Jump to content

Ντάνιελ Κέις (Daniel Keyes)


Recommended Posts

Λουλούδια για τον Άλγκερνον

 

Τα 'Λουλούδια για τον Άλγκερνον' είναι μία ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα μικρή νουβέλα επιστημονικής φαντασίας. Η ιστορία, γραμμένη το 1959, μας αφηγείται την πορεία μίας πειραματικής μεθόδου χειρουργικής αντιμετώπισης ενός κληρονομικού μεταβολικού νοσήματος που επηρρεάζει τον δείκτη νοημοσύνης του ανθρώπου.

 

Ο συγγραφέας, διαλέγοντας την -εξαιρετικα επιτυχημένη- μορφή της επιστολικής νουβέλας, εστιάζει στον άνθρωπο που υπόκειται στην πειραματική ψυχιατρική μέθοδο. Ψυχαναλυτικά το βιβλίο είναι άκρως ενδιαφέρον και ιδιαίτερα ακριβές -αν και διατηρώ μερικές ενστάσεις για τα χρονικά περιθώρια που η ανάπτυξη του εαυτού στα καινούρια του όρια νοημοσύνης, όπως επίσης μερικές ακόμη για τα γνωσιακά του επιτεύγματα και την ανισομερή γνώση που εμφανίζει  (δεν μιλάνε όλες οι μεγαλοφυΐες είκοσι γλώσσες και συνθέτουν συμφωνίες και αναιρούν τα συμπεράσματα καθηγητών πανεπιστημίου που ασχολούνται χρόνια με ένα θέμα και διαβάζουν -βαριά και ασήκωτη- κλασική λογοτεχνία χωρίς να έχουν τριφτεί προηγουμένως με τα βιβλία, ενώ οι κοινωνιολογικές τους γνώσεις παρουσιάζονται τρομερά ανεπαρκείς. Μερικά στοιχεία απ' αυτά θα δικαιολογούνταν, αλλά σαν σύνολο είναι μπερδεμένο.

 

Σε τελική ανάλυση όλα αυτά τα στοιχεία δεν χρειάζονται καν στην ιστορία -όπως και η αναφορά μου σ' αυτά- καθώς η εστίαση και η ουσία της νουβέλας είναι τελικά η ψυχολογική ανάπτυξη του χαρακτήρα που σχεδόν αναπάντεχα μπορεί πλέον να καταφέρει να κατανοήσει τον κόσμο σε έναν βαθμό που πάντοτε ονειρευόταν (αν και δεν περίμενε τι τελικά θα κατανοούσε,) ύστερα περνά σε ένα επίπεδο κατανόησης του κόσμου πέρα απ' αυτό που διανοούταν και τέλος spoiler police delete. Ενδιαφέρον μεταλογοτεχνικό στοιχείο: Τα 'Λουλούδια για τον Άλγκερνον' έχουν συχνά αφαιρεθεί από σχολικές βιβλιοθήκες στις ΗΠΑ λόγω κυρίως των σεξουαλικών στοιχείων της ιστορίας.

  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

 Βαθιά υπόκλιση σ' αυτή την ιστορία. 

:hi:

Διατελώ παντοτινός φαν της.

Μουτζαχεντίν για την ακρίβεια.

Αν μου 'βαζες ένα μαχαίρι στον λαιμό και μου 'λεγες,

"Πες ρε! Ποιο είναι το πιο υπέροχο διήγημα που έχεις διαβάσει ποτέ; Έχεις δύο δευτερόλεπτα!"

θα έλεγα, χωρίς τον ελάχιστο δισταγμό, αυτό.

Και είναι χαρακτηριστικό, ότι δεν το παίρνουν τα χρόνια. Δεν γερνάει, γιατί το θέμα του είναι διαχρονικό. Όπως το βλέπω, το σημαντικότερο από τα ζητήματα που εγείρει είναι η αναγνώριση της νοητικής υστέρησης ως μια αναπηρία για την οποία, όπως και οι αντίστοιχες σωματικές εκ γενετής, ο φορέας της δεν ευθύνεται, και συνεπώς δεν αξίζει εμπαιγμό ή εκμετάλλευση. Αν το γενικεύσουμε λίγο, αυτό έχει εφαρμογή σε όλες τις εκ γενετής διαφορές  νοητικών δυνατοτητών και ανοίγει μια πολύ ενδιάφερουσα κουβέντα με καθόλου προφανή συμπεράσματα για το τι επιτρέπεται και τι όχι όταν αντιμετωπίζει κανείς ανθρώπους λίγο ή πολύ διανοητικά κατώτερους από τον ίδιο.

 

Όσο γι' αυτό: 

 

Τα 'Λουλούδια για τον Άλγκερνον' έχουν συχνά αφαιρεθεί από σχολικές βιβλιοθήκες στις ΗΠΑ λόγω κυρίως των σεξουαλικών στοιχείων της ιστορίας.

 

(sigh)

Edited by mman
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

Τα Λουλούδια για τον Άλγκερνον είναι μια από τις ιστορίες που δεν βασίζονται στην έκπληξη ή στο σασπένς.

Ξέρεις από την αρχή τι θα διαβάσεις, κι ωστόσο, παρακολουθείς το ημερολόγιο με την ανάσα κομμένη.

Ξέρεις ότι μπορεί να δακρύσεις στο τέλος και δεν το αποφεύγεις.Αλλά αυτό είναι το λιγότερο.

 

Εκείνο που πραγματικά θυμάμαι από τη διαδικασία ανάγνωσης της νουβέλας είναι

 

 

πόσο σφιγμένα ήταν τα δόντια μου όταν διάβαζα τις καταχωρήσεις του ήρωα από τη στιγμή που είχε αρχίσει το κατρακύλισμα και μετά, πόσο φρικτό ήταν όταν βρήκα ξανά στο κείμενό του το πρώτο (νέο) ορθογραφικό λάθος, πόσο ευχόμουνα σ' ένα εντελώς παρανοϊκό και μεταφυσικό επίπεδο να ήταν απλό τυπογραφικό.

 

 

 

Τόσα χρόνια μετά τη συγγραφή του αυτό το έργο παραμένει ένα τρομερό λογοτεχνικό κείμενο.

Edited by Tiessa
  • Like 2
Link to comment
Share on other sites

...είναι επίσης ένα βιβλίο που δεν είναι στη λίστα μας, γιατί είχε ως τώρα μόνο τρεις αξιολογήσεις (και με του Myyst πρόσφατα, τέσσερις). Εσείς οι δύο... χμ... δεν το έχετε ακόμα αξιολογήσει...

Link to comment
Share on other sites

Καλά το θυμόμουν! Από τη Wikipedia:

 

In 1958, Keyes was approached by Galaxy Science Fiction magazine to write a story, at which point the different elements of Flowers for Algernon fell into place. When the story was submitted to Galaxy, however, the editor suggested changing the ending

so that Charlie retained his intelligence, married Alice Kinnian, and lived happily ever after.

Keyes refused to make the change and sold the story to The Magazine of Fantasy and Science Fiction instead.

 

Κάπου είχα διαβάσει και την περιγραφή του ίδιου του Keyes. Πήγε (ελλείψη internet και email) με μια εκτύπωση στο σπίτι του εκδότη. Ο εκδότης τού έβαλε ένα ποτό και του είπε να περιμένει στο σαλόνι, μέχρι εκείνος να διαβάσει το διήγημα. Μετά από αρκετή ώρα (επειδή δεν είναι και μικρό) ο εκδότης επέστρεψε και του είπε:

"Κοίτα. Έχεις γράψει μια καλή ιστορία. Τωρα θα σου πω πώς θα την κάνεις μια πραγματικά καλή ιστορία". :death: :boo:

[μετάφραση mman: "Έχεις γράψει ένα αριστούργημα. Τώρα θα σου πω πώς θα το καταστρέψεις". :eek:]

 

Βλέπετε, ήμασταν στις αρχές του '60 και τέτοια πράγματα τότε παραήταν ζόρικα για το κοινό, που ήταν πολύ πιο παρθένο. Ευτυχώς, ευτυχώς, ο Keyes, αντί να ξαναγράψει το τέλος, έγραψε τον εκδότη εκεί που έπρεπε, και δεν ξεδόντιασε ένα από τα ισχυρότερα διηγήματα της παγκόσμιας λογοτεχνίας. Και αργότερα, τα ίδια:

 

Keyes worked on the expanded novel between 1962 and 1965 and first tried to sell it to Doubleday, but they also wanted to change the ending. Again, Keyes refused and gave Doubleday back their advance. Five different publishers rejected the story over the course of a year until it was published by Harcourt in 1966.

 

 

Τέλος καλό! :-) :devil2:  

Link to comment
Share on other sites

Είχα λίγη ώρα ελεύθερη στη δουλειά σήμερα, έτσι έψαξα λίγο και βρήκα ένα ebook της ιστορίας, των εκδόσεων ΚΕΔΡΟΣ. (Απ' ό,τι είδα η έντυπη μορφή έχει εξαντληθεί). Ξεκίνησα, λοιπόν, το διάβασμα για να πάρω μια γεύση περί τίνος πρόκειται κι από κει και μετά το βιβλίο διαβάστηκε απνευστί. Είναι ακριβώς όπως τα λέει η Βάσω πιο πάνω. Σπουδαία ιστορία, διαχρονική, συγκινητική, ανθρώπινη. Πραγματικά, γίνεσαι ένα με τον Τσάρλι, χαίρεσαι και λυπάσαι μαζί του. Κι είναι ακόμη πιο δυνατό όταν χαίρεσαι και λυπάσαι, για πράγματα που εκείνος δεν καταλαβαίνει τη σημασία τους.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 7 months later...

Λουλούδια για τον Άλγκερνον

 

Βρήκα πριν λίγες μέρες με ένα ευρώ την εξαντλημένη και πολύ σπάνια έντυπη έκδοση του Κέδρου και μέσα σε μια ώρα και κάτι ψιλά η κλασική αυτή νουβέλα πέρασε στην λίστα με τα διαβασμένα. Δεν έχω να πω κάτι παραπάνω από αυτά που ήδη έχουν πει οι προηγούμενοι, πρόκειται για ένα πολύ δυνατό και διαχρονικό έργο που θίγει με έξυπνο και πρωτότυπο τρόπο ζητήματα που σε πολύ μεγάλο βαθμό αποφεύγουμε να αγγίξουμε γιατί μας φέρνουν σε άβολη θέση. Ο αναγνώστης δένεται αρκετά με τον καημένο και συνάμα συμπαθητικό Τσάρλι, συμπάσχει με τα προβλήματα που έχει και ελπίζει, πραγματικά ελπίζει, να ξεφύγει από τον Γολγοθά που ζει. Ήξερα πως θα καταλήξει η ιστορία ή, για να είμαι πιο ακριβής, το είχα φανταστεί, όμως διάβασα την ιστορία από την αρχή μέχρι το τέλος με μια ανάσα και με σχετική αγωνία για την κατάληξη του ήρωα. Όσον αφορά την βαθμολογία, που δεν έχει κάποιο ιδιαίτερο νόημα, μιας όλοι οφείλετε να διαβάσετε την ιστορία, είναι αυτή: 8.5/10

 

Λέω κάποια στιγμή να διαβάσω και το μυθιστόρημα στ'αγγλικά, για να δω τι παίζει και μ'αυτό. 

Edited by BladeRunner
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Αυτό πήγα να το γράψω στο στάτους μου, αλλά μετά θυμήθηκα ότι υπάρχει και τόπικ για τον Daniel Keyes.

Στη συλλογή διηγημάτων "Η μηχανή του σεξ" ( http://www.protoporia.gr/i-michani-toy-sex-p-123059.html) περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, το διήγημα του Joe Haldeman με τίτλο "More than the sum of his parts" (μετάφραση τίτλου:Ο βιονικός άντρας). Στον πρόλογο-εισαγωγή αναφέρεται ότι ο Haldeman το έγραψε αυτό ως άσκηση, όταν δίδασκε δγ στο ΜΙΤ. Η άσκηση, λέει, ήταν να παρωδεί κάποιο γνωστό διήγημα εφ και το διήγημα που διάλεξε να παρωδήσει ήταν το Flowers for Algernon.

Πέραν του ότι απορώ γιατί να διαλέξει κάποιος να παρωδήσει αυτό ειδικά το διήγημα (δε νομίζω ότι προσφέρεται για παρωδία), ένα κουτί λουκούμια σοκολατάκια σε όποιον μου υποδείξει τι κοινό έχουν αυτά τα δύο διηγήματα, εκτός από το ότι είναι γραμμένα σε μορφή ημερολογίου του ανθρώπου που υφίσταται τις συνέπειες μιας μορφής τεχνολογίας. Και από πού κι ως πού το ένα είναι παρωδία του άλλου, γιατί δε νομίζω ότι το σατιρίζει ή το κοροϊδεύει.

 

 

Και, σχετικά με το διήγημα, να θυμίσω ότι υπάρχει και αυτό: http://www.imdb.com/title/tt0062794/?ref_=fn_tt_tt_26

Link to comment
Share on other sites

  • Φάντασμα changed the title to Ντάνιελ Κέις (Daniel Keyes)

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..