me with that thought? One bound, and I had reached her feet! Shrinking from my touch, she let fall from her head, unloosened, the ghastly cerements which had confined it, and there streamed forth, into the rushing atmosphere of the chamber, huge masses of long and dishevelled hair; it was blacker than the raven wings of the midnight! And now slowly opened the eyes of the figure which stood before me. "Here then, at least," I shrieked aloud, "can I never --can I never be mistaken --these are the full, and the black, and the wild eyes --of my lost love --of the lady --of the LADY LIGEIA."

 

Το τέλος από τη Βερενίκη:

There came a light tap at the library door, and pale as the tenant of a tomb, a menial entered upon tiptoe. His looks were wild with terror, and he spoke to me in a voice tremulous, husky, and very low. What said he? --some broken sentences I heard. He told of a wild cry disturbing the silence of the night --of the gathering together of the household-of a search in the direction of the sound; --and then his tones grew thrillingly distinct as he whispered me of a violated grave --of a disfigured body enshrouded, yet still breathing, still palpitating, still alive!

 

He pointed to garments;-they were muddy and clotted with gore. I spoke not, and he took me gently by the hand; --it was indented with the impress of human nails. He directed my attention to some object against the wall; --I looked at it for some minutes; --it was a spade. With a shriek I bounded to the table, and grasped the box that lay upon it. But I could not force it open; and in my tremor it slipped from my hands, and fell heavily, and burst into pieces; and from it, with a rattling sound, there rolled out some instruments of dental surgery, intermingled with thirty-two small, white and ivory-looking substances that were scattered to and fro about the floor.

 

Το τέλος από τη Μορέλλα:

Distinct, coldly, calmly distinct, fell those few simple sounds within my ear, and thence like molten lead rolled hissingly into my brain. Years-years may pass away, but the memory of that epoch never. Nor was I indeed ignorant of the flowers and the vine-but the hemlock and the cypress overshadowed me night and day. And I kept no reckoning of time or place, and the stars of my fate faded from heaven, and therefore the earth grew dark, and its figures passed by me like flitting shadows, and among them all I beheld only-Morella. The winds of the firmament breathed but one sound within my ears, and the ripples upon the sea murmured evermore-Morella. But she died; and with my own hands I bore her to the tomb; and I laughed with a long and bitter laugh as I found no traces of the first in the channel where I laid the second.

 

Ω! και θα μπορούσα να συνεχίσω έτσι με όλες τις εκπληκτικές ιστορίες του... πως θα τις χαρακτήριζες δηλαδή? Λαογραφία? Είναι δυνατόν να μη σε ζώνουν ανατριχίλες με αυτές τις εκπληκτικά στοιχισμένες λέξεις που γράφτηκαν ακριβώς για αυτό το λόγο?

[Stanley]

Φίλε μου,είναι μάλλον λόγω αντίληψης από τον καθένα. Όλα αυτά που λες τα βιώνω κι ακόμα περισσότερο,αλλά και πάλι...δεν είναι τρόμος στα δικά μου τα μάτια.Δεν είναι τρόμος όπως νοείται από άλλους συγγραφείς,όπως ο Λάβκραφτ.

[Nihilio]

δεν είναι τρόμος στα δικά μου τα μάτια.Δεν είναι τρόμος όπως νοείται από άλλους συγγραφείς,όπως ο Λάβκραφτ.

Ούτε ο Στήβεν Κινγκ είναι τρόμος όπως ο Λάβκραφτ, ούτε ο Ρίτσαρντ Μάθεσον ούτε ο Κλάιβ Μπάρκερ. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι τρόμος

[Stanley]

δεν είναι τρόμος στα δικά μου τα μάτια.Δεν είναι τρόμος όπως νοείται από άλλους συγγραφείς,όπως ο Λάβκραφτ.

Ούτε ο Στήβεν Κινγκ είναι τρόμος όπως ο Λάβκραφτ, ούτε ο Ρίτσαρντ Μάθεσον ούτε ο Κλάιβ Μπάρκερ. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι δεν είναι τρόμος

 

 

 

Τα ίδια,Παντελάκη μου....

[DinMacXanthi]

Φίλε μου,είναι μάλλον λόγω αντίληψης από τον καθένα. Όλα αυτά που λες τα βιώνω κι ακόμα περισσότερο,αλλά και πάλι...δεν είναι τρόμος στα δικά μου τα μάτια.Δεν είναι τρόμος όπως νοείται από άλλους συγγραφείς,όπως ο Λάβκραφτ.

 

...Τα ίδια Παντελή μου.

[Stanley]

Φίλε μου,είναι μάλλον λόγω αντίληψης από τον καθένα. Όλα αυτά που λες τα βιώνω κι ακόμα περισσότερο,αλλά και πάλι...δεν είναι τρόμος στα δικά μου τα μάτια.Δεν είναι τρόμος όπως νοείται από άλλους συγγραφείς,όπως ο Λάβκραφτ.

 

...Τα ίδια Παντελή μου.

 

Ναι,Παντελή...Εγώ αυτό το είπα σε πρόσωπο που τώρα μπήκε στην κουβέντα και δεν είχαμε συζητήσει ξανά. Ούτε σε σένα ούτε στους άλλους που έχουμε εξαντλήσει το θέμα απευθύνθηκα. Kinda different,don't you think...?

[DinMacXanthi]

Το τοπικ είναι ανοιχτό να διαβαστεί από την αρχή. Ότι και να σου απαντήσουν, η απάντηση πάνω κάτω είναι "δεν είναι τρόμος στα μάτια μου." Δεν θεωρείς πως το θέμα εξαντλήθηκε;

[Stanley]

Ναι,από τα τόσα που έχω πει αυτό είναι το ζουμί, όπως και από την μεριά σου ότι είναι τρόμος στα μάτια σου. Γιατί δεν κάνουμε τίποτα άλλο από το να εκφράζουμε προσωπικές απόψεις. Το θέμα εξαντλήθηκε,για αυτό και δεν απάντησα σε τόσους άλλους παρά μόνο στον φίλο που εμφανίστηκε για πρώτη φορά. Οπότε,καλό θα είναι κι εσύ να μην συνεχίσεις.

[DinMacXanthi]

Δεκτόν.

"Γιατί θεωρείτε τον Πόε τρόμου, ω sff;"

"Γιατί είναι", είπε το σφφ.

"Διαφωνώ" είπες εσύ.

"Δικαίωμα σου" είπε το σφφ.

(αφήνω όλες τις άλλου είδους προσωπικές απόψεις εκτός)

 

 

Θα μηνυθεί ο υπεύθυνος mod να το κλειδώσει.

Υ.Γ. όπως σου το έγραψε κιόλας, είναι φίλη ο φίλος.

[Stanley]

Προσπάθησα να το κλειδώσω κι εγώ, αλλά δεν γίνεται, ε;

 

ΥΓ:χαχα!Ελπίζω να μην θυμώσει!:Ρ

[Drake Ramore]

Όχι ρε παιδιά, μην το κλειδώνετε!

Ακόμη δεν έχω πάρει απάντηση αν ο Πόε έιναι τρόμου ή όχι, και ήδη έχω βγάλει ότι δικό του έχω απο την βιβλιοθήκη και τα έχω αποθέσει προσωρινά στο τραπεζάκι του σαλονιού.

 

Λύστε το σας παρακαλώ για να βρω την κατάλληλη θέση για τα έργα του!

...δεν μπορώ να τα έχω για πάντα στο τραπεζάκι!

 

[Nihilio]

Εκλειδώθη.