Jump to content

Petit - ΣΔ


Nienor
 Share

Recommended Posts

Απίθανη ιδέα, θαυμαστής ποιότητας εξώφυλλα, απίστευτη και σωστή τιμή, βάσει συγγραφέων πίστη για το περιεχόμενο, τι άλλο να πεις παρά να εκφράσεις εκστασιασμό για το αποτέλεσμα. Ναι, διαβάστε το δημόσια, θα τραβήξουν προσοχή, η καλύτερη διαφήμιση. Σχεδόν ζητούν από μόνα τους δικό τους stand στα βιβλιοπωλεία. Καλοτάξιδα, και κυρίως καλή αρχή! :thumbsup:

Edited by DinoHajiyorgi
  • Like 3
Link to comment
Share on other sites

Εξαιρετική ιδέα! Καλά, βρε, γιατί δεν είπες τίποτα στο εργαστήρι; Θα τα πούμε στις "Όψεις..." λοιπόν!

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πολύ ωραία εξώφυλλα και από τις περιλήψεις φαίνονται ενδιαφέροντα.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλή ιδέα και φοβερά εξώφυλλα! Αλήθεια, πώς καταφέρατε να έχουν και τα πέντε 48 σελίδες ακριβώς; :p

Link to comment
Share on other sites

Πολύ καλή ιδέα και φοβερά εξώφυλλα! Αλήθεια, πώς καταφέρατε να έχουν και τα πέντε 48 σελίδες ακριβώς; :p

 

Πράγματι. Με Προκρουστηκή... γκουχ... εννοώ, με editing?

Link to comment
Share on other sites

Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ για καλά σας λόγια :) Κι εγώ εύχομαι να πάει καλά το εγχείρημα γιατί κι εμένα εξαρχής μου άρεσε πολύ η ιδέα του Γιώργου.

 

Οι ιστορίες που είναι μέσα στα βιβλιαράκια είτε διαλεχτήκανε για να χωράνε στις 48 σελίδες, είτε γράφτηκαν εξαρχής με περιορισμό στον αριθμό λέξεων. Και είναι φτιαγμένες έτσι, 48σέλιδες, για να διαβάζονται σε μια καθισιά. Σας διαβεβαιώνω ότι καμία δεν έχει περάσει Προκρ... γκουχ :p , πετσόκομα στο editing.

  • Like 4
Link to comment
Share on other sites

  • 3 weeks later...

Aaaand τα διάβασα. Όλα.

 

 

Αμείλικτη κατάρα του Δημήτρη Στατήρη: Βελτίωση! Ωραίες εικόνες, όπως πάντα, αλλά σαφής βελτίωση από τα προηγούμενα βιβλία του σε ό,τι αφορά τη γλώσσα και τη φρασεολογία. Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο. Σε πολύ καλό δρόμο.

 

Γένεσις: η πτώση του Χαλκού του Γιάννη Τζομάκα: Μπερδεμένο, ασαφές, ίσως εμμονικό, άλλες φορές έδειχνε πολύ μικρό και να θέλει άπλωμα, κι άλλες φορές έδειχνε να πλατειάζει ανυπόφορα. Δε διασκέδασα.

 

Hide and Seek της Φράνση Παπουτσάκη: Εισαγωγή στην οικογενειακή κατάσταση ήρωα που πρέπει να διδάσκεται σε επίδοξους συγγραφείς. Πραγματικά με ελάχιστες στρατηγικές λέξεις μαθαίνουμε όσα πρέπει να ξέρουμε για τον ήρωα εντός τριών σελίδων. Ωραίες εικόνες, πραγματικά ανατριχιαστικές. Ωστόσο κάποια πράγματα δε με έπιασαν και με άφησαν με κενό. Περιμένω την επόμενη δουλειά της με ενδιαφέρον.

 

Κυνηγώντας τον ήλιο της Ειρήνης Φράγκου: Σαφές, αλλά όχι φλύαρο. Συνήθως βαριέμαι αυτού του είδους τα μετακαταστροφικά κείμενα, αλλά με απλή γλώσσα και χωρίς να πλατειάζει πολύ, κατάφερε να πει αρκετά πράγματα από τη μυθοπλασία της. Σκοντάφτει εδώ κι εκεί σε πράγματα που δε χωράνε στην πλοκή της, αλλά εμένα δε με πείραξε πολύ αυτό.

 

Χρώματα στην πέτρα της Κιάρας Καλουντζή: Αδύνατον να κρίνω την Κιάρα. Είναι στο μυαλό μου, θα μπορούσα να είμαι το χέρι της όταν γράφει. Προσκυνώ την Αμιρά της, την Κελζίμ, τον ωκεανό και τον άνεμό της.

  • Like 5
Link to comment
Share on other sites

Όου :give_rose: Τι να πω εγώ τώρα που να ειναι αρκετό; :give_rose:

 

Ευχαριστούμε πάρα πολύ.

 

Εμένα με άρεσε το Γένεσις, για την ακρίβεια μάλλον πίστευα πως είναι και το πιο δυνατό από όλα.

Αλλά συμφωνώ στο άπλωμα, θα μπορούσε να ήτανε τρεις φορές τόσο ενδεχομένως

Link to comment
Share on other sites

  • 1 year later...

Διάβασα τα Χρώματα στην πέτρα κι είναι ένα όμορφο διήγημα και γλυκάθηκα διαβάζοντάς το.

 

Η γραφή του έχει εξαιρετικά σημεία, αγγίζει και τις 5 αισθήσεις και παρασέρνει. Μου άρεσε ο τρόπος που παραλληλίζονται τα στοιχεία της φύσης με τους χαρακτήρες, αγαπημένες οι 2(;) «ερωτικές» σκηνές. Πυκνή γραφή, κάποιες φορές μείωνα τον ρυθμό ανάγνωσης για να μην χάσω πληροφορίες. Ίσως μερικές φορές ο λυρισμός να βγαίνει εις βάρος της κατανόησης, αλλά ταιριάζει ως επιλογή (και δεν δημιουργεί σημαντικό πρόβλημα). Ο χαρακτήρας της Κελζίμ καλογραμμένος, τα σημεία που αποκαλύπτεται η κοσμοπλασία χορταστικά (μου άρεσε πολύ η επιλογή της φύσης της πρωταγωνίστριας, αν και δεν κατάλαβα στην ουσία τη διαφορά των ονομάτων). Αυτό που δεν με κέρδισε, όμως, ήταν η πλοκή, ή μάλλον η ιστορία και το θέμα της: μου φάνηκε ότι το διήγημα ακροβατούσε ανάμεσα στο παιδικό παραμύθι και στην ενήλικη φαντασία, άλλοτε πολύ ώριμο, άλλοτε αρκετά απλοϊκό (ακόμη κι η λύση του δράματος μου φάνηκε κατώτερη των περιστάσεων).

 

Συνολικά μια καλή ιστορία, που διαβάζεται στο άψε σβήσε, από μια πένα που ξέρει να χειρίζεται μοναδικά τον λόγο, αν και, κατά τη γνώμη μου, απέχει ως σύνολο αρκετά από το μέγιστο των δυνατοτήτων της συγγραφέως.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..