Jump to content

Nebula 2016 - Το δικό μας βραβείο


Recommended Posts

Καλέ μη διαφωνείτε ακόμα! Περιμένετε και εμενα.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Καλέ μη διαφωνείτε ακόμα! Περιμένετε και εμένα.

 

Παιδί μου άντε, έλα!

 

Οι χίλιοι τόσοι συγγραφείς-μέλη ψηφίζουν έχοντας διαβάσει τα βασικά περιοδικά (έντυπα και ηλεκτρονικά) του χώρου, οπότε οι short lists φτιάχνονται από μικρό τελικό δείγμα. Ναι, μπορεί να γράφονται άλλα, δεκάδες μάλιστα, καλύτερα διηγήματα, που όμως δεν φτάνουν στα έντυπα. Δεν το αποκλείω. Μπορεί επίσης να συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο, να είναι δηλ. πεσμένη η παραγωγή από πλευράς ποιότητας και να είναι ελάχιστα τα καλά διηγήματα που δεν φτάνουν στα περιοδικά, ποιος ξέρει; Θα ξέραμε εμείς -και δεν θα κάναμε υποθέσεις- αν διαβάζαμε πολύ περισσότερες ιστοσελίδες κλπ. αλλά εδώ δυσκολευόμαστε να διαβάσουμε δέκα διηγήματα το χρόνο...

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Περί βραβείων και άλλων δεινών.
Θα ξεκινήσω από την σύγκριση του Μιχάλη:
«δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο βραβείο. Είναι τα Όσκαρ της Ε.Φ»
Πολύς κόσμος δεν έχει και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τα Όσκαρ και στον τρόπο επιλογής των βραβείων (ο τάδε δεν έχει πάρει οπότε ας του το δώσουμε και ας υπάρχουν πιό καλοί φέτος – είναι γνωστές οι μεγάλες αδικίες που έχουν γίνει, μερικές γιά να διορθωθούν άλλες μεγαλύτερες). Αυτή η σύγκριση προσθέτει μεν αίγλη (Γκλαμουριά αν προτιμάτε) στα Nebula αλλά μειώνει το επίπεδο και την αξιοπιστία τους, οπότε δεν θάπρεπε να συζητάμε για το αν κάποιο διήγημα είναι αρκετά καλό για να το πάρει.
Να θυμίσω ότι στο project 71 είχαμε συμφωνήσει αρκετοί ότι το “Even the queen” της Connie Willis ήταν επιεικώς μετριότατο (απαράδεκτο για μένα), αλλά το 1993 είχε πάρει και το Hugoκαι το Nebula.
Μέ βάση αυτό, όλα τα  διηγήματα που έχουμε διαβάσει μου φαίνονται πολύ (έως απείρως) καλύτερα.
Θα πρότεινα να βάλουμε στην σειρά όλα τα διηγήματα υποθέτοντας (μάλλον λανθασμένα) ότι φέτος δεν γράφτηκαν καλύτερα και ότι αυτοί που επέλεξαν την short list έκαναν καλά και αντικειμενικά την δουλειά τους. Τα βραβεία πάνε στο καλύτερο της χρονιάς και αν η χρονιά ήταν μέτρια, μέτριο θα είναι και αυτό που θα το κερδίσει.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν επέστρεψα για να διαφωνήσω και να συγκρουστώ σφοδρότατα! :2handed: :vava: :mf_swordfight:

 

Today i am Paul

 

Λοιπόν αν κάτι μου άφησε πάρα πολύ καλή εντύπωση από αυτό το διήγημα (πέρα από τα κουμπάκια που είμαι και ο γέρον και η ΕΦ,  τα οποία ήταν κάποια αλλά όχι πολλά, και το τέλος που ήταν αρκετά πετυχημένο σαν κλείσιμο ομολογουμένως) ήταν η καθαρότητα του, το clarity που λένε. Αν εγώ έγραφα το ίδια διήγημα για παράδειγμα νομίζω ότι θα ήταν πέντε φορές πιο μπερδεμένο ή δυσνόητο τουλάχιστον. Αλλά ο συγγραφέας κατάφερε να χωρέσει τόσα πρόσωπα και χαρακτήρες, τα σκαμπανεβάσματα της Μιλντρεντ, συν τεχνολογικές πληροφορίες και πρωτόκολλα χωρίς να μπερδέψει εμένα σαν αναγνώστη ούτε στο ελάχιστο. Το παρακολούθησα από την αρχή ως το τέλος με μεγάλη ευκολία. Για μένα και το ανδροηδές και η ΑΙ σαν κόνσεπτ μπορεί να αλλάξει ανάλογα πως συμφέρει τον συγγραφέα αρκεί να είναι συνεπής στους κανόνες του και φυσικά να μην τραβάει τόσο πολύ ώστε να μην γίνεται πιστευτό αλλά για μένα ο Παπουτσής δεν το τράβηξε τόσο και προς το τέλος τον έκανε αρκετά σαν ρομποτ ρομποτ.

 

Το οποίο με οδηγεί στον να μιλήσω επιτέλους και για την δική μου λίστα. 

 

1. Today I Am Paul - Hungry Daughters of Starving Mothers

2. Damage - When Your Child Strays From God
3. Cat pictures, please
4. Madelaine

 

Ναι στις πρωτιές είμαι αναποφάσιστη. Το ξέρω ότι προτρέχω αλλά διάβασα της Wong καιρό πριν και ακόμα το θυμάμαι και γενικά για μένα ήταν αρκετά καλογραμμένο αν και είχε τις αδυναμίες του και αυτό σαν διήγημα.
 

Που με φέρνει στο ότι δεν συμφωνώ ακριβώς με αυτό που είπε ο Ζάρα για το εφ στοιχείο γιατί της Wong δεν έχει εφ στοιχείο και όμως είναι υποψήφιο. Πολλές φορές μπορεί να είναι μια φάντασυ ιστορία υποψήφια αν και δεν πιστεύω ότι αυτή θα πάρει το βραβείο στο τέλος.

 

Πράγμα που με φέρνει στην ανάγκη ύπαρξης της ίδιας της λίστας. Επειδή διαβάζω γενικά τριγύρω ιστορίες στα διάφορα περιοδικά μπορώ να πω πως το επίπεδο αυτών εδώ των ιστοριών σε σχέση με ότι κυκλοφορεί έξω είναι καλύτερο ή ισάξιο, σε επίπεδο διηγήματος πάντα. Αν με ρωτήσετε για νοβελέτες τότε είναι κατώτερες αυτές εδώ.

 

Ίσως να είναι η θεματική των περισσότερων που τις κάνει υποψίφιες, πραγματέυονται αρκετά σοβαρά κοινωνικά θέματα και ίσως αυτό να βαραίνει, σίγουρα υπάρχουν και άλλοι παράγοντες, πάντως δεν είναι χειρότερες ή πολύ χειρότερες σε σχέση με άλλα διηγήματα που κυκλοφόρησαν πέρσυ.

 

Για μένα υπήρχαν ιστορίες των ίδιων συγγραφέων που μου άρεσαν περισσότερο απο αυτές. Πχ. της Wong όσο και να μου αρέσει εδώ το Santos de Sampaguitas μου άρεσε κατά τι περισσότερο αν και ήταν προπέρσινο. Της Μοχταρ "Η αλήθεια για τις κουκουβάγιες" περισσότερο από το Μαντελειν. Όμως αυτό δεν σημαίνει ότι θα βγάλουμε όλα τα διηγήματα από τη λίστα. Στα Hugo πρόσφατα υπήρξε το No award σε διάφορες κατηγορίες αλλά αυτό έγινε εξ'αιτίας του εσωτερικού πολέμου με τα sad/rabid puppies. Αλλά αυτό είναι άλλης καρυδιάς καρύδι. Απλά ψάχνουμε στις λίστες των υποψιφίων για να βρούμε κάτι καλό που θα μας κάνει κλίκ και θα μας εμπνεύσει και επειδή αυξάνονται οι πιθανότητες να μας κάνει κάτι και να είναι και καλό, αλλά και πάλι δεν υπάρχουνε εγγυήσεις.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

Θα ξεκινήσω από την σύγκριση του Μιχάλη:

«δεν πρόκειται για κάποιο τυχαίο βραβείο. Είναι τα Όσκαρ της Ε.Φ»

Πολύς κόσμος δεν έχει και σε ιδιαίτερη εκτίμηση τα Όσκαρ και στον τρόπο επιλογής των βραβείων [...]

 

Οκέυ, έχεις δίκιο για τα Όσκαρ -ατυχής σύγκριση, σβήσ΄το. Όμως νομίζω ότι είναι σαφές ότι αυτό που εννοούσα είναι ότι πρόκειται για ένα από τα δύο κορυφαία βραβεία Ε.Φ. λογοτεχνίας στον πλανήτη. Ένα διήγημα Ε.Φ. απλά δεν μπορεί να πάει παραπάνω. Ε, όταν πρόκειται για κάτι τέτοιο, εγώ ως αναγνώστης εύλογα απαιτώ το καλύτερο. Και αν δεν το βρώ στη short list, τότε δεν έχει βραβείο από μένα.

Εξάλλου, γι' αυτό προβλέπεται και η no award ψήφος, έτσι δεν είναι; Το κατά πόσο τη χρησιμοποιούν είναι άλλο θέμα.

Τέλος, να ξεκαθαρίσω κάτι, αν και δεν το υπονόησε κανείς, απλά θέλω να το κάνω όσο πιο σαφές γίνεται: I'm not spoiling the game. Θέτω όμως τον πήχη τόσο ψήλα όσο νομίζω ότι θα έπρεπε να ήταν. Κάθε χρονιά. 

Link to comment
Share on other sites

Μιας και μας βλέπω προχωρημένους, «ανοίγω» και το τελευταίο διήγημα. Ο χρόνος του πάντως θα είναι σαν να ξεκινά από το Σάββατο, οπότε κανένα άγχος.

 

Υποψήφιο για Nebula 2016 διήγημα 6/6

 

Alyssa Wong, «Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Για τη συγγραφέα, λίγα λόγια μπορείτε να διαβάσετε εδώ. Λέει η ίδια, επίσης: «I am Filipina Chinese-American, hapa on my mother’s side, and proud to be Filipina».

 

post-394-0-93390000-1461684627.jpg

 

Το διήγημα που διαβάζουμε δημοσιεύθηκε στο Nightmare -εχμ, δεν περίμενα ότι θα διάβαζα ποτέ το εν λόγω περιοδικό...

 

post-394-0-85037900-1461684844_thumb.png

 

Διαβάζουμε και σχολιάζουμε το διήγημα ως την Τρίτη, 10 Μαΐου.

 

Παρουσιάζουμε την τελική λίστα κατάταξης των διηγημάτων, σε «φανερά» posts από σήμερα ως και την Τρίτη, 10 Μαΐου (ίδια με παραπάνω μέρα), ώστε να προλάβουμε κατά λίγες μέρες την επίσημη αναγγελία. Ως την τελευταία στιγμή μπορείτε ελεύθερα να τροποποιείτε τη λίστα σας. Παρόλο ότι ο καθένας θα μπορεί -προφανώς- να κάνει τους ίδιους με μένα υπολογισμούς, αφήστε μου παρακαλώ την τελική αναγγελία του νικητή. Θα την κάνω εκείνη την Τρίτη αργά το βράδυ.

Link to comment
Share on other sites

«Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Λοιπόν,  αρχή μου φάνηκε κάπως αδύναμη σε αυτό αλλά πιστεύω στη συνέχεια ανεβαίνει το επίπεδο της αφήγησης. Νομίζω το διήγημα δείχνει πολύ έντονα τον αλληγορικό του χαρακτήρα και την καλυμμένη (ή όχι) ομοφυλοφιλία της ηρωίδας (και πιθανώς της μητέρας της;) Η γραφή πολύ καλή αναδεικνύει το σκοτεινό κλίμα που επικρατεί μέσα στο μυαλό της ηρωίδας και την αποσύνθεση της ζωής της. Δεν είμαι σίγουρη ότι μπορώ να πειστώ πως δεν είχε ξανακούσει για άτομα που είχανε παρόμοια "κατάρα" (και εδώ ο συμβολισμός κάνει μπαμ) ή ότι ήταν παντελώς αδύναμη να διαβάσει τις προθέσεις της μέχρι την τελευταία στιγμή. Κατά τα άλλα είτε γιατί μου αρέσει ο τρόμος είτε γιατί με έπεισε ως ατμόσφαιρα και χαρακτήρες αυτό το διήγημα είναι πολύ ψηλά στη λίστα μου.

Edited by Eugenia Rose
Link to comment
Share on other sites

«Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Χμμμ... 

Καλύτερο από όλα τα άλλα; Διχασμένη.

Καλό; Ναι, πολύ καλό.

Πειράζει που ήταν τρόμου και όχι ε.φ; Καθόλου.

Τότε; Νομίζω ότι ήταν λίγο πιο μεγάλο απ' όσο έπρεπε. Κι ένα κλικ προβλέψιμο σ' ένα δυο σημεία. Η συνάντηση με την αρχι-να την πω-βαμπίρ; Μου ήταν εντελώς προφανές από την πρώτη στιγμή ότι κι εκείνη ήταν από τους άλλους κι όχι μια κανονική γυναίκα. Το κραύγαζαν χίλια-δυο πράγματα. Και η κατάληξη με την Aiko δεν με ικανοποιήσε πάρα πολύ. Θα προτιμούσα να έμενε εντελώς εκτός αυτού του κυκλώματος η κοπέλα.

Από την άλλη, είχαμε μια πολύ ενδιαφέρουσα ιδέα, είχαμε μια εξαιρετική, σκοτεινή ατμόσφαιρα, πολύ ενδιαφέρουσες ηρωίδες, πολύ καλές περιγραφές. Σε κάποια σημεία ζήλεψα και την ιδέα και την ανάπτυξη.

 

Θα επανέλθω. Αλλά αν δεν πάρει την πρώτη θέση στη λίστα μου, σίγουρα δεν θα πάει κάτω από τη δεύτερη.

Link to comment
Share on other sites

Λοιπόν, το διάβασα και αυτό και...δεν ξέρω.

 

Μια εναλλακτική βαμπιροϊστορία (με ωραία ιδέα αντί για αίμα να τρώνε αρνητικές σκέψεις κλπ), δεν θα την έλεγα καν τρόμου, απλά σκοτεινή, στημένη σε σύγχρονη εποχή. Καλογραμμένη, ενδιαφέρουσα, εν μέρη προβλέψιμη, μπλέκει αρκετά πράγματα μέσα και καμία σχέση με Sci-Fi. Χωρίς να έχω κακιά πρόθεση και ας με συγχωρήσουν οι μεγαλύτεροι, αλλά μου έβγαλε μια αίσθηση λες και επιλέχθηκε ως Sci Fi γιατί είχε μέσα το Tindr App (κοινώς, Tinder).... Καλό γι'αυτό που ήθελε, αλλά με χάλασε πολύ μέρος της εκτέλεσης, καθώς και το ότι υποτίθεται διαβάζαμε sci-fi.

 

Λίστα μετά από αρκετή σκέψη και χωρίς να είμαι σίγουρος:

 

1. Damage

2. Today I Am Paul

3. When Your Child Strays From God

4. Hungry Daughters of Starving Mothers

5. Cat pictures, please

6. Madelaine

 

Ωραία, μετά από αυτό, για να βγάλω την τελική λίστα, θα ήθελα να πω το συνειρμό μου, αν δεν σας πειράζει. Πρώτο σημείο, θέλω να ψηφίσω ένα διήγημα που να είναι sci-fi. Δεν φτάνει να έχει απλώς μια επικάλυψη sci-fi, αλλά να είναι βασικό κομμάτι του διηγήματος. Καταλήγω στην εξής λίστα για λόγους που έχουν εξηγηθεί σε αυτό και προηγούμενα ποστ:

 

- Damage

- Today I Am Paul

- Madelaine

 

Damage: Μου άρεσε πάρα πολύ σαν ιστορία, space opera, πίου πίου, ενδιαφέροντες χαρακτήρες και κοσμοπλασία, θα με ενδιέφερε να διαβάσω και άλλα σε αυτό το σύμπαν, αν υπάρχουν. Επειδή εδώ δεν θέλω να εθελοτυφλώ, πρέπει να παραδεχτώ πως είναι κλισέ. Καλογραμμένο μεν, για μένα, αλλά χιλιοειπωμένο κλισέ. Δεν ξέρω αν κάτι τέτοιο θα άξιζε βραβείο, όσο καλά και αν πέρασα μαζί του.

 

Today I Am Paul: Δεύτερο στη λίστα μου, επίσης μου άρεσε πολύ. Χτύπησε κυρίως στο συναίσθημα. Πολύ ωραία η ιδέα με το robot που αλλάζει χαρακτήρα ανάλογα με το τι χρειάζεται η ασθενής και η όλη λογική της ιστορίας. Όμως, σαν ιστορία πηγαίνει αρκετά...ήρεμα να το πω; Δεν ξέρω πως να το θέσω, αλλά αν αφαιρέσεις τη συναισθηματική φόρτιση, της έλλειπε το σασπένς, κάτι που θα σε κάνει να προχωράς και να μην ξέρεις τι περιμένεις να δεις.

 

Madelaine: Το τελευταίο της λίστας προσωπικής μου προτίμησης των διηγημάτων, το οποίο βρέθηκε ξαφνικά στην τελική τριάδα γιατί, οποία πρωτοτυπία, το θεωρώ πιο sci-fi από τα τρία ανώτερά του που αφαιρέθηκαν. Είχε πολύ ωραίους χαρακτήρες, ωραία πλοκή με τις αναμνήσεις, καλή γραφή. Το βασικό του διπλό μειονέκτημα είναι ότι, αφενός, είναι κάπως προβλέψιμο και αφετέρου, ότι μέχρι τέλους ο αναγνώστης θέλει να πιστεύει πως το ότι φαίνεται προβλέψιμο είναι τρικ για κάποιο uber twist, το οποίο δεν έρχεται ποτέ, πράγμα που το κάνει απλά προβλέψιμο, όπως είχε θεωρηθεί εξαρχής.

 

Έκανα μια βασική εξτρά κριτική υπέρ και κατά για το καθένα. "Και που καταλήγεις τελικά ρε;", θα με ρωτήσετε, αν δεν έχετε ήδη βαρεθεί και κλείσει το tab.

 

Αν σας πω, μάλλον στη Madelaine, που την είχα τόσες εβδομάδες τελευταία στη λίστα;

 

Κοιτώντας πίσω, μου φαίνεται ως το διήγημα που παίζει πιο πολύ με κάτι που, σε μένα τουλάχιστον, φάνηκε ενδιαφέρον, λίγο στυλ Inception, και διαφορετικό από τα υπόλοιπα που έπαιζαν κυρίως με robot, διάστημα, AI κλπ.

 

Υ.Γ. Διατηρώ το δικαίωμα αλλαγής μέχρι τελευταίας στιγμής, αλλά δεν νομίζω να αλλάξει και πολύ η από πάνω ανάλυσή μου μέχρι το πέρας της προθεσμίας.

Link to comment
Share on other sites

Alyssa Wong, «Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Χμμ... Έτσι και έτσι. Μου φάνηκε πιο δυνατό ως τη μέση (μάλλον διαφορετική ανάγνωση από της Eugenia) αλλά από την επίσκεψη στη μαμά και ως το τέλος έχασα ελαφρώς το ενδιαφέρον μου. Από την άλλη δεν θυμάμαι να έχω διαβάσει κάτι παρόμοιο τα τελευταία χρόνια, οπότε χάρηκα που το διάβασα. Καλύτερο; Όχι. Θα σκεφτώ τη λίστα μου και θα επιστρέψω σύντομα.

 

Edit: @zara, τα βραβεία είναι scifi/fantasy.

Edited by nikosal
Link to comment
Share on other sites

Alyssa Wong, «Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Χαζό disclaimer: Δεν έχω τίποτα με τον Τρόμο. Και μου αρέσει και τον διαβάζω, σίγουρα μάλιστα πολύ περισσότερο από τη Φάνταζυ.
 
Όπως πολύ σωστά είπε ο Νίκος, το Nebula απονέμεται σε έργα Ε.Φ./Φάνταζυ. Οπότε, κατά τη γνώμη μου, έχουμε εδώ ένα ζήτημα. 
Γιατί όταν έβαλα το μαχαίρι στον λαιμό του εαυτού μου και του είπα, «Λέγε, ρε! Φάνταζυ ή Τρόμος ήταν αυτό; Μέχρι το τρία!» μου φώναξα «Τρόμος! Τρόμος!»
Ακόμα κι αν θεωρήσουμε την ιδέα φάνταζυ (που όχι, δεν είναι φάνταζυ η ιδέα του βρυκόλακα) η ατμόσφαιρα και η δράση φέρουν σαφώς τη σφραγίδα του Τρόμου.
Οπότε κάνω την ανόητη ερώτηση, και παρακαλώ εξηγείστε μου τι δεν καταλαβαίνω σωστά ή ποια πληροφορία μού λείπει: Πώς τέθηκε υποψήφιο αυτό το διήγημα in the first place? Πώς έφτασε στη short list; Πώς είναι δυνατόν να βραβευτεί με βραβείο Ε.Φ./Φάνταζυ; Προφανώς κάτι μου διαφεύγει, γιατί τόσοι και τόσοι άνθρωποι με γνώσεις βαθύτερες από τις δικές μου το έφεραν ως εδώ, οπότε αλήθεια βοήθεια, παρακαλώ.
 
Όσον αφορά την ίδια την ιστορία, είχε καλή και φρέσκια επεξεργασία παλιάς ιδέας, ταιριαστή γραφή και πολύ καλή ατμόσφαιρα (τρόμου). Συμφωνώ με αρκετά απ’ όσα προβλήματα του βρήκατε, όπως το ότι η ηρωίδα δεν καταλαβαίνει κάτι που είναι εμφανέστατο στον αναγνώστη όταν συναντιέται με την κακιά, και το ότι κλείνει κάπως αποκλιμακωτικά. 
Προσθέτω ότι δεν βρήκα ξεκάθαρους τους κανόνες της ιδέας, και η συγγραφέας είχε πολλή έκταση στη διάθεσή της για να το κάνει. Ποιοι μπορούσαν να φάνε ποιους, τι πάθαινε ακριβώς το θύμα, πότε πέθαινε, γιατί ακριβώς φύλαγαν τα βαζάκια, αν και πώς μπορούσες να φέρεις κάποιον πίσω όπως στο τέλος. Τέτοιοι κανόνες πετάγονταν και άλλαζαν επί τόπου, κάτι όχι πολύ καλό. Δεν λέω ότι ήταν εντελώς ασαφείς, αλλά δεν νομίζω ότι το διήγημα δίνει και οριστικές απαντήσεις.
Συνολικά θετική εντύπωση, κυρίως για το γράψιμο και την ατμόσφαιρα, αλλά αν δεν με πείσει κάποιος ότι αυτό το διήγημα ήταν Φάνταζυ (ή… Ε.Φ.!) δεν πρόκειται να το ψηφίσω με τίποτα, ακόμα κι αν το θεωρούσα το καλύτερο. Ένα κόμικ που πήρε το World Fantasy Award βραβείο διηγήματος (και μετά άλλαξαν οι κανονισμοί για να μην ξανασυμβεί) νομίζω φτάνει και περισσεύει. Εξάλλου ο Τρόμος έχει τα δικά του σημαντικά βραβεία.
 
Link to comment
Share on other sites

Martin L. Shoemaker, «Today I Am Paul»

 

Μάλλον έχω μείνει λίγο πίσω στην ανάγνωση...!

 

Αυτό είναι η τρίτη σύντομη ιστορία από αυτές που έχω διαβάσει σχετικά προσφάτως, με γιαγιάδες που τις φροντίζουν ρομπότ και βρίθουν από συναισθηματισμό. Ίσως είναι καιρός να γραφεί και κάποιο σύντομο διήγημα με έναν παππού τύπου Charles Bukowski ή Robert Crumb και να τους προσέχει ένα σέξυ «θηλυκό» ρομπότ σαν από τα σχέδια του Hajime Sorayama.

Και βέβαια, αυτό είναι ένα από τα αγαπημένα θέματα της ΕΦ: ρομπότ με αισθήματα, το οποίο μας δίνει την ευκαιρία για τις αγαπημένες μας επεκτάσεις, παρεκβάσεις και παρεκκλίσεις επί του θέματος, αντί της στενής, στεγνής και περιοριστικής κριτικής.

 

Η ψυχολογία - νευροεπιστήμη έχει επιχειρήσει μέσω των μηχανισμών της επινοητικής - φαντασιακής αντίληψης να εξηγήσει την τάση του ανθρώπου να εμπλέκεται συναισθηματικά με άψυχα αντικείμενα και να αποδίδει σ' αυτά "ανθρώπινες" ιδιότητες και αισθήματα. Πόσο μάλλον όταν αυτή η εμπλοκή περιλαμβάνει ανθρωπόμορφες κατασκευές, τα ρομπότ. Ο ιάπωνας ρομποτιστής Masahiro Mori έχει καταλήξει στον εμπειρικό κανόνα ότι ένα «ανδροειδές» προξενεί στους ανθρώπους αισθήματα ενσυναίσθησης σαν να πρόκειται για πραγματικό πρόσωπο. Όσο πιο πολύ ένα ανδροειδές μοιάζει με άνθρωπο τόσο πιο έντονα θετικά αισθήματα προκαλεί, όμως, αν ξεπεράσει ένα σημείο ομοιότητας, τα αισθήματα ενσυναίσθησης μετατρέπονται σε αισθήματα απέχθειας. Αυτό οφείλεται σε ένα είδος παρεμβολής μεταξύ αντίληψης και της φαντασίας, όταν κάποιο πρόσωπο έρχεται αντιμέτωπο με πολύ ανθρωπόμορφα αντικείμενα. (Ο ισχυρισμός ελέγχεται και εξηγείται από την Catrin Misselhorn στο ενδιαφέρον δοκίμιο: Empathy and Dyspathy with Androids: Philosophical, Fictional and (Neuro-)Psychological Perspectives). (Ελεύθερο στο δίκτυο).   

Για να αναγνωρίσουμε αισθήματα σε ένα πρόσωπο απαιτείται (γενικά) από εμάς εκφραστική αντίληψη και από αυτό εκφραστική συμπεριφορά και κιναισθητικές εκφράσεις ώστε να ενεργοποιηθούν στον εγκέφαλό μας οι αντίστοιχοι νευρώνες – κάτοπτρα. Παρά ταύτα, δεν υπάρχει καμία δυσκολία σχεδόν σε όλη την όλη την έκταση της ΕΦ να συν-αισθανθούμε αισθήματα που θεωρούμε αυθαίρετα ότι υπάρχουν στα ρομπότ και τα ανδροειδή, από το αστείο ρομπότ στο «Χαμένοι στο Διάστημα», τον άγαρμπο C36PO, το χαριτωμένο R2D2, το με δυνατότητα μεταμόρφωσης υδραργυρικό ρομπότ του Terminator, έως τα υπάκουα στους 3 νόμους ρομπότ του Asimov και τα ακτινοβολούντα ερωτισμό «γυναικοειδή» του Hajime Sorajama που προναφέραμε. 

 

Αν και μερικές φορές το παρόν αφήγημα μετατρέπεται από γλυκό σε γλυκερό, εκτιμώ την ενδιαφέρουσα κεντρική ιδέα, ενδεχομένως και όλη την σύνθεση. Έτσι, περιμένοντας να διαβάσω και το τελευταίο υποψήφιο διήγημα με τον πολύ ενδιαφέροντα τίτλο, θα το έχω ψηλά στην μέχρι τούδε κατάταξή μου.  

post-1153-0-24021400-1461936725_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Η λίστα μου (μάλλον τελική)

 

1. «Cat pictures please»

2. «When Your Child Strays From God»

 

Και τα δύο διηγήματα μου άρεσαν αν και με απογοήτευσαν κάπως στο τέλος. Ρίχνοντάς τους ξανά μια ματιά, διαλέγω αυτή τη σειρά, αν και κάπως διστακτικά. Τα επόμενα τέσσερα δεν ήταν ιδιαιτέρως καλά.

 

3. «Damage»

Επίσης απογοητευτικό στο τέλος του, σχετικά ενδιαφέρον όμως ως τότε. Καλός ο χαρακτήρας - σκάφος, μάλλον καλύτερος από τον Paul, για αυτό και διακρίνω ελαφρώς το διήγημα.

 

4. «Hungry Daughters of Starving Mothers»

5. «Today I Am Paul»

6. «Madeleine»

 

Μέτρια χρονιά; Σίγουρα. Θα δούμε και τα πέντε Hugo, κάποια στιγμή προς τον Ιούνιο. Εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχει κοινή υποψηφιότητα στις δύο short lists.

Link to comment
Share on other sites

Μέτρια χρονιά; Σίγουρα. Θα δούμε και τα πέντε Hugo, κάποια στιγμή προς τον Ιούνιο. Εντυπωσιακό ότι δεν υπάρχει κοινή υποψηφιότητα στις δύο short lists.

 Άμα περιμένουμε απόι τα Hugo σωθήκαμε. Το βραβείο αυτό έχει καεί (προς το παρόν τουλάχιστον στο μέλλον λένε θα αλλάξουνε τους κανονισμούς) οπότε πάμε για no award. Με ιστορίες τύπου “If You Were an Award, My Love” by Juan Tabo and S. Harris και Space Raptor Butt Invasion by Chuck Tingle  :p πάμε καλά.

Edited by Eugenia Rose
  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

χεχε ναι τους είδα και εγώ τους τίτλους. Τα έχεις διαβάσει;

Link to comment
Share on other sites

Καλά τώρα, άμα ήσουν βραβείο δεν θα μίλαγες έτσι, αγάπη μου.

  • Like 1
Link to comment
Share on other sites

Alyssa Wong -Hungry Daughters of Starving Mothers

Και φθάσαμε αισίως στον πάτο τέλος των υποψηφίων διηγημάτων…
Αν και γενικά προτιμάω τον τρόμο από την fantasy, συμφωνώ απόλυτα με την ένσταση του Μιχάλη ως προς το τι γυρεύει αυτό εδώ. Πάντως ή (ίσως επειδή), δεν είμαι και κανένας φανατικός του τρόμου δεν μου είπε τίποτα. Ελαφρώς φρεσκαρισμένα παλιά κλισέ, ναι μεν καλογραμμένο αλλά στο τέλος δεν σου αφήνει τίποτα. Πιθανόν να έχει και τρύπες στην λογική,πλοκή, τους χαρακτήρες αλλά δεν με απασχόλησαν γιατί δεν με απασχόλησε καν το ίδιο το διήγημα που το τελείωσα με το ζόρι.
Η λίστα μου, που δεν φαντάζομαι ότι θα αλλάξει:
1.Today I Am Paul
2. When Your Child Strays From God
3. Cat pictures, please
4. Madelaine
5. Damage
6. Hungry Daughters of Starving Mothers

Edited by Old man & SiFi
Link to comment
Share on other sites

Τρίτη σήμερα και έχετε μια βδομάδα για να ανακοινώσετε τις επιλογές σας. Ξέρω, δεν λέω... τίποτα χρήσιμο, απλώς ήθελα να κάνω ένα μικρό bump!

Link to comment
Share on other sites

Άντε, ας μην το πολυσκέφτομαι:

 

1. Today I Am Paul

2. Hungry Daughters of Starving Mothers

3. When Your Child Strays From God

4. Madelaine

5. Cat pictures, please

6. Damage

 

Υποσημείωση: Μια που ήδη έγινε παραπάνω συζήτηση για τα είδη και το πού ανήκουν (και αν ανήκουν) αυτά τα έργα στη λίστα, δηλώνω ότι δέχομαι πως από αυτά θα γίνει η επιλογή και τα κρίνω μόνο με άλλα λογοτεχνικά και αναγνωστικά κριτήρια.

Link to comment
Share on other sites

Εγώ για τον πρώτο γύρο ψηφίζω No Award.

Αν υπάρξει δεύτερος γύρος, εδώ είμαστε να το ξανασκεφτούμε. :-)

Link to comment
Share on other sites

Μιχ, δεν θα υπάρξει «δεύτερος γύρος». Το αποτέλεσμα θα προκύψει με βάση τη μία και μοναδική λίστα που θα έχει καταθέσει ήδη καθένας από εμάς (βλ. σχετικό ποστ μου). Όπως έγραψα, ο καθένας κατατάσσει τα διηγήματα από το καλύτερο προς το χειρότερο, αγνοώντας εκείνα που δεν πρέπει να βραβευτούν σε καμία περίπτωση.

 

Προσοχή όμως: Στη λίστα σας μετέχουν μόνο τα διηγήματα που αξίζουν να πάρουν nebula (μια απλοποίηση της διαδικασίας με το «κανένα διήγημα δεν ήταν καλό» που κανονικά χρησιμοποιείται στις βραβεύσεις). Αν πχ. τρία από τα διηγήματα ήταν κατά την κρίση σας αρκετά κακά ώστε να μη πρέπει να βραβευθούν σε καμία περίπτωση, τότε η λίστα σας θα έχει τρεις μόνο καταχωρήσεις.

 

Αν τελικώς η λίστα σου είναι μηδενική, κανένα πρόβλημα.

Link to comment
Share on other sites

Θέλουμε λίστα τελικά. Μπερδεύτηκα.

 

Είπα παραπάνω τη λίστα προσωπικής προτίμησης διηγημάτων και το λόγο που έβαλα πρώτο το Madelaine για το βραβείο (από τελευταίο στη λίστα). Παρόλο που μετά αναφέρθηκε ότι είναι ΚΑΙ fantasy ο διαγωνισμός (ενώ νόμιζα πως είναι ξεκάθαρα για sci-fi), δεν θα αλλάξω την τελική πρωτιά. Αλλά ας δούμε τη λίστα.

 

1. Madelaine

2. Today I Am Paul

3. When Your Child Strays From God

4. Damage

5. Cat pictures, please

 

Ναι, νομίζω σαν "αξία" για το βραβείο θα τα έβαζα έτσι. Και κλείνω. Είχα γράψει νωρίτερα μια κριτική γιατί ΔΕΝ κέρδισαν τα When Your Child Strays From God, Cat pictures, please και Hungry Daughters of Starving Mothers, αλλά ένα λανθασμένο backspace με έκανε "πίσω" στον browser και έχασα ότι είχα γράψει και βαριέμαι να τα γράφω από την αρχή.

Link to comment
Share on other sites

A, οκ, νόμιζα ότι αφού αφαιρεθεί το "χειρότερο" διήγημα ξαναψηφίζουμε, όπως π.χ. στις ψηφοφορίες για την ανάθεση των Ολυμπιακών. Προφανώς, εννοούσες ότι το "χειρότερο" απλώς σβήνεται από όλες τις λίστες, ξανακοιτάμε τις πρωτιές κ.ο.κ.

 

Σε κάθε περίπτωση, ναι, η λίστα μου είναι κενή.

Link to comment
Share on other sites

Alyssa Wong, «Hungry Daughters of Starving Mothers»

 

Wow, Wong! Μα τι σκέφτηκε η κοπέλα; Έπλασε ένα είδος (θηλυκών μόνο;) βρυκολάκων που τρέφονται με τις κακές σκέψεις, τα καυστικά αισθήματα και τους σκοτεινούς πόθους των άλλων . Αν δεν υπήρχαν κάποιες στοιχειώδεις διαφορές, θα θεωρούσαμε τα πλάσματα αυτά, ψυχαναλυτές ή εξομολόγους (και οι πρώτοι υστερούν έναντι των δευτέρων διότι προσφέρουν εξομολόγηση χωρίς άφεση αμαρτιών).

 

Το ερωτικό στοιχείο στο κείμενο υφέρπει, αλλά, δεν εκμεταλλεύεται δεόντως. (Έχω μια δυο ιδέες που θα αναζωογονούσαν την πλοκή και όχι μόνο).

Το τέλος αφήνει καποια ασαφή υπονοούμενα (έτσι μας αρέσει άλλωστε). Όμως, κι εδώ θα είχαμε κάποιες προτάσεις που θα απογείωναν το δραματικό στοιχείο κατά Φωσκολικό τρόπο; τι θα λέγατε αν η Aiko αποδεικνυόταν ως η χαμένη αδερφή της αφηγήτριας;

 

Πέραν του γενικευμένου κλίματος αηδίας που εσκεμμένα δημιουργεί η αφήγηση, η γραφή δεν είναι άσχημη, υπάρχουν και κάποιοι ρηχοί συμβολισμοί, ενώ το κείμενο διαβάζεται ευχάριστα και με ενδιαφέρον. Όμως, προσωπικά έχω βαρεθεί τις ιστορίες τρόμου με υπερφυσικά πλάσματα. Η ρεαλιστική πραγματικότητα, από μόνη της, προσφέρει όσο τρόμο χρειάζεται ένας θιασώτης αναγνώστης ή συγγραφέας.

 

Το παρόν διήγημα που ανήκει εμφανώς στην κατηγορία του τρόμου, διείδυσε στη λίστα των υποψηφίων βραβείων Nebula, μάλλον αφού διέλαθε της προσοχής των εισηγητών. Παρά ταύτα δε θεώρησα χάσιμο χρόνο την ανάγνωσή του και το τοποθετώ στην κατηγορία των συμπαθητικών.

 

 

post-1153-0-29371800-1462351277_thumb.jpg

Link to comment
Share on other sites

Join the conversation

You can post now and register later. If you have an account, sign in now to post with your account.

Guest
Reply to this topic...

×   Pasted as rich text.   Paste as plain text instead

  Only 75 emoji are allowed.

×   Your link has been automatically embedded.   Display as a link instead

×   Your previous content has been restored.   Clear editor

×   You cannot paste images directly. Upload or insert images from URL.

Loading...
 Share

×
×
  • Create New...

Important Information

You agree to the Terms of Use, Privacy Policy and Guidelines. We have placed cookies on your device to help make this website better. You can adjust your cookie settings, otherwise we'll assume you're okay to continue..