Παντελής Γιαννουλάκης

[Δημήτρης]

Ο Παντελής Γιαννουλάκης είναι συγγραφέας, μεταφραστής και ερευνητής του φανταστικού. Ζει στη Θεσσαλονίκη ταξιδεύοντας παράλληλα σε διάφορες χώρες για τις έρευνες του. Υπήρξε μεταξύ άλλων δημιουργός των ραδιοφωνικών εκπομπών ''Το Οικουμενικό πατριαρχείο του φανταστικού'', ιδρυτικό μέλος της Ελληνικής λέσχης του φανταστικού όπως επίσης και των εκδόσεων Terra Nova. Αρχισυντάκτης των περιοδικών ΑΝΙΧΝΕΥΣΕΙΣ/ΑΒΑΤΟΝ, ΤΡΙΤΟ ΜΑΤΙ και του θρυλικού Strange, ενός από τα μακροβιότερα στον Ελληνικό χώρο. Btw ακόμη να βγάλουν το καινούργιο τεύχος, ελπίζω να μην έχει σταματήσει  Ανήσυχο πνεύμα, καταπιάνεται με πολλά διαφορετικά θέματα: UFO- Το Εξωγήινο παρασκήνιο, Το Μυστήριο του χρόνου, Ο Μυστικός κόσμος των βιβλίων Ενώ παράλληλα κάνει και ραδιοφωνικές εκπομπές στον Albedo 14 Radio. Αμφιταλαντευόμουν που ταιριάζει καλύτερα το θέμα. Αποφάσισα να το βάλω εδώ εξαιτίας της συλλογής ''Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς'', λίγα λόγια για αυτές που ξεχώρισα:

-''Ταξιδευτής'': Ένας ονειροπόλος αφηγείται τις περιπέτειες που έζησε στο κουρείο του επίσης ονειροπόλου φίλου του. Μα καλά, κουρείο θα πει κανείς; Ναι, γιατί όχι; Πολλές φορές μεγάλα πράγματα έχουν ταπεινές αφετηρίες. Μία από τις ελάχιστες που θυμόμουν τι γίνεται. 

-''Πέρα από τα βάθη της νύχτας'': Τι γίνεται όταν κανείς μαθαίνει ότι υπάρχει μία μικρή οδός στη πόλη του που...δεν είναι πάντα εκεί; Που εμφανίζεται μόνο κάποιες συγκεκριμένες στιγμές για λίγη ώρα και κάτω από ιδιαίτερες περιστάσεις; Μπορεί να αντισταθεί στο πειρασμό να περπατήσει, να γευθεί το απαγορευμένο; Καλή και δαύτη. 

-''Ονειροναύτης'': Πιστεύω ότι αρκετοί θα συμφωνήσουν ότι τα όνειρα συνιστούν ένα ξεχωριστό κόσμο, εντελώς διαφορετικό από αυτόν της ημέρας. Σαγηνευτικό όσο και μοναχικό. Τι συμβαίνει όμως άραγε όταν κανείς συναντήσει μία αδελφή ψυχή; 

-''Το σπίτι του αγνώστου'': Πραγματεύεται θέμα συνυφασμένο με την παιδική μας ηλικία, αυτό ερειπωμένου σπιτιού που αποτελεί το μεγάλο μυστήριο της γειτονιάς. Πρόκληση- πρόσκληση για τους μικρούς εξερευνητές που θέλουν να εντρυφήσουν στα μυστικά του. Νοσταλγικό, μιλάει στη καρδιά κάθε μεγάλου που δεν έχει ξεχάσει ότι κάποτε υπήρξε και αυτός παιδί. 

-''Βάτεκ'': Αναφορά στην ομότιτλη νουβέλα του Γουίλιαμ Μπέκφορντ. Και στην εκκεντρική όσο και έκλυτη ζωή του, πραγματικά δεν ήξερα ότι ήταν τόσο ιδιαίτερη προσωπικότητα. Μου εξήρε το ενδιαφέρον, πρέπει να τη πιάσω αργά ή γρήγορα. 

-''Θερβάντες'': Κάποια στιγμή γίνεται μία εύστοχη -για εμένα τουλάχιστον- παρατήρηση. Αρκετοί είναι αυτοί που ξέρουν μερικά πράγματα για τα τι και τα πως του Δον Κιχώτη, ελάχιστοι όμως εκείνοι που τον έχουν διαβάσει. Έτσι και εγώ, το έχω για χρόνια να σκονίζεται στη βιβλιοθήκη μου. Πρέπει κάποια στιγμή επιτέλους να το διαβάσω! Λίγοι είναι επίσης αυτοί που ξέρουν ότι ο συγγραφέας έζησε μία μαρτυρική, δύσκολη ζωή. Πολύ πιο περιπετειώδης από το δημιούργημα του. 

-''Ιστορίες που δεν διηγήθηκε ποτέ κανείς'': Ίσως οι άνθρωποι να μην είναι μελαγχολικοί από μόνοι τους. Ίσως να τους καθιστούν τέτοιους η μουντή, πεζή καθημερινότητα. Με τα ασφυχτικά επαγγελματικά και χρονικά πλαίσια που σφίγγουν σαν θηλιά τον λαιμό. Εγκλωβίζοντας τους έτσι στο μικρόκοσμο τους. Γραμμένο σε αφηρημένο, φιλοσοφικό στυλ, δεν νομίζω να υπάρχει μέση κατάσταση. Ή το δέχεται κανείς ή όχι. Μου άρεσε πολύ, η συλλογή τελειώνει με έναν υπέροχα γλυκόπικρο τρόπο. 

Ικανοποιητική η αναλογία ποιοτικών ιστοριών ως προς το σύνολο, πέρασα καλά. Δεν ξετρελάθηκα αλλά αυτό δεν έχει και σημασία. Όχι, γιατί δεν έχω διαβάσει πολύ και άρα δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω, αλλά από τα λίγα τουλάχιστον που ξέρω, στο επίπεδο του non fiction αυτοί που μπορούν να συγκριθούν μαζί του μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού. Μόνο ο πολύς Γιώργος Μπαλάνος. Κατάφερα ύστερα από πολύ ψάξιμο να αποκτήσω την συντριπτική πλειοψηφία αυτών που ήθελα από Αρχέτυπο/Άγνωστο, θα αρχίσω να τα ξεκοκαλίζω σιγά- σιγά  

Edited March 25, 2019 by Δημήτρης

[Laced with the dread]

Μην τον βαζετε μαζι με τους αλλους διανοουμενους. Ειναι δυσκολο να συλλαβεις τι ειναι Γιαννουλακης, τι εγχειρημα ειναι η ζωη του. Ειπαν οτι ισως ο Θεοδωρακης ειναι ο τελευταιος μεγαλος Ελληνας αλλα ισως ειναι ο Παντελης. Νιωθω δεος οταν τον σκεφτομαι, ειναι φ-ο-β-ε-ρ-η περιπτωση.