Jump to content

Ποιος Σκότωσε το ΦΕΦΕ;


 Share

Recommended Posts

Στο τέλος της ταινίας «Τάρας Μπούλμπα», ο κοζάκος Γιούλ Μπρίνερ, σηκώνει το πιστόλι του και σημαδεύει στην καρδιά τον γιο του, Τόνι Κέρτις, που τόσο προδοτικά φοράει την στολή του Πολωνικού ιππικού. «Εγώ σου έδωσα ζωή, εγώ θα σου την πάρω» λέει πριν πιέσει την σκανδάλη. Μικρό παιδάκι ήμουν όταν είχα δει εκείνη την ταινία, και με είχε συγκλονίσει εκείνο το τόσο άδικο φινάλε. Σημαδιακά μου εντυπώθηκαν κι εκείνα τα λόγια, νομίζω ότι για καιρό έβλεπα τον πατέρα μου με άλλο μάτι.

 

Αυτό το τόπικ θέτει μια ερώτηση. Η απάντηση μου είναι μια γνώμη. Δεν έχω απαντήσεις. Πολλοί με ρωτούν κατ’ιδίαν, σε συναντήσεις ή στο τηλέφωνο, «Τι απέγινε το ΦΕΦΕ;» κανείς όμως δεν θέτει το ερώτημα δημόσια, έντυπα. Κανείς δεν διαμαρτύρεται. Ο πατερούλης του ΦΕΦΕ είναι εν ζωή, χαίρει άκρας υγείας, και είναι εκεί που τον είδαμε όλοι τελευταία φορά, στην Ερμούπολη της Σύρου. Δεν μας έδωσε ποτέ την δική του απάντηση, ή εξήγηση. Το πτώμα του φεστιβάλ επιστημονικής φαντασίας θα πρέπει να είναι ένα είδος ταμπού. Δεν αφορά κανέναν το γιατί. Δικό του ήταν, και ό,τι γούσταρε το έκανε. Ο Νίκος Αλμπανόπουλος σκότωσε το ΦΕΦΕ, ο πατερούλης του. Φανταστείτε τον τώρα το καλοκαίρι, να μπαίνει στο Daidadi μόνος, να παραγγέλνει ένα παγωτό όλο δικό του, και να το απολαμβάνει αυτάρεσκα χωρίς ίχνος ένοχης συνείδησης.

 

Κάπου εδώ, ή αλλού στο δίκτυο, υπάρχει ένα νοσταλγικό κειμενάκι, γραμμένο από τον ίδιο τον Νίκο, για το πώς ξεκίνησε το φεστιβάλ. Το έχω κι εγώ στο αρχείο μου, και κανονικά θα ξεκινούσα με αυτό, αλλά όχι, άλλαξα γνώμη. Ας κρατήσει τις νοσταλγίες του ο ίδιος, εγώ σας οφείλω την δική μου ματιά.

 

Η προσωπική μου μνήμη δεν είναι και πολύ δυνατή, υπήρχε όμως μια εποχή, πριν το sff, όπου ήμουν μόνος και έγραφα κυρίως για τον εαυτό μου. Αυτό που θυμάμαι είναι ότι μετά την ηλεκτρονική μου γνωριμία με τον Νίκο Θεοδώρου στα Γιάννενα (εκδότη του Οι Δραματουργοί του Γιανν) είχα μια e-mail προσέγγιση από τον κύριο Αλμπανόπουλο για να λάβω μέρος στο 2ο ΦΕΦΕ του 2006. Μέσα στις διαδικασίες ήταν και η αποστολή διηγήματος των 500 λέξεων.

 

Το πρώτο φεστιβάλ το έχασα, αλλά θυμόμουν από κάποια έντυπα την αφίσα, το ντόνατ με την μύγα. Το πήρα απόφαση, και βγαίνοντας (λίγο) από το καβούκι μου, έκλεισα δωμάτιο σε ξενοδοχείο της Ερμούπολης και αγόρασα εισιτήρια Θα πήγαινα εκεί και όπου μ’έβγαζε. Ίσως δύσκολο να σας μεταδώσω σήμερα πως ήμουν τότε. Στο καράβι για Σύρο ήμουν μόνος. Δεν σκέφτηκα να ρωτήσω γύρω ποιος άλλος πήγαινε για το φεστιβάλ. Να μιλήσω σε ξένους; Να σκεφτώ να δω ποιος άλλος ήταν «περίεργος» ή κρατούσε βιβλίο του φανταστικού, που να περάσει από το μυαλό μου;

 

26 Μαΐου του 2006 κατέβηκα στη Σύρο, εγκαταστάθηκα στο ξενοδοχείο μου, και μετά ξεκίνησα να πάω στο Βιομηχανικό Μουσείο για τις εκθέσεις «Διαπλανητική Ζωολογία» και «Deep Space». Είχε κόσμο εκεί, σε ποιον όμως να μιλήσω, ήταν όλοι ξένοι για μένα. Τροχάδην μετά για το Cube, για την ανάγνωση του «Νακαμούρα Αγαπημένε». Η φωνή της Μαρίας Αλεξάκη που το διάβασε με στοιχειώνει μέχρι σήμερα. Τώρα θα πείτε, στην ανάγνωση του διηγήματος έπρεπε να συνειδητοποιήσω ότι όλοι οι παρόντες ήταν σχετικοί με το φεστιβάλ, αυτοί ήταν η δικιά μου φυλή. Ε δεν με ξέρατε καλά τότε. Μούγκα εγώ, ήμουν μια μύγα στον τοίχο. Είδα ταινίες μικρού μήκους, πήγα στην συναυλία τζαζ, ήμουν στο daidadi για το deep cake nine, και δεν μού’βγαινε να πω κουβέντα σε κανέναν. Γύρισα μόνος στο ξενοδοχείο.

 

Την άλλη μέρα το πρωί ήμουν από τους πρώτους στο Μέγαρο Ανδρουλή για τις «Πύλες της Σιωπής» του Αλέκου Παπαδόπουλου, και στον Κινηματογράφο Παλλάς για την διάλεξη του Γιώργου Κατσαβού και την έκθεση ελληνικών περιοδικών επιστημονικής φαντασίας. Έκοβα φάτσες, απορροφούσα προσωπικότητες, δεν άνοιξα κουβέντα με κανέναν. Μόνος μου πήγα για φαγητό το μεσημέρι. Και το απόγευμα της δεύτερης μέρας, πήγα στο Sport Cafe για την ανάγνωση των Πολύ Μικρών Διηγημάτων. Τώρα ήταν ανάγκη να μιλήσω σε κάποιον, κάποιος θα έπρεπε να διαβάσει το δικό μου 500άρι. Πλησίασα λοιπόν και συστήθηκα στον Νίκο Αλμπανόπουλο, την συμπαθέστατη, φαινομενικά casual και πανταχού παρούσα φιγούρα που είχα παρατηρήσει σε όλες τις εκδηλώσεις μέχρι τότε. «Γειά σου» μου λέει, «τώρα ήρθες;» Κατά ένα τρόπο, ναι, εκείνη τη στιγμή έγινα ορατός.

 

Στις χρονιές που θα ακολουθούσαν, η ανάγνωση των μικρών διηγημάτων θα άνοιγε το Φεστιβάλ. Το 2006, διαδραματίστηκε απόγευμα Σαββάτου, και έτσι, στα μισά του φεστιβάλ, το ΦΕΦΕ μου είχε ένα καλωσόρισμα που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ. Το μικρό μου διήγημα, ο διάλογος ανάμεσα σε δύο χαρακτήρες, παρουσιάστηκε ως ζωντανό μονόπρακτο από δύο ηθοποιούς. Κι επειδή στην ιστορία μου οι άνθρωποι του μέλλοντος δεν είχαν δόντια, είχαν φροντίσει να φτιάξουν εκμαγεία σε οδοντοτεχνίτη για να φορούν «ούλα» πάνω από τα δόντια τους. Η απόδοση, η ερμηνεία και η θερμή αποδοχή των ακροατών με ισοπέδωσαν. Ως δια μαγείας, έτσι ξαφνικά, αυτό το πλήθος ήταν το δικό μου πλήθος, ήταν η δική μου παρέα.

 

Το 2007 είχε ξεκινήσει ο οικονομικός χειμώνας στην οικογένεια μου και χωρίς ορισμένες διευκολύνσεις από τον Νίκο, πιθανό να μην κατάφερνα να επιστρέψω στη Σύρο. Αυτή τη φορά το φεστιβάλ ξεκινούσε για μένα από το καράβι. Αγαπημένα, ζεστά πρόσωπα από το περσινό φεστιβάλ, αλλά είχα και την Ευθυμία-Naroualis σαν παρέα, μην έχοντας κλείσει ακόμα ούτε έναν χρόνο σαν μέλος του sff.

 

Στην πρώτη εκδήλωση, τα 500άρια στο Sport Café, ένιωσα αμέσως άνετα, με τον χώρο οικείο, σαν να ήμουν εκεί μόλις χθες. Και με αυτό το συναίσθημα, που θα εξελισσόταν σε μεγάλη αγάπη, ακολούθησα την πορεία του φεστιβάλ μέχρι το τελευταίο. Στο τρίτο ΦΕΦΕ, με τον πρώτο live διαγωνισμό διηγήματος, έγραψα και το αγαπητό μου «Σίμπα». Στο καράβι της επιστροφής πήρα καλά λόγια για την ιστορία από τους τρεις μεγάλους, Μανωλιό, Κούστα και Χαρίτο.

 

2008 και 4o ΦΕΦΕ. Το δικό μου. Το δικό μας. Θα μπορούσα να ξεκινήσω από την Χαλκίδα πιο ανυπόμονος; Τα πρόσωπα του φεστιβάλ πιο ζωντανά στο μνημονικό μου. Γινόμαστε τσούρμο από το καράβι. Είναι η χρονιά που έχουμε και τον Oberon στη Σύρο (τότε Dain). Είναι η χρονιά που φιλοξενούμε στο μαγικό κάστρο της Nienor στην Ερμούπολη. Είναι η χρονιά που κερδίζω τον διαγωνισμό διηγήματος. Είναι η χρονιά όπου κάθε στιγμή του φεστιβάλ, από τις εκδηλώσεις μέχρι τα διαλείμματα για φαγητό, καφέ ή χαβαλέ, είναι σκέτη μαγεία. Έχω να νιώσω έτσι από τον καιρό που ήμουν παιδί. Και ίσως αυτό ακριβώς να κάνει το φεστιβάλ. Να μας επιτρέπει να ξαναγινόμαστε απροκάλυπτα παιδιά. Σκοτούρες κι έγνοιες να απουσιάζουν για τρεις υπέροχες μέρες.

 

Σαν το ελαφάκι που κατεβαίνει στο ρυάκι να πιεί νερό, ανυποψίαστο ότι βρίσκεται στο στόχαστρο άπονου κυνηγού, έτσι και το 2009 μας ήρθε το 5ο ΦΕΦΕ, το τελευταίο. Ποιος να το μάντευε τότε; Συνεργάτης αρθογράφος του free-press ΑΝ της Χαλκίδας, καλύπτω το φεστιβάλ για έντυπο. Το άρθρο είναι διπλής σημασίας για μένα, καθώς θέλω να δείξω στους Χαλκιδαίους, που δεν δείχνουν να ασχολούνται ή να ενδιαφέρονται να διοργανώσουν οτιδήποτε, το χάσμα που τους χωρίζει σε νοοτροπία από τους κατοίκους της Ερμούπολης.

 

Το φεστιβάλ δείχνει να εξελίσσεται και να μεγαλώνει. Από το site του στο διαδίκτυο μέχρι την διοργάνωση (πολλές νέες ιδέες εκείνη την χρονιά) το μέλλον διαμηνύεται το λιγότερο εντυπωσιακό. Μέχρι και οι σουφουφίτες έχουν αρχίσει να το αποδέχονται, τόσο ώστε οι αριθμοί τους σε συμμετοχή να αναμένονται αυξημένοι μελλοντικά. Ο Νίκος όμως ξέρει ήδη ότι δεν θα έχουμε ΦΕΦΕ το 2010. Κάτι «λόγω Δημοτικών εκλογών» ακούγεται. (Στη χώρα της μπάλας και του πάμε-για-εκλογές-για-ψύλλου-πήδημα). Πικρό το χάπι για μένα, δεν είδα κανέναν άλλο να λέει κάτι.

 

Και το 2011 τι συνέβη; Η οικονομική κρίση; Θα ξεριζώσω το κεφάλι όποιου αναφέρει την οικονομική κρίση σαν δικαιολογία. Απλώς η κρίση ήρθε και έδεσε το γλυκό, για τον φονιά κυρίως του ΦΕΦΕ. Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ παγωτατζίδικα, πιτσαρίες, ταβέρνες, καφετέριες και ξενοδοχεία της Ερμούπολης που θα λέγανε όχι στο πλήθος των φεστιβαλίστας που θα έρχονταν Σύρο για τρεις μερούλες.

 

Έχει δουλειά η οργάνωση ενός φεστιβάλ. Σαν ιδέα και οργάνωση ξεκινάει από έναν άνθρωπο, αυτός ο ένας άνθρωπος όμως δεν θα έκανε όλο το τρέξιμο. Εμείς θα φέρναμε τα διηγήματα, και άλλοι θα ετοίμαζαν τα εικαστικά, τον χορό, τα παγωτά και τις πίτσες, και μετά από 5 Φεστιβάλ δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας στοιχειώδης σκελετός μηχανισμού, που με ελάχιστο σπρώξιμο θα ξεκινούσε παράλληλα τις ετοιμασίες με τις οποίες είναι εξοικειωμένος; Εκτός κι αν υπάρχει μια ανάγκη απόλυτου ελέγχου από τον διοργανωτή, που καταλήγει στην λογική «αν δεν μπορώ εγώ, τότε δεν μπορεί κανείς.»

 

Και δύο χρόνια τώρα δεν έχουμε ΦΕΦΕ γιατί σαφώς ο κύριος Αλμπανόπουλος δεν μπορεί. Και όσο περνάει ο καιρός χωρίς διοργάνωση, ξεφουσκώνει, εξαφανίζεται η όποια κεκτημένη ταχύτητα είχε κερδιθεί τα τελευταία 5 χρόνια. Η μπάκα βαραίνει σιγά-σιγά αγαπημένε μου nikosal, εξασθενεί το κουράγιο, και μετά, πότε και πώς να ξεκινάς πάλι από την αρχή; Αν έρθει, όσο πιο αργά έρθει το 6ο ΦΕΦΕ, τόσο περισσότερο θα θυμίζει επικήδειο.

 

Στενοχωρήθηκα, λυπήθηκα και εξοργίστηκα. 5 ΦΕΦΕ είναι τόσο λίγα για να τα κλαίμε τόσο νωρίς. Μοιάζουν να πήραν τον δρόμο και τόσων άλλων «ανεπρόκοπων» προσπαθειών που χαρακτηρίζουν αυτή την καταραμένη χώρα. Σαν περιοδικά, σαν συλλόγους, σαν κόμικ, σαν άλλα φεστιβάλ. Θα είμαστε κι εμείς μια υποσημείωση σε κανένα επόμενο βιβλίο με την Ιστορία της Ε.Φ. στην Ελλάδα. Και όλο αυτό το πλήθος που γέμιζε τα καράβια για Σύρο, δεν έβγαλε κιχ, σα να μην υπήρξε ποτέ το ΦΕΦΕ. Σα να το ονειρεύτηκα μόνος μου.

 

Αλλά κυρίως, πέραν του χιούμορ, που δε λέει τίποτα, δεν είχαμε μια επίσημη θέση από τον Νίκο για τα πραγματικά αίτια και το υπαρκτό ή ανύπαρκτο μέλλον του φεστιβάλ.

 

Δεν μπορώ παρά να σας δώσω μια απάντηση στην ερώτηση του τόπικ. Ο πατερούλης του το σκότωσε το ΦΕΦΕ (Φεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης).

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Αλλά κυρίως, πέραν του χιούμορ, που δε λέει τίποτα, δεν είχαμε μια επίσημη θέση από τον Νίκο για τα πραγματικά αίτια και το υπαρκτό ή ανύπαρκτο μέλλον του φεστιβάλ.

Ντίνο, αν το ποστ σου είχε χιουμοριστική πρόθεση, αυτή δεν έφτασε ως εμένα. Αν δεν είχε χιουμοριστική πρόθεση, τότε...

Αλλά ας μην προτρέχω: Είχε;

Link to comment
Share on other sites

Αλλά κυρίως, πέραν του χιούμορ, που δε λέει τίποτα, δεν είχαμε μια επίσημη θέση από τον Νίκο για τα πραγματικά αίτια και το υπαρκτό ή ανύπαρκτο μέλλον του φεστιβάλ.

Ντίνο, αν το ποστ σου είχε χιουμοριστική πρόθεση, αυτή δεν έφτασε ως εμένα. Αν δεν είχε χιουμοριστική πρόθεση, τότε...

Αλλά ας μην προτρέχω: Είχε;

Το "χιούμορ" στο απόσπασμα που παραθέτεις αφορά τις "σχεδόν απαντήσεις" του Νίκου σχετικά με το γιατί δεν έχουμε ΦΕΦΕ. Όχι αυτά που έγραψα εγώ. Προσπάθησα να φανώ ειλικρηνής χωρίς να στενοχωρήσω κανέναν, αλλά πιθανό να μην είναι εύκολο.

 

Έχω απορία, κι έχω οργή που με αγνοούν. Ξέρεις μήπως εσύ; Γιατί εγώ δεν ξέρω. Αν ξέρεις πες εσύ. Ας πει κάποιος. Νομίζεις και όλοι το έχουν πάρει σα να μην υπήρξαν ποτέ αυτά τα 5 χρόνια.

 

Ε τότε, ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΜΙΛΗΣΩ ΓΙΑ ΣΧΟΙΝΙ ΣΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΟΥ ΚΡΕΜΑΣΜΕΝΟΥ!

Link to comment
Share on other sites

Έχει δουλειά η οργάνωση ενός φεστιβάλ. Σαν ιδέα και οργάνωση ξεκινάει από έναν άνθρωπο, αυτός ο ένας άνθρωπος όμως δεν θα έκανε όλο το τρέξιμο. Εμείς θα φέρναμε τα διηγήματα, και άλλοι θα ετοίμαζαν τα εικαστικά, τον χορό, τα παγωτά και τις πίτσες, και μετά από 5 Φεστιβάλ δεν θα έπρεπε να υπάρχει ένας στοιχειώδης σκελετός μηχανισμού, που με ελάχιστο σπρώξιμο θα ξεκινούσε παράλληλα τις ετοιμασίες με τις οποίες είναι εξοικειωμένος;

 

Αν, λαμβανοντας υπ οψιν την εμπιρεια που εχουμε ολοι απο την υπεροχη χωρα στην οποια ζουμε, υποθεσουμε οτι αυτος ο μηχανισμος ΔΕΝ υπαρχει τι γινεται;

Link to comment
Share on other sites

Αν, λαμβανοντας υπ οψιν την εμπιρεια που εχουμε ολοι απο την υπεροχη χωρα στην οποια ζουμε, υποθεσουμε οτι αυτος ο μηχανισμος ΔΕΝ υπαρχει τι γινεται;

Τότε φυσικά θα υπήρχε αιτία για να μη γίνει το φεστιβάλ. Δηλαδή, οι ομάδες των ηθοποιών, οι μαθητές τις Ερμούπολης, τα τυπογραφεία, τα μαγαζιά και οι έμποροι της Ερμούπολης θα πρέπει συντονισμένα να αρνήθηκαν να ξανασχοληθούν με το ΦΕΦΕ και θα το τόνισαν δύο συνεχόμενες χρονιές στον διοργανωτή.

 

Είναι κι αυτό μια υπόθεση. Κάνουμε υποθέσεις Μάριε. Γιατί δεν ξέρουμε. Και στην ανωτέρω υπόθεση ποιο θα ήταν το κίνητρο; Ζημιώθηκε η Ερμούπολη από το συγκεκρημένο φεστιβάλ (γιατί νομίζω διεξάγονται άλλα φεστιβάλ εκεί το καλοκαίρι) στα 5 συνεχόμενα χρόνια;

Link to comment
Share on other sites

Αν, λαμβανοντας υπ οψιν την εμπιρεια που εχουμε ολοι απο την υπεροχη χωρα στην οποια ζουμε, υποθεσουμε οτι αυτος ο μηχανισμος ΔΕΝ υπαρχει τι γινεται;

Τότε φυσικά θα υπήρχε αιτία για να μη γίνει το φεστιβάλ. Δηλαδή, οι ομάδες των ηθοποιών, οι μαθητές τις Ερμούπολης, τα τυπογραφεία, τα μαγαζιά και οι έμποροι της Ερμούπολης θα πρέπει συντονισμένα να αρνήθηκαν να ξανασχοληθούν με το ΦΕΦΕ και θα το τόνισαν δύο συνεχόμενες χρονιές στον διοργανωτή.

 

 

:dazzled:Μα σοβαρά μιλάς; Όλοι αυτοί λες να κυνηγούσαν το διοργανωτή και αυτός να τους αρνιόταν; Εγώ νόμιζα ότι διοργάνωση σημαίνει να κυνηγάει ο διοργανωτής όλους αυτούς που χρειάζονται για να γίνουν οι εκδηλώσεις. Πώς γίνονται τα φεστιβάλ; Βάζει κάποιος μια ταμπέλα "Φεστιβάλ Τάδε, όσοι ενδιαφέρεστε ελάτε" και του έρχονται στο πιάτο; Ακόμα και αν τους συμφέρει, δε μπορώ να φανταστώ μαγαζάτορες και λοιπούς να κυνηγάνε κάποιον που (μέχρι) την περασμένη χρονιά διοργάνωνε φεστιβάλ και να τον πιέζουν να το ξανακάνει. Ακριβώς επειδή δεν είναι οργανωμένοι (=παράγωγο της λέξης "διοργάνωση").

Link to comment
Share on other sites

Η έλλειψη μηχανισμού δε σημαίνει ότι κάποιος αρνήθηκε να συνεργαστεί ή ότι ζημιώθηκε η πόλη... Αλλά ότι χωρίς κάποιον να το οργανώσει, οι μαγαζάτορες και όλοι οι υπόλοιποι δεν μπορούν να το κάνουν μόνοι τους... Κάτι που ισχύει για οποιοδήποτε φεστιβάλ/ συνέδριο κτλ, ανεξαρτήτως μεγέθους και θέματος. Χρειάζεται πάρα πολλή δουλειά και πολύ τρέξιμο. Τα παιδιά που οργανώνουν το Comicdom είναι μια πολυπληθής παρέα και παλεύουν γι' αυτό απ' όσο ξέρω για μήνες ολόκληρους στον ελεύθερο χρόνο τους - και μιλάμε για ένα φεστιβάλ που γίνεται σε ένα μέρος μόνο. Ο Νίκος είναι ένα άτομο, και δε νομίζω ότι χρειάζεται να "δικαιολογηθεί" για κάποιο λόγο... Αυτά τα 5 χρόνια σαφώς και υπήρξαν και όλοι τα χαρήκαμε, αλλά ξέροντας πόσο τρέχει ο Νίκος, δε μπορώ να απαιτήσω κάτι... μπορώ μόνο να χαρώ όταν και όποτε και αν ξαναοργανωθεί κάτι.

 

Συγνώμη Ντίνο μου, αλλά δεν καταλαβαίνω. Γιατί τέτοια αντίδραση και όχι μια απλή ερώτηση; Όλοι στεναχωριόμαστε που δεν έγινε φέτος φεστιβάλ, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι μας το "χρωστούσε" κάποιος. Και στην τελική... ναι, εφόσον ο Νίκος ήταν ο μόνος που έτρεχε για την οργάνωση, είναι απόλυτο δικαίωμά του να το αναβάλλει, για τον οποιοδήποτε λόγο, για όποτε μπορεί.

 

My two cents :)

 

 

Link to comment
Share on other sites

Μπράβο! My point exactly, from a more informed fan of the festival!

 

Τι να πω κι εγώ που δεν πήγα σε κανένα ΦΕΦΕ...:(

 

(Τι θα πει "my two cents";)

Link to comment
Share on other sites

Τι θα πει "my two cents"
;

 

Η ταπεινή μου άποψη :)

 

Κι εγώ που πήγα σε δύο ΦΕΦΕ μόνο, κι εμένα μου λείπει. Αλλά περισσότερο χαίρομαι που υπήρξαν...

Link to comment
Share on other sites

:dazzled:Μα σοβαρά μιλάς;

Σύνελθε Κέλλυ και μάθε να διαβάζεις τι γράφω πριν μου τσακίσεις τα @@. Είμαι ηλίθιος; Αυτό με αποκαλείς; Θα έγραφα εγώ τέτοια μαλακία;

 

Αυτό που λέγω στην υπόθεση μου είναι ότι ο διοργανωτής πάει σε αυτούς, βεβαίως, και εκείνοι του λένε "όχι". Που είδες να λέω τις σαχλαμάρες που έγραψες;

 

Γιατί τέτοια αντίδραση και όχι μια απλή ερώτηση;

Μετά από δύο χρόνια, έτσι μου βγαίνει η ερώτηση.

Link to comment
Share on other sites

Το ενδεχόμενο του "ο Νίκος δεν προλαβαίνει να το οργανώσει" γιατί δε σε καλύπτει; Γιατί πρέπει να αρνούνται οι μαγαζάτορες αντ' αυτού;

 

Αν πιστεύεις πως θα μπορούσε να οργανωθεί χωρίς δουλειά από το Νίκο, να το συζητήσουμε. Αλλά πιστεύω ότι για να γίνει αυτό, θα πρέπει να εμπλακούμε ενεργά πάρα πολλά άτομα εξ αποστάσεως, με άπειρα τηλεφωνήματα και μέιλ, και για αρκετό καιρό. Θα μπορούσαμε να το κάνουμε βεβαίως. Μία πρόταση επ' αυτού θα ήταν πολύ πιο εποικοδομητική, αλλά δε λες αυτό... απ' ό,τι φαίνεται τουλάχιστον, λες "γιατί ο Νίκος δε μας δίνει άλλο ένα φεστιβάλ". Ε, προφανώς, για διάφορους λόγους που μπορεί αν θέλει να αναφέρει, δε μπορεί να μας το προσφέρει έτοιμο στο πιάτο.... Οι λόγοι του μπορεί να είναι και προσωπικοί, γιατί θα πρέπει να μας δώσει "αναφορά";

 

Νομίζω γίνεσαι άδικος :(

 

H δυναμική που αναφέρεις μπορεί να υπήρξε από άποψη συμμετοχών, αλλά απ' ό,τι είδα εγώ, δεν υπήρξε από άποψη διοργάνωσης, όπως συμβαίνει σε άλλες περιπτώσεις. Δεν μπήκαν νέα άτομα στην οργάνωση, και στο τελευταίο ΦΕΦΕ απ' όσο θυμάμαι, πάλι ο Νίκος έτρεχε για όλα.

 

Ό,τι κι αν είναι αυτό που αποκαλούμε "ελληνικό φανταστικό", είναι πολύ βαρύ για να το σηκώνει κάποιος στην πλάτη μόνος του. Αν θέλουμε κάποιο ΦΕΦΕ ή ΦΕΦ[χ], θα μπορούσαμε να κάνουμε κι εμείς κάτι, κάποια άλλη απόπειρα. Αλλά μην πυροβολείτε τον διοργανωτή!

 

 

 

Link to comment
Share on other sites

Εγω απλα θα πω οτι απο την εμπιρεια μου σε παρομιες διοργανωσεις αυτο που συμβαινει ειναι οτι πεφτει η ιδεα και ολοι λενε ουαου κτλ, μετα πλησιαζει ο σχεδιασμος κι ολοι λενε το μακρυ τους και το κοντο τους που 90% δεν εχει καμια επαφη με τη πραγματικοτητα, μετα παμε στην υλοποιηση οπου ολοι ξαφνικα σιωπουν κα μενουν 2 - 3 μαλ.... ( αν ειναι τυχεροι και μεινουν τοσοι ) να βγαζουν το φιδι απο την τρυπα...

 

Ως εκ τουτου μπορω να πω οτι ειμαστε τυχεροι που ο Νικος ασχοληθηκε με το να το διοργανωσει εστω και 2 φορες, το οτι την 3η το ξαναδιοργανωσε μονος του αν θες βαζει πισω απο τη "σκανδαλη" την ελληνικη κοινωτητα του φανταστικου, ε την τραβηξαμε και 3 φορες διοτι ως ελληνες ειμαστε και large :).

 

Τωρα το οτι ο Νικος ηθελε τον ελεγχο εγω δεν το πιστευω, και δεν το λεω με βαση τη πρωσωπικη εμπιρεια που εχω απο το Νικο, απλα δεν υπαρχουν γεγονοτα που να υποστηριζουν κατι τετοιο, ειμαι σιγουρος οτι κανεις απο την κοινωτητα του ελληνικου φανταστικου δεν ξεκινησε διαδικασιες να οργανωσει 6ο ΦΕΦΕ ( ουτε και ο Νικος ) και ως εκ τουτου δεν οργανωθηκε απο μονο του.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω γίνεσαι άδικος :(

Το δέχομαι. Όντως έγινα άδικος.

 

Κατ'αρχήν, πρακτικά πλέον, ακόμα κι αν συνεχιζόταν το ΦΕΦΕ, από φέτος για μένα τέλειωσε το φεστιβάλ. Το θέμα δεν είναι πλέον μόνο οικονομικό. Λόγω οικιακών υποχρεώσεων δεν μπορώ να λείψω ούτε μία νύχτα από την Χαλκίδα.

 

Κατά δεύτερον, αποδεχόμενος όσα λέει και ο Μάριος από πάνω (κανείς δε λέει όχι στη μάσα, αλλά λίγοι μπένουν στην κουζίνα να δώσουν ένα χεράκι) ζούσα καιρό με την φαντασίωση ότι αν υπήρχε τρόπος να στεγαστώ αρκετό διάστημα στην Ερμούπολη (αρκετόοοοο διάστημα) θα βοηθούσα τον Νίκο στο τρέξιμο, οτιδήποτε μπορούσα να καλύψω για να μην τα κάνει όλα μόνος. Στα θέματα όμως που ερχόμασταν σε επαφή, τα διηγήματα μου, είχαν μεν ένα φιλικό κλίμα, δεν είχα όμως ποτέ το θάρρος να του κάνω την πρόταση. Πιθανό να γελούσε μαζί μου, μην παίρνοντας με στα σοβαρά. Κι αν ρωτούσε "είσαι σίγουρος; θα ξεπατωθείς!" τότε θα δείλιαζα. Έχω αυτό το κουσούρι στην προσωπικότητα μου. Η πίστη στην ευθύνη μου προκαλεί τρόμο λάθους και αποτυχίας και ζω στον φόβο. "Αν δεν βουτήξεις πως θα μάθεις;" μου έλεγε συχνά ο πατέρας μου. Αμ κι ο άλλος τι με κοιτάζει με μισό μάτι και μου λέει "Ξέρεις;" "Μπορείς;" "Είσαι σίγουρος;" Δεν ξέρω αλλά θα μάθω ρε ηλίθιε! Μια ζωή η ίδια Νέμεση, ξανά και ξανά μπροστά μου. Τέσσερις μήνες στη NEOSET έκαμνα με κέφι δουλειές που οι άλλοι τις έκαναν γκρινιάζοντας σα να είχε πέσει ο ουρανός στο κεφάλι τους. Τόσο που αναρωτήθηκα αν όλες αυτές οι τρομακτικές ιστορίες που άκουγα για την στρατιωτική θητεία ήταν τελικά άλλη μια παπαριά του έλληνα.

 

Τέλος πάντων, για φαντασίες μιλάμε τώρα, κι αν όντως αυτό ήταν το πρόβλημα. Δεν ξέρω αν ο Νίκος θα συνεχίσει το φεστιβάλ, ήθελα απλώς να μπει στον κόπο να μας το εξηγήσει και μετά μούγκα από μένα. Ή μάλλον μούγκα από μένα από τώρα, δεν θέλω να τον αδικώ άλλο.

Link to comment
Share on other sites

Μούγκα από σένα Ντίνο, αφού πρώτα όμως τα έχεις κάνει θάλασσα! Δεν ανοίγουν έτσι τόπικ για τόσο σοβαρά ζητήματα. Και σκέφτονται πρώτα πριν γράψουν. Έχω έτοιμο ένα ολόκληρο σεντόνι που σε διαβεβαιώ ότι δεν θέλεις καθόλου να διαβάσεις, οπότε δίνω μόνο την περίληψη:

 

Κι εγώ θα προτιμούσα να υπήρχε μια ενημέρωση από τον Νίκο Αλμπανόπουλο για τον λόγο που δεν έγινε και το 6ο ΦΕΦΕ. Όχι, εξήγηση όμως γιατί δεν τη χρωστάει σε κανέναν. Ακόμα και χωρίς την ενημέρωση αυτή όμως, δεν μου είναι δύσκολο να φανταστώ κάποιους από τους λόγους: Ο Νίκος έχει πλέον αποκτήσει δύο παιδιά (και μόνο αυτό θα έφτανε για μένα) και ανακατεύεται πλέον πολύ ενεργά με τα κοινά (αντιδήμαρχος Ερμούπολης αν δεν κάνω λάθος). Κι εγώ θα προτιμούσα τα βάρη της διοργάνωσης να είχαν πια μοιραστεί έτσι που να μην πέφτουν όλα στους ώμους του, αλλά αυτό δεν συμβαίνει. Είναι κάτι με το οποίο έχω διαφωνήσει μαζί του, αλλά οπωσδήποτε δεν έχω το δικαίωμα να τον κατηγορώ γι’ αυτό.

 

Για όσους δεν τα έζησαν, τα ΦΕΦΕ είχαν 40 (ολογράφως: σαράντα!) θεματικές εκδηλώσεις σε λιγότερο από 48 ώρες (Παρασκευή απόγευμα με Κυριακή μεσημέρι). Τα θεωρώ σαν πέντε μικρά θαύματα στην ξεραΐλα του χώρου της ελληνικής Ε.Φ. και του ελληνικού φανταστικού γενικότερα και είμαι ευγνώμων στον Νίκο Αλμπανόπουλο που συνέβησαν. Θα ήθελα όσο τίποτε άλλο να συνεχιστεί αυτός ο υπέροχος θεσμός, αλλά από κει μέχρι να τον κατηγορήσω ότι δεν διοργανώνει το έκτο και να είμαι εξοργισμένος που δεν με ενημερώνει, απλώνονται απέραντες εκτάσεις αχαριστίας.

 

Τέλος, Ντίνο

 

 

προλαβαίνεις να σβήσεις εκείνες τις ανεκδιήγητες παραγράφους για τους διαγωνισμούς, πριν απαντηθούν από μένα ή -ακόμα χειρότερα- από τον ίδιο τον Νίκο.

 

Link to comment
Share on other sites

Μπορούμε απλώς να τα θυμόμαστε ευχάριστα, όπως το Asimov's (εγώ μόνο το 5ο ΦΕΦΕ πρόλαβα, αλλά ήταν εξαιρετική εμπειρία) και να μην το κλαίμε και να μην οργιζόμαστε. Αν σου φαίνεται τόσο μεγάλη απώλεια, διοργάνωσε εσύ το 6ο στη Χαλκίδα. How does that sound?? Sounds cool to me!!

 

 

Από την άλλη και μόνο που κατάφερες να "εξοργίσεις" τον πάντα εξαιρετικά διπλωματικό, σε σημείο εξοργισμού, μίστερ μαν. είναι κατόρθωμα. :) :) Αυτό το forum είναι γεμάτο εκπλήξεις!!

 

Link to comment
Share on other sites

Μούγκα από σένα Ντίνο, αφού πρώτα όμως τα έχεις κάνει θάλασσα! Δεν ανοίγουν έτσι τόπικ για τόσο σοβαρά ζητήματα.

Λοιπόν... ξύδι!

 

Τα του διαγωνισμού τα έσβησα, αλλά εκεί το ανέφερα χιουμοριστικά (συγνώμη που ξέχασα τα εμότικον) και ήταν ασόβαρες τσιγκλιές που είχα δώσει κατ' ιδίαν στον Νίκο, γι αυτό τα επανέλαβα έτσι εδώ.

 

Εγώ το λέω εξήγηση, εσύ το λες ενημέρωση, αν όμως χρειάζεται να πηδάω στους κάλους σας για μια ιδέα θεωρίας του τι συνέβη, ε όχι, δεν μετανιώνω που άνοιξα το τόπικ. Εκτός κι αν ξαναέγραψες έτσι γι αυτό κάπου αλλού και το έχασα.

 

Ξανά: 5 χρόνια ΦΕΦΕ, μετά τίποτα, και κανείς δεν λέει λέξη. Όταν σταμάτησε το 9 έγιναν ολόκληρες συζητήσεις. Ο κύριος Μαστοράκης έδωσε μια "ενημέρωση"! Το ΦΕΦΕ ήταν σαν "σσσ... δεν κοιτάμε την καμπούρα παιδί μου"! Αυτό.

Edited by DinoHajiyorgi
Link to comment
Share on other sites

Μπορούμε απλώς να τα θυμόμαστε ευχάριστα, όπως το Asimov's (εγώ μόνο το 5ο ΦΕΦΕ πρόλαβα, αλλά ήταν εξαιρετική εμπειρία) και να μην το κλαίμε και να μην οργιζόμαστε. Αν σου φαίνεται τόσο μεγάλη απώλεια, διοργάνωσε εσύ το 6ο στη Χαλκίδα. How does that sound?? Sounds cool to me!!

Αυτό είναι μια πάρα πολύ καλή ιδέα. Γιατί να τα περιμένουμε ΟΛΑ από τους άλλους;

Link to comment
Share on other sites

Εγώ θα ήθελα να πω μία τα αυτονόητα (αν και μάλλον έχω αρχίσει λίγο να πιστεύω πως ίσως να είναι μόνο για μένα αυτονόητα :p και ίσως για αυτό και να τα πω?)

1. Βάζω το χέρι μου στη φωτιά πως η ιδέα του τόπικ εδώ από το Ντίνο δεν ήταν να στεναχωρήσει και να αδικήσει το Νίκο, αλλά να κάνει τα παράπονά του με ειλικρίνεια όπως τα κάνει πάντα σε κάθε θέμα, λέγοντας ότι ακριβώς έχει στο μυαλό του και τίποτα λιγότερο (καμιά φορά δυστυχώς).

2. Βάζω επίσης το χέρι μου στη φωτιά πως ο Νίκος όταν θα το διαβάσει αυτό εδώ θα στεναχωρηθεί, πολύ... κι είναι πράγματι άδικο, όχι μόνο για τους λόγους που αναφέρατε, εγώ μπορώ να σκεφτώ και πέντε ακόμα, αλλά δεν τους θεωρώ του παρόντος να αναφερθούν και αυτοί εδώ. Έναν μόνο που τον θεωρώ σημαντικό: ποτέ ο κόσμος δεν εκτιμάει όλα αυτα που κάνει ούτε και το δίνει από τον ίδιο για να τα κάνει αυτά

3. Τώρα, το παράδοξο για μένα εδώ είναι πως ξέρω (επίσης βάζω το χέρι μου τη φωτιά, ας μην το λέω σε κάθε νούμερο :p) πως Ντίνος συγκεκριμένα είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που εκτιμάνε απεριόριστα το Νίκο, και σα φίλο και σαν άνθρωπο γενικά. Έτσι, το μόνο που έχω να πω για το παρόν τόπικ είναι ότι το εκλαμβάνομαι σαν μια πατατοειδή διαμαρτυρία που τελικά αλλού ίσως το πήγαινε, αλλού το έφτασε, και που αν συνεχίσουμε να λέμε το μακρύ μας και το κοντό μας χωρίς να μπει ο Νίκος να διαολοστήλει ομαδικώς, μάλλον χειρότερο θα το κάνουμε παρά καλύτερο.

 

Πάντως -κι αφού είπα το δικό μου μακρύ :p πάρτε και το κοντό- έχω να προσθέσω πως, Ντίνο, αν βρεις τρόπο να φύγεις από τη Χαλκίδα, έχεις σπίτι να μείνεις για απεριόριστο χρονικό διάστημα (και το ξέρεις). Έλα να το οργανώσεις, να γίνεις σκλάβος του για όσο χρειαστεί, να τρέξεις για τα πάντα και να εξιλεωθείς :)

Link to comment
Share on other sites

Επ, εδώ είμαι και εγώ. Νομίζω ότι ο τόνος του τόπικ είναι ένα-δυο κλικ παραπάνω δραματικός από ό,τι οι περιστάσεις απαιτούν, ησυχάστε. Τίποτα από όσα διάβασα δεν με στενοχώρησε, από το πρώτο ποστ ως το τελευταίο, ίσα ίσα που γέλασα με την παρατήρηση του mman για τους διαγωνισμούς -και ακόμα και σήμερα δεν είμαι σίγουρος, πιστεύει στα αλήθεια ο Ντίνος ότι τον... αδίκησα βάσει σχεδίου; Χαχα δεν το νομίζω.

 

Επί της ουσίας: Οκ, τα έχω ξαναπεί και θα τα πω ξανά. Ξεκίνησα το φεστιβάλ για να κάνω κάτι δημιουργικό στο νησί, σχετικό με την ασχολία μου που αγαπώ περισσότερο, την εφ. Προσπάθησα να παρασύρω μια μικρή ομάδα φίλων και γνωστών σε αυτό (ντόπιων), και τα κατάφερα. Έκανα μέσα από το φεστιβάλ περισσότερους φίλους και χαιρόμουν με την ετήσια επανάληψη. Πολύς κόσμος βοήθησε στην υλοποίησή του -και μάλιστα το έκανε με επαγγελματισμό, αναπτύσσοντας πρωτοβουλία και δείχνοντας συνέπεια. Να μην πω τώρα ονόματα, αλλά ήξερα ότι η Χ εκδήλωση θα έβγαινε πέρα σωστά επειδή την είχε αναλάβει ο/η Ψ φεστιβαλικός σύντροφος. Και έβγαινε πράγματι από το Α ως το Ω, ακόμα και χωρίς να εμφανιστώ, με αντιμετώπιση των έξτρα δυσκολιών που δεν είχαμε προβλέψει. Έτσι κάποιες εκδηλώσεις ολοκληρώνονταν με μηδενική ως ασήμαντη επίβλεψη και ενασχόληση από μέρους μου, ενώ φυσικά άλλες απαιτούσαν παρουσία και τρέξιμο ως το τελευταίο λεπτό.

 

Μιλάω όμως για το τριήμερο. Και πρέπει να καταλάβετε ότι το τριήμερο καθαυτό είναι η διασκέδαση, το πάρτι, η ελαφρότητα του φεστιβάλ. Η πραγματική κούραση είναι ο χρόνος που προηγείται. Από τη στιγμή που θα πεις «οκ, θα το κάνω εκείνη την ημερομηνία» ως την έναρξη, μεσολαβούν τρεις ή τέσσερις μήνες με άγχος και τρέξιμο, που αναπόφευκτα προκαλούν κόπωση. Η διαδικασία που ξεκινά με το «για να δούμε τις εκδηλώσεις: Θα είναι αυτή... αυτή... αυτή... αυτή... Η πρώτη θα γίνει έτσι... έτσι... έτσι... Θέλω αυτό το χώρο... Αυτούς τους συμμετέχοντες... Αυτά τα εργαλεία... Θα κοστίσει τόσο... Χμ... Άρα πρέπει να μιλήσω με αυτούς τους ανθρώπους, στο πρόγραμμα θα γραφεί έτσι κλπ. Πάμε τώρα στη δεύτερη...» και καταλήγει στο καμπανάκι έναρξης κάθε εκδήλωσης, είναι κουραστική, αν φυσικά θέλεις το φεστιβάλ να έχει υψηλό επίπεδο και να είναι κάθε χρόνο καλύτερο από το προηγούμενο, όπως εκτιμώ ότι ήταν.

 

Τώρα, αυτό το «κουραστική» δεν μεταφράζεται σε τίποτα τραγικό. Δεν ήμουν ήρωας και στο κάτω κάτω ο καθένας μας έχει τις ασχολίες και τα χόμπι του και κουράζεται με αυτά. Έτσι και εγώ έκανα ό,τι έκανα με χαρά. Απλά: Μπορούσα-Τα έκανα... Πέντε χρόνια, πέντε φεστιβάλ, με εμένα όμως να δουλεύω σε μια κοινή δουλειά, σε μια υπηρεσία, όπου μετά τις 16:00 το μυαλό σου είναι ελεύθερο. Η θέση που είμαι τώρα με κουράζει και με δεσμεύει υπερβολικά. Περισσότερο ίσως από ό,τι φαντάζεστε και σίγουρα σε βαθμό που να μην κατορθώσω να κάτσω μια στιγμή ήρεμος & χαλαρός και να πάρω τη μεγάλη απόφαση, «πάμε για το έκτο». Τόσο απλά. Και εξίσου απλά μπορεί να την πάρω σύντομα. Υπάρχει ακόμα κάτι που πρέπει να εξηγήσω. Μπορούν να βοηθήσουν άλλοι στη διοργάνωση; Μήπως είμαι συγκεντρωτικός; Χαχα, εδώ αλήθεια γελάω. Σας λέω ειλικρινά, αν υπήρχε μια ομάδα πέντε ατόμων που να ήθελε να δουλέψει τρεις μήνες ώστε να προετοιμάσει το φεστιβάλ, θα το είχαμε. Αν με δυο λόγια η δική μου συνεισφορά ήταν η εμπειρία και το ένα πέμπτο της προσπάθειας (και το 1/5 των ούτως ή άλλως ελάχιστων και ασήμαντων πόρων), αναμφίβολα στα μέσα Μαΐου 2012 το φεστιβάλ θα ήταν εδώ. Αλλά μην μου πείτε «εξ αποστάσεως» ή «εγώ αναλαμβάνω αυτή την εκδήλωση», κάτι τέτοιο δεν θα αποτελεί ομαδική δουλειά, ούτε θα με απαλλάξει από τίποτα. Ομάδα σημαίνει συνάντηση μια φορά την εβδομάδα, για μια ώρα, με ισότιμη συμμετοχή, κόπο και ιδέες. Έτσι μόνο γίνεται φεστιβάλ, όσο τουλάχιστον ασχολούμαι με αυτά που ασχολούμαι.

 

Στο μεταξύ, δείτε την περίοδο αυτή σαν διάλειμμα, ή... οργανώστε ένα φεστιβάλ. Σε ορισμένους από εσάς το έλεγα και στο 3ο, και στο 4ο και (κυρίως) στο 5ο και μάλλον νομίζατε ότι έκανα πλάκα: Η μεγαλύτερη χαρά μου είναι να διαβάσω ότι «διοργανώνεται σε μια άλλη πόλη το νέο φεστιβάλ εφ» και να βρεθώ εκεί συμμετέχων και τουρίστας ταυτόχρονα, ανάμεσα σε μπύρες, συζητήσεις, παρουσίες και... κοπάνες από εκδηλώσεις. Α ναι, και μετά στο πλοίο της επιστροφής να γράφω χαλαρός στο σουφουφου τις αναμνήσεις μου...

 

edit: δραματικός, όχι δραματοποιημένος...

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Σε ευχαριστώ πολύ Νίκο, όσο δεν φαντάζεσαι.

 

Σου παραθέτω +100 σε όσα έγραψε η Κιάρα από πάνω, και σίγουρα αστειευόμουν για τους διαγωνισμούς (τα υπονοούμενα, αν θυμάσαι, τα είχε πετάξει ο κύριος Μαστοράκης μπροστά σου, τότε που ήμουν στην επιτροπή).

 

Αν δεν είχα αυτά τα προβλήματα τώρα, οικιακές φροντίδες και αγωνιώδη αναζήτηση για εργασία, θα μετανάστευα στην Ερμούπολη μόλις μου το ζητούσες. Και μακάρι να γνώριζα καλύτερα τους Χαλκιδαίους, που σε βεβαιώ, τους ξέρω αρκετά για να σου πω ότι δεν συγκρίνονται με τους Συριανούς. Ένα Φεστιβάλ του Φανταστικού στη Χαλκίδα; Είναι όμως μια όμορφη φαντασία και μια έντονη σκέψη.

 

Και με κίνδυνο να παρεξηγηθώ (ψιλοβρόχη μετά από ό,τι προηγήθηκε) σε αγαπώ πολύ.

Link to comment
Share on other sites

[...]Επί της ουσίας: Οκ, τα έχω ξαναπεί και θα τα πω ξανά. [...]

Αν και δεν αναφέρεις τίποτα ουσιαστικά καινούριο, είναι καλό που επιβεβαιώνεις αυτά που ήδη φανταζόμασταν. Τι απ’ όλα αυτά δεν θα μπορούσε να είχε μαντέψει κανείς και μόνος του;

Βέβαια τα είχες πει, κυρίως όμως στην τελευταία εκδήλωση του τελευταίου ΦΕΦΕ.

Και γιατί ρε κακέ nikosal δεν τα ξεκαθάρισες κι εδώ, να μην έχουμε τον Ντίνο στο πάτωμα ενάμιση χρόνο τώρα να χτυπάει χέρια και πόδια «θέλω το ΦΕΦΕ μου, θέλω το ΦΕΦΕ μου»; Θα είχαμε γλιτώσει πολύ ηλεκτρονικό μελάνι έτσι.

Κάλλιο αργά παρά ποτέ.

Link to comment
Share on other sites

  • 5 months later...

Χεχε, τώρα που το ξαναδιαβάζω έχει και την πλάκα του το τόπικ, δεδομένου ότι στις 11 Μαΐου σας περιμένω στο νησί. Θα αναγγείλω την τελευταία μέρα και το... 7ο, για να μην αρχίσει ξανά ο Ντίνος τους επικήδειους!

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..