Ρεαλισμός στους διαλόγους των ηρώων σε ξένο setting

[Christopher_R]

Καλησπέρα παιδιά και ελπίζω να γράφω στη σωστή γωνιά του φόρουμ.

Αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα και θα ήθελα την βοήθειά σας διότι είμαι άπειρος και δεν είμαι σίγουρος με την προσέγγιση που πρέπει να έχω.

Γράφω μια ιστορία που το μεγαλύτερο μέρος της διαδραματίζεται στο Πεκίνο, το οποίο σημαίνει πως οι βασικοί της χαρακτήρες είναι κινέζοι.

Αυτονόητα λοιπόν, αποφεύγω να χρησιμοποιώ εκφράσεις οι οποίες θα ήταν απίθανο να ακουστούν από τα χείλη κινέζου. (π.χ "Ω! Παναγία μου και Χριστέ μου" σταυροκοπήθηκε ο Μπρους Λη 😛)

Μέχρι εδώ καλά, δεν χρειάζεται να είσαι και ο Στίβεν Κινγκ για να το καταλάβεις. Τι γίνεται όμως όταν τα παραδείγματα δεν είναι τόσο τρανταχτά και αν ακολουθήσεις έναν σκληρό ρεαλισμό το αποτέλεσμα για τον Έλληνα αναγνώστη θα είναι αμήχανο. 

Παραδειγμα: Οι Κινέζοι όταν προσφωνούν κάποιον στον εργασιακό χώρο, σε αντίθεση με εμάς και όλους τους δυτικούς που χρησιμοποιούμε μόνο το επώνυμο ( καλημέρα κύριε Παπαδόπουλε ), χρησιμοποιούν και το όνομα (δηλαδή θα λέγανε καλημέρα κύριε Κωνσταντίνε Παπαδόπουλε). Με γεια τους και χαρά τους αλλά αν το ακολουθήσω αυτό στο κείμενο με πετάει εκτός. Έχω ας πούμε τις παρακάτω τρεις γραμμές που πάω να φτιάξω μια άλφα ατμόσφαιρα

Spoiler

Η μισάνοιχτη πόρτα με την επιγραφή Διευθύνων Σύμβουλος χτύπησε διακριτικά δύο φορές και μία καλοσχηματισμένη γυναικεία σιλουέτα στάθηκε στα όρια της εισόδου του γραφείου. Η στενή, αυστηρή γραμμή της φούστας που τελείωνε στο γόνατο κολάκευε τις καμπύλες της, ενώ ένα ζευγάρι ψηλοτάκουνες μαύρες γόβες και ένα λιτό λευκό πουκάμισο συμπλήρωναν το κομψό παρουσιαστικό της.

“Θα με χρειαστείτε για κάτι άλλο ακόμα κύριε (Κάι) Γιανγκ;” ρώτησε χαμηλότονα.

Ο Κάι κοίταξε το ρολόι του και έγνεψε το κεφάλι του αρνητικά.

 

Τώρα πείτε με περίεργο αλλά προσωπικά αν μπει αυτό το Κάι μπροστά από το επώνυμο μου χαλάει τη ροή και επειδή σκέφτομαι ελληνικά/ αγγλικά είναι σαν να ακούω στο κεφάλι μου Καλημέρα Ζωή και τη γραμματέα του Γιάγκου Δράκου.

Υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια παραδείγματα που έχουν να κάνουν με τον τρόπο που χαιρετάνε, καλημερίζουν, καλωσορίζουν κ.α που αν αποτυπωθούν με ακρίβεια για λόγους αληθοφάνειας των χαρακτήρων έχω την αίσθηση πως ο μέσος έλληνας αναγνώστης μάλλον θα παραξενευτεί παρά θα εκτιμήσει την προσπάθεια απόδοσης ρεαλισμού.

 

Θα με ενδιέφερε πολύ η γνώμη σας ως αναγνώστες/ συγγραφείς για το τι θεωρείτε μια καλή ισορροπία σε τέτοιες περιπτώσεις.

 

edit: typos

Edited August 23, 2019 by Christopher_R

[Alexz]

Επειδή έχω διαβάσει αρκετά ασιατικά μυθιστορήματα, εμένα δεν με ενοχλεί.

Σε κάποια μυθιστορήματα δε, που κάποιος από τους πρωταγωνιστές είναι από άλλη χώρα, ο συγγραφέας έχω δει ότι εξηγεί ότι έτσι πρέπει να συστήνονται.

Μάλλον έχεις την μύγα και μυγιάζεσαι 🧒

Spoiler

“Θα με χρειαστείτε για κάτι άλλο ακόμα κύριε (Κάι) Γιανγκ;” τον προσφώνησε η γραμματέας με το πλήρες όνομα του, όπως είθισταν άλλωστε παντού στην Κίνα.

Ο Κάι κοίταξε το ρολόι του και έγνεψε το κεφάλι του αρνητικά. "Δεν θα σας χρειαστώ άλλο κυρία Σάντρα Δράκου,  μπορείτε να φύγετε."

 

[Cassandra Gotha]

Εγώ σου προτείνω να διαβάσεις μυθιστορήματα και διηγήματα από (διαφορετικούς) Κινέζους συγγραφείς, μεταφρασμένα στα ελληνικά.

[WILLIAM]

Επίσης αν μπορείς να το βρεις θα σου πρότεινα να διαβάσεις το Σογκούν του Clavell να δεις πως χειρίζεται αυτές τις διαφορές στην ομιλία και την κουλτούρα.

[buteto]

Προσωπικά μου άρεσε πολύ. Η κοπέλα ρωτάει με το ονοματεπώνυμο του και εσύ συνεχίζεις με το μικρο του. "Ο κάι κοίταξε..." 

Είναι αρκετά σαφές.

Εαν η κοπέλα έλεγε"... άλλο ακόμα κύριε  Γιανγκ;" και εσύ συνέχιζες με "Ο κάι κοίταξε..." θα προσπαθούσαμε να καταλάβουμε ποιος είναι ο Γιανγκ και ποιος ο κάι. Και επειδή τα ονόματα είναι κινέζικα και εμείς δεν είμαστε συνηθισμένοι σε αυτά τα ακούσματα καλύτερα να χρησιμοποιείς το ονοματεπώνυμο εναλλάξ με το όνομα.