Φαντάσματα από το μέλλον,στο τώρα...

[Nestor]

Καλημέρα. Φαίνεται πως δεν είμαι ο μόνος με τις ίδιες ανησυχίες. Γεμίζω μπλοκ με σημειώσεις και ιδέες, ξαναγυρνώ κάθε τόσο πίσω στις ίδιες ιδέες και είτε προσθέτω στο γενικό σκελετό, είτε αφαιρώ, αλλά δεν κάθομαι να ξεκινήσω να τις γράφω. Έχω μια φοβία πως δεν θα μπορέσω να αποδώσω την ιδέα και τα συναισθήματα που μου δημιουργούνται όπως θα ήθελα, και το τελικό αποτέλεσμα θα καταλήξει να είναι ίσως και κάτι που δεν θα προσφέρει κανένα απο τα συναισθήματα που νιώθω πως θα πρέπει να γεννηθούν απο την ανάγνωση των ιδέων αυτών όταν θα έχουν δωθεί ως διηγήματα.. ούφ..μπερδεύτηκα μόνος μου

[Stanley]

Διαβάζω ένα βιβλιαράκι του Τσέχοφ, ΄΄Η Τέχνη της Γραφής΄΄ και σε ένα σημείο λέει κάτι που μου φάνηκε ενδιαφέρον. Το μεταφέρω μερικώς:

 

΄΄[...]Μέσα στο κεφάλι μου έχω ολόκληρες στρατιές από ανθρώπους που παρακαλούν να βγουν έξω και να πάρουν διαταγές. Όλα όσα έχω γράψει μέχρι τώρα είναι ανοησίες σε σύγκριση με εκείνα που θα ήθελα να γράψω με ενθουσιασμό. Είναι κρίμα που τα ασήμαντα προχωρούν και τα καλά παραμένουν στα αζήτητα, σαν απούλητα.Τι ονομάζω καλά πράγματα;Τις εικόνες εκείνες που μου φαίνονται οι πιο καλές, τις οποίες αγαπώ και φυλάω ζηλότυπα,ωστέ να μην τις σπαταλήσω και χαραμίσω σε επείγουσες υποχρεώσεις.Αν η αγάπη μου είναι λάθος, τότε έχω άδικο, αλλά, βλέπετε, μπορεί και να μην είναι! Ή ειμαι βλάκας και ξιπασμένος ή πραγματικά από τη φύση μου είμαι ικανός συγγραφέας. Ό,τι γράφεται τώρα δεν μου αρέσει καθόλου και μου φέρνει πλήξη, αλλά ό,τι έχω στο μυαλό μου με ενδιαφέρει, με συγκινεί και με αναστατώνει.[...] Εξάλλου, ακόμα κι ο σατανάς θα έσπαγε το κεφάλι του με αυτές τις ερωτήσεις.΄΄

[DinMacXanthi]

Πολύ χαίρομαι που το πήρες Χ. το βιβλιαράκι ;)

 

Θυμάσαι τι έλεγε ο απρόσωπος με το νύχι μέσα στον εγκέφαλο;

 

"get out of your mind."

[oimoderatorseinaifasistes]

On 9/7/2010 at 2:39 AM, Stanley said:

Είναι,απλά,ότι αναλογίζομαι μερικές φορές,με μια πικρία, ότι θα μπορούσα να είχα φερθεί καλύτερα στις σκέψεις μου, και κάποτε,να ήμουν ένας καλύτερος πατέρας για τα παιδιά μου αυτά. Αναρωτιέμαι αν αισθάνεται κανένας άλλος έτσι...

Το τώρα μετράει, όχι τι "θα" μπορούσες αν το ένα ή το άλλο.. carpe diem.