Jump to content

Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο - Δημήτρης Στατήρης


Naroualis
 Share

Recommended Posts

Από τη Βιβλιονέτ:

 

post-532-0-80491800-1380049321.jpg

 

Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο

Δημήτρης Στατήρης

Συμπαντικές Διαδρομές 2012
108 σελ.
ISBN 978-960-5002-08-4

Τιμή € 11,50

--------------

 

Και τώρα στο ψητό. Πολλοί θα περίμεναν να γυρίσω τον αντίχειρά μου προς τα κάτω, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, κυρίως γιατί έχει όλα όσα μαρτυρούν έναν απαίδευτο λογοτέχνη, μια πένα που δεν έχει τριφτεί ούτε ως αναγνώστης αλλά ούτε κι ως συγγραφέας. Υπάρχουν ένα σωρό κλισέ, ένα σωρό λάθος επιλογές κι ένα σωρό προβλήματα στη γραφή και την τεχνική.

 

 

Αλλά ρε παιδιά, να σας πω την αμαρτία μου, συνέχισα να το διαβάζω. Όχι γιατί είμαι μαζόχα (που είμαι μαζόχα με τα βιβλία ελληνικού φανταστικού) αλλά γιατί οι ιδέες, ρε παιδιά, οι ιδέες ήταν πάρα πολύ καλές.

 

Υπόγειες αποκαλύψεις: Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο έφηβος με τον καταπληκτικό μπαμπά και την πανέμορφη μητέρα/αδερφή, που ξαφνικά του συμβαίνει μια τρομακτική περιπέτεια δεν είναι καρακλισέ του κερατά; Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η ευτυχής ως διαφήμιση οικογένεια ζει στη "Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής", όπως είναι και η εναρκτήρια φράση του διηγήματος και του βιβλίου. Άλλα προβλήματα πέραν της λαγνείας για επίθετα και της δυσκολίας να περιγράψει κάτι που απλά δεν το γνωρίζει (αν το γνώριζε, θα ήξερε να το περιγράψει και πιο ρεαλιστικά), η εικόνα που ο νεαρός συναντάει στην περιπέτειά του,

με τη μάγισσα πάνω στο άρμα να μαστιγώνει τους κύκλωπες νάνους,

πώς να το κάνουμε, ήταν πολύ καλή. Επαναλαμβάνω, ασχέτως της γραφής; ή της τεχνικής, η σύλληψη, αυτό που ήθελε να πει για να μας τρομάξει, το είπε. Κι είναι και λίγο creepy, ξέρετε, να διαβάζεις κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα σε έκανε να θες να το παρατήσεις κι ωστόσο να σε ενθουσιάζει και να θες να δεις τι σκέφτηκε για παρακάτω. Το ότι σπανίως δίνει εξηγήσεις γι' αυτά που λέει, είναι επίσης ένας πολύ θετικός παράγοντας.

 

Ο ναός που δάκρυσε με αίμα: Ομοίως η σκηνή με

το ναό όπου οι άγιοι γίνονται λίγο-λίγο δαίμονες

είναι πολύ δυνατή. Και δυστυχώς, πολύ κακογραμμένη.

 

Ο Ιρλανδός Παράφρων: Εδώ η γραφή είναι πιο στρωτή και η πλοκή έχει νοηματικά χάσματα που με έκαναν να ξεφυσάω από δυσφορία, αλλά υπάρχει κι εδώ όχι μία αλλά δύο σκηνές, η αρχική

με τον Ιρλανδό που κοιτάζει τον ήρωα επί ένα πεντάλεπτο χωρίς να κάνει τίποτε άλλο

κι η τελική

στο νεκροταφείο

που πραγματικά με κάνουν να θέλω να δω τι άλλο έχει στο μυαλό του αυτό το παιδί.

 

Το Αποκριάτικο Πάρτυ: Για μένα η πιο αδύναμη ιστορία απ' όλες. Αργεί να ξεκινήσει κι όταν ξεκινάει έχει τόσα πρόσωπα που τελικά δε σε ενδιαφέρει ποιος είναι ποιος.

 

 

Στο Goodreads του έβαλα δύο αστέρια. Όχι γιατί μου άρεσε, δυστυχώς δε μου άρεσε, δε διασκέδασα διαβάζοντάς το. Αλλά είναι αδύνατον να παραβλέψω ότι μέσα στο κεφάλι του Στατήρη υπάρχουν μεγαλειώδη πράγματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να τον παρακαλέσω να μάθει να μας τα αφηγείται, και τότε, αλήθεια, θα γίνω η πιο πιστή θαυμάστριά του.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Από τη Βιβλιονέτ:

 

attachicon.gifb1844191.jpg

 

Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο

Δημήτρης Στατήρης

 

Συμπαντικές Διαδρομές 2012

108 σελ.

ISBN 978-960-5002-08-4

Τιμή € 11,50

--------------

 

Και τώρα στο ψητό. Πολλοί θα περίμεναν να γυρίσω τον αντίχειρά μου προς τα κάτω, διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, κυρίως γιατί έχει όλα όσα μαρτυρούν έναν απαίδευτο λογοτέχνη, μια πένα που δεν έχει τριφτεί ούτε ως αναγνώστης αλλά ούτε κι ως συγγραφέας. Υπάρχουν ένα σωρό κλισέ, ένα σωρό λάθος επιλογές κι ένα σωρό προβλήματα στη γραφή και την τεχνική.

 

 

Αλλά ρε παιδιά, να σας πω την αμαρτία μου, συνέχισα να το διαβάζω. Όχι γιατί είμαι μαζόχα (που είμαι μαζόχα με τα βιβλία ελληνικού φανταστικού) αλλά γιατί οι ιδέες, ρε παιδιά, οι ιδέες ήταν πάρα πολύ καλές.

 

Υπόγειες αποκαλύψεις: Ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι ο έφηβος με τον καταπληκτικό μπαμπά και την πανέμορφη μητέρα/αδερφή, που ξαφνικά του συμβαίνει μια τρομακτική περιπέτεια δεν είναι καρακλισέ του κερατά; Ειδικά αν αναλογιστεί κανείς ότι η ευτυχής ως διαφήμιση οικογένεια ζει στη "Φιλαδέλφεια των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής", όπως είναι και η εναρκτήρια φράση του διηγήματος και του βιβλίου. Άλλα προβλήματα πέραν της λαγνείας για επίθετα και της δυσκολίας να περιγράψει κάτι που απλά δεν το γνωρίζει (αν το γνώριζε, θα ήξερε να το περιγράψει και πιο ρεαλιστικά), η εικόνα που ο νεαρός συναντάει στην περιπέτειά του,

με τη μάγισσα πάνω στο άρμα να μαστιγώνει τους κύκλωπες νάνους,

πώς να το κάνουμε, ήταν πολύ καλή. Επαναλαμβάνω, ασχέτως της γραφής; ή της τεχνικής, η σύλληψη, αυτό που ήθελε να πει για να μας τρομάξει, το είπε. Κι είναι και λίγο creepy, ξέρετε, να διαβάζεις κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα σε έκανε να θες να το παρατήσεις κι ωστόσο να σε ενθουσιάζει και να θες να δεις τι σκέφτηκε για παρακάτω. Το ότι σπανίως δίνει εξηγήσεις γι' αυτά που λέει, είναι επίσης ένας πολύ θετικός παράγοντας.

 

Ο ναός που δάκρυσε με αίμα: Ομοίως η σκηνή με

το ναό όπου οι άγιοι γίνονται λίγο-λίγο δαίμονες

είναι πολύ δυνατή. Και δυστυχώς, πολύ κακογραμμένη.

 

Ο Ιρλανδός Παράφρων: Εδώ η γραφή είναι πιο στρωτή και η πλοκή έχει νοηματικά χάσματα που με έκαναν να ξεφυσάω από δυσφορία, αλλά υπάρχει κι εδώ όχι μία αλλά δύο σκηνές, η αρχική

με τον Ιρλανδό που κοιτάζει τον ήρωα επί ένα πεντάλεπτο χωρίς να κάνει τίποτε άλλο

κι η τελική

στο νεκροταφείο

που πραγματικά με κάνουν να θέλω να δω τι άλλο έχει στο μυαλό του αυτό το παιδί.

 

Το Αποκριάτικο Πάρτυ: Για μένα η πιο αδύναμη ιστορία απ' όλες. Αργεί να ξεκινήσει κι όταν ξεκινάει έχει τόσα πρόσωπα που τελικά δε σε ενδιαφέρει ποιος είναι ποιος.

 

 

Στο Goodreads του έβαλα δύο αστέρια. Όχι γιατί μου άρεσε, δυστυχώς δε μου άρεσε, δε διασκέδασα διαβάζοντάς το. Αλλά είναι αδύνατον να παραβλέψω ότι μέσα στο κεφάλι του Στατήρη υπάρχουν μεγαλειώδη πράγματα. Θα ήθελα πάρα πολύ να τον παρακαλέσω να μάθει να μας τα αφηγείται, και τότε, αλήθεια, θα γίνω η πιο πιστή θαυμάστριά του.

 

οκ με τη δεύτερη κατάλαβα τι εννοείς... Χμμ μάλλον πρέπει να κόψω τους πολλούς καφέδες.

Πώς θα το μάθει όμως είναι ένα θεματάκι, μήπως αυτό ή το έχεις ή όχι;

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

Ε, νομίζω αυτή είναι μια κουβέντα πιο γενική, που δε θα ήταν καλό να την κάνουμε σε αυτό το τόπικ. Θα ήθελες να ανοίξεις ένα στη συγγραφή, για να το συζητήσουμε;

Link to comment
Share on other sites

Τόπικ; Δεν ξέρω αν έχω τόσα πολλά για να πω επί του θέματος. Από την εμπειρία μου, τη γνώση, και τη συναναστροφή μου με αρκετά άτομα διαφορετικών χώρων, δε νομίζω ότι αν είσαι κακός σε κάτι γίνεσαι ποτέ πραγματικά καλός. Ίσως με πολύ προσπάθεια, δουλειά και υπομονή να γίνεις μέτριος, αλλά κακά τα ψέματα, μετράνε αυτά τα καταραμένα τα skills ;)

 

Κοίτα πχ: εγώ (και ο εσύ και ο οποιοσδήποτε) μπορεί να έχω  μέσα στο κέφαλι μου μεγαλιώδη πράγματα, αλλά βάζοντάς τα κάτω για να γράψω, αντί για τον Ρωμαίο και την Ιουλιέτα, το βιβλίο στην πορεία να μου βγει κάτι σαν σενάριο σε τούρκικο σήριαλ.. Άποψή μου: σε έναν συγγραφέα μετράνε λιγότερο (ή και ελάχιστα) οι ιδέες και περισσότερο η γραφή. Πόσοι και πόσοι ταλαντούχοι συγγραφείς  δεν ξεκινάνε από κάτι φαινομενικά εντελώς κλισέ και χιλιοειπωμένο και στην πορεία το πηγαίνουν αλλού, σε άλλο level σε σχέση με τους άλλους.

Edited by Anwrimos23
Link to comment
Share on other sites

Καλησπέρα σας 

 

Λόγω ότι το παλικάρι κατάγεται από την πόλη μου, γνωρίζω κάποιον που τον ξέρει. Εγώ τον έχω δεί αρκετές φορές εδώ και εκεί... Από όσα ξέρω πάντως, πρέπει να ζεί στο εξωτερικό τώρα. Αν θέλετε  μπορώ να μεταφέρω τα σχόλια σας ώστε να τα δεί ο ίδιος και να μας γράψει την άποψη του. 

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πάντως εγώ ανέβασα την ίδια ακριβώς κριτική και στο Goodreads. Δε νομίζω να μην το δει.

Link to comment
Share on other sites

Το διάβασα πρόσφατα και πέρασα πολύ καλά. Δεν διαπίστωσα κανενα πρόβλημα στη γραφή και στην τεχνική του. Πολύ ωραίες ιστορίες τρόμου....

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 month later...

Και το επόμενο βιβλίο του Δημήτρη Στατήρη:

 

post-302-0-06143400-1384994435_thumb.jpg

 

Αυτή τη φορά μυθιστόρημα τρόμου (αλλά πολύ τρόμου όμως, προσωπικά θα το συνιστούσα στους σκληροπυρηνικούς - κοινώς Βάσω, δεν πρέπει ούτε καν να ανοίξεις το σπόιλερ κάτω :p):

 

 

Οπισθόφυλλο:

«…Μέσα στον πίνακα χόρευαν αποπνικτικά ζοφερές φιγούρες στους ρυθμούς του ατέρμονου τρόμου, επιδιδόμενες σε ένα νοσηρό όργιο σεξουαλικής διαστροφής και θανατολάγνων πράξεων. Τραγοπόδαρα δαιμόνια που έβρισκαν ευχαρίστηση λογχίζοντας με τις τρίαινές τους ανυπεράσπιστους, αμαρτωλούς ανθρώπους. Αποκρουστικά πλάσματα, με τεράστια κεφάλια και μικροσκοπικά κορμιά, ή και το αντίθετο, που ανακάτευαν καζάνια γεμάτα από αιώνια καταδικασμένες ψυχές. Έκπτωτοι βασιλιάδες, με ανθρώπινα σώματα και κεφάλια ζώων, να σοδομίζουν αλύπητα άνδρες, γυναίκες, ακόμα και παιδιά. Κοντορεβιθούληδες καλικάτζαροι με πελώριες, γαμψές μύτες και γουρλωτά μάτια που παραβίαζαν μέχρι τελικής πτώσεως τα αιδοία πορνών και γυναικών του περιθωρίου με αιχμηρά παλούκια…»
 

Είμαστε πάντα αυτό που φαινόμαστε;
Μπορεί ένας άνθρωπος που έχει αφιερωθεί στον Θεό να τα βάλει με σκοτεινές κι ανίερες δυνάμεις;
Είναι δυνατόν να ξεφύγει κάποιος από το παρελθόν του;
Στον Αδέσποτο, σ' αυτό το μικρό ελληνικό χωριό, τα πάντα είναι δυνατά και τα πάντα ανατρέπονται. Μια επικών διαστάσεων διαμάχη ανάμεσα στο καλό και στο κακό έρχεται σαν κάτι το προκαθορισμένο και πραγματικά αναπόφευκτο, επενεργώντας λυτρωτικά για τους γενναίους κατοίκους του χωριού.
Η πίστη των ανθρώπων στα ιδανικά τους δοκιμαζόταν, δοκιμάζεται και θα δοκιμάζεται όσο υπάρχει ζωή. Είναι όμως άραγε αυτή αρκετή όταν πραγματικά κάτι το βλοσυρό και ασύλληπτα τρομακτικό απειλεί τους ίδιους, αλλά και ολόκληρο τον κόσμο με ολοκληρωτικό αφανισμό;

 

 

Παρόλο που δεν το έχω διαβάσει (τουλάχιστον όχι ολόκληρο, μόνο αποσπασματικά) θεωρώ πως μάλλον έπρεπε να έχω βάλει στο εξώφυλλο το στάνταρ ντισκλέιμερ που είχανε οι ανατριχίλες: "Μην το διαβάσετε βράδυ!" Μπρρ
 

  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Ευχαριστώ πολύ για τα σχόλια σας όλους.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 4 months later...

18:10 – 18:40 
Λογοτέχνες του Φανταστικού από τη Λάρισα
Θα γίνουν αναφορές και ανάγνωση στα βιβλία «Οι έμποροι των παθών»
του Γιάννη Καραούλη, «Πρόσωπο με Πρόσωπο» του Κώστα Λιάπτσου,
«Ξυπόλυτος θεός» του Βασίλη Γιαβρή. 
Θα μιλήσουν για τα βιβλία τους και για το θέμα ο Δημήτρης Στατήρης, συγγραφέας των «Η μάσκα της εξιλέωσης» και «Απρόσκλητοι επισκέπτες από την άβυσσο» και η Γιώτα Σωτήρχου, συγγραφέας των «Το Μπουρανί Τυρνάβου» και «Το μεταναστευτικό και προσφυγικό βίωμα στη νεοελληνική δραματουργία». 22:10 – 22:30 
Παρουσίαση των 5 βιβλίων της καινούργιας σειράς των εκδόσεων 
μας, Petit. Θα μιλήσουν οι συγγραφείς, Δημήτρης Στατήρης, Κιάρα Καλουντζή, Γιάννης Τζομάκας, Ειρήνη Φράγκου, Φράνση Παπουτσάκη.

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..