Alucard Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Δαμοκλεους 8, Γκαζι, πετυχα την παρακατω εικονα . Και ναι, ειναι προς πωληση DSC_0050.JPG Το πάνω αριστερά ποιο είναι; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 (btw, πώς σε μια τόσο προσεγμένη δουλειά, τρύπωσε ο Μάστερτον; Εκτός αν ισχύει με τον Μάστερτον στο horror ό,τι με τη γνωστή μπύρα: παντού υπάρχει ένας μύθος!) Θα το ξαναπώ, χωρίς προσβλητική διάθεση, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά ο Άρχοντας του Ψεύδους περιλαμβάνει ένα από τα -κατά γενική ομολογία- κορυφαία πρώτα κεφάλαια που παίζουν στο χόρορ. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Θα το ξαναπώ, χωρίς προσβλητική διάθεση, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά ο Άρχοντας του Ψεύδους περιλαμβάνει ένα από τα -κατά γενική ομολογία- κορυφαία πρώτα κεφάλαια που παίζουν στο χόρορ. Σύμφωνοι. Και εγώ κατά καιρούς θα τη διαβάσω τη MAsterton-ιά μου και θα την χαρώ κιόλας. Ωστόσο, να βάζεις Masterton δίπλα σε Ligotti, είναι λιγάκι κάπως ρε γμτ, σαν να βάζεις ξέρωγώ Μότσαρτ στο ίδιο ράφι με Πέπη Τσεσμελή! Και οι δυο τη δουλειά τους την κάνουν μεν (ανάλογα με την όρεξή σου) αλλά τους βάζεις δίπλα; Ε, δεν τους βάζεις! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 (edited) Παιδιά, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, το 2010 στο World Horror Convention στο Μπράιτον ο Μάστερτον ήταν στα πάνελ των grand master. Όσο και αν δεν αρέσει, Τσεσμελή δεν είναι. Δεν είναι Μότσαρτ, αλλά είναι, ας πούμε, Ρεντ Χοτ Τσίλι Πέπερς ή κάτι τέτοιο. Άλλωστε, να το πω, άντε, να μου βγει γιατί θα σκάσω: εμένα ο Λιγκότι ΔΕΝ μου αρέσει. Μα καθόλου λέμε. edit: ίσως μου παραπέφτει βαρύς. Edited November 9, 2014 by Count Baltar 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Άλλωστε, να το πω, άντε, να μου βγει γιατί θα σκάσω: εμένα ο Λιγκότι ΔΕΝ μου αρέσει. Μα καθόλου λέμε. Δεν πειράζει, σου αρέσει ο Έλληνας Λ(αδ)ιγκότι πάντως Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Θα το ξαναπώ, χωρίς προσβλητική διάθεση, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά ο Άρχοντας του Ψεύδους περιλαμβάνει ένα από τα -κατά γενική ομολογία- κορυφαία πρώτα κεφάλαια που παίζουν στο χόρορ. Μια τόση δα διορθωσούλα και είμαστε εντάξει. :-) Μπρρρ. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να γράφει κανείς τόσο πραγματικά. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Επειδή δεν το έχω διαβάσει ακόμα, γιά πείτε για πείτε, ξεπερνάει και τον Κέτσαμ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
WolfBack Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Επειδή δεν το έχω διαβάσει ακόμα, γιά πείτε για πείτε, ξεπερνάει και τον Κέτσαμ; Τον έκανε σκόνη, μόνο και μόνο με ένα κεφάλαιο! Σαν να διαβάζεις όλη την Νεκρή Σαιζόν σε ένα κεφάλαιο. Βέβαια, μετά την αποκορύφωση του πρώτου κεφαλαίου του Άρχοντα, το υπόλοιπο βιβλίο συνεχίζει με πιο ήπιους τόνους.. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Θα το ξαναπώ, χωρίς προσβλητική διάθεση, περί ορέξεως κολοκυθόπιτα. Αλλά ο Άρχοντας του Ψεύδους περιλαμβάνει ένα από τα -κατά γενική ομολογία- κορυφαία πρώτα κεφάλαια που παίζουν στο χόρορ. Μια τόση δα διορθωσούλα και είμαστε εντάξει. :-) Μπρρρ. Κανονικά θα έπρεπε να απαγορεύεται να γράφει κανείς τόσο πραγματικά. Σαν πολύ ευαισθητούληδες μου φαίνεστε... Νταξ' το πρώτο κεφάλαιο είναι δυνατό. Ομολογουμένως. Αλλά το υπόλοιπο βιβλίο είναι για γέλια και για κλάματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 ...Όσο και αν δεν αρέσει, Τσεσμελή δεν είναι. Δεν είναι Μότσαρτ, αλλά είναι, ας πούμε, Ρεντ Χοτ Τσίλι Πέπερς ή κάτι τέτοιο. Άλλωστε, να το πω, άντε, να μου βγει γιατί θα σκάσω: εμένα ο Λιγκότι ΔΕΝ μου αρέσει. Μα καθόλου λέμε. edit: ίσως μου παραπέφτει βαρύς. Εγώ λέω Πέπη, εσύ Red Hot, να το κλείσουμε κάπου στο ενδιάμεσο; Ξερωγω Άντζελα Δημητρίου; (ή αν προτιμάς ξένο ρεπερτόριο U2?) Ντάξει, ο Λιγκότι είναι και βαρύς και δύσκολος. Νομίζω ότι ή τον αγαπάς ή τον μισείς. Ακόμα και εγώ που θεωρώ το "Εργοστάσιο Εφιαλτών" σαν έναν από τους θησαυρούς της συλλογής μου, διστάζω να παραγγείλω τα υπόλοιπα βιβλία του και να τα διαβάσω στα αγγλικά. Πάντως, στο δια ταύτα (για να πούμε και κάτι που να αφορά και τους υπόλοιπους) παιδιά, το προαναφερθέν box είναι ΔΙΑΜΑΝΤΙ. Είναι τόσο καλό που του συγχωρείς και τον Μάστερτον! Και επιπλέον, αν δεν κάνω λάθος, το "Ελληνικό" Εργοστάσιο Εφιαλτών, έχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία, νομίζω ότι έχει άλλα και περισσότερα διηγήματα μέσα σε σχέση με την "επίσημη κανονική" συλλογή που κυκλοφορεί σε όλες τις άλλες χώρες. Αυτό δίνει το κουτί ακόμα μεγαλύτερη συλλεκτική αξία. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
DinMacXanthi Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Και επιπλέον, αν δεν κάνω λάθος, το "Ελληνικό" Εργοστάσιο Εφιαλτών, έχει μια παγκόσμια πρωτοτυπία, νομίζω ότι έχει άλλα και περισσότερα διηγήματα μέσα σε σχέση με την "επίσημη κανονική" συλλογή που κυκλοφορεί σε όλες τις άλλες χώρες. Αυτό δίνει το κουτί ακόμα μεγαλύτερη συλλεκτική αξία. Και μόνο που έχει το Εργοστάσιο Εφιαλτών στα ελληνικά, έχει τεράστια αξία, όμως δεν έχει περισσότερες από το αγγλικό. Από τις τέσσερις συλλογές του Λιγκότι, η ελληνική έκδοση έχει 21 διηγήματα, ενώ η αγγλική έχει 45 διηγήματα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Δαμοκλεους 8, Γκαζι, πετυχα την παρακατω εικονα . Και ναι, ειναι προς πωληση DSC_0050.JPG Το πάνω αριστερά ποιο είναι; O Αμαρτοβόρος της Messie Επίσης, για να μην μας τα πρήζετε κάθε φορά με τον Μάστερτον, ο άνθρωπος είναι ο ανώτερος hack του είδους: έχει πολύ ταλέντο για να τον βάλεις στην ίδια στοίβα με τις δευτεράτζες της εποχής των nasties (δηλαδή, διαβάστε Guy Smith ή Shawn Hutson, που ήταν πετυχημένοι της εποχής του, και τα ξαναλέμε για το αν τα βιβλία του είναι κακά) αλλά, δυστυχώς. σε ελάχιστα βιβλία προσπάθησε να κάνει την οποιαδήποτε υπέρβαση με το έργο του. Στη βιβλιοθήκη μου έχω τουλάχιστον 10 αδιάβαστα βιβλία του για όταν με πιάσει λιγούρα για φαστφουντάδικο τρόμο και σπάνια θα τελειώσω βιβλίο του που να μη μου έσβησε τη λιγούρα αυτή. Και για τους ίδιους λόγους θα διαβάσω και Richard Laymon και James Herbert, δεν είναι οι υπέρτατοι συγγραφείς, αλλά, διάολε, ξέορυν να γράφουν τρόμο Και ναι, ούτε και εμένα μου άρεσε ο Ligotti και προτιμώ χίλιες φορές τον Άρχοντα του Ψεύδους από το My Work is not yet done. 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Βρήκες και συ βιβλίο του Λιγκότι για να διαβάσεις και να κρίνεις βρε Μιχάλη Γενικά, επικρατεί μια τάση ισοπέδωσης του Μάστερτον την οποία δεν την συνερίζομαι. Έχει γράψει φόλες από τις λίγες, ναι. Έχει γράψει αρπαχτές, ναι. Έχει μανιέρες και επαναλαμβανόμενα μοτίβα, οι αδυναμίες του παραμένουν ίδιες κάθε φορά ΑΛΛΑ Το Τένγκου είναι κακό βιβλίο; Ο Άρχοντας; Ο Παρίας; για να αναφέρω τρία πρόχειρα. Οκ, δεν είναι literary οπως ο Λιγκότι, δεν είναι meta όπως π.χ ο Στράουμπ, δεν βρίθουν από 3διαστατους χαρακτηρες οπως τα του Κετσαμ, αλλά basta! Σου κάνουν τις τριχούλες να σηκωθούν; Σε αναστατώνουν; Σε κάνουν να σκιαχτεις; Κυλάει η ανάγνωση νεράκι; Ναι, ενα μεγάλο ναι εδώ. Αυτό δεν είναι και το ζητούμενο στην λογοτεχνία ΤΡΟΜΟΥ όμως ρε αλάνια; Και αφού το πετυχαίνει, δεν σημαίνει πως κάτι καλά και ο άμοιρος ο Μαστερτον; 7 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Δαμοκλεους 8, Γκαζι, πετυχα την παρακατω εικονα . Και ναι, ειναι προς πωληση DSC_0050.JPG Το πάνω αριστερά ποιο είναι; O Αμαρτοβόρος της Messie Δεν είναι πια! Το αγόρασα πριν λίγες ώρες. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 9, 2014 Share Posted November 9, 2014 Επίσης, για να μην μας τα πρήζετε κάθε φορά με τον Μάστερτον, ο άνθρωπος είναι ο ανώτερος hack του είδους: έχει πολύ ταλέντο για να τον βάλεις στην ίδια στοίβα με τις δευτεράτζες της εποχής των nasties (δηλαδή, διαβάστε Guy Smith ή Shawn Hutson, που ήταν πετυχημένοι της εποχής του, και τα ξαναλέμε για το αν τα βιβλία του είναι κακά) αλλά... Κοίτα, δεν θεωρώ τον εαυτό μου από τους παντογνώστες που βαστούν "ποιοτικόμετρο" και περιδιαβαίνουν με αυτό την πιάτσα. (Και αν κάποτε γίνω έτσι, σας ξορκίζω, σκοτώστε με, με... Μαστερτονικό τρόπο!) Την "Μαστερτονιά" μου και εγώ θα την απολαύσω, για τον ίδιο λόγο που απολαμβάνω (ενίοτε) Σαλβατόρε. Επειδή με ξεκουράζει και οι σελίδες κυλούν νεράκι. Από εκεί και πέρα, αυτό αρκεί για να τον κάνει καλό συγγραφέα; Κατά τη γνώμη μου, όχι. Το να συγκρίνεις τον Μάστερτον με σκουπίδια, δεν είναι επιχείρημα. Μου θυμίζει "έγκριτη" δημοσκόπηση προ 20+ετίας που παρουσίαζε τον τότε πρωθυπουργό σαν τον δημοφιλέστερο πολιτικό άνδρα κατά 90φεύγα%. Όταν αποκαλύφθηκε ότι η μοναδική έτερη επιλογή δημοφιλέστερου πολιτικού άντρα στο ερωτηματολόγιο της εν λόγω έρευνας ήταν ο... Χίτλερ, δεν ήξεραν οι αρμόδιοι (και αυτοί που τους είχαν χαρτζιλικώσει) από πού να κρυφτούν. Από εκεί και πέρα, δεν μπορώ να έχω πλήρη άποψη, καθώς έχω διαβάσει λίγα βιβλία του (και ενδεχομένως θα διαβάσω και άλλα στο μέλλον). Αλλά, από το δείγμα που έχω, δεν μπορώ να τον χαρακτηρίσω καλό συγγραφέα. Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Πάνω από τα μισά του βιβλία είναι μετριότατα. Μακροπρόθεσμα, φαίνεται ότι μια τακτική παρουσία και μια σταθερότητα και προβλεψιμότητα στο τι θα προσφέρεις, κερδίζουν τελικά το κοινό, περισσότερο από την όποια λογοτεχνική δεινότητα. Για αυτό και ο περισσότερος κόσμος δεν γνωρίζει / δε γουστάρει τον Λιγκότι, σε αντίθεση με τον κάθε Μάστερτον που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα βρει το δρόμο του στη βιβλιοθήκη τόσο του άπειρου αναγνώστη (που ελλείψει σύγκρισης θα εντυπωσιαστεί), όσο και στη βιβλιοθήκη του πιο έμπειρου, που θα διαβάσει συνειδητά ξεκούραστο δευτεροκλασάτο πράμα. ΥΓ: όσο και να τον αδικώ πάντως, ο "Άρχοντας..." (πλην του πρώτου κεφαλαίου) είναι για τα μπάζα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 ΥΓ: όσο και να τον αδικώ πάντως, ο "Άρχοντας..." (πλην του πρώτου κεφαλαίου) είναι για τα μπάζα. Ομολογουμένως, ιδίως η σκηνή της συρρίκνωσης δεν είναι απλώς για τα μπάζα, είναι για να μην πω τι. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Βρήκες και συ βιβλίο του Λιγκότι για να διαβάσεις και να κρίνεις βρε Μιχάλη Έχω διαβάσει και το Teatro Grotesco και κάποια στιγμή ίσως παραγγείλω και τα υπόλοιπά του, αλλά καταλαβαίνεις νομίζω με ποια λογική το αναφέρω εδώ Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Θα έλεγα ότι το παράδειγμά σου δεν είναι και τόσο εύστοχο. Κάπως καλούτσικος φαίνεται να είναι κι αυτός ο Κινγκ. :) Μακροπρόθεσμα, φαίνεται ότι μια τακτική παρουσία και μια σταθερότητα και προβλεψιμότητα στο τι θα προσφέρεις, κερδίζουν τελικά το κοινό, περισσότερο από την όποια λογοτεχνική δεινότητα. Το πιάνω, αλλά θα υπάρξει κι αυτός που θα σου πει ότι, ειδικά μακροπρόθεσμα, μόνο η λογοτεχνική δεινότητα κερδίζει το κοινό. υγ: άραγε, διαβάζει ο Μάστερτον Λιγκότι, κι ο Λιγκότι Μάστερτον;; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Θα έλεγα ότι το παράδειγμά σου δεν είναι και τόσο εύστοχο. Κάπως καλούτσικος φαίνεται να είναι κι αυτός ο Κινγκ. :) Μακροπρόθεσμα, φαίνεται ότι μια τακτική παρουσία και μια σταθερότητα και προβλεψιμότητα στο τι θα προσφέρεις, κερδίζουν τελικά το κοινό, περισσότερο από την όποια λογοτεχνική δεινότητα. Το πιάνω, αλλά θα υπάρξει κι αυτός που θα σου πει ότι, ειδικά μακροπρόθεσμα, μόνο η λογοτεχνική δεινότητα κερδίζει το κοινό. υγ: άραγε, διαβάζει ο Μάστερτον Λιγκότι, κι ο Λιγκότι Μάστερτον;; Σιγουρα και οι δυο διαβαζουν Κινγκ.Πρεπει να παραδεχτουμε οτι παρα τα μετριοτα βιβλια της περιοδου 2000-2010 τα πρωτα του βιβλια ηταν δυνατα ενω απο τον Δρ υπνο και μετα προσπαθει να επιτυχει τον αποηχο αυτων.Σχετικα με τον Μαστερτον,το μονο που εχω να πω για τον αρχοντα του ψευδους ειναι οτι ο πιο ορθα δομημενος χαρακτηρας του βιβλιου ηταν ο πληροφοριοδοτης το λεγόμενο ''κοπρόσκυλο''. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Θα έλεγα ότι το παράδειγμά σου δεν είναι και τόσο εύστοχο. Κάπως καλούτσικος φαίνεται να είναι κι αυτός ο Κινγκ. :) Πιο εύστοχο δεν έχει. Δεν θέλω να επεκταθώ στον Κίνγκ γιατί δεν θα έχουμε τελειωμό. Και ουδέποτε είπα ότι ο Κινγκ δεν είναι καλός.Είπα μέτριος. Μέτριος (επειδή έχουμε μια διαστροφή, να αποδίσουμε σε αυτή τη λέξη αρνητική έννοια) θα πει εντός του μέσου όρου. Αξιοπρεπής. Τις περνάει τις εξετάσεις! Αλλά για κάθε μια Λάμψη και ένα Σάλεμ'ς Λοτ που θυμάσαι, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 3-4 που ΔΕΝ θυμάσαι και αυτό δεν είναι τυχαίο. Είναι επειδή τα βιβλία αυτά δεν έχουν κάτι το αξιομνημόνευτο. Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Θα έλεγα ότι το παράδειγμά σου δεν είναι και τόσο εύστοχο. Κάπως καλούτσικος φαίνεται να είναι κι αυτός ο Κινγκ. :) Μακροπρόθεσμα, φαίνεται ότι μια τακτική παρουσία και μια σταθερότητα και προβλεψιμότητα στο τι θα προσφέρεις, κερδίζουν τελικά το κοινό, περισσότερο από την όποια λογοτεχνική δεινότητα. Το πιάνω, αλλά θα υπάρξει κι αυτός που θα σου πει ότι, ειδικά μακροπρόθεσμα, μόνο η λογοτεχνική δεινότητα κερδίζει το κοινό. Δυστυχώς, "ποσοτικά" το κοινό το πιάνει ο μπεστσελλεράκιας που βγάζει 1-2 βιβλία το χρόνο. Ο ποιοτικός (και λογοτεχνικώς δεινός) πιάνει τους λίγους και καλούς και ίσως κάποτε, πολύ αργά, να αναγνωριστεί. Κυρίως, από τύχη. (βλ, Λάβκραφτ) Δεν θεωρώ τη μια συνθήκη καλύτερη από την άλλη. Ο καθένας επιλέγει πού στέκει και τι θέλει από τη ζωή του και το έργο του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 .Σχετικα με τον Μαστερτον,το μονο που εχω να πω για τον αρχοντα του ψευδους ειναι οτι ο πιο ορθα δομημενος χαρακτηρας του βιβλιου ηταν ο πληροφοριοδοτης το λεγόμενο ''κοπρόσκυλο''. ...και ο παπαγάλος!!! Ομολογουμένως, ιδίως η σκηνή της συρρίκνωσης δεν είναι απλώς για τα μπάζα, είναι για να μην πω τι. Εμένα ο παπαγάλος με συγκλόνισε! Δεν τον έχω ξεπεράσει έκτοτε. Δεν θα τον ξεπεράσω ποτέ. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Adicto Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Γιώργο, ποιά έχεις διαβάσει από Κινγκ; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 O.T. Πού χάθηκες, καλέ, εσύ; Και δε σου είπαμε και χρόνια πολλά για τα γενέθλια προ ημερών. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
dagoncult Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Θα έλεγα ότι το παράδειγμά σου δεν είναι και τόσο εύστοχο. Κάπως καλούτσικος φαίνεται να είναι κι αυτός ο Κινγκ. :) Πιο εύστοχο δεν έχει. Δεν θέλω να επεκταθώ στον Κίνγκ γιατί δεν θα έχουμε τελειωμό. Και ουδέποτε είπα ότι ο Κινγκ δεν είναι καλός.Είπα μέτριος. Μέτριος (επειδή έχουμε μια διαστροφή, να αποδίσουμε σε αυτή τη λέξη αρνητική έννοια) θα πει εντός του μέσου όρου. Αξιοπρεπής. Τις περνάει τις εξετάσεις! ''Υπόψη, δεν είναι ανάγκη ένας συγγραφέας να είναι σώνει και καλά καλός, για να είναι επιτυχημένος! Βλ εξάλλου και Stephen King. Πάνω από τα μισά του βιβλία είναι μετριότατα''. -Βάζεις τα bold να τονίσουν την συγκεκριμένη φράση που τονίζουν, κι επίσης αντί για 'μέτρια' χρησιμοποιείς τη λέξη 'μετριότατα'. Σίγουρα τις περνάει τις εξετάσεις; Κατά τα άλλα, σε σχέση με τον ορισμό του 'μέτριος', θα έλεγα πως συχνά η έννοια των λέξεων καθορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τον τρόπο που τις λέμε ή τις γράφουμε (πχ με bold). Αλλά για κάθε μια Λάμψη και ένα Σάλεμ'ς Λοτ που θυμάσαι, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 3-4 που ΔΕΝ θυμάσαι... Το μόνο που προκύπτει απ' αυτή τη φράση είναι πως εσύ δεν τα θυμάσαι. O.T. Πού χάθηκες, καλέ, εσύ; Και δε σου είπαμε και χρόνια πολλά για τα γενέθλια προ ημερών. O.T. Γεια χαρά! Ευχαριστώ! 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
giorgos lagonas Posted November 10, 2014 Share Posted November 10, 2014 Αλλά για κάθε μια Λάμψη και ένα Σάλεμ'ς Λοτ που θυμάσαι, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 3-4 που ΔΕΝ θυμάσαι... Το μόνο που προκύπτει απ' αυτή τη φράση είναι πως εσύ δεν τα θυμάσαι. Ενώ εσύ τα θυμάσαι; Σίγουρα τις περνάει τις εξετάσεις; Έλα, μωρέ, τις περνάει, ο καημένος! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.