Η θέση της Γυναίκας στη λογοτεχνία του φανταστικού

[Eroviana]

Ας μην αναλύσουμε καλύτερα τη θέση της γυναίκας στη Λογοτεχνία με την ευρεία έννοια και γενικά στο ρόλο του βιβλίου. Ας δούμε όμως το ρόλο που παίζει σ'αυτόν τον εξειδικευμένο κλάδο, ο οποίος ούτως ή άλλως έχει περιορισμένο αναγνωστικό κοινό(άσχετα με τη μόδα του Άρχοντα και του Χάρι Πότερ τα τελευταία χρόνια).

 

Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι, έχω υποστεί χλευασμούς και υποτίμηση(και ως συγγραφέας) όχι μόνο γιατί ασχολούμαι με ένα μη-λογοτεχνικό είδος το οποίο αποκαλούν "παραμυθάκια"(λες και το παραμύθι δεν έχει τεράστια λογοτεχνική αξία) αλλά και γιατί είμαι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα παιχνίδια φαντασίας.

 

Ακόμα και οι γονείς μου που προσπαθούν να με στηρίξουν σε ό,τι κάνω, ενίστανται σ'αυτή μου την "εμμονή" για τη φαντασία(χαρακτηριστικά λόγια της μάνας μου:"Αφού διαβάζεις αυτές τις βλακείες, πώς να μη γίνεις έτσι όπως είσαι;" Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ).

 

Πολλοί γνωστοι μου "φαντασάδες" αρνούνται να καταπιαστούν με γυναίκες συγγραφείς παρουσιάζοντας ποικίλλα επιχειρήματα:δεν μπορείς να κατανοήσεις την έξαψη και ευχαρίστηση μιας μάχης(λες κι εσύ ρε καραγκιόζη, sorry κιόλας, έχεις πολεμήσει πολλές φορές ή η μήπως η ουσία της φαντασίας έγκειται στη μάχη;). Δεν μπορείς να καταλάβεις "κάφρους" χαρακτήρες(όχι εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου...). Ε, άμα δεν έχει και λίγο σεξ μέσα...(ναι, εγώ ήρθα απ'τον Άρη. Δεν έχω ιδέα από σεξουαλικές περιπτύξεις. Και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα...

 

Ας πάρουμε μία άλλη εκδοχή. Μήπως οι ίδιες οι γυναίκες "φτύνουν" αυτό το είδος; Το απορρίπτουν ως άνευ σημασίας και ανάξιο λόγου; Γιατί, άραγε, πολλές γυναίκες "το παίζουν" αφ υψηλού και ασχολούνται μόνο με "σοβαρή" λογοτεχνία;

 

Εν τέλει, φταίνε οι ίδιες για την επικράτηση αυτής της αντίληψης ή κάτι άλλο. Μήπως οι κοινωνικές κατευθύνσεις, η μάχη του ανδρικού φύλλου να κρατήσει σε κάτι "έξω" τη γυναίκα;

 

Περιμένω τις απόψεις σας, όπως επίσης και αναφορές συγγραφέων του γυναικείου φύλλου που μπορεί να σας έκαναν εντύπωση. Για μένα, διαπρέπει η Ursula Le Guin στον τομέα αυτό.

 

Έθεσα το θέμα επί προσωπικού επειδή προτιμώ αυτού του είδους τις συζητήσεις. Ελπίζω να μη σας πειράζει.

[Nienna]

Χμμ... μεγαλούτσικο θέμα.

Μιας και είμαι γυναίκα ας απαντήσω.

 

Αν παρατηρήσεις οι γυναίκες είναι μειοψηφία στα περισσότερα hobby, εκτός από τα αποκλειστικά "γυναικεία". Ακόμα και σε ασχολίες που φαίνονται εντελώς... unisex, όπως το fantasy και τα παιχνίδια ρόλων, είναι λίγες όπως έχεις πολύ καλά διατυπώσει παραπάνω.

 

Ίσως να φταίει το ότι οι γυναίκες από πολύ μικρότερη ηλικία πέφτουν θύματα της μόδας. Οι άντρες στα δώδεκα, δεκατρία, δεκατέσσερα δεν δινουν δεκάρα για τη μόδα. Τους αρέσει να ασχολούνται με κάποιο hobby, και κάποιοι από αυτούς έρχονται και στο χώρο του φανταστικού, μιας και είναι αρκετά ελκυστικός είτε τους αρέσουν τα διαστημόπλοια και τα lazer, είτε τα οι επικές μάχες - φυσικά δεν είναι μόνο αυτά τα πράγματα το fantasy, αλλά μιλάμε για μικρές ηλικίες και ρίχνω νερό στο κρασί μου - τους φαίνεται ενδιαφέρον. Έτσι, από το τίποτα σχεδόν, ξεκινάει μια αγάπη για το φανταστικό στα αγόρια/άντρες, ακόμα και αν δεν διαβάζουν άλλου είδους λογοτεχνία, ακόμα και αν δεν είναι υπερβολικά καλλιεργημένοι σε τέτοια θέματα. Οι αντίστοιχες γυναίκες στα δώδεκα, δεκατρία τι κάνουν και τι θέλουν; Συνήθως το θεωρούν βλακεία, ντροπή και 'παιδικό' το να θέλουν - τι πιο φυσικό; - να παίζουν, και να διαβάζουν 'παραμύθια'! Θεωρούν σοβαρό πράγμα να είναι στη μόδα, να γίνουν "γυναίκες", να μεγαλώσουν, να ασχολούνται με την εμφάνισή τους και "τα αγόρια", με χαζά συγκροτήματα και μουσικές... Δεν είναι πως τα αγόρια της ηλικίας είναι πιο ώριμα, μάλλον το αντίθετο είναι. Η πρόωρη αυτή τάση για ωρίμανση στις γυναίκες, τις οδηγεί κατευθείαν στα χέρια της μόδας, των άπειρων καταναλωτικών μηχανών που στηνονται για να παγιδευσουν ακριβώς αυτές τις ηλικίες. Τα αγόρια δε δίνουν δεκάρα συνήθως, είτε παίζουν μπάλα, είτε μαζεύουν κάρτες, είτε ανακαλύπτουν κανένα DnD, είτε ασχολούνται με αμάξια... πάντως δε σκοτίζονται να ναι "μεγάλοι". Φυσικά η ηλικία αυτή περνάει. Τα κοριτσάκια συνήθως παραμένουν κολλημένα στο shopping και στα λοιπά παρόμοια. Τα αγοράκια μεγαλώνουν πριν αποφασίσουν να το... επιδιώξουν, κάποια από αυτά έχουν ήδη αγαπήσει τη φαντασία και παραμένουν φαντασάδες. Στην πρώιμη εφηβεία κοστίζει περισσότερο σε ένα κορίτσι να είναι στην απ' έξω, να διαφερει, να μην κάνει ότι και οι άλλες, παρά σε ένα αγόρι. Το αγόρι δεν σκοτίζεται συνήθως. Αυτό βέβαια είναι ένα μόνο σενάριο, ένας μόνο από τους πολλούς παράγοντες που προκαλούν αυτήν την ανισότητα στον αριθμό γυναικών και ανδρων στο χώρο. Κατά τη γνώμη μου πάντα, δεν διακυρήσσω την αλήθεια του σύμπαντος.

 

Αργότερα οι γυναίκες έχουν συνήθως σχέσεις, τώρα πως καταφερνουν οι άντρες και δεν έχουν παρ'όλο που οι γυναίκες στον πλανήτη είναι περισσότερες δεν ξέρω! Πάντως οι γυναίκες το χρησιμοποιούν αυτό σαν δικαιολογία για την κενότητά τους, πολλές φορές. "Μα δεν προλαβαίνω να ασχοληθώ με το τάδε, να διαβάσω, να να να, έχω τον Τάκη, Μάκη, Λάκη..." Κατανοείτε. Τα έχω ακούσει πολλές φορές αυτά. Έτσι και οι άντρες φαντασάδες αποκτούν την προκατάληψη... Αν μια γυναίλα θέλει ξαφνικά να ασχοληθεί συμπεραίνουν πως φταίει ο Τάκης... όχι πως αυτο δεν ισχύει αρκετές φορές. Ισχυει δυστυχώς. Αλλά όχι πάντα. Κι έτσι να την η προκατάληψη, χτίζεται. Λίγες είναι αυθεντικά στο χώρο, γιατί έτσι θέλουν. Οι περισσότερες διαφερουν σε πολλά πράγματα από την μέση γυναικα, παρατηρώ. Είναι αυτές που όταν οι άλλες διαβάζαν Κατερίνα, διαβάζαν Βερν, ή κάτι άλλο τέλος πάντων. Είναι αυτές που δεν έχουν διαβάσει το ημερολόγιο της Μπρίτζετ Τζόουνς. Ξέχασα να πω πως οι γυναίκες fashion victims διαβάζουν τέτοιες αηδίες με το κιλό. Ελαφροσυναισθηματικά μυθιστορηματα χωρίς βάθος και sex and the city. Λάθος κάνω, μας θάβω άσχημα; Μιλάω από προσωπική εμπειρία, τέτοιες γυναίκες έχει όπου και να κοιτάξω! Όχι πως δεν υπάρχουν ρηχοί άντρες. Ίσα ίσα, αν κοιτάξω απλά έξω μου φαίνονται κι αυτοί πολλοί, και είναι παντού. Αλλά αν κοιτάξεις μέσα σε πιο σκεπτόμενους χώρους, πάντα βρίσκεις περισσότερους άντρες. Άλλα πόσοι είναι συνειδητοποιημένοι; Σε αυτό το ξεψάχνισμα έρχεται η ισορροπία που έλειπε. Υπάρχουν ελάχιστες γυναίκες στο χώρο, αλλά όσες λίγες ασχολούνται με αυτά τα πράγματα ειλικρινά, τα αγαπούν, τα παίρνουν στα σοβαρά... ενώ οι τόσοι άντρες πια... Στους δέκα οι έξι/εφτά παίζουν παιχνίδια ρόλων για να σφάξουν κανένα όρκ, και διαβάζουν FR. Μόνο.

 

Τα ίδια πράγματα φταίνε και για την προκατάληψη ενάντια των γυναικών συγγραφέων. Επειδή γυναίκες είναι αυτές που γράφουν αυτές τις χλιαρές αηδίες, που μιλάνε για έρωτικες σχέσεις και προβλήματα υποτίθεται, και δεν ξέρουν καν πως να προσεγγίσουν ειλικρινά το σεξ, ο κόσμος νομίζει πως μέχρι εκει φτάνει η συγγραφική ικανότητα των γυναικών. Αλλά δεν είναι έτσι. Και στον χώρο της συγγραφής υπάρχουν γυναίκες διαμάντια. Την Le Guin την ανέφερες εσύ Ερωβιάνα. Εγω θα αναφέρω την Carol Berg, πρόσφατη και καταπληκτική.

 

Καταλήγωντας θα πω πως και οι γυναίκες και οι άντρες έχουμε να παλέψουμε με τις κοινωνικές προκαταλήψεις που μας φορτώνουν στην πλάτη... Κάθε φορά που θα νιώθετε πως σας έχουν πρήξει με το "έτσι ειναι οι γυναίκες" σκεφτείτε τι αντίστοιχο ακουν οι άντρες... οι άντρες που "πρέπει να μην κλαίνε", "πρέπει να γίνουν άντρες!" "πρέπει να τους αρέσει ο πόλεμος", "πρέπει να ναι σκληροί", "πρέπει να ασχολουνται με που@*$ς και αμάξια*... Όλοι σέρνουμε τέτοιες βλακείες στην πλάτη μας. Όχι μόνον οι γυναίκες. Ταμπέλες παντού, δυστυχώς.

[Elsanor]

Χμ. Από πού να ξεκινήσω τώρα...

 

Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι, έχω υποστεί χλευασμούς και υποτίμηση(και ως συγγραφέας) όχι μόνο γιατί ασχολούμαι με ένα μη-λογοτεχνικό είδος το οποίο αποκαλούν "παραμυθάκια"(λες και το παραμύθι δεν έχει τεράστια λογοτεχνική αξία) αλλά και γιατί είμαι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα παιχνίδια φαντασίας.

 

Σχετικά με το πρώτο που λες, πιστεύω ισχύει και για τα δύο φύλα των "φαντασάδων". Γενικά ο κόσμος, ακόμα και όσοι θεωρούνται άνθρωποι της τέχνης, σνομπάρουν το φάντασυ. Η άποψή μου για αυτή την κατάσταση του δήθεν καθωσπρεπισμού πλησιάζει τα όρια της εχθρικότητας. Γενικά πολλοί από όσους θεωρούν ότι κάνουν κάτι "μοναδικό" που εντάσσεται στην "τέχνη", δε διστάζουν να δείξουν έναν πολύ άσχημο εαυτό και μειωμένη αντίληψη σχετικά με θέματα που απορρίπτουν επειδή πολλές φορές δεν καταννοούν. Ειδικά τα παραμύθια θεωρώ ότι έχουν πολύ μεγάλο ρόλο, μιας και αποτελούν μία μορφή λαϊκής/δημοτικής τέχνης (και όχι μόνο), όπως οι παροιμίες, τα οποία περιέχουν συμπυκνωμένα νοήματα. Αν δεν είναι διδακτικά δεν ξέρω τι είναι. Τώρα, με το ανδροκρατούμενος, δεν ξέρω τι θέλεις να πεις. Είναι γεγονός ότι η παρουσία του ανδρικού φύλου είναι μεγαλύτερη συγκριτικά με του γυναικείου, αλλά αυτό σημαίνει ότι οι άνδρες κρατάνε μία θέση ανωτερότητας και αυθεντίας στον εν λόγω τομέα; Δεν ξέρω, μπορεί και να ισχύει, αλλά το να σνομπάρονται οι γυναίκες συγγραφείς από τους άνδρες συναδέλφους τους μου φαίνεται εντελώς ηλίθιο. Ίσως τόσο ηλίθιο, που ούτε καν το έχω παρατηρήσει.

 

χαρακτηριστικά λόγια της μάνας μου:"Αφού διαβάζεις αυτές τις βλακείες, πώς να μη γίνεις έτσι όπως είσαι;"

 

Χεχε κάτι μου θυμίζουν αυτά! Μπορείς να είσαι ήσυχοι ότι παρατηρήσεις τέτοιου στυλ είναι σύνηθες φαινόμενο, όχι μόνο από γονείς αλλά και από φίλους. "Πάλι βιβλία αγόρασες; Τι είναι, από τα γνωστά; Καλά τίποτα άλλο δε θα διαβάσεις; Πόσα μαθήματα χρωστάς;" Αυτά είναι φυσικό να τα λένε οι γονείς που είναι υπερπροστατευτικοί μερικές φορές (που συνήθως σημαίνει τις περισσότερες). Οι φίλοι λένε άλλα: "Έλα ρε μαλάκα, πάλι αυτές τις βλακείες διαβάζεις; Βγες και λίγο έξω να σε δει ο ήλιος. Πάμε για κανά καφέ και γίνει κανά τυχερό." Χμ, μερικές φορές έχουν δίκιο αν το παρακάνει ο άλλος.

 

Πολλοί γνωστοι μου "φαντασάδες" αρνούνται να καταπιαστούν με γυναίκες συγγραφείς παρουσιάζοντας ποικίλλα επιχειρήματα:δεν μπορείς να κατανοήσεις την έξαψη και ευχαρίστηση μιας μάχης(λες κι εσύ ρε καραγκιόζη, sorry κιόλας, έχεις πολεμήσει πολλές φορές ή η μήπως η ουσία της φαντασίας έγκειται στη μάχη;). Δεν μπορείς να καταλάβεις "κάφρους" χαρακτήρες(όχι εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου...). Ε, άμα δεν έχει και λίγο σεξ μέσα...(ναι, εγώ ήρθα απ'τον Άρη. Δεν έχω ιδέα από σεξουαλικές περιπτύξεις. Και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα...

 

Οι μάχες είναι όμορφες! Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι οι γυναίκες δεν μπορούν να αισθανθούν μία στιγμή μάχης. Και ναι, το fantasy δεν είναι οι μάχες αποκλειστικά. Ούτε οι κάφροι χαρακτήρες. Και όσο για το sex, γιατί να μην ξέρουν να το χρησιμοποιούν οι γυναίκες στα κείμενά τους; Δηλαδή οι άντρες με ποιούς κάνουν sex; Αποτελεί μονόπλευρη εμπειρία μήπως;

 

Ναι, συμφωνώ ότι υπάρχουν γυναίκες που σνομπάρουν τη λογοτεχνία του φανταστικού προτιμώντας κάτι που αποκαλούν "σοβαρότερο". Και άντρες υπάρχουν όμως. Οι άντρες συγγραφείς και fan του fantasy γιατί να θέλουν να κρατήσουν τις γυναίκες στην απέξω; Εντάξει, η ανθρώπινη ηλιθιότητα είναι κάτι που δε σταματάει να εκπλήσσει, αλλά δεν μπορώ να καταλάβω. Ίσως από λογοτεχνία "αντίδρασης" και "αμφισβήτησης" να έχει μετατραπεί σε μία καινούρια μόδα (που έχει) και να υπάρχουν κι εκεί οι ελιτιστές. Είναι μια φάρα που πολλαπλασιάζεται εξαιρετικά γρήγορα φαίνεται.

 

Τώρα, από γυναίκες συγγραφείς έχω διαβάσει μόνο Elaine Cunningham (Evermeet: the Island of Elves, και την πενταλογία της Arilyn Moonblade) και μου άρεσε πολύ ο τρόπος που γράφει. Έχει μία λυρικότητα στο γράψιμό της, έναν αιθέριο τρόπο να σου παρουσιάζει το σκηνικό. Σκοπεύω βέβαια να διαβάσω και το Μάγο της Γεωθάλασσας κάποια στιγμή της Le Guin γιατί έχω ακούσε τα καλύτερα λόγια.

 

Γενικά πάντως, πιστεύω ότι υπάρχει διαφορά στο πώς οι γυναίκες αντιλαμβάνονται και στο πώς επιλέγουν να παρουσιάσουν ορισμένα στοιχεία, γενικότερα. Και η λογοτεχνία του φανταστικού ή τα παιχνίδια ρόλων δεν αποτελούν εξαίρεση. Τώρα το να καταδικάζει ο άλλος αυτή τη διαφορετικότητα δείχνει σημάδια α) προσκόλησης στα πρότυπα που τα έχει φάει με το κουτάλι, και β) βλακείας, γιατί δυστυχώς οι γυναίκες στο χώρο είναι πολύ λίγες συγκριτικά, και είναι πολύ ενδιαφέρον το να διαβάζει κάποιος (μιλάω για άνδρες προφανώς) κάτι γραμμένο λίγο διαφορετικά, να γίνεται μάρτυρας ενός τρόπου σκέψης άλλου από το δικό του, συνάμα ξένου αλλά και τόσο περίεργα οικίου. Ε, εγώ το βρίσκω πολύ καλό αυτό. Είναι ο τρόπος που σκέφτονται οι γυναίκες αυτό που με αγγίζει προσωπικά, οπότε χαίρομαι όταν το βλέπω σε έναν τομέα με τον οποίο ασχολούμαι. Αλλιώς είναι και κάπως μοναχικά όπως και να το κάνουμε.

 

Αυτά που λες, Nienna, με βρίσκουν σύμφωνο γενικά. Είναι οι διαφορές ανάμεσα στα δύο φύλα στην ουσία. (Αν και παρατήρησα κάπου ότι χώνεσαι σε όσους διαβάζουν μόνο FR και κανονικά πρέπει να σου κρατήσω μούτρα Διάβαζα μόνο για αρκετό καιρό, και μπορώ να σε διαβεβαιώσω ότι ούτε τα στερεότυπα γουστάρω, ούτε να σφάζω orc και να πωρώνομαι ασύστολα, ούτε να ρίχνω φιρεμπόλες με το μάγο μου. Αλλά εντάξει, έχεις δίκιο επειδή ίσως ο περισσότερος κόσμος που διαβάζει FR αυτό κάνει. Είναι άσχημο φαινόμενο και δυσφημεί όλο το clan ).

 

Θα επανέλθω γιατί βρίσκω το θέμα ενδιαφέρον. Πάντως όπως είπα και παραπάνω δεν πιστεύω ότι οι άνδρες προσπαθούν να κρατήσουν τις γυναίκες έξω από την ασχολία αυτή. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος γιατί δεν πολυπαίρνω χαμπάρι τι γίνεται γύρω μου και τα βλέπω τα πράματα θετικά. Άμα βρω κανέναν τέτοιο πάντως θα τον κανονίσω καλά.

[Βάρδος]

Ας μην αναλύσουμε καλύτερα τη θέση της γυναίκας στη Λογοτεχνία με την ευρεία έννοια και γενικά στο ρόλο του βιβλίου. Ας δούμε όμως το ρόλο που παίζει σ'αυτόν τον εξειδικευμένο κλάδο, ο οποίος ούτως ή άλλως έχει περιορισμένο αναγνωστικό κοινό(άσχετα με τη μόδα του Άρχοντα και του Χάρι Πότερ τα τελευταία χρόνια).

 

Στα τόσα χρόνια που ασχολούμαι, έχω υποστεί χλευασμούς και υποτίμηση(και ως συγγραφέας) όχι μόνο γιατί ασχολούμαι με ένα μη-λογοτεχνικό είδος το οποίο αποκαλούν "παραμυθάκια"(λες και το παραμύθι δεν έχει τεράστια λογοτεχνική αξία) αλλά  και γιατί είμαι γυναίκα σε έναν ανδροκρατούμενο χώρο. Όπως άλλωστε συμβαίνει και με τα παιχνίδια φαντασίας.

 

Ακόμα και οι γονείς μου που προσπαθούν να με στηρίξουν σε ό,τι κάνω, ενίστανται σ'αυτή μου την "εμμονή" για τη φαντασία(χαρακτηριστικά λόγια της μάνας μου:"Αφού διαβάζεις αυτές τις βλακείες, πώς να μη γίνεις έτσι όπως είσαι;" Ειλικρινά δεν καταλαβαίνω τι εννοεί ).

 

Πωπω, βρε Ερωβιάνα, δεν μπορείς να φανταστείς πόσο τσαντίζομαι με τέτοιες νοοτροπίες. Σε καταλαβαίνω πλήρως. Νομίζω ότι αυτά τα πράγματα --"τα κοριστάκια κάνουν αυτό, τα αγοράκια κάνουν εκείνο"-- έχουν χαλάσει τον κόσμο σε πολλούς τόμεις και για διάφορους λόγους που, αν κάτσω τώρα να αναλύσω τις σκέψεις που πάνω στο θέμα, θα μου πάρει πολλές λέξεις, και θα βγω εκτός τόπικ στο τέλος.

 

Πολλοί γνωστοι μου "φαντασάδες" αρνούνται να καταπιαστούν με γυναίκες συγγραφείς παρουσιάζοντας ποικίλλα επιχειρήματα:δεν μπορείς να κατανοήσεις την έξαψη και ευχαρίστηση μιας μάχης(λες κι εσύ ρε καραγκιόζη, sorry κιόλας, έχεις πολεμήσει πολλές φορές ή η μήπως η ουσία της φαντασίας έγκειται στη μάχη;). Δεν μπορείς να καταλάβεις "κάφρους" χαρακτήρες(όχι εγώ δεν έχω γνωρίσει κανέναν άνθρωπο στη ζωή μου...). Ε, άμα δεν έχει και λίγο σεξ μέσα...(ναι, εγώ ήρθα απ'τον Άρη. Δεν έχω ιδέα από σεξουαλικές περιπτύξεις. Και διάφορα άλλα τέτοια χαριτωμένα...

 

Αυτοί οι άνθρωποι, μάλλον, πρέπει να διαβάσουν Jaqueline Carey. Θα εκπλαγούν' ευχάριστα ή δυσάρεστα, αυτό δεν το ξέρω. Γενικά, εγώ όλα αυτά θα τα έλεγα, με μία λέξη, "κολλήματα", και αποτελούν απόρροια της σκατονοοτροπίας που ανέφερα παραπάνω --"είσαι κοριτσάκι, είναι λογικό να κάνεις αυτό' είσαι αγοράκι, είναι λογικό να κάνεις εκείνο". Έτσι, (φυσικά) δε θα μπορούσε ποτέ μια γυναίκα να γράψει για μάχες (δεν έπαιζε μικρή στρατιωτάκια, άλλωστε :Ρ) και ένας άντρας δε θα μπορούσε να γράψει από την Ο.Γ. ενός γυναικείου χαρακτήρα, γιατί πού ο άντρας να καταλάβει τη γυναίκα; --περίεργο πλάσμα η γυναίκα...

 

Μαλακίες, εν ολίγοις.

 

Ας πάρουμε μία άλλη εκδοχή. Μήπως οι ίδιες οι γυναίκες "φτύνουν" αυτό το είδος; Το απορρίπτουν ως άνευ σημασίας και ανάξιο λόγου; Γιατί, άραγε, πολλές γυναίκες "το παίζουν" αφ υψηλού και ασχολούνται μόνο με "σοβαρή" λογοτεχνία;

 

Κοίτα, νομίζω πως και οι γυναίκες φταίνε, εν μέρει, για την κατάντια αυτή. Γιατί, στην πλειοψηφία τους, σνομπάρουν πράγματα χωρίς να ξέρουν. Η άλλη προτιμάει να κάθεται πέντε ώρες να βάφει τη μούρη της, παρά να διαβάσει ένα βιβλίο ή να ασχοληθεί με κάτι... παρόμοια "σπαστικό" (geeky). Φυσικά και υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά, ρε πούστη μου, δεν είναι πολλές. Βέβαια, και οι περισσότεροι άντρες δεν ασχολούνται με τίποτα πιο σοβαρό από το ποδόσφαιρο, αλλά ανάμεσα στους άντρες έχω την εντύπωση ότι οι εξαιρέσεις είναι περισσότερες.

 

Ωστόσο, είπα ότι εν μέρει φταίνε, κι αυτό γιατί, άμα η κοινωνία σε βάζει σε ένα συγκεκριμένο λούκι, είναι μεγάλο ρίσκο να παίξεις τσαμπουκαλής και να αντιταχθείς. Ή πρέπει να σε ψήνει πολύ ο εναλλακτικός τρόπος ζωής και να έχεις αρκετά ισχυρή θέληση ώστε να πεις το όχι, ή πρέπει να τύχει να πέσεις σε περιβάλλον που ευνοεί τα εναλλακτικά ενδιαφέροντα (πχ, αν οι γονείς σου διαβάζουν, είναι πιο πιθανό να διαβάζεις κι εσύ, αν έχεις την κλίση). Και πού είναι το ρίσκο; μπορεί κανείς να αναρωτηθεί. Μα η απάντηση της κοινωνίας, όταν της λες όχι, είναι η περιθωριοποίηση' έτσι κρατάει τα πρόβατα στη στάνη.

 

Εν τέλει, φταίνε οι ίδιες για την επικράτηση αυτής της αντίληψης ή κάτι άλλο. Μήπως οι κοινωνικές κατευθύνσεις, η μάχη του ανδρικού φύλλου να κρατήσει σε κάτι "έξω" τη γυναίκα;

 

Απαντάω παραπάνω στα περί κοινωνίας.

 

Οι άντρες φαντασάδες δε νομίζω ότι θέλουν να κρατήσουν απέξω τις γυναίκες. Ίσα-ίσα που υπάρχουν ελάχιστες φαντασούδες και, συνήθως, είναι ευπρόσδεκτες --εντάξει, πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις, άτομα που δε θέλουν γυναίκες στο χόμπυ, αλλά νομίζω είναι μια μειονότητα μόνο. Πάντως, για μένα, ένα χόμπυ στο οποίο συμμετέχει μόνο το ένα φύλο --ή κατά κύριο λόγο μόνο το ένα φύλο-- είναι λειψό. Στο εξωτερικό, το φράγμα έχει σπάσει πολύ περισσότερο απ'ό,τι εδώ, αλλά στο Ελλάντα ακόμα έχουμε μεσάνυχτα, όπως και σε πολλά άλλα πράγματα.

 

Περιμένω τις απόψεις σας, όπως επίσης και αναφορές συγγραφέων του γυναικείου φύλλου που μπορεί να σας έκαναν εντύπωση. Για μένα, διαπρέπει η Ursula Le Guin στον τομέα αυτό. 

 

Jaqueline Carey, Shery Tepper, Shara Ash, Robin Hobb, C. L. Moore, Andre Norton, και σίγουρα ξεχνάω κι άλλες.

 

Έθεσα το θέμα επί προσωπικού επειδή προτιμώ αυτού του είδους τις συζητήσεις. Ελπίζω να μη σας πειράζει.

 

Κάθε άλλο.

[Balidor]

Δεν διαβασα τι ειπαν οι προιγουενοι συνομιλητες, αλλα εχω να κανω μια προταση...

 

Δεν ξερω αν εχετε ακουσει για μια τριλωγια που λεγεται "Ο μυθος των Οτορι"

Βασικα ειναι γραμμενο απο μια otakoy που λεγεται Λιαν Χερν ...

 

Το σκηνικο ειναι σε μια τοποθεσια φαντασιας (υποθετω) αλλα ολο το σκηνικο ειναι απο Μεσαιωνικη Ιαπωνια !!!

 

Λατρεψα ενα πραγμα... Την ξεχωρηστη θεση που δινει στις γυναικες !!!

 

Δυναμηκες μεν, να υποκλεινονται δε,

ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ γυναικες για να στηριζουν ηθικα τους ανδρες, με μορφωση, παιδεια, και να τις συμπεριφερονται σαν γυναικες με ολη την ευγενια και με ολες τις τιμες !!!

 

Το τριτο μερος ακομα δεν εχει κυκλοφορισει ακομα !!!

[Atrelegis]

Θα είμαι απλώς και περιεκτικός:

Anne Rice-Γμάτη συγγραφέας, δε χωράει αμφιβολία

Ursula LeGuin-Η Συγγραφέας της Γαιοθάλασσα, του βιβλίου που με πόρωσε με την μαγεία του

Ο μόνος λόγος για τον οποίο υπάρχει η όποια αμφισβήτηση της γυναικείας ικανότητας σαν συγγραφέας του φανταστικού είναι γιατί τα 3/5 των συγγραφέων αυτού του είδους είναι άνδρες. Φυσικό είναι να προκύψουν στερεότυπα. Ευχαρίστως θα διαβάσω συγγραφείς, γυναίκες και άνδρς, αν έχουν κάτι καλό να προσφέρουν. If you SUCK, heck, gender's got nothing to do with it.

Όσο για την εμπειρία στις μάχες, κανείς δεν θέλει πραγματικά κάτι τέτοιο. Είμαι σίγουρος ότι αν έστω ένας βετεράνος μίας μεσαιωνικής μάχης καλούνταν να γράψει αυτή την ένταση που ένιωθε, θα τα είχε παίξει! Μην ξεχνάμε ότι ακόμη και οι καλύτεροι μαχητές δε μπαίνουν σίγουροι στη μάχη και ότι το κλασικό blood and guts είναι ΠΟΛΥ χειρότερο στην κανονική ζωή. Δοκιμάστε να παρακολουθήσετε μάι εγχείρηση, μέσα στο ελεγχόμενο και κα΄ρό περιβάλλον του ιατρείου.

Τώρα αναπαράγετέ το στο μυαλό σας σε έναν κάμπο, με όπλα που μπορεί να έχουν στομώσει.

Μπλιαχ ε;

[laas7]

Χμμμ ιδιαίτερα ενδιαφέρον θέμα

 

Χμμμ νομίζω πως το θέμα είναι και κοινωνικό και θέμα μόδας και χαρακτήρα.

Είναι αλήθεια πως οι γυναίκες που ασχολούνται με fantasy είναι πολύ λιγότερες, απο τους άνδρες, αλλά αυτό για μένα δεν είναι πρόβλημα, ούτε μπορώ να πω πως με απασχολεί...

Είναι απλά θέμα γούστου σε μεγάλο βαθμό, οι περισσότερες κοπέλες όντως πέφτουν θύματα της μόδας ( που εμένα προσωπικά μου άρεσει αλλά είπαμε με μέτρο) ή απλά δεν τους αρέσει το fantasy, χωρίς αυτό να σημαίνει πως είναι ρηχές!Εχω φίλες (όπως και φίλους) που δεν τους άρεσει το fantasy και όμως ενδιαφέρονται να μάθουν λεπτομέρειες και τι κάνουμε και με τι ασχολούμαστε κτλ έτσι για γενική συζήτηση...

Έχω φτάσει στο συμπέρασμα πως σε μεγάλο ποσοστό είναι και θέμα ψυχοσύνθεσης... άλλοι τραβάνε πολύ στο είδος και άλλοι όχι και άλλοι μέτρια...

Αλλά κορίτσια είναι θύματα του "κοινωνικού κατεστημένου" κορίτσι πράγμα τι να διαβάζει ιστορίες με ιππότες;;; Μην γίνει αγοροκόριτσο κτλ

Όπως και να έχει οκ και εγώ έχω ακούσει πολλά διάφορα... αλλά για να είμαι ειλικρινής σκασίλα μου!

Τι δηλαδή δεν θα κάνω εγώ ό,τι θέλω γιατί κάποιοι δεν εκτιμούν του είδος ή δεν τους αρέσει; Ή γιατί θεωρούν πως κορίτσι δεν μπορεί να είναι καλή η δεν ξέρω τι άλλο;;;

Εμένα μου αρέσει και αυτό είναι αρκετό... όσοι τόλμησαν να με χλευάσουν παλιά το έχουν ήδη μετανίωσει ( τους στόλισα ) και οι δικοί μου και ο αδερφός μου απλά το θεωρούν το ψώνιο μου και με έχουν αφήσει στην ησυχία μου... αλλά έλα που πάντα έρχονται να μου πουν για το ταδε βιβλίο και να ζητήσουν την γνώμη μου...

Μην νομίζετε πως οι άλλοι γύρω δεν βλέπουν την αλήθεια... ακόμα και αν θεωρούν πως διαβάζεις παραμυθάκια είναι πολύ προτιμότερο απο το βλέπεις οοοοοόλη μέρα fame story στη τηλέοραση και να βάφεις τα νύχια σου ροζ... εγώ παντα ήμουν διαφορετική απο την οικογένεια μου, απο τους φίλους μου και γενικά απο τον κύκλο μου... αλλά όσο και αν μου κόστιζε όταν ήμουν μικρή, τελικά δεν μου βγήκε σε κακό... έμαθα να μην κατακρίνω τόσο εύκολα και να μπορώ να κάνω πολλά διαφορετικά πράγματα... είναι άσχημο όπως και να έχει αν ασχολείσαι μονόπλευρα μόνο με fantasy, μόνο με την μόδα, μόνο με ένα πράγμα γενικώς.

Εγώ θέλω να τα κάνω όλα μαζί... να διαβάζω Λαβκραφτ, να βάφω τα νύχια μου ροζ, να παρακολουθώ την μόδα, να παίζω warhammer 40.000 και γενικά να κάνω ο,τι με ευχαριστεί... και μέχρι τώρα και νομίζω, για πάντα θα μου βγαίνει σε καλό!

 

Όκ ακόμα με ενοχλούν κάποια πράγματα και ανάμεσα σε φαντασάδες... καμμιά φορά ο παγιωμένος τρόπος που βλέπουν κάποια πράγματα και μια τάση που έχουν να απομονώνονται απο μόνοι τους, και πολύς καμμένος κόσμος που κυκλοφορεί...

Αλλά τελικά καμμένος κοσμός κυκλοφορεί παντού (δυστυχώς) και δεν νομίζω πως αυτό πρέπει να το αφήνω να με ρίχνει... αν θέλω κάτι το λέω και γενικά αν θέλεις μπορείς να επιβάλλεις πράγματα στην ζωή σου. Οπότε απλά το αποφασίζεις και το κάνεις και όσους σε αμφισβητούν... γράφτους!

Εν καιρώ θα αποδειχθεί ποίος είχε δίκιο και τότε θα τα ξαναπούμε...

 

Ναι, αυτό που όντως με ενοχλεί είναι ο ρόλος των γυναικών στην fantasy λογοτέχνια... κάθονται όλες μέσα στα πανέμορφα φορεμάτα τους, είναι επίσης πανέμορφες και τέλειες και επι μονίμου βάσεως περιμένουν τους ιππότες τους τα άξια παλικάρια... που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τις ερωτεύονται...

αφού δεν μιλάνε, δεν λαλάνε τίποτα δεν κάνουν, εκτός απο το κεντάνε ίσως...

Επίσης αντε να είναι καμμιά κακιά μάγισσα, καμμιά πόρνη καμμία τελοσπάντων δεύτερη...

Γίνομαι θηρίο... αλλά ακόμα και αυτό συμβαίνει γενικά στη λογοτεχνία (αν εξαιρέσεις τον πλούσιο κόσμο των αρλεκιν ) και είναι και κάπου φυσιολογικό αν σκεφτείς πως τόσα χρόνια ελάχιστες γυναίκες εμφάνιζαν όσα έγραφαν (οι περισσότερες δεν πηγαίναν καν σχολείο, όταν άλλοι άνδρες ήδη έγραφαν fantasy ή άλλα είδη).

Και απο τους άνδρες συγγραφείς δεν νομίζω πως θα έπρεπε, ειδικά παλιότερα, να έχουμε απαίτησεις να μας παρουσιάζουν όπως θα θέλαμε... η εικόνα της άβουλης γυναίκας ήταν ναι μεν απο το κατεστήμενο, αλλά ίσως πρέπει να σκεφτούμε πως πολλές γυναίκες έγιναν το κατεστημένο... είμαστε όχι μόνο ο,τι νιώθουμε αλλά και ό,τι βλέπουν οι άλλοι... αν θέλουμε να είμαστε κάτι διαφορετικό θα πρέπει και να υποστούμε τις συνέπειες της διαφορετικότητας... πιστεύω πραγματικά πως όλο αυτό το γυναικείο προφίλ σιγά σιγά αλλάζει και πως εν τέλει εξαρτάται μόνο απο εμάς!

[Βάρδος]

Ναι, αυτό που όντως με ενοχλεί είναι ο ρόλος των γυναικών στην fantasy λογοτέχνια... κάθονται όλες μέσα στα πανέμορφα φορεμάτα τους, είναι επίσης πανέμορφες και τέλειες και επι μονίμου βάσεως περιμένουν τους ιππότες τους τα άξια παλικάρια... που πραγματικά δεν μπορώ να καταλάβω γιατί τις ερωτεύονται...

αφού δεν μιλάνε, δεν λαλάνε τίποτα δεν κάνουν, εκτός απο το κεντάνε ίσως...

Επίσης αντε να είναι καμμιά κακιά μάγισσα, καμμιά πόρνη καμμία τελοσπάντων δεύτερη...

 

Δεν έχεις διαβάσει αρκετούς σύγχρονους συγγραφείς φαντασίας, γιαυτό το λες αυτό. Ίσα-ίσα, που πολλοί έχουν, κατά καιρούς, κατηγορήσει το fantasy για υπέρμετρο φεμινισμό.

 

Πάει η παλαιολιθική εποχή, πέρασε. Τώρα, είμεθα εις την Εποχή του Μπρούντζου. :Ρ

 

αν θέλουμε να είμαστε κάτι διαφορετικό θα πρέπει και να υποστούμε τις συνέπειες της διαφορετικότητας... πιστεύω πραγματικά πως όλο αυτό το γυναικείο προφίλ σιγά σιγά αλλάζει και πως εν τέλει εξαρτάται μόνο απο εμάς!

 

Ditto.

[Sitronella]

Αν δεν κάνω λάθος, για το πως παρουσιάζεται η γυναίκα στη λογοτεχνία φαντασίας, έχουμε ξαναμιλήσει σχετικά πρόσφατα. Άποψή μου είναι πως ενώ δεν υπήρχαν πολλές γυναίκες συγγραφείς που να ασχολούνται με το θέμα, τα τελευταία χρόνια αυτό έχει αλλάξει. Συγχρόνως έχει αλλάξει αρκετά νομίζω και ο τρόπος που παρουσιάζονται οι γυναίκες στη λογοτεχνία φαντασίας.

Πάντως όσες γυναίκες συγγραφείς έχω διαβάσει, δεν κάνουν τόσο γλαφυρές περιγραφές μαχών (αν περιλαμβάνουν καθόλου μάχες στα βιβλία τους). Αυτό δεν σημαίνει όμως πως δεν μπορούν να γράψουν. Το φάντασυ δεν περιέχει εξ ορισμού τις επικές μάχες. Μερικά από τα αγαπημένα μου βιβλία τα έχουν γράψει γυναίκες (Le Guin, McCaffrey).

Τώρα για το πόσες γυναίκες ασχολούνται με τη φαντασία.... Θα συμφωνήσω πως είναι λίγες. Ανάμεσα σε φίλους και γνωστούς ξέρω αρκετούς άντρες, αλλά μόνο μία ακόμα γυναίκα (και αυτή έχω βάσιμες υποψίες πως ασχολείται μόνο λόγω του άντρα της). Δεν είχα κάτσει ποτέ να σκεφτώ γιατί συμβαίνει αυτό, αλλά όσα είπαν οι προηγούμενες εδώ νομίζω πως είναι σωστά. Εγώ τουλάχιστον δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη μόδα και ήμουν πάντα διαφορετική από τα άλλα παιδάκια (η μαμά που πάντα μου έλεγε:"άφησε επιτέλους τα βιβλία και παίξε λίγο με την αδερφή σου"). Γιατί συμβαίνει αυτό; Ωριμάζουμε γρήγορα και δεν έχουμε χρόνο για παραμυθάκια πια; Δεν ξέρω και δεν καταλαβαίνω. Το σίγουρο είναι πως πάντα ένιωθα στο περιθώριο (χωρίς πάντα να με πειράζει αυτό) και χαίρομαι που βλέπω πως εδώ μέσα υπάρχουν γυναίκες που μοιράζονται τα ενδιαφέροντά μου (εδώ να προσθέσω πως το sex and the city μου αρέσει παρ'όλ'αυτά πολύ).

[laas7]

Xμμμ υπέμετρος φενιμισμός στα fantasy;;;

 

Αυτό πρέπει όντως να το δώ!

 

Για πρότεινε κανένα φεμινιστικό βιβλίο μήπως και ανοίξει το μάτι μου!

[The Blackcloak]

Τεχανού , της Λέ Γκίν...Θα σ' αρέσει...μάλλον.

[Βάρδος]

Xμμμ υπέμετρος φενιμισμός στα fantasy;;;

 

Αυτό πρέπει όντως να το δώ!

 

Για πρότεινε κανένα φεμινιστικό βιβλίο μήπως και ανοίξει το μάτι μου!

<{POST_SNAPBACK}>

 

Mists of Avalon.

 

Αλλά, γενικά, σχεδόν όλα τα σύγχρονα fantasy βιβλία έχουν γυναίκες που κάνουν πράγματα. Είναι σπάνιο, πια, να βρεις μυθιστόρημα φαντασίας που οι γυναίκες να μην έχουν ρόλο μέσα την πλοκή. Ακόμα και στο Song of Ice and Fire, που ο Μάρτιν παρουσιάζει μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, υπάρχουν πολλοί δυναμικοί θηλυκοί χαρακτήρες, όπως Catelyn, Daenerys, Briane, Arya, Cersei.

[Eroviana]

Ακόμα και στο Song of Ice and Fire, που ο Μάρτιν παρουσιάζει μια ανδροκρατούμενη κοινωνία, υπάρχουν πολλοί δυναμικοί θηλυκοί χαρακτήρες, όπως Catelyn, Daenerys, Briane, Arya, Cersei.

 

Ακόμα κι αυτή η χαζή η αδερφή της Άρυα(που δε θυμάμαι πώς τη λένε) έχι δυναμισμό παρόλη την υπέρμετρη θυληκότητά της! Α, και το sex&the city αρέσει και σε μένα. Όπως είπε και η αγαπητή laas, μας αρέσει και η μόδα και οι βιτρίνες(τα παιδιά στο τελευταίο meeting ξέρουν) και ό,τι άλλο "γυναικείο". Δεν καταλαβαίνω γιατί πρέπει να διαλέξω! Όταν ήμουν μικρή έπαιζα και με lego, αυτοκινητάκια, ηλεκτρονικά, ξύλο και με κουκλίτσες(σκηνή της Barbie, κουκλόσπιτο της Sindy κλπ). Αυτό είναι που μου τη σπάει! Ο περιορισμός. Ή θα είσαι έτσι ή γιουβέτσι. Ε, συγγνώμη αλλά δε θα πάρω' προτιμώ να γεύομαι ό,τι έχω την ευχέρεια και μου επιτρέπουν οι συνθήκες(ή να φτιάχνω τις συνθήκες που επιθυμώ).

 

Δε λέω ότι η κατάσταση είναι όπως παλιότερα. Ίσα-ίσα που τα περισσότερα πειράγματα τα δέχομαι από φίλους επειδή ακριβώς μπριζώνω με κάτι του τύπου:"γύρνα στην κουζίνα σου να πλύνεις κάνα πιάτο"(χμμ...τώρα που το σκέφτομαι...θα'πρεπε να πλύνω κάποια στιγμή...)

 

Απλά, σκέφτομαι ότι δε θα'πρεπε να είμαι σ'αυτή την επιθετική/αμυντική κατάσταση συνέχεια. Δε θα'πρεπε να παλεύω για να εισακουστώ και να γίνει σεβαστή η γνώμη μου. Ξέφυγα πάλι...Κάνω spam στο ίδιο μου το thread

[laas7]

Δε λέω ότι η κατάσταση είναι όπως παλιότερα. Ίσα-ίσα που τα περισσότερα πειράγματα τα δέχομαι από φίλους επειδή ακριβώς μπριζώνω με κάτι του τύπου:"γύρνα στην κουζίνα σου να πλύνεις κάνα πιάτο"(χμμ...τώρα που το σκέφτομαι...θα'πρεπε να πλύνω κάποια στιγμή...)

 

 

Εγώ αυτά τα λένε οι κομπλεξικοί λέω εγώ...

 

Και εμένα δεν μου αρέσει το sex in the city ... το βαριέμαι φριχτά!

[Sitronella]

Επίσης προτείνω να διαβάσεις "το αριστερό χέρι του σκότους" της ΛεΓκεν. Δεν είναι υπέρμετρα φεμινιστικό, αλλά είναι μια εξαιρετική μελέτη για τις σχέσεις των δύο φύλων. Μου άρεσε και το "Πασίφικα" του Σπίνραντ για τους ίδιους λόγους.

Στην πραγματικότητα σε όποιο βιβλίο και να διαβάσεις της ΛεΓκεν, θα βρεις τις γυναίκες σε άλλους ρόλους από αυτούς που έχεις συνηθήσει.

[laas7]

Θα τα έχω υπόψη μου ευχαριστώ!

Ελπίζω τώρα που έρχεται το καλοκαίρι να μπορέσω να βγάλω μερικά καλά βιβλία, να σας πω και την γνώμη μου, να το κουβεντιάσουμε!

[RaspK]

Πρώτον, να πω ότι όσα σοβαρά έργα έχω διαβάσει και τα οποία είναι γραμμένα από γυναίκες (τα έργα της Γεοθάλασσας, Φρανκενστάιν, Τα Ματωμένα Χώματα, Τζέυν Έηρ, Μικρές Κυρίες και άλλα) τα έχω απλώς λατρέψει... Επίσης έχω αγαπήσει όλα τα έργα των CLAMP και της Rumiko Takahashi που έχω. Τι δείχνει αυτό;

 

Να παραθέσω την εξής φράση από το έργο Only Yesterday του Hayao Miyazaki, ειπομένα από θήλυ χαρακτήρα (σχετικά με την ενηλικίωση και τη μεταμόρφωση των παιδιών σ' ενήλικες υπό μορφή παρομοίωσης, χρησιμοποιώντας σα θέμα τη μεταμόρφωση της προνύμφης σε νύμφη και πεταλούδα): «Ήμασταν τόσο απασχολημένες να χτυπάμε τα φτερά μας που ξεχάσαμε ποιες είμαστε...»

 

Η κοινωνία έχει τρελές απαιτήσεις από τις γυναίκες· όπως, όμως, τις μεγάλες απαιτήσεις από τους γιους και τ' αγόρια τις έχουν οι πατέρες και οι άλλοι άντρες, το ίδιο ισχύει και με τα κορίτσια και τις γυναίκες... Περιέργως, έχω διαπιστώσει ότι οι πιο πολλές αναστολές γεννιούνται από το ίδιο το φύλο που τους αντιμετωπίζει αργότερα!

[Atrelegis]

Πιστεύω ότι οι γυναίκες (συγγραφείς και χαρακτήρες) ελιναι εξίσου σημαντικοί με οποιονδήποτε άλλο στη συμβολή τους για την ενίσχυση της φανταστική λογοτεχνίας. Το είπα πριν και θα το ξαναπώ. Αν έχεις κάτι να γράψεις, το γράφεις. Το να επικαλεστεί κάποιος το φύλο σου σαν λόγο να σε κατακρίνει, είναι μία σκοταδιστική αντιμετώπιση και οφείλουμε να την καταδικάσουμε.

Σέβομαι το γυναικείο φύλο και όπως και με τους άνδρες, υπάρχουν άτομα που με ενδιαφέρουν και άλλοι που μου τη δίνουν. Το ίδιο θα συμβεί με κάθε κατηγορία ανθρώπων, ανεξαρτήτως θρησκεύματος, φυλής θρησκείας και ούτω καθεξής

[The_Knight_who_says_Ni!]

Ας το πω διαφορετικά…

Συμφωνώ με τους προλαλήσαντες, τσαντίζομαι κι εγώ με τέτοιες απόψεις,

Τουλάχιστον και στην λογοτεχνία, αυτά είναι πράγματα όταν τα ακούς είναι μόνο για γέλια…..(εκτός εάν έτσι σου πειράζουν την κοπέλα σου, που μου έχει τύχει, βέβαια από μέσα μου εκείνη την στιγμή είχα σκάσει στα γέλια με αυτόν που τα έλεγε….τες πα…) τι να πω…. Είχα ακούσει κάτι παρόμοιο για DMs\characters κοπέλες που μου φαντάζεται άλλο άκρο από κει….. εάν κάποιοι από αυτούς που σου τα λέγανε αυτα είναι DMs από κει που φαντάζομαι…..είναι απλά ρηχοί…

 

 

 

(τώρα αυτό με τους DMs δεν ξέρω πως μου ήρθε…τες πα)

 

μπορεί να επανέλθω….συνχαριτιρια για το θέμα Ερωβιαννα , είμαστε μαζί σου !!!!

 

(σορρυ , για το αν έγραψα κάτι ανορθόγραφα….για κάποιο λόγο δεν τα πιάνει καλά τελευταία το Word μου )

[RaspK]

Καλά, περί ου ο λόγος, ούτε οι άντρες είμαστε εν γένει εντάξει με το θέμα· αφού ώρες-ώρες μου την έχει βιδώσει ότι θα φτιάξω τέταρτο φύλο!

 

Αυτό, όμως, που δεν μπορώ με τίποτα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των γυναικών απέναντι σε άλλες γυναίκες: έχω ρωτήσει πολλές γυναίκες επί του θέματος και οι περισσότερες μου λένε ότι θα προτιμούσαν να πάνε σε άντρα γυναικολόγο, πολλές από αυτές χωρίς να έχουν πάει ποτέ τους σε γυναικολόγο! Γιατί να δείξεις προκατάλειψη λόγω του φύλου; Εμένα κάτι τέτοιο μου φέρνει περισσότερο σε φόβο για ζήλεια, κάτι που γεννάτε συνήθως από την ίδια την ζήλεια...

[Eroviana]

Καλά, περί ου ο λόγος, ούτε οι άντρες είμαστε εν γένει εντάξει με το θέμα· αφού ώρες-ώρες μου την έχει βιδώσει ότι θα φτιάξω τέταρτο φύλο!

 

Αυτό, όμως, που δεν μπορώ με τίποτα είναι η έλλειψη εμπιστοσύνης των γυναικών απέναντι σε άλλες γυναίκες: έχω ρωτήσει πολλές γυναίκες επί του θέματος και οι περισσότερες μου λένε ότι θα προτιμούσαν να πάνε σε άντρα γυναικολόγο, πολλές από αυτές χωρίς να έχουν πάει ποτέ τους σε γυναικολόγο! Γιατί να δείξεις προκατάλειψη λόγω του φύλου; Εμένα κάτι τέτοιο μου φέρνει περισσότερο σε φόβο για ζήλεια, κάτι που γεννάτε συνήθως από την ίδια την ζήλεια...

<{POST_SNAPBACK}>

 

Είναι λίγο off, αλλά ο γυναικολόγος είναι μεγάλο θέμα! Μία γυναίκα τον επισκέπτεται το λιγότερο 2 φορές το χρόνο και επειδή ασχολείται με θέματα πολύ προσωπικά(καικάνει και προσωπικές ερωτήσεις) είναι ένας απ'τους σημαντικότερους ανθρώπους στη ζωή μας. Έχω επισκεφθεί πάρα πολλούς και μπορώ να πω με κάποια επιφύλαξη ότι οι άντρες μας προσέχουν περισσότερο, ίσως γιατί οι γυναίκες περνάνε τα ίδια με τις υπόλοιπες και δεν τα θεωρούν σημαντικά τα όποια προβλήματα. Οι γυναίκες κυτταρολόγοι πάντως είναι καλύτεροι ;)

 

 

Γενικότερα τώρα, πουθενά δεν θα'πρεπε να κάνουμε διακρίσεις και για τίποτα. Δεν κατάλαβα ποτέ τους λόγους όσο ισχυρά κι αν ήταν τα επιχειρήματα. Οι άνθρωποι εξάλλου είναι πολυδιάστατοι και οι όποιες διαφορές μας είναι αυτές που κάνουν πιο ενδιαφέρον τον κόσμο μας. Χαίρομαι πάντως για τις απόψεις όλως όσων απάντησαν.

[laas7]

Ρε rasp... τι σχέση έχει ο/η γυναικολόγος με την θέση της γυναίκας στην φανταστική λογοτεχνία;

Πολλοί γιατροί ήταν πάντα άνδρες, γιατί απλά οι περισσότερες γυναίκες δεν σπούδαζαν ειδικά τα παλαιότερα χρόνια και γιατί η φύση του επαγγέλματος με τα μαθήματα στο πανεπιστημίο, με τα πτώματα κτλ κάνει μια μερίδα ειδικά των γυναικών να σιχαίνονται και να μην αντέχουν. Αυτό όμως δεν είναι απόλυτο και γενικά τα τελευταία χρόνια τα πράγματα αλλάζουν. Οσο για το κατεστημένο με τον άνδρα γυναικολόγο ισχύει όσο ισχύει και το κατεστημένο του άνδρα χειρουργού... όταν πας να βγάλεις την σκωληκοειδίτιδα σου περιμένεις να έχεις άνδρα χειρουργό και όχι γυναίκα γιατί έτσι έχεις συνηθίσει, όχι γιατί δεν εμπιστεύεσαι μια γυναίκα...δεν νομίζω πως αυτό είναι κακό. Εμένα προσωπικά με ενδιαφέρει ο/η γιατρός μου να είναι καλος και όχι το φύλο του.

Γενικά πάντως αυτό που έχω προσέξει είναι πως όπως οι περισσότεροι γυναικόλογοι είναι άνδρες, έτσι και οι περισσότεροι ανδρολόγοι είναι γυναίκες!

Το διαφορετικό φύλο ασχολείται περισσότερο με το διαφορετικό όργανο... περιέργο αλλά όντως συμβαίνει. Μάλιστα ένας φίλος μου που έψαχνε ειδικότητα και το συζητάγαμε μαζί και του το είχα προτείνει, γιατί έχει πολύ μικρή αναμονή και λίγοι βγαίνουν ανδρολόγοι μου είπε "είσαι τρελη;;; Θα κοιτάω το τέτοιο των άλλων;;; Αποκλείεται δεν θέλω!" Είναι και ο ψυχολογικός παράγοντας , γιατί το ίδιο να μην ισχύει και με τις γυναίκες και την γυναικολόγια; Εγώ μετά απο αυτό το βρίσκω κατανοητό.

[RaspK]

Ίσα-ίσα, αυτό δείχνει ανασφάλεια και έλλειψη κατανόησης, όχι σταθερή προσωπικότητα· ο γιατρός οφείλει να είναι πιο ψυχρός από τον πολίτη και να μην έχει τέτοιες αναστολές - ο λόγος που εγώ, ας πούμε, κωλύομαι να πω τη λέξη «πέος» μερικές φορές είναι επειδή έχω συναντήσει κομπλεξικούς σαν τη συγχωρεμένη τη γιαγιά μου που λόγω εκμάθησης δεν μπορούσε να διανοηθεί να μιλάω για ζητήματα γυναικολογίας και την έμμηνο ρύση, ενώ ξέρω και άλλους που θα με πάρουν στο ψιλό, οπότε έχω μάθει και δεν κομπλάρω γενικά, γιατί αλλιώς... φασκελοκουκούλωσ' τα!

 

Τέλος πάντων, αυτό που εννοώ είναι ότι, αν δεν ξεπεραστούν τα πρότυπα όπως άντρας χειρούργος, δε βλέπω γιατί θα έπρεπε να ξεπεραστεί το πρότυπο του άντρα συγγραφέα!

 

Επίσης, επειδή έχω κάνει ανδρολογικές εξετάσεις από 11 κιόλας χρονών λόγω ορμονικών διαταραχών (έχω υποθυρεοειδισμό, ουσιαστικά, δηλαδή, χαμηλότερο μεταβολισμό από το φυσιολογικό μου), μπορώ να πω ότι ένιωθα μόνο πιο άνετα όλες τις άλλες φορές πέραν της πρώτης που την έκανε γυναίκα ακριβώς επειδή ένιωθα άβολα γυμνός μπροστά της και για κανέναν άλλο λόγο, αλλά δε νομίζω ότι θα έχω το ίδιο πρόβλημα τώρα. Γι' αυτό κι εκφέρω γνώμη.