Δημήτρης Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 (edited) Ο Ράμσι Κάμπελ είναι Βρετανός συγγραφέας τρόμου. Γεννήθηκε στις 4 Ιανουαρίου 1946 στο Λίβερπουλ και σήμερα ζει στο Μέρσισαϊντ μαζί με την γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά. Η παιδική ηλικία και ένα μεγάλο μέρος της ενηλικίωσης του, σημαδεύτηκαν από μία σειρά τραγικών περιστατικών. Πρώτα βιώνοντας τους συνεχείς καβγάδες των γονιών του και στη συνέχεια με την πλήρη αποστασιοποίηση από τον πατέρα του. Για να δει στο τέλος την μητέρα του να σιγοσβήνει από σχιζοφρένεια της χείριστης μορφής. Ίσως όλα αυτά να αποτέλεσαν και τα ερεθίσματα για να αρχίσει το γράψιμο στην ηλικία των δέκα ετών, ως απόπειρα διεξόδου από την τρέλα που ζούσε καθημερινά. Πρώτη προσπάθεια έκδοσης των διηγημάτων του έγινε με τον Ώγκαστ Ντέρλεθ και το Arkham House. Ο ιδρυτής του θρυλικού εκδοτικού οίκου του ανέλυσε τα λάθη του και του έδωσε συμβουλές για το τι πρέπει να διορθώσει. Ο Κάμπελ τις ακουλούθησε για να δει να εκδίδεται η συλλογή του ''The Inhabitant of the Lake and Less Welcome Tenants''. Και από εκεί και πέρα όλα τα άλλα ήταν ιστορία. Μία ιστορία που απαριθμεί ένα βραβείο Bram Stoker, την μεγαλύτερη διάκριση για έναν συγγραφέα τρόμου, τρία World Fantasy, και εφτά British Fantasy. Περισσότερα (;) δηλαδή από κάθε άλλον συγγραφέα τρόμου εν ζωή. (Το ερωτηματικό έγκειται στο ότι δεν είμαι απόλυτα σίγουρος αν ισχύει αυτό). Αν μέσα σ' όλα αυτά συνυπολογίσουμε το ότι υπήρξε πρόεδρος της Βρετανικής Εταιρείας Φανταστικής Λογοτεχνίας και της Βρετανικής Εταιρείας Φανταστικού Κινηματογράφου, μπορούμε να λέμε αδιαμφισβήτητα ότι πρόκειται για μία από τις πλέον εμβληματικές φιγούρες του χώρου. Στα Ελληνικά έχουν μεταφραστεί τρία όλα κι όλα βιβλία του από τις εκδόσεις Οξύ: - Το Πρόσωπο που Πρέπει να Πεθάνει - Έρωτας και Θάνατος - Κραυγή από την Κόλαση Πρόσφατα τελείωσα ''Το Πρόσωπο που Πρέπει να Πεθάνει'' που ήταν καλούτσικο, και το ίδιο ισχύει και για την συλλογή του ''Έρωτας και Θάνατος'' που είχα διαβάσει παλαιότερα. Αμφότερα καλά βιβλία, χωρίς ωστόσο να είναι τίποτα το τρομερό. Πάντως αφενός επειδή είναι αν μη τι άλλο ενδιαφέρουσα περίπτωση συγγραφέα και αφετέρου γιατί έχω την εντύπωση ότι έχει γράψει και πολύ καλύτερα πράγματα, θα ήθελα κάποια στιγμή να δω και άλλα βιβλία του να μεταφράζονται στα Ελληνικά. Edited August 12, 2014 by Δημήτρης 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
tsathoggua Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 Σημαντικός συγγραφέας του χώρου. Έχω διαβάσει τρεις συλλογές διηγημάτων του (Cold Print, Demons by Daylight, Έρωτας και Θάνατος). Έχει πολλές καλές και ανατριχιαστικές στιγμές αλλά αρκετές φορές οι ιστορίες του είναι κάπως μπερδεμένες και αόριστες με αποτέλεσμα να μην καταλαβαίνει ο αναγνώστης τι ακριβώς συμβαίνει. Καλός αλλά όχι από τους αγαπημένους μου. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 (edited) Μέχρι στιγμής έχω διαβάσει από αυτόν το "κραυγή από την κόλαση", το creatures of the pool, το ancient images και πολλά διηγήματά του τα οποία δεν μπορώ αυτή τη στιγμή να ανακαλέσω στη μνήμη μου. Κατ' αρχήν η άποψη που έχω σχηματίσει ως τώρα είναι θετικότατη και αυτό οφείλεται σε δύο κυρίως λόγους: 1ον: Δυστυχώς στις μέρες μας υπάρχουν συγγραφείς που έχουν τόσο πολύ σταμπαριστεί ως συγγραφείς τρόμου, που ακόμη και τον "πόλεμο των άστρων" να έγραφαν, οι οπαδοί τους, θα το κατέτασαν στον τρόμο (ονόματα δεν λέμε, οικογένειες δεν θίγουμε). Σε ό,τι έχω διαβάσει τώρα τελευταία από Campbell, δεν μου πέρασε ούτε για μια στιγμή από το μυαλό ότι διαβάζω κάτι που δεν ανταποκρίνεται στις προδιαγραφές του είδους. Ο Campbell γράφει λογοτεχνία τρόμου που είναι πραγματικά λογοτεχνία τρόμου και που δεν κατατάσσεται αυθαίρετα στο είδος. Πρόκειται για μια αντίληψη που την αποκτά κανείς όταν έχει ασχοληθεί διεξοδικά με τη λογοτεχνία τρόμου και ΚΥΡΙΩΣ όταν διαβάζει και άλλα έργα και συγγραφείς του είδους, όχι μόνο αυτούς που εκδίδονται στην χώρα μας. 2ον: Γράφει υπαινικτικό τρόμο, που είναι το αγαπημένο μου είδος τρόμου. Αυτά με κάνουν να τον εκτιμώ, παρά τις όποιες ενστάσεις έχω, οι οποίες είναι επίσης δύο: 1ον: Είναι δυσκολοδιάβαστος πανάθεμά τον. Το λέω ακόμη κι εγώ που ούτε καν ο Lovecraft με δυσκόλεψε στην αγγλική γλώσσα. Γράφει σε μια πολύ δύσκολη βρετανική διάλεκτο που με κάνει να ξοδεύω πολλές μέρες προκειμένου να τελειώσω ένα βιβλίο του. Ένας παραπάνω λόγος που πιστεύω ότι πρέπει να μεταφραστεί. 2ον: Χρησιμοποιεί συχνά μια ίδια φόρμουλα υπαινικτικού τρόμου σε πολλές από τις ιστορίες του με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνεται. Για παράδειγμα αν βγάλουμε απέξω το "κραυγή από την κόλαση" στο οποίο διαφοροποιούνταν, το ancient images είχε υπερβολικά ίδιο στήσιμο με το creatures of the Pool, παρόλο που το γενικό τους θέμα ήταν πολύ διαφορετικό. Αναφέρομαι σε επί μέρους τεχνικές όπως π.χ. το να παρουσιάζει την μεταφυσική απειλή, να την αντιλαμβάνεται ανεπαίσθητα ο πρωταγωνιστής, ο οποίος σε όλη τη διάρκεια του έργου είναι αδιάφορος απέναντί της -νομίζοντας ότι είναι ιδέα του ή μη έχοντας τη συνειδητοποιήσει ακόμη- και μόλις στο τέλος είναι που την αντιλαμβάνεται πλήρως και που του αποκαλύπτεται στην ολότητά της. Αυτό το στήσιμο την πρώτη φορά το βρήκα πολύ ενδιαφέρον, αλλά ήδη την δεύτερη φορά με είχε κουράσει και την τρίτη (που το συνάντησα σε ένα διήγημά του), το είχα βαρεθεί εντελώς. Ελπίζω στα επόμενα έργα του που θα διαβάσω, να μην το ξανασυναντήσω. Σε γενικές γραμμές είναι ένας από τους συγγραφείς που διαβάζω με ενδιαφέρον και που θα ήθελα να δω περισσότερα έργα του στη γλώσσα μου γιατί στην αγγλική με δυσκολεύει λίγο.... Edited August 12, 2014 by alien666 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 Γράφει σε μια πολύ δύσκολη βρετανική διάλεκτο που με κάνει να ξοδεύω πολλές μέρες προκειμένου να τελειώσω ένα βιβλίο του. Ένας παραπάνω λόγος που πιστεύω ότι πρέπει να μεταφραστεί. Δυστυχώς, με τις αμοιβές που παίζουν πλέον στη λογοτεχνική μετάφραση θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί και α) να πέσουμε στο πρωτοεμφανιζόμενο αστέρι της μετάφρασης, το πηγαίο ταλέντο που θα δουλέψει με τα ψίχουλα που δίνουν και μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία θα δώσει ένα καλό αποτέλεσμα ή β) θα πέσει το λότο σε κάποιον έμπειρο και καλό μεταφραστή και θα αποφασίσει να μεταφράσει Κάμπελ για την πλάκα του. Ειδάλλως, με τους συνδυασμούς εξευτελιστικών αμοιβών-τρελών deadlines-στυγνής εκμετάλλευσης κάθε αλεξιπτωτιστή που δοκιμάζει την τύχη του στα νερά της μετάφρασης, δεν θέλω ούτε καν να φανταστώ τι αποτέλεσμα μπορεί να βγει... 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 Γράφει σε μια πολύ δύσκολη βρετανική διάλεκτο που με κάνει να ξοδεύω πολλές μέρες προκειμένου να τελειώσω ένα βιβλίο του. Ένας παραπάνω λόγος που πιστεύω ότι πρέπει να μεταφραστεί. Δυστυχώς, με τις αμοιβές που παίζουν πλέον στη λογοτεχνική μετάφραση θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί και α) να πέσουμε στο πρωτοεμφανιζόμενο αστέρι της μετάφρασης, το πηγαίο ταλέντο που θα δουλέψει με τα ψίχουλα που δίνουν και μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία θα δώσει ένα καλό αποτέλεσμα ή β) θα πέσει το λότο σε κάποιον έμπειρο και καλό μεταφραστή και θα αποφασίσει να μεταφράσει Κάμπελ για την πλάκα του. Ειδάλλως, με τους συνδυασμούς εξευτελιστικών αμοιβών-τρελών deadlines-στυγνής εκμετάλλευσης κάθε αλεξιπτωτιστή που δοκιμάζει την τύχη του στα νερά της μετάφρασης, δεν θέλω ούτε καν να φανταστώ τι αποτέλεσμα μπορεί να βγει... Εσύ που ξέρεις από αυτά, γιατί ο Campbell γράφει έτσι;;; Είναι διάλεκτος ή απλώς έτσι είναι το στυλ του; Απορία το έχω... Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Count Baltar Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 Γράφει σε μια πολύ δύσκολη βρετανική διάλεκτο που με κάνει να ξοδεύω πολλές μέρες προκειμένου να τελειώσω ένα βιβλίο του. Ένας παραπάνω λόγος που πιστεύω ότι πρέπει να μεταφραστεί. Δυστυχώς, με τις αμοιβές που παίζουν πλέον στη λογοτεχνική μετάφραση θα πρέπει να είμαστε πολύ τυχεροί και α) να πέσουμε στο πρωτοεμφανιζόμενο αστέρι της μετάφρασης, το πηγαίο ταλέντο που θα δουλέψει με τα ψίχουλα που δίνουν και μέσα στην προβλεπόμενη προθεσμία θα δώσει ένα καλό αποτέλεσμα ή β) θα πέσει το λότο σε κάποιον έμπειρο και καλό μεταφραστή και θα αποφασίσει να μεταφράσει Κάμπελ για την πλάκα του. Ειδάλλως, με τους συνδυασμούς εξευτελιστικών αμοιβών-τρελών deadlines-στυγνής εκμετάλλευσης κάθε αλεξιπτωτιστή που δοκιμάζει την τύχη του στα νερά της μετάφρασης, δεν θέλω ούτε καν να φανταστώ τι αποτέλεσμα μπορεί να βγει... Εσύ που ξέρεις από αυτά, γιατί ο Campbell γράφει έτσι;;; Είναι διάλεκτος ή απλώς έτσι είναι το στυλ του; Απορία το έχω... Απ' όσον είμαι σε θέση να ξέρω, είναι το στυλ του. Κάπως έτσι μιλάει κιόλας. Στο λάιβ, βέβαια, είναι χειμαρρώδης. Σκέτη απόλαυση. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Nihilio Posted August 12, 2014 Share Posted August 12, 2014 Από Κάμπελ έχω διαβάσει τα τρία βιβλία που έχουν μεταφραστεί στα Ελληνικά, κάτι σκόρπιες ιστορίες και ένα βιβλίο στα αγγλικά (Midnight Sun). Γενικά, είναι καταπληκτικός συγγραφέας για όσους δεν έχουν βαρεθεί να διαβάζουν τον αναιμικό υπαινικτικό τρόμο παλιότερων δεκαετιών και λίγο πληκτικός για όσους (σαν κι εμένα) θέλουν τον τρόμο τους με το αίμα του. Κάποια στιγμή θέλω να διαβάσω πάντως το Incarnate, με έχει ψήσει πολύ η περίληψή του. 1 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
notis58 Posted September 22, 2014 Share Posted September 22, 2014 Ακόμα δεν έχω διαβάσει Campbell - τι να πρωτοδιαβάσω - αλλά έχω το κραυγή από την κόλαση. Τα υπόλοιπα είναι δυσεύρευτα πιά. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
joker-godfather Posted October 4, 2014 Share Posted October 4, 2014 Ενδιαφέρεται κανείς να πουλησει το ερωτας και θανατος το ψαχνω καιρο τωρα στο μοναστηράκι αλλά μάταιος ο κόπος. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
BladeRunner Posted January 21, 2015 Share Posted January 21, 2015 (edited) Το πρόσωπο που πρέπει να πεθάνει Πρώτη μου επαφή με το έργο του Ράμσεϊ Κάμπελ, το μόνο σίγουρο είναι έμεινα ευχαριστημένος. Και αυτό γιατί διάβασα μια αρκετά σκοτεινή ιστορία, γραμμένη σ'ένα ιδιαίτερο στιλ που μου άρεσε πολύ. Μπορώ να καταλάβω όμως τον αναγνώστη που θα διαβάσει το βιβλίο και δεν θα του αρέσει. Πρέπει να είναι κανείς στην κατάλληλη διάθεση και να μην περιμένει σπλατεριές, έντονη δράση ή ανατροπές στην πλοκή, για να μην απογοητευτεί. Αν αυτό που θέλει όμως είναι μια εξαιρετικά καλογραμμένη αστυνομική ιστορία, που να φέρνει έντονα σε τρόμο χάρη στην σκοτεινή και ζοφερή ατμόσφαιρα και την παράνοια που χαρακτηρίζει τον πρωταγωνιστή, τότε σίγουρα θα περάσει καλά. Τοπίο δράσης είναι το θλιβερό Λίβερπουλ της δεκαετίας του '70 και πρωταγωνιστής είναι ο Χόριτζ, ένας μοναχικός τύπος και συνάμα ψυχωτικός δολοφόνος, που έβαλε στο μάτι, θα έλεγε κανείς, όλους τους ένοικους μιας πολυκατοικίας. Αυτό που κάνει το βιβλίο να ξεχωρίζει είναι η ρεαλιστική απεικόνιση της παράνοιας του πρωταγωνιστή, ο οποίος προσπαθεί να εκλογικεύσει την σχιζοφρένεια του, όπως επίσης η μουντή ατμόσφαιρα της ιστορίας και οι τρομερές περιγραφές των δρόμων του Λίβερπουλ. Επίσης μου άρεσε που υπήρχαν ενσωματωμένοι στην πλοκή και διάφοροι κοινωνικοί σχολιασμοί, που έδωσαν μια εικόνα για την Αγγλία της εποχής. Αδιαμφισβήτητα η γραφή είναι πολύ καλή και ιδιαίτερη, σίγουρα πάντως δεν είναι τέτοια που να σου ανεβάσει το κέφι. Εν κατακλείδι πρόκειται για ένα ξεχωριστό σκοτεινό μυθιστόρημα, που ναι μεν δεν τρομάζει με την αυστηρή έννοια του όρου, σίγουρα όμως προκαλεί διάφορα συναισθήματα και η γενικότερη παράνοια της ιστορίας μένει στο μυαλό του αναγνώστη αρκετό καιρό μετά την ανάγνωση του. 8.5/10 Edited January 21, 2015 by BladeRunner 3 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Δημήτρης Posted April 17, 2016 Author Share Posted April 17, 2016 Διάβασα το ''Κραυγή από την Κόλαση'' που συνιστά τον τρίτο μου Ράμσι Κάμπελ. Και δεν μου άρεσε. Η Μπάρμπαρα Γουό είναι μία επιμελήτρια εκδόσεων που θα βιώσει την τραγωδία του να χάσει το παιδί της. Ενώ για πολλά χρόνια είχε την κόρη της για πεθαμένη, ένα τηλεφώνημα που θα δεχτεί θα φέρει τα πάνω κάτω. Αρχίζει να ψάχνει και μαθαίνει ότι βρίσκεται αιχμάλωτη μίας αίρεσης που κάνει στα θύματα της πράγματα ανομολόγητα. Θα αναζητήσει τα ίχνη της με την βοήθεια του φίλου της και το κουβάρι θα αρχίσει σιγά- σιγά να ξετυλίγεται. Για να βρεθεί προ δυσάρεστων εκπλήξεων. Κάπως έτσι έχουν τα πράγματα με την ιδέα να μου αρέσει, αλλά η εκτέλεση με ξένισε. Δευτερεύουσες καταστάσεις που ναι μεν δεν είναι ξεκάρφωτες, αποβαίνουν όμως εις βάρος της δράσης. Ελάχιστη για το μέγεθος του βιβλίου και ο τρόπος που δόθηκε μέσω υπαινιγμών και περιγραφών σοκακιών και ερημικών περιοχών, δεν είναι του γούστου μου. Ίσως να φταίει και το όλο Βρετανικό φόντο που δεν μου είναι οικείο, δεν ξέρω. Καλούτσικο σε γενικές γραμμές αλλά θα το ξεχάσω γρήγορα. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
northerain Posted April 18, 2016 Share Posted April 18, 2016 Έχω να διαβάσω χρόνια αλλά τον παράτησα και τον έβαλα στον φάκελο ''Θέλει να είναι ο Άγγλος Liggotti αλλά καταφέρνει να γίνεται βαρετος και ζζζζζζζζζ'' Έχει νόημα να ξαναπροσπαθήσω και αν ναι, με ποιο; Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
heiron Posted April 18, 2016 Share Posted April 18, 2016 Πάντως οι συλλογές του φαίνονται καλύτερες από τα μυθιστορήματά του. Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted September 23, 2023 Share Posted September 23, 2023 (edited) Διάβασα το the claw του Ramsey Campbell. Πρόκειται για έναν συγγραφέα που τον έχω σε μεγάλη εκτίμηση, παρά το γεγονός ότι μερικές φορές η αγγλική που χρησιμοποιεί είναι δύσκολη. Αυτό είναι κάπως πιο "εύκολο" (διαβάζεται με Proficiency και δεν απαιτεί αγγλική φιλολογία). Η ιστορία σαν σύλληψη είναι ενδιαφέρουσα. Εχουμε μια οικογένεια (πατέρας, μητέρα και μικρό κορίτσι). Σε ένα ταξίδι που είχε ο πατέρας στη Νιγηρία, κάποιος του παραδίδει ένα τεχνούργημα (το "νύχι"), ώστε να το παραδώσει κι αυτός με τη σειρά του σε κάποιους αρμόδιους. Πιο μετά, μαθαίνει ότι στην πραγματικότητα αυτός που του έδωσε το νύχι ήθελε να απαλλαγεί διακαώς από αυτό και ότι στην προσπάθεια να μη σκοτώσει την κόρη του έδωσε τέλος στη ζωή του (γιατί το νύχι είναι καταραμένο και ωθεί όποιον τον έχει στο να σκοτώσει τα παιδιά του). Αργότερα το νύχι εξαφανίζεται από το σπίτι της οικογένειας, το έχουν χάσει και δεν μπορούν να το βρουνε, ενώ σιγά-σιγά αρχίζουν να φέρονται άσχημα στη μικρή τους κόρη. Τελικά ο πατέρας αναγκάζεται να επιστρέψει στη Νιγηρία, ώστε να μάθει τα πάντα σχετικά με τη φυλή των "ανθρώπων-λεοπαρδάλεις" στους οποίους ανήκε το νύχι, ενώ το ίδιο διάστημα, η μάνα συμπεριφέρεται όλο και πιο άσχημα στην κόρη. Θα πω τη μαύρη αλήθεια: Το βασικό πρόβλημα της ιστορίας είναι η ΥΠΕΡΑΝΑΛΥΣΗ. O Campbell συνηθίζει να αναλύει σχολαστικά, όλες τις κινήσεις, τις σκέψεις και τις παραστάσεις που έχουν οι πρωταγωνιστές. Εδώ όμως το παρακάνει. Μία ιστορία που θα μπορούσε να ειπωθεί σε 160-170 σελίδες, καταλήγει να είναι πάνω από 350, στην προσπάθειά του να γεμίσει σελίδες επι σελίδων, περιγράφοντας την κάθε σκέψη, το κάθε στραβοπάτημα, το καθετί που βλέπουν οι ήρωες, ενώ τα μισά από αυτά, είναι αχρείαστα στην πλοκή. Σε κάποιο σημείο μάλιστα, η μάνα και η κόρη αλλάζουν μέρος (πηγαίνουν σε ένα ξενοδοχείο) και σε αυτό ξοδεύονται άλλες 60 σελίδες, μέχρι να πάρουν την απόφαση να επιστρέψουν στο σπίτι τους (!!!!) και να μην υπάρχει κανένας ιδιαίτερος λόγος που να εξυπηρετεί την πλοκή. Η ιστορία είναι ωραία, αλλά θα την προτιμούσα πολύ πιο συνοπτική. Edited September 23, 2023 by AlienBill 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
AlienBill Posted October 15, 2023 Share Posted October 15, 2023 Διάβασα The grin of the dark του Ramsey Campbell Σε αυτή την ιστορία, ο πρωταγωνιστής που είναι σινεκριτικός, αναλαμβάνει να γράψει μια έρευνα σχετικά με κάποιον ξεχασμένο κωμικό του βωβού κινηματογράφου. Από νωρίς μαθαίνουμε ότι σε μια παράσταση που είχε δώσει ο κωμικός, το πλήθος που τον παρακολουθούσε είχε αφηνιάσει και κάποιος πέθανε από το πολύ γέλιο. Το ίδιο διάστημα, σε ένα κινηματογραφικό site όπου γράφει κριτικές, ο πρωταγωνιστής παρενοχλείται διαρκώς από κάποιον που είναι τρολ. Το βιβλίο αυτό, μου έβγαλε την πίστη. Ο Campbell γράφει πιο δυσνόητα από ποτέ. Τόσο δυσνόητα, ώστε απ' ότι είδα στις κριτικές, ούτε οι Αμερικάνοι μπορούν να τον διαβάσουν. Εχω καταλήξει στο συμπέρασμα ότι τέτοιου τύπου είναι τα πιο πρόσφατα έργα του συγγραφέα, όπως π.χ. το creatures of the Pool και το Ancient images. Επιπλέον, όποιος έχει διαβάσει το Ancient images, δε συναντά κάτι διαφορετικό εδώ, καθώς εκείνο καταπιανόταν με παλιές ταινίες τρόμου, ενώ εδώ καταπιάνεται με παλιές κωμωδίες. Δεν μπορώ να πω ότι το απόλαυσα. Ο τρόμος είναι σχεδόν απόν, μέχρι το φινάλε, όπου σκάει σαν ανατροπή. 2 Quote Link to comment Share on other sites More sharing options...
Recommended Posts
Join the conversation
You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.