Jump to content

Τι διαβάζετε από τρόμο;


AlienBill
 Share

Recommended Posts

Διαβάζω το "Τρόμος στο Άμιτυβιλ"(μην γελάτε, έτσι είναι η μετάφραση :p ) από Βιβλιοθήκη του τρόμου

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

314 από A.R. Wise: Πολύ φρέσκο βιβλίο, δεδομένου ότι έχει προλάβει και την μόδα με τα found-footage videos στο youtube. Η πρωταγωνίστρια, η Αλμα, έχει ζήσει μια τραυματική εμπειρία όταν ήταν παιδί σε ένα χωριό που λέγεται windowsfield. Αυτό συνέβη μια βραδιά που επικράτησε η απόλυτη αναστάτωση στο χωριό και που αργότερα αποσιωπήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο μισός ντόπιος πληθυσμός  πέθανε και ο άλλος μισός εξαφανίστηκε μέσα σε μία πράσινη ομίχλη. Τα παιδιά έγιναν υπηρέτες του "σκλελετωμένου ανθρώπου" και τα περισσότερα σκότωσαν τους γονείς τους. Τα όσα σχετίζονται με την εξαφάνιση του αδελφού της, η Αλμα τα απέβαλλε από τη μνήμη της, αλλά η μητέρα της θέλησε να τα επαναφέρει χρησιμοποιώντας την ημερομηνία που συνέβησαν (31-4, από εκεί βγαίνει και το 314 του τίτλου). Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο, αλλά έχω ένα σοβαρό παράπονο: Ενώ στο τέλος η ιστορία έδειχνε να οδεύει προς το κλείσιμό της, έσκασε ένα cliffhanger και "η συνέχεια στο επόμενο". Το έψαξα λίγο και διαπίστωσα ότι τελικά είναι μέρος μιας τριλογίας. Δεν ήξερα, δεν ρώταγα;;;

Edited by AlienBill
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

314 από A.R. Wise: Πολύ φρέσκο βιβλίο, δεδομένου ότι έχει προλάβει και την μόδα με τα found-footage videos στο youtube. Η πρωταγωνίστρια, η Αλμα, έχει ζήσει μια τραυματική εμπειρία όταν ήταν παιδί σε ένα χωριό που λέγεται windowsfield. Αυτό συνέβη μια βραδιά που επικράτησε η απόλυτη αναστάτωση στο χωριό και που αργότερα αποσιωπήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο μισός ντόπιος πληθυσμός πέθανε και ο άλλος μισός εξαφανίστηκε μέσα σε μία πράσινη ομίχλη. Τα παιδιά έγιναν υπηρέτες του "σκλελετωμένου ανθρώπου" και τα περισσότερα σκότωσαν τους γονείς τους. Τα όσα σχετίζονται με την εξαφάνιση του αδελφού της, η Αλμα τα απέβαλλε από τη μνήμη της, αλλά η μητέρα της θέλησε να τα επαναφέρει χρησιμοποιώντας την ημερομηνία που συνέβησαν (31-4, από εκεί βγαίνει και το 314 του τίτλου). Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο, αλλά έχω ένα σοβαρό παράπονο: Ενώ στο τέλος η ιστορία έδειχνε να οδεύει προς το κλείσιμό της, έσκασε ένα cliffhanger και "η συνέχεια στο επόμενο". Το έψαξα λίγο και διαπίστωσα ότι τελικά είναι μέρος μιας τριλογίας. Δεν ήξερα, δεν ρώταγα;;;

Επειδή ο Απρίλης έχει 30 μερες και είναι Αμερικανοί, μήπως είναι 14/3 η ημερομηνία;
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

 

314 από A.R. Wise: Πολύ φρέσκο βιβλίο, δεδομένου ότι έχει προλάβει και την μόδα με τα found-footage videos στο youtube. Η πρωταγωνίστρια, η Αλμα, έχει ζήσει μια τραυματική εμπειρία όταν ήταν παιδί σε ένα χωριό που λέγεται windowsfield. Αυτό συνέβη μια βραδιά που επικράτησε η απόλυτη αναστάτωση στο χωριό και που αργότερα αποσιωπήθηκε από την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Ο μισός ντόπιος πληθυσμός πέθανε και ο άλλος μισός εξαφανίστηκε μέσα σε μία πράσινη ομίχλη. Τα παιδιά έγιναν υπηρέτες του "σκλελετωμένου ανθρώπου" και τα περισσότερα σκότωσαν τους γονείς τους. Τα όσα σχετίζονται με την εξαφάνιση του αδελφού της, η Αλμα τα απέβαλλε από τη μνήμη της, αλλά η μητέρα της θέλησε να τα επαναφέρει χρησιμοποιώντας την ημερομηνία που συνέβησαν (31-4, από εκεί βγαίνει και το 314 του τίτλου). Το βιβλίο είναι πολύ ενδιαφέρον και καλογραμμένο, αλλά έχω ένα σοβαρό παράπονο: Ενώ στο τέλος η ιστορία έδειχνε να οδεύει προς το κλείσιμό της, έσκασε ένα cliffhanger και "η συνέχεια στο επόμενο". Το έψαξα λίγο και διαπίστωσα ότι τελικά είναι μέρος μιας τριλογίας. Δεν ήξερα, δεν ρώταγα;;;

Επειδή ο Απρίλης έχει 30 μερες και είναι Αμερικανοί, μήπως είναι 14/3 η ημερομηνία;

 

 

 

Χωρίς να το δω, έτσι όπως τα λες είναι. Απ' ότι θυμάμαι ήταν Μάρτιος, οπότε γράψε λάθος...

 

Τώρα ξεκίνησα να διαβάζω το Baal του McCammon.

Edited by AlienBill
Link to comment
Share on other sites

 

 

 

Τώρα ξεκίνησα να διαβάζω το Baal του McCammon.

 

 

Αυτό έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, από εκδόσεις Σίμωσι. Καλούτσικο μου φάνηκε, τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Απορώ που διάλεξαν μόνο αυτό για μετάφραση, ενώ έχει γράψει ένα κάρο τρομερά βιβλία τρόμου. Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του;

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

Αυτό έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, από εκδόσεις Σίμωσι. Καλούτσικο μου φάνηκε, τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Απορώ που διάλεξαν μόνο αυτό για μετάφραση, ενώ έχει γράψει ένα κάρο τρομερά βιβλία τρόμου. Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του;

 

 

Επειδή δεν διαλέξανε. Πήρανε αυτούσια μια σειρά (νομίζω βρετανικού εκδοτικού) τύπου "Βιβλιοθήκη Τρόμου" και απλώς μετάφρασαν όλα τα βιβλία της και τα πλάσαραν με τον ίδιο (πάνω κάτω) τρόπο με την πρωτότυπη (κάτι γράφει για αυτό στα ψιλά κάποιων τόμων της σειράς)

Edited by giorgos lagonas
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

 

Αυτό έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, από εκδόσεις Σίμωσι. Καλούτσικο μου φάνηκε, τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Απορώ που διάλεξαν μόνο αυτό για μετάφραση, ενώ έχει γράψει ένα κάρο τρομερά βιβλία τρόμου. Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του;

 

 

Άλλα βιβλία του δεν έχω διαβάσει, αλλά αυτό μέχρι στιγμής που το έφτασα στη μέση μια χαρά μου φαίνεται. Αν συνεχίσει έτσι ως το τέλος, θα μου αρέσει. Είναι καλτ!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 

 

 

Αυτό έχει μεταφραστεί και στα ελληνικά, από εκδόσεις Σίμωσι. Καλούτσικο μου φάνηκε, τίποτα το ιδιαίτερο όμως. Απορώ που διάλεξαν μόνο αυτό για μετάφραση, ενώ έχει γράψει ένα κάρο τρομερά βιβλία τρόμου. Έχεις διαβάσει άλλα βιβλία του;

 

 

Επειδή δεν διαλέξανε. Πήρανε αυτούσια μια σειρά (νομίζω βρετανικού εκδοτικού) τύπου "Βιβλιοθήκη Τρόμου" και απλώς μετάφρασαν όλα τα βιβλία της και τα πλάσαραν με τον ίδιο (πάνω κάτω) τρόπο με την πρωτότυπη (κάτι γράφει για αυτό στα ψιλά κάποιων τόμων της σειράς)

 

Όχι ακριβώς, μετέφραζαν σε μεγάλο βαθμό τα βιβλία της NEL, μόνο πως έχωναν και διάφορα μπεστσελλερίστικα από ταινίες κλπ

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Baal λοιπόν, του Robert McCammon: Πρόκειται για έναν αντί-θεο που ενσαρκώθηκε στην Αμερική και γρήγορα απέκτησε πιστούς οπαδούς ώστε να φέρει το τέλος του κόσμου. Ένας καθηγητής θεολογίας και ένας αινιγματικός τύπος, προσπαθούν να τον σταματήσουν. Το ύφος της γραφής είναι πολύ καλό και δυνατό, εκεί όμως που πάσχει η ιστορία, είναι στη δομή. Υπάρχει μια κορύφωση στη μέση που είναι πιο έντονη από αυτή του τέλους, όπως επίσης και μία βαρετή κοιλιά ΠΡΟΣ το τέλος. Ωστόσο, δεδομένου ότι εκείνη την εποχή ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία ήταν πιο "πειραματικές" ως τέχνες απ' ότι στις μέρες μας, αυτές οι αντισυμβατικότητες στην αφήγηση, προσδίδουν στο μυθιστόρημα ένα ιδιαίτερο στυλ. Εκδόθηκε ως παλπ (και στην χώρα μας από Σίμωσι) αλλά είμαι σίγουρος ότι αν ο κόσμος το διάβαζε ως hardcover με δερματόδετο εξώφυλλο, θα εκτιμούνταν περισσότερο οι αρετές του. 

Edited by AlienBill
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Endless night του Richard Laymon: Σε αυτό το βιβλίο-τούβλο, μια δεκαεξάχρονη περνάει τη νύχτα στο σπίτι μιας φίλης της, όταν ξαφνικά μπουκάρουν κάποιοι τύποι ντυμένοι σαν πρωτόγονοι και ξεπαστρέφουν τους πάντες εκτός από αυτή και τον μικρό αδελφό της φίλης της. Μετά από μια έντονη καταδίωξη που υφίστανται, τα δυο παιδιά αναπτύσσουν έναν αδελφικό δεσμό. Οι κακοί είναι μια ομάδα παλαβών που σκοτώνουν για την πλάκα τους και το μισό βιβλίο είναι γραμμένο από την πλευρά ενός από αυτούς. Το βασικό πρόβλημα είναι ότι η πλοκή σέρνεται σε μεγάλο βαθμό και διάβασα σελίδες επί σελίδων χωρίς ουσιαστικά να γίνεται τίποτε το σπουδαίο. Δεν υπήρχε λόγος να βγει το βιβλίο πάνω από 400 σελίδες. Δεν είναι το καλύτερο του Laymon, αλλά μόνο και μόνο για την πρωτοπρόσωπη αφήγηση του κακού, χάρηκα που το διάβασα.

Edited by AlienBill
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Loss του Tom Piccirilli: Σε ένα κτηριακό συγκρότημα που φημολογείται ότι είναι στοιχειωμένο, σημειώνεται ένας φόνος αλλά και μια εξαφάνιση. Ο διαχειριστής διερευνά την υπόθεση. Πολύ ατμοσφαιρικό διήγημα-ebook και απολαυστικό στην ανάγνωση.

Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το Dreams, the ragman από τον Greg F. Gifune. Νουβέλα. Ο πρωταγωνιστής γνωρίζει από μικρός μια ιστορία που του έλεγε ο παππούς του, σχετικά με έναν παράξενο άνθρωπο ντυμένο με κουρέλια που διαπράττει φόνους στην περιοχή. Αυτός και ο γκέυ φίλος του έχουν πάθει εμμονή με τον μύθο του κουρελανθρώπου. Μια εικοσαετία αργότερα οι φόνοι επαναλαμβάνονται και οι δύο φίλοι σμίγουν ξανά για να εντοπίσουν την εν λόγω οντότητα. Πολύ καλογραμμένο και μελαγχολικό, με καλή ανάπτυξη χαρακτήρων και πρόζα. Σελίδες 90.

 

Επίσης το διήγημα things in the mirror της DJ Shaw, με μία γυναίκα που από μικρή απειλείται από οντότητες που βλέπει να βγαίνουν μέσα από τους καθρέφτες. Καλό κι αυτό.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το "Μέχρι την τελευταία του ανάσα" του Γιώργου Δάμτσιου. Εξαιρετικό ντεμπούτο από ένα πολλά υποσχόμενο ταλέντο στον τρόμο, το οποίο ενώ υπολόγιζα ότι θα το διάβαζα σε 6 μέρες, με "ρούφηξε" τόσο με την ατμόσφαιρα και το σασπένς του, που τελικά το τέλειωσα σε μόλις 3 μέρες. Ο Δάμτσιος μας συστήνει τον Ρομπ Μίαρς, έναν άνθρωπο που δολοφόνησε την πρώην σύζυγό του, τον άντρα της και τα δύο τους παιδιά. Στο μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου ο Ρομπ αφηγείται την ιστορία του σε έναν ψυχίατρο προκειμένου να εξηγήσει τί ήταν αυτό που τον οδήγησε σε αυτή την ενέργεια. Μπορεί η υπόθεση να ταιριάζει σε ψυχολογικό θρίλερ, ωστόσο η ιστορία είναι γεμάτη από μεταφυσικά συμβάντα και εφιαλτικές απειλές. Γρήγορα καταλαβαίνουμε ότι δεν έχουμε να κάνουμε με έναν "κακό" που προορίζεται να τον αντιπαθήσουμε, αλλά με έναν συμπαθέστατο άνθρωπο της διπλανής πόρτας, που κάποιες εξώκοσμες δυνάμεις καθόρισαν τις αποφάσεις και τις πράξεις του. Υπάρχουν επίσης έρωτες, ίντριγκες και ανατροπές, πανέξυπνο χιούμορ, όπως επίσης και ένα πλήθος άλλων στοιχείων, ικανών να κερδίσουν το αναγνωστικό κοινό και να προσδώσουν στο όλο εγχείρημα την αίγλη ενός εξωστρεφούς best-seller από αυτά που πολλοί νομίζουν λανθασμένα ότι γράφονται μόνο "έξω". Προσωπικά ευχαριστήθηκα  πάρα πολύ το "μέχρι την τελευταία του ανάσα" και παρά το "βαρύ" ζήτημα που διαπραγματεύεται, ήταν η πνευματώδης γραφή του Γιώργου που το έκανε να αποτελεί για μένα μια διασκεδαστική εμπειρία. Μπαίνω από τώρα σε κατάσταση αναμονής για το επόμενο μυθιστόρημα του συγγραφέα.

Edited by AlienBill
  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

Collected Horror stories του C. Hall Thompson: Πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα. Το βιβλίο περιλαμβάνει τέσσερις Λαβκραφτικές ιστορίες. Το Spawn of the Green Abyss με το οποίο ξεκινά, μου άρεσε λιγότερο απ' όλα. Τυπική ιστορία κθουλικού υβριδισμού, μόνο που αντί για τους αβυσσαίους και τον Κθούλου, οι κακοί είναι ένα άλλο τέρας και οι σειρήνες. Στο The Will of Claude Ashur, ο αδελφός του πρωταγωνιστή έχει βρει μια πατέντα να αλλάζει σώμα με όποιον επιλέγει, διότι το δικό του σαπίζει. Πολύ καλό. Στο The Pale Criminal, ένας επιστήμονας που χάνει το φως του, σκοτώνει έναν αθώο για να του πάρει τα μάτια. Στο Clay, η πτέρυγα των ανηλίκων σε ένα ψυχιατρείο υποδέχεται ένα παιδί που ισχυρίζεται ότι ο νεκρός αδελφός του (που είχε πεθάνει όταν γεννήθηκε) σκοτώνει όποιον προσπαθεί να κάνει φιλίες μαζί του. Μια χαρά.

 

Επίσης διάβασα κάποια παλιά διηγήματα: Doom of the house of Duryea, του Earl Peirce, In the dark του Ronal Kayser και Monsoons of death του Gerald Vance

Edited by AlienBill
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Διαβάζω τον εξορκιστή του William Peter Blatty. Είμαι περίπου στην σελ. 70 και μέχρι στιγμής μου φαίνεται αρκετά σκοτεινό. 

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Monster από William Young: Με αυτό το βιβλίο έκλεισα την χρονιά που πέρασε. Αφορά έναν δημοσιογράφο που βλέπει συνέχεια στα όνειρά του ένα τέρας και σύντομα μαθαίνει από έναν συνομωσιολόγο ότι πρόκειται για ένα εξελιγμένο είδος, Το είδος αυτό συμβιώνει με τους ανθρώπους και ενεργοποιείται όταν ο ξενιστής κλείνει τα 30. Δεν μπορώ να συμμεριστώ αυτή τη μίρλα για τα 30 έτη που επικρατεί στο βιβλίο, εφόσον εγώ οδεύω ολοταχώς προς τα 40 και δεν νιώθω καθόλου "μεγάλος". Ωστόσο ήταν καλό βιβλίο και είχε ενδιαφέρον, κυρίως το γεγονός ότι ενώ πάει προς ψυχολογικό θρίλερ, σκάει η ανατροπή στο τέλος και καταλαβαίνεις ότι τελικά το μεταφυσικό έχει υπόσταση.

Edited by AlienBill
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Creeptych από John Everson: Μια μίνι ανθολογία με τρία διηγήματα που έχουν ως κοινό θέμα τα έντομα. Στην πρώτη ιστορία (που κατά τη γνώμη μου ήταν η καλύτερη), ένα νέο είδος κατσαρίδων τσιμπάει τους ανθρώπους και μένει προσκολλημένο πάνω τους. Αν κάποιος τις αφαιρέσει, τα θύματα είναι εγκεφαλικά νεκρά. Αν παραμείνουν, τότε τα θύματα γίνονται ζόμπι. Και κάπως έτσι έχουμε ένα πρωτότυπο zombie-apocalypse. Στη δεύτερη ιστορία, ένας οπαδός από μια μουσική μπάντα, μολύνεται από ένα έντομο που τον τσιμπάει καθώς παρακολουθεί μια συναυλία τους, με αποτέλεσμα να ακούει διαρκώς ένα βουητό μέσα στο μυαλό του που τον τρελαίνει. Στην τρίτη ιστορία, μία παρέα από teens επισκέπτεται έναν τροπικό παράδεισο και τους επιτήθεται όλη η εντομοπανίδα του νησιού. Σε γενικές γραμμές καλό βιβλιαράκι...

Edited by AlienBill
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Σχεδόν τελείωσα το βιβλίο του Craig Diluie το suffer the children.

 

Είμαι ενθουσιασμένος. Τι φρικουλιά, καταπτωση. Η ιστορία έχει να κάνει με ένα παγκόσμιο φαινόμενο στο οποίο όλα τα παιδιά μέχρι εννέα χρονών πεθαίνουν ξαφνικά, αλλά επανέρχονται στη ζωή και χρειάζονται αίμα για να μείνουν ζωντανά. Όχι δεν είναι μια από αυτές τις κλασσικές ζόμπι περιπτώσεις. Ο συγγραφέας εξελίσσει άψογα τους χαρακτήρες, τα πάθη τους, μέχρι την τελική τους φάση. Από τις απλές ζωές μέχρι την αλλαγή ολόκληρου του κόσμου. Δεν έχω ξαναδιαβάσει βιβλίο τρόμου που να σχοινοβατεί μεταξύ φρίκης και γονικής αγάπης. Εξαιρετικό.

Edited by alucardos
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Νικ Μπλίνκο - The Primal Screamer

 

Ο Νικ Μπλίνκο είναι στιχογράφος, κιθαρίστας και τραγουδιστής του αναρχοπανκ βρετανικού συγκροτήματος Rudimentary Peni, το οποίο ιδρύθηκε και έλαμψε την δεκαετία του '80 (και νομίζω ότι υπάρχει ακόμα). Το μικρό αυτό βιβλιαράκι είναι μια κατά κάποιο τρόπο αυτοβιογραφία των νεανικών χρόνων του συγγραφέα και των πρώτων του βημάτων στον χώρο της υποκουλτούρας. Η αφήγηση γίνεται μέσω μιας σειράς ημερολογιακών εγγραφών του ψυχιάτρου Ρόντνεϊ Χ. Ντουέλερ, ο οποίος κούραρε τον νεαρό αυτοκτονικό και αντικοινωνικό Ναθάνιελ (Νατ) Σνόξελ, από το 1979 έως το 1985. Η όλη ιστορία με την ψυχική ασθένεια του νεαρού και την πρωτογενή θεραπεία εκ μέρους του γιατρού του, έχει και κάποιες προεκτάσεις στο είδος του τρόμου και του παράξενου. 

 

Αν και έχω ακούσει κάποια τραγούδια των Rudimentary Peni, δεν θεωρώ τον εαυτό μου ούτε φαν ούτε γνώστη της ιστορίας του συγκροτήματος, οπότε ίσως γι'αυτό και δεν ξετρελάθηκα από την όλη ιστορία. Σίγουρα η ατμόσφαιρα είναι κάπως μουντή και περίεργη, προς το τέλος υπάρχουν σκηνές και εικόνες του αλλόκοτου, όμως γενικά ο τρόπος αφήγησης με τις κλινικές ημερολογιακές εγγραφές έκανε την ιστορία λιγάκι ανιαρή και επίπεδη (κυρίως στην αρχή της ιστορίας). Με λίγα λόγια θα ήθελα περισσότερο τρόμο, διαφορετικό τρόπο αφήγησης, ίσως περισσότερες περιγραφές από τα πρώτα βήματα του νεαρού Νατ στον χώρο του πανκ. Πάντως, δεν πέρασα και άσχημα, και η γραφή ήταν αρκετά καλή και ευκολοδιάβαστη, με μια φιλοσοφική διάθεση.

 

7/10

Link to comment
Share on other sites

Μόλις τελείωσα το πρώτο βιβλίο μου για το 2016, την συλλογή διηγημάτων, "Εφιάλτες και Παραμύθια" του Αντώνη Τουμανίδη. 23 διηγήματα στα οποία διασκευάζονται γνωστά παραμύθια και ιστορίες, δίνοντας τους μια πολύ σκοτεινότερη μορφή από αυτές που ξέρουμε. Ξεκίνησα να το διαβάζω θετικά προδιαθετημένος, αλλά δεν ικανοποίησε τις προσδοκίες μου. Υπάρχουν ιστορίες που μου άρεσαν όπως αυτή της Κοκκινοσκουφίτσας, αφού έχω και κάποια λατρεία στους λυκάνθρωπους, αλλά σε γενικές γραμμές απογοητεύτηκα. Οι περισσότερες ιστορίες έχουν μικρή έκταση, μερικών σελίδων, και σχεδόν τα πάντα γίνονται συνοπτικά και άμεσα, στερώντας την οποιαδήποτε αγωνία. Υπάρχουν αρκετά αιματοβαμένες περιγραφές, αλλά δεν κατάφεραν να με τρομάξουν και μάλλον προσπαθούν να σοκάρουν, παρά να τρομάξουν  τον αναγνώστη. Αυτό όμως που με ενόχλησε περισσότερο ήταν η πολύ συχνή επανάληψη προτάσεων και εκφράσεων. Αυτό συμβαίνει τόσο στις μικρές ιστορίες, αλλά πολύ συχνότερα στις μεγαλύτερες, όπως αυτή της Αλίκης, που έχασα το μέτρημα, πόσες φορές διάβασα για τον "αριστοκρατικής καταγωγής αρουραίο". Μέτριες εντυπώσεις δυστυχώς...

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

The monstrumologist του Rick Yancey: Πρώτη μου επαφή με τον συγγραφέα, σε ένα βιβλίο με πρωτοπρόσωπη αφήγηση. Ο πρωταγωνιστής είναι ένας 12χρονος που από μικρό παιδί τον έχει ιυοθετήσει ένας "τερατολόγος" και τον έχει κάνει βοηθό του. Μαζί καλούνται να αντιμετωπίσουν την απειλή των anthropophagi. Πρόκειται για τέρατα που μοιάζουν με ακέφαλους ανθρώπους, αλλά έχουν το πρόσωπο στο στήθος τους. Μια χαρά τη χτίζει την ατμόσφαιρα και συγκινεί η σχέση του επιστήμονα με τον μικρό, αλλά έχει το πρόβλημα ότι είναι υπερβολικά αναλυτικό στο drama και σε μερικά σημεία βαρέθηκα. Σε γενικές γραμμές μου άρεσε, αλλά όχι τόσο ώστε να διαβάσω και τα επόμενα της σειράς....

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!

 

Αυτόν τον καιρο;

2 βιβλία:

 

"Η Πρόωρη ταφή κι άλλες ιστορίες"

post-5869-0-14127900-1452443009.jpg

 

"Εφιάλτες & Παραμύθια"

post-5869-0-27095700-1452442964.jpg

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Διάβασα το Mythos and horror stories του Frank Belknap Long: Μέσα υπάρχει το αλησμόνητο "τα σκυλιά του Τινταλος" αλλά και άλλες νουβέλες και διηγήματα επηρεασμένα από την μυθολογία Κθούλου όπως "αυτοί που τρώνε το διάστημα" κλπ. Οι περισσότερες ιστορίες ήταν πολύ καλές...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

 Frank Belknap Long "αυτοί που τρώνε το διάστημα" 

 

Παλιά, γνωστή και αγαπημένη, την θυμάμαι πάντα με νοσταλγία. Είχα δε την τύχη να την διαβάσω πρώτη φορά στη φοβερή ανθολογία της Ωρόρα ''Σκιές Ιστορίες Φρίκης''. Έπαιξε και αυτό τον ρόλο του στο να μου αρέσει τόσο πολύ   ;-)

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα pinned this topic

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share


×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..