Jump to content

Πένα VS Πληκτρολόγιο


simplex
 Share

Recommended Posts

Εκανα αγκαλιτσα τον Νικο... χχε χεχε...η εκδικηση των θεων εναντια στους εραστες των υπολογιστων! :rofl:

 

 

Link to comment
Share on other sites

Α ρε τι έχετε να πάθετε, όταν δικαιωθεί ο Λιακό και οι μαγνητικές καταιγίδες βγάλουνε οφ το ηλεκτρικό δίκτυο. Με καλέμι σε πέτρα σας βλέπω:rofl:

 

 

 

Αμ, εμείς είμαστε Έλληνες και στις φλέβες μας κυλάει ο Ιχώρ. Μια ματιά να του ρίξουμε, κι απ' την τρομάρα του ο υπολογιστής θα ανοίξει.

Κι όσο θα το κάνουμε αυτό, θα πίνουμε και φραπέ. Έτσι, για να μην ξεχνάμε και τις πατρώες παραδόσεις.

 

Link to comment
Share on other sites

Αν χρειαστεί, ακόμη και τα μαγνητάκια του ψυγείου θα περιστρέφω όλη μέρα για να παράξω εναλλασσόμενο ρεύμα. Στο μελάνι δεν επιστρέφω!

Link to comment
Share on other sites

Προσπαθώ να πείσω τον εγκέφαλό μου ότι είναι πολύ καλύτερα στον υπολογιστή αλλά δεν πείθεται ο ρουφιάνος.

 

Βλέπει αυτό το παραλληλόγραμμο φωτεινό πράμα μπροστά του και αγχώνεται. Θέλει να μετακινήσει μια παράγραφο και τρελαίνεται που δεν μπορεί να ζωγραφίσει βελάκια από τη θέση Α στη θέση Β. Πανικοβάλλεται ελαφρώς όταν κλείνει ο υπολογιστής, επειδή το έργο του δεν υπάρχει σε υλική, χειροπιαστή μορφή.

 

 

Εκτός αυτού μ' αρέσουν τα γράμματά μου και να γράφω σε πολυτονικό και να κάνω το ''ου'' βυζαντινό, σαν ο με κερατάκια και να ζωγραφίζω μπαρμπαδάκια στα περιθώρια περιμένοντας την έμπνευση.

 

Προτιμάω στυλό και χαρτί, ακόμα.

Link to comment
Share on other sites

Ε αφού λέμε όλοι τις ιδιοτροπίες μας, να πω κι εγώ τη δική μου:

Πληκτρολόγιο, πληκτρολόγιο, πληκτρολόγιο. Μία από τις παιδικές φίλες της μαμάς μου ήταν γραμματέας. Στο σπίτι της βρήκα ένα εγχειρίδιο εκμάθησης τυφλού συστήματος. Της το ζήτησα και μου το έδωσε. Έπρηξα τους γονείς μου να μου πάρουν γραφομηχανή και κλάκα κλάκα έμαθα (πριν τελειώσω το δημοτικό αυτό). Στον υπολογιστή γράφω πολλές φορές πιο γρήγορα απ' ό,τι στο χέρι. Δεν υπάρχει περίπτωση να γράψω λογοτεχνία σε χαρτί γιατί δεν προλαβαίνω τη ροή της σκέψης μου (τις καλές μέρες. Τις κακές μέρες απλά κάθομαι και κοιτάω την οθόνη όπως θα κοιτούσα και τη λευκή κόλλα χαρτί).

Ακόμα και σημειώσεις σε διαλέξεις προτιμώ να τις κρατάω στον υπολογιστή αν έχω την επιλογή. Βέβαια έχω πάντα μαζί μου και δίπλα στο προσκέφαλό μου τα βράδια ένα σημειωματάριο για ιδέες που κατεβαίνουν εκεί που δεν τις περιμένεις, τις σκαλίζω αυτές χειρόγραφα (μερικές φορές και χωρίς ν' ανάψω φως το βράδυ, πολύ γέλιο), αλλά με την πρώτη ευκαιρία περνάνε κι αυτές στο Scrivener. Φαντάζομαι όταν αποκτήσω έξυπνο τηλέφωνο θα με αποχαιρετήσει και το σημειωματάριό μου.

Link to comment
Share on other sites

Βλέπει αυτό το παραλληλόγραμμο φωτεινό πράμα μπροστά του και αγχώνεται. Θέλει να μετακινήσει μια παράγραφο και τρελαίνεται που δεν μπορεί να ζωγραφίσει βελάκια από τη θέση Α στη θέση Β.

Μα μπορείς -και μάλιστα χωρίς βελάκια- να κανεις τριπλό κλικ στην παράγραφο ctrl+c με το άλλο χέρι ctrl+v εκεί που θες, ή απλά όπως την έχεις μαρκαρισμένη να την τραβήξεις και να μην το αφήσεις για αργότερα όπως θα έκανες με το χαρτί :p

Η αλήθεια είναι πως για τα μπαρμπαδάκια στα περιθώρια δεν έχω καμία λύση.

 

Έχω παρατηρήσει ότι διαβάζοντας αυτά που έχω γράψει στον υπολογιστή με μια τυπική γραμματοσειρά, μπορώ να κρίνω καλύτερα το αποτέλεσμα, ενώ ό,τι είναι γραμμένο με το γραφικό μου χαρακτήρα κάπως με χαϊδεύει συναισθηματικά.

 

Αυτό ακριβώς το παθαίνω κι εγώ με τα χειρόγραφα και είναι ο λόγος που προτιμώ κι όλας να γράψω μια ιστορία κατευθείαν στον υπολογιστή. Επειδή το λατρεύω το χαρτί, τα μολύβια και το στυλό και από πάντα έτσι ξεκαθάριζα τον εαυτό μου, με χαρτί και στυλό -και φυσικά η διαδικασία ξεκινάει πάντα με την εύρεση του κατάλληλου στυλού :p- θεωρώ πως αυτά που βγαίνουν στο χαρτί είναι και ίσως πιο προσωπικά. Δε θα καθόμουνα να βγάλω τα σώψυχά μου στο word ούτε να κλαίω πάνω του προφανώς :p Όμως ένα διήγημα -ή ακόμα χειρότερα μια νουβέλα ή ένα μυθιστόρημα- δεν είναι τα σώψυχά μου. Είναι ένα κείμενο που σίγουρα περιέχει πράγματα από μένα, ε ακόμα και τεχνικό κείμενο να γράφεις πάντα βάζεις μέσα και λίγο από σένα ρε παιδί μου, αλλά κυρίως είναι μια ιστορία που έχει συγκεκριμένη τεχνική, συγκεκριμένο τρόπο να ειπωθεί. Και η πληκτρολόγηση, όπως και όλα τα εργαλεία που τη βοηθούν, για μένα ήτανε αποκάλυψη.

 

Παρόλο βέβαια που όπως σας είπα λατρεύω τα στυλό και τα μολύβια, σε περίπτωση που δεν το έκανα σαφές πριν :p σιχαίνομαι τις πένες. Δηλαδή πραγματικά δεν έχω ιδέα πως ένας ανθρωπος στην εποχή μας που να έχει χρησιμοποιήσει και όλα τα άλλα μέσα, είναι δυνατόν να γράφει με πένα, δηλαδή με ένα πρωτόγονο στυλό το οποίο στάζει και μουτζουρώνει :p Ωραία εικόνα, ωραία ιδέα, κάκη, χείριστη λύση :p

Link to comment
Share on other sites

Ρε παιδιά, σας βλέπω που τόσες μέρες απαντάτε σοβάρα και με επιχειρήματα και έχω σβήσει τρία (ή τέσσερα;) προσχέδια posts μου, πιο πολύ επειδή ήταν γραμμένα μ' εκείνη την παιχνιδιάρικη ειρωνεία που ένα καινούριο μέλος ίσως παρεξηγούσε, αλλά δεν με βλέπω να κρατιέμαι περισσότερο.

 

Οκέυ, κάνετε πλάκα, έτσι;

 

Για να τελειώνουμε:

Μόνο πένα φυσικά -στυλό στην ανάγκη. Τι τεχνολογίες και χαζομάρες! Αφού έτσι κι αλλιώς δεν διορθώνω ποτέ αυτά που γράφω, τι καλύτερο από τη μυρωδιά του χαρτιού; Ποιος χρειάζεται στον εικοστό πρώτο αιώνα γρήγορες αναπαραγωγές, αποστολές (λέει) με ηλεκτρονικά ταχυδρομεία, ευχέρεια editing, μετακίνηση προτάσεων, παραγράφων, κεφαλαίων, αλλαγές πλοκής, χαρακτήρων, διόρθωση πραγματολογικών λαθών; Αφού δεν υπάρχει τίποτα πιο εύκολο από το να γράψει κανείς ένα μυθιστόρημα μερικών δεκάδων ή και εκατοντάδων χιλιάδων λέξεων με τη μία και τέλειο, ποιος ο λόγος να μπλέκουμε μ' αυτα τα πράγματα τυο διαβόλου;

Μόνο πένα φυσικά!

 

(Ορίστε, δεν άντεξα...)

Link to comment
Share on other sites

Πριν δύο χρόνια περίπου, έχοντας δοκιμάσει τα κλασσικά Moleskine, Rhodia κλπ, είπα να φτιάξω κάτι πιο εξυπηρετικό και ποιοτικό και κατέληξα σε αυτή τη μορφή:

 

post-3000-0-60680700-1328420444_thumb.jpg

post-3000-0-27100000-1328420456_thumb.jpg

post-3000-0-24702900-1328420467_thumb.jpg

post-3000-0-22036900-1328420477_thumb.jpg

 

Ανοίγει τέλεια και μένει ανοικτό χωρίς προσπάθεια ακόμα και στις πρώτες σελίδες γιατί ειναι δεμένο με κλωστοραφή στο χέρι. Έχει χοντρό χαρτί 120gr σε διάφορες ποιότητες, λευκο, υποκίτρινο, μπεζ, από samois βιβλίου μέχρι επιστολόχαρτο που δεν το περνάει ούτε μαρκαδόρος permament ή χαρτί σχεδίου με δόντι. Απ' έξω έχει αθάνατο buckram βιβλιοθήκης δηλαδή βαμβακερό ύφασμα buckram όπως στις ποιοτικές εκδόσεις αλλά με επίστρωση ακρυλικού για επιπλέον αντοχή και πλήρη αδιαβροχοποίηση (νερό, καφές, λάδι, ξύδι, τσίπουρο:p). Το εξώφυλλο είναι πολύ σκληρό για να γράφω εύκολα ακόμα και χωρίς επιφάνεια στήριξης και η ράχη είναι εύκαμπτη οπότε γυρνάει και 360 μοίρες για σημειώσεις στο χέρι.Οι γραμμές είναι αχνές να μην ενοχλούν και ανά 6mm, όχι όπως στα σχολικά τετράδια. Το καλύτερο όμως είναι ότι είναι οριζόντιο (landscape) και όχι κάθετο, οπότε έχει μήκος γραμμής ίδιο με αυτό ενός σχολικού τετραδίου (17χ24cm) ενώ έχει διαστάσεις μόνο 10χ14cm. Στα τυπικά σημειωμάρια τσέπης δυσκολεύομαι να γράψω επειδή η γραμμή είναι μικρή. Επειδή έχει ύψος μόνο 10cm, χωράει πιο εύκολα σε τραπεζάκια εστιατορίου, καφέ, τρένου, αεροπλάνου κλπ, μπροστά σε πιάτα, σερβίτσια ή μπροστά σε πληκτρολόγιο υπολογιστή. Το τελευταίο είναι πολύ χρήσιμο όταν μεταφέρω στον υπολογιστή τα χειρόγραφα. Επειδή ανοίγει τελείως χωρίς προσπάθεια, βγαίνει και πολύ καλή φωτοτυπία και σκανάρεται πολύ καλά και εύκολα 2 σε 1 πιάνοντας μισή Α4. Έχω κάνει και μέγεθος Α5, με διπλό ύψος (σελίδα 20χ14) για γράψιμο στο σπίτι ή όπου το μέγεθος δεν περιορίζει τη χρήση. Τα χαρτιά που βάζω είναι permanent και long life, οπότε δεν κιτρινίζουν ούτε φθείρονται ακόμα και μετά από πολλές δεκαετίες, ίσως και αιώνες. Βάζω κρύα κόλλα archival με ουδέτερο pH. Τα δένω και σύμφωνα με τα νερά του χαρτιού οπότε δεν έχουν καμιά παραμόρφωση απο διαφορικές διαστολές με τις αλλαγές θερμοκρασίας και υγρασίας κατά τη διάρκεια του έτους, δεν κάνουν δηλάδη "κύματα" γιατί το χαρτί διαστέλεται κάθετα στη ράχη και όχι παράλληλα.

Link to comment
Share on other sites

Παρόλο βέβαια που όπως σας είπα λατρεύω τα στυλό και τα μολύβια, σε περίπτωση που δεν το έκανα σαφές πριν :p σιχαίνομαι τις πένες. Δηλαδή πραγματικά δεν έχω ιδέα πως ένας ανθρωπος στην εποχή μας που να έχει χρησιμοποιήσει και όλα τα άλλα μέσα, είναι δυνατόν να γράφει με πένα, δηλαδή με ένα πρωτόγονο στυλό το οποίο στάζει και μουτζουρώνει :p Ωραία εικόνα, ωραία ιδέα, κάκη, χείριστη λύση :p

 

Δεν πρέπει να έχεις γράψει πολύ με πένα. Ακόμα και πένες των 50 ευρώ δε στάζουν, δε μουτζουρώνουν και βγάζουν το 95% του κόπου απο το γράψιμο σε σχέση με ένα ball point γιατί δεν απαιτούν πίεση και δεν ταλαιπωρούν αδύνατους μύες. Η πένα είναι με διαφορά ο πιο ξεκούραστος τρόπος να γράψεις. Επίσης είναι 30 με 100 φορές πιο φτηνός σε σχέση με ένα μέτριο στυλό gel, πράγμα που κάνει ακόμα και την αγορά μιας πένας των 300 ευρώ φτηνότερη λύση από ένα gel των 2 ευρώ. (Κανένα στυλό gel δεν έχει πάνω απο 1ml μελάνι, και πολλά έχουν μόνο 0.3ml).

Link to comment
Share on other sites

Γιατί ειναι διπλός κόπος το να γράφεις πρώτα σε χαρτί; Σου προσφέρει ένα ακόμα στάδιο διόρθωσης, τη στιγμή που περνάς το κείμενο από το χαρτί στον υπολογιστή. Γράφει κανείς τέλειο πρώτο draft;

 

Επειδή η αντιγραφή ειναι κόπος, δε μπαίνεις στη διαδικασία να πληκτρολογήσεις πράγματα που δε σου αρέσουν στο χαρτί. Είναι πιο εύκολο να παραλείψεις κάτι ή να το κάνεις πιο απλό όταν πας από χαρτί σε υπολογιστή γιατί γλιτώνεις κόπο, είσαι θετικά προδιατεθειμένος στο να αφαιρέσεις.

 

Αντίθετα, όταν διορθώνεις κείμενο ήδη γραμμένο στον υπολογιστή, μπαίνεις στον πειρασμό να διαβάζεις πιο γρήγορα και λιγότερο προσεκτικά, να μη δουλέψεις το κείμενο και να το αφήσεις ως έχει, γιατί είναι κόπος το να το διορθώσεις. Είσαι προδιατεθειμένος στο να μην αφαιρέσεις. Όσο πειθαρχημένος και να είναι κάποιος, αφήνει πιο εύκολα το κακό κείμενο αδιόρθωτο όταν δουλεύει από την αρχή στον υπολογιστή.

 

Επειδή έχω δει πολλά κείμενα και με τους δύο τρόπους από τον ίδιο συγγραφέα, μπορώ να πω με σιγουριά ότι το να ξεκινάς στο χαρτί βελτιώνει πολύ το τελικό αποτέλεσμα, ιδίως όταν ο συγγραφέας δεν έχει πολύ μεγάλη πείρα. Είναι ένα εξαιρετικά χρήσιμο πρώτο στάδιο επεξεργασίας/διόρθωσης με πολύ μεγάλη ελευθερία. Ξέρω αρκετούς που για να εκμεταλλευτούν περισσότερο αυτό το πλεονέκτημα, κάνουν ακόμα και δύο ή τρία draft χειρόγραφα πριν πάνε στον υπολογιστή.

 

Το αν μιλάμε για πολύ κόπο είναι απλά μαθηματικά. 80,000 λέξεις πληκτρολογούνται από έναν μέτριο σε ταχύτητα συγγραφέα που δεν ξέρει τυφλό σύστημα με ταχύτητα περίπου 40 λέξεις το λεπτό. 2000 λεπτά λοιπόν ή 33 ωρες. Δε νομίζω ότι είναι 4 επιπλέον μεροκάματα ιδιαίτερο σημαντικό διάστημα στο γράψιμο ενός μυθιστορήματος. Εγώ γράφω με ένα δάκτυλο από το κάθε χέρι και πάλι πιάνω 80 λέξεις το λεπτό, οπότε 2 μόνο μεροκάματα. Φυσικά ο χρόνος αντιγραφής απο το χειρόγραφο είναι μεγαλύτερος στην πράξη, αλλά όπως ανέφερα πιο πάνω είναι χρήσιμος χρόνος προσεκτικής ανάγνωσης και επεξεργασίας κάθε λέξης, δε μπορείς να τον πεις χαμένο. Όσο για το χρόνο και την κούραση της αρχικής γραφής, αυτό είναι θέμα ταχύτητας και ποιότητας μέσου γραφής. Με το κατάλληλο μέσο, δεν είναι τίποτε φοβερό.

 

Μια μέση λύση που χρησιμοποιείται από μερικούς είναι το να μη διορθώνουν ένα κείμενο στο ίδιο έγγραφο αλλά να το πληκτρολογούν από το μηδέν όταν διορθώνουν ένα draft για να προκύψει το επόμενο. Δύο παράθυρα στην οθόνη δίπλα δίπλα, στο ένα διαβαζεις, στο άλλο γράφεις το αποτέλεσμα της επεξεργασίας. Και πάλι το αποτέλεσμα βελτιώνεται πολύ.

 

Αν μια πληκτρολόγηση 80,000 λέξεων είναι θέμα 2 ημερών και ένα μυθιστόρημα είναι θέμα 3 μηνών πλήρους εργασίας (πολύ συντηρητικό), η πληκτρολόγηση κάθε draft είναι μόνο 1% του συνολικού χρόνου. Δεν υπάρχει ουσιαστικά πλεονέκτημα παραγωγικότητας στο να κάνεις λιγότερες επαναπληκτρολογήσεις σε κάθε draft ή στο να ξεκινήσεις με ένα ή και πολλαπλά χειρόγραφα draft. Εϊναι σχεδόν αδιάφορο στην πράξη και το πλεονέκτημα στην ποιότητα του κειμένο είναι, αν μου επιτρέπετε, συγκλονιστικό.

Edited by Craft
Link to comment
Share on other sites

Κοίτα, έχοντας κάνει και μία και δύο και τρεις (και τέσσερις και πέντε και και και) επιμέλειες σε διηγήματα και σε νουβέλες, μπορώ να σου πω ότι κείμενο που θα "κρυώσει" για τουλάχιστον ένα μήνα, αποκαλύπτει το 95% των τύπο και γραμματικοσυντακτικών. Αν ο συγγραφέας επιλέγει να το διαβάσει "στο πόδι", καλύτερα να πάρει επιμελητή.

 

Τώρα, εγώ, φερ' ειπείν, γράφω στο χέρι πιο αργά κι απ' το θάνατο και πιο δυσανάγνωστα από γιατρό. Επίσης, έχω τενοντίτιδα και στα δύο χέρια (ευχαριστώ πιάνο). Δεν ξέρω το επίσημο τυφλό στον υπολογιστή (είχα μάθει κάποτε, αλλά δε με βόλεψε καθόλου), αλλά γράφω λίγο πιο αργά απ' όσο μιλάω.

 

Δέχομαι ότι υπάρχουν κάποιοι άνθρωποι που τη βρίσκουν με τα χειρόγραφα. Δε λειτουργούν για μένα. Με κανέναν απολύτως τρόπο.

 

Υ.Γ Όταν έγραψα το πρώτο μου "σοβαρό" διήγημα, το έγραψα στη γραφομηχανή, γιατί δεν είχα ακόμα υπολογιστή. Όταν το πέρασα, μετά, στον κομπιούτορα, βλαστήμαγα την ώρα και την στιγμή που ξεκίνησα την τραγικά άβολη διαδικασία "κοίτα κάτω-κοίτα οθόνη". Ημικρανία μ' έπιασε απ' αυτό το πάνω κάτω κι ο σβέρκος μου υπέφερε περισσότερο απ' ότι μετά από χέβι μέταλ συναυλία... Χαρά στο κουράγιο όποιου το κάνει.

Link to comment
Share on other sites

Υ.Γ Όταν έγραψα το πρώτο μου "σοβαρό" διήγημα, το έγραψα στη γραφομηχανή, γιατί δεν είχα ακόμα υπολογιστή. Όταν το πέρασα, μετά, στον κομπιούτορα, βλαστήμαγα την ώρα και την στιγμή που ξεκίνησα την τραγικά άβολη διαδικασία "κοίτα κάτω-κοίτα οθόνη". Ημικρανία μ' έπιασε απ' αυτό το πάνω κάτω κι ο σβέρκος μου υπέφερε περισσότερο απ' ότι μετά από χέβι μέταλ συναυλία... Χαρά στο κουράγιο όποιου το κάνει.

 

Υπάρχει καλός τρόπος να γίνουν τα πάντα γρήγορα και εργονομικά. Η κούραση είναι πάντα θέμα τεχνικής και υλικών. Πολλοί παίζουν πιάνο επαγγελματικά χωρίς τραυματισμούς και πολλοί γράφουν ώρες με το χέρι και δακτυλογραφούν χειρόγραφα full-time χωρίς σημαντική κούραση.

 

Για δακτυλογράφηση χωρίς δίορθωση και σκέψη, παίρνεις τις κόλλες του χαρτίου και τις σκανάρειςσε έναν εκτυπωτή/πολυμηχάνημα για να προκύψει pdf. Ένας lexmark laser των 300 ευρώ το κάνει με μεγάλη ταχύτητα και αυτόματη διπλή όψη. Απλά βάζεις το πακέτο στον τροφοδότη και όλα γίνονται αυτόματα. Μετά το ανοιγεις αριστερά από τον επεξεργαστη κειμένου και δεν χρειάζεται να κάνεις ούτε pan ούτε zoom, μόνο αλλαγές σελίδας. Σε ένα μονιτορ 1920χ1080 είναι πολύ πρακτικό και πολύ πιο ξεκούραστο από το αναλόγιο ή από το να το έχεις χαμηλά μπροστά στον υπολογιστή γιατί και τα δύο κείμενα είναι πολύ κοντά και η φωτεινότητα είναι ίδια. Ακόμα και αν δεν ξέρεις τυφλό σύστημα, κουνιέται μόνο το μάτι και ελάχιστα. Το κείμενο σε pdf χρησιμεύει και για αρχειοθέτηση και επιπλέον αντίγραφα σε χαρτί.

Edited by Craft
Link to comment
Share on other sites

αλλα με πονανε τα ματια μου και κουραζομαι απιστευτα να διαβαζω η να γραφω για πολλες ωρες μπροστα στην οθονη... οπως και τα κινητα... μου προκαλουν πονοκεφαλο και δεν ειμαι απο τους ανθρωπους που εχω προβλημα πονοκεφαλων...

 

Είναι θέμα αντίθεσης και φωτεινότητας σε σχέση με το φωτισμό του δωματίου. Η σωστή ρύθμιση για κείμενο απέχει πολύ απο τη συνηθισμένη ρύθμιση για φωτογραφίες ή video. Εγώ χρησιμοποιώ ένα Eizo 2333 που έχει κανονικά φιλτρα (δεν κανει αντανακλάσεις όπως αυτά των laptops). Σε δωμάτιο με μέσο φωτισμό και όταν το φως είναι πίσω απο το μονιτορ, η σωστή ρύθμιση φωτεινότητας ειναι περίπου 0%-5% σε preset sRGB. Δεν ξέρω πόσα nits είναι, αλλά πρέπει να είναι λιγότερα από 40. Δε μου λείπει φωτεινότητα ή αντίθεση γιατί το μάτι γρήγορα προσαρμόζεται, και ταιριάζει με το φωτισμό του δωματίου όταν ταυτόχρονα δουλεύω με χαρτί ή σημειώσεις. Μπορώ να δουλέψω 8 ώρες χωρίς να σταματήσω ούτε λεπτό, χωρίς ίχνος κούρασης. Στο laptop μου με τη glossy οθόνη στην τυπική ρύθμιση και στο ίδιο δωμάτιο, ή ακόμα και στο ίδιο Eizo σε φωτεινότητα >30% ειναι βασανιστήριο που οδηγεί πολύ γρήγορα σε δυσφορία, πόνους στα μάτια ή και πονοκέφαλο μετά από λίγες ώρες, ακόμα και αν σταματάω κάθε μισή ώρα.

 

Οπότε: Μονιτορ με καλό contrast ratio και καλά μαύρα (πχ PVA), κανονική επίστρωση και όχι glossy, η οθόνη να μην κοιτάζει το φως, χαμηλή ρύθμιση φωτεινότητας ανάλογη με το φωτισμό του δώματίου. Τα περισσότερα μόνιτορ βγάζουν 300nits στο 100%, εντελώς ακατάλληλη φωτεινότητα για το μέσο δωμάτιο, ακόμα και με ηλιοφάνεια στ χώρο.

 

Μια πρόχειρη λύση είναι το χαρτί στον επεξεργαστή κειμένου να ρυθμιστεί σε ένα μέσο γκρι αντί να μείνει λευκό και η ταπετσαρία των windows να γίνει γκρί και αυτή.

Link to comment
Share on other sites

Μερικά νούμερα από μια μέτρηση στο μέσο χρήστη υπολογιστή στα Αγγλικά:

 

Ταχύτητα γραφής σε υπαγόρευση: 31 λέξεις το λεπτό

Ταχύτητα πληκτρολόγησης σε μη επαγγελματίες: 37 λέξεις το λεπτό.

Ταχύτητα γραφής σε έκθεση (υποθέτω ότι κάτι ανάλογο ισχύει και για τη λογοτεχνία): 19 λέξεις το λεπτό.

Ταχύτητα πληκτρολογησης σε αντιγραφή κειμένου: 27 λέξεις το λεπτό.

 

Προφανώς, η γραφή με το χέρι δεν περιορίζει σημαντικά την ταχύτητα στη δημιουργική γραφή, μια και το πραγματικό όριο είναι η ταχύτητα που δημιουργούμε το κείμενο στη σκέψη μας.

 

Η ταχύτητα πληκτρολόγησης και η ταχύτητα γραφής σε μη επαγγελματίες είναι πολύ κόντα.

 

Tο μόνο κέρδος πληκτρολόγησης πρώτου draft σε σχέση με γραφή με το χέρι πρώτα και πληκτρολόγηση αργότερα, φαίνεται να είναι η πληκτρολόγηση απο το χειρόγραφο προς τον υπολογιστή. Για αρχική δημιουργική γραφή η αντιγραφή σε συνδυασμό με διόρθωση, το κέρδος είναι πρακτικά μικρό, γιατί η διαδικασία απαιτεί σκέψη. Για 80,000 λέξεις και διαφορά 6 λέξεις το λεπτό απο 31 σε 37 η διαφορά είναι μόνο 7 ώρες (43 ώρες για χειρόγραφο μείον 36 ώρες για πληκτρολόγηση). 7 ώρες "χαμένες" μέσα σε πάρα πολλές ώρες σκέψεις, 7 ώρες που δε μπορείς να τις πεις άχρηστες μια και η σκέψη δουλεύει παράλληλα.

 

Αν δεν χρειάζεται διόρθωση, επαναδιατύπωση κλπ, πράγμα απίστευτο για λογοτεχνία, το μέγιστο κέρδος για χρήστη που δεν ξέρει τυφλό σύστημα είναι για 27 λέξεις το λεπτό και 80,000 λέξεις: 49 ώρες ή 6 μεροκάματα. Αν το πληρώναμε να το κάνει δακτυλογράφος θα κόστιζε περίπου 250 ευρώ για μονοτονικό. Η ανάγνωση η ίδια του κειμένου κατά τη μεταφορά στον υπολογιστή δε μπορεί να χαρακτηριστεί άχρηστη, ακόμα και αν δεν κάνουμε αλλαγές. Κάτι θα δούμε και κάτι θα προσέξουμε.

Edited by Craft
Link to comment
Share on other sites

Ένα από τα πολλά προβλήματα με την έννοια του μέσου τάδε είναι ότι δε χρησιμεύει καθόλου στις προσωπικές επιλογές του καθενός.

Σύμφωνα με τη λογική σου, Παναγιώτη, θα έπρεπε όλοι να γράφουμε με τη μέθοδο που προτείνεις.

Η Χριστίνα όμως έχει τενοντίτιδα, παρόλο που ο μέσος χρήστης δεν έχει.

Η Κιάρα κρίνει καλύτερα το γραπτό της στον υπολογιστή.

Εγώ, που δεν είμαι επαγγελματίας, δακτυλογραφώ 86 λέξεις το λεπτό στην αντιγραφή, με απόλυτη ακρίβεια (μόλις τις μέτρησα εδώ). [Edit: Κι αυτό το λέω ως δείγμα του πόσο ασύνδετη μπορεί να είναι μια στατιστική με την πραγματικότητα και την πρακτική του καθενός. Η ταχύτητα στην αντιγραφή ήταν η μόνη μπου μπορούσα να μετρήσω άμεσα.]

 

Και όσο λογικό ή εργονομικό ή οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που προτείνεις, είτε για τον ανύπαρκτο μέσο χρήστη, είτε για 'σένα προσωπικά, κάποιοι απλά δουλεύουν καλύτερα και πιο αποδοτικά με άλλους τρόπους. Αποδεδειγμένα, από τους ίδιους, για τους ίδιους (που είναι και το μόνο που χρειάζεται τελικά).

Edited by Ayu
Link to comment
Share on other sites

Ένα από τα πολλά προβλήματα με την έννοια του μέσου τάδε είναι ότι δε χρησιμεύει καθόλου στις προσωπικές επιλογές του καθενός.

Σύμφωνα με τη λογική σου, Παναγιώτη, θα έπρεπε όλοι να γράφουμε με τη μέθοδο που προτείνεις.

Η Χριστίνα όμως έχει τενοντίτιδα, παρόλο που ο μέσος χρήστης δεν έχει.

Η Κιάρα κρίνει καλύτερα το γραπτό της στον υπολογιστή.

Εγώ, που δεν είμαι επαγγελματίας, δακτυλογραφώ 86 λέξεις το λεπτό στην αντιγραφή, με απόλυτη ακρίβεια (μόλις τις μέτρησα εδώ).

Και όσο λογικό ή εργονομικό ή οτιδήποτε κι αν είναι αυτό που προτείνεις, είτε για τον ανύπαρκτο μέσο χρήστη, είτε για 'σένα προσωπικά, κάποιοι απλά δουλεύουν καλύτερα και πιο αποδοτικά με άλλους τρόπους. Αποδεδειγμένα, από τους ίδιους, για τους ίδιους (που είναι και το μόνο που χρειάζεται τελικά).

 

Ο μέσος όρος είναι ο μόνος τρόπος να δεις αντικειμενικά ένα θέμα. Αυτό που ονομάζεις "η λογική μου" λέγεται επιστημονική προσέγγιση. Δεν προτείνω τίποτε, αλλά προσπαθώ να συγκρίνω. Πώς να το προσεγγίσω για να ειμαι αντικειμενικός, με την περιπτωσιολογία; Ο ένας που γράφει γρήγορα γιατί γράφει 20 χρονια σε υπολογιστή, ο άλλος που ξέρει στενογραφία, ο τρίτος που κάνει γυμναστικές επιδείξεις όταν αντιγράφει κείμενο στον υπολογιστή και κουράζεται, ο τέταρτος που δεν έχει ποτέ γράψει χειρόγραφο με καλό μέσο και δεν ξέρει πως είναι, ο πέμπτος που έχει πάρει με κακό μάτι το πληκτρολόγιο επειδή το χρησιμοποίησε πρώτη φορά 70 ετών και στεκόταν στο ένα πόδι όταν έγραφε, ή ο έκτος που έχει ψυχολογικό πρόβλημα με τη γραφή επειδή τον μάλωνε η αυταρχική δασκάλα του σε τρυφερή ηλικία;

 

Όταν συγκρίνεις δυο μεθόδους πρέπει να το κάνεις με βάση κάποιο αντικειμενικό στοιχείο. Αυτός που έχει κόλλημα με μια μέθοδο ή υπερβολικά πολλές αδυναμίες σε μια μέθοδο, δεν έχει κανένα ενδιαφέρον να συγκρίνει γιατί είναι προκατειλημμένος. Μπορεί να δηλώσει προτίμηση, ή και να αφορίζει το ψυχρό διαβολομηχάνημα ή τη γραφή που είναι υποχρεωτικά κουραστική και μεσαιωνική μέθοδος.

 

Και αν θες μια πραγματικά προσωπική γνώμη, ιδού μία: Η γραφή, ιδίως στον τομέα της δημιουργίας, είναι παρεξηγημένη λόγω άγνοιας.

 

Πλήθος λογοτεχνών τη χρησιμοποιούν ακόμα και πολλοί έχουν επιστρέψει σε αυτή γιατί ανακάλυψαν ότι δεν είναι όσο χρονοβόρα πίστευαν και ότι παράγει καλύτερο αποτέλεσμα, ιδίως στα πρώτα draft. Αποτέλεσμα που αξίζει μακράν τον επιπλέον κόπο. Αυτό προσπαθώ να ερμηνεύσω και δε νομίζω ότι προσέβαλα τη θρησκεία κανενός, γι αυτό δεν κατανοώ την αντίδρασή σου. Από τη μια ήταν μια κατηγορία και από την άλλη τόνισες το δεδομένο, ότι κάποιος καταλήγει σε κάποια μέθοδο για τον ένα ή τον άλλο λόγο. Εγώ δεν αφορίζω. Προτείνω σε οποιονδήποτε να δοκιμάσει να γράψει κάτι χειρόγραφα με σωστό μέσο και να κρίνει εκ του αποτελέσματος. Σε πόσα πράγματα η φαινομενικά λιγότερο επίπονη μέθοδος οδηγεί στο καλύτερο αποτέλεσμα; Και γιατί κάποιος να χρησιμοποιεί μια μέθοδο που έχει προφανή μειονεκτήματα αν δεν υπάρχουν και κάποια πλεονεκτήματα;

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες "η αντίδρασή μου"--δεν θεώρησα ότι προσέβαλες κανέναν κι ούτε νομίζω πως απάντησα έντονα (σίγουρα δεν ήθελα να περάσω κάτι τέτοιο), απλώς μου έδωσες την εντύπωση ότι προσπαθείς να γενικεύσεις (και όχι, αυτό δεν είναι επιστημονική προσέγγιση, αλλά ακόμα κι αν ήταν θα έπρεπε να λάβεις υπ' όψιν σου πολύ περισσότερα δεδομένα τόσο για το δείγμα που έδωσε τα στατιστικά που ανέφερες όσο και για μη μετρήσιμους παράγοντες, οι οποίοι πάντα υπάρχουν όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ζουν εξ ορισμού σε εξωεργαστηριακά περιβάλλοντα) κάτι που είναι καθαρά προσωπική υπόθεση (δημιουργικότητα, έμπνευση, προτιμήσεις).

Εκτός κι αν προσπαθείς να παράξεις μια γενική θεωρία για το ποια μέθοδος είναι η καλύτερη για όλους τους ανθρώπους, κάθε ηλικίας, κάθε ιδιαιτερότητας, σε όλον τον κόσμο. Στο οποίο απαντώ (χωρίς καμία ειρωνεία): καλή τύχη, είσαι προφανώς σε πολύ καλό δρόμο. good.gifΑλλά και πάλι θα είναι μια θεωρία, και το αν θα την ακολουθήσει κανείς θα εξαρτάται από τις πολύ προσωπικές συνθήκες στις οποίες ζει και δημιουργεί. Αυτό είπα και στην προηγούμενη απάντησή μου.

Link to comment
Share on other sites

Δεν καταλαβαίνω τι εννοείς όταν λες "η αντίδρασή μου"--δεν θεώρησα ότι προσέβαλες κανέναν κι ούτε νομίζω πως απάντησα έντονα (σίγουρα δεν ήθελα να περάσω κάτι τέτοιο), απλώς μου έδωσες την εντύπωση ότι προσπαθείς να γενικεύσεις (και όχι, αυτό δεν είναι επιστημονική προσέγγιση, αλλά ακόμα κι αν ήταν θα έπρεπε να λάβεις υπ' όψιν σου πολύ περισσότερα δεδομένα τόσο για το δείγμα που έδωσε τα στατιστικά που ανέφερες όσο και για μη μετρήσιμους παράγοντες, οι οποίοι πάντα υπάρχουν όταν έχουμε να κάνουμε με ανθρώπους που ζουν εξ ορισμού σε εξωεργαστηριακά περιβάλλοντα) κάτι που είναι καθαρά προσωπική υπόθεση (δημιουργικότητα, έμπνευση, προτιμήσεις).

Εκτός κι αν προσπαθείς να παράξεις μια γενική θεωρία για το ποια μέθοδος είναι η καλύτερη για όλους τους ανθρώπους, κάθε ηλικίας, κάθε ιδιαιτερότητας, σε όλον τον κόσμο. Στο οποίο απαντώ (χωρίς καμία ειρωνεία): καλή τύχη, είσαι προφανώς σε πολύ καλό δρόμο. good.gifΑλλά και πάλι θα είναι μια θεωρία, και το αν θα την ακολουθήσει κανείς θα εξαρτάται από τις πολύ προσωπικές συνθήκες στις οποίες ζει και δημιουργεί. Αυτό είπα και στην προηγούμενη απάντησή μου.

 

Τι να γενικεύσω και για ποιο λόγο; Για να δεις τι συμφέρει πρέπει με κάποιο τρόπο να συγκρίνεις το ένα και το άλλο, να δεις αν χάνεται ή κερδίζεται χρόνος και αν υπάρχει κάποιο πλεονέκτημα ή μειονέκτημα. Δεν ξέρω κανέναν άλλο τρόπο. Εφόσον είναι μέθοδοι, θα υπάρχουν θετικά και αρνητικά. Αυτό δεν είναι το θέμα του thread; Να ακούσουμε θετικά και αρνητικά για τις δύο μεθόδους. Δεν είναι χρήσιμη φιλοσοφία το να δεκτείς ότι τίποτε δεν αποδέχεται ερμηνεία, ανάλυση και σύγκριση και ότι όλα είναι υποκειμενικά και χαοτικά από τη φύση τους. Είδα αρκετές γενικεύσεις και αφορισμούς για το πόσο χρονοβόρο (ή ακόμα και ανόητο;) είναι να γράφεις με το χέρι και έδωσα την άλλη πλευρά γιατί διαφωνώ. Πολλοί το προτιμούν και μιλούν με ενθουσιασμό γι αυτό. Το να αμφισβητείς ή να διαγράφεις κάτι που διατυπώνω δε σημαίνει τίποτε και δεν προσφέρει τίποτε. Δώσε μια διαφορετική άποψη, πιο ακριβή και πιο τεκμηριωμένη για να βοηθήσεις τη συζήτηση.

Εμένα με ενδιαφέρει κυρίως η επιλογή που γίνεται για πρακτικούς λόγους, όχι η "προσωπική επιλογή".

 

Στα περί παραγωγής θεωρίας που πρέπει κάποιος "να ακολουθήσει" δεν απαντώ γιατί εκτός από ειρωνικά και για άλλη μια φορά δογματικά, είναι και χαμηλού επιπέδου συζήτηση. Αν έχεις κάτι χρήσιμο να προσφέρεις για το θέμα του thread, τις προτιμήσεις σου για το ένα ή το άλλο, κάποια σύγκριση που έχεις κάνει, κάποιο πλεονέκτημα ή μειονέκτημα που έχεις ανιχνεύσει, θα χαρώ να σε ακούσω, αλλά παρακαλώ χωρίς τις εκτροπές των δύο προηγούμενων post σου.

Edited by aScannerDarkly
Χαρακτηρισμοί
Link to comment
Share on other sites

Η πρακτικότητα αφορά τις προσωπικές προτιμήσεις και συνήθειες του καθενός, πάντως. Κάτι που είναι πρακτικό για μένα, για σένα μπορεί να είναι τελείως άβολο. Οπότε δεν είναι για κανένα λόγο και με κανένα τρόπο, αντικειμενικά και γενικά αποδεκτό. Νομίζω ότι αυτό προσπαθούσε να σου πει η Ναταλία όταν παρέβαλες μέσους όρους (των οποίων την πηγή θα ήθελα να ήξερα) και μέσους χρήστες.

 

Σίγουρα, όμως, ένας συγγραφέας, ερασιτέχνης ή επαγγελματίας, δεν ανήκει στο μέσο όρο χρήστη πληκτρολογίου και τετραδίου εις πάσα περίπτωση.

 

Από μένα, περί ορέξεως μπουγάτσα. Νταβατζιλίκι στις συνήθειες του καθενός δεν σκοπεύω να κάνω. Εγώ έκανα τέσσερις ώρες να διαλέξω πληκτρολόγιο που να βολεύει τα χέρια μου για σερί γράψιμο πολλών ωρών, άλλοι ξοδεύουν την ίδια ποσότητα χρόνου για να βρουν την πένα που θα τους βολέψει. Στην τελική, το αποτέλεσμα (κείμενο) είναι αυτό που μετράει κι όχι πώς το έγραψε κανείς. :)

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω ότι αυτό προσπαθούσε να σου πει η Ναταλία όταν παρέβαλες μέσους όρους (των οποίων την πηγή θα ήθελα να ήξερα) και μέσους χρήστες.

 

Σίγουρα, όμως, ένας συγγραφέας, ερασιτέχνης ή επαγγελματίας, δεν ανήκει στο μέσο όρο χρήστη πληκτρολογίου και τετραδίου εις πάσα περίπτωση.

 

Η πρακτικότητα είναι μετρήσιμο μέγεθος. Το πρακτικότερον έχει πλεονέκτημα σε χρόνο ή/και ποιότητα. Για μια άλφα επίδοση στο χειρόγραφο και μια βήτα επίδοση στην πληκτρολόγηση μπορείς να δεις αν είναι πρακτικό για εσένα, τουλάχιστον για το θέμα του χρόνου.

 

Το να αμφισβητείς μια πηγή εκ των προτέρων δηλώνει ένα μόνο πράγμα. Ότι απλά διαφωνείς με την άποψη αυτού που την παραθέτει και προσπαθείς εναγωνίως να την αμφισβητήσεις μέσω της πηγής. Ακόμα και μια μέτρια σε εκτέλεση μέτρηση είναι καλύτερη από την άρνηση κάθε μέτρησης.

 

http://citeseerx.ist.psu.edu/viewdoc/download?doi=10.1.1.115.8458&rep=rep1&type=pdf

Το επιχείρημα για τον μέσο χρήστη πληκτρολογίου του τετραδίου δε το βρίσκω να στέκει ή μαλλον είναι επιχείρημα για το αντίθετο. Η πλειοψηφία των ανθρώπων σήμερα είναι αρκετά καλή στο πληκτρολόγιο λόγω καθημερινής τριβής ενώ έχει μείνει πολύ πίσω στο θέμα της γραφής με το χέρι και σίγουρα θα βελτιωθεί ταχύτατα αν ασχοληθεί μαζί της. Η σύγκριση στην πράξη θα είναι παραπλανητική μέχρι την επανεξοικείωση με τη γραφή.

Edited by aScannerDarkly
Όχι προσωπικές επιθέσεις
Link to comment
Share on other sites

Craft, ομολογώ πολύ εντυπωσιακή επιχειρηματολογία υπέρ της συγγραφής με το χέρι και, ειλικρινά, το τελευταίο πράγμα που σκοπεύω να κάνω είναι να ψάξω αντεπιχειρήματα.

Μόνο μια ερώτηση:

Έχεις ολοκληρώσει πρώτο draft μεγάλου λογοτεχνικού κειμένου (ας πούμε πάνω από 40.000 λέξεις, κατά προτίμηση γύρω στις 80.000) γράφοντας με το χέρι;

Αν, όχι αγνόησε το spoiler παρακάτω.

Αν ναι (ναι!;!) ακολουθούν οι συνοδευτικές υποερωτήσεις:

 

 

(Προσοχή-προσοχή: Μερικές ίσως φαίνονται λίγο ειρωνικές. Δεν είναι στο ελάχιστο. Είναι ειλικρινείς απορίες χωρίς ίχνος ρητορικότητας. Πραγματικά είμαι τρομερά περίεργος να μάθω πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο. Ευχαριστώ.)

Πόσες λέξεις;

Πόσο σου πήρε;

Το δεύτερο draft ήταν επίσης στο χέρι; Πόσο σου πήρε;

Τι έκανες με λέξεις, προτάσεις, παραγράφους, ενότητες, κεφάλαια που ήθελαν αλλαγή, βελτίωση ή απλή μετακίνηση και αυτό το διαπίστωνες πριν τελειώσεις το πρώτο draft; Το σημείωνες κάπου στο περιθώριο; Το έγραφες σε ένθετες σελίδες; Τράβαγες τεράστια Χ;

Τι έκανες όταν συνειδητοποίησες ότι ένας χαρακτήρας δεν πρέπει να είναι έτσι, αλλά πρέπει να είναι αλλιώς ή ακόμα χειρότερα, δεν πρέπει να υπάρχει καθόλου ή πρέπει να επινοηθεί τώρα που είσαι στη μέση του πρώτου draft και να παίξει ρόλο από την αρχή της ιστορίας;

Τι έκανες όταν κάπου στη μέση διαπίστωσες μια τρομερή αναληθοφάνεια και τρεις τρυπάρες να στην πλοκή σου;

Χρησιμοποιούσες γόμα, μπλάνκο, ή κάτι αντίστοιχο; ή απλά έσβηνες μουτζουρώνοντας;

 

Και πάλι τονίζω ότι δεν ειρωνεύομαι -απλά μένω έκπληκτος όταν ακούω ότι κάποιος μπορεί να ολοκληρώσει έστω και πρώτο draft μυθιστορήματος γράφοντας αποκλειστικά στο χέρι. Αυτό τον καιρό έχω ξεκινήσει κι εγώ ένα. Είμαι στις 13.000 λέξεις και, ως συνήθως, προβλήματα όπως τα παραπάνω που ανέφερα, μου φαίνονται βουνά, ακόμα και με τη βοήθεια του επεξεργαστή κειμένου. Οπότε, πραγματικά θέλω ν' ακούσω τι κάνει κάποιος που γράφει μόνο στο χέρι.

Ευχαριστώ.

 

Link to comment
Share on other sites

Εν τάξει βρε παιδιά μέχρι και πριν από 50 χρόνια έτσι έγραφαν οι άνθρωποι. Φανταστείτε τις στίβες με γραπτά του Ντοστογιέφσκι, ή πόσες φορές έγραψε και ξαναέγραψε το έργο του από την αρχή ο Ουάιλντ. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, μιας και δε μπορεί κανένας να αμφισβητήσει την αρτιότητα αυτών των κειμένων. Τόσο πολύ σημασία έχει ο χρόνος;

Εγώ γράφω συνήθως πρώτα σε χαρτί, μουτζουρώνοντας, τραβώντας Χ και τα λοιπά και μετά τα περνάω στο writer όπου - κάνω έναν έλεγχο και πολλές αλλαγές κατά τη διάρκεια του περάσματος και περνάω και τον ορθογραφικό έλεγχο για όσα έχουν ξεφύγει. Από εκεί και έπειτα πέφτει ξανά διάβασμα και αλλαγές με τα βολικά εργαλεία που έχετε περιγράψει. Γιατί το κάνω αυτό; Γιατί ο υπολογιστής μου φαίνεται μεν πρακτικός, αλλά για να "λυθεί" το χέρι μου και να αρχίσουν να ξεχύνονται οι ιδέες, χρειάζομαι την άμεση επαφή που έχω με το χαρτί. Εν ολίγοις, έχω την ανάγκη να μουτζουρώσω αντί να κάνω backspace.

Link to comment
Share on other sites

Εν τάξει βρε παιδιά μέχρι και πριν από 50 χρόνια έτσι έγραφαν οι άνθρωποι. Φανταστείτε τις στίβες με γραπτά του Ντοστογιέφσκι, ή πόσες φορές έγραψε και ξαναέγραψε το έργο του από την αρχή ο Ουάιλντ. Δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό, μιας και δε μπορεί κανένας να αμφισβητήσει την αρτιότητα αυτών των κειμένων. Τόσο πολύ σημασία έχει ο χρόνος;

Ανάλογα με την εποχή και τα μέσα που διαθέτει ο καθένας, έτσι εστίαζε και το μυαλό του στην δουλειά. Εννοώ, ότι από πάντα θαύμαζα και απορούσα, και ζήλευα, τους ρεπόρτερ και συγγραφείς της εποχής της δακτυλογραφικής μηχανής, που είχαν μια καθορισμένη προθεσμία ωρών να προλάβουν τα τυπογραφεία της εφημερίδας τους για κάποιο κείμενο ή άρθρο. Το μυαλό τους ήταν εκπαιδευμένο, το κατά δύναμη, να συντάξει, να μοντάρει και να τοποθετήσει τις λέξεις στη κατάλληλη σειρά πριν αυτές πεταχτούν από τα ακροδάχτυλα τους στα πλήκτρα της μηχανής. Γιατί παραδεχτείτε το, το word είναι τεράστια βοήθεια, μας κάνει όμως νοθρούς, λίγο πιο χύμα, πιο τσαπατσούληδες, γιατί φυσικά "θα το διορθώσουμε στο επόμενο πέρασμα". Δεν το κατηγορώ, μου αρέσει, γιατί κι εμένα με αγχώνει η πίεση. Και επειδή είμαι αργός (ως μονοδάχτυλος) έχω τον καιρό να σκέφτομαι περισσότερο την ιστορία μου όταν γράφω. Στα χτενίσματα μου δηλαδή σουλουπώνω τον τρόπο που εκφράζω την αφήγηση, δεν θυμάμαι όμως ποτέ να έχω κάνει μεγάλες αλλαγές σε πλοκή, σειρά σκηνών, ή χαρακτήρες, σε κανένα από τα γραπτά μου.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..