nikosal Posted November 17, 2015 Author Share Posted November 17, 2015 Πάντως ο κόσμος είναι γεμάτος από παράξενα rituals, από μια ματιά που έριξα. Δείτε για παράδειγμα αυτό, που πετάνε μωρά από μια ταράτσα σε τεντωμένο σεντόνι. Δεν μιλώ μόνο για τον κίνδυνο (αυτονόητος, αφού (α) το μωρό μπορεί ούτως ή άλλως να πάθει κάτι πέφτοντας στο σεντόνι και (β) θα δείτε ότι εξαρτάται από τον... πεταχτή αν θα πάει σωστά κάτω...), μιλώ κυρίως για το γεγονός ότι δεν υπάρχει καμία σύνδεση ανάμεσα στην πτώση και στην υγεία του παιδιού... Εξίσου παράλογη τελετουργία, σε όλα της τα χαρακτηριστικά (όπως έγραφε ο mman παραπάνω). Τουλάχιστον, αυτοί που ανεβαίνουν με τα γόνατα στην Παναγία Τήνου, δεν... κινδυνεύουν (έχει βάλει η εκκλησία χαλί και ο δήμος πορτοκαλί κώνους, για να μην πέσει κανένα αμάξι πάνω τους!) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted November 18, 2015 Share Posted November 18, 2015 Peter Watts, «The Things» Μοντέρνα γραμμένο, αλλά κάπως κουραστικό και επαναλαμβανόμενο. Νομίζω ότι ήταν πιο μεγάλο απ' ό,τι δικαιολογούσε το θέμα και η πλοκή του. Καλή η κατάληξη στο τέλος, αλλά πείτε μου, βρε παιδιά, γιατί να κερδίσει ένα διήγημα όλες αυτές τις διακρίσεις, απλώς και μόνο επειδή είναι το sequel του "Who goes there?" του Campbell; No. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted November 18, 2015 Share Posted November 18, 2015 Shirley Jackson, "The lottery" Το ξαναδιάβασα για να σιγουρευτώ ότι θυμόμουν σωστά και ότι διαφωνώ με τις απορίες σας. 1ον, κάπου προς την αρχή αναφέρει κάποιος ότι "over in the north village they're talking of giving up the lottery" και λίγο παρακάτω "some places have already quit lotteries", οπότε υπάρχουν κάποιοι που όχι μόνο διαφωνούν, αλλά το έχουν καταργήσει κιόλας. 2ον, ανάμεσα σ' αυτά τα δύο κομματάκια, ένας γέρος λέει ότι υπάρχει ένα ρητό "Lottery in June, corn be heavy soon", οπότε εγώ συμπεραίνω ότι θεωρούν την κλήρωση κάτι σαν παγανιστικό αντάλλαγμα για να πάνε καλά οι σοδειές. Θυμηθείτε και το τέλος του Peacemaker του Gardner Dozois: το ίδιο παράλογο είναι κι αυτό ως τελετουργία. Όχι, εμένα μου αρέσει πολύ και κυρίως επειδή περιγράφει πολύ πειστικά την καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων, πράγμα που οι συγγραφείς εφ συνήθως δεν προσπαθούν καν, αλλά επικεντρώνονται στην ιδέα. Ακόμα πιο ενδιαφέρον, όμως, μου φαίνεται το ότι φτάνει ένα ανύπαρκτο έθιμο για να θεωρηθεί το διήγημα εφ. Ακριβώς τόσο λίγο υπερφυσικό στοιχείο μού αρέσει εμένα να έχει η λογοτεχνία. :rose: 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted November 18, 2015 Share Posted November 18, 2015 (edited) Διήγημα 76/89 Shirley Jackson, "The Lottery" (1948) Με πρόλαβε η Wordsmith. Μου άρεσε (όχι όμως τόσο πολύ για την θέση που έχει στην λίστα). Σε μια μικρή ιστορία σαν κι αυτήν (τρόμου περισσότερο παρά ΕΦ) το παν είναι η ατμόσφαιρα. Και είναι πολύ καλή. Ανάμεσα σε απλές λέξεις και την καθημερινότητα φωλιάζει ένας αόριστος φόβος χωρίς να υπάρχουν σκηνές εντυπωσιασμού (σπλατεριές κλπ). Έτσι δεν πρόσεξα λάθη στην κοσμοπλασία, ούτε ότι τελικά μάλλον δεν υπήρχαν λάθη! Edited November 19, 2015 by Old man & SiFi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted November 19, 2015 Share Posted November 19, 2015 Διήγημα 77/89 Peter Watts “The Things” (2010)Εμένα μου φάνηκε δύσκολο, βαρετό και επιτηδευμένο. Αν πρέπει να το διαβάσω (για τρίτη φορά) αφού πρώτα ξαναδιαβάσω το “Who goes there” (και κρατήσω τις απαραίτητες σημειώσεις) για να το εκτιμήσω, λυπάμαι αλλά δεν θα μπω στον κόπο. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted November 24, 2015 Share Posted November 24, 2015 (edited) Peter Watts, «The Things» Κρατάω το: "Μοντέρνα γραμμένο, αλλά κάπως κουραστικό και επαναλαμβανόμενο. Νομίζω ότι ήταν πιο μεγάλο απ' ό,τι δικαιολογούσε το θέμα και η πλοκή του" του mman και το "δύσκολο, βαρετό και επιτηδευμένο" του Old man, αφαιρώντας τη βαρύτητα του "βαρετό". Θα έλεγα ότι ο Watts δεν είναι τόσο κοντά στο "Who goes there", αλλά, εννοείται, στην ταινία του John Carpenter "The Thing" του 1982· εξ ου και ο τίτλος της παρούσας ιστορίας. Τα ονόματα που χρησιμοποιούνται είναι ακριβώς τα ίδια με την ταινία, χωρίς όμως να μεταπίπτουμε σε μια ιστορία fan fiction. Βρίσκω πολύ ευρηματικό τον τίτλο, όσο πολύ ενδιαφέρουσα και ευρηματική την αλλαγή προοπτικής, της αφήγησης από την πλευρά του "τέρατος" και την εκδοχή της ανθρωπότητας ως θύμα και "τέρας" ταυτοχρόνως. Οι γνώσεις βιολογίας του συγγραφέα, προσθέτουν αληθοφάνεια στην ιστορία, η οποία χαρακτηρίζεται, παρά την μάλλον υπερβάλλουσα έκταση, από επιδέξια χρήση της γλώσσας και στοχαστικότητα. Θεωρώ ότι δίνεται θαυμάσια η ενσυναίσθηση του "πλάσματος" όταν ανακαλύπτει τους φόβους και τις αξίες των ανθρώπων. Το αφήγημα κατορθώνει να μετατρέψει ένα από τα πιο απεχθή δημιουργήματα της φαντασίας και του κινηματογράφου σε κάτι, αν όχι κάπως συμπαθές, τουλάχιστον κατανοητό. Edited November 24, 2015 by hombre Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 26, 2015 Author Share Posted November 26, 2015 Διήγημα 78/89 James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» (1977) Για τη συγγραφέα έχουμε μιλήσει. Το «The Screwfly Solution» δημοσιεύθηκε στο Analog του Ιουνίου 1977, που ήταν ένα τεύχος με γυναίκες συγγραφείς. Ενδιαφέρον, ο διευθυντής του περιοδικού (ο Bova εκείνη την περίοδο) δεν αναφέρει την Tiptree στο εξώφυλλο, το διήγημά της όμως κέρδισε Nebula. (εξώφυλλο John Schoenherr) Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το διήγημα ως την Παρασκευή 4 Δεκεμβρίου 2015. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted November 30, 2015 Author Share Posted November 30, 2015 Peter Watts, «The Things» Καλογραμμένο. «Λογοτεχνικά» από τα καλύτερα που έχουμε διαβάζει στη λίστα. Αλλά νομίζω επεκτάθηκε πολύ (όπως ήδη γράψατε old & mman), προσπάθησε να υπέρ-εκμεταλλευτεί την ιδέα και κούρασε. Αν είχε περιοριστεί στο μισό, στα δύο τρίτα, θα ήταν καλύτερα. Πάντως χάρηκα που το διάβασα. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 2, 2015 Share Posted December 2, 2015 James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» Αυτό, μάλιστα! Εξαιρετικά ώριμη γραφή, μοντέρνα παρουσίαση, σφαιρική θεώρηση του θέματος, μεγάλο διακύβευμα, προσεγμένη ανατροπή. Μου κάνει εντύπωση που δεν θυμόμουν παρά πολύ αμυδρά αυτό το διήγημα από το 1997 που το είχα διαβάσει στον "Απαγορευμένο Πλανήτη", τώρα όμως νομίζω ότι μπορώ να εκτιμήσω την αρτιότητά του σε όλη την έκτασή της. Και είναι αγέραστο. Πραγματικά, αντικαταστήστε τα γράμματα με email, βάλτε λίγες αναφορές στο internet μέσα, και θα μπορούσε να είχε γραφτεί και σήμερα το πρώι. Για μένα πολύ καλύτερο από τον μέσο όρο αυτής της λίστας. Πανάξια Tiptree. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted December 2, 2015 Share Posted December 2, 2015 Πολύ χρήσιμη η πληροφορία του mman! Ανασκάπτω το αρχείο μου για να βρω τον αντίστοιχο ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟ ΠΛΑΝΗΤΗ! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 2, 2015 Author Share Posted December 2, 2015 Και πες μας το τεύχος... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 2, 2015 Share Posted December 2, 2015 (edited) (άλλη εποχή) τεύχος 5, Μάιος 1997. Edited December 2, 2015 by mman Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted December 4, 2015 Share Posted December 4, 2015 James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» Είχα διαβάσει το μισό στα αγγλικά, ενώ μετά τη χρήσιμη πληροφορία του mman, διάβασα το υπόλοιπο στα ελληνικά, από το περιοδικό. Ανησυχητικά πάντως τα σημάδια. Ενώ είχα διαβάσει τα πάντα όλα από τους ΑΠΑΓΟΡΕΥΜΕΝΟΥΣ ΠΛΑΝΗΤΕΣ, δεν το θυμόμουν. Και δεν είναι μόνο αυτό, η γραμματοσειρά μου φάνηκε πολύ μικρή και δύσκολα αναγνώσιμη...!!! Επί της ιστορίας τώρα: Γουστάρω James Tiptree, Alice Sheldon, Racoona Sheldon (και φυσικά Dr. Cooper Sheldon). Πραγματικά μεγάλη Κυρία της ΕΦ. Θυμίζει Μάργκαρετ Άτγουντ ή για να είμαστε δικαιότεροι, η Μάργκαρετ Άτγουντ θυμίζει τη Σέλντον, τηρώντας έτσι και τη χρονική ακολουθία. Διαβάζοντας τα κείμενά της, εύκολα συμπεραίνουμε ότι διαθέτει ένα στερεό υπόβαθρο ουσιαστικής παιδείας και επιστημονικής επάρκειας για κάθε θέμα που επιλαμβάνεται. Για το 1977 το θέμα της βιολογικής καταπολέμισης επιβλαβών εντόμων ήταν κορυφαίο επιστημονικά. Η δομή - αρχιτεκτονική της ιστορίας είναι εντυπωσιακή. Ήταν η εποχή στην οποία οι συγγραφείς είχαν αρχίσει να γράφουν συμβατά με τον κινηματογραφική γραφή, έχοντας στο πίσω μέρος του μυαλού τους πιθανή μεταφορά στην οθόνη. Η παρούσα ιστορία μεταγράφτηκε για την σειρά Masters Of Horror (S02E07), με ομώνυμο τίτλο: ΑΝΘΟΚΗΠΟΣ!!! Υ.Γ. 1: Τελικά ποιος στο διάβολο είναι ο Schönweiser; Υ.Γ. 2: Κορίτσια, προσέξτε όταν ανέμελα μαζεύετε παπαρούνες στο δάσος (ιδίως ελαιώνα υπό βιολογική Δακοκτονία). 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 6, 2015 Author Share Posted December 6, 2015 Είδηση: μας μένουν τα δέκα τελευταία διηγήματα μετά το... Διήγημα 79/89 William Gibson (γεν. 1948), «Johnny Mnemonic» (1981) Ο καναδό-αμερικάνος Γκίμπσον θεωρείται από πολλούς πατέρας του Cyberpunk και είναι ο πρώτος που χρησιμοποίησε τον όρο Cyberspace... Η επιρροή του στο genre είναι μεγάλη -ο ίδιος επηρεάστηκε τον Μπάροουζ: At 13, unbeknownst to his mother, he purchased an anthology of Beat writing, thereby gaining exposure to the writings of Allen Ginsberg, Jack Kerouac, and William S. Burroughs; the lattermost had a particularly pronounced effect, greatly altering Gibson's notions of the possibilities of science fiction literature (πηγή wikipedia). Το «Johnny Mnemonic» είναι πολύ γνωστό για να γράψω οτιδήποτε, θα ενημερώσω μόνο ότι δημοσιεύθηκε πρώτη φορά στο ΟΜΝΙ το Μάιο 1981: Accompanying Bradbury's story this month is William Gibson's "Johnny Mnemonic" (page 56). Gibson is a full-time writer living in Vancouver, British Columbia. His work appears in two anthologies, Universe 11 and Shadows 4, both published this year by Doubleday. To εξώφυλλο ήταν του Wolfgang Hutter. Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το «Johnny Mnemonic» ως τη Δευτέρα 14 Δεκεμβρίου 2015. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 6, 2015 Share Posted December 6, 2015 Τώρα θυμήθηκα ποιο είναι το The Things και αρνούμαι να στραμπουλήξω τον εγκέφαλό μου για να το καταλάβω, όπως τότε που είχε δημοσιευτεί στα Φανταστικά Χρονικά. Τότε γιατί κάνω αυτό το ποστ; Για να πω ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ στον κο nikosal. (Πάω τώρα για το screwfly) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 6, 2015 Share Posted December 6, 2015 Ναι, χρόνια πολλά, Νίκο, κι ευχαριστούμε για όλα τα διηγήματα. :-) 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 6, 2015 Share Posted December 6, 2015 James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» Εγώ γιατί το έχω σε μία από τις ανθολογίες του Παρά Πέντε με όνομα συγγραφέα Racoona Sheldon; Τέλος πάντων, το είχα ξαναδιαβάσει και δε θυμόμουν τον τίτλο. Πολύ ενδιαφέρον, πρωτότυπο και σύγχρονα γραμμένο, αν και με το ζόρι κατάλαβα πού κολλάει η μαγιόμυγα. Δε με πείραξε καν το ότι υπονοείται η ύπαρξη εξωγήινων. Με κάνει να σκέφτομαι ότι, αν αυτό (και επίσης το "Φαγιά! Βυζιά!" και την κατασκευή θηλυκών σάιμποργκ με σκοπό το βιασμό) το είχε γράψει άντρας, θα τον κατηγορούσαν για μισογυνισμό (τουλάχιστον σήμερα, αν όχι το 1977). Πολύ καλοδουλεμένο ως ιδέα - το ότι ο ιός εντείνει μέσα στους άντρες κάτι που ήδη υπάρχει ως τάση, αλλά συνήθως περιορίζεται σε επίπεδο σεξουαλικού παιχνιδιού. Θα προτιμούσα να είναι λίγο μικρότερο, πάντως. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted December 7, 2015 Share Posted December 7, 2015 (edited) Οποία παράλειψις! Έστω και ετεροχρονισμένα: nikosal, i migliori auguri από Misco hombre, ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ! Edited December 7, 2015 by hombre 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted December 10, 2015 Share Posted December 10, 2015 1. Καθυστερημένες ευχές! 2. Καθυστερημένη άποψη :Διήγημα 78/89 James, Jr. Tiptree, «The Screwfly Solution» (1977)Συμφωνώ με το ότι είναι:α) Πολύ καλόβ) Πολύ μοντέρνοΑλλά, για να καταλήξω στο (α) το διάβασα δύο φορές απανωτά (πρωτότυπο και μετάφραση) αφού δεν θυμόμουνα τίποτα από την παλιότερη ανάγνωσή του. Μάλλον γι αυτό φταίει το (β). Η μοντέρνα γραφή ίσως απαιτεί περισσότερο κόπο και προσήλωση κατά την ανάγνωση, πράγμα που (καλώς ή κακώς) δεν συνηθίζω να κάνω αν από την αρχή το κείμενο δεν με “υποχρεώσει”. Για την κυρία και κάποιους άλλους συγγραφείς που εκτιμώ μπαίνω καμιά φορά στον κόπο της δεύτερης ανάγνωσης (για διήγημα φυσικά). Αν το είχε γράψει κανένας άλλος (και μετά από μία μόνον ανάγνωση) πιθανόν να έλεγα ότι δεν μου αρέσει! Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Old man & SiFi Posted December 11, 2015 Share Posted December 11, 2015 (edited) Διήγημα 79/89 William Gibson «Johnny Mnemonic» (1981) Με τον Gibson δεν τα πάω και πολύ καλά. Μετά από δύο μυθιστορήματα και μία συλλογή διηγημάτων δεν ασχολήθηκα άλλο. Κάποια αόριστη εικόνα μου είχε μείνει από όταν είχα πρωτοδιαβάσει τον Johnny και το ξαναδιάβασα προσεκτικά μπας και μπορέσω να εξηγήσω τι φταίει. Σίγουρα δεν είναι το γράψιμο, χειρίζεται καταπληκτικά την γλώσσα, κάνει όμορφες παρομοιώσεις, αλλά το παρακάνει. Το βρίσκω παραφορτωμένο από καλολογικά στοιχεία, περιγραφές και αναφορές σε άγνωστα στον αναγνώστη πράγματα. Ναι μεν χτίζουν έναν κόσμο (τεράστιο για ένα διήγημα) αλλά πολλά από αυτά ελάχιστη έως καμία σχέση έχουν με την υπόθεση, η οποία θυμίζει νουάρ αστυνομικό (είδος που δεν με συγκινεί) και στερείται κάποιας ουσίας. Φαντάζομαι ότι αυτό που κάνει τον Gibson αγαπητό σε πολλούς είναι η γραφή, η κοσμοπλασία, η καταπληκτική φαντασία και το πλήθος από γκάτζετ που γεμίζουν τα γραπτά του. Για μένα οι χαρακτήρες φαίνονται εντελώς αδιάφοροι και ρηχοί και (μαζί με την απλή υπόθεση) χρησιμεύουν απλά για να δοθεί το (ομολογουμένως εκπληκτικό) ντεκόρ αντί για το αντίθετο (που προσωπικά θα προτιμούσα). Edited December 11, 2015 by Old man & SiFi Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 11, 2015 Share Posted December 11, 2015 Μόλις είδα και το επεισόδιο που ανέβασε ο αγαπητός κος hombre παραπάνω με το The Screwfly Solution. Λίγο αργό για τα σημερινά δεδομένα, αλλά πολύ καλή μεταφορά του διηγήματος, με δύο επιπλέον λεπτομέρειες πολύ ενδιαφέρουσες: τη δαρμένη σύζυγο που λέει "I am the normal one after all" και την ανατριχιαστική εικόνα-χωρίς-λόγια στο 52:20. Δεν έχουν αλλάξει τίποτα, εκτός από την τεχνολογία. Και μου αρέσει πάντα ο Eliot Gould. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
hombre Posted December 16, 2015 Share Posted December 16, 2015 William Gibson, «Johnny Mnemonic» Η ιστορία του πατέρα του κυβερνο-πανκ αξιώθηκε να γίνει ταινία το 1995 με τον Κιάνου Ρηβς, και την ίδια εποχή και ηλεκτρονικό παιχνίδι. Όταν το είχα διαβάσει για πρώτη φορά το 1987, στον Απαγορευμένο Πλανήτη, θυμάμαι ότι είχα εντυπωσιαστεί. Όλες οι τεχνολογικές πρωτυπίες, το αιωρούμενο γήπεδο σαν τα "μαρμαρένια αλώνια", το εξαρτημένο δελφίνι, η οικονομία της πληροφορίας, το μοριακό νήμα, οι γεωδαιτικοί θόλοι του Φούλερ και η υπόνοια της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας της Ιαπωνίας (διάχυτη τότε - βλ. και το Ανατέλλων Ήλιος του Chrichton), ήταν καινοφανή για την εποχή και είχαν χαραχτεί στη μνήμη μου. Στη δεύτερη ανάγνωσή του, τώρα, αυτά έχουν ξεθωριάσει όπως και η αρχική μου θετική εντύπωση για τη γοργή, βίαιη και συναρπαστική πλοκή. Κρίνοντας, μάλλον συναισθηματικά, θεωρώ την ιστορία απλώς καλή, και η οποία θα μνημονεύεται στο τέλος μόνο από τον Μνημονικό Johnny! + 1/2 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
nikosal Posted December 17, 2015 Author Share Posted December 17, 2015 Είμαι εκτός Ελλάδας μια βδομάδα, αλλά ως γνωστόν ακολουθεί το All You Zombies του Heinlein. Ξεκινήστε και θα γίνει και το《επίσημο》post Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
mman Posted December 17, 2015 Share Posted December 17, 2015 Το "All you zombies"; Άλλο πάλι και τούτο! Τι έπαθαν οι αναγνώστες του Locus και συμπεριέλαβαν ένα τόσο καταπληκτικό διήγημα σε μια τόσο μέτρια λίστα; :-) Χρωστάω τον Γιάνη τον Μνημονιακό. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
wordsmith Posted December 17, 2015 Share Posted December 17, 2015 Το "All you zombies"; Άλλο πάλι και τούτο! Τι έπαθαν οι αναγνώστες του Locus και συμπεριέλαβαν ένα τόσο καταπληκτικό διήγημα σε μια τόσο μέτρια λίστα; :-) Χρωστάω τον Γιάνη τον Μνημονιακό. Σαν τον Βαρουφάκη κι αυτός με ένα νι; 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.