Jump to content

Project 26: από το Α στο Ζ, 26 συγγραφείς εφ


Recommended Posts

L

Μ McHugh Maureen F., China Mountain Zhang (To ξεκίνησα: 25.3.2011. Το τέλειωσα ΧΧΧΧ)

N Niven Larry / Pournelle Jerry, The Mote in God's Eye (Το ξεκίνησα: 28.2.2011. Το τέλειωσα 23.3.2011)

O Orwell George, Nineteen Eighty-Four (Το ξεκίνησα: 2.2.2011. Το τέλειωσα: 27.2.2001)

P Priest Christopher, The Glamour (Το ξεκίνησα: 1.1.2011. Το τέλειωσα: 29.1.2011)

 

Οι τελευταίες 50-60 σελίδες ήταν χωρίς ουσία αλλά τέλος πάντων το βιβλίο τέλειωσε και πάω για το επόμενο. Θα περιμένω τυχόν απάντηση του pig ως το βράδυ και θα δω την επιλογή μου.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

  • Replies 328
  • Created
  • Last Reply

Top Posters In This Topic

  • nikosal

    199

  • DinoHajiyorgi

    24

  • karatasiospa

    42

  • BladeRunner

    25

Επέλεξα το βιβλίο της Μορίν ΜακΧιου που από τις πρώτες σελίδες έχω την αίσθηση ότι θα μου αρέσει. Πολύ Κίνα μέσα, κάπου στο μέλλον η Κίνα είναι η παγκόσμια υπερδύναμη και οι ΗΠΑ είναι πλέον σοσιαλιστικές.

Σας έχω πει ποτέ ότι πάντα κουράζομαι στις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου, μέχρι να μπω στο νόημα; Καμιά φορά τις πάω «πηδηχτά» και επανέρχομαι λίγο μετά να τις ξαναδιαβάσω...

Link to comment
Share on other sites

Σας έχω πει ποτέ ότι πάντα κουράζομαι στις πρώτες σελίδες ενός βιβλίου, μέχρι να μπω στο νόημα; Καμιά φορά τις πάω «πηδηχτά» και επανέρχομαι λίγο μετά να τις ξαναδιαβάσω...

:cardR:

 

:nonono:

Link to comment
Share on other sites

Tι, μου έβγαλες κόκκινη κάρτα;

Απαράδεκτη η εκκεντρική πρακτική σου. Πέφτει κοντά στην άλλη, που κάποιοι πάνε πρώτα στο φινάλε για να διαβάζουν κατόπιν το βιβλίο, χωρίς να τους πλακώνει το άγχος του πως θα τελειώσει.

Link to comment
Share on other sites

χεχε εκκεντρική.

 

Λοιπόν, υπερβάλλω βέβαια που λέω «πάντα», η αλήθεια είναι «κάποιες φορές». Σε ορισμένα βιβλία, δυσκολεύομαι (=κουράζομαι) στις πρώτες σελίδες. Μόνο εγώ το παθαίνω; Συμβαίνει όταν ο συγγραφέας δεν προσπαθεί να μας βάλει ομαλά στην υπόθεση, αλλά συμπιέζει ένα καταιγισμό από πληροφορίες και πρόσωπα, ώστε ο αναγνώστης να παθαίνει αυτό που φοβούνται οι Γαλάτες. Συνήθως κατά τη σελίδα 20-30 ή 40 αρχίζει να μπαίνει μια τάξη. Έτσι μου έχει τύχει να επιστρέφω αργότερα στην αρχή και να διαβάσω ξανά τις πρώτες σελίδες.

Link to comment
Share on other sites

1)Ο κος Τουίτι μας δήλωσε, σήμερα, στο τόπικ αυτό, ότι "δε διαβάζει δυστυχώς". Και ταυτοχρόνως τη λέει στον νικοσάλ που διαβάζει μεν, αλλά...

2)Αυτό, το να αργεί καμιά 30-40ριά σελίδες να μπει το βιβλίο στο ζουμί, το έχω συναντήσει κι εγώ, στο μυθιστόρημα Lost Horizon του James Hilton (είναι μέσα στη λίστα με τα 100 must-read φάντασυ). Στις πρώτες 30 σελίδες πήγαινε πολύ αργά και το είχα βαρεθεί, αλλά, όταν το προχώρησα και το τελείωσα, έγινε ένα από τα 2-3 αγαπημένα μου. Ίσως είναι παλιό/παλιομοδίτικο στιλ γραφής (το LH γράφτηκε το 1933 περίπου, νομίζω).

Link to comment
Share on other sites

Ο κος Τουίτι μας δήλωσε, σήμερα, στο τόπικ αυτό, ότι "δε διαβάζει δυστυχώς". Και ταυτοχρόνως τη λέει στον νικοσάλ που διαβάζει μεν, αλλά...

:vava: Είναι παντού... η wordsmith είναι παντού...

Link to comment
Share on other sites

1) Ο κος Τουίτι (...) τη λέει στον νικοσάλ που διαβάζει μεν, αλλά...

2) Αυτό, το να αργεί καμιά 30-40ριά σελίδες να μπει το βιβλίο στο ζουμί, το έχω συναντήσει κι εγώ, στο μυθιστόρημα

 

1) Τουίτι!!! Πώς δεν το είχα σκεφτεί! Τουίτι... Ναι...

2) Χεχε, χωρίς να μείνουμε άλλο σε αυτό που άνοιξα, να πω ότι δεν με πειράζει να «μην μπαίνει στο ζουμί αμέσως», κάτι τέτοιο συμβαίνει πολύ συχνά. Με κουράζει απλά, ορισμένες φορές, όταν ο συγγραφέας κάνει μπάσιμο με καταιγισμό από πληροφορίες που σε μπερδεύουν, ενώ βέβαια αποχτούν συνοχή αργότερα. Και δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που το νιώθω. Ίσως δεν εκφράστηκα καλά αρχικά. Τέσπα.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Στο «Μ» είχα πολλά αδιάβαστα, στο «L» έχω 15/20 διαβασμένα.

 

Αδιάβαστα: Lowry, The Giver

Lem, Συνέδριο για το μέλλον, mortal engines, fiasco

Λάιμπερ, ο Μεγάλος Χρόνος

 

Ιδέες; Προτάσεις για παρέα στην ανάγνωση;

Link to comment
Share on other sites

1) Ο κος Τουίτι (...) τη λέει στον νικοσάλ που διαβάζει μεν, αλλά...

2) Αυτό, το να αργεί καμιά 30-40ριά σελίδες να μπει το βιβλίο στο ζουμί, το έχω συναντήσει κι εγώ, στο μυθιστόρημα

 

1) Τουίτι!!! Πώς δεν το είχα σκεφτεί! Τουίτι... Ναι...

2) Χεχε, χωρίς να μείνουμε άλλο σε αυτό που άνοιξα, να πω ότι δεν με πειράζει να «μην μπαίνει στο ζουμί αμέσως», κάτι τέτοιο συμβαίνει πολύ συχνά. Με κουράζει απλά, ορισμένες φορές, όταν ο συγγραφέας κάνει μπάσιμο με καταιγισμό από πληροφορίες που σε μπερδεύουν, ενώ βέβαια αποχτούν συνοχή αργότερα. Και δεν μπορεί να είμαι ο μόνος που το νιώθω. Ίσως δεν εκφράστηκα καλά αρχικά. Τέσπα.

 

1)Ναι, ναι! Μη μου πείτε ότι σε αυτή τη φωτογραφία (τουλάχιστον) δε μοιάζει!

post-2372-0-62553400-1301080969_thumb.jpg

 

post-2372-0-02420900-1301081459_thumb.jpg

 

 

2)Το κατάλαβα και ναι, το παθαίνω κι εγώ. Αλλά εγώ αφήνω, πλέον, το βιβλίο στη μέση όταν συμβαίνει αυτό, παρά την εμπειρία μου με το LH. Έχω μπουχτίσει από βιβλία, μια εποχή ήμουν σαν τον Bladerunner, αλλά τώρα δεν αντέχω.

Link to comment
Share on other sites

1)Ναι, ναι! Μη μου πείτε ότι σε αυτή τη φωτογραφία (τουλάχιστον) δε μοιάζει!

 

Και μάλιστα κάθεται σε συριανό κλαδ... καρεκλάκι!

 

 

Νομίζω τώρα δεν θα μπερδευτεί κανείς:

post-394-0-61719700-1301082205_thumb.jpg

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Nikosal, το The Giver της Lowry, παίρνει πολύ καλές κριτικές και ήδη θεωρείται κλασικό στο είδος του. Λίγο σκοτεινό και όχι τόσο ευχάριστο, αλλά φέρνει περισσότερο σε 1984, Φαρενάιτ 451 και λοιπά.

 

Και παρακαλώ όχι άλλα out off topic σχόλια smile.gif

Edited by BladeRunner
Link to comment
Share on other sites

Ορίστε παλιόπαιδο (στο Ντίνο μιλάω). Φάγαμε παρατήρηση εξαιτίας σου! Δηλαδή όποτε θέλεις θα έχει κάρβουνο και όποτε γινόμαστε οχληροί και ενοχλητικοί θα μας το κόβεις;

 

BR, ε, ναι... οι κανόνες του φόρουμ... δίκιο έχεις... αλλά μια ελαστικότητα παρακαλώ! Δεν χαλάσαμε το... σούπερ τόπικ των άλλων! Εγώ το άνοιξα, εγώ το γράφω, εγώ με το Ντίνο το διαβάζω και πού και πού γράφει κάτι ο μη Χείρων Βέλτιστος. Ριλάξ παιδί μου.

 

Λοιπόν, πάμε παρακάτω.

 

Lowry πλεονέκτημα: Είναι και σύντομο.

Λεμ: είναι πάντα καλός.

Υπάρχει επίσης η ΛεΓκεν... Θα διάβαζα πολύ ευχαρίστως άλλη μια φορά τους Dispossessed αλλά είμαι κοντά στην προηγούμενη (5-6 χρόνια, νομίζω). Οπότε το αφήνω για λίγο αργότερα.

Link to comment
Share on other sites

Έπρεπε να βάλω διαφορετικό εικονίδιο, πλάκα έκανα laugh.gif.

Link to comment
Share on other sites

 

Lowry πλεονέκτημα: Είναι και σύντομο.

Λεμ: είναι πάντα καλός.

Υπάρχει επίσης η ΛεΓκεν... Θα διάβαζα πολύ ευχαρίστως άλλη μια φορά τους Dispossessed αλλά είμαι κοντά στην προηγούμενη (5-6 χρόνια, νομίζω). Οπότε το αφήνω για λίγο αργότερα.

 

 

Εγώ προτείνω από Λεμ τα Fiasco η His Master's voice. Ειναι πολύ καλά και τα δύο.

Link to comment
Share on other sites

ΒR, no problem.

 

Παναγιώτη, μπορείς να πεις δυο λόγια για το fiasco εφόσον (όπως καταλαβαίνω) το έχεις διαβάσει;

Link to comment
Share on other sites

Αντιγράφω από το οπισθόφυλλο;

 

The planet Quinta is pocked by ugly mounds and covered by a spiderweb-like network draped from spindly poles. It is a kingdom of fandoms and of beauty afflicted by madness. In stark contast the crew of the starship Hermes represents a sensitive, knowledge seeking Earth. They all have the best of intentions towards their "brothers in intelligence" as they aproach Quinta. But the Quintans are locked in a "star wars" escalation gone beserk. As the crew is attacked in different and mysterious ways, they find that their responses are determined not by their technology but by primitive insticts portended in strange images and symbols.A dark poetry takes over and leads them into a nightmare of misynderstanding.

 

Ειναι ένα βιβλίο για την αδυναμία μας να κατανοησουμε το πραγματικά διαφορετικό και για την επιφανειακότητα του ορθολογισμου μας που εξαφανίζεται μολις το διαφορετικό κινητοποιεί τα πιο ζωώδη ενστiκτα μας.

Edited by karatasiospa
Link to comment
Share on other sites

Ταξίδεψα για δουλειές τρεις μέρες --αλλά δεν έμεινα πίσω στην ανάγνωση, μάλλον το αντίθετο. Ολοκληρώνω σε λίγο το China Mountain, που είναι μια υπέροχη καθημερινή αφήγηση της ζωής απλών ανθρώπων του 22ου αιώνα. Όσο προχωρούσαν οι σελίδες σκεφτόμουν συνεχώς το Διπλό Βιβλίο του Δημήτρη Χατζή, όχι τόσο στη μαεστρία της γλώσσας (εκεί ο Χ. είναι μάλλον αξεπέραστος) όσο στους πρωταγωνιστές (δεν λέω ήρωες, δεν είναι τέτοιοι) και στα «βουνά» που ανεβαίνουν.

Link to comment
Share on other sites

L Lowry Lois, The Giver (Το ξεκίνησα 2.4.2011. Το τελείωσα 5.4.2011)

Μ McHugh Maureen F., China Mountain Zhang (To ξεκίνησα: 25.3.2011. Το τέλειωσα 2.4.2011)

N Niven Larry / Pournelle Jerry, The Mote in God's Eye (Το ξεκίνησα: 28.2.2011. Το τέλειωσα 23.3.2011)

O Orwell George, Nineteen Eighty-Four (Το ξεκίνησα: 2.2.2011. Το τέλειωσα: 27.2.2001)

P Priest Christopher, The Glamour (Το ξεκίνησα: 1.1.2011. Το τέλειωσα: 29.1.2011)

 

Το China Mountain ήταν μια εξαιρετική επιλογή -απολαυστικό βιβλίο, έξυπνο, καλογραμμένο αλλά και τρυφερό.

Eίναι περίεργο που δεν μπορείς να το βρεις καινούργιο, πήρα το δικό μου δεύτερο χέρι από την Αγγλία. Γιατί τόσο καλά βιβλία δεν κάνουν συχνότερα εκδόσεις;

H δε συγγραφέας φαίνεται ότι πέρασε (επιτυχώς) μια περιπέτεια με την υγεία της:

where I talked about having Hodgkins. That's so much old news. I'm healthy and fine now.

Είναι νέα, έχει γράψει πολύ λίγο, εύχομαι να γράψει και άλλα τέτοια έργα.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Προτάσεις για το Κ;

 

Flowers for Algernon, Keyes. Είναι καιρός που θέλω να το διαβάσω. Όμως η λίστα των αδιάβαστων περιλαμβάνει δύο ακόμα ενδιαφέροντα βιβλία:

Nancy Kress, Beggars in Spain

Henry Kuttner, Destination Infinity (έχει βγει επίσης με τίτλο Fury)

Link to comment
Share on other sites

Flowers for Algernon

Το εχω διαβασει και το συνιστω ακομη και σε ατομα που δεν διαβαζουν ΕΦ.Στεκεται ανετα σε οποιαδηποτε λιστα καλων βιβλιων ειτε ειναι ΕΦ ειτε γενικη.Απο την αλλη μπορεις να διαβασεις την Κρες να μας πεις αν αξιζει να μπει στις Big3. ;-)

Link to comment
Share on other sites

Διάλεξα (όπως γράφω παραπάνω) το The Giver, για αλλαγή στο ύφος και το περιεχόμενο. Η συγγραφέας έχει πάρει για το συγκεκριμένο βιβλίο, που διαβάζω ότι κατηγοριοποιείται ως «soft scifi», το newbery (1994). Στο πρώτο τέταρτο μια μικρή κοινωνία ζει με παράδοξους κανόνες και ο αναγνώστης υποπτεύεται ότι κάτι δεν πάει καλά, με κάποιο τρόπο οι άνθρωποι αυτοί ζουν μια προκαθορισμένη και μάλλον απόλυτα ελεγχόμενη από έξω, ύπαρξη και ζωή.

 

Καλή γλώσσα, καλή ατμόσφαιρα, περισσότερα σύντομα.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..