Ο Δρακογέννητος (Οι Πύλες των Κόσμων #1) - Εριέλλα Χρυσού

[Naroualis]

Ο Δρακογέννητος
Οι Πύλες των Κόσμων, βιβλίο πρώτο
Συγγραφέας: Εριέλλα Χρυσού

 

 

 

Εκδόσεις Αίολος, 2009
Σελ. 396
ISBN 978-960-521-215-5
Τιμή € 22,43

 

Από τη Βιβλιονέτ:

 

Μπορεί να γίνει ήρωας ένας καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι νεαρός, να πολεμήσει με μάγους και στοιχειά; Ίσως, αν γνωρίσει τυχαία έναν παράξενο, ηλικιωμένο συγγραφέα βιβλίων φαντασίας και ανακαλύψει μια μυστική πόρτα που οδηγεί σε κάποιο κόσμο διαφορετικό από τον δικό μας.
Καθώς Αυτός που δεν Πεθαίνει, ο πανίσχυρος μάγος ο οποίος αναζητεί την αθανασία, απειλεί τους ανθρώπους αυτού του κόσμου με αφανισμό, ο νέος και οι σύντροφοί του, η Κυρά της Νύχτας, η πανέμορφη πολεμίστρια Αμάραντη, ο ιερέας Σκιάγγιχτος και άλλοι, αποδύονται σε έναν τρομερό αγώνα που μπορεί να έχει αποτέλεσμα μονάχα τη νίκη ή το θάνατο.
Εφτά χτύποι της καρδιάς απαιτούνται για να αφυπνιστεί ο Δρακογέννητος. Κάθε χτύπος οδηγεί τους ήρωες της ιστορίας πιο βαθιά στη μαγεία, στον αγώνα και στην αγάπη.

 

------------------------

 

Το είχα αγοράσει όταν πρωτοβγήκε. Ήταν και η παμμέγιστη έκπληξη, ελληνικό φάντασι από τον Αίολο; Γουάου!

 

Ωστόσο υπήρχε εκείνο το θέμα της κόλλας. Βλέπετε, ο Αίολος είχε την φαεινή ιδέα να χρησιμοποιεί εκείνη την εποχή μια ψαρόκολλα για το δέσιμο των βιβλίων (και η δεύτερη έκδοση του "Ο Μέγας Θεός Παν" του Μάχεν το είχε αυτό το πρόβλημα) που βρωμούσε σαν εμετός. Μετά από πέντε χρόνια, το αντίτυπό μου εξακολουθεί να βρωμάει. Και δυστυχώς, γιατί το περιεχόμενο του βιβλίου άξιζε την ταλαιπωρία.

Η ιδέα είναι έξυπνη, όχι ιδιαίτερα πρωτότυπη, αλλά φρέσκια και διατυπωμένη με χαριτωμένο τρόπο και με ενδιαφέρουσες πινελιές. Η πλοκή είναι έντονη και η ανατροπές όμορφες και ενδιαφέρουσες. Οι χαρακτήρες πέφτουν λίγο στο φάουλ της αφήγησης, πάει να πει ότι ίσως μπορούσα να τους δείχνει να κάνουν πράγματα αντί απλά να περιγράφει τα συναισθήματά τους. Όμως ούτε και αυτό έλειπε, υπήρχαν στιγμές που η αφήγηση συνοδευόταν από καλά μελετημένη και σοφά επιλεγμένη πράξη. Η γλώσσα είναι απλή αλλά όχι φτωχή, λείπουν οι υπερβολικά δραματικές παρομοιώσεις και η κοινότυπες περιγραφές. Η τεχνική είναι αρκετά καλή, προκαλεί το ενδιαφέρον περνώντας από τη μία οπτική γωνία στην άλλη (αν και κάποιες φορές ξεφεύγει στις οπτικές γωνίες μέσα στο ίδιο "κομμάτι" της αφήγησης).

Δύο πράγματα συνειδητοποιείς αφού το έχεις τελειώσει. Πρώτον έχει μια σταθερή και ώριμη κοσμοπλασία, στην οποία το κείμενο είναι πιστό από την αρχή ως το τέλος. Δεύτερον, και αληθινά το κατάλαβα αφού έφτασα στο μέσον του βιβλίου, μάλλον απευθύνεται σε young adult κοινό. Αυτό δε σημαίνει ότι δεν μπορεί να σταθεί αντάξια σε μια ενήλικη βιβλιοθήκη, ούτε ότι γίνεται αφελές, το αντίθετο, πιθανόν να είναι ωριμότερο από τα κείμενα που τα οποία οι εκδοτικοί έχουν συνηθίσει να ταΐζουν τους εφήβους σήμερα.

Το παράπονό μου είναι ένα κι ίσως να είναι και το σοβαρότερο πρόβλημα του βιβλίου: ένα από τα πιο σημαντικά σημεία του, η ύπαρξη των αερικών (δε θα πω περισσότερα, γιατί θα είναι σπόιλερ) αντιμετωπίζεται εξαρχής κάπως ελαφρά, με την έννοια ότι θα περίμενα, με μια τέτοια ενδιαφέρουσα ιδέα, να δω τη συγγραφέα να αναπτύσσει λίγο περισσότερο το θέμα αυτό, να μας δίνει περιγραφές, να αναφέρεται συχνότερα σε αυτά. Ομοίως και το θέμα της αναπηρίας του Κρίτωνα, περίμενα να του δώσει λίγη περισσότερη βάση, να τον κάνει λίγο πιο ευαίσθητο απέναντι στο τι συμβαίνει πέρα από τις Πύλες. Θα μπορούσε έτσι να κάνει το έργο ακόμη πιο βαθύ και με περισσότερες ακόμη προεκτάσεις ψυχολογικές.

Κρίμα που ακόμα δεν έχουμε δει τη συνέχεια! Με έψησε να θέλω να διαβάσω το παρακάτω.