Γιώργος Μπαλάνος

[Δημήτρης]

Ο Γιώργος Μπαλάνος είναι συγγραφέας, μεταφραστής και μελετητής του μεταφυσικού. Γεννήθηκε το 1944 στην Αθήνα και εξακολουθεί να ζει και να βασιλεύει. Πέρασε από διάφορες σχολές, Σιβιτανίδειος, Πάντειος, χωρίς όμως να τελειώσει καμία. Δεν χρησιμοποίησε την υποτροφία φυσικής από το ίδρυμα Φούλμπραϊτ, ενώ δοκίμασε και την τύχη του ως φωτογράφος. Για λίγο καιρό εργάστηκε ως καθηγητής ξένων γλωσσών για να τα παρατήσει τελικά όλα και να ασχοληθεί με την έρευνα και το γράψιμο. Υπήρξε παρουσιαστής της εκπομπής ''Τα Αινίγματα της Ελλάδας'' με το 1984 να έρχεται η βράβευση του με το ''Karel'', το διεθνές βραβείο μετάφρασης που δίνεται μία φορά τον χρόνο από τη World Science Fiction Association. Είναι ο συγγραφέας πολλών άρθρων και ιστοριών σε περιοδικά και εφημερίδες, ενώ έχει δώσει κατά καιρούς και πολλές συνεντεύξεις. Όσο όμως και αν έψαξα, δεν κατάφερα να βρω παρά μόνο αυτό. 

 

Διατέλεσε αντιπρόσωπος στην Ελλάδα της διεθνούς οργάνωσης έρευνας Aerial Phenomena Recearch Organization (APRO). Σημαντικότερο όμως όλων ίσως να είναι το ότι σε μεγάλο ποσοστό θεωρείται ένας από τους στυλοβάτες του φανταστικού στην Ελλάδα με το ξεπέταγμα να γίνεται με την σειρά Πήγασος, μετέπειτα Ωρόρα. Μεταφραστής μεταξύ πολλών άλλων της αγίας τριάδας του Weird Tales, έκανε με την ποιοτική του δουλειά πολλούς αναγνώστες να αρχίσουν να ενδιαφέρονται για το φανταστικό. Ένα και το αυτό με τον χώρο του μεταφυσικού και την ίδρυση του εκδοτικού οίκου Locus 7 με πολλούς σημαντικούς τίτλους: ''Άλλοι Ωκεανοί...Άλλοι Κόσμοι'', ''Όντα από το Διάστημα'', ''Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης'', ''Η Σκιά του Κθούλου'' κ.α. Λίγα λόγια για την συλλογή ''Όλα τα Χρώματα των Ήλιων''. Επειδή έχει πολλές ιστορίες, αναφέρω μόνο τις καλύτερες:

 

- ''Οικογενειακό Βραχυκύκλωμα'': Μελλοντικά η καθημερινότητα των ανθρώπων και οι διαπροσωπικές σχέσεις έχουν αλλάξει. Η εύρεση πλέον του ιδανικού συντρόφου δεν απαιτεί χρόνο και θυσίες. Μία βόλτα μόνο μέχρι το κοντινότερο εξειδικευμένο κατάστημα και την επιλογή του σωστού μοντέλου. Κεφάτη, την θυμόμουν ύστερα από τόσα χρόνια. 

 

- ''Ο Παράξενος Συνταξιδιώτης'': Ένας τύπος σ' ένα νυχτερινό ταξίδι με τρένο θα έχει την ατυχία να πέσει σε ένα τρελό συνεπιβάτη. Και θα προσπαθήσει να πάει με τα νερά του για να την σκαπουλάρει. Ωραία ατμόσφαιρα και κλειστοφοβικό περιβάλλον συνιστούν ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα. 

 

- ''Προσηλυτισμός'': Ένας ιερέας του διαστήματος θα προσπαθήσει να κηρύξει την αγάπη του Θεού σε διαπλανητικούς πολιτισμούς. Εγχείρημα εξ' αρχής δύσκολο, με τις διαφορές νοοτροπιών να το κάνουν ακόμη δυσκολότερο. Όπως την πρώτη, δεν την είχα ξεχάσει. Και είναι ακόμη καλύτερη, όντας μία κατάσταση που μπορεί να οδηγήσει κάποιον στη τρέλα. 

 

- ''Αμαρτίαι Γονέων'': Εδώ παίζει το γνωστό μοτίβο στην ε.φ. του ταξιδιού στο χρόνο. Για να βρει κάποιος τον πατέρα του. Όπως αναφέρεται και στον πρόλογο ο έμπειρος αναγνώστης θα καταλάβει τι παίζει. Αλλά και πάλι δεν χάνει. 

 

- ''Το Τούνελ του Τρόμου'': Όλοι ξέρουμε τα τούνελ του τρόμου στα λούνα παρκ είτε έχουμε μπει μικροί, είτε όχι. Για άλλους μπορεί να είναι πειστικό φόντο για μία τρομαχτική ιστορία, ενώ άλλους μπορεί να μην πείθει. Στη προκειμένη πάντως με έπεισε η εκτέλεση που ήταν δυνατή. 

 

- ''Γεωμετρική Δικαιοσύνη'': Ένας πατέρας θα εκδικηθεί τον τυχοδιώκτη γιο της κόρης του. Όχι σκοτώνοντας τον, αλλά με τον χείριστο δυνατό τρόπο. Και αυτή πολύ καλή. 

 

- ''Ροβινσώνα...Ροβινσώνα'': Εύστοχη παρωδία του καταναλωτισμού και της παράνοιας να αγοράζουμε συχνά- πυκνά πράγματα που δεν χρειαζόμαστε. 

 

- ''Χάπι Εντ'': Ένας διαρρήκτης της κακιάς ώρας θα μπουκάρει σε μία βίλα. Ο ιδιοκτήτης όμως όχι μόνο δεν θα τον παραδώσει στην αστυνομία, αλλά θα του δώσει και ως προίκα την κόρη του. Ας πρόσεχε!

 

- ''Ο Γυρισμός του Ταξιδιώτη'': Ένας βετεράνος του διαστήματος δεν έχει τίποτα να τον περιμένει στη Γη εκτός από επίπονες αναμνήσεις. Και όταν έρθει η ώρα της επιστροφής θα κληθεί να κάνει την επιλογή του. Συγκινητική, σε διαφορετικό κλίμα από τα υπόλοιπα κυνικά διηγήματα. 

 

Υπέρτατη πρόκληση φυσικά είναι η ''Κοσμική Βιοδυναμική''. Όχι τόσο για τα (υπερβολικά πολλά είναι η αλήθεια) λεφτά, που εννοείται ότι και αυτά τα σκέφτομαι. Όσο στο να καταλάβω αυτά που θα διαβάσω. Και αν ναι, να βρω τα κότσια να τα εφαρμόσω. Δεν ξέρω, μπορεί κάποια στιγμή να δοκιμάσω   Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο Μπαλάνος είναι ένας από τους συγγραφείς εκείνους των οποίων ξεκινώ ένα βιβλίο με μία αδημονία και ένα αίσθημα αγαλλίασης που τρέφω για ελάχιστους. Εξαιτίας εκείνου του μεθυστικού, σαγηνευτικού γραψίματος. Που λίγοι μόνο παραμυθάδες μπορούν να περηφανεύονται ότι κατέχουν. 

Edited September 8, 2016 by Δημήτρης

[AlienBill]

Ο καλύτερος μεταφυσικός-ερευνητής και μυθοπλάστης της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Ολα αυτά τα τύπου strange, εναλλακτικές θεωρίες κλπ, αυτός τα ξεκίνησε. Και από τους πρώτους που ανέδειξαν τη λογοτεχνία του φανταστικού! Μπράβο για το αφιέρωμα Δημήτρη...

[giorgos lagonas]

Μου έμεινε για τα υπέροχα εισαγωγικά σημειώματα πριν από τις ιστορίες στα αγαπημένα ΩΡΟΡΑκια. Respect!

 

Νομίζω πως αξίζει να πούμε πολλά περισσότερα για ανθρώπους σαν τον Μπαλάνο, αντί να εξαντλούμε χρόνο και (ψηφιακό) μελάνι γράφοντας και προωθώντας γνωστούς, φίλους και μικροπολιτικές ημών...

[tsathoggua]

Σπουδαίος ερευνητής, συγγραφέας και μεταφραστής. Έχω πολλά βιβλία και μεταφράσεις του ενώ έχω διαβάσει και πολλά άρθρα του σε περιοδικά. Για ένα σύντομο χρονικό διάστημα διατηρούσαμε και αλληλογραφία ενώ τον είχα επισκεφτεί μια φορά και στο γραφείο του στο Παγκράτι. Ωραίος και φευγάτος τύπος. Οπωσδήποτε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του χώρου στην Ελλάδα.

[Mictantecutli]

Βρήκα τα βιβλία Νύχτες της Εκάτης, Οι δρόμοι της γνώσης, Αινίγματα σε γκρίζο φόντο. Αξίζουν να τα πάρω;

[Δημήτρης]

Βρήκα τα βιβλία Νύχτες της Εκάτης, Οι δρόμοι της γνώσης, Αινίγματα σε γκρίζο φόντο. Αξίζουν να τα πάρω;

 

Δεν ξέρω αν θα σε βοηθήσει να επιλέξεις, αλλά μόνο το πρώτο είναι μυθιστόρημα. Τα άλλα είναι non fiction. 

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Πέρα από το Αίνιγμα της Πεντέλης''. Σε σχετική μου ανάρτηση σε fc έγραψα ότι όπως και με Κόμπι Μπράιαντ, ήθελα να το πιάσω από την πρώτη στιγμή. Αλλά όλο και κάτι άλλο προέκυπτε ώσπου εδέησα επιτέλους. Συνειδητοποίησα ότι μου έλειψε και από εδώ και πέρα πλέον θα κάνω ότι και με όλους τους αγαπημένους μου συγγραφείς. Στους οποίους ούτως ή άλλως έχει περίοπτη θέση, να διαβάζω ένα δικό του κάθε χρόνο. Τώρα για το συγκεκριμένο... Είναι μερικές ώρες που το έκλεισα και το μυαλό μου δεν έχει σταματήσει να κουδουνίζει. Το περίμενα, όχι όμως και σε αυτό το βαθμό. 

Νομίζω ότι οι περισσότεροι που τρέφουν ενδιαφέρον για το Παράξενο έχουν ακούσει για την αινιγματική σπηλιά της Πεντέλης και τον ευρύτερο χώρο. Το ζήτημα όμως είναι και κατά πόσο έχουν υπόσταση. Πραγματικά, το όλο θέμα έχει προεκτάσεις περισσότερες και από τα πλοκάμια του μέγα Κθούλου. Δεν ξέρω από που να αρχίσω, καλύτερα λοιπόν από την αρχή. Εκεί, πίσω στο μακρινό 1969. Όταν το Ίντερνετ και λοιπές σημερινές τεχνολογικές ευκολίες δεν υπήρχαν ούτε καν σαν σενάρια επιστημονικής φαντασίας. Παρέα, αυτοκίνητο, όσα μπαγκάζια απαραίτητα και βουρ για το άγνωστο. Και όποτε χρειαστεί, ας είναι καλά και τα πόδια μας. Ελάχιστες ευτυχώς φορές γιατί πάντα θα βρίσκονται Σαμαρείτες πρόθυμοι να βοηθήσουν. Αν μάλιστα ελέω της εργασίας τους έχουν και εικοσαετή πείρα της περιοχής, ακόμη καλύτερα! Όλα αυτά τα χρόνια που διαβάζω αρκετοί είναι εκείνοι που μ' έχουν να κάνει να γελάσω. Αλλά να κλάψω από τα γέλια (σελ 47, 150) λίγοι. Είναι εκείνο το μαύρο, αυτοσαρκαστικό του χιούμορ που σπάει κόκαλα. Μόνο ο μετρ του είδους Στίβεν Κινγκ στέκεται ισάξια δίπλα του. Χιούμορ όμως που δένει στην εντέλεια με το όλο μυστηριακό κλίμα. Όχι να είναι εκεί απλά και μόνο για να υπάρχει. Ενώ παράλληλα δεν χαρίζει κάστανα στους γιατιετσιθελωστες. Πίσω στη παρέα, θέλει θάρρος. Ακόμη και αν δεν συμβεί κάτι το μη φυσιολογικό ναι, ασφαλώς και θέλει. Να προσέχεις που πατάς για να μην κατακρημνιστείς. Οπότε και μπορεί να αποδειχθεί χρήσιμο κάνα τσιγάρο χαχα! Να σέρνεσαι και να συστρέφεσαι, νιώθοντας παράλληλα όλον αυτόν τον συντριπτικό όγκο πάνω από το κεφάλι σου. Αρκετά από μόνα τους, χωρίς να συνεπικουρούνται και από άλλα περίεργα. Στο σημείο αυτό να τονίσω ότι ο συγγραφέας δεν διστάζει πολλάκις να αναφέρει και να παραδέχεται τα λάθη και τις παραλείψεις του. Σημαντικό αυτό, πολύ σημαντικό. Προσδίδει ταπεινότητα, όσο και εγκυρότητα στην έρευνα. Που τονίζεται ακόμη περισσότερο από το ότι ήταν ανοιχτός σε αντίθετες απόψεις με τις δικές του. Πάντα όμως αποδείξιμες. Δεν τον ενοχλούσε όταν κάποιος διαφωνούσε, παρά μόνο όταν αερολογούσε. Όταν διαφωνούσε απλά και μόνο για να διαφωνεί. Εξοργιστικό αν μη τι άλλο. 

Τώρα για το τι βίωσαν εκεί...Αυτή και πάμπολλες αποστολές τις επόμενες δεκαετίες...Φώτα, ήχοι και λάμψεις ανεξήγητης προέλευσης. Οσμές που μυρίζει κανείς όταν βγαίνει από την σπηλιά, όχι όμως και όταν μπαίνει! Περιορισμένες σε συγκεκριμένο χώρο, χωρίς απόκλιση. Φωτογραφίες που έπρεπε να βγαίνουν και δεν έβγαιναν. Που έδειχναν άλλα από αυτά που έπρεπε να δείχνουν ή και παρέλειπαν εκείνα που έπρεπε να εμφανίσουν. Αναποδιές ανεξήγητα πολλές για να είναι συμπτώσεις. Παράξενα ευρήματα. Που ήταν τέτοια επειδή ήταν κοινότοπα, πλην όμως παράταιρα σ' αυτό το περιβάλλον. Όπως π.χ. κονσέρβες παρατημένες σε άβολες θέσεις. Ή μπουκέτα λουλουδιών κάτω από σκάλες, βαθιά μέσα σε τρύπες. Η συμπεριφορά των ανθρώπων. Ανεξήγητη. Να χάνεται κανείς και όταν επέστρεφε και τον ρωτούσαν που πήγε, να ισχυρίζεται ότι ουδέποτε έλειψε. Πληροφορία που έδωσε για κάτι που είδε. Και όταν μετέπειτα του ζητούσαν εξήγηση, να αρνείτο ότι είπε κάτι. Το να πηγαίνει κανείς ολονύχτια με μισή ντουζίνα μάρτυρες και μετά να μην το θυμάται! Παράλληλες διαστάσεις ίσως; Εστιακά σημεία που η πραγματικότητα μας εφάπτεται με άλλες; Και να 'ταν μόνο αυτά. Τούνελ που εμφανίζονται και μετά εξαφανίζονται. Πεύκο και βράχια που άλλοτε υπήρχαν πλησίον της εισόδου, άλλοτε όχι. Εξωγήινοι φυσικά, δεν θα μπορούσαν επ' ουδενί να λείψουν από το παιχνίδι. Όχι όμως απαραίτητα με τον γνωστό, συμβατικό τρόπο της προσγείωσης- απογείωσης UFO. Γιατί δηλαδή, υπάρχει και αντισυμβατικός; Δεν είναι αντισυμβατικό αρκετά το φαινόμενο από μόνο του; Ναι, γιατί όχι; Εξωγήινοι είναι στο κάτω- κάτω της γραφής. Κάνουν ότι γουστάρουν και δεν δίνουν λογαριασμό σε κανέναν   Μαγνητικά τούνελ που ξεκινούν από Πεντέλη και καταλήγουν στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Σε μέρη όπου εντελώς τυχαία, CIA και άλλες μυστικές υπηρεσίες επέλεξαν να έχουν τις έδρες τους. Και όπου μυστικές υπηρεσίες, να μην υπάρχουν και σχέδια ελέγχου του νου; Ψυχοσωματικής χαλιναγώγησης των μαζών; Κρίμα δεν είναι; Αδιανόητα όλα αυτά θα ισχυριστεί κανείς και θα έχει δίκιο. Λοιπόν, ποιος ισχυρίστηκε ότι η φαντασία είναι πιο ξέφρενη από την πραγματικότητα; Όχι, ως γνωστόν δεν πιάνει μπάζα μπροστά της. 

Εν κατακλείδι μυστικές υπηρεσίες και όσοι άλλοι ανακατεύονται, εκμεταλλεύονται αυτά που εκμεταλλεύονται. Στο βαθμό τες πάντων που μπορούν να το κάνουν. Αναφορικά όμως με την γενεσιουργό αιτία (τι τα προκαλεί εξαρχής ντε όλα αυτά!), μηδέν εις το πηλίκο. Άπαντες έχουν μαύρα μεσάνυχτα. Παρέχεται προσέγγιση για ερμηνεία με την μέθοδο της Μορφοδιάταξης οπότε και όχι. Όχι και πάλι όχι. Αναμενόμενα έχασα την μπάλα, ήταν εκ των προτέρων χαμένη μάχη. Δεν ενδείκνυται το ρηχό μου μυαλό για τέτοια καλούδια. Α το παραδέχομαι, δεν έχω πρόβλημα  Σαν να προσπαθώ να πιάσω δεινόσαυρο με απόχη ένα πράμα. Το λοιπόν είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα το κακό με ευφυολογήματα όπως ''διάνοια'', ''σούπερ ταλέντο'' κ.α. Απλά πιστεύω ότι τον υποτιμούν. Μιλάμε ο τύπος (να είναι καλά όπου και αν είναι, αναρωτιέμαι πλέον σε τι μαγικούς κόσμους περιπλανιέται) υπήρξε περίπτωση που συναντάται ανά αιώνα. Δεν τίθεται θέμα σύγκρισης επειδή κινούταν σε διαφορετικά γνωστικά πεδία. Το όνομα του όμως πρέπει να αναφέρεται δίπλα σε αυτά των Τζων Ντη, Παράκελσου, Ντίον Φόρτσουν και άλλων κατόχων απόκρυφων γνώσεων, ας το θέσω έτσι. Υπερβολικό; Ίσως. Είναι όμως η γνώμη μου. Δεν θα διστάσω να την πω και εννοείται ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να διαφωνήσει. 

Είχα βρεθεί αρχές του 2011 στα γραφεία της Locus 7 στο Παγκράτι. Μετανιώνω που δεν ζήτησα να τον γνωρίσω. Έστω για μία απλή χειραψία. Κλείνω λέγοντας ότι δεν νοείται λάτρης της φανταστικής λογοτεχνίας και του ερευνητικού χώρου που να μην έχει διαβάσει στη ζωή του έναν Γιώργο Μπαλάνο. Παραθέτω και βίντεο από εκπομπή του, πληρέστερο από του αρχικού μου post.

Edited August 20, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.

[Δημήτρης]

Διάβασα το ''Λαμπερά αγκάθια''. Ήθελα ένα διάλειμμα από τα τρομερά κατά τ' άλλα non fiction του. Με κάτι εύπεπτο πλην όμως ποιοτικό. Και πραγματικά δεν θα μπορούσα να κάνω καλύτερη επιλογή. 

Ο Πορκιουπίνος -ωραίο όνομα ε;- είναι σκαντζόχοιρος που έχει περάσει την σύντομη μέχρι τώρα ζωή του στο δάσος που γεννήθηκε. Μικρός στο μέγεθος, το θάρρος όμως περισσεύει. Και όντας ανήσυχη φύση, δεν μπορεί να αντισταθεί στο κάλεσμα των Σειρηνών. Να βγει από τον μικρόκοσμο που τον περιβάλλει και να αρχίσει να εξερευνά. Σε συνδυασμό μάλιστα με θανάσιμο κίνδυνο που διαφαίνεται στον ορίζοντα, δίνουν ξεχωριστό νόημα στην αποστολή του. Κανένα όμως παράδοξο. Ναι γιατί πολλές φορές μεγαλεπήβολες καταστάσεις, έχουν ταπεινή αφετηρία. Ξεκινά λοιπόν και οι δυσκολίες πολλές, το ίδιο όμως και οι απροσδόκητοι σύμμαχοι. Πάνω απ' όλα όμως η πίστη για το δίκαιο του αγώνα. 

Μου θύμισε αμυδρά το ''Στο λόφο του Γουότερσιπ'' του Ρίτσαρντ Άνταμς που διάβασα σχετικά πρόσφατα. Σχετικά με την ονοματολογία και τους λιλιπούτειους πρωταγωνιστές, δεν ξέρω αν το είχε καθόλου στο μυαλό του όταν το έγραφε. Ωραίο ήταν, ιδίως όμως προς το τέλος. Που κάνει την εμφάνιση ο απολαυστικός εκείνος κυνισμός, το αξεπέραστο μαύρο του χιούμορ. Έντονο, όντας ερχόμενο σε αντίθεση με το μάλλον θλιβερό ύφος του βιβλίου. Περνάει το αισιόδοξο μήνυμα ότι ίσως να μην αλλάζει ο κόσμος μέσα από την πάροδο των χρόνων. Παρά μόνο ο κοντόφθαλμος τρόπος που τον βλέπουμε όσο μεγαλώνουμε. Ολότελα διαφορετικός σε σχέση με την αθώα, μαγική οπτική της παιδικής ηλικίας. 

Το ζαχάρωνα καιρό και εδέησα επιτέλους να το διαβάσω! Απολαυστικό, ούτε που κατάλαβα πότε τελείωσε.

Edited August 20, 2022 by Ghost
Προστέθηκε το εξώφυλλο του βιβλίου.