Jump to content

Συγγραφείς που δε διαβάζουν


Adicto
 Share

Recommended Posts

Παγκοσμίου φήμης συγγραφέας/τραγική φιγούρα της οποίας η αξία αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό της, συγκλονίζει αναγνωστικό κοινό και κριτικούς με το αριστουργηματικό "something something, whatever".

Το μότο του είναι / στο σημείωμα αυτοκτονίας του γράφει:

"Δεν διαβάσα ποτέ/διάβασα όσο λιγότερο μπορούσα για να μείνει αυτό που γράφω αγνό. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησα κάτι καινούργιο".

 

Και το όνομα αυτού..;

 

George Cotronis

Link to comment
Share on other sites

Σπάνια διαφωνώ τόσο πολύ με μια γνώμη.

-Για τους εν λόγω βοσκούς και ψαράδες: δεν διάβασαν ποτέ τους; (Το περίμενε είναι βασικό κομμάτι και των δυο επαγγελμάτων, γι'αυτό χρόνο για διάβασμα έχουν άπλετο).

-Το ίδιο και οι μπεκρούλιακες και οι αλήτες. Δεν είχε ο κόσμος πάντα τηλεόραση και iPads. Τα βιβλία ήταν ανέκαθεν σημαντική διασκέδαση/ψυχαγωγία ανεξαρτήτως ηθών.

 

-(Όχι μόνο αλλά) ειδικά αν υπηρετείς ένα είδος, καλό είναι να διαβάζεις όσο περισσότερο μπορείς, και στο είδος σου, και εκτός του είδους σου. Αυτό θα σου δώσει εναύσματα για να πετύχεις το κάτι διαφορετικό, αν αυτό θέλεις να πετύχεις.

-Τέλος, η καλή συγγραφή προϋποθέτει και βιβλοφαγία και κριτικό πνεύμα και καλή διαίσθηση. Δεν μπορείς να αφαιρέσεις κάτι από τα δυο.

Αν κάποιος δεν έχει υπομονή να διαβάσει, δεν έχει υπομονή να κάνει και τα δύσκολα/βαρετά κομμάτια της συγγραφής. Και δύσκολα θα δεχτεί την απόρριψη που είναι άλλο ένα εγγενές κομμάτι της συγγραφής. Ας πάει να κάνει κάτι άλλο καλύτερα, εκτός αν το κάνει για να περάσει την ώρα του. Μ'αυτή την ασχολία τουλάχιστον δεν ενοχλεί κανέναν.

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

''Για να παίξεις μουσική, δεν χρειάζεται ν' ακούς μουσική. Πρέπει απλά να μάθεις να διαβάζεις παρτιτούρα και σύνθεση.''

 

''Για να ζωγραφίσεις, δεν χρειάζεται να δεις πίνακες, πρέπει απλά να διαβάσεις για την τεχνοτροπία και για το πως κρατάνε το πινέλο.''

 

Δεν ξέρω, τα διαβάζω και γελάω μόνος μου. Σε έναν χώρο όπως η τέχνη, είναι αυτονόητο ότι η κατανάλωση τέχνης είναι το Α και το Ω. Δεν μπορείς να την μάθεις, δεν μπορεί να διδαχτείς. Μπορείς μόνο να καθοδηγηθείς αναλύοντας καλλιτέχνες και έργα και αναγκαζόμενος να δημιουργήσεις, ξανά και ξανά. Τουλάχιστον οι σχολές καλών τεχνών έτσι λειτουργούν.

 

Συμφωνώ Γιώργο στα παραδείγματα που δίνεις, αν ήξερες τι είναι η αφηγηματολογία θα με καταλάβαινες. Δεν είναι κανόνες όπως το πεντάγραμμο και οι συγχορδίες στην μουσική. Ούτε είναι τεχνοτροπίες και κανόνες τέχνης. Είναι κομμάτια, υλικό ενός κειμένου. Για να εξηγηθώ. Όταν διαβάζεις ένα κείμενο αυτό είτε ξέρεις αφηγηματολογία είτε όχι απαρτίζεται από κάποια κομμάτια. Υποκείμενα, ρήματα αντικείμενα και πολλά άλλα. Υπάρχουν αφηγητές εστιάσεις, επίπεδα αφήγησης. Όλα αυτά κάθε άνθρωπος επειδή είναι μοναδικός τα βάζει με δικό του τρόπο μέσα στον γραπτό του λόγο... Η αφηγηματολογία λοιπόν δεν έρχεται να σου δείξει τον τρόπο που θα βάλεις αυτά τα κομμάτια μέσα στον λόγο. Αλλά να σου δώσει περισσότερα υλικά δημιουργίας. Πχ...

 

Ο Σωκράτης μιλούσε στον Σόλωνα και λέγανε για τους Πέρσες και το βασιλιά Δαρείο που είχε διατάξει τον Διογένη να μην μιλήσει στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος ήθελα να του πει για την συνομιλία του με τον βασιλιά Λυκούργο της Σπάρτης.

 

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

 

Αν δυσκολεύεσαι σε αυτό περιορίζεις το οπτικό πεδίο σου. Περιορίζεις τα υλικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις άρα περιορίζεις και τον εαυτό σου σαν συγγραφέας...

 

Εγώ νιώθω πολύ φτωχός σε αυτά που γράφω... το λέω ειλικρινά γιατί υπήρξαν και υπάρχουν συγγραφείς που ήρθαν και έσπασαν πολλούς κανόνες και έφτιαξαν δικά τους πράγματα που ήταν άγνωστα στον κόσμο.... Μπορούσαν να ξεχωρίζουν τα πάντα και γρήγορα. Να καταλαβαίνουν τα κομμάτια του κειμένου με μια ματιά! Δεν είναι κανόνες είναι ταλέντο...

Link to comment
Share on other sites

Παγκοσμίου φήμης συγγραφέας/τραγική φιγούρα της οποίας η αξία αναγνωρίστηκε μετά το θάνατό της, συγκλονίζει αναγνωστικό κοινό και κριτικούς με το αριστουργηματικό "something something, whatever".

Το μότο του είναι / στο σημείωμα αυτοκτονίας του γράφει:

"Δεν διαβάσα ποτέ/διάβασα όσο λιγότερο μπορούσα για να μείνει αυτό που γράφω αγνό. Με αυτό τον τρόπο δημιούργησα κάτι καινούργιο".

 

Και το όνομα αυτού..;

 

George Cotronis

 

Όταν συμβεί (ελπίζω το 1ο κομμάτι, όχι το 2ο) τότε θα πειστώ πως το παραπάνω μπορεί να ισχύει. Αν και εσύ είσαι χαμένος από χέρι, έχεις ήδη (gasp) διαβάσει άλλους (tainted! tainted!)

Αν τώρα κάνεις τέτοια στροφή και αποτάξεις όλα τα βιβλία σου για όποιον ενδιαφέρεται, dibs.

Link to comment
Share on other sites

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

 

Αν δυσκολεύεσαι σε αυτό περιορίζεις το οπτικό πεδίο σου. Περιορίζεις τα υλικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις άρα περιορίζεις και τον εαυτό σου σαν συγγραφέας...

 

 

Αυτό είναι ειλικρινά τόσο Creative Writing 101 που αμφιβάλω αν υπάρχει έστω και ένα μέλος στο ΣΦΦ που γράφει που να μην ξέρει για ποιο πράγμα μιλάς.

 

 

edit: Η αφηγηματολογία καταρχήν είναι κυρίως αναλυτική, άρα προϋποθέτει την ανάγνωση κειμένων, οπότε δεν έχω καν ιδέα για ποιο πράγμα μιλάς...

Edited by northerain
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

 

Αν δυσκολεύεσαι σε αυτό περιορίζεις το οπτικό πεδίο σου. Περιορίζεις τα υλικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις άρα περιορίζεις και τον εαυτό σου σαν συγγραφέας...

 

 

Αυτό είναι ειλικρινά τόσο Creative Writing 101 που αμφιβάλω αν υπάρχει έστω και ένα μέλος στο ΣΦΦ που γράφει που να μην ξέρει για ποιο πράγμα μιλάς.

 

 

Λαμβάνουμε ως προϋπόθεση πως κανείς δεν θα μπει στο sff.gr, πόσο μάλλον σ'αυτό το τόπικ και δεν μπορεί να κάνει τα παραπάνω. Ακόμα και διαισθητικά.

 

Τώρα αν έχουμε τέτοιο άτομο εδώ μέσα, μάλλον θα γράφει τη συγγραφή με "γκ" και όταν ακούει "Μίλαν Κούντερα" θα ρωτάει "Πόσο έληξε το ματσάκι;"

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ Γιώργο στα παραδείγματα που δίνεις, αν ήξερες τι είναι η αφηγηματολογία θα με καταλάβαινες. Δεν είναι κανόνες όπως το πεντάγραμμο και οι συγχορδίες στην μουσική. Ούτε είναι τεχνοτροπίες και κανόνες τέχνης. Είναι κομμάτια, υλικό ενός κειμένου. Για να εξηγηθώ. Όταν διαβάζεις ένα κείμενο αυτό είτε ξέρεις αφηγηματολογία είτε όχι απαρτίζεται από κάποια κομμάτια. Υποκείμενα, ρήματα αντικείμενα και πολλά άλλα. Υπάρχουν αφηγητές εστιάσεις, επίπεδα αφήγησης. Όλα αυτά κάθε άνθρωπος επειδή είναι μοναδικός τα βάζει με δικό του τρόπο μέσα στον γραπτό του λόγο... Η αφηγηματολογία λοιπόν δεν έρχεται να σου δείξει τον τρόπο που θα βάλεις αυτά τα κομμάτια μέσα στον λόγο. Αλλά να σου δώσει περισσότερα υλικά δημιουργίας. Πχ...

 

Ο Σωκράτης μιλούσε στον Σόλωνα και λέγανε για τους Πέρσες και το βασιλιά Δαρείο που είχε διατάξει τον Διογένη να μην μιλήσει στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος ήθελα να του πει για την συνομιλία του με τον βασιλιά Λυκούργο της Σπάρτης.

 

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

 

Αν δυσκολεύεσαι σε αυτό περιορίζεις το οπτικό πεδίο σου. Περιορίζεις τα υλικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις άρα περιορίζεις και τον εαυτό σου σαν συγγραφέας...

 

Εγώ νιώθω πολύ φτωχός σε αυτά που γράφω... το λέω ειλικρινά γιατί υπήρξαν και υπάρχουν συγγραφείς που ήρθαν και έσπασαν πολλούς κανόνες και έφτιαξαν δικά τους πράγματα που ήταν άγνωστα στον κόσμο.... Μπορούσαν να ξεχωρίζουν τα πάντα και γρήγορα. Να καταλαβαίνουν τα κομμάτια του κειμένου με μια ματιά! Δεν είναι κανόνες είναι ταλέντο...

Θα εκπλαγείς πόσο απλό είναι όλο αυτό για κάποιον άνθρωπο που διαβάζει. Το λινκ το σήκωσα γιατί ήταν κάτι πολύ βασικά πράγματα που έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στα τόπικ περί συγγραφής στο φόρουμ και που θα τα διαιστανθείς και ο ίδιος διαβάζοντας αρκετά βιβλία.

 

Τώρα, για το δεύτερο κομμάτι, η καινοτομία είναι κάτι πολύ δύσκολο, από την άλλη όμως υπάρχουν εκατοντάδες καταπληκτικά βιβλία που δεν έχουν ίχνος της μέσα τους.

Edited by Nihilio
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

 

Αν δυσκολεύεσαι σε αυτό περιορίζεις το οπτικό πεδίο σου. Περιορίζεις τα υλικά που μπορείς να χρησιμοποιήσεις άρα περιορίζεις και τον εαυτό σου σαν συγγραφέας...

 

 

Αυτό είναι ειλικρινά τόσο Creative Writing 101 που αμφιβάλω αν υπάρχει έστω και ένα μέλος στο ΣΦΦ που γράφει που να μην ξέρει για ποιο πράγμα μιλάς.

 

Παιδάκια δεν μιλάω για τα μέλη του σφφ μόνο... Αν ήταν όλοι οι συγγραφείς μέλη στο σφφ θα ήμασταν άρχοντες! Μιλάω για όλους τους συγγραφείς που κυκλοφορούν εκεί έξω... Σου βάζω στοίχημα ότι άρχισαν να γράφουν χωρίς να ξέρουν ούτε τα πιο βασικά υλικά νομίζοντας ότι διαβάζοντας πολλά βιβλία θα μπορέσουν και να γράψουν...

Link to comment
Share on other sites

Ας μην είμαστε υπερβολικοί και δογματιστές, διότι παίζει ρόλο και η προσωπικότητα του κάθε ανθρωπου.

 

Ας πουμε εγώ που διαβάζω έναν σκασμό βιβλία το χρόνο, αισθάνομαι πολλές φορές μέσα μου μια σύγκρουση του "αναγνώστη" με τον "συγγραφέα". Ειδικά σε ότι αφορά "πιασάρικες", μοδάτες τεχνικές τις οποίες απορρίπτω λόγω πεποιθήσεων ως συγγραφέας και οι οποίες ως αναγνώστη με ψυχαγωγούν, αλλά ως συγγραφέα με κάνουν ζημιά (όπως προείπα).

 

Επομένως δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αντιληφθώ τη βιβλιοφαγία ως προπόνηση, τη στιγμή που ενώ την εξασκώ με βάζει συχνά-πυκνά σε πνευματικές και δημιουργικές περιπέτειες.

 

Ναι, κάποιοι καλύτερα να είναι ανεπιρρέαστοι (χωρίς όμως να απορρίπτουν την ανάγνωση ολοκληρωτικά) και ναι, αν διαβάζουν πολύ δεν θα έχουν το αποτέλεσμα που επιθυμούν πραγματικά.

 

Αν κάποιος αισθάνεται καλά με το να "προπονείται" διαβάζοντας, δεν είναι ανάγκη να το δογματίζει τη στιγμή που άλλος πασχίζει να διαχωρίσει αυτό που διαβάζει με αυτό που θέλει πραγματικά να γράψει.

Edited by alien666
Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα ήταν καλύτερα εφοδιασμένοι απο αυτούς που ξεκίνησαν να γράφουν χωρίς να έχουν διαβάσει απολύτως τίποτα...?

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

όταν ακούει "Μίλαν Κούντερα" θα ρωτάει "Πόσο έληξε το ματσάκι;"

έλιωσα...

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ Γιώργο στα παραδείγματα που δίνεις, αν ήξερες τι είναι η αφηγηματολογία θα με καταλάβαινες. Δεν είναι κανόνες όπως το πεντάγραμμο και οι συγχορδίες στην μουσική. Ούτε είναι τεχνοτροπίες και κανόνες τέχνης. Είναι κομμάτια, υλικό ενός κειμένου. Για να εξηγηθώ. Όταν διαβάζεις ένα κείμενο αυτό είτε ξέρεις αφηγηματολογία είτε όχι απαρτίζεται από κάποια κομμάτια. Υποκείμενα, ρήματα αντικείμενα και πολλά άλλα. Υπάρχουν αφηγητές εστιάσεις, επίπεδα αφήγησης. Όλα αυτά κάθε άνθρωπος επειδή είναι μοναδικός τα βάζει με δικό του τρόπο μέσα στον γραπτό του λόγο... Η αφηγηματολογία λοιπόν δεν έρχεται να σου δείξει τον τρόπο που θα βάλεις αυτά τα κομμάτια μέσα στον λόγο. Αλλά να σου δώσει περισσότερα υλικά δημιουργίας. Πχ...

 

Ο Σωκράτης μιλούσε στον Σόλωνα και λέγανε για τους Πέρσες και το βασιλιά Δαρείο που είχε διατάξει τον Διογένη να μην μιλήσει στον Μέγα Αλέξανδρο ο οποίος ήθελα να του πει για την συνομιλία του με τον βασιλιά Λυκούργο της Σπάρτης.

 

Μπορεί να μου βρεις τα επίπεδα αφήγησης; Καταλαβαίνεις αυτό που έγραψα; Την εστίαση; τον αφηγητή; Τον χρόνο;

Θα εκπλαγείς πόσο απλό είναι όλο αυτό για κάποιον άνθρωπο που διαβάζει. Το λινκ το σήκωσα γιατί ήταν κάτι πολύ βασικά πράγματα που έχουμε αναφέρει αρκετές φορές στα τόπικ περί συγγραφής στο φόρουμ και που θα τα διαιστανθείς και ο ίδιος διαβάζοντας αρκετά βιβλία.

 

Τώρα, για το δεύτερο κομμάτι, η καινοτομία είναι κάτι πολύ δύσκολο, από την άλλη όμως υπάρχουν εκατοντάδες καταπληκτικά βιβλία που δεν έχουν ίχνος της μέσα τους.

 

Συμφωνώ Μιχάλη, εκεί στην καινοτομία είναι το πρόβλημα!

Link to comment
Share on other sites

Τί απαιτείται για να γίνεις συγγραφέας εκτός από ταλέντο;

 

Σκληρή δουλειά!

 

Να παρατηρείς, να ακούς, να διαβάζεις και να γράφεις.

 

Κάθε μέρα!

 

Να παρατηρείς τους ανθρώπους γύρω σου. Να ακούς τί λένε. Να προσέχεις πως σκέφτονται, πως κινούνται, πώς αναπνέουν!

 

Να διαβάζεις έστω και μια σελίδα. Να γράφεις έστω και μια γραμμή!

 

Κάθε μέρα!

Edited by Μπόρχες
Link to comment
Share on other sites

Νομίζω οι απόψεις που παρουσίασαν abuno και Nargathrod αντίστοιχα είναι λάθος και -ίσως επειδή είναι- ακραίες. Ούτε χωρίς να διαβάσεις μερικά βιβλία μπορείς να γράψεις καλά αλλά ούτε και επιβάλλεται να σπουδάσεις αφηματολογία κτλ για να γράψεις καλά. Ούτε καν σχέση με το χώρο της φιλολογίας δε χρειάζεσαι να έχεις. Βέβαια από τη στιγμή που γράφεις καλό είναι να το ψάχνεις με βιβλία για συγγραφή, σεμινάρια κτλ αλλά δεν είναι απαραίτητα αυτά όσο το να διαβάζεις λογοτεχνία.

 

Πάντως γνώμη μου είναι ότι η καλή συγγραφή δεν προυποθέτει βιβλιοφαγία.

Δεν χρειάζεται να είσαι βιβλιοφάγος, ακόμη και μερικά αλλά καλά αντιπροσωπευτικά βιβλία να έχεις διαβάσει φαίνεται η διαφορά από τον άσχετο.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Σίγουρα ήταν καλύτερα εφοδιασμένοι απο αυτούς που ξεκίνησαν να γράφουν χωρίς να έχουν διαβάσει απολύτως τίποτα...?

 

Ναι γιατί θα έχουν μάθει τρόπους ύφους και γραφής.

Link to comment
Share on other sites

Συμφωνώ Μιχάλη, εκεί στην καινοτομία είναι το πρόβλημα!

H καινοτομία είναι σαν εκείνο τον ενοχλητικό συγγενή σου: έρχεται από μόνη της και εντελώς απροειδοποίητα...

 

Ας πουμε εγώ που διαβάζω έναν σκασμό βιβλία το χρόνο, αισθάνομαι πολλές φορές μέσα μου μια σύγκρουση του "αναγνώστη" με τον "συγγραφέα". Ειδικά σε ότι αφορά "πιασάρικες", μοδάτες τεχνικές τις οποίες απορρίπτω λόγω πεποιθήσεων ως συγγραφέας και οι οποίες ως αναγνώστη με ψυχαγωγούν, αλλά ως συγγραφέα με κάνουν ζημιά (όπως προείπα).

 

Επομένως δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αντιληφθώ τη βιβλιοφαγία ως προπόνηση, τη στιγμή που ενώ την εξασκώ με βάζει συχνά-πυκνά σε πνευματικές και δημιουργικές περιπέτειες.

Αυτό μου ακούγεται ενδιαφέρον, θα ήθελες να μας το αναλύσεις λίγο παραπάνω;

Link to comment
Share on other sites

και όταν ακούει "Μίλαν Κούντερα" θα ρωτάει "Πόσο έληξε το ματσάκι;"

 

:rofl2:

Link to comment
Share on other sites

http://anagnosi.blog...og-post_23.html

 

Το 'χει διαβάσει κανείς;

 

Διαβάστε τα σχόλια και τις κριτικές που έχει πάρει αυτό το βιβλίο από την εποχή που κυκλοφόρησε μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για τον ορισμό της καινοτομίας. Ο αμφιλεγόμενος αυτός συγγραφέας, κατάφερε με ένα βιβλίο (και μάλιστα το πρώτο του) να αλλάξει για πάντα την παγκόσμια λογοτεχνία και να δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή.

Edited by abuno
Link to comment
Share on other sites

Ας πουμε εγώ που διαβάζω έναν σκασμό βιβλία το χρόνο, αισθάνομαι πολλές φορές μέσα μου μια σύγκρουση του "αναγνώστη" με τον "συγγραφέα". Ειδικά σε ότι αφορά "πιασάρικες", μοδάτες τεχνικές τις οποίες απορρίπτω λόγω πεποιθήσεων ως συγγραφέας και οι οποίες ως αναγνώστη με ψυχαγωγούν, αλλά ως συγγραφέα με κάνουν ζημιά (όπως προείπα).

 

Επομένως δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αντιληφθώ τη βιβλιοφαγία ως προπόνηση, τη στιγμή που ενώ την εξασκώ με βάζει συχνά-πυκνά σε πνευματικές και δημιουργικές περιπέτειες.

Αυτό μου ακούγεται ενδιαφέρον, θα ήθελες να μας το αναλύσεις λίγο παραπάνω;

 

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ανάλυση. Αν κάποιος επιθυμεί να γράψει αυτό που θεωρεί ότι του λείπει ή οτι τον ενδιαφέρει περισσότερο ως αναγνώστης, τότε μοιραία θα απορρίψει τα στοιχεία που τον κουράζουν ή που δεν του πάνε όταν διαβάζει. Οταν επιπλέον αυτά τα στοιχεία θεωρούνται "πολιτικώς ορθά", πιασάρικα και καλοπιάνουν απλώς τους εφήμερους κανόνες της εκάστοτε διανόησης (που ανά μια εικοσαετία αφορίζει ως passe αυτό που πριν εκθείαζε) τότε μοιραία δημιουργείται μέσα του το δίλλημα αν θέλει να γράψει αυτό που γουστάρει πραγματικά, ή αυτό που "πρέπει" με βάση τα δεδομένα της εποχής.

 

Με το να έρχεται όμως διαρκώς αντιμέτωπος ως αναγνώστης με κάτι αλλο απο αυτό που θέλει να κάνει, στην ουσία υπηρετεί την ανάγκη του για ανάγνωση και μόνο. Είναι υπερβολή νομίζω να λέμε ότι προπονείται με αυτό τον τρόπο στη γραφή, διότι στη γραφή θα γράψει αυτό που θα ήθελε να διαβάσει και όχι αυτό που διαβάζει διαρκώς.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω οι απόψεις που παρουσίασαν abuno και Nargathrod αντίστοιχα είναι λάθος και -ίσως επειδή είναι- ακραίες.

 

Ακραίες;! Μα δεν υπερασπίστηκα την αναγνωστική αποχή. Απλά δεν την θεωρώ προυπόθεση για καλή συγγραφή.

Link to comment
Share on other sites

Νομίζω οι απόψεις που παρουσίασαν abuno και Nargathrod αντίστοιχα είναι λάθος και -ίσως επειδή είναι- ακραίες. Ούτε χωρίς να διαβάσεις μερικά βιβλία μπορείς να γράψεις καλά αλλά ούτε και επιβάλλεται να σπουδάσεις αφηματολογία κτλ για να γράψεις καλά. Ούτε καν σχέση με το χώρο της φιλολογίας δε χρειάζεσαι να έχεις. Βέβαια από τη στιγμή που γράφεις καλό είναι να το ψάχνεις με βιβλία για συγγραφή, σεμινάρια κτλ αλλά δεν είναι απαραίτητα αυτά όσο το να διαβάζεις λογοτεχνία.

 

Πάντως γνώμη μου είναι ότι η καλή συγγραφή δεν προυποθέτει βιβλιοφαγία.

Δεν χρειάζεται να είσαι βιβλιοφάγος, ακόμη και μερικά αλλά καλά αντιπροσωπευτικά βιβλία να έχεις διαβάσει φαίνεται η διαφορά από τον άσχετο.

 

 

Να σου δώσω μια άλλη οπτική γωνία. Τι γίνεται όταν διαβάζεις βιβλία και σου φαίνονται δύσκολα και τα ξαναδιαβάζεις για να καταλάβεις..; Αυτό που πιστεύω ότι θα είναι πιο ωφέλιμο είναι τα λίγα βιβλία και η κατανόηση τους. Και με τον όρο κατανόηση εννοώ να ψάξει και να γράψεις σε ένα χαρτί, τι έχει κάνει ο Ιούλιος Βερν; έχει γράψει αυτά τα επίπεδα αυτές τις εστιάσεις αυτά τα επίπεδα και βγήκε αυτό το αποτέλεσμα. Μου άρεσε; ναι το κρατάω! Μου αρέσει αυτή η εστίαση. Ή δεν μου αρέσει αυτή η αλλαγή επιπέδων.

 

Τι θέλω να σου πω. Ότι ένας συγγραφέας για να βοηθηθεί στο συγγραφικό του έργο θα πρέπει να ξεχνάει για λίγο την τέρψη που προσφέρει το έργο και να ξαναδιαβάζει μια παράγραφο αν του αρέσει. Να βλέπει τα υλικά που χρησιμοποίησε ο άλλος. Να βλέπει ένα μέρος της αφηγηματολογίας του άλλου.

 

Όσον αφορά αυτό που είπες για τον abuno και εμένα και τις λάθος απόψεις μας γιατί είναι ακραίες, θα σου πω ότι η αφηγηματολογία δεν σχετίζεται με την φιλολογία (μπορεί να διδάσκεται ως απαραίτητο μάθημα) αλλά το είπε και η Μάρβιν παραπάνω ότι, όλοι λίγο πολύ στο σχολείο έχουμε κάνει τα πρώτα στάδια της αφηγηματολογίας αν έχουμε τελειώσει λύκειο. Όλοι έχουμε δει ψήγματα της. Το θέμα είναι πόσοι ήθελαν να δουν παραπάνω για να μάθουν όλα τα υλικά που προστέθηκαν ανά τους αιώνες από μεγάλους συγγραφείς και καινοτόμους.

Edited by Nargathrod
Link to comment
Share on other sites

http://anagnosi.blog...og-post_23.html

 

Το 'χει διαβάσει κανείς;

 

Διαβάστε τα σχόλια και τις κριτικές που έχει πάρει αυτό το βιβλίο από την εποχή που κυκλοφόρησε μέχρι και σήμερα. Μιλάμε για τον ορισμό της καινοτομίας. Ο αμφιλεγόμενος αυτός συγγραφέας, κατάφερε με ένα βιβλίο (και μάλιστα το πρώτο του) να αλλάξει για πάντα την παγκόσμια λογοτεχνία και να δημιουργήσει μια ολόκληρη σχολή.

 

Δεν νομίζω πως είπε κανείς για το πρώτο βιβλίο ενός συγγραφέα.

3 cases in point:

-To kill a mockingbird, το ένα και μοναδικό βιβλίο του Harper Lee.

-τα Books of Blood του Barker (ποιού; θα έλεγε κανείς μια μέρα πριν κυκλοφορήσει το books of blood 1)

- To House of Leaves του Danielewski. Πρώτο του βιβλίο και συγχρόνως ανεπανάληπτη εμπειρία.

 

Πουθενά δεν λέει όμως ότι αυτοί απέφυγαν/απέφευγαν να διαβάσουν πριν κάτσουν να γράψουν. Τουναντίον. Ειδικά ο τελευταίος χρησιμοποίησε συμβάσεις τόσο εκτός είδους που αν δεν είχε διαβάσει φιλοσοφία, ακαδημαϊκά συγγράματα, δεν μελετούσε την τέχνη του ντοκιμαντέρ, δεν διάβαζε μυθολογία και πολλά πολλά ακόμα, δεν θα εισήγαγε στο είδος του Τρόμου αυτό το διαμάντι.

Edited by DinMacXanthi
Link to comment
Share on other sites

Ας πουμε εγώ που διαβάζω έναν σκασμό βιβλία το χρόνο, αισθάνομαι πολλές φορές μέσα μου μια σύγκρουση του "αναγνώστη" με τον "συγγραφέα". Ειδικά σε ότι αφορά "πιασάρικες", μοδάτες τεχνικές τις οποίες απορρίπτω λόγω πεποιθήσεων ως συγγραφέας και οι οποίες ως αναγνώστη με ψυχαγωγούν, αλλά ως συγγραφέα με κάνουν ζημιά (όπως προείπα).

 

Επομένως δεν μπορώ σε καμία περίπτωση να αντιληφθώ τη βιβλιοφαγία ως προπόνηση, τη στιγμή που ενώ την εξασκώ με βάζει συχνά-πυκνά σε πνευματικές και δημιουργικές περιπέτειες.

Αυτό μου ακούγεται ενδιαφέρον, θα ήθελες να μας το αναλύσεις λίγο παραπάνω;

 

Δεν νομίζω ότι χρειάζεται ανάλυση. Αν κάποιος επιθυμεί να γράψει αυτό που θεωρεί ότι του λείπει ή οτι τον ενδιαφέρει περισσότερο ως αναγνώστης, τότε μοιραία θα απορρίψει τα στοιχεία που τον κουράζουν ή που δεν του πάνε όταν διαβάζει. Οταν επιπλέον αυτά τα στοιχεία θεωρούνται "πολιτικώς ορθά", πιασάρικα και καλοπιάνουν απλώς τους εφήμερους κανόνες της εκάστοτε διανόησης (που ανά μια εικοσαετία αφορίζει ως passe αυτό που πριν εκθείαζε) τότε μοιραία δημιουργείται μέσα του το δίλλημα αν θέλει να γράψει αυτό που γουστάρει πραγματικά, ή αυτό που "πρέπει" με βάση τα δεδομένα της εποχής.

 

Με το να έρχεται όμως διαρκώς αντιμέτωπος ως αναγνώστης με κάτι αλλο απο αυτό που θέλει να κάνει, στην ουσία υπηρετεί την ανάγκη του για ανάγνωση και μόνο. Είναι υπερβολή νομίζω να λέμε ότι προπονείται με αυτό τον τρόπο στη γραφή, διότι στη γραφή θα γράψει αυτό που θα ήθελε να διαβάσει και όχι αυτό που διαβάζει διαρκώς.

 

Έχεις φίλτρο. Το θεωρώ πολύ δύσκολο να διαβάσεις κάτι -όσο κακό και να είναι- και να σε κάνει χειρότερο συγγραφέα.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..