Αλχημιστής Posted March 19, 2011 Share Posted March 19, 2011 Εξαρταται το μεγεθος του εργου. Στα διηγηματα με τα οποια ασχολουμαι περισσοτερο, χρειαζομαι περιπου 2 εβδομαδες. Η πρωτη ειναι συγγραφης του βασικου σκελετου της ιστοριας. γενικα, εχω μια βασικη σειρα των σκηνων και γεγονοτων, αλλα μονο νοερα. οταν τελειωσω την γραφη της ιστοριας, ξεκιναω τις διορθωσεις, αλλαγες, επεκτασεις, που αν δεν βαρεθω μπορει να παρουν και πανω απο εβδομαδα ή σε αλλες περιπτωσεις μπορει απλως να μην γινουν... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted March 25, 2011 Share Posted March 25, 2011 Διηγήματα γράφω σποραδικά, όταν χρειάζομαι διάλειμμα από ένα μυθιστόρημα. Συνήθως είμαι χαλαρός όταν τα γράφω και μου παίρνουν 3-4 εβδομάδες να τα ολοκληρώσω. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι τα μυθιστορήματα. Έχω στο συρτάρι δύο ολοκληρωμένα κι εγκαταλελειμμένα, δύο ανολοκλήρωτα κι εγκαταλελειμμένα, δύο παρατημένα στα προσχέδια κι ένα που δουλεύω τώρα και βρίσκεται στο δεύτερο draft. Για να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα μού παίρνει πια 4-5 χρόνια. Ξεκινώ πάντα με μια θαυμάσια ιδέα που αποδεικνύεται στην πορεία αφελής κι υπέροχους χαρακτήρες που όσο περνά ο καιρός τους βλέπω σαν τέρατα του Φρανκενστάιν με μέλη παρμένα από διάφορα κλισέ. Μαζεύω υλικό για ένα με ενάμισι χρόνο, έπειτα έρχομαι στα συγκαλά μου, τραβάω τα μαλλιά μου και προσπαθώ να διορθώσω ό,τι μπορώ. Άλλοτε κάτι γίνεται κι άλλοτε το όλον είναι για πέταμα. Ελπίζω να όσο περνάει ο καιρός να βελτιώσω τους χρόνους και το αποτέλεσμα μέσω της πείρας (τόσο της κοινωνικής όσο και της γραφής), αλλά μιας κι είμαι ήδη ένας κύριος ετών 39, δεν ξέρω τι πιθανότητες έχω. Τουλάχιστον απολαμβάνω τη διαδικασία. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted March 25, 2011 Share Posted March 25, 2011 Συνηθως δεν τελειωνω τα εργα μου.8) Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Drake Ramore Posted March 26, 2011 Share Posted March 26, 2011 (edited) Για να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα μού παίρνει πια 4-5 χρόνια. Ξεκινώ πάντα με μια θαυμάσια ιδέα που αποδεικνύεται στην πορεία αφελής κι υπέροχους χαρακτήρες που όσο περνά ο καιρός τους βλέπω σαν τέρατα του Φρανκενστάιν με μέλη παρμένα από διάφορα κλισέ. Μαζεύω υλικό για ένα με ενάμισι χρόνο, έπειτα έρχομαι στα συγκαλά μου, τραβάω τα μαλλιά μου και προσπαθώ να διορθώσω ό,τι μπορώ. Άλλοτε κάτι γίνεται κι άλλοτε το όλον είναι για πέταμα. Εκεί νομίζω ότι είναι και το σημείο στο οποίο κάνεις λάθος. Οι χαρακτήρες (και θα μιλήσω ως άνδρας, οι γυναίκες βάλτε το αντίθετο φύλλο κατά περίπτωση) είναι σαν τις γυναίκες. Πρώτα τους βλέπεις από μακριά και σου κινούν το ενδιαφέρον. Έπειτα (σύμφωνα με το πως τους οραματίστηκες) πλάθεις διάφορα σενάρια στο μυαλό σου και τι θα έκανες μαζί τους έτσι και τους έπιανες στα χέρια σου. Μετά (απο την στιγμή που τους πιάνεις στα χέρια σου) διακατέχεσαι από ένα αίσθημα έρωτα. Σε εξιτάρουν. Θέλεις να έχεις όσο περισσότερες εμπειρίες μπορείς μαζί τους. Αυτά όλα όμως είναι στο στάδιο του έρωτα. Οταν ακόμη δοκιμάζεις μαζί τους και χαζά πράγματα (το αντίστοιχο ας πούμε του να πιαστείς χεράκι με την γυναίκα και να τρέξετε στην παραλία, ή να κάνεις μαζί της τραμπάλα και τσουλήθρα). Όσο διαρκεί το στάδιο του έρωτα πρέπει ναπρολάβεις να κάνεις μαζί τους όσα πράγματα μπορείς να φανταστείς και όσα σου επιτρέπει ο ενθουσιασμός σου. Από εκεί και πέρα το αίσθημα του έρωτα εξασθενεί. Σου φαίνεται πως η όμορφη γυναίκα που ερωτεύτηκες κάποτε μοιάζει με τέρας του Φρανκεστάιν (όπως λες). Την βλέπεις και πάλι αραιά και που, αλλά το μυαλό σου δεν πάει σε εξτρήμ πράγματα. Σου φαίνονται τόσο κλισέ καταστάσεις για να τις δοκιμάσεις μαζί της. Σου φαίνονται αφελείς καταστάσεις. Που να τρέχεις τώρα για μπάντζυ τζάμπινγκ με αυτήν; Το πολύ πολύ να σου μαγειρέψει κανα παστίστιο για να χορτάσεις. Και τότε είναι που πέφτεις στα κλισέ. Όταν οι χαρακτήρες σου γίνονται άνοστοι, άνευροι, προβλέψιμοι. 4-5 χρόνια είναι πολύ μεγάλο διαστημα για να το περάσει ένας χαρακτήρας αλώβητος απο τον χρόνο. Για να διατηρήσει την φρεσκάδα του. Γράφοντας (προσοχή, γράφοντας και όχι διορθώνοντας) ένα έργο για 5 χρόνια είναι σίγουρο οτι θα καταλήξεις σε μια μετριότητα. Άλλωστε 5 χρόνια μετά εσύ δεν θα είσαι ο ίδιος άνθρωπος, πως περιμένεις τους χαρακτήρες σου να διατηρήσουν συνοχή στον δικό τους χαρακτήρα; Για εμένα ο ιδανικός χρόνος συγγραφής ενός μυθιστορήματος είναι ο χρόνος κατα τον οποίο οι χαρακτήρες του έργου σου ακόμη αναπνέουν αυθορμητισμό κι εκπνέουν εκπλήξεις. Κάπου 3 με 6 μηνες δηλαδή. Για διήγημα ισχύει πάνω κατω το ίδιο, αλλά μετά απο 1-2 μηνες απραγίας μάλλον δεν πρόκειται να το τελειώσεις ποτέ. Edited March 26, 2011 by Drake Ramore 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted April 4, 2011 Share Posted April 4, 2011 Μερικές ενδιαφέρουσες εικόνες, ευχαριστώ! Κι ιδέες χρήσιμες για σκέψη. Αλλά τόσοι λίγοι μήνες μήνες για μυθιστόρημα; Ούτε την ιδέα δεν προλαβαίνω να διαμορφώσω, πόσο μάλλον τους χαρακτήρες. Ίσως όμως είναι και θέμα χαρακτήρα. Εγώ είμαι μονογαμικός τύπος, μου αρέσει να φαντασιώνομαι για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Μπορει από την άλλη να είναι και θέμα τεμπελιάς... Πρέπει να το σκεφτώ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 5, 2011 Share Posted April 5, 2011 Διηγήματα γράφω σποραδικά, όταν χρειάζομαι διάλειμμα από ένα μυθιστόρημα. Συνήθως είμαι χαλαρός όταν τα γράφω και μου παίρνουν 3-4 εβδομάδες να τα ολοκληρώσω. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι τα μυθιστορήματα. Έχω στο συρτάρι δύο ολοκληρωμένα κι εγκαταλελειμμένα, δύο ανολοκλήρωτα κι εγκαταλελειμμένα, δύο παρατημένα στα προσχέδια κι ένα που δουλεύω τώρα και βρίσκεται στο δεύτερο draft. Για να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα μού παίρνει πια 4-5 χρόνια. Ξεκινώ πάντα με μια θαυμάσια ιδέα που αποδεικνύεται στην πορεία αφελής κι υπέροχους χαρακτήρες που όσο περνά ο καιρός τους βλέπω σαν τέρατα του Φρανκενστάιν με μέλη παρμένα από διάφορα κλισέ. Μαζεύω υλικό για ένα με ενάμισι χρόνο, έπειτα έρχομαι στα συγκαλά μου, τραβάω τα μαλλιά μου και προσπαθώ να διορθώσω ό,τι μπορώ. Άλλοτε κάτι γίνεται κι άλλοτε το όλον είναι για πέταμα. Ελπίζω να όσο περνάει ο καιρός να βελτιώσω τους χρόνους και το αποτέλεσμα μέσω της πείρας (τόσο της κοινωνικής όσο και της γραφής), αλλά μιας κι είμαι ήδη ένας κύριος ετών 39, δεν ξέρω τι πιθανότητες έχω. Τουλάχιστον απολαμβάνω τη διαδικασία. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, ειδικά στο σημείο όπου ιδέες τε και χαρακτήρες αρχίζουν να μπάζουν από παντού. Νομίζω όμως ότι μπορώ να δώσω κι εγώ ένα μικρό χεράκι στο όλο θέμα. Προσωπικά σταμάτησα α την παθαίνω τόσο συχνά όταν αποφάσισα να φτιάχνω χαρακτήρες που έχουν έστω ένα μικρό κομματάκι του χαρακτήρα μου. Πχ. είμαι ευθυνόφοβη, αυταρχική και ολίγον τεμπελομοιολάτρις. Ε, η μια μου ηρωίδα είναι ευθυνόφοβη (αυτό που νιώθω πολλαπλασιασμένο επί χίλια), η άλλη αυταρχικιά κι η τρίτη στα τέτοια της. Όσο και να μπάσουν στην πορεία υπάρχει ένα σταθερό και πραγματικό σημείο αναφοράς, που θα με βοηθήσει να τα φέρω μετά ίσα βάρκα, ίσα νερά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted April 15, 2011 Share Posted April 15, 2011 (edited) Προσωπικά, αν το δικό μου Π Α ΐ Δ Ι είχε αρχιτεκτονικές φιλοδοξίες, θα 'νιωθα πολύ περίεργα με τον σκελετό μου... :Ρ Edited April 15, 2011 by NIKANTHI Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
NIKANTHI Posted April 16, 2011 Share Posted April 16, 2011 Είναι κρίμα που κάποιοι εγκαταλείπουν τα βιβλία τους ημιτελείς. Ουσιαστικά για μένα δεν σέβονται την προσπάθεια τους και τον χρόνο που κατανάλωσαν μέχρι να φτάσουν εκεί και μετέπειτα να τα παρατήσουν . Από ότι κατάλαβα και εξαιρετικό να είναι το ότι έγραψες είναι παρά πολύ δύσκολο να εκδοθεί, οπότε ποιος ο λόγος να το παρατήσεις … Αν είναι ολοκληρωμένο το μυθιστόρημα σου με τα χρόνια σίγουρα θα το ξαναδιαβάσεις και σε κάποιον θα το εμπιστευτείς να σου πει την γνώμη του. Η έστω θα αποτελεί για εσένα μέτρο σύγκρισης της εξέλιξης σου το πώς έγραφες τότε και το πώς γραφείς τώρα… Είναι καλό, είναι μέτριο η απλά απογοητευτικό το βιβλίο σου, για μένα δεν έχει σημασία αρκεί που θα είναι το δικό σου . Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Cyrano Posted April 16, 2011 Share Posted April 16, 2011 (edited) Διηγήματα γράφω σποραδικά, όταν χρειάζομαι διάλειμμα από ένα μυθιστόρημα. Συνήθως είμαι χαλαρός όταν τα γράφω και μου παίρνουν 3-4 εβδομάδες να τα ολοκληρώσω. Το μεγάλο μου πρόβλημα είναι τα μυθιστορήματα. Έχω στο συρτάρι δύο ολοκληρωμένα κι εγκαταλελειμμένα, δύο ανολοκλήρωτα κι εγκαταλελειμμένα, δύο παρατημένα στα προσχέδια κι ένα που δουλεύω τώρα και βρίσκεται στο δεύτερο draft. Για να ολοκληρώσω ένα μυθιστόρημα μού παίρνει πια 4-5 χρόνια. Ξεκινώ πάντα με μια θαυμάσια ιδέα που αποδεικνύεται στην πορεία αφελής κι υπέροχους χαρακτήρες που όσο περνά ο καιρός τους βλέπω σαν τέρατα του Φρανκενστάιν με μέλη παρμένα από διάφορα κλισέ. Μαζεύω υλικό για ένα με ενάμισι χρόνο, έπειτα έρχομαι στα συγκαλά μου, τραβάω τα μαλλιά μου και προσπαθώ να διορθώσω ό,τι μπορώ. Άλλοτε κάτι γίνεται κι άλλοτε το όλον είναι για πέταμα. Ελπίζω να όσο περνάει ο καιρός να βελτιώσω τους χρόνους και το αποτέλεσμα μέσω της πείρας (τόσο της κοινωνικής όσο και της γραφής), αλλά μιας κι είμαι ήδη ένας κύριος ετών 39, δεν ξέρω τι πιθανότητες έχω. Τουλάχιστον απολαμβάνω τη διαδικασία. Σε καταλαβαίνω απόλυτα, ειδικά στο σημείο όπου ιδέες τε και χαρακτήρες αρχίζουν να μπάζουν από παντού. Νομίζω όμως ότι μπορώ να δώσω κι εγώ ένα μικρό χεράκι στο όλο θέμα. Προσωπικά σταμάτησα α την παθαίνω τόσο συχνά όταν αποφάσισα να φτιάχνω χαρακτήρες που έχουν έστω ένα μικρό κομματάκι του χαρακτήρα μου. Πχ. είμαι ευθυνόφοβη, αυταρχική και ολίγον τεμπελομοιολάτρις. Ε, η μια μου ηρωίδα είναι ευθυνόφοβη (αυτό που νιώθω πολλαπλασιασμένο επί χίλια), η άλλη αυταρχικιά κι η τρίτη στα τέτοια της. Όσο και να μπάσουν στην πορεία υπάρχει ένα σταθερό και πραγματικό σημείο αναφοράς, που θα με βοηθήσει να τα φέρω μετά ίσα βάρκα, ίσα νερά. Να μια χρήσιμη συμβουλή. Την είχα διαβάσει επανειλημμένα κι αλλού, αλλά έκανα πάντα το λάθος να βάζω κυρίως τα κομμάτια του χαρακτήρα μου που θεωρούσα θετικά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως, έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτά που θεωρούμε προτερήματά μας, συχνά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας – με τα ελαττώματα όμως δε μπορείς να κάνεις λάθος. Merci! Edited April 16, 2011 by Cyrano Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Howard Crease Posted April 28, 2011 Share Posted April 28, 2011 Για να συμβάλλω κι εγώ, να πω πως για ένα διήγημα χρειάζομαι γύρω στο τετραήμερο φουλ δουλειάς (δηλαδή να εξαντλώ τις 2μιση-3 ώρες που έχω δεσμευτεί να γράφω κάθε μέρα) . Τώρα για το μυθιστόρημα, παιδιά, αλήθεια, το μόνο που χρειάζεται είναι πρόγραμμα και πειθαρχία. Αυτό το οποίο θα τελειώσω ή σήμερα ή αύριο, το ξεκίνησα το Νοέμβρη για το ΝαΝοWriMo, μα μετά κάτι συνέβη και το παράτησα μισοτελειωμένο. Μέχρι που πείσμωσα τελικά και ξεκίνησα φουλ πρόγραμμα επιστροφής αυτό το μήνα. Το αποτέλεσμα ήταν, έπειτα από ξεπατωτική δουλειά βεβαίως βεβαίως, να πάω από τις τριάντα-κάτι χιλιάδες λέξεις στις ενενήντα και, και να έχω μείνει απόλυτα ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Αν ασχολείται κανείς καθημερινά με τους χαρακτήρες του, πιστεύω, τότε δεν θα ξενερώσει μαζί τους μέχρι να τελειώσει αυτό που γράφει. Όλα τα υπόλοιπα που ακούγονται, ότι από κάποιο σημείο και μετά "δεν με ικανοποιούσαν οι χαρακτήρες μου" , αυτό το μεταφράζω, σόρρυ κιόλας, σαν "από ένα σημείο σταμάτησα να γράφω όσο πρέπει" . Και πρώτος και καλύτερος εγώ, που από Νοέμβρη μέχρι Φλεβάρη σκαρφιζόμουν δικαιολογίες για να μην κάτσω μπροστά από την οθόνη. Αυτά από εμένα! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Naroualis Posted April 28, 2011 Share Posted April 28, 2011 Να μια χρήσιμη συμβουλή. Την είχα διαβάσει επανειλημμένα κι αλλού, αλλά έκανα πάντα το λάθος να βάζω κυρίως τα κομμάτια του χαρακτήρα μου που θεωρούσα θετικά. Τώρα που το ξανασκέφτομαι όμως, έχεις απόλυτο δίκιο. Αυτά που θεωρούμε προτερήματά μας, συχνά ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας – με τα ελαττώματα όμως δε μπορείς να κάνεις λάθος. Merci! Ακριβώς! Ξέρω τα ελαττώματά μου, γιατί με βασανίζουν χρόνια ολόκληρα. Σε αντίθεση με τα ελαττώματα των άλλων που απλά με εκνευρίζουν ώρες και φορές, τα δικά μου τα έχω ανά πάσα στιγμή εύκαιρα προς διερεύνηση. Κι από την άλλη σκέψου κι αυτό: (και τελειώνει το σπαμ, πρόμες) Αυτό που κάνει ένα χαρακτήρα ενδιαφέρων και πικάντικο είναι τα ελαττώματά του. Τα συν ενός ήρωα ο αναγνώστης τα παίρνει από την πλοκή, από τις επιλογές που θα τον οδηγήσουν στο χάπι ή νο-χάπι εντ. Τα πλην από την ικανότητα του συγγραφέα να κάνει τον ήρωά του άνθρωπο κι όχι καρικατούρα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Oceanborn Posted April 28, 2011 Share Posted April 28, 2011 Ανάλογα με το θέμα και την έμπνευση που έχω... Συνήθως γράφω διηγήματα, οπότε μέσα σε μια μέρα έχει τελειώσει η υπόθεση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Esperos Posted April 22, 2013 Share Posted April 22, 2013 Το πρώτο μου βιβλίο που εκδόθηκε μου πήρε 1,5 χρόνο γιατί το είχα παρατήσει, δεν πίστευα σε αυτό. Το δεύτερο το έχω ξεκινήσει εδώ και 1 μήνα και νιώθω ότι βρίσκομαι ακριβώς στην μέση. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted April 22, 2013 Share Posted April 22, 2013 Μπορώ να γράψω μέσα σε ένα μήνα γυρω στις 50000 λέξεις (και οι μεγαλύτερες ιστορίες μου τόσο είναι). Αρκεί βεβαια να μην με απασχολεί τίποτα άλλο εκεινο το διάστημα.... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wonderergr Posted September 27, 2013 Share Posted September 27, 2013 Επειδή έχω πολλές υποχρεώσεις (δουλειά, παιδιά κ.α.), γράφω όποτε μπορώ αλλά ΠΟΛΥ αργά. Μπορεί να μου πάρει και ένα χρόνο να τελειώσω μια ιστορία 20.000 λέξεων. Όταν ξεκινά μια καινούργια ιστορία πρέπει να την τελειώσω για να ξεκινήσω μια άλλη. Ποτέ δεν ήμουν καλός με τα παράλληλα project. Η έμπνευση για τις ιστορίες αυτές μου έρχεται συνήθως την ώρα που ξυπνάω (5.30) και διαμορφώνονται ενώ τις γράφω. Είναι σαν να έχω παρακολουθήσει μια ταινία την οποία μετά προσπαθώ να μεταφέρω στο χαρτί από μνήμης. Τα διορθώνω όλα αφού τελειώσω. Όταν ολοκληρωθούν, τις βάζω στο "αρχείο" και προχωρώ παρακάτω. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
oimoderatorseinaifasistes Posted October 11, 2023 Share Posted October 11, 2023 On 12/31/2010 at 7:40 AM, Kafka said: πόσο σας παίρνει η ολοκλήρωση ενός έργου; 1-2 μέρες. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.