Τζακ Λόντον (Jack London)

[Δημήτρης]

Ο Τζακ Λόντον ήταν Αμερικανός συγγραφέας, ένας από τους πρώτους που έκανε περιουσία αποκλειστικά από το γράψιμο. Γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1876 και πέθανε στις 22 Νοεμβρίου 1916. Ο θάνατος του εικάζεται ότι οφείλεται σε αυτοκτονία ενώ η πολυτάραχη ζωή του περιλαμβάνει πολλά και διάφορα: Εισαγωγή στη βιοπάλη σε ηλικία οχτώ χρονών, μπαρκάρισμα σε πλοίο για να κυνηγήσει φώκιες, φυλακή, δύο γάμοι, κατηγορίες για λογοκλοπή κ.α.

 

Η μεγάλη του αγάπη για περιπέτεια τον ώθησε να αφήσει σε μικρή ηλικία το σπίτι του. Και όπως πολλοί άλλοι σύγχρονοι του, έζησε και αυτός την εποχή του πυρετού του χρυσού. Εποχή που τον ταλαιπώρησε με αρκετά προβλήματα υγείας. Ήταν αυτές οι εμπειρίες που τον ενέπνευσαν και του παρείχαν υλικό για τα βιβλία του. Καταστάσεις στις οποίες ο άνθρωπος τίθεται αντιμέτωπος με την φύση και τον εαυτό του. Όπως λέγεται, στις ιστορίες του μπορεί κανείς να ακούσει τον αναστεναγμό του ανέμου και το γαύγισμα του αγριόσκυλου στην ερημιά του χιονισμένου δάσους

 

Άφησε πίσω του μεγάλο έργο σε σχέση με την σύντομη ζωή του. Πολλά βιβλία του έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά, γνωστότερα εκ των οποίων είναι: ''Ο Θαλασσόλυκος'', ''Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης'', ''Ο Ασπροδόντης''. Λίγα λόγια για το ''Ο Θαλασσόλυκος'' το οποίο μόλις τελείωσα:

 

Ο Βαν Βάυντεν είναι ένας κριτικός της λογοτεχνίας μεγαλωμένος όλη του την ζωή μέσα στις φροντίδες και τις ανέσεις. Άνθρωπος του πνεύματος και των γραμμάτων, δεν είχε ποτέ του καμία σχέση με χειρωνακτική εργασία και δεν χρειάστηκε ποτέ να υποβάλλει το σώμα του σε σκληρές δοκιμασίες. Ένα καπρίτσιο της τυχής όμως θα τον στείλει συστημένο στο ''Γκοστ'', ένα πλοίο με πλήρωμα μία ορδή τεράτων. Και η ζώη που γνώριζε ως τότε θα τελειώσει. Ο Βολφ Λάρσεν, ο καπετάνιος που κυβερνάει το πλοίο περισσότερο με τις γροθιές παρά με τα λόγια του, θα του γνωστοποιήσει ένα κόσμο που ως τότε αγνοούσε την ύπαρξη του. Ένα κόσμο ίντριγκας, βίας και προδοσίας. Όπου οι μπουνιές, οι κλωτσιές και οι πισώπλατες μαχαιριές πραγματικές και μη, βρίσκονται στην ημερισία διάταξη. Σαν να εισέβαλλε ένα πράμα ένα αρνάκι, σε ένα λημέρι λύκων.

 

Το βιβλίο ωστόσο προσφέρει περισσότερα απ' όσα υπόσχεται, μία απλή ιστορία επιβίωσης. Βρίθει από φιλοσοφικά ζητήματα μιας και ο Βαλφ Λάρσεν είναι ένα διανοούμενο κτήνος. Οι συζητήσεις που έχει με τον Βαν Βάυντεν είναι πραγματικά πολύ ωραίες. Γίνεται λόγος για λογοτεχνία, για την επιβολή του δυνατού πάνω στον αδύναμο, για την ηθική και αν αυτή έχει νόημα και λόγο ύπαρξης, και για το ως που μπορεί να φτάσει κανείς προκειμένου να εκπληρώσει τις επιθυμίες του. Το όλο σκηνικό μου θύμισε μία πιο ελαφριά εκδοχή του θεϊκού Μαρκήσιου.

 

Γεμάτο κυνισμό, ένταση και πάθος, μου άρεσε πάααααααρα πολύ. Και μπορώ πλέον να καταλάβω γιατί ο Τζακ Λόντον υπήρξε μία από τις κυριότερες επιρροές του αγαπημένου μου Ρόμπερτ Έργουιν Χάουαρντ. Ανέκαθεν τον είχα στα υπόψιν, αλλά τώρα πλέον ανανεώθηκε ακόμη περισσότερο το ενδιαφέρον μου γι' αυτόν τον πολύ σημαντικό συγγραφέα.

Edited June 18, 2014 by Δημήτρης

[Morfeas]

Επειδή είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς θα βάλω κι εγώ το λιθαράκι μου.

Καταρχάς, δεν έχω διαβάσει το θαλασσόλυκο αλλά, μετά το αφιέρωμα, ελπίζω εντός της χρονιάς να το προμηθευτώ.

 

Βιβλία του που έχω διαβάσει:

 

Μάρτιν Ήντεν: Το αγαπημένο μου βιβλίο του κι ένα από τα αγαπημένα μου γενικώς. Το είχα διαβάσει τέλη γυμνασίου/ αρχές λυκείου οπότε λεπτομέρειες μου διαφεύγουν.

 

Η υπόθεση είναι ιδιαιτέρως απλή κι ίσως να φαίνεται και κλισέ: Νεαρός άνδρας, φτωχός κι αμόρφωτος ερωτεύεται πλούσια κορασίδα και για χάρη της αρχίζει να διαβάζει βιβλία, με σκοπό να την εντυπωσιάσει. Μεσ’ από όλο αυτό αρχίζει να μορφώνεται, να πλουτίζει ο εσωτερικός του κόσμος, συνειδητοποιεί ότι κι η συγγραφή θα ήταν ένας ωραίος τρόπος να κερδίσει το ψωμί του. Κι από εκεί ακολουθούν κι οι προσπάθειές του να εκδοθεί. Δεν μπορώ να πω περισσότερα, αλλά από εδώ πρακτικά αρχίζει το καλό.

Γιατί αξίζει;

Γιατί είναι απίστευτα ρεαλιστικό, γιατί πιάνει απλά ζητήματα και τους δίνει μια σχεδόν φιλοσοφική διάσταση, γιατί κυλά νεράκι. Ίσως κάποιοι να έχουν διαβάσει πολλά βιβλία με ήρωες συγγραφείς και να μην τους κάνει αίσθηση, αλλά νομίζω ότι η προσέγγιση είναι διαφορετική εδώ.

Κι όσον αφορά τη γλώσσα, είναι εξαιρετικά απλή, στα γνωστά αμερικάνικα πρότυπα (τύπου Χέιμινγουεϊ). Κι αυτό είναι προσόν, οι λέξεις μοιάζουν αιχμηρές, χωρίς φτιασιδώματα, κάθε φράση και μια εικόνα που δε χρειάζεται να παρομοιάσει την Άρτα με τα Γιάννενα για να την κατανοήσεις. Από τα μεγάλα ατού η γλώσσα, σε συνδυασμό με τις ιδέες αλλά και την πλοκή (που χωρίς πολλές εξάρσεις αν θυμάμαι καλά, καταφέρνει να κρατά το ενδιαφέρον).

 

Επόμενο βιβλίο του το ΓΡΑΦΕΙΟ ΔΟΛΟΦΟΝΙΩΝ ΕΠΕ.

Περίληψη από το Οπισθόφυλλο: Το Γραφείο Δολοφονιών σκοτώνει άτομα για το χρήμα. Οι φόνοι όμως έχουν και κοινωνικά αίτια. Αποφασισμένος να εξοντώνει μονάχα εχθρούς της κοινωνίας, ο αρχηγός του Γραφείου Ιβάν Ντραγκομίλοφ αποφασίζει αν ο κάθε φόνος είναι δικαιωμένος ή όχι. Αλλά μια μέρα ο Ντραγκομίλοφ δέχεται να εκτελέσει ένα συμβόλαιο δίχως να γνωρίζει το όνομα του θύματος - και το άτομο που προορίζεται να πεθάνει αποδεικνύεται πως είναι αυτός ο ίδιος... Ημιτελής, όταν πέθανε ο Τζακ Λόντον, η συναρπαστική αυτή νουβέλλα συμπληρώθηκε από τον Ρόμπερτ Λ. Φις με τόσο επιτυχημένο τρόπο, που ο αναγνώστης δύσκολα μπορεί να βρει εκείνο το σημείο όπου σταματά ο ένας συγγραφέας και αρχίζει ο άλλος. Ένα βιβλίο που ξεπερνά τα όρια του αστυνομικού θρίλερ και θεωρείται ισάξιο με τα άλλα αριστουργήματα του Τζακ Λόντον.

 

Εδώ συνεχίζει η γραφή και οι ιδέες να είναι πλεονέκτημα, όπως και οι φιλοσοφικές συζητήσεις γύρω από το έγκλημα και το φόνο, πότε είναι δικαιωμένος και πότε όχι.

Το μόνο του μειονέκτημα για μένα είναι η σύνδεση ανάμεσα στην πλοκή (και την ομολογουμένως έξυπνη ιδέα που περιλαμβάνει) και στην ιδεολογική διάσταση των κινήτρων. Δηλαδή κάποιες εξελίξεις στην πλοκή μου φάνηκαν περισσότερο συμβολικές παρά ρεαλιστικές. Αλλά κι αυτό σε μικρό βαθμό, καθώς το απόλαυσα ιδιαιτέρως.

 

Οι ευνοούμενοι του Μίδα(συλλογή διηγημάτων/νουβελών): 6 δυνατές ιστορίες, με ατού το ρεαλισμό, την απλή γλώσσα και τους κλασικούς προβληματισμούς του συγγραφέα. Μου άρεσαν κι οι 6 πάρα πολύ! Αν ξεχώριζα κάποιες αυτή θα ήταν το Κάτω από τις Ράγες. Αλλά και το Για ένα κομμάτι κρέας. Κι ο Αποστάτης βέβαια... Κι οι ευνοούμενοι δεν πήγαιναν πίσω...

Ο αποστάτης: Ένα μικρό αγόρι αναγκάζεται να δουλέψει για να συντηρήσει την οικογένειά του.

Για ένα κομμάτι κρέας: Παλαίμαχος πυγμάχος πάει να παίξει σε ένα ( ίσως και τελευταίο, αν και δε θυμάμαι με σιγουριά) παιχνίδι πυγμαχίας, για λίγα χρήματα και τη χαμένη του αξιοπρέπεια(και νιότη).

Κάτω από τις ράγες: Ένας άνδρας, καθηγητής Κοινωνιολογίας, αποφασίζει να κάνει ένα πείραμα και να δει πώς είναι από μέσα να ανήκεις στην εργατική τάξη. Ίσως κάπου τα όρια ανάμεσα στην παρατήρηση και τη ζωή όμως ξεθωριάζουν.

Οι ευνοούμενοι του Μίδα: Πρόκειται για μια τρομοκρατική(;) οργάνωση που έχει ως στόχο την ανατροπή του καθεστώτος. Ζητά από έναν πλούσιο άνδρα να της στείλει χρήματα αλλιώς θα αρχίσει να σκοτώνει ανθρώπους(τυχαίους και μη).

Το όνειρο του Ντεμπς: Το χρονικό μιας απεργίας (δε θυμάμαι πολλές λεπτομέρειες, αλλά μου έχει αφήσει καλή γεύση)

Ο Μεξικάνος: Η συμμετοχή ενός παράξενου άνδρα στον επαναστατικό αγώνα των εργατών.

 

Και τέλος, η Σιδερένια Φτέρνα, για κάποιους ιστορικό(;;), για μένα δυστοπικό κείμενο (συνεπώς επιστημονική φαντασία, με την ευρεία έννοια).

Από οπισθόφυλλο στο ίντερνετ: Η μεγαλοφυΐα του Τζακ Λόντον δημιούργησε το προφητικό μυθιστόρημα «Η σιδερένια φτέρνα» - ένα δριμύ «κατηγορώ» εναντίον της ολιγαρχίας, με απόλυτη πίστη στην αναπόφευκτη σοσιαλιστική αλλαγή. Εικονίζοντας τους αγώνες των καταπιεζομένων, ξεσκεπάζει το αδίστακτο πρόσωπο της άρχουσας τάξης και της εκκλησίας, όταν πρόκειται για θέματα κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης. Επίσης, μέσα από το αγωνιστικό αυτό έργο του Τζακ Λόντον ξεπηδούν δύο ωραίες ηρωικές μορφές, δεμένες με ιδανική αγάπη: ο Έρνεστ Έβερχαρντ και η γυναίκα του Έιβις. «Η Σιδερένια Φτέρνα» είναι το μοναδικό αμερικανικό μυθιστόρημα που συμπεριέλαβε ο Μπουχάριν στην ολοκληρωμένη βιβλιογραφία του για τον κομουνισμό και το πρώτο κατηγορητήριο κατά του καπιταλισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες.

 

Εδώ φαίνονται οι πολιτικές πεποιθήσεις του Λόντον, αν και σε όλα του τα βιβλία οι επιρροές ήταν φανερές, τα θέματα που καταπιανόταν. Η Σιδερένια Φτέρνα είναι μια παρομοίωση για τον καπιταλισμό, το σύστημα.

Οι φιλοσοφικές συζητήσεις είναι αρκετά ενδιαφέρουσες αν και σε σημεία φτάνουν και προς τη στράτευση, πάντως η πρόθεση του συγγραφέα φαίνεται ότι δεν ήταν αυτή.Το πρώτο μισό είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, το 2ο ίσως και να με κούρασε κάπως (φταίει και το σπαστό διάβασμα γι' αυτό)

 

Γενικά θεωρώ ότι αξίζει κανείς να ασχοληθεί και από κάθε μυθιστόρημα ή διήγημά του θεωρώ ότι έχω κερδίσει κάτι

[Δημήτρης]

Μπράβο Morfea για τις ωραίες κριτικές, με ιντρίγκαρες ακόμη περισσότερο για την συνέχεια Έχω τα ''Ο Αλκοολικός'', ''Ο Δρόμος'' και ''Η Σιδερένια Φτέρνα''. Και θα αγοράσω σίγουρα κάποια στιγμή και τα ''Ο Ασπροδόντης'', ''Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης''. Ο Τζακ Λόντον είναι από τις πρώτες μου προτεραιότητες όσον αφορά την κλασική λογοτεχνία και μου αρέσει η θεματολογία του. Το ένστικτο μου λοιπόν είναι θετικό και ελπίζω να επιβεβαιωθώ όταν με το καλό ξαναπιάσω κάτι δικό του.

Edited June 18, 2014 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Μπράβο Δημήτρη για το τόπικ. Ένα του βιβλίο έχω διαβάσει μόνο, το κλασικό Κάλεσμα της Φύσης και ήταν, φυσικά, πολύ καλό και ιδιαίτερα ρεαλιστικό. Έχω τρία-τέσσερα βιβλία του ακόμα στην συλλογή μου και στο άμεσο μέλλον θα προμηθευτώ Ασπροδόντη, Θαλασσόλυκο κλπ γιατί φαίνονται πολύ ενδιαφέροντα.

[notis58]

Μιάς κι εδώ μιλάμε για έναν από τους 3-4 πιό αγαπημένους μου συγγραφείς, ας βάλω κι εγώ ένα λιθαράκι.

Ο Μάρτιν Ήντεν, όπως είπε και ο φίλος Μορφέας, ίσως είναι το καλύτερο βιβλίο του ή ένα από τα 3 καλύτερά του τέλος πάντων.

Προσωπικά αγαπώ πολύ και τον Ασπροδόντη, ένα βιβλίο για τη φύση, τα άγρια ζώα και την εξημέρωσή τους, την κακία των ανθρώπων, τους Ινδιάνους της Β. Αμερικής και του Καναδά και φυσικά του ίδιου του Ασπροδόντη. Αυτού του άγριου σκύλου-λύκου, που η ατυχία τον έφερε κοντά στους ανθρώπους.

Το βιβλίο ξεκινάει με ένα συγκλονιστικό κεφάλαιο, όπου μιά αγέλη λύκων, κυνηγάει στα παγωμένα δάση του Καναδά, μιά μικρή ομάδα ταξιδιωτών, που τα διασχίζουν με έλκυθρα που τα οδηγούν σκυλιά. Ίσως το πιό δυνατό σημείο στην Αμερικάνικη λογοτεχνία περιπέτειας! Η συνέχεια είναι το ίδιο δυνατή, γεμάτη με συναισθήματα που ποικίλουν από την συγκίνηση μέχρι τον θυμό. Το τέλος καμία σχέση δεν έχει με την ταινία και σου αφήνει μιά γλυκιά γεύση, που θέλεις να την ξαναδοκιμάσεις στο μέλλον. Αυτό θα γίνει εφικτό διαβάζοντας το έργο του Τζάκ Λόντον.

Κυκλοφορεί δε, ένα υπέροχο βιβλίο (μυθιστορηματική βιογραφία) για τη ζωή του Τζάκ Λόντον, που δεν ήταν σαν του καθενός. Λέγεται "Ναύτης καβαλάρης" και το έχει γράψει ο μεγάλος Ίρβινγκ Στόουν (Βαν Γκόγκ / Μιχαήλ Άγγελος / Ερίκος Σλήμαν κλπ).

[BladeRunner]

Πριν από τον Αδάμ (Before Adam)

Αυτή είναι μόλις η δεύτερη επαφή μου με το έργο του μεγάλου Τζακ Λόντον, μετά το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης που διάβασα τον Ιανουάριο του 2013. Δεν είναι και τόσο γνωστό βιβλίο όσο άλλα του, είναι όμως πραγματικά πολύ ωραίο και ιδιαίτερα καλογραμμένο, που με αρκετό ρεαλισμό αναδεικνύει έναν κόσμο μακρινό, έναν κόσμο από τον οποίο προερχόμαστε.

Ένας άντρας στη σύγχρονη Αμερική μας περιγράφει τα οράματα του, οράματα ενός πολύ, μα πολύ μακρινού προγόνου του, του Μεγαλοδόντη, που έζησε στην Αφρική στην εποχή της Πλειστοκαίνου, όταν οι Άνθρωποι δεν ήταν ακόμα άνθρωποι. Η ζωή που περιγράφεται είναι, φυσικά, πρωτόγονη, βλέπουμε την καθημερινότητα των πλασμάτων από τα οποία προερχόμαστε, τον καθημερινό τους αγώνα για τροφή και επιβίωση.

Πέραν της τραβηγμένης θεωρίας της γενετικής μνήμης, που πιστεύω πάντως ότι μπορεί να ισχύει για κάποια πράγματα, αυτά που περιγράφονται είναι απόλυτα ρεαλιστικά και φαίνονται ιδιαίτερα αληθινά. Σ'αυτό συμβάλλει ο μοναδικός τρόπος γραφής του Λόντον, που δεν κουράζει με ατελείωτες περιγραφές και δεν αναλώνεται σε ασήμαντα γεγονότα. Αυτά που περιγράφονται έχουν νόημα και μ'αυτά ο συγγραφέας θέλει να μας δώσει να καταλάβουμε πως συμπεριφέρονταν και πως αντιλαμβάνονταν τον κόσμο γύρω τους οι πρόγονοι μας.

Γενικά πρόκειται για ένα βιβλίο που αξίζει να διαβαστεί, με την περιπέτεια και τα τοπία θα ταξιδέψει την φαντασία του αναγνώστη μακριά από την πραγματικότητα και, παράλληλα, θα του δώσει λίγη τροφή για σκέψη. Το αγόρασα από το περσινό παζάρι βιβλίου έναντι τεσσάρων ευρώ και το είδα και φέτος στην ίδια τιμή. Υπάρχουν και άλλα βιβλία του συγγραφέα στο παζάρι, τα οποία τίμησα. Λίαν συντόμως θα πιάσω ένα από τα αρκετά βιβλία του που έχω στην βιβλιοθήκη μου και δεν είναι νωρίς να πω ότι ίσως βρήκα έναν ακόμα γαμάτο συγγραφέα, πολύ κοντινό στα γούστα μου.

8.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ιστορίες φαντασίας (Selected Science Fiction & Fantasy Stories)

Σχεδόν ένας χρόνος πέρασε από την τελευταία φορά που διάβασα Τζακ Λόντον και η αλήθεια είναι ότι μου έλειψε το μοναδικό συγγραφικό του στιλ και ο περιπετειώδης κόσμος των ιστοριών του. Το βιβλιαράκι αυτό, που αποτελεί μόλις την τρίτη μου επαφή με το έργο του συγγραφέα, περιέχει πέντε ιστορίες, που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο μπορεί να τις κατατάξει κανείς στο είδος του Φανταστικού.

Η πρώτη ιστορία, με τον τίτλο "Η δύναμη των ισχυρών", που μπορεί να λειτουργήσει και σαν προπαγάνδα για τα σοσιαλιστικά ιδεώδη, μου έφερε στο μυαλό το εξαιρετικό μυθιστόρημα "Πριν από τον Αδάμ". Πολύ καλογραμμένη, ενδιαφέρουσα και με σημαντικά μηνύματα.

Στην συνέχεια συναντάμε την ιστορία "Το απομεινάρι του Πλειοκαίνου", όπου ένας κυνηγός-εξερευνητής συναντάει και πολεμάει ένα μαμούθ. Καλή ιστορία και αυτή, με ωραίες περιγραφές, τίποτα το τρομερό όμως.

Τρίτη ιστορία της συλλογής είναι αυτή με τον τίτλο "Η δεύτερη νιότη του ταγματάρχη Ράθμποουν", όπου δυο ερασιτέχνες επιστήμονες ανακαλύπτουν το ελιξίριο της ζωής και χρησιμοποιούν σαν ανθρώπινο πειραματόζωο έναν γερασμένο πρώην στρατιωτικό. Αυτή μου άρεσε πολύ και ευχαριστήθηκα την χιουμοριστική διάθεση του συγγραφέα.

Στην τέταρτη ιστορία, με τον τίτλο "Όταν ο κόσμος ήταν ακόμα νέος", κεντρικό θέμα είναι ο αταβισμός. Ένας άντρας έχει διπλή προσωπικότητα, η μια είναι αυτή ενός σύγχρονου επιχειρηματία και φυσιολογικού ανθρώπου και η άλλη είναι αυτή ενός βάρβαρου άντρα που έρχεται από τα βάθη των αιώνων. Εξαιρετική ιστορία, άκρως καλογραμμένη και ενδιαφέρουσα.

Πέμπτη και τελευταία ιστορία της συλλογής, είναι αυτή με τον τίτλο "Ο Κόκκινος", όπου ένας δυτικός πολιτισμένος άντρας εγκλωβίζεται σ'ένα νησί που κατοικείται από μια βάρβαρη, χαμένη φυλή, η οποία κάνει θυσίες προς τιμήν ενός παράξενου σφαιρικού αντικειμένου που έπεσε από τον ουρανό. Εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ιστορία, με πολύ δυνατές και ρεαλιστικές περιγραφές του κόσμου των βάρβαρων φυλών, αλλά και με έντονα στοιχεία φαντασίας.

Γενικά πρόκειται για μια πολύ ωραία και ψυχαγωγική συλλογή διηγημάτων, γεμάτη με περιπέτεια και φαντασία, με το γνωστό και αγαπημένο στιλ γραφής του συγγραφέα, που τόσο πολύ ταιριάζει με τα αναγνωστικά μου γούστα. Τι να πω, ο τύπος είχε μεγάλο ταλέντο στο να περιγράφει περιπετειώδεις σκηνές και τοπία, γι'αυτό και μου αρέσει τόσο πολύ. Λίαν συντόμως θα διαβάσω και άλλο βιβλίο του.

8/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο πυγμάχος (The Game)

 

Τέταρτο βιβλιαράκι του Τζακ Λόντον που διαβάζω, γι'ακόμη μια φορά έμεινα ευχαριστημένος από την γραφή και το επίπεδο της σκέψης του. Οι προηγούμενες ιστορίες του συγγραφέα που έτυχε να διαβάσω διαδραματίζονταν κατά κύριο λόγο σε άγρια τοπία και είχαν στοιχεία περιπέτειας και φαντασίας, εδώ όμως έχουμε να κάνουμε μ'ένα δραματικό διήγημα, όπου ένας νεαρός πυγμάχος, ο Τζο Φλέμινγκ, με μεγάλο μέλλον στο άθλημα, γνωρίζει την νεαρή Γενεβιέβη, η οποία το τελευταίο πράγμα που θέλει από τον μέλλοντα σύζυγό της είναι να φτύνει αίμα στο ρινγκ. Ο Τζο υπόσχεται ότι θ'αφήσει τα ρινγκ μετά τον τελευταίο του αγώνα, απέναντι σ'έναν άγριο πυγμάχο. Η Γενεβιέβη θα παρακολουθήσει για πρώτη και τελευταία φορά αγώνα πυγμαχίας. Ωραία ιστορία, καλογραμμένη και ευκολοδιάβαστη, με εξαιρετικές περιγραφές του αγώνα πυγμαχίας, και με πολύ δυνατή κατάληξη. Η ελληνική έκδοση μπορεί να είναι 160+ σελίδες, όμως η γραμματοσειρά είναι μεγάλη, υπάρχουν διάσπαρτα πολλά σκίτσα σχετικά με την ιστορία, όπως και κενές σελίδες μεταξύ των κεφαλαίων. Σαν μέγεθος, δηλαδή, μιλάμε για μεγάλο διήγημα, και όχι για νουβέλα ή μυθιστόρημα, οπότε άνετα διαβάζεται μέσα σ'ένα δίωρο (το πολύ!). Ποιοτικά όμως η ιστορία είναι σε πολύ καλό επίπεδο, οπότε τα τέσσερα ευρώ που ξόδεψα για να αποκτήσω το βιβλιαράκι αυτό από το φετινό παζάρι βιβλίου, σίγουρα έπιασαν τόπο. Άλλωστε μιλάμε για Τζακ Λόντον.

 

7.5/10

Edited March 21, 2016 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο γιος του λύκου

Πέμπτο βιβλίο του Τζακ Λόντον που διαβάζω, πρόκειται για μια συλλογή επτά διηγημάτων που έχουν να κάνουν με τον παγωμένο Βορρά. Βλέπουμε ανθρώπους που ταξιδεύουν για τον Βορρά (π.χ. Αλάσκα), κυνηγώντας την δόξα, το χρήμα και την περιπέτεια. Στις ιστορίες παρακολουθούμε τις ακραίες συνθήκες που συναντάνε στις περιοχές της Αλάσκας και πως αυτές αλλάζουν τον χαρακτήρα, τα πιστεύω και γενικά την ζωή τους. Ο ίδιος ο Τζακ Λόντον έζησε κάποια χρόνια σ'αυτά τα μέρη και έτσι ξέρει για τι πράγμα μιλάει. Ωραία διηγήματα, καλογραμμένα και ενδιαφέροντα, με καλές περιγραφές τοπίων και καταστάσεων, και με αρκετά μηνύματα για την ανθρώπινη φύση. 

Η ωραία έκδοση του Ζαχαρόπουλου, που την τσίμπησα με τέσσερα ευρώ από ένα παζάρι βιβλίου, περιέχει τα εξής διηγήματα: 

1. Ο γιος του λύκου

2. Η λευκή σιωπή

3. Στα σαράντα μίλια

4. Σε μια χώρα μακρινή

5. Το αλάθητο

6. Η φιλοσοφία της αρχηγίας

7. Η γυναίκα ενός βασιλιά

Αν ήταν να διαλέξω το καλύτερο διήγημα της παρούσας συλλογής, δεν θα δυσκολευόμουν ιδιαίτερα, θα έλεγα το "Σε μια χώρα μακρινή". Εξαιρετικό.

7.5/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[Δημήτρης]

Νέος Τζακ Λόντον που περνάει στα διαβασμένα με την αυτοβιογραφική νουβέλα ''Ο Δρόμος''.

 

Η ιστορία έχει να κάνει με τα χρόνια που έζησε ως χόμπο την δεκαετία του 1890 κατά την διάρκεια της οικονομικής κρίσης που έπληξε την Αμερική εκείνο τον καιρό. Ο όρος αναφέρεται στους άστεγους περιπλανώμενους εργάτες που τριγύριζαν συνεχώς από εδώ και από εκεί με προορισμό το άγνωστο, σε αναζήτηση ενός καλύτερου αύριο. Αν και στο βιβλίο τα πράγματα παρουσιάζονται διαφορετικά με τον αφηγητή να διάγει τον βίο του αλήτη όπως αυτοαποκαλείται με δική του επιλογή. Και να είναι και περήφανος γι' αυτό  Όπου και παρακολουθούμε τις περιπέτειες του σε όλα σχεδόν τα μήκη και τα πλάτη των ΗΠΑ και του Καναδά. Περιπέτειες που έχουν να κάνουν με την καθημερινή μάχη για να μην μείνει άδειο το στομάχι το βράδυ, και τσακώματα και κυνηγητά με αστυνομικούς και σταθμάρχες τρένων. Δυνατό το σκηνικό με το μαστίγωμα των τσιγγάνων στο οποίο παίρνει κανείς ένα μάθημα των άγραφων νόμων της ζωής. Δριμύ το κατηγορώ για την υποκρισία του δικαστικού συστήματος και των ''καθώς πρέπει'' ανθρώπων που αρκετές φορές είναι χειρότεροι από εκείνους που βλέπουν υποτιμητικά. Ενώ θίγεται και η άποψη ότι ένας πεινασμένος θα βρει καταφύγιο πιο εύκολα κοντά σε ένα φτωχό. Σε πλούσιο ούτε για αστείο. Παράλληλα όμως υπάρχει και η παραδοχή ότι ενώ πολλές φορές παρουσιάζεται η ευκαιρία για εργασία, δεν την εκμεταλλεύεται κανείς όπως όφειλε να κάνει. Δεν ωραιοποιούνται δηλαδή καταστάσεις. 

 

Διάχυτος όπως θα περίμενε κανείς ο κυνισμός όπως επίσης και η αργκό. Ωραίο, ''μάγκικο'' φλασάκι. Διαβάζεται ευχάριστα και φεύγει γρήγορα. Προτείνεται. 

Edited October 9, 2016 by Δημήτρης

[BladeRunner]

Ο ταξιδιώτης τ'ουρανού (The Star Rover)

Έκτο βιβλίο του Τζακ Λόντον που διαβάζω, το μεγαλύτερο σε μέγεθος και με διαφορά το καλύτερο. Είναι το πρώτο βιβλίο του συγγραφέα στο οποίο δίνω πέντε αστεράκια. Φυσικά ό,τι έχω διαβάσει από αυτόν δεν με έχει απογοητεύσει και ούτε πιστεύω ότι θα υπάρξει βιβλίο του που δεν θα μου αρέσει έστω και λίγο. Είναι από τους συγγραφείς που ταιριάζουν πολύ με το γούστο μου, που με ταξιδεύουν σε άλλες εποχές, σε άλλους τόπους. Αυτό το κατάφερε και με το παρόν βιβλίο, που είναι πολύ ιδιαίτερο και μοναδικό.

Αφηγητής της ιστορίας είναι ο πρώην καθηγητής γεωλογίας Ντάρελ Στάντινγκ, ο οποίος βρίσκεται έγκλειστος στην απομόνωση των φυλακών, όντας ένοχος για τον φόνο ενός ανθρώπου. Ο Ντάρελ περιμένει την αγχόνη, η οποία ανυπομονεί να τον γνωρίσει. Μέχρι τότε, όμως, ο πρωταγωνιστής μας αφηγείται τις τραγικές συνθήκες της φυλάκισής του στο Σαιντ Κουέντιν και τα βασανιστήρια με το ξύλο και τον ζουρλομανδύα σε καθημερινή βάση. Ταυτόχρονα, όμως, μας περιγράφει τον τρόπο που το πνεύμα του "βγαίνει" από το σώμα του και ταξιδεύει πίσω στον χρόνο, σε άλλα μέρη, και μας δείχνει τις προηγούμενες ζωές του: Ένας Ρωμαίος αξιωματικός την εποχή της Σταύρωσης του Ιησού, ένα παιδάκι που βρισκόταν σ'ένα καραβάνι το οποίο δέχθηκε ανελέητη σφαγή από Ινδιάνους και Μορμόνους (δείτε στο ίντερνετ: Mountain Meadows massacre. Αληθινό και τραγικό γεγονός), ένας θαλασσόλυκος που έζησε για χρόνια σε μια βραχονησίδα αφού το πλοίο του βούλιαξε, και πάει λέγοντας. 

Με αυτά τα ταξίδια του πρωταγωνιστή, ταξιδεύουμε και εμείς μαζί του σε μέρη και εποχές μακριά από εμάς, ζούμε ένα κάρο περιπέτειες, γνωρίζουμε ιδιαίτερους χαρακτήρες και μπαίνουμε στο πετσί του αφηγητή της ιστορίας. Ουσιαστικά είναι σαν να έχουμε πολλές ιστορίες, όλες σε ένα πακέτο. Από την μια η καθημερινότητα του φυλακισμένου και οι τραγικές συνθήκες διαβίωσης στην φυλακή, από την άλλη τα πνευματικά του ταξίδια στις προηγούμενες ζωές του. Πιστεύει ή δεν πιστεύει κανείς στην μετενσάρκωση ή στην μετεμψύχωση, δεν έχει την παραμικρή σημασία, το βιβλίο μπορεί να το απολαύσει ο καθένας χάρη στην δύναμή του, την υπέροχη γραφή του, τις τρομερές και αρκετά ωμές και ρεαλιστικές περιγραφές, αλλά φυσικά και στην πολύ ενδιαφέρουσα πλοκή του. Φυσικά η ατμόσφαιρα είναι εξαιρετική, αν και λιγάκι σκοτεινή και γκρίζα.

Γενικά πρόκειται για ένα απολαυστικό βιβλίο, που προσφέρει ψυχαγωγία, περιπέτεια και ένταση, συνάμα όμως δίνει και λίγη τροφή για σκέψη. Και έχει πολύ ενδιαφέρον η όλη ιστορία έκδοσης του βιβλίου, μιας και υποτίθεται ότι ο αφηγητής βασίζεται σε αληθινό πρόσωπο και ότι οι ιστορίες του είναι πραγματικές και τις αφηγήθηκε στον Τζακ Λόντον. Μάλιστα συμμετέχει και στο βιβλίο, σαν ένας άλλος κατάδικος. Το όνομα αυτού: Εντ Μορέλ. Στο τέλος της ελληνικής έκδοσης υπάρχει και ένας ενδιαφέρων και καλογραμμένος επίλογος, από κάποιον Ντικ Σάτπεν. Προχωρήστε άφοβα.

9/10

Edited October 21, 2017 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο δρόμος (The Road)

Έβδομο βιβλίο του Τζακ Λόντον που διαβάζω και δεύτερο που το βαθμολογώ με πέντε αστεράκια στο Gooreads, μετά το καταπληκτικό "Ο ταξιδιώτης τ'ουρανού" που διάβασα και απόλαυσα πέρυσι. Επίσης είναι το πρώτο αμιγώς αυτοβιογραφικό έργο του Λόντον που είχα την τύχη να πιάσω στα χέρια μου. Φυσικά κάποια διηγήματά του που έχω διαβάσει, βασίζονται σε περιπέτειες που έζησε ο ίδιος, αλλά εδώ δεν βλέπουμε κάποιο alter ego του, αλλά τον ίδιο τον Τζακ Λόντον, σαν περιφερόμενο αλήτη.

Οι εννιά αυτοβιογραφικές ιστορίες που περιέχονται στο βιβλίο έχουν να κάνουν με τα χρόνια που ο Τζακ Λόντον έζησε σαν hobo κατά τη δεκαετία του 1890, όταν ήταν ακόμα έφηβος. Hobos ήταν αυτοί οι άστεγοι περιπλανώμενοι τύποι, που πήγαιναν από πόλη σε πόλη και από πολιτεία σε πολιτεία, σε όλα τα μήκη και πλάτη του Καναδά και των ΗΠΑ, χρησιμοποιώντας τα πόδια τους αλλά κυρίως τρένα. Που και που δούλευαν για να βγάλουν τα απαραίτητα χρήματα για να φάνε και να βρουν ένα μέρος να κοιμηθούν, αλλά συνήθως ζητιάνευαν ή έκλεβαν. Και φυσικά το πιο συναρπαστικό κομμάτι της καθημερινότητάς τους ήταν να ξεγελάσουν αστυνομικούς, σταθμάρχες, οδηγούς, φροντιστές κλπ και να πηδήξουν σ'ένα τρένο. Πολλές φορές κοιμόντουσαν στο ύπαιθρο, ακόμα περισσότερες σε κελιά και φυλακές, ενώ ο θάνατος από δυστυχήματα δεν ήταν ασυνήθιστο φαινόμενο.

Πραγματικά, δεν ξέρετε πόσο πολύ με εξιτάρουν τέτοιου είδους ιστορίες, δημιουργήματα της φαντασίας ενός συγγραφέα ή βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα. Εδώ, φυσικά, ισχύει το δεύτερο, οπότε ευχαριστήθηκα ακόμα περισσότερο το βιβλίο. Ο Τζακ Λόντον τείνει να γίνει ένας από τους αγαπημένους μου συγγραφείς και το συγκεκριμένο βιβλίο αποδεικνύει το γιατί. Ο τρόπος που περιγράφει τις περιπέτειες του, τα μέρη και τους ανθρώπους που γνώρισε, είναι πραγματικά μοναδικός. Ο ρεαλισμός είναι έντονος και ωμός, η ειρωνεία διάχυτη στην ατμόσφαιρα, η ματιά του οξυδερκής. Επίσης φοβερά είναι τα διάφορα σχόλιά του που κρίνουν και επικρίνουν τις Αρχές, το δικαστικό σύστημα, τους "καθωσπρέπει" ανθρώπους που κοιτούν επιτιμητικά τους ζητιάνους και τους φτωχούς, και πάει λέγοντας. Άλλωστε, ο Τζακ Λόντον ήταν γνωστός για τις πολιτικές του ανησυχίες.

Αυτά τα ολίγα. Όταν αγόρασα το βιβλίο αυτό ανυπομονούσα να το διαβάσω, αλλά ήθελα να το διαβάσω την κατάλληλη στιγμή, με την ησυχία μου. Χθες το βράδυ και σήμερα το μεσημέρι (το διάβασα σε δυο δόσεις) βρήκα τον κατάλληλο ελεύθερο χρόνο και πραγματικά το κατευχαριστήθηκα. Πριν καν το αρχίσω ήμουν σίγουρος ότι θα με ξετρελάνει και δεν έπεσα έξω. Τέλος, έχω να προτείνω μια ταινία σχετική με το βιβλίο, με παρόμοια ατμόσφαιρα και πολλά κοινά στοιχεία: "Emperor of the North Pole", σε σκηνοθεσία Robert Aldrich και με πρωταγωνιστές τους Lee Marvin, Ernest Borgnine και Keith Carradine. Πραγματικά εξαιρετική ταινία!

Υ.Γ. Πολύ ωραία η έκδοση του Ζαχαρόπουλου, με προσεγμένη μετάφραση και πάνω από σαράντα φωτογραφίες και σκίτσα!

9.5/10

Edited January 11, 2018 by BladeRunner

[BladeRunner]

Ο θαλασσόλυκος (The Sea Wolf)

Πέρυσι και πρόπερσι διάβασα τα "Ο δρόμος" και "Ο ταξιδιώτης τ'ουρανού" αντίστοιχα, τα οποία πήραν από πέντε αστεράκια έκαστος. Ε, είπα να συνεχίσω το μίνι σερί με έργα του Τζακ Λόντον, διαβάζοντας το "Ο θαλασσόλυκος", το οποίο με χαρακτηριστική άνεση θα τσιμπήσει και αυτό με τη σειρά του πέντε αστεράκια, ξεκινώντας έτσι ιδανικά την φετινή αναγνωστική χρονιά. Συνολικά, είναι το όγδοο βιβλίο του συγγραφέα που διαβάζω και πιθανότατα το πιο δυνατό και έντονο, μέχρι στιγμής.

Έχουμε να κάνουμε με μια αμιγώς θαλασσινή περιπέτεια, όπου ο πρωταγωνιστής μας -ένας τρόπον τινά φλώρος ακαδημαϊκός/κριτικός λογοτεχνίας, ονόματι Χάμφρεϊ Βαν Βάιντεν-, είχε την ατυχία να βρεθεί στην παγωμένη θάλασσα, αφού το πορθμείο που τον μετέφερε βυθίστηκε, αλλά και την τύχη να τον περισυλλέξει σχετικά γρήγορα ένα άλλο καράβι. Μόνο που η όποια τύχη του πρωταγωνιστή και αφηγητή της ιστορίας σταματάει κάπου εδώ, μιας και στο συγκεκριμένο καράβι -το οποίο μεταφέρει ναυτικούς και κυνηγούς για το κυνήγι φώκιας-, καπετάνιος είναι ο φοβερός και τρομερός Βολφ Λάρσεν, ένας πραγματικά σαδιστικός και δαιμόνιος άνθρωπος, το όνομα του οποίου αρκεί για να τρομάξει και τους πιο σκληρούς θαλασσόλυκους. Ο ακαδημαϊκός μας αφηγητής θα περάσει τα πάνδεινα στο καράβι και για πρώτη φορά στη ζωή του θα πρέπει να σταθεί στα πόδια του και να αντιμετωπίσει απίστευτες κακουχίες...

Με το βιβλίο αυτό, ο Τζακ Λόντον προσφέρει δράση και μπόλικη ένταση, αλλά επίσης κάποιες εξαιρετικά ενδιαφέρουσες φιλοσοφικές απόψεις και αναλύσεις για την ανθρώπινη φύση και εν γένει την κοινωνία. Ειλικρινά, έκανε απίστευτη δουλειά με τους χαρακτήρες του, ειδικά όμως με αυτόν του Βολφ Λάρσεν, ενός ιδιαίτερα σκληρού και βάναυσου τύπου, με τις πράξεις και τα λόγια του οποίου ο Τζακ Λόντον κατάφερε να θίξει κάποια σημαντικά θέματα γύρω από την ηθική, την ανδροπρέπεια κλπ. Βέβαια, σε κάποιο σημείο εμφανίζεται και το ρομαντικό στοιχείο, το οποίο είναι δοσμένο με αρκετά μελοδραματικό τρόπο, ίσως επίτηδες για να αντισταθμίσει κάπως την βαναυσότητα και την ωμότητα της υπόλοιπης ιστορίας. Τέλος, η γραφή είναι πάρα πολύ καλή, σίγουρη και οξυδερκής, με γλαφυρές και ολοζώντανες περιγραφές. Σίγουρα είναι ένα βιβλίο που θα ξαναδιαβάσω για δεύτερη και για τρίτη φορά.

9.5/10

[BladeRunner]

Ιστορίες από τον Ειρηνικό

Ήθελα να διαβάσω κάτι μικρό για να περάσει γρήγορα και ευχάριστα η ώρα, και η συγκεκριμένη συλλογή τριών διηγημάτων του Τζακ Λόντον ήταν ό,τι έπρεπε για τον σκοπό αυτό. Τοπία δράσης είναι η Γαλλοκρατούμενη Αϊτή και τα νησιά Φίτζι, και συμμετέχοντες είναι από ιθαγενείς, σκλάβοι και άποικοι, μέχρι έμποροι, ιεραπόστολοι και κάθε είδους εκμεταλλευτές. Τα διηγήματα ασχολούνται με θέματα όπως η απληστία, ο παραλογισμός της εξουσίας, η σύγκρουση των τοπικών πολιτισμών με αυτόν των αποικιοκρατών, και πάει λέγοντας. Με ειρωνική διάθεση και πικρό χιούμορ ο Λόντον στηλιτεύει τα κακώς κείμενα των αποικιοκρατιών και της εκμετάλλευσης για την παραγωγή κέρδους, συνδυάζοντας τον λυρισμό με τον σκληρό ρεαλισμό. Τίποτα το φοβερό και το τρομερό, απλώς ένα ενδιαφέρον και καλογραμμένο... σφηνάκι, από έναν αγαπημένο μου συγγραφέα.

8/10

[Steel Guardian]

The Call of the Wild/Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης (Εκδόσεις Γράμματα)
Πρώτο βιβλίο του Jack London που διαβάζω και η αλήθεια είναι ότι είμαι κάπως διχασμένος. Από την μία είναι ένα τέρμα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που δεν το βαρέθηκα στιγμή, και η ιστορία είναι ωραία και άκρως ενδιαφέρουσα, από την άλλη όμως μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο London ήταν "λίγος" για να την αφηγηθεί.
Συγκεκριμένα η γραφή είναι εντελώς απλοϊκή και το όλο ύφος αρκετά παιδικό (μπορεί να φταίει η μετάφραση?), ενώ η ιστορία κάθε άλλο παρά παιδική είναι. Ακόμα υπήρχαν κάποιες υποβολές που ανά φάσεις με έκαναν να δυσπιστώ πάρα πολύ.
Το βιβλίο πραγματεύεται κάποια αρκετά ενδιαφέροντα θέματα, αλλά ο London δεν εμαβθύνει ποτέ σε τίποτα και κρατάει διαρκώς τον ρυθμό της ιστορίας του πολύ γρήγορο. Αυτό σίγουρα βοηθάει να γίνει η ιστορία συναρπαστική, αλλά δεν την βοηθάει να γίνει κάτι "παραπάνω" από μια καλή περιπέτεια.
Σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα κακό το βιβλίο, ούτε μετανιώνω τον αναγνωστικό χρόνο που του αφιέρωσα, αλλά περίμενα πολλά παραπάνω.
Λογικά θα ξαναδιαβάσω κάτι του Jack London, αλλά η αρχική εντύπωση (αν και όχι κακή) δεν ήταν τόσο καλή όσο περίμενα.

[Solonor]

10 hours ago, Steel Guardian said:

The Call of the Wild/Το Κάλεσμα της Άγριας Φύσης (Εκδόσεις Γράμματα)
Πρώτο βιβλίο του Jack London που διαβάζω και η αλήθεια είναι ότι είμαι κάπως διχασμένος. Από την μία είναι ένα τέρμα ευκολοδιάβαστο βιβλίο, που δεν το βαρέθηκα στιγμή, και η ιστορία είναι ωραία και άκρως ενδιαφέρουσα, από την άλλη όμως μου δόθηκε η εντύπωση ότι ο London ήταν "λίγος" για να την αφηγηθεί.
Συγκεκριμένα η γραφή είναι εντελώς απλοϊκή και το όλο ύφος αρκετά παιδικό (μπορεί να φταίει η μετάφραση?), ενώ η ιστορία κάθε άλλο παρά παιδική είναι. Ακόμα υπήρχαν κάποιες υποβολές που ανά φάσεις με έκαναν να δυσπιστώ πάρα πολύ.
Το βιβλίο πραγματεύεται κάποια αρκετά ενδιαφέροντα θέματα, αλλά ο London δεν εμαβθύνει ποτέ σε τίποτα και κρατάει διαρκώς τον ρυθμό της ιστορίας του πολύ γρήγορο. Αυτό σίγουρα βοηθάει να γίνει η ιστορία συναρπαστική, αλλά δεν την βοηθάει να γίνει κάτι "παραπάνω" από μια καλή περιπέτεια.
Σε καμία περίπτωση δεν θα έλεγα κακό το βιβλίο, ούτε μετανιώνω τον αναγνωστικό χρόνο που του αφιέρωσα, αλλά περίμενα πολλά παραπάνω.
Λογικά θα ξαναδιαβάσω κάτι του Jack London, αλλά η αρχική εντύπωση (αν και όχι κακή) δεν ήταν τόσο καλή όσο περίμενα.

Το είχα διαβάσει πολύ μικρός κι είχε γίνει αγαπημένο μου... Τώρα που το λες, φοβάμαι να το ξαναπιάσω, μην γκρεμιστεί εκείνη η εντύπωση...

[Steel Guardian]

Quote

Το είχα διαβάσει πολύ μικρός κι είχε γίνει αγαπημένο μου... Τώρα που το λες, φοβάμαι να το ξαναπιάσω, μην γκρεμιστεί εκείνη η εντύπωση...

Κοίτα το βιβλίο έχει πολλά καλά στοιχεία, ίσως ή άποψη που έγραψα παραπάνω να φαίνεται πιο αρνητική από ότι ήθελα να είναι. Πστέυω πως σίγουρα αξίζει να διαβαστεί, αν η θεματολογία φαίνεται ενδιαφέρουσα σε κάποιον.
Η γνώμη μου είναι να το ξαναδιαβάσεις για να άρεις κάθε αμφιβολία. Αν το βρεις όντως τόσο καλό όσο θυμάσαι τότε όλα καλά, αν όχι τότε δεν "αξίζει" να το έχεις στο μυαλό σου σαν ένα αγαπημένο βιβλίο, αλλά σαν κάτι που αγαπούσες μικρός και δεν είναι για εσένα τώρα.

[BladeRunner]

Η φωτιά (To Build a Fire)

Το "Η φωτιά" είναι ένα από τα πιο πολυδιαβασμένα διηγήματα του Τζακ Λόντον, το οποίο θα είχα διαβάσει προ πολλού, αν μπορούσα να το βρω σε κάποια από τις συλλογές διηγημάτων του που έχουν μεταφραστεί. Αλλά μάλλον πρώτη φορά το βλέπουμε στα ελληνικά, από τις εκδόσεις Οξύ. Τέλος πάντων, τώρα το διάβασα και κατάλαβα γιατί έχει αγαπηθεί τόσο πολύ από τους αναγνώστες. Γενικά ο Τζακ Λόντον ποτέ δεν με απογοητεύει, οπότε κρατούσα σχετικά μεγάλο καλάθι και για τούτο το διήγημα. Πρόκειται για μια ρεαλιστικά δοσμένη ιστορία επιβίωσης στα παγωμένα εδάφη του Αμερικάνικου Βορρά, με τον αναγνώστη να νιώθει στο πετσί του το κρύο που χτυπάει αλύπητα τον κακόμοιρο πρωταγωνιστή και να γίνεται ένα με το δράμα και τις κακουχίες που περνάει. Η γραφή είναι απλή και άμεση, με ρεαλιστικές περιγραφές και ορισμένες πολύ έντονες εικόνες. Μην περιμένετε σύνθετες σκέψεις και βαθύτερα νοήματα, πρόκειται για μια κλασική ιστορία επιβίωσης, γραμμένη όμως από έναν μάστορα του είδους.

8.5/10

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Ο Αλκοολικός''. Βιογραφικό μιας και ο συγγραφέας υπέφερε από την φοβερή αυτή αρρώστια. 

Πριν από οτιδήποτε άλλο, αξίζει να ειπωθεί ότι με την κυκλοφορία του σόκαρε το αναγνωστικό κοινό που αγνοούσε την δεινή θέση στην οποία είχε περιέλθει. Ενώ παράλληλα είχε απήχηση σε ναυτικούς, παπάδες, εργατικά σωματεία και άλλα ετερόκλητα σύνολα. Ξεφεύγοντας έτσι από τα υπέροχα πλην όμως στενά καλούπια της ανάγνωσης. Όπου και συναντάει κανείς την χιλιοπαιγμένη κασέτα ότι όλα είναι υπό πλήρη έλεγχο. Μπορεί να πίνει και να σταματάει όποτε του κάνει κέφι. Το ότι επιδίδεται στο άθλημα κάθε τρεις και λίγο και του δίνει και καταλαβαίνει, δεν έχει σημασία μιας και αυτός είναι το αφεντικό  Όχι ο Τζον Μπάρλυκορν, το Τζόνι Γουόκερ της εποχής του. Πιστός του σύντροφος σε κάθε πιθανή και απίθανη έκφανση της ζωής του. Νωρίς- νωρίς, πριν ακόμη πατήσει τα δέκα! Καπρίτσια της τύχης τους ανάγκαζαν να κάνουν παρέα, δεν το επιδίωκε ο ίδιος. Και συνάμα οι κοινωνικές του συναναστροφές. Έχοντας χρηματίσει πειρατής που αλλού θα έκλειναν οι συμφωνίες αν όχι στα μπαρ; Και αν δεν έπινε έτσι για το καλό, θα θεωρούνταν σνομπ βγάζοντας άσχημο όνομα στη πιάτσα. Άμα πάλι συνάνταγε κάνα αλάνι από τα παλιά να μην τα έτσουζαν λιγάκι; Κρίμα δεν είναι; Σκαρφάλωνε έτσι σιγά- σιγά στην ''ιεραρχία'' εδραιώνοντας την φήμη του ως μέγα πότη. Όποτε δε δεν έβρεχε το λαρύγγι, τριγύριζε στα πέριξ. Είχε λοιπόν ανά πάσα στιγμή τα απαραίτητα ερεθίσματα να τον τσιγκλάνε. Οι καταστάσεις ήταν που έφταιγαν, όχι αυτός. 

Δεν είναι όμως μόνο ένα αλκοολικό...χρονικό, κάθε άλλο. Γίνεται αναφορά και στη ζόρικη βιοπάλη του μεροκαματιάρη. Με τις απάνθρωπες αμοιβές και συνθήκες εργασίας. Στο πάθος του για το διάβασμα και το γράψιμο. Για την ίδια την ζωή και την έντονη αίσθηση περιπέτειας που τον διακατείχε. Που δεν του επέτρεπε να συμβιβαστεί με την πεζή καθημερινότητα του σπίτι-δουλειά-σπίτι και τον ωθούσε να περιπλανιέται ως τυχοδιώκτης. Κατάσταση άμεσα συνυφασμένη με τα άνωθεν. Είπαμε, δεν ήθελε να συχνάζει με τον Τζον Μπάρλυκορν. Ήταν απλά κάτι που τύχαινε 

Καλό ήταν, ωραίο. Διανθισμένο με ωραίες περιγραφές και μαύρο χιούμορ, πρόκειται για την ειλικρινή μαρτυρία ενός ακόμη ανθρώπου που δεν μπόρεσε να τα βάλει με τους δαίμονες του. Μου εξήρε το ενδιαφέρον και θα κοιτάξω σύντομα να προμηθευτώ την βιογραφία που ανέφερε πιο πάνω ο notis58.

Edited June 3, 2020 by Δημήτρης

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Χριστούγεννα στο Κλοντάικ''.

Επίτηδες το έπιασα τώρα για να συνάδει με το όλο κλίμα. Τι δηλαδή, να το διάβαζα Πάσχα ή κατακαλόκαιρο;  Δύο αδέρφια ετοιμάζονται για το -λιτό- Χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Σε καλύβα, καταμεσής παγωμένης κόλασης. Όχι και ότι υπάρχει τίποτα κακό με το πατρικό, τους γονείς και την οικογενειακή θαλπωρή, κάθε άλλο. Ταιριάζει όμως όπως και να 'χει περισσότερο με το ανήσυχο, περιπετειώδες ταμπεραμέντο του Λόντον. Προμηνύεται λοιπόν στερημένο, καπρίτσια όμως της τύχης θα αλλάξουν την κατάσταση. Στα πρόσωπα απρόσμενων, αγνώστων μουσαφίρηδων. Πλην όμως ευπρόσδεκτων, από την στιγμή μάλιστα που είναι και φορτωμένοι με καλούδια. Κάτι σαν Άι Βασίληδες για μεγάλους. 

Καλό ήταν, ωραίο. Μικροσκοπικό, δεν το λες ούτε καν φλασάκι. Φεύγει σε χρόνο dt, πιο γρήγορα και από αυτόν που χρειάζεται για να τσακίσει κανείς ένα κουτί μελομακάρονα.  

Edited December 21, 2020 by Δημήτρης

[Solonor]

11 hours ago, Δημήτρης said:

Φεύγει σε χρόνο dt, πιο γρήγορα και από αυτόν που χρειάζεται για να τσακίσει κανείς ένα κουτί μελομακάρονα. 

Άρα πολύ γρήγορα!

 

[Δημήτρης]

2 hours ago, Solonor said:

Άρα πολύ γρήγορα!

 

26 μικροσκοπικές σελίδες. Τι κουτί μελομακάρονα, σαν να πηγαίνεις κουζίνα για ένα ποτήρι νερό 

[Δημήτρης]

Νέο φλασάκι -την επόμενη θα πιάσω μεγαλύτερο- που περνάει στα διαβασμένα με το ''Ο διάβολος''. 

Και όπου διάβολος, ο σαδιστής τυχοδιώκτης που ακούει στο όνομα Μαύρος Λεκλέρ. Σαδιστής ως προς την συμπεριφορά προς το κουτάβι που πήρε από τα γεννοφάσκια του και του έκανε το βίο αβίωτο. Που ναι μεν και αυτό είχε τις καταβολές του από τον λύκο πατέρα του, άγρια ένστικτα. Αλλά και όταν έχει τον ''κύρη'' του να δοκιμάζει πάνω του κάθε μορφής βαναυσότητα, ε δεν θα μείνει και αυτό με τα χ... εεε τα πόδια ήθελα να πω σταυρωμένα. Θα καλλιεργηθεί πολύ εύλογα μέσα του το μίσος. Κακία αμφίδρομη, που έχει ως μοναδικό σκοπό την καταστροφή του ενός για τον άλλο. Καλό ήταν, ωραίο. Δυσάρεστο θέμα, ωραία εκτέλεση. 

Περιλαμβάνεται και το δοκίμιο ''Τα άλλα ζώα''. Ο συγγραφέας κατηγορήθηκε στις αρχές του περασμένου αιώνα ως ψευτοφυσιολάτρης. Όρος που είχε να κάνει με την διαστρέβλωση βασικών στοιχείων της άγριας φύσης, με την τάση ορισμένων να προσδίδουν στα ζώα ανθρώπινα χαρακτηριστικά. Κυριότερο εκ των οποίων η λογική. Και μάλιστα όχι από όποιον κι όποιον αλλά από κοτζάμ πρόεδρο της Αμερικής. Ο Λόντον απαντάει στα πυρά που δέχθηκε με επιχειρήματα, προσωπικά βιώματα και παραδείγματα, και -φυσικά- καυστικό τρόπο. Ωραίο και δαύτο, αλλά θα ήθελα για πιο ασφαλή συμπεράσματα να διάβαζα και τα κείμενα που απευθύνονταν εναντίον του. Αν και εφόσον φυσικά θα ήμουν σε θέση να εξάγω τέτοια με το ανύπαρκτο γνωστικό μου υπόβαθρο. Σε κάθε περίπτωση αποτέλεσε ευχάριστη έκπληξη, δεν ήξερα ότι είχε και επιστημονικές ανησυχίες. 

Edited February 24, 2021 by Δημήτρης

[BladeRunner]

  

Με τους πειρατές του Αγίου Φραγκίσκου

Τελευταία φορά που είχα διαβάσει έργο του Τζακ Λόντον, ήταν τον Μάρτιο του 2020, όταν είχα διαβάσει το σχετικά μεγάλο διήγημα "Η φωτιά", μια υπέροχη ιστορία επιβίωσης. Και υποτίθεται ότι ο Λόντον είναι από τους αγαπημένους μου συγγραφείς, αλλά μόνο μια στο τόσο διαβάζω βιβλία του. Ίσως για να μην ξεμείνω; Τέλος πάντων, επέλεξα να διαβάσω το συγκεκριμένο, γιατί ήθελα κάτι κλασικό, περιπετειώδες και όχι ιδιαίτερα πολυσέλιδο, και δεν με απογοήτευσε. Αντίθετα, κατάφερε να με καθηλώσει με όλες τις περιπέτειες του νεαρού πρωταγωνιστή και το όλο ταξίδι πίσω στον χρόνο, από την πρώτη μέχρι την τελευταία σελίδα. Δεν είναι από τα πιο σύνθετα ή με βαθύτερα νοήματα έργα του Λόντον, μιλάμε για μια κλασική young adult περιπέτεια που προσφέρει δράση και ένταση, έχει σούπερ ατμόσφαιρα, διαθέτει μια κάποια νοσταλγία για τα περασμένα, και διαβάζεται εξαιρετικά εύκολα και γρήγορα, με την ώρα να περνάει πολύ ευχάριστα. Εγώ μια φορά πέρασα τέλεια την ώρα μου και ας μην ανήκει το συγκεκριμένο βιβλίο στις κορυφαίες στιγμές του Λόντον. Δεν παύει να είναι ένα ωραίο, ψυχαγωγικό μυθιστόρημα.

8.5/10

Edited October 3, 2023 by Ghost
Προστέθηκαν τα εξώφυλλα των βιβλίων.